اولین بار اسم مارچلو ماسترویانی رو هشت سال پیش شنیدم.موقعی که پامو کرده بودم تو ی کفش که الا و بلا من باید برم زبان ایتالیایی یاد بگیرم .تو همون روزهایی که هر جا می رسیدم ciaoو buon giornoورد زبونم بود ،پدر بزرگم مدام با خنده از مارچلو ماسترویانی حرف می زد .از اینکه یکی از بازیگرای خوش قیافه و محبوب او بوده و چقدر فیلم با سوفیا لورن بازی کرده و چه خاطره هایی ازش داره!

5سال پیش کنتسی از هنگ کنگ رو دیدم و کلی خندیدم.نمی دونم چرا می گن فیلم ضعیفیه ،من که دوستش دارم.بعدش هم دوزن (دسیکا)رو دیدم و انگار تازه فهمیدم سوفیا لورن کیه؟!

شب،دیروز امروز فردا،هشت و نیم و رم رو تو همین یکی دوسال اخیر دیدم و دیوانه ی ماسترویانی شدم.(الان دیگه از زبان ایتالیایی چیزی یادم نمی آد!...اما ،سینمای ایتالیا رو می پرستم !)

چند وقت پیش آرته یک فیلم مستند داد راجع به سوفیا لورن،قسمتهایی از (یک روز بخصوص)رو اونجا دیدم.امروز فیلم رو سفارش دادم ،خدا کنه برسه به دستم.

این جریان اصالت (فیلم دیدن)و (فیلم اصیل )دیدن خیلی جالب بود.(باید گه گداری به خودمون این تلنگر رو بزنیم!)

خدا رو شکر دوستی مثل (علی جمشیدی)سر بزنگا ظاهر شد تا شور و شوق رفته رو باز گردونه!

من که عاشق موزیکالم.موقع ناراحتی ،هیچ چی مثل یک موزیکال خوشگل حالمو سر جاش نمی یاره!حالا فرقی نمی کنه ،صحنه ای از آواز خواندن جودی گارلند و دوستاش در راه رفتن به شهر اَز باشه یا نوای برادوی آواز در باران.پیشنهاد می کنم تو این روزها حتماً یک موزیکال هم ببینی ,(عیسی مسیح ستاره ی راک )چطوره؟!!!

موج رقص انگیز پیراهن چو رقصد بر تنش

جان به رقص آید مرا از لغزش پیراهنش

البته هوشنگ ابتهاج از فعل مخاطب استفاده کرده...........

سلام به ماناي عزيز...انگار هيچ كس جز من و تو پاي حرف زدن در اين باره نبود. خوشحالم بالاخره يكي اهل گفت و گوست، مي داند اين جا داريم از كوچك ترين بهانه ها استفاده مي كنيم تا راجع به سينما و همان اصالت «فيلم ديدن» حرف بزنيم و همه اش بهانه است! رقص رومبا بهانه است! (كاوه جان به خدا هر چه خواندم منظورت را نفهميدم، بگذار به حساب نفهمي ما! ضمن اين كه جواب كامنت قبلي ات رو هم دادم، ببخشيد انقدر دير)

سلام.

آخرم این فیلم رو ندیدم.

(ایکون گریه از یاهو مسنجر!)

اما مارچلو رو توی چند تا فیلمش می شه پرستید: یکی "شبهای سپید" (ویسکونتی) یکی توی "زندگی شیرین" " هشت و نیم" "شهر زنان" "جینجر و فرد" (همش آثار فلینی عزیزتر از جان) و این آخری ها توی "گام معلق لک لک"‌ آنجلوپولوس. یه سری کار داره که هنوز ندیدم.

راستی یکی این "بیگانه" ویسکونتی رو پیدا کنه (البته با زیرنویس انگلیسی. آخه هر چی گشتم نیافتم.) فکرشو بکن پسر مارچلو بشه پاتریس مورسوی آلبر کامو. چه شود؟