سينمای ما - آدم هايى از كهكشانى ديگر (نگاهي به فيلم باغ فردوس، پنج بعدازظهر )
سه‌شنبه 20 بهمن 1388 - 19:58

I نظرسنجی I

بهترین فیلم جشنواره 28 را انتخاب کنید




سينماي جهان
من تسلیم شده‌ام
همه چیز با فیلمنامه آغاز می‌شود و به پایان می‌رسد
جورج كلوني این بار واقعا روانه بيمارستان شد
مریل استریپ امسال هم گزینه اصلی اسکار است
جیم شرایدن برای فیلم تازه‌اش دنیل کریگ را انتخاب کرد
سایت‌اند ساند 50 فیلمساز نامتعارف سینما را معرفی كرد
معرفی کامل فیلم «جی آی جو: ظهور کبرا» - حامد مظفری
سال‌هایِ از دست رفته (یادداشت گِئورگ ویلیامسون بر فیلم «تابستان» ترجمه پیمان جوادی)
گفتگویی با استاد ژاپنی انیمیشن جهان به بهانه نمایش فیلم تازه‌اش
قسمت‌های پنجم و ششم «اسپایدرمن» را نویسنده «زودیاک» می‌نویسد
فرار بزرگ (یادداشت برایان لوری –ورایتی- بر مجموعه تلویزیونی «فرار از زندان: فصل اول» ترجمه پیمان جوادی)
معرفی کامل «آدم‌های بامزه» - حامد مظفری


استشهادي براي خدا


  (36 رأي)

گارگردان :
علیرضا امینی
ماجراهای اینترنتی


  (22 رأي)

گارگردان :
حسین قناعت
تنها دوبار زندگی می‌کنیم


  (137 رأي)

گارگردان :
بهنام بهزادی
صداها


  (93 رأي)

گارگردان :
فرزاد موتمن
محاكمه در خيابان


  (322 رأي)

گارگردان :
مسعود کیمیایی
آقای هفت رنگ


  (71 رأي)

گارگردان :
شهرام شاه حسینی
نیش و زنبور


  (100 رأي)

گارگردان :
حميدرضا صلاحمند
کتاب قانون


  (350 رأي)

گارگردان :
مازیار میری
دو خواهر


  (1343 رأي)

گارگردان :
محمد بانکی



آدم هايى از كهكشانى ديگر (نگاهي به فيلم باغ فردوس، پنج بعدازظهر )


