گزارش‌هایی از حال و هوای سوت و کور این روزهای سینمای ایران؛
سکوت
سینمای ما - در این دو گزارش، وضعیت ناامید کننده‌ای از حال و هوای تولید و پخش سینمای ایران ترسیم شده است:
گزارش نخست از خبرگزاری خبر آن‌لاین از این قرار است:
تأثیر جریان‌های سیاسی بر سینما ادامه دارد. برخلاف آنکه انتظار می‌رفت جریان تولید فیلم‌های سینمایی پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری وارد مسیر اصلی خود شده و حتی با شدتی بیشتر از قبل ادامه پیدا کند، بعد از این رویداد سیاسی فقط سه فیلم سینمایی که آنها هم با الزام جشنواره فیلم کودک تولید می‌شوند مقابل دوربین رفته‌اند و همچنان سکوت و کم خبری بر سینما حاکم است.
تولد دوباره فیلم کودک
در حالی که سالها سینمای کودک ایران در کما بود و هیچ بروز و ظهور خارجی قابل اعتنایی نداشت، این روزها پرچم تولید سینمای ایران در دست این گونه است. پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری فقط سه فیلم سینمایی کلید خورده است که هر سه این آثار متعلق به سینمای کودک است. «نخودی» به کارگردانی جلال فاطمی، «پرواز مرغابی‌ها» ساخته علی شاه‌حاتمی و «همبازی» به کارگردانی غلامرضا رمضانی سه فیلم کودکی هستند که همگی پس از انتخابات کلید خورده‌اند و البته دلیل عمده تولید آنها در این مقطع نزدیکی به زمان برگزاری جشنواره فیلم کودک و لزوم آماده شدن این فیلم‌ها برای نمایش در این جشنواره است.
تولید این فیلم‌ها در پی تلاش بنیاد سینمایی فارابی برای احیای سینمای کودک و البته ایجاد زمینه برای روی‌پا ماندن جشنواره فیلم کودک و نوجوان است. توقف تولید در زمینه فیلم‌های کودک و نوجوان طی سال‌های اخیر جشنواره فیلم کودک و نوجوان را هم تحت‌تأثیر خود قرار داده به گونه‌ای که نگرانی‌ها برای برگزاری جشنواره بیست و سوم بیش از پیش شده بود. استانداری همدان برای رفع این مشکل، سرمایه‌گذاری در زمینه ساخت فیلم‌های کودک انجام داده که البته به دلیل زمان اندک باقیمانده تا جشنواره ممکن است فیلم‌ها با مشکل تولید شتاب‌زده مواجه شوند.
اما در دوره‌ای که سرمایه‌گذاری در زمینه فیلم‌های کودک و نوجوان به کمترین میزان ممکن رسیده فیلمسازان شناخته شده سینمای کودک با بهره‌گیری از این امکان و حمایت‌های فارابی وارد عمل شده‌اند و آثاری در این زمینه
تولید می‌کنند.
بهار و تابستان آرام سینما
کاهش میزان تولید فیلم در آستانه سال، اتفاقی مرتبط با روال عادی سینمای ایران است. با اوج‌گیری تولید فیلم در فصل پاییز و زمستان و آماده شدن آثار تا جشنواره فیلم فجر، پس از این رویداد سینمایی، میزان تولیدات کاهش پیدا می‌کند اما با آغاز فصل بهار، رفته‌رفته تعداد فیلم‌های در حال فیلمبرداری افزایش می‌یابد. برخلاف این روال، امسال در سه ماه اولیه سال 1388 فقط یکی، دو فیلم کلید خوردند و این مسئله نشان‌دهنده نگرانی کارگردانان و تهیه‌کنندگان از سرنوشت آثارشان پس از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری بود.
حتی پروانه‌های ساخت صادر شده هم نمی‌تواند این حقیقت که فیلمسازان ما دست نگاه‌داشتن را به دست به‌کار شدن ترجیح داده‌اند پنهان کند. «سن پترزبورگ» به کارگردانی بهروز افخمی، «نیش و زنبور» ساخته حمیدرضا صلاحمند، «باغ‌قرمز» به کارگردانی امیر سماواتی، «آل» به کارگردانی بهرام بهرامیان، «راه آبی ابریشم» ساخته محمد بزرگ نیا، «تهران در جستوجوی زیبایی» ساخته مهدی کرم پور، داریوش مهرجویی و سیف اله داد، «بی‌خوابی» به کارگردانی محمدجعفر باقری نیا، «زخم شانه حوا» ساخته حسین قناعت این روزها در حال فیلمبرداری هستند.
