سلام . من از خواننده های همشهری جوان هستم.یه خواهشی ازتون دارم . برای صفحه موسیقی همشهری جوان لطفا یک مطلب در مورد گروه بک استریت بویز back street boys و گروه وست لایف westlife بنویسید.

داشتم ترانه «Words Unspoken» از سوپرترمپ را گوش مي کردم که ياد قديم ها افتادم وقتي از سوپرترمپ نوشته بودي و من هم به گمانم چند هفته بعد در پست ديگري واکنش نشان داده بودم. در کل حالا هي مدام ياد روزهاي قديم مي افتم احساس مي کنم دليل اش هم اين باشد که حالا از آن روزها فاصله گرفته ايم... خوب يا بد امروز را نمي دانم اما هر چه هست ياد گذشته حس تلخ و شيريني دارد مثل يک سري از ترانه هاي آبا. مثل «Happy New Year» اشان که هم شاد است و هم غم انگيز... «ماما ميا!» هم از اين حس بي بهره نمونده... ولي خدايي اش از ترانه «Our Last Summer» اي که اجرا کرده اند کلي شاکي شدم چون به نظرم يکي از عميق ترين ترانه هاي آبا را بد جايي از فيلم استفاده کرده اند... فکر کنم که شايد هم دارم هذيان مي گويم. توي همين ترانه «آخرين تابستاني که با هم بوديم» قطعه اي هست که مي گويد:‌‌ "تو از سياست و فلسفه حرف مي زدي و من چون مونا ليزا لخند مي زدم...»

مخلصم.

جواد

آقای نوید غضنفری وقتی دارید در خیابان راه می روید یک نگاهی هم به فیلم های که گوشه کنار خیابون می فروشند بندازید. چون بنده 3 هفته پیش این فیلم را از گوشه خیابون با کیفیت بالا و زیرنویس فارسی خریدم.

به غیر ازحضور مریل استریپ دلیل اصلی خریدنش بازخونی آهنگهای گروه آبا بود.گروه آبا برای من یعنی خاطره های خوب دوران کودکی . خوب باید اعتراف کنم این فیلم را دوبار دیدم وبه نظرم عالی بود خیلی عالی. یاد نقد اسکات که در مجله فیلم خونده بودم افتادم و خیلی تعجب کردم که چطور تونسته بود اونطوری بنویسه.

می دونید به نظر من شما نمی تونید حس سرخوشی را که از دیدن فیلم یا شنیدن آهنگ یا …بهتون دست میده در نوشتهاتون درست به مخاطب منتقل کنید. مطالب را باهم قاطی پاطی می کنید . می خواهید در چهار خط چهل موضوعی که به ذهنتون رسیده بپردازید و این انسجام نوشته را از بین می بره و از نظر مخاطب نوشته بی سر وته میاد.

من هم خواننده همشهری جوان هستم هم مجله فیلم و گهگداری وبلاگتون و این نظر را هم برمرور نسبت به شما پیدا کردم.

سلام آقا یا خانم میم! به نظرم اولین بار است که توی این کافه کامنت می گذاری، پس خوش آمد می گم. اما در مورد تذکرات شما:

1- اگر نوشته من رو با دقت بخونی، می بینی که نوشتم نسخه با این کیفیت و بدون زیر نویسِ « انگلیسی» نمی بینم، یعنی فیلم باید کیفیت دی وی دی و با زیر نویس اریجینال باشه تا ببینم. اون نسخه ای که می گی، همون نسخه دانلودی و با کیفیت بد و از روی پرده سینماست که مثلا الان نسخه ای از « ذره ای آرامش» جیمز باند هم این جوری موجوده. من معمولا جلوی این نسخه ها مقاومت می کنم. اما جدیدا کاری یاد گرفتم! دیدم این نسخه هایی که می گی ( کنار خیابون ) همین نسخه های دانلودی خودمونه که خیلی بد ترجمه به فارسی شده، پس گاهی که برای دیدن عجله دارم، از همین نسخه های دانلودی می بینم. من هم که نوشتم 3-4 هفته است فیلم رو دیدم عزیز.

