گفته بودم دیگه اینجا نمی نویسم؟ خب، حالا هم که ننوشته م.این فقط یه تبلیغه.پس:

بشتابید.......................................بشتابید

یادداشتی بر «پارنوید پارک».................

کلی صبر کردم تا این روزنوشت up بشه و از همون تیترش فهمیدم که به صبرش می ارزید. البته فعلا نمی خوام به آخر تیتر فکر کنم. به این که چه ببازیم...هر چند حقیقت داره.باورتون بشه یا نه حرفیه که بعد از تموم شدن بازی، خودم به مادرم گفتم. این بازی رو نتونستم کامل ببینم. اما خوب دوستان از ورزشگاه لحظه به لحظه گزارش می دادند. این جوری بود که وقتی با چند نفر جایی نشسته بودم و مجبور بودم که لبخند بزنم و حرف بزنم، با sms هایی که می رسید دلم قرص می شد که تیمم جای محکمی وایساده. وقتی ته کوچه مون از ماشین پیاده شدم ، نم بارون و هوای ابری و باد فوق العاده بود و من با تمام سرعتم می دویدم که یه ربع آخر بازی رو ببینم و لحظه خوشحالی برد پرسپولیس جلوی تلویزیون داد بزنم و از خوشحالی هواداران و قطبی یه حظ حسابی ببرم.(راستش هیچ روزی به اندازه امروز دلم نمی خواست که توی ورزشگاه باشم. به خصوص که هوا هم محشر بود و اصلا با چنین فضا و توی چنین هوایی مگه می شد که پرسپولیس ببازه؟!ما که مربیمون و تیممون و هواداراش قدر یه گل، یه برد،یه لبخند، حتی یه شکست رو خوب می دونن و قدرت زیبا پسندیشون انقدر زیاد شده مگه می تونستن قدر جو و هوای امروز آزادی رو ندونن و نبرن؟!)

خلاصه پربدم و تلویزیون رو روشن کردم و لحظه های آخر و دیدم.فقط حیف که لحظه های حرص خوردن رو از دست داده بودم.لحظه های ترس ار نبردن.لحظه های دعا کردن رو .لحظه هایی که چشمم رو می بندم تا نبینم توپ توی دروازه میره یا نه. این جوری حس پیروزی نداشتم. انگار اندفعه من کاملا شریک این پیروزی نبودم.نقشم کمرنگ شده بود. تمت خلاصه بازی تموم شد و من توی خونه داد می زدم و همه رو بغل می کردم و همون موقع به مادرم گفتم که شنبه ما قهرمانیم اما اگرم قهرمان نشدیم به چیزی که می خواستیم رسیدیم. البته هنوزم با همه وجود قهرمانی رو می خوایم. چون یکی از چیزایی که قطبی با خودش آورد بلندپروازی بود.اما شادی بعد از قهرمانی 24ساعت بیشتر طول نمی کشه. بعدش کمرنگ می شه یا با یه حسرت و غصه که هیچ وقت نفهمیدم واقعا مال چی هست ته نشین می شه. خوشحالی امروز اما یه جنس دیگه داشت. موندگارتر بود. زندگی هممون رو وارد یه فاز جدید کرد. یاد گرفته بودبم پشت عقیدمون مثل کوه وایسیم.قدرت خودمون رو بیرون کشیدیم. پرسپولیس این فصل یه تیم یازده نفره نبود. به تیم صدها هزار نفری بود. کاش شنبه با همه انرژی طرفداران پرسپولیس بازی رو ببره و این هدیه ما بشه به افشین قطبی.

پی نوشت: اگر هر کس دیگه ای به جز حامد احمدی نتیجه رو پیش بینی می کرد شاید باور نمی کردم اما باید حامد رو ببینید. دفعه اولی که من دیدمش توی جلسه ای بود که حتی یک کلمه هم حرف نزد اما وجودش و حضورش یه آرامش و گرمای عجیبی داره. کسی که به خاطر پریدن قطبی و معلق زدن عابدزاده و آن سکانس های مالنا و پدر خوانده و کلاه قرمزی گریه کنه بی برو برگرد آدم شاهکاریه.

راستی خدا کنه شنبه هم یه نم بارون بزنه.

تیم ما قهرمان میییییشه.... خدا میدونه که حقشه....

یه زمانی (تا قبل اینکه امپراتور افشین اول بیاد پرسپولیس) متنفر بودم از این شعار . آخه لیاقتشو نداشتیم... ام بعد گل چهارم که 90هزارتا باهم این شعارو میخوندن انگار دارم به بهترین ترانه تاریخ گوش میدم. نمیدونم چی شد یه بغضی گلومو گرفته بود که خیلی دوستش داشتم.از خوشی بغض کرده بودم...نمیدونم تو هم این جوری بودی یا نه؟؟؟؟ یعنی خدا دلش میاد این خوشی رو از این همه آدم بگیره و شنبه ما قهرمان نشیم؟؟؟؟؟

وای که چه روزی بود دیروز .امیر خان واسه شنبه بگو کجا میشینی بیایم پیشت.

راستی میدونستی حتی پروین هم گفته شنبه میاد

این یعنی خود خود اصلاحات که حتی پروینم از قطبی خوشش اومده و از اول فصل حتی یک کلمه هم ازش بد نگفته!

پس تا شنبه و شکست سپاهان که به نظر من الان پرسپولیسیا از استقلالم بیشتر ازشون متنفرن

به امید قهرمانی

به هم رسیدند کلاغ و لاله ، این دو رفیق هزار ساله

آخر هفته خوب کنه عالی به این میگن:

Dan in real life

اول تبریک برای بازی خوش و بیادماندنی 4شنبه .

دوم اینکه آقا حامد دمت گرم ! نه واسه پیش بینیت که 1.2 گل رو پروندی!! واسه اون متن دقیق و قشنگ واحساسی!"سر چه فیلمی گریه کردید؟!" و معلومه حسابی عاشق سنتوری هستی!

"سکانس اول که علی میاد بین مردم و بعد سوار تاکسی میشه و چاوشی شروع به خوندن میکنه"

از مستر قادری هم بابت گزارش بازی و مخصوصا عکس این یادداشت تشکر.این روزا دیگه فوتبال و پرسپولیس جای مطالب این پست ها رو بد جور گرفته که البته حقشم هست.

ما نپردیم ما ایستادیم به همین راحتی ما حرف نمیزنیم ما ارامیم ما داد نمیکشیم ارام تحمل میکنیم ماتنها ماندیم بی یاور بی پشت وپناه ما از گری کوپر صلات ظهر هم تنها یی میکشیم ولی زنده ایم واین ارزش دارد هنوز یک جام مانده که فقط دو قدم با ان فاصله داریم پس از علی منصور میخواهم ارباب و فرمانده باشد امیر حسین مثل ماکسیموس گلادیاتور باشد وبه فرهاد بگویم بدو فرهاد بدو ان وقت ما هم یک جام در اغوش میکشیم ومن فریاد میزنم نه به خاطر خودم به خاطر این زندگی کوفتی که تویش نمیتوانی به عشقت حس واقعیت را بگویی به خاطر تمام فشار هایی که از بابت این عاشقانه بر من تحمیل شده وفقط همین یک جام مانده پس از بچه ها میخواهم اوردوز کنند جام را ببرند تا فریادم از ته گلویم دراید ان وقت شاید برای چند لحظه قضیه عاشقانه ام یادم برود وگرم بخندم

خب هینم توصیه دومم به رفقا الان یه فیلم خوب دیدم به خوبی مال مایکل مان نبود اما بدجور متعهدانه بود اینجاس که معلوم میشه میشه هم شعار داد هم یه ادواردنورتون معرکه داشت پس از فیلم لذت بردم به شماهام توصیه میکنم ببینید واگر دیدید اول از همه میخ ادوارد نورتون باشید این توی هر نگاه فریاد یا ریاکشنش یه چیز مشهوده کیفیت خوش باشین راستی اسم فیلم American file x

سلام آقای قادری خسته نباشید؛در مورد فیلم "درجستجوی حیرت بیداد" که باهاتون صحبت کرده بودم ارسال کردم به دفتر سایت سینما ما.

می خواستم ببینم به دستتون رسید؟

برای مازیار :

این زیباترین مطلبی بود که در این روزهای سرخ وسیاه خواندم.سکوت احتمالی ارتش گالیباردی غروب جمعه دیدنی است مازیار عزیز.

استقلالی ها سکوت نکنید تا باز شود این در گمشده بر دیوار.

یه سوال :

تو فیلم" آیداهوی خصوصی من" تقریبا دقیقه ده مایک به خونه یه مرده میره و مرده بعد از صحبت کردن راجع به روز و ماه و سال تولدش یه چنین دیالوگی بینشون برقرار می شه:

مایک: این ها همش ریاضیاته

مرد: این ها بیشتر از ریاضیاته این ها تمامیه کماله.

من فکر می کنم این دیالوگ رو تو یک فیلم دیگه هم شنیده ام آیا شما هم چنین احساسی دارید و آگر می دونید تو کدوم فیلم بوده لطفا خبر بدید.

شنبه با شیرها می رقصیم.

برد یا باخت فرقی نمی کند قطبی جام دل هواداران را فتح کرده است.

محسن آقای گل

امیر جان از اینکه برای اولین بار نقد فیلم من رو تو سایت قرار دادی ازت ممنون و مجکرم.

ضمناً از بچه های خوب کافه خواهش می کنم که یادداشت من رو درباره "به همین سادگی" در آدرس http://www.cinemaema.com/NewsArticle4048.html بخونن.نظر یادتون نره.مرسی

«نااميدي؟ من در اوج تاريکي هم دنبال نور مي گردم.»

این جمله پهلو به پهلوی جملات فلسفی افلاطون میزنه.

تمام این روزها ، تمام مدتی که از سپاهان عقب افتادیم و تمام لحظات سخت امتیاز از دست دادن به این فکر می کردم که آیا قهرمان می شیم یا نه ؟ بیشتر یه جور امتحان است . یک آزمایش که آیا کسی که از اول فصل گفته پرسپولیس قهرمانه ، حرفش رو عملی می کنه یا نه ؟ دیشب فقط به فکر بازی بودم . نمی دونم چرا نمی تونستم تصور کنم قهرمانی رو . همش می گفتم اگه نشه چی ؟

زیدان نزدیک جام جهانی دو هزار و شش وقتی دوباره به تیم ملی برگشت گفت : یه شب بین خواب و بیداری بودم که چیزی آمد و به من گفت تو باید به تیم کشورت کمک کنی . کاری ندارم که این درست هست یا نه ! اما درست همون لحظات چیزی بهم گفت : سال پیش درست یه همچین روزهایی ( اوایل خرداد بود ) در ورزشگاه آزادی پرسپولیس چهار بر یک به سپاهان باخت . بدترین روز زندگی ام . بد تر از لحظه ای که ایران از ایرلند باخت ، بدتر از سخت ترین و دردناک ترین لحظات زندگی . آن روز ناخودآگاه صورتم خیس خیس شد . همه چیز تاریک شد و من ساعت ها مرده بودم . آن لحظه فقط از خدا می خواستم بازی تکرار بشه . فقط همین . دیگر هیچ آرزویی ندارم . فقط همین . داد کشیدم و از خدا خواستم . بعد دوباره افتادم . معجزه که اتفاق نمی افتد . پرسپولیس باخته بود و تمام ! ..... حالا بعد از یک سال ، دیشب چیزی ، شاید همان چیزی که به زیدان گفت برگردد به من یادآوری کرد که چه چیزی خواسته بودم . که معجزه رخ داده بود بی آنکه من متوجه شده باشم . و حالا به این فکر می کنم که ما می بازیم ؟ آن هم درست وقتی که مربیمان هم گفته روز شنبه جشن قهرمانی می گیریم ..... چقدر از خودم بدم امد . یک سال صبر کردیم و حالا زمانی که خدا آسمانش را سوراخ کرده و برایمان نور فرستاده ، به دنبال شش امتیاز هستم ؟ به دنبال اینکه کاش عماد رضا به بازی نرسد ؟

این کامنت در ساعت یک و چهل و پنج دقیقه ی روز شنبه نوشته شد . درست در لحظاتی که من پس از یک سال دوباره چیزی گلویم را می فشارد و جشن قهرمانی را آغاز کرده ام . فقط آرزویم این بود که موقع قهرمانی در آزادی باشم که متاسفانه نشد . ایرادی ندارد. آنقدر دوست و رفیق و برادر آنجا دارم که نگران این موضوع هم نباشم . وقتی طول موج یکی باشد دیگر خانه و استادیوم ندارد . ........هنوز چیزی به گلویم چنگ می زند .

