عالی بود . نحوه واکنش فیلمسازان دقیقا نشان دهنده شخصیت اونها بود . همون قدر که ده نمکی ساده لوحانه واکنش نشون داد میلانی پرخاشگرانه وهر دو به علت ضعف پای بیضایی رو هم کشیدند وسط . این که میلانی تمام منتقدینی که فیلمشو دوست نداشتنو بی سواد فرض کرده همون قدر مسخرست که پایان بندی فیلم بد سوپر استار . یعنی خانوم انتظار داره همه از فیلمش خوششون بیاد و در غیر اینصورت مشکل از بقیست نه خودش . ده نمکی که به کنار . آنقدر حرف های پرت و پلا زده که اینا هم روش ولی شنیدن این حرف ها از میلانی که خودشو روشنفکر و فیلمشو معناگرا میدونه واقعا حرص آدمو در میاره .

زنده باد امیر قادری

بادبادک هوا کردن را خوب نیامدی. بدترین صحنه فیلم بود.

خب این جریان ظاهراً ادامه دارد! فیلم آقای بیضایی اگر به قول این دوستان منتقد در باب بیان برخی نکات الکن است، یک چیز را خوب روشن ساخته و آن بحران نه چندان تازه نقد در این مملکت است. شما نوشته آقای قادری را بخوانید چه چیزی از آن دریافت می شود، چه تحلیلی، استدلالی یا پرداخت به جزییاتی اصولاً در نقدهای ایشان وجود دارد (اینجا البته باید تمایز قائل شد بین منتقد و یادداشت نویس چنانکه آقای قادری اصولاً چیزی جز یادداشتی بازتاب دهنده احساسات شخصی خود ننوشته، با این همه) نقل قولی که از گفت و گوی درخشان حمید امجد و آقای بیضایی در این یادداشت (لابد به استهزا) نقل شده، قرار است چه چیزی را برملا سازد. آقای قادری که این همه تجربه های دوست داشتنی از دیدن فیلم های خوب دارند، چرا قدری ما را در دانش گسترده خود از سینما شریک نمی کنند و برایمان نمی گویند مشکل داستان گویی «وقتی همه خوابیم» چیست؟ روایت های تو در توی آن، پیش برد قصه، ایجاز در دیالوگ ها، تعدد راویان در یک روایت و جابه جایی آن ها (گویا زمانی عده ای بی خبر از ترانه های چاووشی و دریبلینگ هلی کریمی این را از نشانه های پسامدرنیسم می دانستند. فضل فروشان بی مایه اسنوب بی همه چیز!)، ضرب آهنگ سریع فیلم، هدر ندادن لحظه ای یا درجا نزدن روایت و ...چه اشکالاتی دارد؟ این که در نوشته های آقای قادری یکسره در مورد احساس «ما»یی صحبت می شود که گویا دیگر از خواب بیدار شده اند و سینما را جور دیگری می فهمند که کسانی چون بیضایی اصلاً بویی از آن نبرده اند، چه کمکی به نقد فیلم می کند. اصولاً چرا پرداختی استیلیزه در یک فیلم که در نگارش، بازیگردانی و کارگردانی اثر سرایت کرده باید یکسره منکوب شود، مگر سینمای میزوگوشی، کروساوا، ازو، درایر و حتا پرداخت پر ایجاز هیچکاک را می توان دوست نداشت، چون ممکن است سنگینی اش (از زبان آقای قادری بخوانید تصنع) احوالات آقای قادری را بد کند. چرا به جای بررسی گفته های بیضایی و برخی دوستداران فیلم در باب لایه های مختلف قصه، نحوه روایت اثر و ... مدام پای تمام شدن دوران استاد، گلایه کردن و نق زدن های او و ادای روشنفکری درآوردنهایش و هزار مستمسک دیگر را پیش می کشیم که اصولاً ارتباطی با سینما ندارد و قطعاً جوابی هم نمی تواند داشته باشد. اگر من فکر می کنم بیضایی در هفتاد سالگی بسیار جوان تر از امثال آقای قادری و پوریاست که او را دمده می دانند چون اگر نه به خاطر همه آثارش دستکم به خاطر این میزان نوآوری در روایت و پرداخت در «وقتی همه خوابیم» و جسارت کنارگذاشتن فیلمی در سی دقیقه اول که حتماً خود بیشتر و بهتر از ما می داند روایت همان قصه اولیه کافی بود تا نظر همه را جذب کند، پویایی و طراوت ذهنی اش را به رخ می کشد، باز هم نمی توان در این گفت و گو به جایی رسید چون ما هر دو داریم از چیزی غیر از سینما و چارچوبش صحبت می کنیم، البته آقای قادری و بنده هر دو می توانیم جایی در مورد شخصیت هنری آقای بیضایی و میراثش برای ما، ادعاهای مان را مطرح کننیم ولی گویا قرار است این جا در مورد سینما و فیلمی به نام «وقتی همه خوابیم» سخن به میان آید. و از این منظر آتشی که فیلم بیضایی در خرمن نقد امروز ما انداخته به این زودی ها تمام شدنی نیست، حالا وقت آن است که ما از خود بپرسیم وقتی آقایان قادری، حسنی نسب و پوریا (و کسانی مثل ایشان) در موسسه ای به جوانان ما نقد فیلم آموزش می دهند، چه نسلی و با چه برداشتی از سینما در حال پا گرفتن است! آقای قادری ظاهراً بازی کلامی شان با فیلم آقای بیضایی را به پایان برده اند، ولی بی شک این نقطه آغازی است برای خوانشی جدی از نقد در ایران امروز! شاید روزی بهانه ای شود برای ساختن فیلمی جدید توسط خود آقای بیضایی!

امير قادري منهاي جوگيري گاه و بيگاهش شايد بتونه به ساحت روشنفكري نزديك شه، ما ميتونيم تا اون روز منتظر بمونيم ولي دنيا ؟؟؟

Viva Amir Ghaderi!!!

نوشته خوبي بود

راستي چرا چيزي درمورد فيلم "بيست" ننوشتيد؟

صحبتهاي تهمينه ميلاني، هم درمورد فيلم درباره الي و هم درمورد هركسي كه راجع به فيلمش انتقاد كند خيلي خنده دار بود و ما را با وجه ديگري از شخصيت ايشان آشنا كرد...

هيچكدام از چهارتا فيلم اكران عيد فيلمهايي نبودند كه دوستشان داشته باشم و يا اصلا رغبتي براي ديدنشان درسينما داشته باشم وميشه صبر كرد تا cd هايشان كه چندماه بعد آمدند،آنها را ديد اما بعضي از فيلمها هستند كه آدم هم منظرشانه و هم دوست داره كه آنها را درسينما ببينه مثل درباره الي،عيار14،تنها دوبار زندگي مي كنيم.

درضمن صحبتهاي خانم ميلاني درمورد درباره الي واقعا خنده داره...

يه مثلي هست كه ميگه:حسود هرگز نياسود...

با میلانی موافقم نه شما ووو ...