2- از تذکرت برای بی سر و ته بودن نوشته هام ممنونم. اما به قول الیوت گارفیلد توی « دختر خداحافظی »؛ لازم نبود این قدر هم رک بگی ((:

... الانم یعنی گیج شدی؟!

این چند روز را منتظر ماندم تا ماما میا را ببینم بعد با کله بیایم توی کافه.ولی خوب هنوز به دلایلی نتونستم.ولی میتونم خاطره اولین آشناییم با این فیلم رو بگم.من و دوست عزیزم آیدین چند سالی هست که یه اتاق زیرشیروونی داریم که البته آیدین اخیرا درستش کرده تر و تمیزش در آورده.(اگه میخواید ببینیدش این لینک رو تماشا کنید.http://momiyaie.persianblog.ir/post/125/)

اون دفعه اینجا نشسته بودیم و یادم هست که قهوه خورده بودیم و آیدین چند تا از ترانه های جدیدش رو با گیتار برام زده بود و تازه نشسته بودیم و درباره جرج لوکاس و ادیسه فضایی و ایزاک آسیموف و آرتور سی کلارک صحبت میکردیم و اون پایین زیر پله ها vh1 داشت واسه خودش روشن بود.که یکهو احساس کردیم داره ترانه I have a dream داره پخش میشه.فقط چند ثانیه تونستیم تحمل کنیم.مثل احمقها توی راه پله ای که فقط واسه یه نفر جا داره خودمونو انداختیم پایین.آیدین به سرعت زنگ زد اونطرف و به خونوادش خبر داد که تلویزیون رو ببینن و بعد شروع کردیم به دیدن پیرس برازنان که با قیافه شیک و ترو تمیز و اتوکشیده اش داره میرقصه و آبا میخونه.

بعدا که رفتم فیلم رو بگیرم طرف گفت که نسخه پرده ایشو دارم که من گفتم آبا(نه مامامیا) یک گروه کاملا رنگی بوده و من باید رنگ واقعیشونو ببینم و منتظر موندم.

و اینکه نوید اینجا بیشتر بنویس.قلمت گرمه پسر....بازم میام اینجا.بیشتر

سلام.آقا خداییش شما موسیقی راک و متال رو بدون آقای شهزاد رحمتی می توانید تصور کنید!؟خواهشا شما که دوستی ای بینتان هست خبری از ایشان و وبلاگ دوست داشتنیشان بگیرید.( ما رو هم خبر کنید )

ای نوید خدا بگم چکارت نکنه...حتما باید یک قرن بگذره تا از آن روزنوشتها بنویسی ؟؟!! میدانی از بس اینجا کامنت نگذاشتم رویم نمیشود حرفی بزنم؟؟ فکر میکنی مقصرش منم؟!! فکر میکنی من مثل کاوه ام که همیشه یه چیزی در چنته داشته باشم و آن لاین شروع به لفاضی!!! کنم؟؟!!!

لذا ضمن ابراز خرسندی از حضور آشنایت حضور پرقدرت و پت و پلای خودم را نیز رسما اعلام میکنم.

.

برادر کاوه این لینکت که مشقیه

در غار زندگی فریاد میزنی" یاری نیست؟"

و غار به تو می گوید: "...اری نیست"

امتحان کن

نه دیگه سیاوش جان جنگیه.(مشقی که میگویی یعنی چه؟)

یک ربع است دارم زور میزنم که مطلبم را چه جوری شروع کنم ولی واقعا چه میتوان گفت. دو سه روز است در دنیای ماما میا و آبا غرق شده ام و خواب و خوراک ندارم. نوید اگر همین یک فیلم را به من معرفی میکردی شایسته یک عمر ارادت بودی. چه اتمسفری دارد این فیلم !!! با چهار پنج تا از بچه های نافیلم باز!! با سلایق فوق العاده متفاوت فیلم را دیدم، کل فیلم نیش همه ما از خوشی تا بناگوش باز بود، فوران انرژِی....هی نمیخواهم از این حرفهای کلی بزنم که نوید گیر ندهد ولی نمیشود....واقعا نمیشود نوشت.

