اختصاصی سایت "سینمای ما"؛ مصطفی زمانی با صراحت نقش هایش در سینما را مرور می کند
حاشیه های «آل» روی پرده هم نمایان شد/ در «بدرود بغداد» از ترس عقرب نمی خوابیدم/ در «قصه پریا» خواستم معتاد متفاوتی بازی کنم/ در «من همسرش هستم» برای تغییر سن وزن اضافه کردم

سینمای ما- زهرا نجفی: مصطفی زمانی چهره جوان و مستعد بازیگری این روزهاست که با بازی در سریال پر بیننده «حضرت یوسف ع» به مخاطب تلویزیون شناسانده شد  و به سرعت راهش را به سینما باز کرد. در نقش اول فیلم های «آل»، «کیفر» و بعد در فیلم های «بدرود بغداد»، «قصه پریا» و «ملکه»، «اینجا تاریک نیست» و «یک عاشقانه ساده» (باگت) بازی کرد و تازگی ها بازی در نقش مقابل نیکی کریمی را در اولین فیلم مصطفی شایسته با نام «من همسرش هستم» را به پایان رسانده است.  در پشت صحنه این فیلم با او گفت وگوی کوتاهی انجام دادیم که می خوانید:

• چه نقشی در فیلم «من همسرش هستم» بازی می‌کنید؟
نقش یک مرد چهل ویکی دو ساله را بازی می‌کنم که این مرد دچار مشکلات زناشویی وخانوادگی می‌شود.

• این اولین فیلمی است که مصطفی شایسته کارگردانی می‌کند. کار کردن با او چه حال و هوایی دارد؟
کارکردن با مصطفی شایسته برای من لذت بخش است. از روز اول انتظارش را داشتم که با انسانی فهمیده و سینما‌شناس و سینما دوست کار کنم اما بعد از یک هفته متوجه شدم که شایسته بیش از توقع من سینما را می‌شناسد و توانایی اجرای آن را دارد. به نظرم ساخت این فیلم اصلا شباهتی به کار اول ندارد، ایشان به خوبی می‌تواند با بازیگران ارتباط برقرار کند و به راحتی می‌تواند منظور خود را به بازیگر برساند. وی تسلط کاملی به دور از ادا و اطوار و سختگیری‌هایی که معمولا موجب دور شدن از موضوع می‌شود، دارد و مشخص است که به خاطر این چند سال تهیه کنندگی، اصول سینما را خیلی خوب یاد گرفتند، به لحاظ اینکه می‌داند گروه اگر آرام نباشد و آرامش نداشته باشد، این ناآرامی بر پرده سینما نمایان می‌شود. از این کار خیلی راضی هستم؛ یعنی دارم لذت واقعی حضور در این حرفه را می‌برم.

• با توجه به حرف‌های شما، مصطفی شایسته بازیگر را در نوع بازی آزاد می‌گذارد؟
نه این طور نیست. در این فیلم نقش یک مرد چهل و یکی دوساله متاهل  را بازی می‌کنم که دو تا بچه دارد، در حالی که خودم ۲۸ سالم است و دارم دنیای مردی که بازی می‌کنم کاملا برایم ناشناخته است، البته ناشناختگی به معنای تجربی. ایشان نظراتشان را بیشتر با من درمیان می‌گذارند.
صبح که ما سر صحنه می‌آییم سکانسی را که قرار است فیلمبرداری شود برای من به خوبی توضیح می‌دهند، مثال‌هایی می‌زنند که کاملا ملموس باشد و در برداشت‌ها هم نظرشان را به عنوان کارگردان می‌گویند، نکته مهمی که در کار کردن با مصطفی شایسته وجود دارد این است که همیشه با هم به توافق می‌رسیم و هیچ پافشاری بر عقیده‌ای که باعث دلخوری کسی بشود، وجود ندارند. در عین حال شما اصلا احساس نمی‌کنید که ایشان از مقصودش می‌گذرد. یعنی به مقصود خودش جامعه عمل می‌پوشاند ولی با حفظ احترام و ادب کارش را انجام می‌دهد. اینکه می‌گویند ادب و احترام و اخلاق ارجحبر همه چیز است، واقعا این طور است. امیدوارم مصطفی شایسته فیلم‌های زیادی بسازد.

