سينمای ما - یادداشت احمد میراحسان در باب جشن اخیر منتقدان و دلایل انتخاب نشدن‌اش به عنوان منتقد برگزیده / به آشغال‌های کوئنتین تارانتینو می‌گویند فیلم خوب!
سه‌شنبه 13 بهمن 1388 - 7:1

I نظرسنجی I

بهترین فیلم جشنواره 28 را انتخاب کنید




سينماي جهان
من تسلیم شده‌ام
همه چیز با فیلمنامه آغاز می‌شود و به پایان می‌رسد
جورج كلوني این بار واقعا روانه بيمارستان شد
مریل استریپ امسال هم گزینه اصلی اسکار است
جیم شرایدن برای فیلم تازه‌اش دنیل کریگ را انتخاب کرد
سایت‌اند ساند 50 فیلمساز نامتعارف سینما را معرفی كرد
معرفی کامل فیلم «جی آی جو: ظهور کبرا» - حامد مظفری
سال‌هایِ از دست رفته (یادداشت گِئورگ ویلیامسون بر فیلم «تابستان» ترجمه پیمان جوادی)
گفتگویی با استاد ژاپنی انیمیشن جهان به بهانه نمایش فیلم تازه‌اش
قسمت‌های پنجم و ششم «اسپایدرمن» را نویسنده «زودیاک» می‌نویسد
فرار بزرگ (یادداشت برایان لوری –ورایتی- بر مجموعه تلویزیونی «فرار از زندان: فصل اول» ترجمه پیمان جوادی)
معرفی کامل «آدم‌های بامزه» - حامد مظفری


استشهادي براي خدا


  (34 رأي)

گارگردان :
علیرضا امینی
ماجراهای اینترنتی


  (20 رأي)

گارگردان :
حسین قناعت
تنها دوبار زندگی می‌کنیم


  (132 رأي)

گارگردان :
بهنام بهزادی
صداها


  (91 رأي)

گارگردان :
فرزاد موتمن
محاكمه در خيابان


  (317 رأي)

گارگردان :
مسعود کیمیایی
آقای هفت رنگ


  (67 رأي)

گارگردان :
شهرام شاه حسینی
نیش و زنبور


  (96 رأي)

گارگردان :
حميدرضا صلاحمند
کتاب قانون


  (342 رأي)

گارگردان :
مازیار میری
دو خواهر


  (1333 رأي)

گارگردان :
محمد بانکی



یادداشت احمد میراحسان در باب جشن اخیر منتقدان و دلایل انتخاب نشدن‌اش به عنوان منتقد برگزیده
به آشغال‌های کوئنتین تارانتینو می‌گویند فیلم خوب!
به آشغال‌های کوئنتین تارانتینو می‌گویند فیلم خوب!