به قول فردوسي پور يك پايان تراژيك براي سپاهان . حق جام حذفي اون سال خيلي بد گرفتيم .

امير توي آخرين يادداشتي كه درباره سنتوري نوشت گفت كه گور يك ديگر از آرزوهاي نسل ما كنده شد .اين چند وقته هميشه دنبال يه فرصت بودم كه بگم بالاخره يكي از اين آرزوها برآورده شد و حالا اين فرصت به وجود اومده اونم نه در سينما بلكه در فوتبال . البته فرق اين دو آرزو اينه كه آرزوي دوم ميتونه هميشه و براي هر نسلي باشه ولي ... .

جاي اين صحبت ها اينجا نيست. بچه ها قهرمانيمون نوش جونمون.

بالاخره تمام شد

وای این همه شور و عشق این همه قلب برای پرسپولیس برای قطبی برای شاد بودن

دیر هنگام ترین گل قهرمانی تاریخ فوتبال دنیا ! من که ایران نیستم اما صدا الان دیگه برام نمونده دیگه مستر قادری و دوستان حاضر در استادیوم رو نمیدونم.!

منتظرم منتظر توصیف بازی وقهرمانی از تو که از من نزدیکتری هم به پیروزی هم به قلم

.سرتان را بچرخانید، این بالا ما را می‌بینید آقای قطبی

آقا بعنوان یک استقلالی قهرمانی پرسپولیس رو تبریک میگم همش نگران این همه تماشاگر داخل استادیوم و میلیونها طرفدار تیم بودم. اگه پرسپولیس قهرمان نمی شد معلوم نبود فرداش با این همه آدمهای افسرده و غمگین رو دستمون چی کار باید میکردیم چون به هر حال با این همه مشکلات جورواجور مردم به این دلخوشیها نیاز دارن .

.بعد از همه اینها هم باید یه وقتی این جنتلمن بودن قطبی جواب میداد حتی اگه آن زمان دقیقه 96 بازی باشه.

به خدا قرمزته ....... نشد كه بيام استاديوم . ولي ميدونم جاي همه رو خالي كردين .. تمام بازي پرچم قرمز تو دستم بود داد ميزدم ... ولي موقع گل سپهر نتونستم فرياد بزنم . بغض جلوي فرياد را گرفته بود . دوست داشتم اولين نفري باشم كه قهرماني پرسپولس رو بهت تبريك گفته . ..........قطبي امپراتور

دیدید گفتم شنبه با شیرها می رقصیم؟!!!

بالاخره قهرمان شدیم.حالا تو قهرمانی لیگ برتر رکورد داریم

یوووووووووووووووووووووهو

تبریک میگم ......................

حتما الان خیلی خوشحالید

منتظر ادامه ی مطلب هستم

www.radan-bazel.blogfa.com

YESSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS

قطبي: بي‌ترديد بزرگترين سرمايه‌ي پرسپوليس مردم و هواداران بودند.

قطبي: در اين مدت هيچ گاه به قهرماني پرسپوليس شک نکردم حتي يک ثانيه نيز در قهرماني تيم ترديد نداشتم. شايد من ديوانه باشم که همواره از پيروزي خود مطمئنم. ما پس از تلخ‌ترين تجربه‌ي سال در اهواز بسيار منطقي کار کرديم و با وجود آن که شش امتياز از ما نيز کسر شد، اما باز هم قهرمان شديم. "پرسپوليس با قلب شير و روحيه‌ي قهرماني فاتح ليگ برتر شد."

salam amir ghaderi jaan va hameye perspolisihaye asheghe afshin!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!tabrik,to omram yebar geryam bekhande tabdil shode bood,oon eshgh be mahboobam bood va inyeki,eshgh be farhangi ke gofti afshin ovorde to ghalbe ma!!!!!!!!!!tak tak sahnehayi ke ghalbam dasht miomad to dahanam,dashtam neveshtato moroor mikardam ke aroom sham....mercccccccccccccc............tabrik be khodam o hame!!!

سلام

۱- تبریک می‌گم قهرمانی! رو به همه!

۲- کامنت مازیار فوق‌العاده بود, همه چیز بود....

۳- به امیر صباغ: مخلصیم. بدجوری حسودیم شد با خواندن کامنت شما...

۴- در کن خیلی خوش می‌گذرد. اینجا هر لحظه پر است از خبر و اتفاقهای هیجان‌انگیز. یک سر به بخش سینمای جهان بزنید و گزارشهای مستقیم لحظه به لحظه را بخوانید. بعدا فرصت شد از حواشی و ماجراها و آدمهای جالب دیگر هم می‌نویسم.

این هم خوبه: http://salam30nama.ir

توی عمرم اینقدر خوشحالی نکرده بودم اینقدر بی قرار نبودم بالاخره قهرمان شدیم وای خدایا چه احساس خوبی دارم وچقدرازت ممنونم اونقدرشادم که حسابی براش نیست چه لحظاتی رو گذروندم تا گل دوم روزدیم وبعدش که دیگه ... توورزشگاه صدهزار نفر باهم شعرو خوندن خوشحالی بچه ها دور پیروزی هیچ وقت فکر نمی کردم همه این خوشحالی هارو باهم یه جاداشته باشم به اندازه چندین روز شارژشدم دیگه فیلم پرسپولیس این فصل هم تموم شد اون ازنوعhappy endeاش تاحالا رویا رو توواقعیت ندیده بودم محشر بود محشر..... هیچ وقت لحظاتی رو که دلامون باهم برای پیروزی پرسپولیس دعا کردن باهم آرزو کردن ،برای پرسپولیس باهم بودن ،رو یادم نمی ره هیچ وقت هیچ وقت ازاینکه الان خوشحالم خیلی خوشحالم تاحالا این حس دوست داشتن چیزی یا متعلق بودن به چیزی رو که بهترینه داشتین حداقل الان که دارین چقدر به بهترین تعلق داشتن احساس غرور قشنگی داره محشره محشر

سلام

«این روز نوشت شنبه کامل میشه چه ببریم چه ببازیم»

میدونم ممکنه خیلی احمقانه به نظر برسه اما این ببازیم آخرش یه جور آرامش به من داد چه جوری بگم بگذارید یه مثال بزنم ابتدایی که بودم موقع امتحانات مامانم همراهم میومد تا دم مدرسه بعد آروم کنار گوشم طوری که همکلاسیهام نشنوند میگفت«دقت کن تا بیست بگیری اما اگر نگرفتی هم اشکال نداره» آخ که اگر بدونید شنیدن این اشکال نداره ی آخر مامانم چه کیفی داشت مثل ورد و جادو عمل میکرد نگرانی هام از بین میرفت همیشه به مامانم که مثل یک روانشناس مادرزاد با این جور کارهاش حمایتم کرده افتخار میکنم

حالا قسمت پایانی جمله ی شما هم امیر قادری همینطور بود آرامش بخش بود شنیدنش از استرس و نگرانی کم میکرد اینکه احساس کردم هر جوری بشه هستید به باخت فکر کردید و باز عاشق هستید اصلا عشق واقعی یعنی همین دیگه.

و برسیم به اون دقیقه ی 96 طلایی راستی که چه حالی داد

تو دقایق آخر وقتی که پاک ناامید شده بودم تو دلم به خدا گفتم «میدونم فوتباله میدونم بازیه آره حالیمه که اینا همش بازی و شانسه اما خدایا حق پرسپولیس باخت نیست حق این بروبچه های تو استادیوم غم نیست »

میبینید خدا چقدر باحاله اگر اون گل هر وقت دیگه ی بازی میرفت تو دروازه اونقدر میچسبید ؟

قرار از اول برد پرسپولیس بوده اما خدا ،خدای مهربون کاری کرد این قسمت شیرین یه جورهایی تاریخی و به یاد موندنی هم بشه که بیشتر بچسبه که مثل معجزه به نظر برسه اصلا چرا میگم به نظر برسه مگه معجزه نبود؟ معجزه به همین چیزها میگن دیگه.

1- نوشته جالبي بود (هر دو قسمتش) و تبريك ميگم ....

2- داشتم در مورد يكي از كارتونهاي دوران كودكي سرچ مي كردم به يه چيز جالب برخوردم حتما ببينيد :

http://cartoons.blogfa.com/post-77.aspx

واقعا انصاف نیست که شما بروید و این هیجان استادیوم رو تجربه کنید و ما نه. واقعا انصاف نیست.

من از تلویزیون خونه هم که نمای عمومی ورزشگاه رو دیدم یک لحظه قاتی کردم و حال خودمو نفهمیدم. اینهمه آدم...... باورنکردنی بود.

برای مصطفی جوادی:

festival-cannes.fr/thumb.php?sourceDirectory=/assets/Image/Pages/&sourceFile=res

دیروز بعد سوت بازی یه کامنت گذاشتم که نمیدونم چرا آپ نشد..

این بهترین و لذت بخش تربن قهرمانی تاریخ فوتباله... تجربه ای خاص و تکرار نشدنی. مطمئنم که هیچ وقت دیگه این تجربه رو نخواهیم داشت. راستی امیرجان! یه قرار برای جشن قهرمانی با همه بچه های کافه! هماهنگ کن لطفا تااگه میشه این تجربه بی نقص و تکرار نشدنی رو با هم شریک شیم.

قطبي درباره احتمال تمديد قراردادش با پرسپوليس گفت؛ «فعلاً مي خواهم از اين احساس لذت ببرم و بعداً در اين مورد صحبت مي کنم.»

آقای قطبی ماهم شریک.............

یه چیزیه که گلوم رو گرفته باید بگم خیلی دلم می خواست مسئولا خوب می فهمیدن که فوتبال ما یا هرچیزدیگه ما اول به فرهنگ احتیاج داره کارای بزرگ آدمای بزرگی می خواد اول باید آدم بزرگی باشی باید چیزایی رو بدونی وکارایی رو بکنی که بقیه نمی تونن انجامش بدن ونمی دوننشون. ای کاش می فهمیدن ای کاش والبته آقای فردوسی پوری که مدام می گفتی ازلحاظ فنی تیم قطبی خوب نیست وازاین حرفا این فرهنگ قطبی بود که مارو قهرمان کرد اون بهمون یاد دادکه میشه باخت و دادنزد می شه جنجال نکرد وتقصیرهارو گردن کسی ننداخت می شه بدون توهین هم پیشرفت البته اینم بگم صحنه های فنی قشنگ وکارتاکتیکی تیمی فوق العاده ای رو هم تاحالااز پرسپولیس دیدیم بازم تبریک

و آن كفتر قرمز با آن روبان قرمز بسته به پايش را عشق است كه درست بالاي سرمان پرواز مي كرد و آن لحظه كه بر پرده سبز زمين نشست هما شد فر همايي اش ما را گرفت تا ما هم امپراطور شويم...

