بالاخره انتظارها به سر رسيد و شصت و دومين جشنواره فيلم کن با فيلم «بالا» افتتاح شد.
امروز صبح به دفتر خبرنگاران رفتم و کارت خبرنگاريم را گرفتم. اينجا از تمام دنيا خبرنگار وجود داد. هر گوشه‌اي به یک زبان صحبت مي‌شود. هزاران خبرنگار و گزارشگر دوربين به دوش و يا سه پايه به دست در اطراف نشسته‌اند و يا اين طرف آن طرف مي‌دوند. عظمت و شکوه جشنواره کن با ديگر جشنواره‌های جهانی قابل مقايسه نيست، چه از نظر فيلم‌ها و چه از نظر حضور ستارگان هاليوودی.
بالا
«بالا» که فيلم افتتاحيه جشنواره بود، محصول پیکسار است و به صورت سه‌بعدی D3 ساخته شده است. کيفيت تصاوير به قدری بالاست که فکر مي‌کنی درون فيلم هستی و هر لحظه ممکن است که به داخل تصاوير کشيده شوی.
داستان فيلم، که نسبتا داستان غمگينی برای یک فیلم از پیکسار است، به زندگی بی‌تنوع و ساکن پيرمردی تنها مي‌پردازد که روياهاي کودکی‌اش را فراموش کرده است. او که بعد از مرگ همسرش، محکوم به تنهايي‌ست، بايد به خانه سالمندان برود. اما در آخرين لحظه تصميم مي‌گيرد که خانه زيبايش را هم با خود ببرد. او با کمک هزاران بادکنک رنگينی که با گاز پر شده‌اند، خانه را به پرواز در می‌آورد و به دنبال روياهای گم‌شده‌اش به سمت جنوب آمريکا پرواز مي‌کند.
پرواز خانه با بالنی از هزاران بادبادک رنگی در اين فيلم سه بعدی چنان زيباست که بعضی وقت‌ها فکر مي‌کنی واقعی هستند و اصلا چرا تا به حال این ابتکار به فکر خودت نرسيده است؟؟ نکته‌اي که مسلم است اين است که «بالا» فيلمی فقط برای کودکان نيست و فلسفه‌اي که پشت قصه‌اش نهفته است، بيشتر برای بزرگسالان جذاب خواهد بود.
«بالا» از نظر تکنيک ساخت و تنوع رنگ‌ها و صداها بی‌نظير است، اما به نظرم نمی‌آيد که بتواند محبوبيتی مانند «نمو» يا «راتاتويی»، ديگر ساخته‌های سازنده‌های «بالا» به دست آورد، چرا که فکر نمی‌کنم کاراکتر پيرمرد و يا پسر کوچک فيلم به جذابيت کاراکترهای ديگر فيلم‌های پیکسار باشد.
«بالا» مثل رويايی شيرين است که در خاطر آدم مي‌ماند. نمی‌دانم که اين فيلم در صفحه تلويزيون چگونه خواهد بود اما بر پرده سينما در يک کلام "هيجان بر‌انگيز" و "نفسگير" است.
فرش قرمز
چهره شهر کن امروز با هزاران بادبادک رنگی تزیین شده بود. مردمی که برای تماشای فرش قرمز بالا آمده بودند با در دست داشتن بادبادک‌های رنگی شادی‌شان را از شروع جشنواره نشان می‌دادند.
فرش قرمز جشنواره امسال پرستاره بود. از امروز صبح تدارکات جشنواره مشغول پهن کردن فرش و اقدامات امنيتی بودند.
مارتين اسکورسیزی، داور ويژه بخش کلاسيک جشنواره، از شاخص‌ترين چهره‌های جمع بود. مردها همگی در لباس‌های رسمی و خانم‌ها در لباس‌های شب بلند بسيار زيبا بر روی فرش قرمز خراميدند.
سر و وضع آیشواريا رای، هنرپيشه هندی، که به همراه همسرش آمده بود از تمام خانم‌ها بهتر بود. آیشواريا و شوهرش هر دو سفيدپوش بودند و جلوه تمام زيبايی‌های مشرق زمين به نظر می‌رسیدند. کاريزما و جاذبه اين زوج و بخصوص زيبايی آیشواريا (که آدم تا از نزديک نبيند، متوجه نمی‌شود!)، ديگر حاضران بر روی فرش قرمز را به شدت تحت تاثير قرار داده بود و به قول معروف جای هيچ تنابنده ديگری نبود.
اینجا جيم جارموش، ريچارد گر و ده‌ها ستاره ديگر نیز ميهمان فرانسوی‌ها هستند.
بازگشت به روزنوشت هاي شيدا شيرازي