در مجموعه سينماى ايران گاهى پيدا مى شود فيلمسازانى كه انتظار خاصى از آنها ندارى. آنها هر چند سال فيلمى مى سازند؛ به جشنواره مى رسانند، فيلم آنها بى هيچ بازتابى نمايش داده مى شود و معمولاً جايزه اى هم در كار نيست. به قول تورناتوره «همه حالشان خوب است». بى آنكه بخواهم وارد اما و اگرهاى اين بحث بشوم بايد گفت كه حضور فيلم هاى شايقى در دوره هاى مختلف جشنواره فيلم فجر همواره برايم حسى شبيه اين داشت. اولين فيلمش را دوست داشتم اما فيلم هاى بعدى اش را نه. جهيزيه براى رباب كه شايقى مى گويد دست اندركاران جشنواره در آن سالى كه فيلم در آن به نمايش درآمد مى خواستند تقديرنامه اى به او بدهند ولى ترسيدند (!) كه او مسير كارى اش را گم كند، فيلم جمع و جورى بود از فيلمساز، نه منتقد تازه نفسى كه وارد گود شده بود اما شايقى ديگر نتوانست به فضاى اين فيلم بازگردد و در آثار بعدى اش به آدم هاى طبقه متوسط پرداخت كه دغدغه هايشان معمولاً فقط دغدغه هاى خودشان است و هيچ ربطى به عموم مخاطبان ندارد. در اينجا يعنى در «باغ فردوس، پنج بعدازظهر» همچنان مى توان رگه هايى از اين تعلق خاطر را مشاهده كرد. اما سرانجام در فيلم هاى شايقى اتفاقى رخ داد كه شايد سال ها منتظرش بوديم و آن حديث هميشگى و پايان ناپذير يك رابطه عاشقانه است كه در بسيارى موارد در سينماى ايران «جواب داده» است. شايقى پس از سال ها كار در سينما و تلويزيون در واپسين ساخته اش به سراغ مضمونى مى رود كه در نگاه اول از كليشه هاى جدايى ناپذير سينماى ايران مى توان برشمردش. اما يك كليت در اين فيلم به چشم مى خورد كه بر گ برنده آن است. راستش اينجا و آنجا كه مى خواندم شايقى به فاصله فيلم و فيلمنامه در اين فيلم بسيار تاكيد دارد، حسى دوگانه داشتم. احساس مى كردم با فيلمسازى روبه رو هستم كه به هر حال مايل است تلاش هاى او ديده شود از سوى ديگر اين احساس با من بود كه شايد ديگر داريم زياده روى مى كنيم. با يك ملودرام روبه روايم كه مثل بسيارى از ملودرام هاى ديگر قرار است داستانش را سرراست روايت كند. اما پس از تماشاى فيلم شايد تا حدودى توانستم تاكيد شايقى بر اين فاصله را دريابم. براى نمونه بايد اشاره كرد به پرفرمانسى كه لادن مستوفى و رضا كيانيان در فيلم اجرا كرده اند. از آنجا كه فيلمنامه شخصيت محور است، پس دو شخصيت اصلى اش حرف هاى زيادى براى گفتن دارند؛ رويا و دكتر. دو آدمى كه در ظاهر بسيار از هم دور هستند اما در واقع هر دو ساكن يك كهكشان اند. لادن مستوفى از رويا شخصيتى مى سازد كه به معناى واقعى كلمه روان پريش نيست. جنس بازى مستوفى كه در اين سال ها دارد به بازيگران بزرگ زن در سينماى ايران نزديك مى شود (سوسن تسليمى را مى گويم) در اين فيلم به يارى كارگردان آمده است. رويا تند و تند حرف مى زند، بسيار فعال است و با همان فعال بودن به دكتر ابراز عشق مى كند. پرجنب و جوش بودن رويا در مقابل سنگينى و متانت دكتر (كه محصول اجراى دقيق كيانيان است) توانسته است تركيب دلپذيرى از عشق و عاطفه را به فيلم تزريق كند. اين درست است كه در بسيارى موارد ژن بازيگرى يك بازيگر خود را نشان مى دهد و فيلم را همراه نقش از آن خود مى كند اما نمى توانيم حضور عنصرى به نام كارگردانى را نيز ناديده بگيريم. شايقى موفق مى شود كه از بازيگران بزرگ فيلم اش آن چنان بازى بگيرد كه فاصله ميان كاغذ و قلم (فيلمنامه) تا جان گرفتن قصه و آدم هايش روى پرده باورپذير شود. فيلم هيچ ادعايى ندارد. آمده است قصه اش را تعريف كند و بى ادعا هم چنين كرده است.
دوشنبه,3 بهمن 1384 - 12:59:45

اين مطلب را براي يک دوست بفرستيد صفحه مناسب براي چاپگر
آرشيو

نظرات


چهارشنبه 26 مهر 1385 - 3:15
1
موافقم مخالفم
 

من اين فيلم رو دوست دارم و براي كارگردانش اخترام قائلم

اضافه کردن نظر جدید
:             
:        
:  
:       





             

استفاده از مطالب و عكس هاي سايت سينماي ما فقط با ذكر منبع مجاز است | عكس هاي سایت سینمای ما داراي كد اختصاصي ديجيتالي است

كليه حقوق و امتيازات اين سايت متعلق به گروه مطبوعاتي سينماي ما و شركت پويشگران اطلاع رساني تهران ما  است.

مجموعه سايت هاي ما : سينماي ما ، موسيقي ما، تئاترما ، دانش ما، خانواده ما ، تهران ما ، مشهد ما

 سينماي ما : صفحه اصلي :: اخبار :: سينماي جهان :: نقد فيلم :: جشنواره فيلم فجر :: گالري عكس :: سينما در سايت هاي ديگر :: موسسه هاي سينمايي :: تبليغات :: ارتباط با ما
Powered by Tehranema Co. | Copyright 2005-2009, cinemaema.com
Page created in 1.15703988075 seconds.