یادداشتی تحلیلی ذرباره وزیر تازه فرهنگ و ارشاد اسلامی؛
همه چیز در هاله‌ای از ابهام

سینمای ما - سعيد مروتي: در شرايطي كه تغيير مديران سينمايي، قطعي به نظر مي‌رسد، سؤالي كه اين روزها در ذهن بسياري از سينماگران وجود دارد اين است كه چه كساني بر مسند مديريت سينما خواهند نشست؟

محمدرضا جعفري‌جلوه جاي خود را به چه فردي خواهد داد؟ مجيد شاه‌حسيني سمت مدير عاملي بنياد سينمايي فارابي را به چه كسي واگذار خواهد كرد؟

براي پاسخ دادن به اين سؤالات، بايد تكليف مسئله كلان‌تري حل شود؛ اينكه وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي دولت دهم چه شخصي خواهد بود.

4 سال پيش وقتي محمدحسين صفارهرندي به عنوان وزير ارشاد انتخاب شد، حال و هوايي ميان بسياري از سينماگران شكل گرفته بود كه خيلي همراه با آرامش و اميد نبود ولي انتخاب جعفري‌جلوه كه از مديران تلويزيون و فردي ميانه‌رو بود در همان ابتدا به ساكن تا حدي از نگراني‌هاي سينماگران كاست. در اين سال‌ها بيشترين انتقادي كه از معاونت سينمايي صورت گرفته، به انفعال و بي‌عملي آن اشاره داشته و اينكه چرا مديريت سينما در بزنگاه‌ها قدرت تصميم‌گيري ندارد يا تصميماتش توسط افرادي ديگر وتو مي‌شود.

در واقع بيشتر ضعف مديريت مورد انتقاد قرار گرفته است. سينماي ايران سرشت و سرنوشتش كاملا با دولت گره خورده و طبيعي است كه با آمدن و رفتن هر مديري دچار تحولات گسترده شود و باز همچنان طبيعي است كه شخص مدير و نحوه مديريتش به شدت براي اهالي سينما اهميت داشته باشد.

مثلا اگر نقش و اهميت بنياد سينمايي فارابي را در توليدات سينمايي در نظر بگيريم، متوجه دليل انبوه اعتراضات 2 سال اخير سينماگران به نحوه مديريت مجيد شاه‌حسيني خواهيم شد. فارابي از ابتداي تاسيس بازوي فكري و اجرايي معاونت سينمايي بوده و سهمش در به حركت درآوردن و جهت‌دادن به چرخ توليد سينما چنان گسترده و قابل توجه است كه تغيير مديرعاملش مي‌تواند تاثيري گسترده بر وضعيت توليد بگذارد. مجموعه اينها از دلايل اهميت تغيير مديران سينمايي با سينماگران حكايت دارد و نتيجه‌اش را هم ماه‌هاست كه داريم مشاهده مي‌كنيم.

توليد به ركود كامل دچار شده، چون كمتر كسي علاقه‌مند است در ماه‌هاي پاياني مديران فعلي، فيلمي را توليد كند كه ممكن است با علايق، سلايق و سياست‌هاي مديران بعدي سازگار نباشد. بنابراين سينماگران ترجيح دادند همچنان در انتظار به سر ببرند تا تكليف سكان‌دار كشتي سينماي ايران مشخص شود. منتقدان مديران فعلي را هم مي‌توان به 2 دسته كلي تقسيم كرد: گروه اول كه بيشتر شامل اهالي سينما مي‌شود، معتقد به فضايي بازتر، مديريت همسوتر و همراه‌تر با سينماگران و البته داراي قدرت عمل و تصميم‌گيري است تا سينما بتواند بهتر نفس بكشد.

اين گروه عملكرد مديريت فعلي سينما را بيشتر از اين منظر قابل نقد مي‌داند. اما گروه دوم را بيشتر طيفي تشكيل مي‌دهد كه در طول اين 4سال با محوريت مشاور هنري رئيس‌جمهور، منتقد عملكرد معاونت سينمايي بود. اين طيف كه گفته مي‌شود در تعيين مديران فرهنگي دولت دهم نيز نقش تاثيرگذاري دارد، شايد سودايي متفاوت از خواسته‌هاي گروه اول را در سر داشته باشد.

اينكه اين طيف اگر از مقام منتقد معاونت سينمايي در جايگاه مديريتي قرار گيرد، چه عملكردي خواهد داشت يك نكته است و نكته ديگر اينكه جايگزين شدن انفعال مديران فعلي سينما با اقتدار احتمالي مديران بعدي، چه نتايجي را دربرخواهد داشت.

سينما چه راهي را خواهد رفت؟ سينماگران در شرايط تازه چگونه عمل خواهند كرد؟ تغيير مديران و سياستگذاري‌هاي فرهنگي چه مسير تازه‌اي پيش روي اين سينما قرار خواهد داد؟
تا روزي كه تيم فرهنگي دولت دهم مشخص نشود نمي‌توان به اين پرسش‌ها جواب دقيق و درستي را داد.

منبع : همشهری آن‌لاین

به روز شده در : يکشنبه 18 مرداد 1388 - 23:49