سينماي ما- دو منتقد سينما و تلويزيون درباره آخرين ساخته تلويزيوني رضا عطاران نظر دادند. محمود گبرلو معتقد است سريال تلويزيوني «بزنگاه» از مرزهاي طنز عبور كرده و به هجوياتي تبديل شده كه هيچ پيامي براي مخاطب ندارد. اين منتقد سينما و تلويزيون گفت: امسال تلويزيون دچار آفت سريال‌زدگي شده و سريال‌ها جز آبروريزي چيز ديگري براي صدا ‌و‌ سيما ندارند. وي افزود: در مجموع سريال‌هاي مناسبتي امسال بخصوص بزنگاه، ضعيف‌ترين سريال‌هايي هستند كه در حال پخش هستند و اين براي مديران شبكه كه چندين سال است سابقه سريال‌سازي و مديريت در تلويزيون را دارند، يك مديريت شرم‌آور است. براي اينكه ما سال به سال بايد شاهد شكوفايي تكنيكي و محتوايي برنامه‌هاي تلويزيون باشيم. مخصوصاً با حضور مديراني كه چندين‌ سال در شبكه‌ها حضور مستمر دارند و هر سال بايد نسبت به ارتقاي كاري خود بيشتر فكر كنند اما متأسفانه روز‌ به ‌روز تنزل مي‌كنند.
وي ادامه داد: سريال «بزنگاه» هم از آن دست سريال‌هايي است كه اگر ساخته نمي‌شد يا پخش نمي‌شد، هيچ اتفاقي نمي‌افتاد و اين سؤال را براي ما پيش مي‌آورد كه چه لزومي دارد كه ما هر سال در ماه مبارك رمضان سريال مناسبتي داشته باشيم؟ البته خود من اصل قضيه را نفي نمي‌كنم. به هر حال ضروري است كه در ايام ماه مبارك رمضان كه مردم بعد از افطار لحظاتي را به استراحت اختصاص مي‌دهند، سريالي ببينند كه تأثير فرهنگي نيز داشته باشد. اما اگر سريالي بخواهد به رفتارهاي اجتماعي آدم‌ها لطمه بزند، اگر اين سريال ساخته و پخش نشود و به جاي آن حتي اگر چند آيه از قرآن و صداي موسيقي پخش شود، بهتر است.
گبرلو با بيان اينكه سريال بزنگاه ضعيف‌ترين سريالي است كه اصلاً ارزش صحبت كردن ندارد، اظهار داشت: در اين سريال ما شاهد يك تكنيك بسيار ضعيف هستيم كه متأسفانه از لحاظ محتوايي و فرهنگي نيز غني نيست. گاهي اوقات ممكن است رفتارهاي غلط به صورت زيبا و هنري در تلويزيون نشان داده شوند تا تماشاگر تأثير مثبت بگيرد، اين حركت بدي نيست. اما نبايد آن حركت آن قدر غيرخلاقانه و غير هنري ارائه شود كه نه تنها تأثير نداشته باشد، بلكه بتواند تأثيرهاي منفي در رفتارهاي عمومي مردم نيز داشته باشد.
وي ادامه داد: زمان پخش سريال بزنگاه به هيچ عنوان مناسب نبست زيرا وقتي است كه همه اعضاي خانواده اين سريال را مي‌بينند و متأسفانه هم از لحاظ كارگرداني به شدت افت كرده و تكنيك ضعيفي دارد و هم از لحاظ كارگرداني محتوا يا نويسندگي هم خيلي سطحي به معضلات جامعه نگاه مي‌كند. در مجموع سريال بزنگاه نه تنها تأثير مثبتي بر تماشاگران ندارد، بلكه مي‌تواند تأثيرات منفي در رفتارهاي اجتماعي به خصوص كودكان ما داشته باشد. زيرا آنها با بسياري از ناهنجاري‌ها آشنا نيستند و تلويزيون بسيار بد آنها را با اين ناهنجاري آشنا مي‌كند.
اين منتقد با بيان اينكه اشتباه تلويزيون اين است كه فكر مي‌كند مانند سال‌هاي قبل بايد سريال مناسبتي داشته باشد، اظهار داشت: تلويزيون بزنگاه را خيلي سريع و عجولانه تهيه كرده و فكر مي‌كند مردم آن را مي‌پذيرند. در صورتيكه امسال ضعيف‌ترين سريال‌ها را در تلويزيون شاهد هستيم و نشان مي‌دهد مديران دچار روزمرگي شده‌اند. شايد تغيير و تحول مديريتي در تلويزيون منجر به تغيير در تفكرات و برنامه‌سازي‌ها شود.