سینمای ما - آیا برخورد به جشن انجمن منتقدان سینما و بررسی گزینش‌ها فراتر از جزئی‌نگری و مجادلات ژورنالیستی، نوعی پیچیده‌سازی و فلسفه‌بافی نالازم و روشنفكرانه و كسالت‌بار است؟از نظر گروهی كه صرفا علاقه‌مند به همین توجه به امور ملموس و محسوس و جزئی و... هستند و حوصله دردسر بررسی‌های انتقادی را ندارند كه درگیر كلیت نظام اجتماعی و یا نظام فكری و هر كل دیگری می‌شود، البته، ورود به مباحث بنیادین، نظری، فكری و ساختاری، غیرضروری و فلسفه‌بافی و پیچیده‌نهایی است! اما من برعكس، معتقد به رابطه فعال جز و كل در همه موارد و از جمله بررسی منصفانه و علمی و نقد جشن انجمن منتقدان سینما هستم: تحلیلی مستدل و رها از انواع توهمات و توطئه‌اندیشی از یك سو، و راستگو و شجاع در اشاره به آسیب‌های اصلی و ریشه‌ای از سوی دیگر برای درك عمیق بحران‌ها ضروری است. آشكارا بگویم كه در این مورد بیشتر توجه‌ام به درك واقعیات ریشه‌ای مشكلات یك نهاد صنفی است كه سبب بروز كاستی‌هایی می‌شود. برای همین فكر می‌كنم درك مشكلات انجمن منتقدان، و به نظرم انجمن‌های نظیر آن، در نظام اجتماعی ما بدون اندیشیدن به فرآیند رهایی‌بخش عقل ارتباطی و گسترش بحث به حوزه عقلانیت ارتباطی در جامعه ما و درك بحران نهادهای صنفی و نوع فعالیت سندیكالیستی در حوزه عمومی و اشكال دیگر كار جمعی و موانع آن و سوء‌تفاهم علیه آن و ماهیت بحران‌زای برخورد نصفه نیمه‌ای ما به نهادهای صنفی مستقل و بحران سازماندهی ظاهرا مدرن در فضای بقایایی افكار ما قبل مدرن و... ممكن نیست. بررسی عمل ارتباطی صنفی فارغ از سلطه و قدرت و داوری تخصصی بدون غرق شدن در پوپولیسم و میانمایگی و عامه‌پسندی و طرح ناتمام نهادهای جدید میان ما و... اینها مسائلی است كه بدون توجه به آن و به تعاریف روشن كار صنفی و كار تخصصی و ارتباط آنان با هم و عدم مداخله یا مداخله نهادهای رسمی و...، حرف زدن از گزینش‌های صنفی به یك ابراز سلیقه سطحی منجر می‌گردد.برای ما مهم است كه ضمن توجه به جزئیات مثبت و منفی با تحمل نقد و رواج آن، به بحران‌های ساختی جامعه خود نیز توجه كنیم و از فكر راه‌چاره و بهبود برآییم و منتقدان بیش از هر كس باید برد‌بار و مشتاق نقد باشند. چه كسی است كه رها از اغراض و پیش‌داوری با درك و تحلیل رویدادهای 200 ساله اخیر ایران، نداند آلترناتیو انقلاب، به معنی آن بود كه از این راه، عقب‌ماندگی‌های ایران در همه سطوح و از جمله سازمان اجتماعی جبران گردد. جامعه‌ای سالم‌تر، پیشرفته‌تر، صحیح‌تر برقرار می‌گردد، اقتصاد جامعه رونق می‌یابد بهترین دستاوردهای بشر معاصر بنا به الگوهای خدمتگزاری و وظایف مدنی و حقوق مدنی بنشیند و حتی اشكالات تجربه سیاسی مدرن و نفوذ سرمایه‌داران و نمایشی بودن انتخابات یا دست به دست داشتن قدرت پشت‌پرده و دموكراسی‌های الیگارشیك نفی شود. و واقعا از آرا و عقیده آزادی و عدالت دفاع شده و رشد علم و نوسازی و توسعه آموزش و اخلاق شهروندی تضمین گردد الی آخر. آیا اسلام جز اجرای این درخواست‌های مدنی و عدالت و اخلاق و آزادی و پیشرفت، ادعایی داشته است؟در این میان توسعه نهادهای عمومی، در برابر قدر قدرتی طبیعی و بدیهی دولت‌ها به عنوان ضامن نقش مردم و دفاع از منافع صنفی‌شان، یك راه‌حل منطقی شمرده شده و همیشه تامین آزادی فعالیت‌ نهادهای مستقل صنفی مدنظر مصلحان اسلامی 200 ساله اخیر بوده است. نهادهای سیاسی آزاد و مستقل نیز به معنی راهی برای ممانعت از استبداد شمرده شده است. خوب دفاع از انجمن‌های مستقل و تقویت آنها از همین یك زاویه دید هم كه باشد اهمیت دارد. آیا رفاه و امنیت اجتماعی و تولید شكوفاتر و جامعه سالم‌تر و مطبوعات آزادتر و انتخابات صحیح‌تر برگزار می‌كنیم یا در سیاست و اقتصاد و فرهنگ و قضاوت به ناكارآمد كردن نهادهای مدنی گرایش می‌یابیم؟ و همه وعده‌ها را فراموش می‌كنیم و به بهانه دشمن خارجی همه امور را بدون نقد وامی‌گذاریم؟به نظرم دفاع از نهادهای صنفی نظیر انجمن منتقدان سینما وظیفه ماست و فعالیت‌های آن را باید با نقد بهبود بخشید و به تحلیل منصفانه پاره‌ای نارسایی‌ها پرداخت.