دفاع هوشمندانه ای بود . مرسی

تا همیشه میگم به تو میگم امیر قادری به تو و دنیایه تنگ و وجودت که ملو از عقده و بیسوادیه در نهایت کسی هستی از جنس همون ادمی که در وقتی همه خوابیم خمیازه میکشه در اخر میشه کارگردان از نوعه روایت و تکنیکه فیلم با تو حرفی نمیزنم کمتر و حقیر تر از اونی هستی که بشه در مورداین موارد چیزی بهت فهموند تو در نوشتت فقط و فقط عقده هات رو خالی میکنی عقده هایی که با هاشون رشد کردی و قد کشیدی به همراه اونی کهدر جشنواره امسال از یکی مثل اشتهاریان رشوه گرفت تا در مورد فیلم بیضایی بد بنویسه اینو دیگه همه میدونن همونی که اسمش الف پ هست و جز همکاران و دوستان تو کسی نبود که این مسئله رو ندونه حتی در صفها هم این نکته از زبان تماشاگران باز گو میشد درست مثل تو یکی از جنس تو حتی اون جوانه خمیازه کش که کارگردان هم میشه از نظر من برات زیاده تو لمپنه عصر گوگل تو ادم حقیر که حتی بعید میدونم بتونی درست اسم بیضایی رو در حظور خودش تلفظ کنی و مثل یه جوجه ماشینی که تو حوض افتاده در برابر ادمایی که دورت میکنن تا با منطق بیسوادیت رو اثبات کنن میلرزی تو ادمک بیسواد که نوشتن در مورد سینما رو با انداختن قرصهایه اعصاب و روان با دوز بالا قاطی کردی و تو در بهترین شکل ممکن یکی از سیاه پوشانه وقتی همه خوابیم تو که برایه نوشتن یه متن مثبت در مورد اثر ارزشمند اتش سبز میخواستی خودت رو به 300 هزار تومن بفروشی و همین کار رو در قباله بد نوشتن از اون فیلم انجام دادی و دوسته نازنینت امسال این کار رو تکرار کرد در مورد فیلم بیضایی تا به شکل غیر مستقیم به کسانی که دوست داشتند بیضایی رو با نارنجک ترور کنن براشون خوش رقصی کنی و خدمت کنه برات متاسفم که نمیشه باهات سطحه بالا صحبت کرد اخه از زبون یکی از هم جنسات تو سگ کشی خطاب به گلرخ کمالی شنیدم من خوش ندارم کسی بام سطه بالا صحبت بکونه تو اساسی با هاشم بری نصبت داری تو بز دل تو ادم بیسواد حقیر اونقدر کم و پوچی که از ترس ...نت جرات نکردی یه دقیقه وایسی و در مورد حرفات که چه عرض کنم در مورد توهمات ذهن مالیخولیلیت با طرفدارانه فیلمه بیضایی در جشنواره شهر بحث کنی دومت رو گزاشتی رو کولت و مسه یه گربه که روش آب سرد پاشیدن با بز دلی هرچه تموم تر در رفتی تو هیچی تو هیچم نیستی فقط اینو بهت میگم تو آدم بیسواد عقب افتاده نمیتونی با فحش دادن به بیضایها خودت رو بزرگ کنی تو ادم بیسواد حقیر اگر تونستی 2 جمله در مورد مرگ یزدگرد یا آرش یا طومار شیخ شرزین یا ... یا در حد یک دقیقه در مورد اسطیر و فلسفه اساطیر و افسانهها و پیوندشون با شرایطه معاصر در شکله بیانی هنرهای دراماتیک در حد یک دانشجویه ساله اول ادبیات یا تاریخ یا هنر بحث کنی اونوقت میتونی در مورد این حرف بزنی که اره بابا منم ادمم منو تحویل بگیرین دغ مرگ نشم البته نه در حظور 4 تا اسگول از جنس خودت و دوستات در برابره بزرگی مثل بیضایی تا بفهمی تو ادم بیمار و حسود و به نظر من تبه کار و ادم مشکوک که هیچ بعید نیست جاسوس باشی و به جایی وصل از هیچ هم کمتری اگر یه روز یکی از من بپرسه لجن زار چیه میگم چیزیه از جنسه امیر قادری و اگر گفت قادری کیه میگم تو کی هستی و اگر خواست نوشته که چه عرض کنم عفونتهایه روان بیمارت رو بخونه میگم حواست حسابی جمع باشه قبل از خوندن نوشته هاش ماسک به صورتت بزنی چون تعفن لجن زار اساسی حالت رو میگیره.

امیر قادری: دق درسته نه دغ. و حضور درسته نه حظور؛ دوست عزیز. 

مدل اخلاقيتان مال خودتان خانم و آقاي كارگردان!

درود بر تو امیر قادری. امثال تهمینه میلانی و مسعود ده نمکی(بیضایی را فاکتور بگیرید، هر چقدر هم که فیلمش را دوست نداشته باشیم) در سطحی نیستند که بیشتر از این برایشان وقت بگذاری و بگذاریم. سطحشان را که دیدی؟ حرفهای چاله میدانی ده نمکی و جنجالش در همین سایت سر یک کامنت، حسادت کودکانه و مضحک تهینه میلانی به درباره الی و نطق های روشنفکریش! اعتراف می کنم که خودم هم فکر نمی کردم که سطح این دو نفر انقدر پایین باشد. ده نمکی سر یک کامنت گریه اش می گیرد، تهمینه میلانی هم سر حمایت منتقدان از یک فیلم، لجش می گیرد(شک نداشته باشید که خودش هم از فیلم خوشش آمده)! اینها دیگر کیند؟ اینها شده اند فیلمسازان ما؟!!!

درود بر تو امیر قادری. من آمار دقیق دارم که تهمینه میلانی خواننده ثابت این سایت است. همینکه با یادداشتهای حساب شده ات حرص این خانوم معناگرا را در می آوری(ناخواسته) ما کیف می کنیم. تا پیش از این، از تهمینه میلانی بدم نمی آمد. اما حالا که دیدم با بی ادبی هر کسی که فیلمش را ضعیف بداند، بی سواد خطاب می کند و به فیلم محبوب یک جمع بینهایت بزرگ توهین می کند، از او بدم آمد. لیاقت او همین سوپر استار است. امیر قادری ممنونم که ما را با مواضع درست و بجایت سر حال می آوری. پشتت هستیم. از فکر اینها بیا بیرون. منتظر خاک آشنا و درباره الی و پستچی... و بی پولی باش که در راهند.

