|
وقتی جوان بودم امیدهای بزرگی داشتم که ما می توانیم دنیا را عوض کنیم و بهتر کنیم سینما یکی از موثرترین راهها برای انجام این کار بود. ما اعتقاد داشتیم که مردم کشورهای مختلف نژادهای متفاوت و قاره های مختلف باید یکدیگر را از طریق فیلم بشناسند و این شناخت بهتر یکدیگر انها را دوست و متحد می کند. واقعیت این است که دنیای امروز به شدت بیمار به نظر می رسد و مهم نیست چه اسباب بازی های تازه ای برای سرگرمی بچه ها به وجود می اید!! اینها کافی نیستند و هیچ کدام هم نمی توانند درمانی فراهم کنند. امروز دیگر جایی در دنیای فیلم برای جهانی شدن یک چارلی چاپلین وجود ندارد در دو سوی این دنیای جدا شده از هم فیلمهایی که شبها نشان داده می شود ثابت می کنند چگونه امیدهای جوانی ما بیهوده بوده که می خواستیم جداییها از میان بروند. اندره وایدا بخشهایی از کتاب چگونه فیلم می سازم (دید مضاعف) اثر انده وایدا ترجمه هوشنگ حسامی farshid
|