درباره این انتخاب‌ها لااقل دو برخورد وجود دارد:1 – اعتراض به آنكه مثلا چرا آنها انتخاب نشده‌اند و اینها را برگزیده‌اید! اتفاقا طی دو سه یادداشت دوستانی به نام من كنار منتقدان دیگری چون بابك احمدی، ایرج كریمی و ... اشاره كرده بودند، كه از لطف‌شان سپاسگزارم، اما پاسخ روشن است و ساده : انتخاب نشدیم زیرا انتخاب‌كنندگان معین ـ پنج نفر یا 500 نفر یا پنج میلیون یا 50 میلیون ـ در هر صورت و هر سطح از آگاهی و هر وضعیتی ـ بالاخره به من یا مثلا كاووسی یا كاهه و اسلامی و... رای نداده‌اند و هیچ عقلی هم نمی‌پذیرد که ما حق داریم به كسانی فرمان بدهیم. باید طبق نظر ما جهانبخش نورایی یا احمد میراحسان یا هر منتقد دیگری را برگزینند. خوب یا بد، درست یا غلط، مكانیسم رای اكثریت، هر چند ناقص، فعلا بهترین الگوی انتخاب‌های عمومی و یا گروهی و صنفی است. (البته اگر از رای واقعی حفاظت به عمل آید و با تقلب و ترفند مانع تجلی اراده اكثریت نشویم!) اما...2 – اما برخورد دوم، خود را از این گونه اعتراضات نامعقول می‌رهاند و توان برخورد پیچیده‌تر و ژرفتری دارد. یعنی با بررسی مكانیسم و ساختارها و سیستم‌ها و كاركردها می‌كوشد تشخیص دهد كه انتخابات در عناصر اصلی تحقق خود دچار بحران و كاستی ذاتی است یا از انسجام برخوردار است و از منطق خود به‌درستی پیروی می‌كند و فاقد بحران و نابجایی است.تشخیص نقص‌های یك سیستم و پیشنهاد مستدل برای بهبود كار ولو یك قدم به جلو، به نظرم عاقلانه‌ترین كارهاست. من این شناخت ریشه‌ای و پیشنهاد معقول راه‌حل‌هایی برای بهبود و اصلاح را به هیاهوی تحریم و اسنوبیسم خنثی و سوبژكتیویسم شبه روشنكفرانه، ترجیح می‌دهم.اگر تقلبی وجود دارد باید فاش شود و اگر، ناتوانی و نادانی‌هایی در كار است باید فاش گفته شود، لیكن از بایكوت و توهم براندازی و توقع تولد بهشت‌ برین با نفی‌گرایی رادیكال، هزار بار اثبات شده، كار بر نمی‌آید و جز پوچی نمی‌زاید.واقعیت آن است كه اگر ما دركی منسجم، مجرب و آگاهانه از تاسیس نهادهای اجتماعی مثل سندیكا و هر نهاد صنفی و انجمن نداشته باشیم، اگر به هر دلیل نظیر تاثیر قدرت، دركی بسته و تمركز‌گرا عدم باور به ساز و كار دموكراتیك، از شكل و ظاهر سازماندهی مدون سود‌جوییم، اما به رعایت دقیق قواعد ساختاری و كاركردی موجودیتش بی‌اعتنا باشیم و بخواهیم نصفه نیمه‌ای از آن سود جوییم و با ظاهر دموكراتیك، سایه‌ای از اعمال قدت و نفوذ بر آن بیفكنیم یا تناقص حقوق شهروندی در نهادهای صنفی و نظام مسلكی را رفع ننماییم یا درك درستی از تمایز عملكرد یك نهاد صنفی و سندیكایی، با یك كانون نخبگان و داوری انتقادی، نداشته باشیم و همه چیز را غرق در ادراكی پوپولیستی كنیم و از یكی كاركرد دیگری بطلبیم، بدون تردید هر بار دچار بحران و آشوب و نابجایی و كار صوری و اغتشاش و آشفتگی خواهیم شد، از جمله بحران‌های موجود در یك جشنواره یا گزینش در میان ما بسیاری اوقات نه حاصل سرشت و ماهیت غیرقطعی در داوری، بلكه حاصل این نقض‌ها، مداخله‌ها و فقدان عمل سیستماتیك و مبتنی بر تعاریف روشن و عملكردهای معقول و علمی و مدرن است.پس از اینجا آغاز كنیم و ببینیم آیا انجمن یك نهاد صنفی است یا یك نهاد ارزش‌گذاری؟آیا انجمن منتقدان سینما، یك سندیكای مستقل است؟آیا مطلقا نهادی در حوزه رها از سایه قدرت و نفوذ سازمان قدرتی است كه كارش حكم و اجرای حكم دلخواه است؟ آیا به شیوه‌های پیچیده‌تر نهادی وابسته است؟آیا عملكرد صنفی دارد و همه اعضای صنف را گرد می‌آورد؟ آیا مثل همیشه ما به تقلید از تجربه دموكراتیك، نهادی ظاهرا مدرن با محتوایی غیردموكراتیك تاسیس كرده‌ایم كه به‌ناگزیر به بحران كشیده می‌شود و حاضر هم نیستیم سازمان و محتوای ماقبل مدرن آن را همان مانع اصلی بدانیم؟آیا این انجمن از استقلال و در نتیجه اعتبار و احترام برای جلب هر منتقد با هر عقیده و امكان قدرت‌گیری هم جریان صنفی و هر نگرش و احراز قدرت اداره‌ نهاد با رای واقعی برخوردار است؟ یا عواملی سبب عدم حضور نیروهای معتبر شده است و از طرف دیگر با شگردهایی تعداد فراوانی از افرادی كه شرایط احراز عضویت را ندارند به نهاد صنفی وارد شده و آرای موثر را در خود منحل می‌كنند و همین باعث عدم شركت فعال و سرخوردگی می‌شود؟ اصرار نهادهای قدرت و وزارتخانه‌ای در كنترل مدیریت نهاد صنفی آن را، ناكارآمد و بی‌اعتبار می‌نماید؟ یا نه، اساسا انجمن منتقدان سینما، درخشان‌ترین دوران فعالیتش را سپری می‌كند و تلقی دیگران از نهاد صنفی و برداشت غلط‌شان و تخریب رقبا از سبب‌های اعتراض است و باید به‌گونه‌ای دیگر به كار انجمن نگریست؟...اینها از جمله سوالاتی است كه كمتر مطرح شده و مورد بحث قرار گرفته است.در واقع دوست نداشتن گفت‌وگوی آزاد و انتقادی به‌طور رسمی و انواع مشكلات بر سر راه نقد در جامعه ما، دودش به چشم خود نهادهای اجتماعی می‌رود كه قدرت خود تصحیح‌گرش نابود می‌گردد. مهم‌ترین علت فروپاشی بلوك شرق همین فضای بسته و ناممكن بودن گفت‌وگوی آزاد و موثر در تصحیح نهادهای مستبد قدرت خودسر و خودمحور بوده است، كه هرچه اوضاع خراب‌تر می‌شد بیشتر به‌طور ذهنی و تحت كنش‌های اطلاعاتی مردم را وادار به تمجید می‌كردند یا خود از خویش ستایش می‌نمودند و خود را به نابودی می‌كشاندند. به نظرم اگر ما به یك نهاد سندیكایی، امكان داوری عمومی و ارزش‌گذاری بدهیم، در آن صورت حق نداریم از انتخاب میانمایه و عامه‌پسندش ابراز نگرانی كنیم. در واقع در اینجا همه افراد صنف از حق طبیعی خود سودجسته‌اند و انتخاب خود را كرده‌اند. اما مشكل از اصل و همین ماجراست زیرا هرگز برای هیچ تشخیص تخصصی به عموم رجوع نمی‌شود. انتخاب عمومی درباره پدیدارهای مربوط به عموم و زندگی‌شان محترم و ناگزیر است. اما نه برای تشخیص تخصص! یعنی اگر شما محبوب‌ترین پزشك شهر را بخواهید انتخاب كنید حتما باید همه شهروندان حق انتخاب داشته باشند و از آنها بپرسید. اما انتخاب حاذق‌ترین و استادترین پزشك مسلما باید از سوی كانون پزشكان صورت گیرد و آنان داورانی برگزیده و صالح و صاحب‌نظر گردآورند و پس از بررسی همه‌جانبه، موثرترین، دانشمندترین و متخصص‌ترین پزشك را معرفی كنند! در انتخاب انجمن منتقدان این اصل ندیده انگاشته شده است.شركت همه اعضای یك صنف و انتخاب‌شان می‌تواند محبوب‌ترین‌ها را در مقیاس رای‌دهندگان معین سازد، اما برای تعیین چهره برتر از نظر حرفه‌ای، باید گروه داوری معتبر (كه البته ذاتا نسبی است)، طبق شرایط تعریف شده‌ای و موازین معینی برگزیده و بنا به معیارهای مورد توافق و تخصصی و تاحد ممكن جامع به وجوه گوناگون فعالیت نامزدها، مثلا فیلمنامه‌نویسان، بازیگران، منتقدان و كارگردانان، رای دهند و در آن صورت، بر فرض وجود سلامت رای‌گیری و عدم مداخله، می‌توان این فرآیند را دارای روندی سالم در انتخابی معقول اعلام كرد.ولی به نظرم اولین مشكل ما، هویت نصف نیمه‌ نهادهای صنفی- نیمی دموكراتیك، نیمی غیردموكراتیك- از یك‌سو و قاطی شدن نقش‌ها و عدم تعریف و درك علمی از كاركردهای سیستم صنفی است. این است كه با افتخار از نقش 200 نفری كه مشخص نیستند چه صلاحیتی در داوری و انتخاب دارند حرف می‌زنیم.اگر یك گروه متخصص داوری و دارای اسم و رسم و صلاحیت كه شایسته قضاوت‌اند وجود داشت می‌شد پرسید: شما چگونه مجله فیلم و گلمكانی و این همه نقش و تاثیر را ندیده گرفته و حتی در كلیپ مراسم نشانی از مجله فیلم نیست؟شما چگونه جدا از سلیقه، در مقام داور، نقش مهرجویی و كیارستمی و مخملباف را در مقام قضاوت منصفانه و تخصصی، می‌توانید ندیده گیرید و نقش و تاثیر و فرابردن شأن سینمای ایران به وسیله آنان را نفی كنید و با بغض به واقعیت مسجل حضور آنان بنگرید؟شما چگونه می‌توانید مدعی عدم سیطره مستقیم و غیرمستقیم مركز قدرت و نظر حكومتی باشید و با این همه در برابر كنش مستقل سینمای منتقد و نقد معترض و جهان اندیشگون سینمای مشهور به جشنواره‌ای چنین از خود سلیقه عامیانه بروز دهید؟ و الی آخر.اما وقتی پای رای بی‌شكل و بی‌تعریف‌شدگی و بی‌معیار و پوپولیستی و عامه‌پسند هیاتی و صنفی همگان به میان می‌آید به هیچ‌وجه نمی‌توانیم از مقیاس‌ها، تعریف‌های مشترك تخصصی، اعلام موازین و داوری عقلایی حرف بزنیم، میانمایگی و آینه واقعیت همگانی بودن و سازهای ناكوك در یك داوری صنفی كه كارش داوری نیست بدیهی است.