آقاي قادري خيلي پرتي . به همين راحتي نيست برادر . نميشه همين جوري دعوا راه بندازي و همينجوري هم آتش بس اعلام كني و اين وسط چرندياتت مخاطب پيدا كنه . نه عزيزم . نميشه سانسورچي باشي و بي اعتقاد به فضاي باز و اون موقع خطاب به همه بيانيه صادر كني . من حرف دارم اميرجون .اميرخان ! اينهمه پاچه خواري ارزوني تو و سايتت . ما كه بخيل نيستيم . كامنتاي مارو هم يا سانسور كن يا بعضي وقتا از هر ده تا يكيشو قبول كن كه تيريپ انتقاد پذير بودنت رو به رخ بكشي . اينا خيالي نيست . اما وقتي مي خواي راجب سينما بنويسي به زبون سينما بنويس . جنجال راه ننداز و زرد نباش . تهمينه ميلاني و بهرام بيضايي جايگاهشون مشخصه و كارنامشون هم مخفي نيست . خوشبختانه سينما اين حسن رو داره كه تا آخر دنيا ميشه نقدش كرد اما امير قادري عزيز ماهاييم كه تموم ميشيم . پس خوب تموم شو . مثل پايان هاي دلپذير سينما . جوري بنويس كه 4 سال ديگه هم ارزش خوندن داشته باشه . دل خوش به اولين و بالاترين و اين لوس بازيها نباش . آدم سينما باش . آدم سينما بمون . ارادتمندم

سینمای ما -  باقی که نظر شماست. اما تا به حال هیچ کامنتی در این باره، اگر به دست ما رسیده باشد، حذف نشده است.

کاش کسی در این اشفته بازار پیدا شود و جوابی به سوالات منطقی من بدهد .

اقای قادری چرا جواب نمی دهید. فقط توهین به بزرگ هنرمند ایران زمین بیضایی را اموخته اید ؟

آقا مهدی, عقل و شعور بدم خدمتتون؟؟!

سحر خوب نوشته. خوشم اومد.

مزدک هم زیادی لوس شده.

هیچ وقت فکر نمی کردم بشه پایان این جنجال رو تو فصل مشترک سه نقل قول از سه کارگردان کاملا متفاوت دید....الحق که خیلی هوشمندانه بود...اون قدر گویا که واقعا نیازی به کش دادن این بحثها نیست... اونهایی هم که نگرفته ان خون خودشونو کثیف نکنن بالاخره می فهمن چی به چیه اگه تعصب رو کنار بگذارن.

در جواب بخشی از صحبتهای "بماند برای بعد" باید بگم برای فهمیدن این نکته که فیلم لحن الکنی داره احتیاج نیست زمین رو به زمان ببافن, تماشاگر امروز که توی کوچه و خیابون های همین مملکت نفس کشیده و قد کشیده خودش رو ملزم نمی دونه ذهن و احساسش رو درگیر سرنوشت آدمهایی بکنه که بر وزن اشعار حماسی شاهنامه دیالوگ می گن و 45 دقیقه طول می گشه تا بگن دردشون چیه!! آدمهایی که هیچ کدوم از اکشن ها و ری اکشن های معمولشون شبیه آدمهای دورو برشون نیست, واسه یه گریه کردن مدام آه می کشن و مشت به دیوار می کوبن!! رابطه شون با همکار و حتی بچه شون مکانیکی و مصنوعیه و خیلی چیزای دیگه که همه دیدیم و لازم به تکرار نیست.

موضوع اینه که تو جامعه ای که پر شده از اغراق و شعار, مردم دنبال یه نگاه نو و تازه ان. اگه کارگردانی سینه به سینه ی مردم اجتماعش نفس بکشه می دونه که مردم خسته شدن از شعار و درس اخلاق, که یه جامعه در هر زمانی اقتضای خاص خودش رو داره. مشکل کارگردانهای ما اینه که از تجربه های نو می ترسن و نتیجه این می شه که کادر بازیگران و عواملشون تقریبا همیشه ثابته و سبک و لحن و سوژه هاشون میشه یکنواخت و کم کم این توهم برای هوادارانشون به وجود می اد که همه اینها وحی منزله و همین و دیگر هیچ!!!

خانم میلانی در اظهارات خنده دارشون گفتن بعضی منتقد های بی سواد می خوان با کوبیدن استاد بیضایی خودشون رو بزرگ کنن!.... غافل از اینکه تماشاگران امروز سینمای ایران اونقدر بزرگ شدن که بفهمن ایشون با چسباندن نام خودشون کنار نام بیضایی و درست کردن یک دشمن فرضی به خیال خودشون جبهه مشترکی تشکیل دادن در برابر به قول خودشون منتقدان کم سواد. اما باید گفت ایشون هم با این کار نمی تونن جایگاهشون رو بالاتر از اونچه هست ببرن.... چرا که احترامی که تماشاگر برای بیضایی قائل هست و دادن لقب استاد به او , به واسطه ی آثاری ست که ارائه کردن. آثار خانم میلانی با این رویکرد کنونی و با ایجاد موجهای سطحی دو روزه حالا حالا مونده تا به ماندگاری اثری مثل باشو غریبه کوچک برسه. سوپر استار فیلمی ست که فقط می تونه ذائقه تماشاگران گروه سنی نوجوان رو تامین کنه, که از شنیدن شیرین زبانی های رها ذوق کنن و از پیام های اخلاقیش درس زندگی بگیرن!!!

ده نمکی هم که دیگه تکلیفش روشنه.... تا حالا باید ده نمکی کارگردان رو تحمل می کردیم و حالا ده نمکی به خود غره شده ی کارگردان منتقد رو!!

دلم گرفت از خوندن یکی از این کامنت ها، خدا بیامرزه نادر ابراهیمی رو که چقدر قشنگ گفته: نفرین ، پیام آور درماندگی است و دشنام برای او برادری است حقیر...

با امیر قادری موافقم

منتقد ها چماق به دست هستن؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! عجب رویی دارید به خدا!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  بله خب کافر همه را به کیش خود پندارد! ... حرف چماق رو نزنید تف سر بالاست برای شما! بسه اقای ده نمکی دیگه ... خودتون باشید.. .بود چون دست کم خودش بود ی

میدونم کامنت من تایید نمیشه اما همین که یک نفر بخونه هم دلم رو آرومتر میکنه

با ده نمکی و میلانی کاری ندارم ولی هدف امسال امیر قادری اینه که با خراب کردن آقای بیضایی خودشو بکشه بالا . آخه پسر خوب این کارو تو این 40 سال خیلی از تو گنده تر هاشم به بهانه های مختلف خواستن بکنن چی شد ؟ بدو برو مشقاتو بنویس آفرین بچه خوب

سلام!

من که نظرمو تو روزنوشت هاتون گفتم آقای قادری اما الان کامنتا رو که دیدم تعجب کردم!"به تو میگم امیر قادری همیشه به تو میگم "واقعا عجیب بود و جالبه که آدمایی پیدا میشن که همچین حرفایی رو اینقدر راحت بزنن!

راستی آقای قادری!اون کامنت یه غلط املایی دیگه ام داشت:نصبت که درستش نسبته!

چقدر خوب جواب اون کامنتو دادید....و بعضی چیزا خیلی آدمو متاسف میکنه!

نه علی جان. شما بفرما برای خودت عقل و شعور تهیه کن! اگه دید شخصی داری، بفرما نظرت رو بده. وگرنه کسی منتظر نیست که شما در یک جمله درباره نظر بقیه نظر بدی!!

صحبتهای عاطفه هم تکمیل کننده بخشی از صحبتهای من بود. کاملا موافقم.

