| | |
سینمای ما-یاس قانعی: پس از اعلام فهرست نامزدهای اسکار ۲۰۱۳ و نامزدی «عشق» در پنج رشته، امانوئل ریوا به نامزدی خود واکنش نشان داد. او در هشتاد وپنج سالگی پیرترین نامزد اسکار شاخه بهترین بازیگر زن نقش نخست در تاریخ آکادمی است.
داستان عشق درباره زوج سالخورده ایی با نقش افرینی ریوا و ژان لویی ترینتیان است که با مرگ روبه رو می‌شوند.
امانویل ریوا در گفت‌و‌گویی تلفنی از فرانسه در واکنش به این خبر به خبرنگاری گفت که چند دقیقه پس از بیدار شدن از خواب باخبر شده است.
«من صدای جیغ‌های ناشی از خوشحالی شنیدم و نزدیکانم کلی ازم تعریف کردند. خشکم زده بود. برای فیلم، میشائیل هانکه و کل گروه خوشحالم چون عشق فیلم نامتعارفی است.»
«چرا نباید از این اخبار ذوق زده شد؟ اسکار بی‌‌‌نهایت اهمیت دارد.»
امانوئل ریوا بازیگر و هایکونویس از دنیای ستارگان بیزار است
امانوئل ریوا (Emmanuelle Riva) بازیگر فرانسوی و شهره به خاطر حضور در فیلم «هیروشیما عشق من» ساخته آلن رنه در آخرین فیلم میشائیل هانکه نقشی قابل تاملی را ایفا می‌کند. ریوا ساکن شهر پاریس است. او اعتقاد دارد که در طول زندگی حرفه ایش تعداد پروزه‌هایی که نپذیرفته بیش از فیلمهایی ا ست که تن به نقش افرینی در ان‌ها داده است. اما میشائیل هانکه کارگردانی است که نمی شود به او «نه» گفت.
پدر امانوئل ریوا مهاجری ایتالیایی و نقاش ساختمان بود. پدر اصرار داشت که دخترش درس بخواند چراکه او نحصیل را نیمه کاره رها کرده بود. زمانی که امانوئل در سنین جوانی بود به شدت به سینما و تئا‌تر علاقه داشت و در همان سن بیست و یکی دوسالگی شروع به طراحی لباس کرد. او حتی لباس عروسی هم می‌دوخت. روزی پدرش مشغول رنگ کردن خانه ایی بود و امانویل می‌رود و به پدر سر می‌زند. صاحب خانه از پدر امانوئل نسبت او را با دختر جوان می‌پرسد. صاحب خانه کارگردان گروه نمایشی اماتور بود و بدین ترتیب امانوئل به دنیای نمایش قدم می‌گذارد. او نخستین بار سالها پیش روی صحنه می‌رود.
در سال ۱۹۵۳ امانوئل بیست و شش ساله است به شهر پاریس آمده او آلن رنهٔ سی ساله را ملاقات می‌کند که به دنبال یک نوچهره برای فیلم جدیدش هیروشیما عشق من به قلم مارگریت دوراس ِ در آن دوران گمنام است. ریوا می‌پذیرد نقش زنی بی‌نام را در فیلم ایفا کند. فیلم به نمایش عمومی درمی آید و به شهرت می‌رسد ومنتقدان فیلم را ستایش می‌کنند. فیلم در جشنواره کن پذیرفته می‌شود. اما ریوا چندان علاقه ایی به دنیای پرزرق و برق ستارگان ندارد. از شلوغی وفلاش دوربین عکاسان فراری است. او با انکه فرانسوی ا ست فقط دوبار در جشنواره فیلم کن که در فرانسه برگزار می‌شود حضور داشته: در سال ۱۹۶۹ برای هیروشیما عشق من و سال ۲۰۱۲ برای فیلم عشق.
فیلم عشق به شدت تلخ است .
ریوا خاطره ایی ازدوران فیلمبرداری عشق بازگو می کند در نمایی نخستی از فیلم ،ریوا در بستر مرگ خوابیده در حالیکه گل های پرپرشده اطراف بالشش قرار دارند برای فیلمبرداری این سکانس ریوا باید ساکن در رختخواب می ماند.پس از پایان فیلمبرداری این سکانس گروه پشت مانتیور می روند تا صحنه را بازبینی کنند که شلیک خنده فضا را پر می کند.ریوا با تعجب دلیل خنده گروه را می پرسد آنها به او می گویند که انگشت پایش را تکان داده است و آنها باید دوباره صحنه را ازنو بگیرند.
ریوا درباره دوران فیلمبرداری عشق می گوید:پس از پایان یافتن فیلمبرداری آهنگی با تم عربی -آندولسی گذاشتم و با ریتم آن شروع به حرکت کردم.»
امانویل ریوا ی هشتاد وپنج ساله تاکنون سه مجموعه شعر منتشر کرده است و هایکو می‌گوید.
منابع:لوموند-گاردین-نیویورک تایمز
|
