خانم مريم وفايي وقتي مطلب پرمعناي شما را مي خواندم بغض راه گلويم را بست. از اينكه در اين سايت كسي پيدا شده كه تملق فيلم هاي خارجي را نمي گويد و احيانا هر از چندگاهي فقط از هنرپيشه يا كارگردان محبوب خود تمجيد نمي كند بسيار متحير و مسرور شدم.

كسي كه پاكي سينماي خودي را پاس مي دارد و مشكلات آن را لمس مي كند. كسي كه مثل ديگران مسحور سينماي آن ور دنيا نيست و براي سينماي خودي دل مي سوزاند.

كسي كه همانقدر از نقد هاي كوبنده و غيرمنصفانه دلگير است كه از خط قرمز هاي ريز و درشت غيرضروري.

كسي كه براي هنر والاي خودي بيش از جنجال هاي هوچيگرانه ديگران ارزش قايل است. كسي كه سينما را يك خانواده مي بيند وآن را مرزبندي نمي كند.

هر چه بنويسم باز هم خوشحالي بي پايان من از اين مطلب قابل بيان نخواهد بود.

كاش همه منتقدان مثل شما مي دانستند كه راز موفقيت سينماي ما درشت نمايي عيوب و كاستي ها نيست بلكه به قول شما زير ذره بين نهادن زيباييها و نقاط قوت فيلم هاست هر چند اندك باشد.

ولي با نيم نگاهي به نقد هاي منتقدان(چه در اينترنت و چه در مجلات) فقط عيب جويي محض مي بيني و هر از چن گاهي يك تملق گويي بي منطق كه موشكافي در آن نمي بيني.

براي شما آرزوي موفقيت ميكنم.

واقعا تامل بر انگیز بود .

حرف دل خیلی هارو زدید

ممنون از خانم وفایی و سینمای ما

rasmigan valla

آفرین! این را به بعضی ها در همین سایت خودتان بگو.

خانم مریم وفایی ، اول یک سوزن به خودت بزن بعد یک جوالدوز به مردم. خود همین نوشته ات خلاف مطلبی است که خودت می گویی.

وای خدا بالاخره یکی پیدا شد که از سینمای مظلوم ما و هنرمنداش دفاع کنه.هنرمندایی که با وجود اینهمه قدرنشناسی و سنگایی که جلوی پاشون میندازن به خاطر عشقی که به هنر دارند و حرفایی که میخوان بزنن هنوزم این سینما رو رها نکردن.

حرفای دل خودمو زدین.حرفایی که مدتها بود در دلم بود و کسی نبود که با من همدردی کنه.درباره ی کارگردانای موندگاری که جدا صبر ایوب دارن که هنوز فیلم میسازن.

درباره ی عشقهای واقعی که هنرمندامون به تصویر می کشن و بازیگرایی که اصل مطلبو درمورد هنرشون گفتید....

خیلی از فیلمای هالیوودو (نگفتم همه شونو) اگه بدون شناختن اسم فیلمساز و بازیگرا و جایی که ساخته شده ببینید اصلا به دلتون نمی چسبه.بعضی هاش حتی ارزش دیدن ندارن.خصوصا فیلمای این دوره زمونه. معنی عشق هم که کلا خراب شده و یه چیزای دیگه ای رو به اسم عشق به خورد مخاطب میدن......

واقعا چرا اینقدر خودمونو میکوبیم؟وقتی هنرمندای کشورمونو رو این طوربکوبیم به معنی کوبیدن خودمونه.خیلی ها هم که رو سینما و همه چیز اونور اب به قدری تعصب دارن که اگه از خودمون دفاع کنیم مسخره مون می کنن .تاسف اوره........

درست می گی....

یادم می آد یه کتاب خوندم که یک مرد انگلیسی که 2 سال در ایران زندگی کرده بوود راجع به فر هنگ مردم ایران نوشته یووود

یه جاش گفته بوودایرانی ها انسانهای عجیبی هستند برای رسیدن به یک درجه و مقام از هیچ کاری اعم از چاپلوسی تملق زیر آب زنی و ...خودداری نمی کنند ولی اگر کسی رو ببینند که در مقام دلخواه اونها قرار گرفته از هر راهی برای زمین زدنش استفاده می کنند

این قضاوتی هستش که راجع به ما ایرانی ها می شه

من اولش وقتی اینو خوندم خیلی ناراحت شدم ولی بعدش احساس کردم همچین بیراه هم نمی گه...

che ajab ye sit peyda shod darbareye goli jo0o0onam nabashe.dasteton dard nakone ghashang bod

ای خانم تو هم دل خوشی داری ها

ان شا الله صد سال دیگه که همه هنرمندامون زیر خاک رفتند تازه قدرش.ن رو میفهمند مگه اولین باره؟؟؟

خیلی از هنرمندامون همین بلا سرشون اومده تا وقتی زنده اند بهشون گیر میدند و از امکانات محرومشون میکنند اما وقتی که بمیرند ها چنان لباس سیاهی براشون به تن میکنند که هرکی ندونه فکر میکنه باباشه همینه دیگه ابن دولت فقط فکر میکنه که جای خودش فقط توی بهشته جالبه اون وقت هم اعتراض میکنند چرا فلانی ازایران رفت!