وقتی همه خوابیم

بیضایی در «وقتی همه خوابیم» عناصر آشنای فیلم‌فارسی، فحشا و ناموس و چاقو و مردان پیراهن‌سیاه، به علاوه‌ی «پول» را به کار می‌گیرد تا نشان دهد که زندگی ما اکنون در چنبره‌ی فروشگاههای اجناس قاچاق و زنان به‌ناگریر روسپی و ساختمانهای سر به فلک کشیده‌ و پولهای باد‌آورده‌ی مردمان فرومایه‌ای است که در همه چیز دست دارند. در این میان تنها آبرویی که مانده است تن دادن به مرگی خودخواسته و رهانیدن خود یا مظلومی از ظلمت این جهل و خواب فراگیر است.

شروع «وقتی همه خوابیم» با نماهایی از ساختمانهای تجاری و اداری و مسکونی تازه‌ و مدرن شهری می‌تواند ورود خوبی به درونمایه‌ی داستانی فیلم باشد. تصاویر پی در پی از ساختمانهای تازه‌ساز حس «سازندگی و نوسازی» شهری را به خوبی به بیننده القا می‌کند. در این میان، موسیقی نیز احساس دلهره را تشدید می‌کند، به طوری که بیننده هر دم وقوع حادثه‌ای را انتظار می‌کشد. نهضت بساز و بفروشی، پولشویی‌های قانونی، کوبیدن و ساختن، فقط نوسازی بافتهای فرسوده‌ی شهری نیست. ساختمانهای تجاری، رونق کار واردکنندگان و صادرکنندگان، رونق بانکهای خصوصی، افزایش درآمد با شغلهای نه چندان مولد، انباشتن پول و تغییر خلق و خو و اخلاق، دوش به دوش هم تغییر می‌کنند. وقتی هر چیز زیر ساختی به سرعت ترقی می‌کند و قیمتش چندبرابر می‌شود، وقتی سود و زیان تنها دلمشغولی افراد می‌شود، آیا جایی برای خویشاوندی و رفاقت و دوستی و تعهد اخلاقی یا حتی حقوقی وجود دارد؟ بتون و شیشه و آسفالت نیز طبیعت خود را دارند و انسان محصور در میان این عناصر هم سختی و صلابت و نفوذناپذیری بتون و آسفالت را می‌یابد و هم شکنندگی شیشه را.

ويژگیهای جامعه‌ای کلنگی چیست؟ خب، اگر خانه‌ای کلنگی باشد چه ويژگیهایی دارد؟ همان ويژگیها را نیز جامعه‌ای کلنگی دارد. خانه‌ی کلنگی خانه‌ی ویرانه‌ای است که صاحبانش نه توان تعمیر و نوسازی خانه‌شان را دارند و نه توان تغییرش را. آنها فقط منتظرند دری به تخته بخورد و آدم پولداری پیدا شود و آن‌قدر به آنها پول بدهد که بتوانند خانه‌شان را عوض کنند، یا یکی از آن طرحهای شهری پر ریخت و پاش به اجرا درآید و خیابانی بزرگ در مقابل خانه‌شان کشیده شود تا قیمت خانه‌شان ترقی کند. در چنین جامعه‌ای کهنسالان و قدیمی‌ها و اصیل‌ها بی‌پول و تازه به دوران‌رسیده‌های بی‌مرام و بی‌همه‌چیز پولدارند. «وقتی همه خوابیم» بیضایی داستان جامعه‌ای کلنگی است که در آن همه چیز به فروش می‌رسد، نه فقط خانه‌های قدیمی، نه فقط آیین خویشاوندی، نه فقط تن زنی شوهردار برای آزادی شوهرش، بلکه هر قرارداد حقوقی دیگری. در این میان جهان هنر نیز مستثنی نیست، وقتی می‌شود خانه‌ای زیر ساخت را فروخت، وقتی می‌شود «شوهر خواهر» را فروخت، وقتی می‌شود «تن» را برای آزادی «شوهر» فروخت، چرا نشود فیلم در دست ساخت را فروخت؟ — با همه‌ی عوامل و دست اندر کارانش! داستان فیلم بیضایی حکایت گوشه‌ای از همین جامعه‌ی کلنگی است که حالا همه همه‌چیز را می‌فروشند تا «پول» را از آن خود کنند. اکنون پول است که همه را به رکوع می‌برد و به خضوع وامی‌دارد! در این جامعه همه چیز فروختنی و خریدنی است. اما آیا واقعاً همین طور است؟

به نظر می‌آید که بیضایی نمی‌خواهد هیچ قضاوت سرراستی را در پایان فیلمش به بیننده منتقل کند. او به تصویر کشیدن واقعیتی را مقصود داشته است که همه‌ی زندگانی امروز ما را در همه‌ی وجوهش در بر گرفته است. سیل بنیانکن نیاز و کمبود و ترقی قیمتها در جامعه‌ای که افراد به آسانی می‌توانند صاحب کار دیگران شوند و به اصطلاح هرکسی را بخرند، جای امیدواری اندکی برای زندگی انسانی‌تر و اخلاقی‌تر و بهتر می‌گذارد. با این همه، اگر پرند پایا و مانی اورنگ و نیرم نیستانی باز می‌توانند در گوشه‌ای دیگر به کار خود ادامه دهند و این امکان نیز وجود دارد که فیلمی همچون «وقتی همه خوابیم» ساخته شود، کورسویی از امید هنوز هست. دست کم اکنون دیگر «همه خواب نیستیم».

( محمد سعید حنایی کاشانی)

جنگل آسفالت

این «محمّد رحمانیان» (نمایش‌نامه‌نویس و کارگردانِ تئاتر) بود که در آخرین جشن سینمایی مجلّه «دنیای تصویر»، وقتی در کلیپی کوتاه، کارنامه پُرشمار و ماندگار «بهرام بیضایی» را مرور کردند تا جایزه‌ای را به‌افتخار سال‌ها فعالیت در سینما تقدیمش کنند، روی صحنه رفت و در ستایش «بیضایی» گفت این کارنامه، البته، مایه افتخار است، امّا به‌همان‌اندازه می‌تواند مایه افسوس و حسرت هم باشد. همه فیلم‌نامه‌هایی که «بیضایی» در این سال‌ها منتشر کرده، فیلم‌نامه‌هایی هستند که به‌نیّتِ ساختن نوشته است، امّا هرکدام به‌دلیلی رنگ پرده را ندیده‌اند. به‌قول «رحمانیان»، هربار که «بیضایی» فیلم‌نامه‌ای را مُنتشر می‌کند، معنایش این است که دیگر اُمیدی به ساختش ندارد و ترجیح می‌دهد گوهرِ کم‌یابِ دیگری را، دست‌کم به‌شکل کتاب، به خیلِ مُشتاقانِ سینما هدیه کند. «لبه پرتگاه» هنوز در آستانه تولید بود که پرونده‌اش برای همیشه بسته شد، بی‌آن‌که روشن شود انبوه شایعه‌ها درباره دخالت در کار کارگردان چه‌قدر به حقیقت نزدیک بوده و «بیضایی» به‌ سنّتِ همه این سال‌ها، البته ترجیح داد سکوت کند و پُشت‌صحنه فیلم را عمومی نکند، بنابراین این‌بار هم فیلم‌نامه‌اش را منتشر کرد.

