میم مثل مادر توی ایران به حقش نرسید. اگه به خاطر صلاح دید و تصمیم تهیه کننده اش نبود, این فیلم در جشنواره شرکت می کرد و حداقل 3 تا سیمرغ می گرفت. سیمرغ بهترین آهنگسازی و بهترین بازیگر نقش اول زن و بهترین کارگردانی به راحتی در اختیار این فیلم بود. در جشن خانه ی سینما هم همینطور. ولی تو این دو رویداد شرکت نکرد و به حقش نرسید. رفتنش به اسکار تنها بخشی از گذشته رو جبران کرد. میم مثل مادر یکی از ماندگار ترین و دوست داشتنی ترین فیلمهای سینمای ایرانه. مردمی که این فیلم رو دیدند(فروش قابل توجهش) سریع این فیلم رو فراموش نکردن. مثل بیننده های اخراجی ها و توفیق اجباری و حتی فیلمهایی مثل پارک وی و.... بلکه به لحظه لحظش فکر کردن و تا ابد تو ذهنشونه. کسی که میم مثل مادر رو دوست داره تا همیشه از این فیلم حمایت می کنه. چون فیلم مقدس و دوست داشتنی ای هست. تو این سینمای نفرت انگیز و بیمار این روزها, حاج رسول خوب گوهری رو از خودش به جا گذاشت. الهی موفقیت های این فیلم ماندگار بیشتر و بیشتر بشه. تا ابد از این فیلم حمایت می کنیم.
|