وقتی بالاخره توانستم به کسی که رفته بود ورزشگاه زتگ بزنم و صدای آنجا را بشنوم و گفتم باور کن که گل دوم را من کردم توی گل گفت چندمین نفری هستی که زنگ می زنی و این را می گویی. حالا واقعاً بشمارید ،با احتساب آنها که از بیرون می دیدند ،تپش چند قلب این توپ را توی گل فرستاد!

http://isna.ir/Main/PicView.aspx?Pic=Pic-1132936-8&Lang=P

بهترین عکس از بازی دیروز

امشب شبه عروسيه مباركه و مباركه مباركه

امير جون خيلي خيلي مخلصيم ،دمت گرم

چنان غرق بازي بودم كه زمان از دستم خارج شده بود فكر مي كردم هنوز 20 دقيقه اي تا آخر بازي مانده اسكوربرد خاموش استاديوم رو نگاه مي كنم ، دقيقه ي 85 شده، حالا ديگه بيشتر از اينكه به بازي نگاه كنم اسير اين اسكوربرد خاموش شده ام مثل اينكه بازيكنا هم دچار همين مشكل شده اند تمركز ندارند پاس ها يا آنقدر آرام ست كه به مقصد نمي رسد يا انقدر سريع كه به اوت مي رود ، بازي كاملا يه طرفه ست ولي شرايط طوري نيست كه بوي گل را حس كنيم ، نمي تونم قبول كنم بازي اينطوري تموم ميشه با همه وجود فرياد مي زنيم و تيم رو تشويق مي كنيم ...

داور اعلام خطا ميكنه اخرين شانسه بايد گل بشه ،دست ها و قلبهامون به اسمانه ،ضربه زده ميشه نااميدي تمام وجودمو ميگره تو همون موقع با قطبي و جام وداع مي كنم، ولي نه هنوز مانده توپ به خليلي ميرسه ، خليلي، هدفمند ترين پاس اش رو با بي هدفي تمام به باقري ميرسونه و كريم هم به زيبايي براي سپهر و ......

ديگه تو اين دنيا نبوديم ، در بهشت بوديم اونم شادترين جاش، شادترين قسمت هستي بوديم و در آغوش هم مي گريستيم ، فاصله نااميدي و اميد چقدر كوتاه بود

تماشاگران يكي يكي و به سرعت وارد زمين ميشن، خيلي وسوسه ميشم منم وارد زمين بشم ولي راستش وقتي مي بينم نيروي انتظامي چه جوري اونا رو مورد نوازش قرار ميده پشيمون ميشم

و حالا زيباترين سرود دنيا خونده ميشه بيش از صد هزار نفر دست زنان سرود قهرماني پرسپوليس رو مي خونن ، حالا ما خوشبخت ترين مردم دنيا هستيم.

تماشاگرا يك صدا ميگن : تهران عروسيه ،اصفهان... سوزي ه ولي من مطمئنم اين شعار واسه نصفه مردم اصفهان درسته چون نيمه ديگه الان مثل ما خوشبختي رو دارن حس مي كنن

از استاديوم ميايم بيرون تو مسير مردم هم به جشنمون اضافه شدن پير و جوون ،مرد و زن با پرچه قرمز يا خلاصه يه چيزي كه رنگش قرمز باشه بيرون اومدن و پايكوبي ميكنن ، انگار تيم ملي برده فكر كنم استقلالي ها هم به ما پيوسته اند هر طرف را مي بيني فقط قرمز مي بيني

نزديك خونه ميشيم يكي مون حرف جالبي ميزنه ميگه : اگه امروز قهرمان نمي شديم من به وجود خدا شك مي كردم!!!!

به خونه ميام با اينكه از 8 صبح رفته بودم ولي اصلا خسته نيستم وارد اتاقم ميشم و نگاهم به قاب عكس روبه رو مي افتد : "وقتي عشق فرمان مي دهد، تقدير سر تسليم فرود مي آورد "

«تاوان بی ایمانی»:

دیروز ورزشگاه آنقدر شلوغ و به هم ریخته بود که همان اول گروه 10نفره ما سه قسمت شدند و من و ایمان و علی و حامد شدیم یک گروه و این گروه داستانی دارد که به نظرم به اندازه قهرمانی پرسپولیس ارزش دارد.

وقتی از سد باتومها و گیتهای بازرسی بدنی گذشتیم و رسیدیم طبقه دوم دیدیم که محشر کبرا به پاست. وضعیت اینطوری بود که تمام سکوها پر شده بودن و ما باید از ساعت 12:30تو راهروهای طبقه دوم و در حالی که آفتاب تو مغزمون بود و از پشت آدما رو سرو کولمون می رفتن می ایستادیم و اینطوری بود که من کم آوردم، ایمانمو از دست دادم، یاد حس وحشتناک پارسال افتادم که بعد از اون همه معطلی تو ورزشگاه 4_1 باخته بودیم و شروع کردم به نق زدن و به قول امیر فاز منفی دادن، ایمان نمی خواست بیاد و من مجبورش کردم، علی هم که زیاد پرسپولیسی نبود و...و اما حامد که با اون هیکل بزرگ و صورت معصوم طوری به من گفت من می مونم که فهمیدم اگه آسمون بیاد زمین حامد از اونجا تکون نمی خوره...

ما رفتیم پایین و تا ساعت 3 هم زور می زدیم که یه طوری بچپیم تو ولی نشد و ما رفتیم خونه ما و اون معجزه که اتفاق افتاد من فقط برای حامد خوشحال بودم که بعد از تحمل اون همه فشار تو اون گرما 7،6ساعت سرپا ایستاده بود(تصورشو بکنید،7،6ساعت سرپا!) و حالا تو آسمونا بود و حقشم بود...

تنها کاری که از دستمون بر می اومد این بود که ماشینو برداریم و بریم استادیوم تا لااقل بچه ها بی ماشین برنگردن و رفتیم و من فقط منتظر بودم تا حامدو ببینم و جاتون خالی که وقتی با صورت سوخته از آفتاب دیدمش و پریدم بغلش و ...

حامد احمدی از نظر من با ایمان ترین آدم دیروز استادیوم بود و منم بی ایمان ترینشون. بعد از تحمل این همه سختی و بدبختی(کتک خوردن و سرقت ماشین و ...) در حالیکه فقط سه چهار ساعت دیگه به معجزه باقی مونده بود کم آوردم و دراماتیک ترین و باشکوه ترین قهرمانی تاریخ فوتبال باشگاهی ایران رو از دست دادم...

این بزرگ ترین درس دیروز برای من بود که اگه ایمانتو از دست بدی و کم بیاری همه چیزو یه دفعه از دست می دی و اگه با ایمان و صبور باشی بالاخره نتیجه شو می گیری...

این قهرمانی مبارک حامد و امیر و مهدی و همه بچه هایی که دیروز اون همه سختی رو تحمل کردن و خدا هم مزدشونو داد. شک نکنید که اتفاق دیروز یه معجزه بود، می تونست 6امتیاز کم نشه یا برق رو ببریم یا اصلا اون پنالتی روی کعبی تو دقیقه 20 رو داور بگیره و هر اتفاق دیگه ای، اما مطمئنا هیچ جوری این همه لذتی رو که دقیقه 96 بردیم نمی بردیم و البته سپاهانیها هم اینقدر نمی سوختن...

و اینکه قطبی رو از یاد نبرید و حتما سرنوشتشو مقایسه کنید با فیروز کریمی و عاقبتش تو استقلال. این جمله قطبی هم تقدیم به همه اونایی که فرق آدمای واقعی و جعلی رو خوب می فهمن:

_ سپاهانی ها می گن صبا باطری با شما تبانی کرده، نظرتون چیه؟

_تبانی یعنی چی؟

_(معنای واژه تبانی رو توضیح می دهیم)

_... کسانی که این حرف رو زدن برن صورتشونو تو آیینه نگاه کنن.

(مصاحبه با دنیای فوتبال)

امیر قادری عزیز ، همیشه نوشته هایت را خواندم ؛ چه در روزنامه اعتماد و چه در همین روزنوشت گاه ، اما تا حالا چیزی ننوشته بودم .. و امروز شاید قهرمانی پرسپولیس و از همه مهمتر عملی شدن وعده شخصی مثل افشین قطبی دلیلی شد برای نوشتن و اعلام تبریک هم به شما و هم به تمام کسانی که دیشب بعد از مدتها توانستند به هیچ چیز فکر نکنند و فقط شاد باشند ؛ حتی اگر شادیشان هم الکی بود.

به امید روزی که همه شاد باشیم و شاد بمانیم و البته فیلم ببینیم و لذت ببریم از زندگی.

قلمت پایدار.

http://rapidshare.com/files/115559908/esessss.wmv لحظه به لحظه با معجزه. امیر تو که استادیوم بودی ولی بد نیست تصاویر تلویزیونی معجزه رو ببینی

ببخشيد آقاي قادري اين عليرضا باذل همان مديربرنامه بهرام رادانه؟!!! چه باحال

یه چی الان اینجا خوندم.دانشگام که رفته بودم چند تا از بچه ها می گفتن.می گفتن این خوشحالیا و اینا همش الکیه و برا یه چیه که اصلا ربطی به شما نداره و ایناست.کی گفته این شادی الکیه؟هنوز مزه اون چند لحظه بعد از گل سپهر(اصلا راه نداره,دیگه باید به اسمه کوچیک صداش کنم)زیره زبونمه.یه جور شادیه بی واسطه.اصلا مگه ادم چند بار تو زندگی (بعد از دوران بچگیش البته) میتونه اینطور بدون اینکه به چیزی فکر کنه خوشحالیو تجربه کنه؟از قهرمانی اونا همین شادیو خوشحالی وحشتناکو غیر قابله وصف(دقیقا به معنای کلمه)میرسه به ما.حالا هر کی هر جور میخواد فکر کنه

به یادم آورد این افشین امپراتور!به یادم آورد که هنوز می شود برای تیمی جیغ زد،جیغ زد،جیغ زد...

اقای قادری سلام

امیدوارم خوشحال باشی اما قبول کن این بازی اخر داور به نفعتان گرفت.

امیدوارم قطبی موفق باشد اما قبول کن هیچ کس ساکت و سپاهان نمی شود.زنده باد تیم های شهرستانی و البته سپاهان قدرتمند که چند سال پیش خوب هنر نمائی کرد.

قهرمان شدید مبارکه حقتون بود امیدوارم خوشحال تر از همیشه کافه رو بگردونید بازم تبریک و این دفعه به عنوان یه استقلالی تبریک من نمیتونم با زندگی حال کنم ولی شما لذت ببرید همین!

اگر نگاه دوباره ای بیندازیم به نحوه سر زدن سپهر حیدری به توپی که موجب قهرمانیمان شد و نحوه چزخیدن توپ به وجود معجزه بیشتر پی خواهیم برد.

از نوشته زیبایت ممنونم اما الحق قهرمانی حق سپاهان بود وبسسسسسسسسسس

سپاهان عزیز ،

نمیدونم صدای ما رو توی ورزشگاه می شنیدی یا نه ؟ بین اون همه رنگ قرمز که توی آزادی موج میزد یه "خط باریک طلایی " هم یه گوشه از ورزشگاه بود که قلبش فقط واسه تو می تپید ... اصلا برامون مهم نبود که این همه راه بیایم ... اصلا مهم نبود که موقع ورود به جرم سپاهانی بودن دو ، سه بار بگردنمون ... اصلا مهم نبود که خیلی هامونو راه ندن ... مهم نبود که بدترین جای ورزشگاهو بهمون بدن ...مهم نبود که صد دقیقه فحشمون بدن ... و مهم نبود که توی اون موج قرمز نود هزار تایی ، ما فقط ده هزار نفر بودیم ...

ما فریاد میزدیم ... با آخرین قدرت فریاد میزدیم ...

سپاهان عزیز ،

برای ما تنها مسئله مهم تو بودی ...فقط یک بازی مونده بود ... و تو خسته تر از همیشه ... ما برای تو فریاد میزدیم ... به جای کریمی و نودید کیا ... و به جای همه خستگیهای جام باشگاه های آسیا ... فریاد میزدیم ... به جای نود هزار صدای سرخ ... و به جای اون همه کارت زرد ... ما حتی به جای اون هفت دقیقه اضافه هم فریاد زدیم ...

و تو تا آخرین دقیقه قهرمانانه ایستاده بودی ... و همیشه در قلب ما قهرمان خواهی ماند ...