«بهرام بیضایی» سرگرم اجرای نمایش «افرا؛ یا روز می‌گذرد» بود که خبر رسید فیلم بعدی او با مشارکت «علیرضا داوودنژاد» ساخته می‌شود. کمی گذشت تا خبر شدیم که «داوودنژاد» سرمایه‌گذاری را برای مشارکت در فیلم تازه‌ای از «بیضایی» معرّفی کرده است و هیچ بعید نیست طلسم، بالأخره، شکسته شود و «بیضایی» دهمین فیلم سینمایی‌اش را، بالأخره، بسازد. خبرهای رسمی درباره «وقتی همه خوابیم» چنان اندک بود که خبرهای درگوشی جای‌شان را گرفت و در همه این خبرها روی یک‌چیز تأکید می‌شد: این فیلم تازه، ماجرای ساخته‌نشدنِ «لبه پرتگاه» است و البته، هیچ‌کس چُنین چیزی را تأیید نمی‌کرد. صبحِ دومین‌روز جشنواره فیلم فجر بود که «وقتی همه خوابیم» در سینما فلسطین (سینمای رسانه‌ها) به‌نمایش درآمد و نخستین واکنش‌ها به فیلم در جلسه مطبوعاتی‌اش ابراز شد؛ وقتی‌که یکی از منتقدان فیلم را «دِمُده» خواند و گفت نمی‌فهمد چرا کارگردان محبوبش چُنین فیلمی ساخته است و نویسنده‌ای دیگر گفت ترجیح می‌دهد طرفِ آن «اشتهاریان»ی باشد که چِک‌های درشت می‌نویسد و به‌خاطر «خاطره مقبول» فیلم را کاملاً تغییر می‌دهد و دیگرانی هم بودند که ظاهراً حمله به فیلم‌ساز (و نه نقدِ فیلم) را «وظیفه» خود می‌دانستند و روزی یک‌بار، در دو سه ویژه‌نامه روزانه جشنواره، به هر بهانه‌ای و در حاشیه هر فیلم و هر اتّفاقی، انگشتِ اتّهام را به‌سوی «بیضایی» (و نه فیلمش) می‌گرفتند؛ بي‌آن‌که حرف‌های فیلم‌ساز را در همان جلسه مطبوعاتی درست شنیده باشند که گفت «منتقدان باید تصمیم بگیرند چه‌چیزی باارزش است و چه‌چیزی کم‌ارزش. اگر موضوعِ سینما این‌قدر بی‌ارزش است که من نباید درباره آن فیلم بسازم، شما چرا درباره این سینمای کم‌ارزش می‌نویسید؟» طبیعی‌ست تماشای فیلمی که در آن «سوپراستار»ش سقّز می‌جود و می‌خواهد بارانیِ خارجیِ خودش را بپوشد و سیگارِ خارجی‌اش را با فندکِ نُقره‌اش روشن کند و طوری دستش را دراز کند که ساعتِ خارجی‌اش به‌چشم بیاید، با سلیقه هر تماشاگری جور نیست؛ امّا همین‌که برندگان مسابقه بین‌المللِ جشنواره را اعلام کردند، معلوم شد که «تماشاگران»، رأی‌شان را به‌نفعِ «وقتی همه خوابیم» به صندوق ریخته‌اند و فیلمی را که به‌چشم شمار اندکی از منتقدان «دِمُده» رسیده بود، پسندیده‌اند و سیمرغ انتخاب مردم، نصیبِ همین فیلم شد. نکته، ظاهراً، این است که تماشاگران با خودِ فیلم سروکار دارند و شمارِ اندکِ منتقدان، به‌دلایلی، «حاشیه»‌هایی را که «پرند پایا»، شخصیت اصلی فیلم، از آن‌ها گریزان است، ترجیح می‌دهند. در چنین دنیای وارونه‌ای که جای همه‌چیز عوض شده، «براتی»، تهیه‌کننده‌ای که فقط به‌ فکر جذبِ سرمایه‌های تازه است، به «نیرم نیستانی» می‌گوید: «فکرشو بکن؛ تا کِی منتظر بشینی فروش یه فیلم تکلیفِ کارِ بعدی‌تو روشن کنه؟ برای کار بعدی حتّی لازم نیست فیلم روی پرده بره؛ چون از همین حالا، پیش از نمایش، کُلّ پولشو درمی‌آره، یه چیزی هم روش!» بله، تصویری که «بیضایی» از مناسبات سینمای ما نشان می‌دهد، چُنین تصویری‌ست و طبیعی هم هست که تماشای آن برای همه دل‌چسب نباشد. «بیضایی» این‌بار، سینمایی را که اساساً «جدّی» نیست، طوری «بازسازی» کرده که هرچند در مقایسه با اصلش «جدّی‌تر» است، امّا درواقع، «کُپیِ» خنده‌داری‌ست از یک واقعیتِ روزمرّه.

(محسن آزرم ـ کریم نیکو‌نظر)

اکران وقتي همه خوابيم بهرام بيضايي را در موقعيت عجيبي قرار داده است. نه به خاطر واکنش شديد برخي از منتقدان يا پشتيباني احساسي گروهي ديگر و يا نه حتي به خاطر آنکه تماشاگران اين فيلم از هر سه فيلم قبلي بيضايي کمتر بوده اند.

نه، موقعيت عجيب بهرام بيضايي به دوستان و ياراني برمي گردد که با زيرکي منافع خود را به فيلم و اعتبار بيضايي گره زده اند و ناخودآگاه آدم را ياد آن جوک مشهور مي اندازند؛ ما سه نفر را کجا مي بريد؟

مساله اينجاست که دوستان فيلمساز به فروش چشمگير فيلم هايشان و انواع جوايز دولتي و خصوصي راضي نيستند و براي خاموش ساختن صداي همان دو سه منتقد مخالف فيلم هايشان، به سايه استاد بلندآوازه پناه مي برند و پشت او پنهان مي شوند.

آن دوست فيلمساز که ناگهان جذابيت تساهل و تسامح را کشف کرده، در ژستي حق به جانب از توهين به بهرام بيضايي شکايت مي کند و اين نوع برخورد را فاشيستي1 مي داند و از اين کانال با منتقدان سينمايي تصفيه حساب مي کند. گويي حتي فروش چند ميلياردي فيلمش نيز براي آرامش او کافي نيست.

يا آن فيلمساز محترم ديگر، که با موقعيت سنجي قابل تحسين، فيلم خود را با فيلم بيضايي در يک رده قرار مي دهد و با ادبياتي چريکي که بوي کوچه پس کوچه هاي هاوانا و ماناگوا را مي دهد، منتقدان را نوکران و آلت دستان سرمايه لقب مي دهد2 و با زيرکي (زيرکي؟) جامه دفاع از استاد قديمي مي پوشد. گويي جوايز جشنواره فجر و فروش مقبول اين فيلم نيز براي آرامش فيلمساز محترم کافي نيست. دوستان همه چيز را با هم مي خواهند. و در اين ميان به سادگي و با بي تعهدي شگفتي از متهم کردن همه چيز و همه کس ابايي ندارند. «نوکر، فاشيست، کم سواد، بي سواد و...» کلماتي است که دوستان فيلمساز در اوج موفقيت، نثار مخالفان شان مي کنند.