مشكل انجمن را بررسی كنیمبه هر رو دیدیم انجمن منتقدان سینما (فیلم) پدیده‌ای است موزون با ساختارهای نصفه‌نیمه‌ جامعه ما، چیزی معلق بین یك برداشت برساخته و پیرو تجربه تشكیلاتی جامعه مدرن و ضرورت‌های آن، در شرایط فرمانفرمایی‌مسلكی سلیقه‌ای و سایه ایدئولوژیك و انواع مداخلات مستقیم و غیرمستقیم دولتی و ناتوانی از سازمان‌یابی مدرن و سندیكایی.یعنی اگرچه انجمن‌های پس از انقلاب، تحت تاثیر نهادهای صنفی برآمده از تجربه دموكراتیك پدیدار شدند، اما به همان میزان اكراه ما از اعتراف به این پیروی، آنها را از ماهیت حرفه‌ای، آزاد، عمومی و رها از وابستگی‌ها و همچون نهادی مدافع منافع صنف و حرفه و آزاد در تقابل با تصمیمات دولت و مخیر در ابراز اعتراض علنی و حق اعتصاب از تعدی نهادهای رسمی، دور و به اشكال گوناگون در سایه حضور، تصمیمات، تمایلات، مدیریت، مداخله، سیطره دولت، تمركز نگرش و برداشت‌های مسلكی آن قرار دادیم. اشتباه نشود. من هیچ تمایلی به ایجاد توهم در مورد توطئه حكومت و دخالتش در انتخاب 200 منتقد و همدستی روسای انجمن به جای مدلول‌ها باید به اصل پرداخت من كاری به این جدل ندارم و عقیده دارم اشكال پدیدار شده در داوری غیرحرفه‌ای از سوی اعضای رسمی یك صنف و سازمان‌یافته در انجمن منبعث از یك بحران ساختاری، انشقاق اساسی و واگرایی‌های درونی تشكیلاتی است كه شكل حرفه‌ای دارد و محتوای واقعی‌اش به غایت، غیرحرفه‌ای است. البته بی‌شك به نشانه‌های مختلف متوسل می‌شوم. مثلا چگونه اعضای جدی، مسوول، واقعی و آگاه یك حرفه‌ای متشكل شده در انجمنی صنفی می‌توانند تا این حد نسبت به واقعیت فعالیت سینمایی، به ویژه نقد و افراد موثر از نظر سبك و استقلال و شالوده تئوریك و حرف نو و به خصوص مهم‌ترین مجله نقد فیلم كه طی سال‌های طولانی پس از انقلاب وظیفه پرورش نسل دوستداران آگاه سینما را به دوش داشته جاهل باشند؟ چرا حتی در كلیپ معرف، نشانی از مجله فیلم نیست؟ سینما در ایران پس از انقلاب، بدون نام مجله فیلم، وجود ندارد. این یك نشانه برای من برای تامل درباره مباحث ساختاری تشكیلات صنفی سینما میان ما، رابطه آن با قدرت، تناقضات درونی آن، عوامل ضدحرفه‌ای در ساختار ظاهرا حرفه‌ای آن، رابطه نظام مسلكی و سازمان‌های دموكراتیك و نابلدی ما در فهم نقش نهادهای دموكراتیك مختلف و تفاوت‌شان است.البته در همه این مسائل، حقایقی را موثر می‌دانم. اینكه در تمام سال‌های اخیر، در فضای نقد فیلم، روز به روز تفكر به عقب نشسته دشمنی با آگاهی،‌ روشنفكری، ساختارهای بدیع، خلاقیت‌های نو آشنازدایی و كار هنرمندانه رواج یافته و كار به آنجا كشیده كه به بهانه ستایش از عامه‌پسندی، عامیانه‌گری و میانمایگی و ابتذال ستوده و توجیه می‌شود. اصلا دیگر حرف بر سر آثار خوش‌ساخت و تاثیرگذار و مردم‌پسند نظیر كارهای هیچكاك یا فورد كاپولا، بانی و كلاید یا بر باد رفته، آپارتمان، اسپارتاكوس یا لورنس عربستان یا گاو خشمگین، كازابلانكا نیست، بلكه ستایش ابتذال به بهانه فروش است! پوپولیسم از یك سیستم حاكم بر ذهن تازه‌كار و منعطف جوانانی سرایت می‌كند كه دیگر نمی‌فهمند فیلم هنرمندانه، خلاق و غیركلیشه‌ای مثل هر اثر هنری فراتر از تقلید و میانمایگی چه ارزشی دارد و چرا فیلم خوب و ماندگار این آثار است. بین دكتر ژیواگو و فیلم‌ دیگری حتی اگر فیلم‌های اخیر پرفروش‌تر از فیلم نخست باشد فرقی ماهوی است و فیلم خوب یك حرف انتزاعی است كه هر كس چیزی را خوب می‌داند و نمی‌توان سینمای سرهم‌بندی شده آقای صفایی را بنا به همین روحیه پوپولیستی و ستایش از عامه‌پسندی، فیلم خوب و چیزی همردیف كارهای مهرجویی دانست و ما می‌بینیم به نام فیلم خوب، آشغال‌های اخیر تارانتینو و امثالهم را می‌گذارند. خوب رواج این دیدگاه در مطبوعات ما می‌خواهید نتیجه‌اش چیزی بهتر از نتایج جشن منتقدان شود؟ آیا غرق كردن داوری تخصصی كه البته خود ماهواً نسبی است، در آرای انبوه اعضای صنف كه از شایستگی‌ها و ناشایستگی‌هایی برخوردارند و شأن داورانی با حداقل امتیازهای لازم را ندارند، یعنی مداخله امر صنفی در امر تخصصی، راهی برای مقابله با سینمای روشنفكری و نقادانه به سود امر سیاسی و تفكر پوپولیستی و پس راندن نیروی نقد به سود میانمایگی نیست؟ چیزی كه غالبا دولت‌های ناخشنود از انتقاد، از آن استقبال می‌كنن