پیوست :

دلم گرفته ... این از دوستان پرسپولیسیم که آخر بازی با سنگ و مشت و فحش ما رو از ورزشگاهشون بدرقه کردن ... و این هم از امیر صباغ و امیر قادری و دیگر دوستان کافه که فقط حرف از فرهنگ و اخلاق قطبی عزیز میزنند ...اصلا قصد نداشتم در این مورد بنویسم ... اهل خراب کردن شادی دوستانم هم نیستم ... اما وقتی کامنت امیر صباغ رو خوندم و این که امیر قادری هم اونو آپ کرده بود ... خیلی دلم گرفت ... اینم فقط یه درد دل بود ... اما خداییش حیف افشین قطبیه که هوادارش اینطور حرف بزنه...

سلام. تبریک میگم به خاطر آقای گل شدن الکس. امیر فکرشو بکن در این روزهای خوب ایتالیا هم قهرمان یورو 2008 بشه . وااااااااااای که چه حالی میده. در مورد فرشته موطلایی : امیر میدونی توی این دنیا دو دسته آدم وجود داره . یکی اونهایی که خوب بد زشت رو دیدن و دسته ی بعد اونهایی که ندیدن. من و نو و نیما که جزو پیشکسوتهای گروه اولیم. این پایان نیست...

امیر: ایول که گرفتی نکته‌اش رو....

سلام آقای قادری دراین دو روز بیست بار نوشته های شما وبقیه دوستان را خوندم وبغض کردم اینکه میلیونها آدم باهم خوشحال باشندوتوخونه وخیابون خوشحالی کنند اتفاقی است که بعد از بازی ایران واسترالیاوآمریکا نیفتاده بودوچقدر با هم شاد بودن خوبه مثل نیمروی دورهم که ازهرکبابی خوشمزه تره مثل سفره آخر مهمان مامان مثل رقص آخر لیتل میس سان شاین مثل همه باهم بودنها که با هیچ بخشنامه ودستوری درست نمیشه مثل پرسپولیس که همیشه پرسپولیسه وبه زور پیروزی نمیشه ممنون افشین امپراطور.

امیر: ممنون پرهام جان. این دور هم بودن‌ام که می‌دونی، جزو اصول بنیادین این کافه و به نظرم هر کافه دیگه‌ایه. حتی کافه‌ای به بزرگی استادیوم آزادی.

خوب به همه پرسپولیسی ها و قطبی دوستان تبریک میگم.گفته بودم خدا به هر کس اندازه دلش میده دیدید که قطبی به دراماتیک ترین وجه ممکن مزد دلش را گرفت.

از امیر هم ممنون که این فضای کافه را برای ما فوتبال دوستها آماده کرد و هیچکس هم اعتراضی نداشت که کافه سینمائیه نه فوتبالی (یادتون هست بعد از پرونده محشر فوتبالی مجله فیلم چقدر آدمهای تک بعدی عشق سینما اعتراض کردن)

امیر اگه تو استقلالی بودی الان چه کافه سوت و کوری داشتی...

اما از لحظه قهرمانی پارادوکس موندن یا رفتن قطبی بد جور اذیتم میکنه.اگه بمونه مطابق خصلت ما ایرانیها از فردا همه با تمام قوا میرن برای کله پا کردن قطبی، نمیدونم دل شیر ساده و جنتلمن ما میتونه طاقت بیاره اخه ما تو این زمینه خیلی با تجربه ایم اقلا هزار ساله اینکاره ایم.نمیدونم

اگه بره میگن جرقه بود، جا زد، شانسی بود، ترسید و هزار تا عبارت دیگه که میشه نمونه ش را توی مقاله سیامک رحمانی هم دید.

تازه این همه ادمی که بخاطر قطبی فوتبالی شده بودن همه بر میگردن سر جای اول که ای بابا به هر کدومشون یه توپ بدین دیگه با هم دعوا نکنن یا پولشو اونا میگیرن حرصشو شما میخورین و کلی تئوری دایی جان ناپلئونی دیگه...

خلاصه نمیدونم چرا بعد از قهرمانی هم بجای خوشحالی باید نگران باشیم و بترسیم.

سلام.محبوب ترین چهره این سالهای پرسپولیس بی شک افشین قطبی است.یادم نمی آید که به جز پروین کس دیگری روی نیمکت نشسته باشد و یک عالمه هوادار داشته باشد.حالا که شیرهای قطبی نشان دادند مرد روزهای سختند،یک عالمه هوادار برای امپراطورشان جذب کرده اند.هوادارانی که امپراطور را دوست دارند آن هم از ته ته قلبشان.کاش این محبوبیت برای همیشه باقی بماند.می ماند چون همه اش منوط بر این است که مربی خودش را با علم روز تطبیق بدهد.کاری که فرگوسن در منچستر انجام داده است.سه نسل بازیکن عوض شده اما کسی بر جای بزرگی چون سر الکس فرگوسن تکیه نزده است.

افشین جان من تو رو خیلی عاشقتم.

درباره ي مطلب سيامك رحماني و نيما حسني نسب و در ستايش امير قادري

تقريبا دو سالي ميشه كه با امير و كافه ش آشنا شدم ، وقتي به روزاي قبل از اين آشنايي نگاه مي كنم مي بينم خيلي فرق كردم نگاهم خيلي عوض شده ، از كوچك ترين چيزا كه قبلا اصلا توجهي بهشون نمي كردم لذت مي برم و بيشتر اينا رو از امير و نگاهش به مسائل مختلف ياد گرفتم، بزار يه مقايسه ي(شايد بي ربط) كنم ، قبلا نگاهم مثل سيامك رحماني بود(يادداشتهاي امير و سيامك رحماني رو درباره ي قطبي مقايسه كنيد) سيامك رحماني درست بر عكس امير و افشين (قطبي خودمونو ميگم) كه تو تاريك ترين ساعات روز دنبال روشنايي هستند ، است (همون طور كه خودشم تو مطلبش گفته آدم بدبيني ست) تو روزي كه پرسپوليس قهرمان شده و همه در عيش اين قهرماني هستيم در پي پيشرفت كلي فوتبال و اين هدف هاي كلي و بلنده كه هيچ وقت محقق نمي شود مگر با همين موفقيت هاي به ظاهر كوچك.

كسايي كه از موفقيت هاي كوچك لذت نمي برند هيچ وقت نه مي تونن موفقيت هاي بزرگ رو درك كنن و نه از اون لذت مي برن ، آندره ژيد تو كتاب مائده هاي زميني يه جمله داره كه واقعا شاهكاره ،همه چيزه : "سعي كن عظمت در نگاه تو باشد نه در چيزي كه به ان مي نگري" و به نظرم ريشه ي تقسيم ادما به دو دسته همينه .

يه چيز مهم ديگه اي كه از امير تو اين مدت ياد گرفتم اين بود كه از بروز احساساتش واهمه اي نداره به راحتي احساساتشو تو تموم نقداش خالي ميكنه، آشنا شدن با كسي كه به اين راحتي از احساس و علايق اش حرف ميزنه و به شدت هم پاي اونا مي ايسته خيلي جالب بود اونم واسه كسي مثل من كه تا اونجا كه يادم ميآد بايد احساسم رو ناديده مي گرفتم و اونو تو خودم خفه مي كردم ، چند وقتيه نوشته هاش رو با ولع مي خونم ،وقتي پاي كامپيوتر مي آم با خودم يه برگه مي ارم قسمت هايي از يادداشت اش رو واسه خودم مي نويسم، به نظرم دليل اصلي موفقيت كافه ي امير هم همينه، امير واسه كافه اش وقت ميزاره همون طور كه واسه مجله فيلم ، شهروند، دنياي تصوير(عليه رحمه)و...

سلام امیرخان! خوبی؟ خوشی؟ روبه راهی؟ سالهاست هرجا سخن از تو و رفقای خوبت هست، این مساله در ذهنم چرخ می زند که چطور می شود آدمی با چیزهایی که به آنها عشق می ورزد بماند. یعنی راهی انتخاب کند که از آن دلبستگی ها دور نشود. راه می تواند شامل شغل، شیوه زندگی و خیلی چیزها باشد که من حریفش نشدم. اینکه جوری زندگی کنی که به فیلم و سینمایت برسی، به مطالعه ات برسی، به استادیوم بروی و به فوتبالت برسی، به نوشتن برسی، هوای آدمهایی که دوست داری داشته باشی، به فیلم ساختن برسی، همه هنرمندانی که دوست داری ملاقات کنی و تازه سر به سرشان هم بگذاری، به سفرهای بیابانی بروی، به کافی شاپ و حلقه دوستان برسی و هزار کار دلپذیر دیگر. اینکه شما از عهده این همه برآمدید قابل ستایش است و این بی عملی ما را تنها در خیال این همه نگاه می دارد نمیدانم چه بایدش گفت. باید از اینها بگویی و از راز رمز اینها که متاهل ها این همه را ناشی از آزادی عمل در تجرد می دانند و لاغیر. دوستی می گفت: آدم متاهل دنیایی دارد به اندازه خانه اش و آدم مجرد دنیایی دارد به اندازه دنیا. نظر خودت چیست؟ مدتها گذشت تا چیزی برایت نوشتم، از این رو سخنم به درازا کشید. خدا بخواهد بیشتر خواهم نوشت. برقرار باشی و پایدار یا حق.

امیر: خوش اومدی بعد از مدت‌ها رضا جان. بیش‌تر بنویس.

تیم ما پرسپولیسه همیشه قهرمانه

و آن كفتر قرمز با آن روبان قرمز بسته به پايش را عشق است كه در آسمان پرواز مي كرد و آن لحظه كه بر پرده سبز زمين نشست هما شد و فر همايي اش همه مان را گرفت و اين طوري بود كه ما هم شدبم امپراطور...

شاید سیامک رحمانی زمان خوبی را برای زدن حرفهایی که به نظرش و به نظرم درست است انتخاب نکرد، شاید بهتر بود چند روزی را برای سیر کردن در آسمانها برای پرسپولیسی ها کنار میگذاشت و بعد دوباره کثافت دنیای واقعی را به رخ میکشید، شاید باید دوم مطلب حامد احمدی را که در روزنوشت مهدی عزیزی امده است را بخوانیم بعد سراغ سیامک برویم( اول... اول که مطلب امیر قادری بود دیگر)، شاید آن موقع به سیامک هم حق بدهیم و سعی کنیم شادی زودگذر را به شادی دایم پیوند بزنیم، شاید روزی برسد که تیمی که امسال قهرمان لیگ شده است، سال بعد دوازدهم نشود...

خب حالا يه روياي جديد..ايران بره جام جهاني و تو جام جهاني مربيش قطبي باشه..اون وقت مي تونيم اين جواهر با همه ي دنيا تقسيم كنيم..آخ اگه بارون بزنه..آخ اگه بارون بزنه

حالا بدون ترس از تعبیر نشدن کری هامون می تونیم راجع به قهرمانی حرف بزنیم.خوشحالم!اگه یه شیر بیفته دنبال یه جونوری واسه اینکه بگیرتش چند تا حالت براش میشه تصور کرد؟هیچ حالتی امیر قادری.فقط یه حالت و اونم گرفتاری اون حیوون سیاه بخته.در صورتی میشه حالت دومی رو فرض کرد که شیر دنبال یه خرگوش بکنه و اونم جیم بزنه بره تو سوراخ کوهی یا شکاف سنگی.اما کدوم شیریه که اصلا برای خوردن خرگوش از عرشش بیاد پایین؟کدوم شیریه که با یه خرگوش سیر بشه؟ ... قلب شیر افشین خیلی ژورنالیستی بود.خوراک تیتر بود.اما افشین هوچی گر نیست.مثه میثاقیان نیست.مثه کریمی نیست.مثه قلعه نویی یا حتی دایی.افشین قلب شیر خودش رو می دید و از قلب شیر حرف می زد.سپاهان اونروز از شانس بد شیر ما تنها طعمه بود.طعمه ای که خیلی تیز و بز بود اما واسه فرار از قدم های شیر ما باید دوتا یکی گام می زد.اگه بازی 3 دقیقه هم وقت اضافه داشت یکی دقیقه ی دوم گل رو می زد.این قلب شیر لامصب به من هوادار هم رسیده.حالا کی دیگه میتونه فصل بعد از آسیا چیزی غیر از کاپ بخواد ... راستی دیدنت تو ستون ورزشی اعتماد باحال بود.عمدی بود؟ ... از فردا میفتیم دنبال کار دوباره.نود امشب رو هم که ببینیم قهرمانی امسال برامون میشه خاطره ی دور.خاطره ای که تو 8 ساعت واسش آفتاب خوردی و من 90 دقیقه غدد درون ریزمو تا سرحد انفجار به کار انداختم.یادش به خیر ... کانتر هنرها تا چند رفته؟8؟راه داره به فوتبال گفت هنر هشتم؟

تبریک زیاد.از ته دل.