نيازي به اين حرف ها نيست. لازم نيست پاي فاشيسم و سرمايه داري را وسط کشيد. به استاد احترام بگذاريد، از اعتبار بي نهايت او، براي خود خرج نکنيد. شما که گروهي از منتقدان را اين گونه راحت به کم دانشي متهم مي کنيد، پاي به ميدان بگذاريد و تلقي خود را از عباراتي مثل فاشيسم، سرمايه داري و البته فمينيسم ارائه دهيد. شما که ژست هايي چنين انقلابي مي گيريد و از مافياي سرمايه مي گوييد و برخورد فاشيستي، براي مخاطبان تان بگوييد که چگونه براي ساخت فيلم هاي پرفروش خود، مدام در حال مذاکره و امتياز دادن به همان سرمايه داران محترم و صاحبان قدرت هستيد. شما که خود تجارب گرانقدري از فاشيسم داريد، پشت استاد موضع نگيريد. راستي، شما که پرچم دفاع از استاد را بلند کرده ايد، مگر نه آنکه براي فروش فيلم هاي خود به همان فرمول هايي پناه مي بريد که بيضايي در همين فيلم آخرش به سخره گرفته است؟ مگر اين گونه نيست؟

نه... آرام باشيد. آرامش خود را حفظ کنيد. اوضاع که بر وفق مراد است. پس دامن بيضايي را رها کنيد. هيچ کس به بيضايي بي احترامي نمي کند. داستان منتقدان و بيضايي، داستاني قديمي است. پر از رنجش و مهرباني. پر از قهر و آشتي. پر از ستايش و افسوس. رابطه يي که 40 سال به طول انجاميده است و اين داستان ربطي به شما ندارد.شمايي که خود هيچ گاه از جذبه سرمايه و قدرت رهايي نداشته ايد، سنگري ديگر براي خود پيدا کنيد. مگر نه آنکه فيلم بيضايي، سينمايي را مورد انتقاد قرار مي دهد که شما با آسايش و فراغ بال در آن نفس مي کشيد، سازش مي کنيد، جايزه مي گيريد و فيلم پشت فيلم مي سازيد؟ نمي توان همه چيز را با هم داشت. ژست تساهل و تسامح و آزادانديشي به برخي نمي آيد، همان طور که جامه انقلابيگري و ضدسرمايه داري هم براي برخي گشاد است. آرام باشيد و از چرخ گردون که بر وفق مراد شما مي چرخد، لذت ببريد.

( آرش خوشخو)

عاطفه جان من تا حالا نمی دانستم که آقای هوشنگ گلمکانی متعلق به تماشاگران گروه سنی نوجوان هستند!!!!!!!!!!!!!!!!

!!!

!!!!

!!!!!

درود بر ميلاني

درود بر ده نمكي

ودرود بر هركسي كه مي خواهد كاري بكند

وننگ بر كساني كه نانشان را از تخريب و له كردن ديگران مي خورند

khanume milani kheyli ba mazan ke be darbareye eli migan filme mamuli albate motmaen nistam ke manzureshun darbareye eli bashe shayad ye meghdar ziadi khodeshuno daste bala migiran,aghaye dehnamaki ba sakhtane ekhrajihaye 2 bad juri be shoure ma tohin kardan omidvaram bishtar az in be khodeshun bara film sazi zahmat nada...aghaye ghaderiam vaghean bayad be khatere tohinashun be filme kharegholadeye vaghti hame khabim khejalat bekeshan

khanume milani engar doshmanie ba asghare farhadi dare 4shanbe suriya naghd mikune mige zane in film badakhlagh bud va in emtiazi mishe vase agha ke khiyanat kone darbareye eli ham ke mamulie are dada shahkar asari shoms ba un superestari ke dastasha be sabke kolahghermezi invara unvaresh mindaze va rah mire unvaght ie bache mibine hedayat mishe ya elahehaye jighjighan ya madare usef ke mishan nemade hemayat az zana he dehnamaki!che beguyam ke nagoftanash behtar st zaban dar dahan pasbane sar ast......... kudak darune khanume milani che ghad zendas va be jae in ke otaghesha moratab kone mizane shisheye hamsayara mishkane!vasfe jenabe dehnamakim........che begam vala

من فکر نمی کنم منظور خانم میلانی از فیلم معمولی درباره الی باشه چون در جشنواره خیلی ایشون از اقای فرهادی و فیلم درباره الی و اکرانش خرسند بودند و رضایت کامل داشتند و درباره الی رو افتخاری برای سینمای ایران می دونستند .

با صحبت هایی که در مورد ده نمکی داشتید موافقم اما در مورد خانم میلانی به نظرم زیاده روی کردید ... خانم میلانی از این بابت گفتند منتقدین بی سواد چون سوالاتی که در نشست مطبوعاتی فیلم سوپراستار از ایشون شده خیلی سطحی بوده ، خودشون در مصاحبه ای اعلام کردند که یکی از منتقدین از ایشون پرسیده شهاب حسینی انتخاب چندم ایشون برای فیلم سوپراستار بوده ؟؟؟!!! خوب این سوال خیلی ایشون رو عصبی کرده چون واقعا سوال در این سطح برای یک نشست مطبوعاتی خیلی مسخره است ...

vaghean tahmine milani va dehnamaki va ghaderi mosalase bahaliyan seta adam ke hesabi javgiran va be jae naghd neveshtana film sakhtan faghat harf mizananvali khodayesh mosalasesh motasaviosaghayne baz ghaderi ie vaghtay bad nis ya milani iekam kargardani bareshe un bozorgvaram ke bikhiyal

amire ghaderi to adame bisavadi nistiya ama janjala dus dari !dar zemn heset ro dar morede vaghti hame khabim ghabul daram ama adabiyatet ra na

junam?masuede dehnamaki az fashist mige?biya!inam joke sale jadid hanuz sedaye arbadehash roye sahneye ekhtetamiye tu gushame goftim tu jashne donyae tasvir ke ozr khast masud khan avaz shoda didim na kheyr

amir ghaderi to ehsasate jalebi dari va heseta az didane filma khub migi vali balad nisi be jae bayane ehsas naghd benevisi

شنیدم تهمینه میلانی میخواد داستان دا نوشته زهرا حسینی رو فیلم بکنه ، فقط یک خواهشی دارم ازش اولا این کار را نکنه دوما اگر کرد لطفا وسط داستان یکی حامله نشه یا تخت دو نفره اش را از وسط نصف نکنه ! 4 تا فیلم مشخرف دیگه انقدر جیغ جیغ نداره .