منبع خبر : کارگزاران
سه شنبه,18 تیر 1387 - 4:18:19

اين مطلب را براي يک دوست بفرستيد صفحه مناسب براي چاپگر
آرشيو

نظرات

Nima
سه‌شنبه 18 تير 1387 - 11:51
-1
موافقم مخالفم
 

barkhi vaghean hagheshan bod ke morede taghdir gharar begirand , ama shoma na!!! shoma behtar ast bejeye filmhaye TARANTINO beravid SANTORI!!! bebinid ve bah bah chah chah konid.ehtemalan shoma az an daste afrad hastid ke bejaye sakht va teknike kargardani donbale gheseye khob va ba ma'ani migardid , pishnehad mikonam bejeye FILM berid ROMAN bekhanid.

مريم رحمامي
سه‌شنبه 18 تير 1387 - 13:40
0
موافقم مخالفم
 

مرسي آقاي احمد میراحسان

به كسي چه مربوط من شما را يكي از منقدين برتر مي دانم ، البته نقد هاي ديگرتان را نخوانده ام يا خوانده ام و به مولفش توجهي نكرده ام ،ولي با خواندن اين يكي شما وطرز تفكرتان را تحسين مي كنم...!


سه‌شنبه 18 تير 1387 - 14:9
-1
موافقم مخالفم
 

دیگه معلومه داری گریه میکنی و جنبه نداری حالا انتخاب نشدی یا کسایی که دوست نداشتی نشدند دیگه این همه طومار نوشتن داره که من فقط به خاطر تیترش که از تارانتینو یه حرف مزخرف گفتی اومدم ببینم چیه که دیدم 100 خط.... نوشتی هیچکدومو نخوندم تا تارانتینو را پیدا کنم بابا تارانتینو یکی از سه فیلمساز محبوب داخل ایران و از فیلمسازان محبوب جهان هست که سبک خاص سینمایی خودش را داره و به دنیا عرضه کرده دیگه وفتی عکس پالپ فیکششن را میذاری و از این فیلم ایراد میگیری باید بگم شعور سینماییت در حد صفر هست و همین نوشته این مقاله را از یه بچه گریه کنان که آب نباتش را گرفتند قبول داریم. بابا این فیلم جزو فیلمهای ماندگار تاریخ هالیوود هست تو کجای کاری. شانس آوردم بقیه مقاله ات را نخوندم وگرنه معلوم نبود چه گافهای دیگه داده بودی حد اقل یک کم از امیر قادری یاد بگیر که کمی بهتر مینویسه ونقد قویتر و روشن فکرانه تری داره و به حقش هم در این انجمن رسید. بابا بیل را بکشید و حتی آخرین فیلم تارانتیون که کورت راسل بازی کرده خودش یه پا معرکه هست در سطح این سبک فیلمسازی که او آورده و داره تکامل میده باز تو چی میگی... تارانتیو از با استعداد ترین كارگردانای وان آمریکا و دنیاست که سینمای جهان به او احترام میذاره اما تو وای اگه تارانتینو بفهمه یه منتقد اگه باشه اونم از ایران داره از او بد میگه و میگه فیلمهای آشغال فقط میخنده راستی جواب شماهه را تارانتینو خوب داد سینمای جشنواره ای ایران را دوست نداره که یا برای مسایل سیاسی جایزه میگیره یا قدرت جذب مخاطب و تاثیر گذاری را نداره. اینم بدون که نظر شخصی من هست دو کارگردان مورد علاقه من و خیلی ها تو جهان 1/ استاد مارتین اسکورسیزی 2/ تارانتینو با استعداد و محبوب.