.

.

.

فعلا همین.

راستی امیر لطف کن یک آماری از نوشته هات درباره الکس عزیز بده.اگر مثل نوشته های سنتوری همه رو اینجا ردیف کنی که دیگه خیلی ممنونت می شم.

از بس که وقتی میام تو اینترنت صفحه های زیادی رو باز می کنم قاطی می کنم.الان هم کامنتی رو که برای نیما نوشتم اینجا گذاشتم....پوزش

به مصطفی انصافی:

و آن روبان قرمزِ بسته به پای کبوترِ سرخی را عشق است که فر همایی اش را از آبی آسمانی دریغ کرد و به سبزی زمین سپرد تا ما هم هما شویم و امپراطوری کنیم.

چرا از ساسان نعمت اللهی تو سایت استفاده نمی شه.کمتر کسی هست که مثل ساسان سینما را از عمق وجودش درک کنه.

امیر جان تبریک میگم.امیدوارم کافه همیشه شاد و چراغانی باشه {حالا به هر بهانه ای}.دنیایت شاد و شادیت یک دنیا باد.

تیتر روزنامه های ورزشی امروز را با هم مرور کنیم

آخر شاهنامه ، سرخ سرخ (ابرار ورزشی)

تعبير روياى سرخ

فتح جام به دست امپراتور ( ایران ورزشی )

نیمه شب پرسپولیسی

دیشب ماه هم قرمز بود (البرز ورزشی )

شیرهای پرسپولیس در آسمان خدا ( پیروزی )

قطبی : فرگوسن هم اندازه من لذت نبرد (پیروزی )

شیر شاه

قلب شیر با قهرمانی آرام گرفت ( گل )

تاجگذاری پرسپولیس

شیرهای رام نشدنی پرسپولیس سپاهان را خوردند

قهرمانی منچستری پرسپولیس ( نود )

سلام آقای قادری خسته نباشید؛در مورد فیلم "درجستجوی حیرت بیداد" که باهاتون صحبت کرده بودم ارسال کردم به دفتر سایت سینما ما.

می خواستم ببینم به دستتون رسید؟

بار الله این وصــل را هجـران مکـن

سـر خوشـان عشـــق را نالان مــکن

بار الله این وصــل را هجـران مکـن

سـر خوشـان عشـــق را نالان مــکن

مازیار کامنتت خیلی با حال بود . امیدوارم بیشتر از این نوع کامنایی بزاری که رسمش نیست . نصیحتم نمی آد ولی حال قشنگیه باسه ی من که دارم از بیرون نگاه می کنم و احتمالاً سخت باسه ی تو که درگیرشی . چایی و سیگار و یه کم زندگی . واو فیلما رو .

گل

دیوونه وار عاشق فوتبال بود. اونقدر که موقع تماشای مسابقه تیمش از تلویزیون یک لحظه هم آروم و قرار نداشت. چنان جنب و جوش می کرد که انگار خودش تو زمینه. ( برو جلو . . . پاس بده . . . دِ بده دیگه . . . چپ.. بده چپ . . . حالا سانتر کن . بلندددد . . . سر بزن . . . هِد . . .) خودش هم همراه بازیکن پرید بالا سَر بزند که ویلچر از زیر پایش در رفت و با صورت به زمین خورد . توپ توی گل بود و اشک تو صورت پسرک .

.

نویسنده : مهدی پورامین

میم مثل مسعود(کیمیایی) مثل ما میم مثل مادر عشق ما میم مثل مستی مرگ ما میم مثل من حس ما میم مثل مردن کار ما میم مثل مکر چیزه زشت ما میم مثل ماشین قاطر حمال ما میم مثل مسی تکنیک ناب ما

این کامنتم یک کمی بی ربط است. شما بگذاریدش به پای لذت غیر قابل مهار یک کشف.

حضور کلود سوته در نوشتن فیلمنامه"چشمان بدون چهره" استاد فرانژو ( به عنوان یکی از بهترین فیلمهای زندگی ام) ارزشمندترین چیزی بود که تا دیشب از او توی ذهنم بود. بودند چیزهای دیگری(با توجه به همین تک و توک فیلمهایی که از خود سوته دیده بودم). چیزهایی مثل خلق ترکیب جادویی رومی اشنایدر-ایو مونتان(به عنوان بازیگران مورد علاقه اش) در "سزار و رزالی" و ... تا دیشب که تماشای شاهکار دهه ی هفتادی اش ، لذت دیرین تماشای گروههای دوستی فوق العاده تاریخ سینما را برایم زنده کرد. "ونسان، فرانسوا،پل و بقیه". اینکه ایو مونتان و میشل پیکولی و سرژ رژیانی چقدر محشر بودند، بی اهمیت ترین چیزی است که میشود درباره فیلم گفت. سینمای انسانی ، به معنای واقعی کلمه ، مطالعه روح ها و رابطه ها و نگاهها ، نکته های همیشگی سینمای سوته .. اینها چیزهایی اند که روح کلی حاکم بر شاهکار او را شکل می دهد. استادم مسعود اوحدی درباره اش این را را گفت: والتر بنجامین(فیلسوف و نظریه پرداز هنری) می گوید"گذشته ای که در یاد و خاطره نقش بسته، بی کران است و پی بردن به آن به اندازه ی پی بردن به آینده ، دشوار " کلود سوته در این فیلم نشان می دهد که دست کم به تنهایی نمی شود به این آگاهی رسید...اما در حلقه دوستی و روابط انسانی می توان به دست یافتن به آرامش و آگاهی امیدوار بود و در رویارویی با خاطرات، امنیت خاطر داشت...

Amir Ghaderi...Rashid Pour Davatet nakarde Ta be Hal be Barnamash?! shayad Davatet koNE..Agar davatet kone miri?!

لباس خواب قرمز!

در راستای قهرمانی اخیر قرمزها، به یاد موضوعی افتادم که نقل آن خالی از لطف نیست.

یکی از همکارانم تعریف می کرد که در دوران دانشجویی، با تلفن خوابگاه، به اینجا و آنجا زنگ می زدند و مزاحم می شدند. یک بار به پسری زنگ زدند که از شدت سادگی، به پودر کیک رشد گفته بود برو جلو بوق بزن!

پسر که چیزهایی در مورد نحوه مکالمات عاشقانه از دوستانش شنیده بود، از هم اتاقی همکارم می پرسد:" چه لباسی پوشیده ای؟"

دوست همکارم برای آن که شیطنت را تمام کرده باشد، می گوید:" فقط یک لباس خواب قرمز!"

پسر هیجان زده فریاد می زند:" آفرین، آفرین! پس تو هم پرسپولیسی هستی!!؟"

تمام چیزی که بخاطرش قهرمانی رو میخواستیم، لذت لحظه ای بود که وندرسار پنالتی رو گرفت

این چند تا از دیالوگ های یکی از فیلنامه هامه امیر خوشحال میشم نظر تو و بقیه بچه های کافه رو بدونم صادق:این محله لات نمیخواد ادم میخواد ابی:خیال ورت داشته محله بی لات مث مرده بی کفنه ابی:یه زمانی از این جا تا سر پل محل من بود محله رو که میبستیم کفتر بی مجوز نمی پرید اما حالا چی؟ هم عشقمون هم کفترامون اصلن همه زندگیمون پرید ابی:مرد جرم نکرده و حبس کشیده مث گل پر پر شده اس رشد نکرده پوسیده ابی:واسه مرد بی عشق همه جا زندونه

موقع دیدن چه فیلم هایی گریه کردی؟

این رو از یکی از دوستانم پرسیدم جواب داد«موقع دیدن فیلم سیصد»

جوابش من رو به فکر فرو برد و البته نوع برداشت اش از سوال من اونقدر به نظرم صادقانه گفت که حیفم اومد شما نظرش رو ندونید

شاید اگر همه ی ما با دیدن این فیلم به حال و روز خودمون و فنا شدن میراث معنوی مون (که البته فقط به دست خارجی ها نیست حتما از تخریب تخت جمشید و رستوران شدن اثار تاریخی و ابگیری سد مشهور سیوندو سکوت و خفه خان گرفتن همه در مورد تاریخ پیش از اسلام ایران چیزهایی کم و بیش میدونید) اشک میریختیم اوضاع بهتر از این چیزی که هست میشد

چرا نباید منشور حقوق بشر کورش تو کتابهای درسی باشه تا بچه ها بدونن تو قلب بدویت دنیا پادشاهی زندگی میکرده که برده داری رو ممنوع کرده ،به خانم های باردار مرخصی میداده،ارتش منظم داشته،و به فرهنگ و هنر و معماری علاقه داشته و مهمتر از همه ی اینها آزادی ادیان اعلام کرده(اون هم در زمانی که در اروپا مردان رو کور میکردن و به گاو آهن میبستن)

گریه داره نه ؟حالا به دوستم حق میدید؟

این کامنت رو به نام ایشون براتون میفرستم(آخه خودش اهل اینترنت نیست)

سلام آقای قادری خسته نباشید؛در مورد فیلم "درجستجوی حیرت بیداد" که باهاتون صحبت کرده بودم ارسال کردم به دفتر سایت سینما ما.

می خواستم ببینم به دستتون رسید؟

موج نو ٬ ژاکت های چرم مشکی ٬ کانون تربیت نوجوانان ٬ عکس ها ٬ سیگار ها ٬ فیلم ها ٬ دل مشغولی ها

{گفتگو با تروفو}film-review.blogfa.com/post-32.aspx

امیر جان ای کاش یکی از روزنوشت هات مربوط به "موج نو" باشه.حتما بوده و من بی خبرم.دلم هوس طعم نوشته های کژوال ات رو کرده تو ی اتمسفر "ژول و ژیم"

هر چه باشه قراره اینجا اینتراکتیو باشه .مگه نه؟

siavashجان گفتگو با تروفوت فیلتر شده.امان از دست این تروفو.حالا چی گفته بود؟خیلی حرفاش زشت بود؟

سلام.با یه مطلب در مورد پرسپولیس به روزم

sorry 4 pinglish

tabrik migam be hamegimoon vase persepolis&ghotbi

manam asheghe alexam

montazere rooz-nevesht e alex mimoonam

best

\Asiyeh

...و جان تري سر خورد

سلام، مي دونم الان خيليا مثل ندا و صوفيا و علي نواصر زاده(كه نمي دونم چطوري هم عاشق ليورپوله و هم منچستر) تو فضان ولي چلسي بدون مورينيوي چهارشنبه شب فوتبالي بازي كرد كه هرگز تو اون سه سال دوران استاد بازي نكرده بود.(با اجازه امير البته!)

كاري به اينكه گرانت اسراييلي كاره اي بود يا تن كاته همه كاره بود ندارم. نكته اش واسه من اين بود كه من يو نيمه اول حاكم بود و در عرض 15دقيقه چلسي اصلا يه تيم ديگه شد و واقعا اگه نبود دست خدا(كه خود فرگي بعد از بازي گفت) امكان نداشت بازي اصلا به پنالتي بكشه.