باید بگم با خوندن کامنت " به تو میگویم امیر قادری " شوکه شدم! واقعا اینجا جای همچین غرض ورزی هایی نیست. نویسنده ی این کامنت هرچه که خواستن به شما نسبت دادن، بد نیست شما هم جواب دندان شکنی به این آدم میدادید که شکی نیست از مشکلات روحی بسیاری رنج میبرن و طرز صحبت کردن مغرضانه ی ایشون هم از همین مشکلات روحی سرچشمه میگیرد. خیلی از خوانندگان با نظرات شما مخالفن، من خودم نقدهای شما رو در مورد فیلم "وقتی همه خوابیم" نمی پسندم، اما این نباید باعٍث بشه با چنین زبان زشت و برنده ای بدترین حرفها رو به مخالفین هم نسبت بدیم.

آقای ده نمکی از چماق به دستان میگویند؟ واقعا خنده داره، ایشون ظاهرا فراموش کردن که یک زمانی با چماق به جان دیگران می افتادند!

خانوم میلانی سینمای ایران به شاهکاری همچون "درباره ی الی" افتخار میکند و همه ی ما امیدواریم این موج جدید که از نظر شما خنده دار است در سینمای ایران تداوم پیدا کند. بله ما ایرانیها به " درباره ی الی" و بازیگرانی که شما آنها را سیاهی لشگر میخوانید و به اصغر فرهادی بخاطر این موفقیت عظیم افتخار میکنیم.

من فکر نمی کنم منظور خانم میلانی از فیلم معمولی درباره الی باشه چون در جشنواره خیلی ایشون از اقای فرهادی و فیلم درباره الی و اکرانش خرسند بودند و رضایت کامل داشتند و درباره الی رو افتخاری برای سینمای ایران می دونستند .

با صحبت هایی که در مورد ده نمکی داشتید موافقم اما در مورد خانم میلانی به نظرم زیاده روی کردید ... خانم میلانی از این بابت گفتند منتقدین بی سواد چون سوالاتی که در نشست مطبوعاتی فیلم سوپراستار از ایشون شده خیلی سطحی بوده ، خودشون در مصاحبه ای اعلام کردند که یکی از منتقدین از ایشون پرسیده شهاب حسینی انتخاب چندم ایشون برای فیلم سوپراستار بوده ؟؟؟!!! خوب این سوال خیلی ایشون رو عصبی کرده چون واقعا سوال در این سطح برای یک نشست مطبوعاتی خیلی مسخره است ...

خب سر به سر این بچه نذار، چند تا غلط املایی چیزی نیست، دو سه تا کلاس دیگه درس بخونه شاید یاد بگیره،دیدی که گفت ارنست همینگوی هم غلط املایی داشته، حالا اگه در آینده ارنست همینگوی نشه حداقل شاید بتونه قسمت هفتم هشتم اخراجی ها رو بسازه.

وووواااای نه، امیر قادری تو بزرگداشت علی حاتمی بود؟ ای کاش می دونستم. من نتونستم برم، یعنی نمی دونستم امیر قادری هست وگرنه هر جور بود می رفتم. حالم بدجوری گرفته شد.

اقای قادری بهتره خیلی به اشتباهات تایپی کاربران ایراد نگیرید چون واقعا مشخص میشه که چقدر اونجات سوخته! ادم دغلبازتر از تو ندیدم قدر خودتو بدون داداش!

وقتی همه خوابیم فیلمی است در مورد سینما و لی نه تنها در مرود سینما بلکه دقیقتر در مورد همه سیاست کشور ما . وقتی همه خوابیم را باید به همه سیاست گسترش داد.وقتی فرانسیس فورد کاپولا پدرخوانده ۱ را ساخت از دست های پشت شرده و مافیایی در آمریکا ایتالیا و اروپا صحبت کرد . همه او را دیدند و جزو بهترین های تاریخ سینما به حساب آوردند . البته نه فقط به خاطر طرح همین موضوع بود که این فیلم شد بهترین فیلم سال و اسکار راگرفت بلکه دلایل دیگری هم داشت ولی حالا که فیلمی با همین موضوع در کشور ایران ساخته شده همه شاکیند و همه از یکی از برجسته ترین کارگردان های تاریخ سینمای ایران ایراد میگیرند . ۹۰ درصد انتقادات منفی است و هر منتقدی که بخواهد خود را فهیم و متفاوت جلوه دهد از این فیلم انتقاد منفی میکند.وقتی همه خوابیم در مورد سیاست است. در مورد همه دست های پشت پرده این مملکت که بیشتر مواقع بزرگترین صد راه پیشرفت کشور بوده اند . حتی بدتر از دشمنان.دست های پشت پرده و به نوعی مافیا ها در این کشور بالاترین جایگاه را دارند . اصلا من همیشه به این فکر کرده ام که چرا ایران را به کشور آلمان شبیه میکنند که اصلا این طور نیست.شبیه ترین کشور به ایران کشور ایتالیاست چرا که از هر نظر که مینگری از رنگ پوست و چهره مردمانش و وزن نام دو کشور تا همین مافیا ... حتی آنهایی که اهل سینما نیستند و فقط پای تلویزیون مینشینند نمونه این صحبت ها را عید نوروز در قسمت های فوتبالی مرد دو هزار چهره دیدند و دیدند که چطور این افراد که در یک اتاق تاریک (مرد دو هزار چهره ) یا حتی لابی لوکیشن فیلمبرداری (وقتی همه خوابیم ) همه معادلات را برهم میزنند و ...

این حالا ناهستیم که همه خوابیم و وقتی بیدار میشویم که همه چیز عوض شده و حالا باید از یکدیگر بپرسیم که چه شد و چرا شد که باید چیز دیگری میشد و یا دوربین خبرسازی باید باشد که تا دم در پشت پرده ها برود ولی هرگز کسی نمیتواند بفهمد که در پشت ابن پرده های سیاه چه میگذرد ...

وحالا که استادی همچون بهرام بیضایی با هوش و ذکاوت خود و با چشم بیژدار و بینای خود میخواهد بعضی چیز های خاموش را روشن کند نوک تیز همه انتقادهای منتقدان بزرگ و کوچک به سوی وی نشانه میرود و همه چیز را به خالی کردن عقده ها و کینه توزی نسبت میدهند چرا که با روشن شدن خیلی چیزها بعضی ها ضرر میبینند و بعضی منتقدها نیز شاید از همین دسته اند که از دیدن ستاره های زیبا و نوشتن در مورد شان شاید بی بهره شوند ...

و حالا نیز به گفته کسی دوره مانند دوره روزهای آخر قبل از انقلاب شده که آنقدر صنف و انجمن و سازمان و کمیته و ... تشکیل شده بود که هر فیلمی که ساخته میشد کسی بود که لب به اعتراض بگشاید ...

واین گونه میشود که مسعود کیمیایی میگوید بعد از بیضایی نوبت من و مهرجویی است که از ما انتقاد شود ...

