این بحران چرا زودتر نیومد؟

با توجه به اتفاق سال پیش جشنواره ی کن که فیلم مشخصا "نیوه مانگ" را که به سفارش خود جشنواره تهیه می شد را در این جشنواره شرکت ندادند و فیلم های مناسبی که می شد از ان ها درسال گذشته در کن استفاده کرد می شد حدس زد که امسال نیز چنین باشد چراکه هنوز هم سیاست های فرهنگی ایران بهتر نشده که چه بسا به زوال هم کشیده شده است با توجه به شرایط حاکم بر روابط ایران و جهان. اما جز این مشکل دیگر این رویه ی اشتباه بی شک تشکل فارابی هم هست که خیلی از اتفاق های اشتباه را تنها برای اینکه در عرصه ی بین الملل و حتی داخلی فقط او باشد که اثار را پخش کند.

و این سودایی است که بی شک به بدنه ی سی نما و چه بسا ریشه ی ان بیش از روابط سیاسی ضربه وارد می کند و گواه همین امر جشنواره ی سال قبل کن است که چتر سی نمایی ایران در بازار فیلم تا روز سوم برپایی بازار فیلم هنوز برپا نبود.

یادم نمیره زمانی رو که بعد از دیدن فیلم آفساید صد هزار مرتبه به خودم فحش دادم که چرا واسه دیدن یک چنین فیلمی 500 تومان پول دادم و شاخم در اومد وقتی که این فیلم خرس نقره جشنواره برلین رو گرفت که با توجه به سفر چند ماه قبل رییس جشنواره به تهران قابل پیش بینی بود.در ثمام این سالها این ثعجب من بارها اتفاق افتاده و همیشه به خودم میگفتم اگر یک روزی حضرات اروپایی نخواهند فیلمسازهای ما اینطوری فیلم بسازند کجای دنیا سینمای ما رو تحویل میگیرند.اقای اسفندیاری امروز همان روز است.روشی که با آن پناهی و مخملبافها و ... فیلمساز جهانی شدند و شیرین نشاط عکاس جهانی شد دیگر جواب نمیدهد.در تمام این سالها ما خودمان را اسیر خواست انها کردیم و از واقعیتهای سینما غافل شدیم.امروز روزیست که مردم ما با آنچه در جشنواره ها به نام سینمای ایران مشهور است نه قرابتی دارند و نه آشنایی.سینمای جشنواره ای ایران خانهای روی آب بود که فراموش شد.