.

1-- آبا را دیر کشف کردم، سریعا تمام آلبوم هایشان را دانلود کردم که حالا حالا ها بزمم ادامه داشته باشد

2-- در طول فیلم دنبال ترانه ای میگشتم که نوید اشاره خاص بهش داشت. نه اسمش یادم بود و نه شنیده بودمش ولی وقتی شروع شد گفتم خودش است و درست حدس زده بودم این ترانه فوق العاده با احساس و اجرای عالی مریل استریپ را هر بار که میبینم از خود بی خود میشوم.

3-- هم اتاقی ام دو روز است که مثل دیوانه ها راه میرود و میگوید، " برنده همه چیز را میبرد و بازنده سقوط میکند"

نکته: دوست نادیده ای به نام محسن، زیرنویس فیلم را به فارسی برگردانده و انصافا هم کارش را عالی انجام داده به خصوص که ترانه های فیلم را هم ترجمه کرده است. این زیرنویس را از اینجا میتوانید دانلود کنید

http://subscene.com/Mamma-Mia/subtitles-73332.aspx

ماما ميا و Take a chance on me و اينا رو مي دونما،

مي گم اين تيتره رو از كجا آوردي؟

هان؟

سلام

ببخشید شما ایمیل خاصی برای تماس ندارید؟

من و سیاوش تقریبا همزمان فیلم را دیده ایم و این نشان میدهد که حال هردومان شبیه هم است.احتمالا هر دومان الان در دنیای نور و رنگ و صدا هستیم.اگر قرار است سخت نگیریم و دنبال و شخصیت پردازی و پیچیدگی نگردیم دلیلش این است که فیلم و مهمتر از آن آبا به ما تحمیل میکند.اعتراف به اینکه مامامیا را دوست داریم جماعتی را مجاب میکند که بر اینکه ما جزو قشر لذت پرستان پافشاری کنند.از اینکه مسحور رنگ نیلی دریا شویم و در زیبایی چشمان سوفی غرق شویم نمیترسیم.نه سیاوش؟ حال و هوای ماهی ها عاشق میشوند را داشت.نه؟

یکی دیگه به نفع کاوه، نمیدانم چرا من به یاد ماهی ها نیفتادم. خیلی شبیه...نه اصلا خود جنس بود. همینجا از الهه سینما عذرخواهی میکنم.

.

راستش نمیدانم واقعا این ساحل ها و دریاها وجود خارجی دارند یا نه!!؟؟ واقعا دیوانه رنگ آمیزی شان هستم. اولش فکر میکردم که این ساحل ها همه توی یونان هستند مثل انجمن خواهران، ولی در سایت IMDb که اسمی ازیونان نبود.

.

چیزی که در ماما میا دوست داشتنی بود، حذف هرگونه فاصله بین داستان و ترانه ها بود. ترانه ها بدون هیچ بهانه و پیش زمینه ای شروع میشوند و یک باره تمام میشوند، ترانه ها چیزی روی خط داستان نیستند، جزیی از زندگی هستند. مثل شروع ترانه dancin queen یا i do i do

سياوش. به عنوان يك انزلي باز حرفه اي كه البته هيچوقت شانس زندگي در اين بندر استثنايي را نداشته ام ولي بخش مهمي از عمرم را در آنجا سپري كرده ام مي گويم.....انزلي واقعي ابدا به زيبايي (يا به شكل) انزلي دستپخت علي رفيعي نيست.خيلي از مكانها مثل آن كافه لب دريا اصلا وجود خارجي ندارند.......ميداني..اصولا در بسياري از فيلمها تعبير خودمان از زيبايي را در نگاهمان وارد ميكنيم.مثلا خوني كه در فيلمهاي پكين پا ريخته ميشود به نظر من زيبا ست.ولي در چنين فيلمهايي ما تعبير عمومي زيبايي را جلوي چشمانمان مي بينيم.چشم نوازي و كارت پستالي بودن تصاوير وقتي به دل من مينشينند كه قصدي جز نشان دادن آن نداشته باشند.اينگونه است كه قاب هاي چشم نواز مثلا در فيلمي از بهمن قبادي عملا نقض غرض و به قول امير قادري رياكارانه است.اينطوري است كه مثلا در سركوب فيلمي مثل sex and city اين ايراد را ميگيرند كه چرا همه چيز قشنگ است.(اين سريال sex and city را ميشود گير آورد؟)