و اون سكانس آخر كه جان تري سر خورد(يعني ليز خورد) و من ياد روزي روزگاري در آمريكا افتادم و وقتي كه دومينيك كوچولو تو بغل نودلز مي گه:i am slip من سر خوردم...و مي ميره و اشك همه رو درمي آره. و البته صحنه اي كه نودلز(دونيروي كبير) بعد از آزادي از زندان به دبورا مي گه تو اين 20سال دو چيز هميشه جلوي نظرم بود:يكي تو و دومي دومينيك وقتي كه اونطوري گفت من سر خوردم...

و جان تري سر خورد تا اشكهاش تمامي نداشته باشه و رونالدوي بچه مزلف از نفرين ابدي اولدترافورد نجات پيدا كنه...

و جان تري سر خورد تا باز هم مثل سال 99 من يو به طرز معجزه آسايي قهرمان بشه...

و جان تري سر خورد تا آبراموويچ مايه دار تو كشوري كه با فروختن مردمش از يه اردك فروش دماغو به يه اولترا ميلياردر تبديل شده بود مات و پكر بشه و شايد زن سومشم طلاق بده...

و جان تري دوسال پيش گفته بود اگه بخوام از چلسي برم فقط تو اينتر بازي مي كنم.

راستي به عنوان تنها اينتري اين كافه يووه زده قهرماني سوم نراتزوري رو در عرض سه سال تبريك مي گم و بهتون مي گم كه قراره مورينيو و لمپارد و دروگبا فصل ديگه بيان اينتر.

خودمونيم ولي اگه جان تري سر نمي خورد اين همه عزيز مي شد؟

زماني

با تكه اي نان سير مي شدم

و با لبخندي

به خانه مي رفتم

واتوبوس هاي انبوه از مسافر را

دوست داشتم

سلام امير خان...

آقاي گلي الكس مباركت باشه...نميدونم يادته يا نه يكسال پيش يا شيادم بيشتر بود كه اينجا يه لينك از پوستر الكس كه طرحش از خودم بود گذاشتم...اون موقعها حال الكس خيلي خوش نبود...آقاي گل نبود...ذخيره ي يكي مثل ابراهيموويچ كوچولو بود...خلاصه دوران سقوط بود...اما حالا...

خوبي الكس همينه كه مث زندگي ميمونه...وقتي كه هيچ كس فكرشو نميكنه بر ميگرده...آقاي گل ميشه با اين سن و سال تو خشن ترين ليگ دنيا با بدني كه خب بي تعارف طراوات قديمو نداره...

خوشحالم كه اينهمه سال پاش موندم...بازم مباركه...

آقا جواب ما رو نمي واهي بدي خوب بگو؟ سلام آقای قادری خسته نباشید؛در مورد فیلم "درجستجوی حیرت بیداد" که باهاتون صحبت کرده بودم ارسال کردم به دفتر سایت سینما ما.

می خواستم ببینم به دستتون رسید؟

حس خوبی نیست اصلن یک جور هایی خفن شدم ادا در میارم چرت وپرت میگم میزنم تو فاز دری وری اما بعد یهو خود واقعیم جلوم سبز میشه اون چیزی که هستم افسرده بریده تنها تقصیر کسی هم نیست بعضی ها همین طوری اند من وقتی خود اصیلم را به دیگران نشان میدهم حالشان بد میشود بالا می اورند از من دور میشوند اخر کسی با یک نیچه دوست کاری ندارد بایک کسی که چند وقتی است که دچار یک سوال فلسفی شده (این که اگر بمیرد برای کسی مهم است یا نه) این ادم اصلی برای هیچکس جذاب نیست پس عجیب بوقلمون بازی در میاورم تا رابطه ام با دنیای بیرون حفظ شود ولی بعد درست وقتی از ان جماعت رها میشوم تنها میشوم حالم از خودم به هم میخورد میشوم حمید هامون (اگر من بشم همونی که تو میخوای دیگه من من نیست یعنی من خودم نیستم) ان وقت است پوچی گودو واری به سراغت میاید وهمه فریادهایت توی گلویت نمیخشکد کاش بخشکد میماسد هی فاسد تر میشوی از خودت خود منزوی وتلخ ومردم گریزت دورتر میشوی خودی که دوستش داری بعد تازه میفهمی براندو چرا اصیل بود وتو جا ماندی چرا سعی میکنی جمع دوستت داشته باشند هی از اصالت برایشان خرج میکنی بعد با خودت میگویی اصلن میارزید به خاطر یک ساعت خنده و خوشی از خودت دور شوی ان وقت ادم میفهمد چقدر احمق است این خفنی امروز هم مال دنیای پیچیده بیرون است دنیایی که اتمسفرش با اصالت من یکی در تعارض کامل است

برای "محمد علی خبیر":

محمد جان.معتقدم باید به سوالات دوستان پاسخ داد.حداقل توی این دنیای مجازی باید غرور را کنار گذاشت چون اینجا کسی از تعریف و تمجید انتظار پست و مقام ندارد.گاهی بی توجهی کسانی که بسیار دوستشان داریم، چنان رنجی به آدمی میدهد که غبار سرخوردگی آن تا مدت ها دست از سر انسان بر نمیدارد .تو گویی پس از آن به تنبیه خود برای جرم ناکرده می پردازیم و این سیکل بیمارگونه ادامه می یابد.

"محمد" جان اگر از طریق تصاویر "تروفو" وارد شوی ،مطالب بدرد بخوری پیدا میکنی.

متن کامل کتاب "خاطرات بونوئل:{با آخرین نفسهایم}"برگردان "علی امینی نجفی"{مترجم پازولینی از زبان پازولینی}توسط خود مترجم با اضافه کردن چند مقاله و پیوست جدید،روی سایت "رادیو زمانه"{قسمت کتابخانه}قرار دارد.radiozamaaneh.com/library/2008/03/post_152.html

تازگی ها " آرمین ابراهیمی" در حال تهیه پرونده جالبی درباره "پازولینی"است و از همه دعوت به همکاری کرده.اگر نوشته جالب یا مطلبی دارید در تهیه این "مجموعه آزاد" ،او را یاری کنید.

http://arminandramtin.blogfa.com/

?Amir jan khabar nadari CDe Raees key miad

به "محمد علی خبیر":

ای داد بی داد .افتادم توی تله ای که گذاشتی.

"حاجی"، هنوز فیلتر نشده .ولی فکر کنم صمیمانه آرزو میکنی فیلتر شود بعد شما میمانی و یک عالم ایدئولوژی.

حاج امير...برو ببين مجيد اسلامي چه جوري انداخته بهت!

http://haftonim.blogfa.com

http://haftonim.blogfa.com

متأسفم آقا... متأسفم. شما علیرغم تظاهرتان، انسان روراست و فرهیخته ای نیستند. اصلأ نیستيد. نوشته های تان را دوست دارم ولی برایتان احترامی قائل نیستم.

سلام siavash جان.من هم وبلاگ ابراهیمی رو دیدم که می خواد برای پازولینی مطلب دربیاره.اتفاقا با خودش تلفنی حرف زدم و یک مطلب کوتاهی درباره پازولینی بهش دادم.بر خلاف آنچه فکر می کردم اصلا آدم مغرور و عصبی ئی نیست.خیلی هم با آدم کنار می آید و هر چه می داند بی پرده پوشی می گوید.این مجموعه هم فهمیدم که باید از آن مجموعه ها باشد که همه انتظارش را داریم.خلاصه حرف سیاوش را تکرار می کنم.اگر کسی مطلبی درباره ی پازولینی دارد می تواند در تهیه ی این مجموعه شرکت کند.

http://arminandramtin.blogfa.com/

سمیرا مرزبان

جناب آقاي قادري عزيز

پيرو گفتگوي حضوري در دانشگاه تهران به تاريخ 6/3/1387

بسيار خوشحال مي شوم از وبلاگ سينمايي من بازديد بفرماييد و احتمالا نظرتان را هم برايم بنويسيد. اگر وقت و حوصله كافي داشتيد مطالبي درباره فيلم سنتوري و فيلم "خانه جهنمي" خانم سوسن تسليمي و فيلم هاي خارجي مثل

Stranger Than Fiction, Perfume,JUNO,

با سپاس بسيار

شماره سوم (خرداد ماه) ماهنامه آدم برفی ها منتشر شد:

با پرونده ای ویژه می 68 و رویازدگان برتولوچی

درباره سینما آزادی

گزارش اختصاصی از ورک شاپ مازیار بهاری مستندساز نامدار ایرانی شبکه بی بی سی

نقد مستند آقای کیمیایی ساخته امیر قادری

نگاهی به کتاب جهان هولوگرافیک داریوش مهرجویی

نقد فیلم ایران وسینمای دیگران(دور از او، پارانوئید پارک، پیمانهای شرقی، دایره زنگی)

دو نوشته درباره آلن رب گری یه

درنگی بر افشین قطبی

زادروز خیام نیشابوری

بازخوانی داستانی از صادق هدایت

مباحث تئوریک و کلی کلی شعر و داستان

همکاران این شماره:

احمد میر احسان ،مجید اسلامی) میهمان) ، مهدی موسوی ،نوید غضنفری، محمود قلی پور،نیما ساده ،نیما قاسمی ،عماد نصیر دیوانی ،محسن پیشخانی ،احسان رنجبر ، مبین شعبانی ، علی جعفر زاده اسفندیار استاد یگانه، امیر آل بویه ، مریم یگانه،فاطمه اختصاری،محمد حسینی مقدم،رضا آیدین ،کیانمهر دشتی، لیلا حکمت نیا ،محدرضا نامدارپور،کیارش کاویانی،مهدی سعیدی پور؛پارسا کرمانجیان،زهره جعفرزاده،محمد رحیم نژاد،نوشین جلیلوند،نفیسه بالی لاشک،حمید ملک زاده،حامد آزادبر

رهميشه فكر مي كردم استقلالي هستم‏. اما نمي دونم چرا از پيروزي پرسپوليس خوشحالتر مي شدم. حالا فهميدم كه به قول ريك تو كازابلانكا بهم اطلاعات عوضي داده بودن!

صحنه هايي كه با ديدنشان گريه ام مي گيرد:

در فرزندان آدم جايي كه بعد از نبرد خونين در ساختمان‏ ناگهان گريه بچه اي همه را شوكه مي كند.(تاگور بود كه گفته بود هر كودكي با اين پيام به دنبا مي آيد كه خدا هنوز از انسان نااميد نيست!)

سكانس رستوران آخر پالپ فيكشن‏ جايي كه جولز در مورد معجزه اي كه ديده با وينسنت حرف مي زند.

لحظه اي كه ماركو در فيلم با او حرف بزن مي فهمد بنيگنو خودكشي كرده(احساس كردم دنيا بدون بنيگنوي عاشق يك چيزي كم دارد!)

روزهایی بلاهت وار رو میگذرونم. دلگیر و خسته کننده. نه میلی به کتاب خوندن نه فیلم دیدن. دیگه پرسپولیسم بازی نداره که به هوای اون این حال مسخره رو از خودم دور کنم. روزگار مسخره ای شده... تو هم که کرکره کافه رو تا نصفه کشیدی پایین معلوم نیست کجایی.......... گندش بزنن که بیخود تر از این نمیشه.بد بد بد. هیچکاریشم نمیشه کرد.

تو مسلح هستی اما اینجا جز مرگ چیزی نیست.

آقای قادری عزیز.

من شدیدا" احساس میکنم خلاقم.میگی چه کار کنم؟

امیر قادری عزیز.من میخوام باهات خیلی فابریک باشم تو رفاقت و اینا . اینو میگی چی کار کنم؟

امیر قادری عزیز.می خواستم فیلم مستندت رو ببینم.ممکنه شماره حساب بدید؟؟؟

هنرهای زیبا برنامه داشتین راجع به علی حاتمی؟هوم؟

جعبه جوجه ها: امیر، امیر خسته از یک روز کاری جعبه جوجه ها را باز می کند.طبق معمول به جوجه های نور چشمی اش دانه میدهد و بی رحمانه نگاهی به باقی جوجه های لرزان وگرسنه داخل جعبه می اندازد.اینجا هیچ منطقی و هیچ رحمی حکم فرما نیست. جوجه ها زمانی از جعبه بیرون می آیند که امیر بخواهد. جعبه جوجه ها مخصوص امیر است واو سرگمی بی رحمانه اش را دوست دارد."چهاردیواری اختیاری" . ای کاش امیر آکواریوم داشت ،مثل رفیقش در خیابان روبه رو . اگر غذایی نبود،برای هیچ کدام از ماهی ها نبود .

