سينمای ما - یادداشت‌های سینمای ما در رثای هامون سینمای ایران - 5 / سهم‌اش یک یادش به خیر ساده
سه‌شنبه 20 بهمن 1388 - 16:23

I نظرسنجی I

بهترین فیلم جشنواره 28 را انتخاب کنید




سينماي جهان
من تسلیم شده‌ام
همه چیز با فیلمنامه آغاز می‌شود و به پایان می‌رسد
جورج كلوني این بار واقعا روانه بيمارستان شد
مریل استریپ امسال هم گزینه اصلی اسکار است
جیم شرایدن برای فیلم تازه‌اش دنیل کریگ را انتخاب کرد
سایت‌اند ساند 50 فیلمساز نامتعارف سینما را معرفی كرد
معرفی کامل فیلم «جی آی جو: ظهور کبرا» - حامد مظفری
سال‌هایِ از دست رفته (یادداشت گِئورگ ویلیامسون بر فیلم «تابستان» ترجمه پیمان جوادی)
گفتگویی با استاد ژاپنی انیمیشن جهان به بهانه نمایش فیلم تازه‌اش
قسمت‌های پنجم و ششم «اسپایدرمن» را نویسنده «زودیاک» می‌نویسد
فرار بزرگ (یادداشت برایان لوری –ورایتی- بر مجموعه تلویزیونی «فرار از زندان: فصل اول» ترجمه پیمان جوادی)
معرفی کامل «آدم‌های بامزه» - حامد مظفری


استشهادي براي خدا


  (36 رأي)

گارگردان :
علیرضا امینی
ماجراهای اینترنتی


  (22 رأي)

گارگردان :
حسین قناعت
تنها دوبار زندگی می‌کنیم


  (137 رأي)

گارگردان :
بهنام بهزادی
صداها


  (93 رأي)

گارگردان :
فرزاد موتمن
محاكمه در خيابان


  (322 رأي)

گارگردان :
مسعود کیمیایی
آقای هفت رنگ


  (71 رأي)

گارگردان :
شهرام شاه حسینی
نیش و زنبور


  (100 رأي)

گارگردان :
حميدرضا صلاحمند
کتاب قانون


  (350 رأي)

گارگردان :
مازیار میری
دو خواهر


  (1343 رأي)

گارگردان :
محمد بانکی



یادداشت‌های سینمای ما در رثای هامون سینمای ایران - 5
سهم‌اش یک یادش به خیر ساده
سهم‌اش یک یادش به خیر ساده