سينماي ما - عكس پالپ فيكشن، كار سايت سينماي ماست و انتخاب شخص آقاي ميراحسان براي مقاله‌شان نيست دوست عزيز. 

farshid
سه‌شنبه 18 تير 1387 - 14:49
0
موافقم مخالفم
 

اگر حضرتعالی به راحتی اب خوردن می توانید کارهای تارانتینو را اشغال بدانید مدرک معتبری بر رد همه ی ادعاهای خودتان می کشید این که منتقدی در یک یادداشت رسمی در باره ی حوزه ی نقد کارهای یک سینماگر معتبر را اشغال خطاب می کند به نظرم یک جور تیر خلاص به خود با ژست روشنفکری است.

دوران کلیشه ها به سر رسیده کلیشه های ادم هایی که همیشه باید داوری کنند!! و کلیشه ادمهایی که همیشه باید جایزه بگیرند!! بگذاریم توی این هوای گرفته از مدار بسته خارج شویم .

farshid

سپیده
سه‌شنبه 18 تير 1387 - 19:43
1
موافقم مخالفم
 

موافقم


سه‌شنبه 18 تير 1387 - 19:53
0
موافقم مخالفم
 

!boro baba

pourya_111
چهارشنبه 19 تير 1387 - 0:17
3
موافقم مخالفم
 

??????????????????pas be arajfe shoma began shahkar

مسعود فرحزاد
چهارشنبه 19 تير 1387 - 0:45
0
موافقم مخالفم
 

نوشته آشغال های اخیر و منظورش مشخص است که ضدمرگ یا بیل را بکش است و نگفته پالپ قیکشن. انتخاب عکس و تغییر تیتر نوشته او در کارگزاران نشان سوء نیت شماست.

محمد
چهارشنبه 19 تير 1387 - 0:49
0
موافقم مخالفم
 

امیر احسان روشنفکر،نمی دونستم روشنفکر ها هم از لفظ آشغال استفاده می کنند. نمیدونم داری چی کار داری میکنی ولی با این مقاله ای که دادی با این ادبیات، فکر میکنی از این به بعد...

علی مولایی
چهارشنبه 19 تير 1387 - 0:50
0
موافقم مخالفم
 

درک محدود شما از این نوشته یعنی اینکه دلایل برگزیده نشدن خودش را نوتش؟ واقعا فکر میکنید همه احمق اند. هیچ چیز دیگری در این نوشته ندیدید. مثلا فکر نکردید منظور از پوپولیست شما هستید؟

البرز زاهدی
چهارشنبه 19 تير 1387 - 0:50
-1
موافقم مخالفم
 

خیلی باحال بود . فکر کردم رفتم تو میتینگ یه جنبش انقلابی شرکت کردم . واقعا واسه انتقاد از شیوه برگزاری جشن و اعطای جایزه ها لازم بود که تمام کتابهایی که توی 2 3 ماه اخیر از هابرماس ، فرانکفورتیها ، لکان و راولز خوندی کنفرانس بدی ؟! بسیاری از حرفها هیچ ربط بی ربطی به موضوع نداشت و فقط اظهار فضل بود . یا صنف خودتون رو خیلی خیلی جدی گرفتید یا مخاطب رو خیلی ابله فرض کردید ؟ بابا روزنامه نگاری که این حرفا رو نداره . منتقد سینما هم بیشتر از اتونکه دنبال این جایزه ها باشه معمولا دنبال عشقش سینماست .

حالا این که تارانتینو آشغاله یا چاپلین دیوانه و آشغاله ، باید به سلیقه ها و استدلالها و پارادایمهای نقد هم احترام گذاشت . نظرات متفاوته به قول مجریای تلویزیون


چهارشنبه 19 تير 1387 - 3:31
0
موافقم مخالفم
 

بابا بیخیال زیاد بهش نپیچید اون الان باید تو خلوت خودش گریه کنه و حرفاش را همونطور که گفتم از یه بچه که آب نباتش را گرفتند قبول کنید

درود بر اسکورسیزی و تارانتینو


چهارشنبه 19 تير 1387 - 3:34
0
موافقم مخالفم
 

در ضمن مسیولان سایت سینمای ما هم خوب از آبب گل آلود ماهی میگیرند حتی اگه خودی را خراب کنند و عاشق کامنت هستید با تیترهای جنجالی و غیر واقعی و به هرشکلی خلاصه دنبال کامنتید ناقلاها

اما خوشم میاد تند تند خبر میارید از این ور و اونور همینش قشتنگه کامنتها هم ایراد نداره جالبه حتب دعواهاش

ولی چرا خبری از کیمیایی و فیلم جدیدش که قرار بود ماه پیش بازیگراش را بنویسید نمیدید؟؟؟


چهارشنبه 19 تير 1387 - 11:51
1
موافقم مخالفم
 

عجب آدم حسودیه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

مردان حسودتر از زنان هستند!! تازه به این نتیجه رسیدم!!!!!!!!!!!!