و اينكه اين هم اتاقيت همانيست كه به بيورك گفته بود كوفت؟واي چه توهمي ....

آقای اسماعیلی:

سریال سکس و شهر بیش از 6 سال است که در تهراان دارد دست می چرخد. اگر هم امکان دسترسی به اینترنت برایتان میسر است یک ندا بدهید تا من ادرس اینترنتی اش را در اختیارتان بگذارم تا همه اش را دانلود کنید و ببینید. در ضمن فیلم در مقایسه با سریال صد ها فرسخ محافظه کار تر و بیمزه تر و پر حرف تر است و در یک کلام یک لحظه سینمایی درش یافت نمی شود که نمی شود . جسارت هم که جای خود دارد. سر این ماما میا هم که حرف هایم را زدم بماند که معتقدم اصلا سازندگان اثر آنقدر که شما آب و رنگش را جدی گرفته اید کل فیلم شان را جدی گرفته باشند. لذتش را ببرید.

سلام رفقا. می بینم که منت گذاشتید و دوباره سراغ این کافه «کلید» خاک گرفته و البته حالا نورانی شده به خاطر حضور رنگ و نورهای گرم توی ذهن مان برای «مامامیا!»...آمده اید. حالا بعد از هرگز، دوباره دور همیم رفقا. فقط آمدم به اطلاع تان برسانم که با کمک صوفیا و جواد، داریم پرونده جمع و جوری برای این فیلم نورافشانی شده برای روزنامه «فرهنگ آشتی» در می آوریم، به قول امیر ماه...حالا فقط توی این مانده ام که تیتر چی بگذارم؟ «من هنوز تنهام، می تونی روم حساب کنی» همچنان از در و دیوار ذهنم بالا می رود. فیلم مثل همین عبارت جادویی، همین قدر رها است. مخلصیم.

کاوه این سریال رو تازه شناختم، و میخواهم از torrent دانلودش کنم. وقتی تمام شد در یک شهر بیطرف مثل رامسر

همدیگر رو میبینیم و اونجا تقدیم میکنم.

اون قضیه لوکیشن رو پایه ام که دوربین قابلیت های زیادی برای اغراق درباره یک موضوع یا لوکیشن یا شخص دارد. نمونه اش

بازیگرهای زیبایی که عکسهای واقعی شان ده شاهی هم نمی ارزد و همچنین "چشم نوازي و كارت پستالي بودن تصاوير وقتي به

دل من مينشينند كه قصدي جز نشان دادن آن نداشته باشند". اما این دلیل نمیشود که یک تور یونان راه نیندازیم.

.

پایه پرونده نیز هستم نافرم فقط در سینمای جهان که می آوریدش؟؟!!!

.

این روزها این ترانه افتاده تو دهنم، Voulez-Vous....Ahha حتما میدانید چه حالی دارد وقتی یک مصرع از یک ترانه را بلد باشی و هیچ وقت نتوانی به مصرع بعدی بروی؟!( میبینی کاوه، من از هم اتاقیم هم بیشتر قاطی کرده ام)

آقای نوید غضنفری اول از همه عذر می خوام که مطلبم خیلی بی ربط با بحث شماست . می خواستم بگم که امشب که تو کنسرت گروه آریان بودم به تعداد دونه دونه گفتناشون من یاد شما افتادم . جای شما خالی می دونم که چقدر از آهنگاشون لذت میبرین مخصوصا اگه توسط کریس دی برگ خونده بشه (-;

سلام به همگی...فردا (8 دی) صفحه سینما جهان روزنامه فرهنگ آشتی، پرونده جمع و جوری است درباره «ماما میا!»، که همراه جواد و صوفیا درآورده ایم. شما هم بنویسید...