تمامی این کارها فیلم‌هایی هستند که از مدتها قبل فیلمبرداری آنها آغاز شده است و فیلمبرداری اغلب آنها نیز رو به اتمام است.
همان‌طور که از مدتها قبل تصور می‌شد فیلم‌هایی همانند «روز رستاخیز» احمدرضا درویش، «رخ دیوانه» ابوالحسن داودی و «جایی نزدیک زمین» مهدی رحمانی هر چه زودتر مقابل دوربین بروند هنوز این آثار به مرحله فیلمبرداری نرسیده‌اند و پیش تولید آنها ادامه دارد. سینمای ایران در حالی تابستان آرام و بی‌خبری را در زمینه تولید آغاز کرده که هر سال تابستان بیشترین تعداد فیلم‌های سینمایی مقابل دوربین می‌رفت.
کارگردانان در این فصل آثار خود را با توجه به فصل مناسب، نبود بارندگی‌ها و مسائلی که مانع طی روال طبیعی کارها شود مقابل دوربین می‌بردند تا از سوی دیگر کارها برای نمایش در جشنواره فیلم فجر آماده شود اما این روزها 69 فیلم دارای پروانه ساخت، هنوز به مرحله تولید و فیلمبرداری نرسیده‌اند. درمورد برخی از آثار هنوز پیش تولید کارها هم شروع نشده است و همه این‌ها را می‌توان با فضای حاکم بر اجتماع و مسائل سیاسی موجود مرتبط دانست.
سینماگران در آستانه انتخابات به دلیل وابسته بودن جریان سینمای ایران به مدیران دولتی برای آغاز تولید آثارشان دست نگه داشتند. نگرانی‌ها از نگاه مدیران جدید و سرنوشتی که برای برخی از فیلم‌ها پیش از این به وجود آمده بود، تهیه‌کنندگان و کارگردانان را بر آن داشت تا اعلام نتیجه انتخابات برای تولید کارشان صبر کنند. اما مسائل ایجاد شده بعد از انتخابات هنوز تولید فیلم را در سینمای ایران تحت تأثیر خود قرار داده است و تکلیف سینماگران با برنامه‌ای که قرار است پیش روی آنان قرار گیرد روشن نیست.
سالن‌های خاموش سینما
در حالی که از یک سو روشن نبودن تکلیف سینماگران در جریان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری جریان تولید را در سینمای ایران دچار اخلال کرده است، اکران فیلم‌های سینمایی نیز با مشکلات عمده‌ای مواجه شده است.
فروش فیلم‌های روی پرده متاثر از شرایط اجتماعی روزهای گذشته افت فاحش داشت و «درباره الی» در دومین هفته اکران 100 میلیون تومان کمتر از هفته نخست نمایش در سینماهای تهران فروخت.
در حوادث روزهای گذشته تعدادی از سینماهای پایتخت که در میادین مرکزی شهر و مناطق پر رفت و آمد قرار داشتند، تعطیل شدند تا از حاشیه‌های درگیری‌های خیابانی در امان بمانند. در حالی که به نظر می‌رسیدسینمای ایران پس از پشت سر گذاشتن یک بهار پررونق روزهای خوبی را در تابستان تجربه می‌کند، ماجراهایی که پس از دهمین انتخابات ریاست جمهوری به وجود آمد روی فروش سینماها تأثیر داشته است.
«درباره الی» به کارگردانی اصغر فرهادی که در نخستین هفته نمایش با فروش بالا روبه‌رو شد و به رقم 200 میلیون تومان رسید، نتوانست در هفته‌ای که گذشت به اندازه هفته اول نمایش عمومی‌اش در جذب مخاطب موفق باشد، هرچند این فیلم هنوز پرفروش‌ترین فیلم روی پرده است. فیلم پنجشنبه گذشته 28 و جمعه 35 میلیون تومان فروش داشته است که در این شرایط قابل قبول است.
