سينماي ما-  محمد حسين لطيفي گفت: گرچه معتقدم فيلم فاخر تاريخي بايد با بودجه قابل‌توجه توليد شود اما اختصاص هزينه‌هاي‌ ميلياردي براي توليد فيلم فاخر كار درستي نيست و اين بودجه‌ها را مي‌توان به چند سينماگر براي توليد چنين كارهايي تقسيم كرد. اين كارگردان سينما و تلويزيون كشورمان با اشاره به خالي دانستن ژانر تاريخي در سينماي ايران بيان داشت: جاي سينماي تاريخي و فرهنگي بيش از هر ژانر ديگري در سينماي ما خالي است و من معتقدم كه اگر ما قرار است اساسا كار تاريخي را براي سينمايمان بسازيم، بايد به گونه‌اي كه فاخر و شايسته ساخته شود و نه آن گونه كه امروز وجود دارد و در اين صورت است كه فيلم‌هاي ما قطعا با استقبال مواجه خواهد شد.
وي افزود: اگر ما فيلم‌هاي خوب تاريخي و فرهنگي بسازيم نه تنها تاثيرگذار خواهد بود بلكه با استقبال مواجه خواهد و فروش قابل توجهي خواهد داشت و مي‌تواند پولي را كه براي آن هزينه شده بازگرداند.
وي خاطرنشان كرد: شرايط سينماي ما بر خلاف سينماي دنيا به گونه‌اي نيست كه براي 25 سال بعد فيلم بسازيم پس با توجه به اين قضيه ما ناچاريم فيلم بسازيم تا مخاطب امروز با آن ارتباط برقرار كند بنابراين اين بودجه‌ها بايد در سينماي امروز هزينه شود تا نتيجه آن عايد سينما شود.
لطيفي در خاتمه اظهار داشت: اصلا معتقد نيستم كه به كار فرهنگي نبايد اهميت بدهيم و شديدا معتقد هستم كه سينماي ما بايد براي ساخت فيلم‌هاي تاريخي و فرهنگي هزينه كند و اميدوارم هرچه زودتر اين اتفاق بيافتد تا قصه‌هاي خاص را بتوانيم به خوبي انتخاب كنيم و سينماي‌مان را نيز به سمت كارهاي تاريخي سوق دهيم.
وي در عين حال گفت: ما اگر بتوانيم يك فيلم تاريخي خوب داشته باشيم با يك فروش 5/2 ميليارد توماني حق داريم تا 800 ميليون تومان هزينه كنيم اما كساني هم هستند كه اعتقاد دارند ما بايد 5 ميليارد هزينه كنيم و 800 ميليون بفروشيم، چون كار فرهنگي است و كسي نبايد توقع فروش داشته باشد اما برخلاف دوستان، من اصلا به هزينه‌هاي ميلياردي معتقد نيستم. اعتقاد دارم كه بودجه لازم براي توليد فيلم تاريخي فاخر بايد پيش‌بيني شود اما نه بودجه چند ميلياردي چرا كه اين بودجه ميلياردي را مي‌توان به چند سينماگر براي توليد چنين كارهايي تقسيم كرد.
وي گفت: اگر قرار است براي ساخت فيلمي فاخر 3ميليارد تومان هزينه شود، حداقل بايد 2 ميليارد فروش كند و اگر اين اتفاق نمي‌افتد، به دليل اين است كه سينماي ما در اين مبحث نمي‌تواند حرفي بزند كه مخاطب بنشيند و از چيزي كه مي‌بيند، لذت ببرد.