امير: يعني چي؟ احتمالا داستاني است كه در ان: "هر گونه شباهت ميان اسم‌ها و آدم‌هاي واقعي اتفاقي بوده و..."

با سلام خدمت شما بنده مسئول واحد فیلم و عکس حوزه هنری لرستان هستم. مدت یکسال است که برنامه ای با عنوان (( فریم به فریم )) رو در حوزه هنری لرستان برگزار میکنیم که به پخش آثار برتر سینمای ایران و جهان اختصاص داره . خیلی خوشحال میشم اگه برای یکی از جلسات ما قدم رنجه فرمایید . ما مشتاقانه منتظر حضور شما در جمع کوچک و صمیمی خودمان هستیم . لطفا به هر طریق که صلاح میدونید با من تماس بگیرید تا مقدمات حضور شما رو در لرستان سرسبز فراهم کنم . امیدوارم با حضورتون فیلمسازان مستعد این استان درس تازه ای از تجربیات و اطلاعات شما بگیرند . سپاسگزار شما نعمت پور 09163692339 لیست فیلمهای برنامه فریم به فریم × برای بهتر دیدن لیست فیلمها میتونید به وبلاگ من سر بزنید. ران فریک برکت 12/2/87 پنجشنبه گیلرمودل توره هزار توی پن 19/2/87 پنجشنبه لارس فن تریر رقصنده در تاریکی 26/2/87 پنجشنبه بهرام بیضایی با شو غریبه ای کوچک 2/3/87 پنجشنبه اورسن ولز همشهری کین 9/3/87 پنجشنبه آلکساندر سوکوروف آلکساندر 16/3/87 پنجشنبه آلفرد هیچکاک سرگیجه 23/3/87 پنجشنبه بیلی وایدر سانست بلوار 30/3/87 پنجشنبه میشل هانکه کچ 6/4/87 پنجشنبه جان فورد جویندگان 13/4/87 پنجشنبه ارنست لوبیچ بودن یا نبودن 20/4/87 پنجشنبه مایکل کورتیز کازابلانکا 27/4/87 پنجشنبه روبرتو بنینی زندگی زیباست 3/5/87 پنجشنبه هاوارد هاکس خواب بزرگ 10/5/87 پنجشنبه بیلی وایدر آپارتمان 17/5/87 پنجشنبه گاس ونسانت فیل 24/5/87 پنجشنبه سام پکین پا این گروه خشن 31/5/87 پنجشنبه آکیرا کوروساوا راشامون 7/6/87 پنجشنبه فرد زینه مان اسب کهر را بنگر 14/6/87 پنجشنبه لی مک کاری سوپ اردک 21/6/87 پنجشنبه فرانک کاپرا آقای اسمیت به واشنگتن می رود 28/6/87 پنجشنبه.

امير: با كمال ميل. چه قدر فيلم خوب. اين‌ها را كي انتخاب كرده؟ عجب سليقه‌اي. كم‌ياب شده ديگر اين جور سليقه‌ها. اي ميل شخصي من: ghaderi_68@yahoo.com منتظرم.

چند روز پیش داشتم از روی بیحوصلگی یه نسخه بی کیفیت تیغ و ابریشم رو نگاه می کردم. رسید به اونجایی که اکبر معززی بر میگرده میگه:خوشبختي مال ازگلا و زناي بزك كرده‌ي زير تير چراغ برقه !

دیدم چقدر راست میگه. همینه که انقدر خوشبختی از من(ما؟؟؟) دوره؟

راستی خوشبخت کیه؟ تو این کافه کی احساس خوشبختی میکن؟

امیر تو چی؟ احساس خوشبختی میکنی؟

چرا تو کافه هیچ خبری از جشن تولد برای نادری عزیز نیست؟

بیاید دسته جمعی براش بخونیم: تولد، تولد، تولدت مبارک امیر خان نادری!

به نام نامی دوست در سمیناری استادی پشت تریبون قرار گرفت و گفت حضار محترم من اسم اعظم را یافته ام. همه با چهره هایی به شکل علامت سوال بغل دستیشان را نگاه کردند. «یدالله مع الجماعه» دست خدا ازمیان جماعت بیرون می آید. این اسم اعظمی است که اروپایی ها، آمریکایی ها و آسیای شرقی ها به آن عمل می کنند و از برکاتش استفاده می کنند ما فقط شعارش را میدهیم. ده روزی از آن روز باشکوه می گذرد. حالا می توان بهتر و کمی از دورتر دید و با عظمت تر. برای دیدن عظمت کوه باید که از آن فاصله گرفت. در این روزهای سپری شده دوستان، بسیاری از گفتنی ها را گفتند و چه حسهای مشترکی که نه زیسته ایم، چقدر نزدیک بوده ایم و چقدر دور.من درتبریز پس از سالها بعد ازبازی ایران و استرالیا از کار زده ام که فوتبال ببینم.با آمدن به خانه و تعطیل کار،چترم را با خودم آورده ام و پس از مساوی با برق می دانم که آن دوست بالایی گره سناریو را نگه داشته برای دقایق 90 به بعد. حتما به سید فیلد هم او یاد داده برای سناریو نویسی پیک دراماتیک بگذارد. ولی از شما چه پنهان گاهی با خود می گویم نکند حکمتش گل کند و موج نویی و ضد کلاسیک تمامش کند.به خاطر اشکهای پسر 9 ساله ام (که نمیدانم کی بزرگ شده و کی پرسپولیسی) از خدا می خواهم در همین چند ثانیه آخر یکی از آن معجزه های تکمیلی مدامش را برایم کشف رمز کند. سرم را به ستون گذاشته ام و فقط گوش میکنم دیگر یارای نگاه کردن ندارم ووووووووووووووووو... منفجر می شوم رکورد پرش را می شکنم ( یاد گل کرمانی مقام به عربستان به خیر طوری فریاد کشیدم و بالا پریدم که برادارم از طبقه بالا پایین آمد و گفت چه خبر شده، بگذریم که گل را هم به ناحق آفساید گرفتند.) اولین آغوشی را که می یابم خوشی ام را با آن تقسیم می کنم، راستش می ترسم بترکیم، پرتابش میکنم بالا. شریک زندگیم می گوید چه خبرت هست تو که خیلی وقت بود که دیگر اینطوری نبودی. او هم خوشحال هست با آن که اصلا از فوتبال خوشش نمی آید.برادراستقلالیم چند ساعت بعد از تهران SMS می زند آقا بهروز به خاطر تو و قطبی PERSPOLIS . و من ایمان دارم که این پیروزی پرسپولیس به خاطر اشک پسرم و به خاطر دعای من موجودیت یافته و هزاران کیلومتر دورتر دوستی نادیده ایمان دارد که این فقط و فقط او بوده که لحظه ای به آن بالا کانکت شده و مطلبش را از حضرت دوست گرفته است واین مطلب را تلفنی به دوستش که در آزادی است می رساند. امروز هر چقدر فکر می کنم نمی توانم دلیلی برای خجالت کشیدن از خوشحالیهایمان بیابم. برای از بین بردن پلشتیها راههایی بهتر از یادآوری مدام زشتیها وجود دارد. تکثیر خوشیها با رزونانس و تشدید جماعت و بهانه هایی برای رسیدن به جماعت که متاسفانه چنین بهانه هایی روز به روز کمتر و کمتر می شود. به خاطر این خاطره بی بدیل دوست دارم از همه تشکر کنم از نودال و امپکس ( آخ دوست دارم این اسمهای خارجی را!)گرفته تا سپاهانی که اگر نبود شاید اینگونه به جماعت نمی رسیدیم. از آقا کریم که بهترین خواننده راک سال بود و بهترین کاپیتان سال از محسن آقای گل که واقعا آقا بود و کاشانی و استیلی و جک پالانس ( که خدایش رحمت کناد) و .... و تشکر ویژه از آقای قطبی عزیز که بار دیگر یادمان آورد که «وای بحال ملتی که قهرمان ندارند! و وای به حال ملتی که به قهرمان نياز دارند.» و تشکر اصلی از جمیعتی که جماعت شد و قهرمان واقعی ( یاد رابرت ردفورد به خیر) از آنهایی که در آزادی بودند تا آنهایی که دربند! از هر کسی که اپسیلونی در این جشن باشکوه سهمی داشته صمیمانه مچکرم. بزرگترین نعمت در روی زمین به قول ما ترکها سومک و سویلمک ( دوست داشتن و دوست داشته شدن) است ( وای به حال دانیل دی لوئیس در خون به پا خواهد شد) و چنین مهملهایی برای جماعت شدن پر از صحنه هایی که باعث سیال شدن این انرژی درمانگر در حجمی چنین وسیع می شود به طور که به آقای حسنی نسب اجازه می دهد به نام دوستش و برای پیروزی رقیبش چنان شادی کند که شاید نظیرش را تا حال نکرده (شادی کردنی) و سوار بر امواج این حس ناب به اوج انسانیت و کمال برسد و اینجا است که به جایی میرسد که آخرین مرحله هرم نیازهای ابراهام مزلو است «خود شکوفایی»، طیران آدمیت. آقای رحمانی عزیز مرحله ای بالاتر از این سراغ دارید؟ سه چیز در زندگی هیچگاه باز نمی گردند: زمان، کلمات و موقعیت ها. سه چیز در زندگی هیچگاه نباید از دست بروند: ایمان، امید و صداقت. سه چیز در زندگی هیچگاه قطعی نیستند: رؤیا ها، موفقیت و شانس. سه چیز در زندگی از با ارزش ترین ها هستند: عشق، اعتماد به نفس و دوستان واقعی " مرسی خدا که این سه چیز را روز شنبه 28 اردیبهشت به خیلی ها دادی. چه خوب که هستید. یاحق

امير: عجب كامنتي.  نكته خوب زياد داشت. از ته دل‌ هم نوشته شده بود.

به نام نامی دوست

آقای قادری عزیز لطفا آخرهای مطلب،آقای رحیمی را آقای رحمانی کنید. اشتباه نوشته بودم. با عرض پوزش چون آقای رحمانی رحیم هم هست ولی آقای رحیمی رحمان نیست حتما این کار را انجام دهید. لطفا.

یا حق

http://anjomanmontaghedan.persianblog.ir/

سلام امیر جان

اتمام حجتت رو با افشین امپراتور خودمان خواندم،نه یک بار بلکه 3-4 بار.

بگذار از زاویه ای دیگر به حرفهایت که شاید خیلی وقتها با آنچه در دل دارم شبیه است ،نگاه کنم.امیر قادری معتقد است که افشین قطبی عزمش را جزم کرده که بماند البته او از ماندن افشین نگران نیست ،او از آن دسته از افرادی نیست که موافق و بهتر بگویم حامی سرمربیگری استیلی باشد ولی همانند من می هراسد که مبادا آن چهره و تصویری که از قطبی در این یک سال و در این 10 روز در ذهنمان ساخته ایم و صد البته با آن زندگی کرده ایم مخدوش شود.برای همین است که امیر که تا به حال فکر می کردم فقط منتقد سینمایی است و سال گذشته او را برای نقد 300 در دانشگاه دیدم ،به قطبی متذکر می شود که اگر ما مسجد امام و نقش جهان داریم ،کمیس آن طرفتر مردابی داریم که خون گاو را هم در می آورد قطبی زودرنج و احساسی ما که جای خود دارد.