چهارمین فیلم اصغر فرهادی پس از 16 روز نمایش در 25 سینما، در سینماهای تهران 313 میلیون و520 هزار تومان فروش داشته است. گلشیفته فراهانی، ترانه علیدوستی، مانی حقیقی، شهاب حسینی و مریلا زارعی بازیگران این فیلم هستند که داستان سفر چند خانواده به شمال است، حادثه‌ای این سفر را بهم می‌زند.
کمدی «خروس جنگی» به کارگردانی مسعود اطیابی با فاصله زیاد از «درباره الی» دومین فیلم پرفروش روی پرده است. فیلم در 21 سالن روی پرده رفته و پس از 12 روز 73 میلیون تومان فروش داشته است. مریلا زارعی، رضا عطاران، احمد پورمخبر و کیانوش گرامی بازیگران این فیلم هستند. فیلم داستان یک زن و شوهر است که جایشان را با هم عوض می‌کنند.
«امشب شب مهتابه» دومین فیلم محمدهادی کریمی در21 سالن روی پرده رفته است. این فیلم پس از 12 روز 50 میلیون تومان فروخته است. «امشب شب مهتابه» داستان آخرین روزهای زندگی خواننده‌ای جوان است و نقش‌های اصلی آن‌را مهناز افشار و دانیال عبادی بازی می‌کنند.
فروش فیلم سینمایی«هر چی تو بخوای» به کارگردانی محمد متوسلانی پائین‌تر از انتظار بوده است. این فیلم که در 14 سینما روی پرده رفته پس از 12 روز 16 میلیون تومان فروخته است. کمدی مفرح این کارگردان قدیمی در این شرایط نتوانسته مخاطب قابل‌توجهی را به سالن‌های سینما بیاورد. مجید صالحی، لادن مستوفی و حسن شکوهی بازیگران اصلی این فیلم هستند. داستان درباره تصادف یک پسر جوان با اتومبیل یک دختر و آشنایی آنها با هم است.
نمایش «پاتو زمین نذار» به کارگردانی ایرج قادری پس از 37 روز با دو هفته تمدید ادامه دارد، این فیلم که با از دست دادن تعدادی از سینماهای نمایش دهنده‌اش همچنان در تهران و شهرستان‌ها روی پرده است در هفت سینما 145 میلیون تومان فروخته است.
قادری، مهرانه مهین‌ترابی، مهدی سلوکی و شیلا خدادادبازیگران این فیلم هستند که داستان مردی متمول و معتمد محل است که با زنی شهرستانی ازدواج می‌کند و این موضوع مشکلاتی را برایش به وجود می‌آورد. اکران کمدی «پسر تهرانی» به کارگردانی کاظم راست‌گفتار تا هفته دیگر به تعویق افتاده است. پخش‌کننده این فیلم ترجیح داده است پس از پایان درگیری‌های خیابانی «پسر تهرانی» را اکران کند.
اما در گزارش دوم، حمید رضا امیدی سرور از همشهری آن‌لاین نوشته است:
سينماهاي تعطيل و سالن‌هاي خالي از تماشاگر از جمله صحنه‌هايي است كه در روزهاي اخير بسيار با آن روبه‌رو بوده‌ايم
به همان نسبت كه رغبت چنداني در ميان عامه مردم براي رفتن به سينما نمي‌بينيم، اهالي سينما هم تمايل چنداني براي شروع كارهاي تازه ندارند و حتي از فيلم‌هايي كه آماده نمايش بوده و طبق برنامه بايد در اين روزها روي پرده فرستاده مي‌شدند، خبري نيست.
سايه سنگين مسائل سياسي در چند هفته گذشته در تمامي حوزه‌ها از اقتصادي و ورزشي گرفته تا فرهنگي و سينمايي به شكل روشن احساس ميشود و ركودي محسوس را به دنبال خودداشته است.
به نظر مي‌رسد اغلب مردم منتظر هستند تا همه چيز به شكل عادي برگردد تا دوباره فعاليت‌هاي خود را از سر بگيرند؛ مسئله‌اي كه باتوجه به حال وهواي چند روز گذشته، چندان طولاني نخواهد شد اما بدشانسي با آثاري بود كه در اين ايام روي پرده رفته و به لحاظ اقتصادي هم لطمه بسياري را متحمل شدند.