• انتخاب این نقش چطور صورت گرفت؟ از خواندن فیلمنامه چه حسی به شما منتقل شد؟
واقعا یک فیلمنامه خیلی خوب خواندم. یک فیلمنامه که تا به امروز کمترین تغییرات حتی در جزئیات داشته است. کاملا ثبات دارد که نشان می دهد نویسنده این کار را خیلی خوب نوشته است. همه اتفاقاتی که قرار است سر صحنه بیفتد که حالا اینجای فیلمنامه را چه کار کنیم، اینجایش را درست کن و...  از قبل فکر شده است. بعد با آقای شایسته صحبت کردیم و می‌توانم بگوییم مصطفی شایسته یکی از کسانی است که به طرز عجیبی عاشق سینماست و من این را در‌‌ همان جلسه حس کردم و حداقلش این است که از کار کردن با این آدم لذت می‌برم. بازیگر نقش مقابلم هم که خانم نیکی کریمی، یکی از بهترین بازیگران سینمای کشور هستند. چالش با نقش یک آدم چهل و یکی دوساله برای من جالب بود و شاید برای این پروژه هم ریسک بود اما همه ما سعی مان را کرده‌ایم که کار خوبی ارائه دهیم. من این شخصیت را خیلی دوست دارم، چون خاکستری است و بنا به شرایط بُعد‌های سیاه شخصیتش را نشان می‌دهد. همه چیز بر اصول خودش است، همه گروه کارشان را بلد هستند و اهل بازی نیستند، بعضی‌ها می‌گویند سینما این چیز‌ها را هم دارد، اما معتقدم که این چیز‌ها را به سینما اضافه کردند. پیشنهاد محترمانه می‌دهند، شما می‌خوانی، بعد از یک هفته می‌آیی ومی گویی بازی می‌کنم.  این طور کارکردن بسیار راحت است. من خیلی از کار کردن با آدم‌هایی که کارشان را خوب بلدند لذت می‌برم، ممکن است اصلا به توافق نرسیم ولی دلگیری به وجود نمی‌آید. طی یکی دوساعت فیلمنامه را خواندم، بعد زنگ زدم و گفتم تقریبا با کار موافق هستم.

• چرا  تقریبا؟
چون من به خاطر امتحان‌های دانشگاه مشکل زمان هم داشتم.

• سختی‌های این فیلم، فقط بالا بودن سن شخصیتتان بود؟
بله، البته برای ایفای این نقش نیاز به اضافه وزن داشتم که ۴ یا ۵ کیلو اضافه کردم. به این دلیل که نمی‌خواستیم خیلی با گریم خاص یا مثلاً  سفیدکردن موها  نشان بدهیم که این آدم چهل و دوساله است. بیشتر سعی کردیم روی نگرش، رفتار و هیبت این آدم کار کنیم. البته من تجربه بازی در نقش مرد چهل و هفت ساله را در سریال یوسف پیامبر داشتم، اما آنجا نشانه‌های دیگری مثل همراهی مخاطب با روند داستان باعث می‌شد که راحت‌تر مرا در این سن بپذیرد.

• این طور که معلوم است کار کردن در این فیلم برای شما خیلی راحت است. به نظرتان کار کردن در کدام فیلم برایتان سخت‌تر بود؟
کار کردن در فیلم آل خیلی سخت بود. هر چیزی که در پشت صحنه این فیلم داریم در فیلم آل نداشتیم. فضای ارمنستان بسیار نامناسب بود و سر آن کار حاشیه زیاد داشتیم و این حاشیه روی پرده هم نمایان شد. بدرود بغداد خیلی فیلم سنگینی بود، تازه یک عده هم ما را سر این فیلم مسخره می‌کردند که این‌ها دارند چه جور فیلمی می‌سازند! کیفر هم فیلم سنگینی بود.