سینمای ما - وحید قادری: حقیقتش را بخواهید از آن طرفداران پر و پا قرص‌اش نبودم. دوستش داشتم (مگر می‌شد نداشت؟) و همیشه تحسین‌اش می‌کردم ولی خوب بعضی جاها خوب نبود دیگر. کمی زیاده‌روی می‌کرد. صدایش و حرکاتش خاص و شیرین بود و گاهی که زیادی از همین خصیصه‌های استثنایی‌اش استفاده می‌کرد (و شاید زیادی بازی‌گوشی می‌کرد) دیگر از نقش بیرون می‌زد. دیگر آن نقش نبود. باز می‌شد همان آدم قبلی که خیلی زیاد دیده بودیم. خسرو شکیبایی بودن‌اش زیادی می‌کرد و دوباره می‌شد همان حمید هامون. خیلی وقت‌ها این اتفاق می‌افتاد و این برایم زیاد جالب نبود.
اما عصر جمعه که نمی‌دانم کدامیک از شبکه‌های تلویزیونی فیلم «کیمیا» را به خاطر از دست رفتن‌اش نشان می‌داد عجیب غصه‌ام گرفت. راستش غافلگیر شدم. فکرش را هم نمی‌کردم که این‌قدر رویم تاثیر بگذارد و غم نبودن‌اش گلویم را بگیرد. اصلا نمی‌دانستم ته قلبم چقدر این آدم را دوست دارم. تصورش را هم نمی‌کردم شکیبایی شده باشد مثل یکی از افراد خانواده‌ام که از مردن‌اش، از دست دادنش این‌قدر دلم بگیرد. صدایم آرام شود و بلرزد. توی چشمانم آب جمع شود و مواظب باشم سرریز نکند. «کیمیا» برایم خاطرات جالبی داشت ...
یادم هست آن وقت‌ها (توی تیتراژ آخر فیلم خواندم که سال 1373 ساخته شده. 14 سال پیش؟! عجب!) تازه یاد گرفته بودیم با دستگاه ویدیو فیلم‌ها را از تلویزیون ضبط کنیم. چند تا نوار ویدیو هم داشتیم که گاهی آن فیلم‌هایی را که نمی‌شد ببینیم و یا دوست داشتیم دوباره ببینیم ضبط می‌کردیم (و این‌ها غیر از سه نوار ویدیویی بود که از لحظات فیلم‌های سینمایی که در برنامه‌های مختلف تلویزیونی به نمایش در می‌آمد ضبط کرده بودیم و چقدر برای‌مان ارزشمند بودند). و البته چند تایی هم فیلم بود که دیر به دیر عوض می‌کردیم چون کمی ارزشمندتر بودند (یا حداقل خانواده‌ام بیشتر به‌ آن دو سه فیلم علاقه داشتند). «مادر» علی حاتمی، «شین» جرج استیونس، «خوب بد زشت» سرجو لئونه و یکی دو فیلم دیگر را که اسم‌شان یادم نیست. یکی از همین‌ها هم «کیمیا» بود. پدرم در مهمانی‌های خانوادگی اکثر اوقات این فیلم‌ها را نشان می‌داد و خب، هر دوره یکی‌شان توی بورس می‌افتاد و یکی از همین دوره‌ها هم مربوط به «کیمیا» می‌شد. این طوری بود که شاید 20 یا 30 باری این فیلم را می‌دیدیم و حسابی ازشان کلافه می‌شدیم. آخر همه حرکات و طرز بیان بازیگران را حفظ شده بودیم و خوب مطمئنا اشکالات فیلم برای‌مان روتر و عذاب‌آورتر شده بود. اما بازی شکیبایی توی آن فیلم خیلی عجیب و تاثیرگذار بود. همیشه اواخر فیلم با این‌که آن همه اشکالات فیلم پررنگ‌تر و درشت‌تر شده بود باز هم تاثیرش را می‌گذاشت و همه‌اش به خاطر شکیبایی بود. صدایش روی مونولوگ آخر فیلم واقعا تکان‌دهنده بود. مخصوصا جایی که بعد از رفتنش می‌گفت "سهم ما یک یادش بخیر ساده".
وقتی خبر رفتنش از طریق یک اس‌ام‌اس ساده دیدیم، همان‌قدر که باید، باور نکردم. تجربه شوخی‌های این‌طوری را داشتم و این یکی درست مثل شوخی می‌مانست. حتا به فکر تحقیق هم درباره‌اش نیافتادم. اما وقتی داشت «کیمیا» را نشان می‌داد و زیرنویس‌هایش را دیدم تکان خوردم. گفتم که اصلا انتظارش را نداشتم که این‌قدر ناراحت بشوم. ولی شکیبایی با آن صدای شیرین‌اش بدجور در حافظه کودکی‌ و نوجوانی‌ام ثبت شده‌ بود. فکر می‌کنم خیلی بیشتر از آن چیزی که انتظارش را داشتم او را دوست داشتم و با صدا و لحن خاص‌اش زندگی کرده بودم (مثلا در سریال «خانه سبز») و از دست دادن امید شنیدن دوباره صدایش و حرکات عصبی جالب‌اش برایم شوک‌آور بود. شکیبایی بازیگر بزرگی بود و همیشه بهتر از خود فیلم‌هایی که در آن‌ها بازی می‌کرد بود. حتی وقتی در سالن سینمای صحرا در جشنواره فجر، تیزر جشنواره با صدای سوت‌دارش پخش می‌شد و همه حضار با همان لحن و همزمان جمله «...مین جشنواره فیلم فججججر» را می‌خواندند و می‌خندیدند هم می‌شد فهمید که شکیبایی چقدر در ذهن مردم جا افتاده است. که چقدر به قولی «خودمانی» شده است. و همه به خودمان اجازه می‌دادیم که با آن لحن که انگار مال خود ما و بخشی از خانواده خود ماست شوخی کنیم. یادش بخیر.
این‌جا بود که انگار ناگهان از جا پریدم. حس کردم چه چیزهایی وجود دارند که از آن چیزی که فکر می‌کنیم به ما نزدیک‌ترند. و به قول استینگ «ما چقدر آسیب‌پذیریم». چه زود دل‌مان برای چیزی که نداریم تنگ می‌شود. چه زود احساس ضعف می‌کنیم و می‌خواهیم فریاد بکشیم. نه. سهم شکیبایی خیلی بیشتر از یک یادش بخیر ساده است. خیلی بیشتر.