هرچند دستيابي به ركورد اخراجي‌ها2 لااقل تا چند سال بعد ناممكن به نظر مي‌رسد، اما در ميدان رقابت‌هاي گيشه‌اي تنها فيلمي كه حدس زده مي‌شد بتواند در مقام قياس با اخراجي‌ها2 از پيش بازنده نباشد، « درباره الي» بود.
فيلمي كه برخلاف اخراجي‌ها كه با تند و تيزترين انتقادات روبه‌رو شد، پيش از اكران عمومي سيلي از تاييد و تحسين‌هاي داخلي و خارجي را در پشت خود داشت و البته در كنار آن از پتانسيل كافي براي جذب طيف‌هاي مختلف مخاطبان نيز برخوردار بود.
اما رقابت‌هاي انتخاباتي و اوضاع و احوال حاكم بر آن، اين فيلم را چنان زمين زد كه خوشحالي اصغر فرهادي از دريافت مجوز اكران عمومي‌اش، با روي پرده رفتن فيلم در يك شرايط بسيار نامناسب، رنگ باخته و جاي خود را به ناراحتي دهد، شايد اين روزها اصغر فرهادي وتهيه‌كننده فيلم به خود بگويند كه اي كاش درباره الي كمي ديرتر و بعد از انتخابات امكان اكران عمومي به دست مي‌آورد و فرصت بزرگ روي پرده فرستادن فيلمي كه از هر دو جنبه (هنري و اقتصادي) از ظرفيت و پتانسيل بالايي برخوردار بود، اينچنين از دست نمي‌رفت.
فروش روزانه يك پنجشنبه فيلم درباره الي، زماني كه تبليغات انتخاباتي، 24ساعت قبل از برگزاري انتخابات موقتا تعطيل شد، رقمي حدود 50ميليون بود، كاركرد درباره‌الي در اين روز كه همچنان مردم در تب و تاب انتخابات بودند، به روشني نشان از اين واقعيت داشت كه درباره الي اگر در يك شرايط مناسب به اكران عمومي گذاشته مي‌شد، اگر به ركورد اخراجي‌ها2 دست نمي‌يافت لااقل به عنوان دومين فيلم پرفروش تاريخ سينماي ايران مي‌توانست فاصله‌اي بسيار با فيلم‌هاي بعدي جدول پرفروش‌هاي تاريخ سينماي ايران داشته باشد.
مشكلي كه درباره الي با آن دست به گريبان بود، تنها مشكل اين فيلم نبود، ديگر آثاري كه تقريبا همزمان با اين فيلم روي پرده رفتند، هر يك در نوع و سطح خود، ضربه‌اي اساسي از شرايط پيش آمده خوردند.
درست است كه اصولا در زمان انتخابات مهمي همچون رياست جمهوري توجه بسياري از مردم به طور مشخص به اين زمينه جلب ميشود، اما اين‌بار حوادث در قبل و بعد از انتخابات به گونه‌اي رقم خورد كه همه پيش‌بيني‌ها را به هم زد.
نكته آنجا بود كه برنامه اكران فيلم‌ها به گونه‌اي تنظيم شده بود كه پايان نمايش عمومي فيلم‌هاي نوبت قبل همزمان باشد با روز برگزاري انتخابات و يا يك هفته قبل يا بعد از آن، به اين ترتيب پيش‌بيني مي‌شد كه فيلم‌هاي اكران شده در نوبت بعد كمترين لطمه را از شرايط روز خورده و بعد از آنكه اوضاع روال عادي خود را پيدا كرد مي‌توانند مخاطبان خود را به دست آورند. چرا كه تصور آن بود كه همچون گذشته پس از پايان انتخابات همه چيز به حالت عادي خود برگشته و اين فيلم‌ها مي‌توانند عمده زمان اكران عمومي خود را در شرايطي متعارف پشت سر بگذارند.
اما بعد شديد رقابتي در اين دوره هم در روزهاي قبل از برگزاري انتخابات و هم پس از آن شرايط غيرقابل انتظاري را رقم زد. در روزهاي پيش از انتخابات به ويژه يكي دو هفته قبل ذهن اكثريت قريب به اتفاق جوانان به عنوان طيف اصلي مخاطبان سينما در حول وحوش انتخابات و حمايت از كانديداي موردنظر خود مي‌چرخيد.
