«11:14» با نگاهي سطحي، يكي از همين فيلم هاي با روايت متقاطع است كه تازگي ها بازارش بسيار داغ شده؛ شرايط هم كاملا مهيا است براي يك همچه انگي! چون اولين فيلم رسمي گرگ ماركس، نويسنده و كارگردان جوانش است. ماجرايي كه حدود ساعت 11:14 شب اتفاق افتاده، از زواياي مختلف و هر بار با همراه بودن دوربين با يك شخصيت داستان ديده مي شود؛ چيزي در مايه هاي «فيل» گاس ون سنت يا همين «كافه ستاره» خودمان. اما...جزئيات و ريزه كاري هاي زيادي هست كه قد و قواره «11:14» را از فقط در حد يك روايت متقاطع داشتن (نكته اي كه بسياري از فيلم هاي مشابه جديد به خاطرش رنج مي برند) بالاتر مي برد. اين جا «روزنوشت» است و جاي نقد تحليلي نيست، از همه مهم تر حق التحريري هم در كار نيست! پس فعلا فقط يكي از آن ها را اين جا مي آورم، تا ببينيم بعدا چه پيش مي آيد. نكته اي كه اتفاقا در جهت «درآمدن» فضاي آبسورد و كميك تيره و تار ماجراست:« قرار گرفتن تك تك شخصيت هاي روايت در موقعيت هاي جفنگ». موقعيت هايي كه از فرط شيزو (با اجازه امير البته) بودن آدم را ياد كمدي سياه مكندريك، «The Ladykillers» مي اندازد. روايت هيچ تفاخري براي متقاطع بودن اش ندارد و انگار فقط مي خواسته بستري مفرح تر براي نمايش موقعيت هاي جذابش جور كند. دارم خودم را به شدت كنترل مي كنم، چون نمي شود و نمي خواهم حتي يكي از آن ها را اين جا بياورم. اصلا چرا داريم وقت از دست مي دهيم، فيلم را ببينيد و بعدش «شما هم بنويسيد...».

* نام ترانه اي از گروه «Stargunn» كه در فيلم شنيده مي شود.