«آدم همون قدر سالمه که خودش حس می کنه»
دوباره سلام جواد جان. این بین شلوغی ها از موسیقی عقب بودم. اما حالا... جورج استرایت(بزار صداش کنم سلطان موسیقی کانتری: جورج استرایت) ترانه ای جدیدی پخش کرده که واقعا زیباست. یعنی همون چیزیه که همه دنبالشن. با اینکه الان در ترانه های کانتری رتبه ی 24 رو داره ولی اگه شنونده ها یه کم آشنا باشن با این تاریخچه ی جورج. قطعا کم کم این رتبه به یک میرسه. اولین چیزی که درباره ی این خواننده ی بزرگ میشه گفت اینه که ماه آپریل به عنوان خواننده ی دهه ی موسیقی کانتری انتخاب شد. از سال 1999 تا 2009 و جایزه رو از گارت بروکس خواننده ی ده سال قبل ترش گرفت. و موضوع بعدی اینه که شاید تا دو آلبوم دیگه بتونه رتبه ی اول رو از الویس پریسلی بگیره. رتبه ای که به الویس بخاطر بیشترین پلاتینیوم رسیده. این ترانه ی جدید از آلبوم جورج هست که در اول پاییز میاد. حالا اینا رو بزاریم کنار. ترانه رو حتما گوش کن: George Strait - Living For The Night از آلبوم های تازه پخش شده هم آلبوم جدید گروه دیو ماتیوس که به سبک راکه رو شنیدم و حقش بود که رتبه رو در فروش از امینم بگیره. البته گروه جوناس هم که اومده و نمیشه زیاد روش حساب باز کرد.ولی همیشه به شنیدن می ارزه.و احتمالا از قبلی بهتره. تو قبلی صداشون مثه دخترا بود. حالا میخوام ببینم چی شده. این گروه بیشتر به گروه تینیج ها شبیه تا یه گروه قدرتمند. داشتم تو سایت ها گشتی میزدم که رسیدم به «کنی جی» که دیدم اول کارش تو ارکستر «بری وایت» بوده. هر جا که اسم بری وایت رو ببینم یه جوری میشم. بعد از اینهمه گشت زدن توی موسیقی کانتری و بلوز و حتی راک. تنها کسی که مرد اول من در موسیقی یه. یه نفره. بری وایت. و بعد از اون میرسیم به «زوکرو»(ایتالیاییه) و «کنی راجرز» و همین «جورج استرایت» و یه نفر هم میمونه که قطعا میشناسیش. اونم «تام ویتس» ئه که خیلی دوستش دارم. خیلی ترانه سرای خوبیه و واقعا شعرهای زیبایی داره با قدرت اجرای صدایی بالا. از راک هم یه نفر واقعا شنیدنیه. و اون کسی نیست جز «جک جانسون». و در بلوز هم به دو نفر بیشتر نزدیک هستم. یکی «آلبرت کالینز» خدابیامرز و دیگری «روی بوچانان». البته نظر تورو کم و بیش میدونم. اسپرینگ استین و دیلان و کوهن.و تمام و آخرین چیزی که به موسیقی مربوط میشه رو هم بگم که سرت رو بدرد نیارم. من اصلا قصد جبهه گیری نسبت به جوونا و یا دخترهای به ظاهر ظریف ندارم. یعنی این همه خواننده ی دختر هست که هرکدوم یه ژستی می گیرین که قشنگ بشن. اما «تیلور سوئیفت» واقعا موسیقی داره. یعنی هم شعرهاش قابل تقدیره(فقط توی سبک خودش که با دخترهای دیگه مقایسه می کنم) و هم در ساز بندی شخص باهوشیه. تنها کسیه که آینده ی روشن تری نسبت به بسیاری از خواننده داره. می خواستم چند تا چیز هم درباره ی سینما و بعد ترجمه بگم و بپرسم که اگه وقت داری، بعدا دوباره میام و ازت بپرسم. این بار توی یه فضای درست. نه اینکه بیام توی دست نوشته هات سوال بزارم که مشکلی ممکنه پیش بیاد. و در آخر قسمتی از ترانه ی جدید استرایت: Every day’s a lifetime without you Hard to get through since you’ve gone So I do the only thing I know how to To get by… I’m living for the night
|