شور و حال حاكم بر اين روزها نيز به گونه‌اي بود كه كمتر كسي براي رفتن به سينما روي خوش نشان مي‌داد.خيابان‌هاي شهر شلوغ و گاه جوانان تا پاسي از شب در خياباني مشغول تبليغ نامزدهاي موردنظر خود بودند و در اين روزها شاهد چنان شور و حالي بوديم كه نظير آن را هيچ‌گاه در طول 30سال گذشته انقلاب به چشم نديده بوديم.
تاثير اين شور وحال نيز به هنگام حضور مردم در پاي صندوق‌هاي رأي كاملا مشهود بود؛ صف‌هايي چنان طولاني جلوي محل‌هاي اخذ رأي تشكيل شد كه خوش‌بين‌ترين ناظران هم تا چند ماه پيش احتمال آن را نمي‌دادند؛
صف‌هايي كه تا آخرين دقايق رأي‌گيري از مردم همچنان قابل رويت بودند و در نهايت نيز ركوردي دست نيافتني را از خود به جاي گذاشتند كه از اين منظر نقطه عطفي در تاريخ انقلاب محسوب ميشود.
اما غيرمنتظره‌ترين بخش ماجرا ادامه‌يافتن حال و هواي انتخاباتي پس از پايان رأي‌گيري و روشن شدن نتايج بود. در واقع پاره‌اي از اعتراضات كه به نتايج انتخابات صورت گرفت باعث شد تا شهرهاي بزرگ و به ويژه تهران شاهد تجمعات گوناگون و درگيري‌هاي پراكنده‌اي شود كه در مجموع زمينه‌ساز شرايط غير عادي شد كه نه تنها فعاليت‌هاي اقتصادي، بلكه فعاليت‌هاي فرهنگي و هنري را نيز تحت الشعاع قرار داد.
به اين ترتيب در طول اين چند هفته پايين رفتن كركره مغازه‌ها در خيابان‌هاي اصلي شهر از جمله صحنه‌هايي بود كه بسيار شاهد آن بوده‌ايم.
از سوي ديگر ناآرامي‌هاي به وجود آمده، تيراندازي‌ها و حتي بمب‌گذاري‌هايي كه خوشبختانه بسياري از آنها با ناكامي همراه بود، باعث شده است كه بسياري از مردم احساس امنيت لازم براي حضور در مراكز و محل‌هايي كه جمعيت زيادي حضور دارند، نكنند.
بنابراين طبيعي است كه براي مدتي برخي از مردم تمايلي براي حضور در خيابان‌هايي كه احتمال شلوغي دارند، نداشتند و ترجيح مي‌دادند، تا اوضاع آرام نشده در خانه بمانند.
با اين اوصاف در افت محسوس فروش محصولات هنري، به‌ويژه عدم استقبال از فيلم‌هاي روي پرده دلايلي چند را مي‌توان در كنار هم قرارداد كه درنهايت به شرايط كنوني انجاميده است نخست آنكه بسياري از مردم هنوز دست و دلشان به كار نمي‌رود تا روند عادي زندگي را دوباره از سربگيرند.
بنابراين باتوجه به ناراحتي‌هاي موجود حال و حوصله ندارند به سالن‌هاي سينما بروند. دوم آنكه در طول اين روزها بسياري از سالن‌هاي سينما ترجيح دادند كركره‌ها را پايين بكشند به ويژه آنها كه در خيابان‌هاي مركزي شهر قرار دارند و جالب اينكه از قضا توزيع سالن‌هاي سينما در جغرافياي شهري به‌گونه‌اي است كه اغلب آنها در همين محدوده درگيري‌ها قرار داشتند، بنابراين بسياري از سالن‌هاي سينما در اين محدوده، اوضاع و احوال متغيري را
پشت سرگذاشتند كه نشان مي‌داد مديران آنها ميان تعطيل كردن يا نكردن سرگردانند، هرچند كه در نهايت برخي اولي را برگزيدند.
