مهدی جدا دمت گرم خیلی فضای قشنگی درست کردی کافه ات مثل این فیلم ها رویایی شده . خیلی وقت پیش ها این دو فیلم را دیده ام ولی حتما امشب دوباره می بینم

سلام

آقا مهدي واقعاخسته نباشي.بابت كارهايي كه براي سايت تا امروز كردي.من از روز اول با اين سايت بودم و كلي هم حال كردم.گه گاهي هم تو كافه هاي مختلف كامنتي گذاشتم.راستش اين خبر همكاري با سايت رو كه ديدم يه كم حسرت خوردم كه نمي تونم منم باهاتون باشم.چون اولا وقتشو ندارم دوما تجربشو.ولي گفتم يه جورهايي هم مي شه قدمي چيزي ( هر چند كوچك و جزئي ) برداشت.اين ديالوگ هاي ماندگارنون خيلي وضعيتش جالب نيست.همش شده كيميايي و حاتمي (البته منم عاشقشونم) و يكي دو فيلم ديگه.فيلمهاي ديگه هم ديالوگ خوب كم ندارن.مي خوام ديالوگ هاي فيلمهايي رو كه دوست دارم اينجا بيارم.

در ضمن منم عشق اين دوگانه ي لينكليترم.مطلب پيش از طلوع رو خوندم.خيلي خوب بود.اين يكي رو هنوز نه.ولي عكساي توپي براش گذاشتي.فعلا.

...........................................

پاسخ مهدی: وحید جان ما هم می‌دانیم آن بخش کم دارد. منتظر دیالوگ‌هایت هستیم

فعلا براي دست گرمي با بهترين فيلم ايراني عمرم شروع مي كنم.كدوم فيلم؟بابا ليلا رو مي گم ديگه.مگه از ليلا بهترم سراغ داريد؟

ليلا:ته دلم به خودم مي گم اگه رضا دوستم داشته باشه يه زن ديگه براش مهم نيست.فقط بهش يه بچه ميده.فرقي نكرده.عشقمون سر جاشه.

رضا:همه مسئوليتشو مي اندازي گردن من؟پس تو چي؟

ليلا:من؟من هستم.مواظبتم.باهات ميمونم.

ليلا:نمي دونم يه زخمي يه دردي يه چيزي اون ته قلبم باز شده كه داره مي سوزونتم.

رضا:ليلا حس مي كنم سرد شدي.ازم دور شدي.ديگه دوستم نداري.

ليلا:يه زني تو زندگيته كه خيلي دوست داره.همه چيزاي خوب دنيا رو واسه تو مي خواد.

ليلا:مگه اعصاب آدم از فولاده؟نكنه از غصه بتركم؟خدايا

ليلا:شايد يه روزي وقتي اين داستان رو براي باران دختر رضا تعريف كنم خندش بگيره.كه اگه اسرار مادرجون نبود اون هيچ وقت پا تو اين دنيا نمي ذاشت.

اما اين آخري.عاشقشم.

ليلا:تازه مي بينم آدم چقدر مي تونه يكي رو دوست داشته باشه.حالا مي فهمم كه عشقم مي تونه مثل يه موجود زنده رشد كنه بزرگ بشه

راستي خيلي دوست داشتم يكي به اين آخر پيش از غروب اشاره كنه.اين كه مي مونه.اين كه ميگه گور پدر زندگي مزخرفم.اين كه ديگه اشتباه قبل رو تكرار نكرد.مرسي.

در ضمن حواستون به اين خانه سبز كه هست.از دست نديدش.من كه اين سري دارم براي خودم كپچرش مي كنم.بي صبرانه هم منتظر سرزمين سبز هستم.ولي يه چيزي اين بار عاطفه و ليلي نيستن! مگه جد بزرگ نگفت صباحي ها زياد بدون هم طاقت نميارن؟

مهدی،هر وقت به این والس میرسم،دیوانه میشوم. حالا هم که در سایت دانشکده نشسته بودمم و این نوشته را ‏میخواندم و به والس رسیدم، اشک در چشمانم حلقه زد. وای که اگر نبودن این بچه های آشنا......‏

من هم معتقدم که این فیلم از پیش از طلوع بهتر است.دیالوگهای سنجیده تر و موقعیت جذاب تر، فقط یکی دو ‏ساعت وقت داری که یاد یک عشق قدیمی را زنده کنی و هزار چیز دستت را میبندد که نتوانی به آن برسی. ‏

لینک لیتر یک دیوانه واقعی است.‏

آقا دمت گرم . خیلی حال داد . بعد از مدتی نقدی خوندم که با اون حال کردم و یه کله دو تاش رو تا آخر رفتم . نثرت درد نکنه نه ببخشید دستت در نکنه .

چرا نظری که من صبح نوشتم را نشان ندادید