كم پيدايي، نمي پرسي حالي از ما!

7صبح امروز از خواب بیدار شدم،قرار بود مثل بچه ی عاقل بشینم پای پایان نامه،پنجره رو که باز کردم چند قطره ی بارون خورد به صورتم،هوا محشر بود.گفتم پایان نامه رو بی خیال!دی وی دی که چند روز پیش دوستم داده بود بدجوری منو کشوند طرف خودش؛خصوصاً که گفت سیستمش بلو ریه،نسل جدیدی از دی وی دی ها با کیفیت رنگ فوق العاده که جایگزین دی وی دی های قدیمی شده و قرار بود این اولین فیلمی باشه که من با این سیستم جدید و کیفیت رنگ فوق العاده می دیدم.فقط مشکل این بود که زیر نویس نداشت منم زبانم در حد بوندس لیگا!،چیکار کنم؟،رفتم سراغ لینکی که سیاوش گفته بود (به این می گن یک دوست واقعی)؛ زیر نویسم دانلود کردم بعد پرونده ی فیلم و همه ی کامنت ها ی مرتبط هم گذاشتم کنار و نشستم پای فیلم...... حالا فیلم تموم شده و این مقدمه چینی همین طوری بالا فقط به خاطره اینه که من نمی دونم باید از کجا شروع کنم،درست مثل سیاوش ،نوید(کاوه اصولاً می دونه از کجا شروع کنه!)،بعد از گذشت یک میلیون سال نوری!!!گذرم افتاده اینجا و می بینم که باز هم هممون (همه ی آدمهای اینجا) با هم مسحوریک تابلوی شکوهمند خنده و غم و رنگ و نور و شادی و زیبایی و....شدیم .می بینم که بعد از مدتها این فیلم خوشگل!انقدر بهم انرژی داده و جوگیرم!!!کرده که انگار فقط شور ناشی از دیدن تک تک قابهای مریل استریپ داره از نوک انگشتهام روی شاسی های کیبورد سرازیر می شه و من نمی تونم جلوشو بگیریم! از طرفی می بینم چه خوبه که هر حرفی راجع به فیلم داشتم شماها زدین و من همش می تونم بخونم و بگم دقیقاً،دقیقاً...از طرفی هم فکر می کنم آخه حالا من چی بگم؟ ... یا بگم پیرس برازنان اینجا رو با این شکم چربی اورده و زیر چشم پف کرده اندازه ی پیرس برازنان جیمز باند دوست دارم یا اینکه باورتون می شه من رو هم خیلی یاد بیل موری گلهای پژمرده می انداخت؟! تازه اینها به کنار از آبا و موزیکال های جوک باکسی و این جزیره ی رویایی و استلان سگاردو....نگفتم.چون اینها رو هم همه گفتین. تازه ی تازه!همه ی اینها به کنار،ماما میا بدون اینکه خودم بخوام!فیلم خیلی مهمی در زندگیم شده و این خیلی عجیبه،مخصوصاً برای خودم... سالها بعد می شینم و به دونا و سم نگاه می کنم و بعد یادم می اد که این فیلم یک زمانی چقدر برام مهم بود و....

فکر میکنم حالا که داریم دوباره دور هم جمع میشویم این بی انصافیست که کمتر به اینجا سر بزنی نوید جان.......

كاوه،اين وبلاگت چي شد پسر؟

عجب اسمي انتخاب كرده بودي برا نقدت "شيوه شهرآشوبي"

با اون تيكه از "فاوست"

عجب اسمي انتخاب كرده بودي برا نقدت "شيوه شهرآشوبي"

با اون تيكه از "فاوست"

راستی كاوه،اين وبلاگت چي شد پسر؟