منبع خبر : سینمای ما
دوشنبه,31 تیر 1387 - 5:3:59

اين مطلب را براي يک دوست بفرستيد صفحه مناسب براي چاپگر
آرشيو
اخبار مرتبط:

نظرات

ندا
دوشنبه 31 تير 1387 - 16:3
-1
موافقم مخالفم
 

جایت خیلی خالی است اما نه!

تو جایت خوب است

ما تنها مانده ایم...

دعایمان کن

Rona
دوشنبه 31 تير 1387 - 21:44
2
موافقم مخالفم
 

vay nagin torokhoda titresh adamo gerye mindaze :(( chera dark nemikonin ma narahat mishim man ke jedan tahamolesho nadaram dige hanooz too shockam

شقایق
سه‌شنبه 1 مرداد 1387 - 3:18
-1
موافقم مخالفم
 

((چه زود دل‌مان برای چیزی که نداریم تنگ می‌شود...)) دقیقا همنطوره .شکیبایی کارش تمیز توی دنیا تموم شد

فريبرز
چهارشنبه 20 شهريور 1387 - 22:17
1
موافقم مخالفم
 

شكيبايي عزيز ما را تنها گذاشتي و رفتي ولي باورمان نمي شود

صداي تورا هنوز مي شنوم.براي ما هميشه زنده هستي .

فريده
پنجشنبه 21 شهريور 1387 - 21:53
2
موافقم مخالفم
 

خسروي عزيز اي كاش در بين دوستدارانت بودي و ما شاهد كارهاي زيباي تو مي بوديم .افسوس كه دست ستمكار اين روزگار گلي مانند ترا چيد و با خود برد .

ترانه
جمعه 22 شهريور 1387 - 18:48
-1
موافقم مخالفم
 

اي عزيزما چقدر دلتنگ تو هستيم .نميتوان ترا به فراموشي سپرد .انساني صادق و پاك وقدر شناس همه بودي .

جاي خالي تو در دل ما هميشه سبز است .

اضافه کردن نظر جدید
:             
:        
:  
:       





             

استفاده از مطالب و عكس هاي سايت سينماي ما فقط با ذكر منبع مجاز است | عكس هاي سایت سینمای ما داراي كد اختصاصي ديجيتالي است

كليه حقوق و امتيازات اين سايت متعلق به گروه مطبوعاتي سينماي ما و شركت پويشگران اطلاع رساني تهران ما  است.

مجموعه سايت هاي ما : سينماي ما ، موسيقي ما، تئاترما ، دانش ما، خانواده ما ، تهران ما ، مشهد ما

 سينماي ما : صفحه اصلي :: اخبار :: سينماي جهان :: نقد فيلم :: جشنواره فيلم فجر :: گالري عكس :: سينما در سايت هاي ديگر :: موسسه هاي سينمايي :: تبليغات :: ارتباط با ما
Powered by Tehranema Co. | Copyright 2005-2009, cinemaema.com
Page created in 1.50976610184 seconds.