و ... وقتی همه خوابیم

تهمینه میلانی که تکلیفش روشنه در دوران اصلاحات قمپز "فمینیز" در میکرد حالا هم با پررویی معنا گرا در می‌کنه

جون به جونش هم کنند فیلمساز بدرد بخور نمیشه

تهمینه میلانی که تکلیفش روشنه در دوران اصلاحات قمپز "فمینیز" در میکرد حالا هم با پررویی معنا گرا در می‌کنه جون به جونش هم کنند فیلمساز بدرد بخور نمیشه

بهتره با همسر گرام به فعالیت پولسازی و املاک بپردازه و جا‌نماز هم آب نکشه

حرفی‌ هم که در مورد درباره الی زده اینقدر بچگانه است و به وضوح از رو حسادت که مایه تفریحه

در عین حال من از سماجت امیر حال می‌کنم که در زمان‌های لختی امپراطور ول کن نیست و به فیلم پیت باج نمیده

آقای امیر قادری عزیز.از هم نسل های شما هستم! مثل شما سینما را دوست دارم اما مثل شما نشد که وارد عرصه حرفه ای نقد و غیره ! شوم یعنی این بخش قضیه را بلد نبودم .مطلب ذیل فقط بهانه ای است برای اینکه یاداور شوم خواهشاً وقتی از نسل خوتان حرف میزنید متوجه این نکته باشید که شما فقط از طرف خودتان و حداکثر از طرف دوستان محفلتان حرف میزنید نه از طرف همه ما . ممنون

وقتی همه بد هستیم

بیضایی استاد میزانسهای تاتری در سینمای ایران است اما آیا این مزیت برای برای کارگردانی چون بیضایی کافی است ؟ خالق باشو غریبه کوچک اینک عصبانی از مناسبات ناسالم فیلمسازی اثری ساخته سرشار از خاطرات تلخش از فیلم نساختن! وقتی همه خوابیم داستان فیلمسازی است به نام بیضایی که حق خود دانسته با کوله باری از تجربه در دهه هفتاد عمرش درباره خودش فیلمی بسازد . این امر به خودی خود مذموم نیست . اینکه منتقدان جوان تاخته اند به بیضایی که فیلمش دمده وموضوعش شخصی است کمی تا قسمتی خودخواهی این منتقدان عزیز را میرساند . چطور آنها که با دو نقد و از کانالهای گوناگون وارد مطبوعات شده و هر موج و جریانی را که دوست دارند راه می اندازند و با سومین نقد احساس خود شیفتگی کرده و حس نوستالیژشان گل میکند و نسل من نسل من میکنند و تصمیم میگیرند فیلمی را دوست داشته باشند و فیلمی را سنگ روی یخ کنند ، به بیضایی با این همه سابقه حقی برای ساختن چنین فیلمی قایل نیستند؟ اگر آنها بیضایی متهم میکنند به اینکه مخاطب را مجبور میکند دنیا اون جوری ببیند که فیلمساز میبند چرا خودشان جوری نقد مینویسند که خواننده را مجبور کند اگر نقدشان را نپسندد متهم به دمده بودن شوند؟ چه تفاوتی است ما بین رفتار این منتقدان و بیضایی؟

نمي دوني چه قدر خوشحال شدم كه اين مطلب خوندم اگر بگم به وجد امدم دروغ نگفتم اين بهترين نقدي (نه دفاعيه) از اين سه فيلم بود كه مي شد كرد منكه به تمام سوال هام بر سر اين سه فيلم پاسخ داده شد.

فقط اگر مطالب اين دوستمون كه انگار از روشنفكران چاله ميدان است رو بزاري روي سايت به عنوان طنز هفته فكر كنم بد نباشه.

من فکر نمی کنم منظور خانم میلانی از فیلم معمولی درباره الی باشه چون در جشنواره خیلی ایشون از اقای فرهادی و فیلم درباره الی و اکرانش خرسند بودند و رضایت کامل داشتند و درباره الی رو افتخاری برای سینمای ایران می دونستند .

با صحبت هایی که در مورد ده نمکی داشتید موافقم اما در مورد خانم میلانی به نظرم زیاده روی کردید ... خانم میلانی از این بابت گفتند منتقدین بی سواد چون سوالاتی که در نشست مطبوعاتی فیلم سوپراستار از ایشون شده خیلی سطحی بوده ، خودشون در مصاحبه ای اعلام کردند که یکی از منتقدین از ایشون پرسیده شهاب حسینی انتخاب چندم ایشون برای فیلم سوپراستار بوده ؟؟؟!!! خوب این سوال خیلی ایشون رو عصبی کرده چون واقعا سوال در این سطح برای یک نشست مطبوعاتی خیلی مسخره است ...

جمعه 28 فروردین سالروز تولد دو تن از بزرگان سینمای ایران است:

مجید مجیدی

و

حمید فرخ تژاد

این خجسته روز را به این دو هنرمند برجسته و محبوب تبریک گفته و سلامتی و موفقیت آنان را در همه ی زمینه های زندگی خواهانم.

به پا نوشت آقای قادری اضافه کنید :

دنیای درسته نه دنیایه !

همچنین نوع روایت , تکنیک فیلم , جوان خمیازه کش , لمپن عصر گوگل , برای نوشتن ....به جای نوعه روایت , تکنیکه فیلم , جوانه خمیازه کش و ......

این دست اشتباهات آنقدر توی نوشته ایشون زیاد بود که شمارشش از دستم در رفت . اونقدر زیاد که نمی شه به حساب اشتباه تایپی گذاشت . عین همین اشتباه ها توی نوشته مدافع ایشون هم زیاد بود . شاید نسبتی با هم داشته باشن!

البته شاید زیاد هم این اشتباه ها مهم نباشه ولی واسه کسی که شخصی رو متهم به بی سوادی می کنه ( از سایر توهین ها علی الحساب می گذریم ) یه ضعفه و برای دیگران حجت!

خب الان دیدم که مدافعشون در واقع خودشون بودن و ما شک داشتیم !!!!

میگم حالا اینقدر بگید تا ده نمکی دوباره مستر هایدش فعال بشه وقتی‌ مثلا بی‌ پولی‌

اکران شد جریان آدم برفی را راه بندازه!!!!

آقای بیضائی هم اگر سر سگ کشی‌ گیر درست حسابی‌ بهش میدادند و چهچهه بیخودی در وصف جمال بی‌ نقص سینماش صفحه‌های مطبوعات را سیاه نمیکرد شاید فیلم بعدیش بهتر میشد.

از طرفی‌ میشه سینمای بیضایی را سوپر مودبانه بذاریم تو دسته کالت که مشتری خودشونو دارند یعنی‌ اینکه چرا اینجوری بازی میگیره مطمئن باشیم اگر به عقل ما رسیده به عقل خودش هم حتما رسیده ولی‌ این مدلی‌ ترجیح میده، طرفداراشم خوب بیشینن حالشو ببرن

مشکل اونجایی‌ پیش میاد که طرف دارا گلوی مخالف‌ها رو فشار بدن که تو غلط میکنی‌ به سلیقهٔ من توهین میکنی‌! خوب عزیز برادر/ خواهر شما یه خرده اعتماد به نفستو ببر بالا که اینقدر نازک نارنجی نباشی‌، ببخشید اگر بنده فکر می‌کنم گوشت گربه خوشمزه نیست !