مهدی
پنجشنبه 20 تير 1387 - 2:53
0
موافقم مخالفم
 

چه خبرته . چرا جوش آوردی انتخاب نشدن که دعوا نداره . حالا چرا گریه می کنی ؟

کارگردانی که 5 تا از فیلم هایش جزو 250 فیلم برتر تاریخ هستند معلومه که کارهایش آشغاله !!!!!!!!!!!!!!!

ما که هیچی از فیلم نمی فهمیم !! فقط تو می فهمی !!

واقعا خجالت آوره تویی که این جوری مغرضانه قضاوت می کنی چطور شدی منتقد سینما و چطور توقع داری جایزه هم بگیری .

برو خدا رو شکر کن که الکی الکی اسمت شده منتقد سینما !!

حیف سینمایی که تو منتقدش باشی .

تو بهتره بری بشینی فیلم زاگرس رو ببینی !! (درباره سد کارون 3 )

Ivan Karamazov بیست و هشت ساله از تهران
پنجشنبه 20 تير 1387 - 5:28
2
موافقم مخالفم
 

دوستان خواهش می‌کنم با انصاف باشید ، درست است آقای " احمد میراحسان " همیشه مقداری پیچیده می‌نو‌یسند اما اگر متنهای ایشان را با دقت بیشتری بخوانید متوجه نکات بسیار با ارزشی می‌شوید مثلاً آخرین جمله ایشان را به شکل ساده‌تری بازنویسی می‌کنم تا متوجه واقعیت موجود در آن شویم که دقیقاً یکی از ویژگیهای نظام حکومتی ماست :

" دولت‌های ( حکومتهای ) ناخشنود از انتقاد برای مقابله با سینمای روشنفكری و نقادانه و به منظور پس راندن نیروی نقد به سود میانمایگی ، از تفكر پوپولیستی حمایت می‌کنند. "

نکته بعدی اینست که حتی خود آقای " احمد میراحسان " هم می‌داند فیلمی مانند " پاپ فیکشن " یک شاهکار بی بدیل سینمایی است ‌، اما این باعث نمی‌شود که هر اثری از " کوئنتین تارانتینو " را مانند خیلی از ماها بپرستد . چه فیلم متوسطی مانند " بیل را بکش 2 " ( البته به غیر از سکانس کم‌نظیر پایانی آن ) باشد و یا فیلم زیر متوسط و بدی مانند " ضد مرگ " .

تفاوت یک منتقد فیلم با یک خوره فیلم همین است یعنی در فرایند تحلیل و نقد ، محصول هنری را مهمتر از خالق آن می‌داند (البته منظورم از یک خوره فیلم ، یک صفت دوست داشتنی و با ارزش و قابل احترام است ) . خیلی از ماهایی که به سایت سینمای ما می‌آییم ، خوره فیلم‌هایی عاشق سینما هستیم اما مطمئن باشید آقای " احمد میراحسان " در کنار بسیاری از دوستان محترمشان مانند " ایرج کریمی " و " کامبیز کاهه " و " هوشنگ گلمکانی " و ...... منتقدان عاشق هنر و فلسفه و سینما هستند ، حتی اگر نامشان در لیست‌های کاملاً فراموش شدنی قرار نگیرد .

ما از اینان می‌آموزیم ، پس به احترام اندیشیدن که بزرگترین مسئولیت ماست ، به آنها احترام بگذاریم.

Red Ribbon
پنجشنبه 27 تير 1387 - 13:36
1
موافقم مخالفم
 

واقعا که متاسفم برای شما که لذت فیلمهای تارانتینو رو درک نمی کنید

اضافه کردن نظر جدید
:             
:        
:  
:       





             

استفاده از مطالب و عكس هاي سايت سينماي ما فقط با ذكر منبع مجاز است | عكس هاي سایت سینمای ما داراي كد اختصاصي ديجيتالي است

كليه حقوق و امتيازات اين سايت متعلق به گروه مطبوعاتي سينماي ما و شركت پويشگران اطلاع رساني تهران ما  است.

مجموعه سايت هاي ما : سينماي ما ، موسيقي ما، تئاترما ، دانش ما، خانواده ما ، تهران ما ، مشهد ما

 سينماي ما : صفحه اصلي :: اخبار :: سينماي جهان :: نقد فيلم :: جشنواره فيلم فجر :: گالري عكس :: سينما در سايت هاي ديگر :: موسسه هاي سينمايي :: تبليغات :: ارتباط با ما
Powered by Tehranema Co. | Copyright 2005-2009, cinemaema.com
Page created in 0.81459903717 seconds.