• پس فقط در فیلم‌های آخر، راحت‌تر کار کردید؟
نه، هرکاری مختصات خاص خودش را دارد. حسن فتحی بسیار اعتقاد به نظم و انضباط دارد و ما ایرانی‌ها اصلا اعتقادی به چنین چیزی نداریم. ولی فتحی واقعا این نظم را رعایت می‌کند، دوازده ساعتی که شما سر صحنه هستی، درگیر نقشی و اگر لحظه‌ای از حس خارج بشوی، شما را به مسیر برمی گرداند و کاملا حرفه‌ای این کار را انجام می‌دهد. یا مثلا در فیلم بدرود بغداد، در بیابان فیلمبرداری داشتیم و اصلا نمی‌دانستیم ناهارمان چی هست؟ فقط می‌خواستیم چیزی بخوریم تا بتوانیم به کارمان ادامه دهیم. من یادم هست که  دو سه شب در کویرفیلمبرداری داشتیم و در کاروانسرا می‌خوابیدیم، و من به خاطر عقرب‌ها اصلا خوابم نمی‌برد! مسلما شرایطی نبود که بخواهم شکایتی داشته باشم. اینجا تاریک نیست هم خوب بود و کار باگت که اسمش یک عاشقانه ساده شده ساخته سامان مقدم را هم دوست داشتم.

• نقشتان در فیلم قصه پریا را چطور می‌بینید؟
فیلم قصه پریا، فیلم خوبی بود و خاطره خوبی برای من به جاگذاشت. نقشی که در قصه پریا بازی کردم خیلی سخت بود، نقش یک جوان که در سه سال زندگیش اعتیاد دارد. از آنجایی که نقش معتاد را آدم‌های مختلف بازی کرده‌اند، کاملا برای تماشاگر ایرانی و منتقدان شناخته شده است. آن قسمت کار خیلی برای من سخت و زجر آور بود و تمام تلاشم کردم که بتوانم متفاوت‌تر ایفایش کنم.

• چطور به شخصیت سیاوش قصه پریا رسیدی؟
ذهنیت من از فریدون جیرانی، به خاطر سابقه کاریشان، بسیار خوب بود. بالاخره فیلم‌هایشان را از قبل دیده بودم و عامل دیگری که  کار در فیلم را بپذیرم این بود که کسانی که در فیلم‌های قبلیش بازی کردند همیشه دیده شدند. حتی فیلم‌هایی که می‌گویند خوب نبود. در آن زمان تجربه‌ای نداشتم، و پیشنهاد فریدون جیرانی برای من فرصت تازه‌ای بود. سعی کردم در آن مقطع بیشترین استفاده را بکنم، فیلمنامه را خواندم و متوجه شدم به قول خود فریدون جیرانی این اولین فیلم مردانه‌اش است.از این تعبیر خیلی خوشم آمد چون اکثر فیلم‌های جیرانی با محوریت زن ساخته شده است.

• پس دلیل اصلیتان برای پذیرش این فیلم، مرد محور بودن فیلمنامه بود؟
بله، در واقع اول ترسیدم شاید این فیلم هم، مثل فیلم‌های قبلی جیرانی زن محور باشد و مردان در لانگ شات باشند اما بعد متوجه شدم این طور نیست. دوست دارم با کارگردان بزرگ، کار بزرگ انجام بدهم. در قصه پریا همبازی‌های خیلی خوبی داشتم، خانم افشار و خانم کوثری، که من تجربه کار با خانم افشار را در کار باگت هم داشتم.

• بعد از اولین همکاری با فریدون جیرانی نظرتان درباره وی چیست؟
کار کردن با جیرانی خیلی دوست دارم. جیرانی خوب می‌تواند بازیگرش را هدایت کند. حافظه بسیار خوبی دارد و کارش را بسیار بلد است.

منبع : سینمای ما

به روز شده در : سه‌شنبه 28 تير 1390 - 4:50