اولش که متن رو خوندم از این همه تعریفی که از سریال کرده بود متعجب شدم

ولی با خوندن " منبع : عصر ایران" تمام تعجبم از بین رفت

هیچ وقت نتوانستم حتی یک قسمت از سریالی را که درباره یکی از محبوب ترین پیامبران نزد ما ساخته شده، بدون حرص خوردن از بی هنری اجرایی یا احساس حقارت دوام بیاورم.

حتی یک ذره از عشق یوسف(ع) و زلیخا (کدوم عشق یوسف به زلیخا؟)،کینه و حسد برادران حضرت یوسف(ع) و عزیز مصر شدن (همه به سبک ایرانی و تخت و بی ذوق) که معروفترین شاخص های داستان زیبای حضرت یوسف(ع) هستند، تحت تأثیر قرار نگرفتم. برای مقایسه نسبت بدی ساخت فصل کودکی حضرت یوسف مقایسه کنید با فصل کودکی حضرت مریم(س) که کودکی با لطافت طبع، باهوش و مهربان بود.

فقط قسمت های چشم انتظاری یعقوب(ع) جالب بودند که البته در آن روستای اعصاب خرد کن و مراسم عموزنجیرباف مانند فقط به لطف بازیگر آن احساس برانگیز هستند.

ظاهر فیلم یعنی وجه بصری اش هیچ حال و هوای خاصی نداشت، مثلاً آنطور که یک فیلم تاریخی باید باشد مثلاً آنطور که سریال امام علی(ع) بود. هنوز حال و هوای کوچه های کوفه یا قصر ابوسفیان با من است. یا نگاه کنید به چشم انداز های مشابه سریال روزی روزگاری و داستانی که با همه غرابتش در آن محیط واقعی می نمود.

زنان مصری از خوب تا بد در نازل ترین نوع نگاه از سوی متن به جز احساس حقارت حسی در من ایجاد نکردند و از الان می گویم که من اصلاً فمینیست نیستم. درخواست نگاه عادلانه نسبت به زنان چه معاصر و چه تاریخی که لزوماً فمینیسم نیست. زنی مثل زلیخا قبل از اینکه همه زندگیش تحت الشعاع عشق باشد،یک شخصیت ویژه ای داشته ولی این آدم انگار به جز جلوی دوربین آنهم جهت تک گویی و غش و ضعف کردن وجود خارجی ندارد. زن آمن هوتپ مبتذل ترین دیالوگ ها را موقع خواستگاری از زلیخا و بعد از آن دارد که بگوید و دو ندیمه باوفای زلیخا به محض رسیدن زلیخا به یوسف از داستان دور انداخته می شوند (حالا چرا دو تا؟). آسنات هم مثل یک مجسمه می آید و می رود و او هم هیچ کاری و هیچ نقشی ندارد و می توان راحت حذفش کرد (البته به دلیل نشان دادن چند همسری مردم قدیم - به عنوان یک نکته آموزنده تاریخی - نمی شود). زنان خاندان حضرت یعقوب(ع) هم به دلیل اهمیت نقش توطئه چینی شان باید از بین بازیگران آزموده تر انتخاب می شدند ولی چه کسی به یک نقش منفی مؤنث اهمیت می دهد؟

این خیلی خوب است که کشورهای دیگر سریال را خریده اند و مردمشان هم درست مثل مردم کشور خودمان که این داستان را دوست دارند و چون کنجکاو دیدن هنرنمایی ایرانی در ساخت آن هستند به تماشایش می نشینند ولی باید دید آیا در ادامه آنها از آنچه می بینند لذت هم می برند؟

من که همچنان قرآن را باز می کنم و با خواندن ترجمه فارسی داستان حضرت یوسف(ع) مثل یک داستان زیبا از خواندنش لذت می برم.

man fek mikonam seriale yusuf khaily ziayd zaef dasht,na yezare dozare,bazi ghesmathash khaily bad bood.bazi oghat adam hes mikard harf kam ovordan,khaily harfa tekrarr mishod,vali az hameye ina begzarim.ghesmate akhresh vaghean kharab kard kole serrailoo.jaye ke yahooda va shamon hanooz be yusuf hasodi mikardan ,va bad yahooda goft fek mikoni bani israil esme maro daran ya man yahooda ...................man asan shakh dar ovordam .in aghaye salahshor yahoodiyaro moghabele yusuf gharar dad.vaghean motasef shodam.avaln age in dastaneo az ghoran gerftid bayad begam ghorano tahrif kardin.dar ghoran hameye in baradara bakhshide mishan .khob mishan.hala bekhatre inke shoma be aghadeye sisasiye khodeton beresid ye hamchin matlabe ahmaghaniyero toye serail gozashtin.man vaghean baraton motasefam ke az harchi mitonin estefade mikonin baraye aghayede siyasiton.be nazare man ye noe tohin bood be yahoodiha .vaghean nange baraye shoma ke esme khodetono mizarid muslim!va taze kam bood doaye farajam bekhonan akhre serial ,.vaghean keee....hame chizo be ham mikhyan bechasbonid ..yekhorde aghlam bekhoda bad chizi nist!!!

جذابیت سریال برای بیننده به دلیل جذابیت داستان آن است.( داستانی که سلحشور خالق آن نیست). تنها هنر آقای کارگردان این بود که بهترین داستان قرآن را تبدیل به چنین فاجعه ای کند.

بنظر من آقای سلحشور فقط ادعا میکنند !!

فیلم نامه ای به این سنگینی و داستانی به این جذابی را دست منم که بدید براتتون میسازم.

اونم با این همه بازیگر تراز اول .

واقعا بیخلاقیتی و بی هنری در سریال موج میزد .

نمی دونم قسمت آخر این اثر بزرگ هنری رو دیدین یا نه؟ البته ما چون جایی مهمون بودیم مجبور شدیم با اونا ببینیم....صحنه مثلا مهم فیلم رسیدن پدر و پسر به هم بود..25 دقیقه طول کشید تا یوسف به دیدار پدر برود...تازه بعد از اینکه از دروازه خارج شد...7 دقیقه در حال زمین خوردن بودند تا بهم رسیدند...گل های قصر همه خشک بودند...آبروی هر چی فرعون بود بردند...کل مردم مصر 200 نفر بودند که همه هم با هم در یک خیابان نزدیک قصر زندگی میکردند...ابرادران یوسف بیشتر از هزار بار به هم نگاه کردند(مثلا تعجب کردند)...خدا رو شکر که تمام شد

قسمت آخرش واقعا مزخرفترین قسمتش بود. داستان 10 دقیقه ای رو تبدیل به یک قسمت یک ساعته کردند! اون لحظه ی قشنگ دیدار پدر و پسر رو هم به بدترین شکل ممکن نشون دادند. انقدر زمین خوردند و دویدند که اون حس قشنگ رو از بین بردند. افسوس... تا کی باید امثال سلحشور و ده نمکی رو تحمل کنیم؟!

فیلم خیلی خوبی بو من با نظر اونایی که میگفتن بد بوده کاملا مخالفم.خیلی تاثیر گذار بود من در همه قسمت ها اشگ ریختم.به نظر من هرکس مخافه نه از فیلم وبازیگری چیزی میدونه نه از یوسف وداستان عرفانیش.دست آقای سلحشور واقعا درد نکنه عالی بود.