|
نقد غیر منصفانه ای بود و از نگاهی غرض ورزانه به فیلم نگاه شده بود. اولاً اینکه هادی مسرور نقش یک پدر مستبد و مذهبی افراطی را باز کرده است موردی که نمی توان در جامعه آن را انکار کرد بسیاری از افراد هستند که با ظاهر سازی و ادای آدم مذهبی را در آوردن به نان و نوایی رسیده اند . همه ما انسانها امکان اشتباه و خطا را داریم چه انسان مذهبی چه انسان غیر مذهبی قرار نیست در فیلم ها و مجموعه های ما همه انسانهای مذهبی سفید مطلق باشند و نعوذ بالله معصوم به تصویر کشیده شوند. پدر حدیث در فیلم نقش یک آدمی را باز کرده است که با ظاهر سازی و ریا به جایی رسیده است ولی خودش به باورهای مذهبی اعتقاد چندانی ندارد مصطفی زمانی نیز نماینده بخشی از جوانان این کشور است که به خاطر یک اشتباه َآینده خود را تباه می کنند. فردی که می توانست آینده ای روشن داشته باشد با ترد شدن از سوی خانواده به خاطر یک عشق نامتعارف به درجه ای می رسد که تبدیل به یک انسان سرخورده و معتاد می شود. معتادی که سرانجامی جز تباهی را در مقابل خود نمی بیند. دوستان و برادران عزیز اعتیاد یکی از مشکلات اساسی جوانان امروز و جامعه ماست . باید با آن به صورت اصولی برخورد شود. با بیرون گود نشستن و حرف زدن این مشکل به طور قطع حل نخواهد شد.همانطور که سیاوش هم در فیلم تا وقتی خودش دچار این معضل نشد نتوانست پی به عمق فاجعه ببرد.
|