اما امیر جان ،چرا جاه طلب تر از این نباشیم.پرسپولیس تازه از خواب بیدار شده و تصویر بعدی رویاهایمان تصویر جام قهرمانی باشگاه های آسیاست ،پس بیا همان طور که خودت گفتی در کنارش بمانیم و البته ترغیبش کنیم که بماند به شرطی که همانند لیدرهای روز بازی با استقلال اهواز نباشم و کمی صبر پیشه کنیم تا ببینیم آنچه را که می خواهیم.

امیر عزیز ،من هم با مطلبی مشابه در مورد افشین به روزم و خوشحال می شوم که یه سرم بزنی و سر افرازم کنی.

شاد باشی

چه داستان شاهكاري... بخونيد...

پيش‌گو

سروش رهگذر

پيش‌گو، بنا بر عدد شش رقم يکان سال هزار و سيصد و هشتاد و شش، پيش‌گويي کرد كه در روز ششم برج شش سال، اتفاق بسيار ناگواري به وقوع مي پيوندد. آن‌روز به رغم ميل مردم سرانجام فرا رسيد. هيچ کس از خانه‌اش خارج نشد. همه خود را در زيرزمين‌هاي‌شان محبوس کردند. شب فرا رسيد، و چون اتفاق خاصي نيافتاد مردم از پناه‌گاهاي‌شان خارج شدند. پس براي اعتراض به سوي خانه ي پيش‌گو حرکت کردند. اما در نهايت تعجب پيش‌گو را مرده يافتند، در حالي كه روي تکه کاغذي نزديک جسدش نوشته شده بود:

«بايد حتما اتفاقي مي افتاد!»

سیگار را ترک کردم دیگر نمیخواهم جلد باشم میخواهم زندگی کنم عاشق بمانم وباشم تحول یعنی همین دیگر از امیر ممنونم دارم ازادی را تمرین میکنم تا یادش بگیرم طول میکشد ولی خوب هنوز سوز دل سر جایش باقی مانده ولی با همین سوز هم میشود عاشق بود هم زندگی کرد هم غصه خورد هم سر جایش خندید درباره علت ترک هم باید بگویم من به کسی قول دادم که انقدر با حقیقته که اگر پاش بره رو یه حبه انگور سقش شیرین میشه

سلام

اول که این فرم جدید صفحه را دیدم که اسم‌های روزنوشت‌های قدیمی سمت چپش نوشته شده خوشم آمد و می‌خواستم بنویسم خوب شده. بعد همین جوری این جمله-اسم‌های عجیب غریب را می‌خواندم که برخوردم به «افسردگی آدم‌های قوی». صفحه‌اش را باز کردم و خواندم و «در اوج وجد و شور، یک دفعه دیدم بدن‌ام گرم شده و قلب‌ام دارد از حلق‌ام بیرون می‌زند. یاد قدیم‌ها افتادم....

« که مرور چند باره‌شان، شبیه یک جور گریه کردن بود. متن‌ها گریه می‌کردند و ما خالی می‌شدیم....

کامنتهای بچه‌ها را هم خواندم و دلم گرفت از دیدن آن همه صمیمت و احساس معصومانه و دوست داشتنی کمیاب و باز دوباره برگشتم و آن روزنوشت را خواندم. و بغضی که چند وقت بود بدجوری گرفته بودم شکست. دلم می‌خواد تا خود صبح گریه کنم و بالشم خیس شود.

بعضی‌وقتها گور پدر قوی شدن.

عمرت تا کی به خودپرستی گذرد یا در پی نیستی و هستی گذرد

می خور که چنین عمر که غم در پی اوست آن به که بخواب یا به مستی گذرد

[خيام]

اره دیدید وحید اوردوز کرود حالا یه قدم مانده تا لحظه احتزاز پرچم ابی تا لحطه شادی تالحظه پیروزی تا لحظه .... فریاد اخر

آقای قادری جواب منو نمیدین؟ منظورم اینه که ارزش وقت گذاشتن نداره؟؟؟

امیدوارم این جوری نباشه...چون . ولش کن.

فوتبال خوبی بود.... اینجا سینمای ماست!

سلام اميرجان.

اون يادداشت اتمام حجت با قطبي دوباره اين سوال قديمي رو برام زنده كرد كه بار قبل هم جواب ندادي، اينكه اگه فهميديم بعضي از نظرات، باورها و قضاوتهامون غلط بوده، اصلا خارج مي زده، چيكار كنيم؟

اتفاقا منم اون برنامه نود رو ديدم و اتفاقا بعد از حرفاي قطبي كاملا مطمئن شدم كه نمي مونه(شاهدش مهدي عزيزي كه همون موقع بهش sms زدم كه قطبي مي ره).

حالا بازم مي پرسم حالا كه رفتن آقاي افشين قطبي قطعي شده مي شه يه جوابي به سوال ما بدي؟ به خدا اين سوال چند ساله داره اذيتم مي كنه، اينكه اگه تمام يا بعضي از قضاوتهام درباره افكار و آدما و موقعيتها غلط از آب دربياد چيكار كنم؟ اگه يه حالي بدي ممنون ميشيم رئيس.

خيلي مخلصيم.

امیر جان سلام

و سلام به همه برو بچه های کافه

احتمالاً اگه بخواهم لیست سکانسهای گریه دار رو بنویسم بدون شک لیست بلندبالائی میشود .... فقط یکی و بس : کل سکانسی که ژیواگو چشمانش رو ( و البته قلبش رو که مثل کاغذ نازک شده بود ) از لارا بر نمیدارد تا آنجا که روی زمین جان میدهد و کاغذ مچاله میشه .

فعلاً .

ورفت..........................

این دوروزه دارم می ترکم ازاینکه یه عالمه حرفهای غیرمجاز دارم ونمیتونم فریادشون بزنم خدایا فقط خودت یه کاری بکن ...چرا این اتفاقها می افته چرا .....چقدر نامردمی زیاده چقدر ....قطبی رفت ..........

دنبال بهانه ای می گشتم که جمله ای را که چند روز پیش روی کاغذی توی اتاقم پیدا کردم بنویسم. بهانه اش پیدا شد، کامنت سحر! بر خلاف شیوه معمول جمله هایی را که دوست دارم روی هر تکه کاغذی که دم دستم باشد می نویسم و خب ممکن است مثل این دفعه این تکه کاغذ را یک سال بعد لای خرت و پرت هایم پیدا کنم!

« این روزها که همه یا افسرده عقل ایم یا بیچاره احساس، طنین آن صدای گرم را فراموش نمی کنم که می گفت: خداوند عقل و عشق را آفرید تا وجود انسان در کشمکش میان آن دو معنا شود.» این را پارسال از وبلاگی نوشتم .فکر کنم آن نقل قول را هم از شهید آوینی آورده بود. اگر اشتباه می کنم مهدی می تواند تصحیح اش کند!

در باب مردن می گویند خدایان یونان عاشق هر که بودند زود او را از دنیا بر می داشتند و به میان خود می آوردند... همیشه فکر می کردم آن ها که جوان رفتند شامل لطف خدایان یونان شده اند و از آن مهم تر همیشه فکر می کردم آنها که در اوج هم می روند همین طورند...

حالا دیگر اسطوره اش کامل شد و رفت چسبید به دیواره های ذهن و قلب مان. همین نماندن (که راستش تحمل اش خیلی هم ساده نیست) مثل مهری است که زیر حکم قهرمانی اش زدند... نماند تا قهرمان تر شود... نماندن اش خیلی شجاعت می خواست و قطبی دل شیر داشت...

این مطلب را می گذارم ببینم که سیستم من خراب است یا روز نوشت عوض نمی شود .

"هـامون" ------- دکتر تیمارستان : بدبخت ! چرا نمی فهمی؟!... زنت با عظیمی رابطه غیر افلاطونی داره...

هـامون : مـَ مـَ مــهشیــد مـن ؟!--------------------------- (به نظرم این سکانس جزء برترین سکانس های بازیگری سینمای ایران است)

"آژانس شیشه ای" : ------ اصغر میاد به حاجی و عباس میگه : خانوم عباس اومده، عباس رو ببینه...

- عبـاس فرو میریزه.... یهو پاش لیز می خوره... با غیرتی ترین لحن ممکن میگه :... نــِرگس؟!... نــِـرگس ایجا چه مکنه؟!.... حاجی! کی به نــِـرگس گفت بیاد ایجا؟!

- (اصغر زیر بغل عباس رو که دیگه تعادل نداره میگیره..... حاجی صندلی چرخدار رو میکشه زیر پاش...)

- کاظم : اصغــر؟! این چرا نمی خنده؟!

- اصغر: چی ؟!

- کاظم : این باید همش بخنده... پس تو واسه چس اینجایی؟!

- (اصغر داره لودگی می کنه و با ژسه ویولن میزنه .... حاجی اورکت عباس رو میندازه رو دوشش تا سرو وضعش و مرتب کنه..)

- عباس ادامه میده : حاجی! بــُ گو نــِرگس بـِـره.... حاجی! مو نمـِـ خوام نــِرگس تو ای وضعیت مو رو ببینه... حاجی! بــُ گو بـِـره....

چه بهتر که رفت .. چه بهتر که نماند و مثل خیلی های ما نشد

چه بهتر قطبی رفت .. قطبی امپراتو ر و شاید آخرین امپراتوز

امیر جون جریان چیه ؟ از 4 تا کامنت 3 تاشو رد صلاحیت کردی ؟ بابا صد رحمت به مجلس . ... آخه امیروس تو هم.....؟!

آبرنگ

نقاشی من، تموم شده روی سه پایه

جعبه آبرنگ ، نگاهم می کنه با کنایه

رنگ لیوان آب ، شده: بنفش کم رنگ

فکری به سرم میزنه،ناگهان:بنگ بنگ

آب این لیوان رو ،لاجرعه سر می کشم!

به دنیای نقاشی،تو گویی پر می کشم!

سلام

آقای قادری چندوقت است وبلاگتان را سر می زنم البته بصورت اتفاقی پیداش کردم از سال 75 یا 78 دانشگاه باهنر کرمان چند سال است که میگذرد و بچه های انجمنهای آن دانشگاه انجمن شعر - سینما و ... هر کدام رفته اند پی زندگیشان بعضی شان مثل شما رفتن دنبال علاقه شان سینماگر شدند - شاعر شدن و خیلی چیزهای دیگه نمی دانم از آن سالها شما چه تغیری کردین شاید چاق شده باشین اما با مرور وبلاگتان این روزا انگار مبلغ پرسپولیس شدین - البته آن وقتها من فکر می کردم شما طرفدار تیم دیگه ای باشین - نمی دانم شایدم اشتباه می کردم - هر چی که باشین امیدوارم خوب باشین

امروز براي اولين بار از باخت سپاهان ناراحت نشدم چون از هفته ي قبل از اين بازي در بازي پرسپليس وصباباطري همه چيز مشخص شد چون قبلا آقاي گل محمدي اظهار فرموده بودند كه دوست دارند پرسپليس قهرمان اين دوره بشود به همين دليل بازي را 4 بر 1 پرپسپليس برد تا 3 امتياز بازي را به پرسپليس تقديم كند وهچنان دركورس قهرماني باقي بماند ومن از طرف خودم وتمام هواداران سپاهان به تمام بازيكنان ودسندر كاراهاي سپاهان تبيريك ميگويم چون با تمامي سختي ها خستگي هايي در 4 جام ديگر نصيبشان شده بود تا پايان 90 دقيقه تحمل كردند واين را بدانيد كه اگر سپا هان تا پايان اين 7 دقيقه هم اگر گل نمي خورد داور باز هم اعلام وقت اضافه ميكرددر واقع اين پرسپليس نبود كه قهرمان شد بلكه عوامل بيروني باعث شد تا پرسپليس قهرمان بشد ببخشيد كه اين حرف ها را زدم چون ديگر نمي توانستم تحمل كنم

محمد این نظر شماست.برای خودت داستان نوشتی

شما در جشنواره آبرنگ شركت كردين

من مي خوام عكس شكا رو نقد كنم . به بيوگرافي شما نياز دارم.

09171704275