و سوم آنكه باتوجه به حركت‌هاي كورتروريستي كه در گوشه و كنار دنيا شاهد بوده‌ايم و در ايران نيز به ويژه در اين روزها برخي از آشوبگران براي بهره‌برداري از شرايط موجود و گل‌آلود كردن هرچه بيشتر آب حركت‌هايي (خوشبختانه اغلب ناكام) در اين راستا انجام داده‌اند، دور از انتظار نيست كه تا آرام شدن شرايط، برخي از سينما روها از ترس آتش‌سوزي و حوادث غيرمنتظره يا حتي شلوغ‌شدن‌هاي ناگهاني خياباني، گذرشان به سالن‌هاي سينما نيفتد.
اين شرايط در طرف متقابل در ميان اهالي سينما نيز ديده ميشود، در انتخابات اخير به شكل بي‌سابقه‌اي بسياري از اهالي سينما پاي خود را به رقابت‌هاي انتخاباتي باز كردند و به شكل آشكار و روشني به حمايت از كانديداي موردنظر خود وحتي صحبت عليه كانديداي رقيب پرداختند، حرف‌هاي بسياري زده شد، مكتوبات و فيلم‌هاي گوناگوني هم از آنها منتشر و دست به دست شد.
اين مسئله از چند جنبه به ضرر فضاي سينمايي كشور ختم شد، به ويژه اينكه برخي از اهالي سينما نيز در اين شرايط پاي تسويه حساب‌هاي گذشته را به ميان كشيده و به تندي با يكديگر روبه‌رو شدند و بازار محكوم كردن يكديگر بسيار داغ بود.
بنابراين در شرايط فعلي يك بلاتكليفي احساس ميشود كه به هر حال پايان كار چنين ماجراهايي در فضاي سينمايي كشور كجاست و آيا مي‌تواند دامنگير اهالي سينما نيز شده و حتي موجب عدم فعاليت برخي از آنها و ايجاد مشكلاتي براي فيلم‌هايي كه با حضور آنها ساخته ميشود، شود؟ چشم‌انداز اين ماجرا هرچه باشد به هر حال باعث يك بي‌حوصلگي و عدم رغبت براي فعاليت‌هاي فرهنگي و هنري ميشود و طبيعي است كه هنرمندان براي كار نياز به فضايي آرام دارند.
به همين لحاظ بسياري ترجيح مي‌دهند، آب‌ها از آسياب افتاده و در يك شرايط آرام فعاليت خود را دوباره از سربگيرند. به اين ترتيب بسياري از پروژه‌ها متوقف شده و زمان كليد خوردن آنها به بعد موكول شده است.
وضعيت نابسامان اقتصادي حاكم بر سينماي ايران در چنين شرايطي كه با عدم استقبال مردم از سالن‌هاي سينما همراه بوده نيز باعث شده، صاحبان فيلم‌ها تمايلي به روي پرده فرستادن فيلم‌هاي خود نداشته باشند تا در كنار اين چند فيلمي كه عملا فرصت نمايش عمومي خود را از دست داده‌اند و در قياس با پيش‌بيني‌هاي قبلي با شكست تجاري همراه شده‌اند، فيلم ديگري به اين مجموعه اضافه نكنند.
اينگونه بود كه پخش‌كننده فيلم پسر تهروني ساخته كاظم راست گفتار با بهانه كردن آماده نشدن كپي‌هاي فيلم ترجيح داد كه حتي به فرض از دست دادن نوبت اكران عمومي فيلم خود را در چنين شرايطي كه پيشاپيش شكست تجاري فيلم‌ها قابل پيش‌بيني است، فيلم خود را روي پرده نفرستد.
اين مسئله‌اي است كه بي‌ترديد ديگر پخش‌كننده‌ها نيز از نظر دور نداشتند و فعلا احتمال آنكه فيلم تازه‌اي روي پرده قرار گيرد نمي‌رود. مگر اينكه شرايط همچنان كه رو به آرام شدن دارد، پيش‌رفته و در روزهاي آينده همه چيز به روال قبلي خود نزديك شده و در يك شرايط طبيعي و آرام فعاليت‌ها از سرگرفته شود.