وي در ادامه گفت: اشكال بزرگ سريال بزنگاه اين است كه آنچه كه ما مي‌بينيم مشخص نيست طنز است يا هجويات يا باعث خنده مردم مي‌شود؟ طنز يك تعريف استاندارد حرفه‌اي دارد كه بسياري از معضلات اجتماعي در قالب آن ارائه مي‌شوند تا مردم از آنها پيام مثبت بگيرند. اما هجويات آن است كه امورات و عرفيات و رفتارهاي اجتماعي هجو مي‌شود بدون آنكه به نتيجه برسد. سريال بزنگاه نيز دچار هجو شده بدون اينكه قصد داشته باشد پيامي را به مخاطب ارائه دهد. اين نكته را مخاطب نمي‌‌پذيرد و تنها اين سريال نبوده و قبلاً هم ما سريال‌هايي از اين دست را داشته‌ايم و منجر به بازخورد منفي مخاطب مي‌شود.
گبرلو گفت: امروز تلويزيون نقش بسيار مؤثري در ترويج يك فرهنگ در جامعه دارد و اگر ما مي‌خواهيم سريالي بسازيم كه در قالب طنز برخي از معضلات جامعه را بازگو كند، بسيار با ظرافت و تكنيك‌ خاص بايد اين كار را انجام دهيم. نمي‌شود چون بازيگر كمدي داريم، يك دوربين بكاريم و بازيگران هرچه مي‌خواهند جلوي آن انجام بدهند و ضعف سريال بزنگاه هم اين است كه در ساخت سريال از روانشناسان و متخصصان طنز بهره نبرده و به همين دليل بزنگاه يك سريال سطحي، آبكي و كم‌عمق از آب درآمده است.

«بزنگاه» ضعيف‌ترين كار «رضا عطاران» در مقام كارگرداني محسوب مي‌شود

براساس اين گزارش، يك منتقد ديگر سينما و تلويزيون معتقد است مجموعه تلويزيوني «بزنگاه» ضعيف‌ترين كار «رضا عطاران» در مقام كارگرداني محسوب مي‌شود. منوچهر اكبرلو گفت: سريال «بزنگاه» تا اينجا نسبت به كارهاي ديگر رضا عطاران ضعيف‌ترين كار او به شمار مي‌رود چرا كه براي خنده‌گيري از تماشاگر از تمهيداتي استفاده مي‌كند كه بسيار نخ نما شده است و حتي نمونه‌هاي اين شوخي‌ها را در فيلم فارسي‌هاي دهه 40 در سينماي پيش از انقلاب شاهد بوده‌ايم.
وي افزود: به نظر مي‌رسد رمز موفقيت عطاران در كارهاي قبلي نقد رفتارهاي اجتماعي ايرانيان به زمان طنز بوده است.اما در اين مجموعه ديدگاه مشخصي براي اين نقد اجتماعي وجود ندارد و صرفا مضمون مكرر دعوا بر سر ميراث را عرضه مي‌كند. عطاران در اين كار خلاف آثار پيشين صرفا متكي بر توانايي‌هاي بازيگري بازيگران كمدي است و طبيعي است كه بازيگر كمدي صرفا در بستر موقعيت‌هاي جذاب است كه مي‌تواند ابتكارات خود را عرضه كند.
اكبرلو تصريح كرد: در كارهاي پيشين رضا عطاران نقد رفتار اجتماعي وجود دارد اما در اينجا هدف صرفا شوخي است و از آنجائيكه ديدگاهي وجود ندارد، اين شوخي‌ها هيچ گاه به نقد تبديل نمي‌شود.در نتيجه تاثير آن صرفا در حد هجو و ضد ارزش تلقي شدن آن آداب اجتماعي تلقي مي‌شود. تاثير نهايي آن هم هجو ارزشهاي اجتماعي است بدون آنكه با نقد صحيح، پيشنهاد اصلاحي براي آنها وجود داشته باشد.
وي درباره تاثير نتيجه‌گيريهاي مثبت سريال‌ها و تاثير آن بر مخاطب در مقابل القاءات منفي كه در طول پخش به مخاطب ارائه مي‌شود، گفت:آنچه از تركيب دانش روانشناسي و نحوه تاثير‌گذاري هنر سينما وجود دارد، اين است كه اين گونه بيان مضمون هيچ گاه به انتقال مفهوم منجر نخواهد شد و تماشاگر صحبت شدن درباره اين مضامين را تحمل مي‌كند، اما صرفا به جنبه سرگرم كنندگي كليت اثر توجه مي‌كند.نتيجه آنكه هيچ گاه پيام مورد ادعاي توليد كننده اثر منتقل نخواهد شد.
وي گفت: گرچه در اين گونه كارها به طور آشكاري حتي تماشاگر عام متوجه مي‌شود كه هدف اصلي نه انتقال پيام بلكه فقط توليد يك اثر تفنني است.اين امر هم در قصه و هم شيوه كارگرداني خود را نشان مي‌دهد.بنابراين مي‌ماند ادعاي تهيه‌كننده و مديران شبكه‌ها كه اظهار مي‌دارند اين گونه آثار را براي حل مشكلات اجتماعي توليد كرده‌اند. اما در نهايت هم تماشاگر خاص و نيز تماشاگر عام اين ادعاها را هرگز جدي نگرفته‌اند.