هرچند كه باتوجه به تنش‌هاي به وجود آمده، انتظار اينكه خيلي سريع اين مهم به وقوع پيوسته و دوباره شاهد رونق اقتصادي و فعاليت در حوزه‌هاي فرهنگي و هنري باشيم، قدري دور از ذهن به نظر مي‌رسد و بايد زمان كافي پشت سرگذاشته شود تا اين ضرورت به شكل طبيعي محقق شود.
بنابراين حتي با آرام شدن اوضاع، احتمال مي‌رود چند هفته‌اي هم زمان لازم باشد تا سينماها دوباره رونق گرفته و مخاطبان خود را بازيابند؛ مدت زماني كه بعيد است شامل حال فيلم‌هايي كه فعلا روي پرده هستند شود.
درباره الي كه نزديك به 3 هفته از آغاز اكران عمومي آن مي‌گذرد و باوجود در اختيار داشتن 25 سينما هنوز از مرز 350ميليون تومان نگذشته است و اين بدترين اتفاقي بود كه براي اين فيلم پرمخاطب مي‌توانست بيفتد.
بنابراين اگرچند هفته ديگر نيز از اين فرصت در چنين شرايطي سپري شود، احتمال اينكه اين فيلم فرصت جبران شرايط فعلي را نداشته باشد بسيار ضعيف به نظر مي‌رسد، چراكه با توجه به برنامه‌هاي فعلي اكران، بايد جاي خود را به فيلم‌هاي بعدي بدهد.
اين مسئله شامل حال فيلم‌هايي همچون امشب شبه مهتابه، هرچه تو بخواهي، خروس‌جنگي و پاتو زمين نزار هم شده است كه همگي اگرچه جزو فيلم‌هاي بدنه‌اي سينماي ايران محسوب مي‌شوند اما هيچ يك حتي نتوانسته‌اند به يك سوم فروش كه براي آنها پيش‌بيني مي‌شد دست يابند و ارقام فروش آنها در گيشه بسيار نااميدكننده مي‌نمايد، به گونه‌اي كه شكستي سخت را در كارنامه سازندگان خود به‌همراه داشته‌اند.
اينجاست كه مي‌توان توجه داشت كه هميشه پتانسيل‌هاي يك فيلم براي جذب مخاطب كفايت نمي‌كند و نكته بسيار مهمتر از آن كه حرف اول را مي‌زند شرايط اكران عمومي فيلم‌هاست.
چرا كه تا پيش از اين برخي باور داشتند كه يك فيلم پرمخاطب حتي در يك شرايط نامناسب نيز مي‌تواند مخاطبان خود را به سالن‌ها كشيده و شرايط زمان اكران نمي‌تواند عامل اصلي در موفقيت يا عدم موفقيت فيلم‌ها محسوب شود، بلكه درصد نه‌چندان بالايي از تاثيرگذاري را خواهد داشت اما اين‌بار در يكي از فصول نه چندان بد اكران پاره‌اي اتفاقات غيرمنتظره شكست سختي را براي مجموعه‌اي از فيلم‌هاي تماشاگر پسند سينماي ايران به همراه داشته كه همه معادلات را برهم زده است و پارامترهايي را به ميان كشيده كه پيش از اين در سينماي ايران نمونه مشابهي نداشته است.
اما با اين حال نبايد فراموش كرد كه تجربه تاثيرپذيري حوزه‌هاي مختلف از دنياي سياست در كشورهاي جهان سوم امر بي‌سابقه‌اي نيست و كشور ما نيز از اين قاعده مستثني نيست.
وقتي التهابات دنياي سياست قدري بيش از حد متعارف باشد، چنين مسائلي قابل پيش‌بيني است حال اگر نتيجه انتخابات امسال نشان از پيروزي هر كانديداي ديگري نيز داشت، احتمال چنين رخدادهايي وجود داشت.
نكته آنجاست كه در طول هفته‌هاي گذشته در كشور ما مردم يك فضاي خاص سياسي را تجربه كردند كه پيش از آن تجربه نكرده بودند؛ تجربه‌هايي نظير بازبودن فضا براي تحليل‌ها، نظرات و حتي شعارهاي سياسي و به ويژه مناظره‌هاي تلويزيوني كه رل مهمي را در فضاي سياسي اين دوره برعهده داشت كه البته حوزه فرهنگ بيشترين لطمه را در اين ميان ديد .
|
