نسخه چاپی
ارسال به دوستان
زنگ زدم به دختر خواهرم و گفتم چند سری بلیت جشنواره فیلم فجر دارم که برایت میفرستم. یکباره گفت: من امسال جشنواره نمیروم!
گفتم: چرا؟ تو که هرسال فیلمها را میدیدی.
گفت: امسال جشنواره را تحریم کردم!
آخه برای چی؟!
چون فیلمهای خوب توقیف شدند و تو جشنواره نیستند.
عزیز من توقیف چیه؟! تو از کجا میدونی؟ شاید واقعاً انتخاب نشدند!
دائی خودت که بهترمیدونی هر سال تو یک جمع هفت نفره سه تا مدیرمیگذارند که کافیه یک سینماگر غش کنه سمت اونها و خلاص!! عین کاری که همیشه خانه سینما میکنه! آخرش غش میکنه سمت ارشاد!
عزیزمن درست صحبت کن! من یکی از مدافعین خانه سینما بود!
نتیجه اش را هم دیدی دائی جون، بعد از بازشدن درب خانه سینما یکی از اونائی که حالشون خوب شد اومد اعتراض کنه به توقیف فیلمت؟!
خب حالا چه ربطی به جشنواره نرفتن تو داره؟ بیا برو فیلمهای جدید را ببین
دائی حرصم را در نیاور! اصلاً من به خاطر نبودن فیلم شما تو جشنواره اون رو تحریم کردم! حالا شما میخواهی بلیتهایش را بهم بدی؟!
عزیزمن تو چرا خودت را ناراحت میکنی؟! بلیتها را میفرستم برو فیلمها را ببین، بگو چشم!
نمی خوام! شما دارید با دادن بلیت جشنواره به فیلم خودتون خیانت میکنید! جواب "آشغالهای دوست داشتنی" را چطور میدهید؟!
صد بارگفتم اسم فیلمم را پشت تلفن نیاور!!
آخه مگه چی میشه؟! از شنود میترسید؟! هه هه. آخه دائی جان مگه مواد مخدر فروختید؟! رفتید یک فیلم قانونی ساختید با پروانه ساخت، حیف یکسال و نیم وقت که برای بازنویسی فیلمنامه اتون گذاشتید، اصلاً کاشکی این فیلم رو زیرزمینی میساختیدش!
خجالت بکش بچه پررو، پشت تلفن حرف نزن!
دائی جان چرا توهم دارید؟! کی حوصله داره حرفهای ما رو شنود کنه؟! (بغض میکند) دائی واقعیت اینه که شما هر روز دارید آب میشید، یادتون بیاید برای گرفتن پروانه ساخت همین فیلم تا پای سکته مغزی و بیمارستان رفتید حتماً برای گرفتن پروانه نمایشش باید بروید قبرستون!
بدم می آید از مظلوم نمائی! گریه نکن! اصلاً من گوشی را قطع میکنم، بلیتها را هم میدهم به یک نفر دیگه!
دائی قطع نکن، نگران چی هستید؟! یکساله که همه اش میروید ارشاد دنبال پروانه نمایش! اصلاً چرا فیلمتون رونمیبرید خارج؟!! (صدای عطسه می آید) عافیت باشه دائی جان!
من که عطسه نکردم!!
شوخی نکن دائی! میترسما!
گفتم من عطسه نکردم!
دائی جون حالا چیکار کنیم دائی؟! (ترسیده)
چی شده مگه؟!
این صدای عطسه را مگه نشنیدید؟ نکنه "شین. نون. واو. دال" باشه؟!
نگران نباش، فقط عادی باش!
چشم دائی جون! ولی من میترسم!
از چی میترسی، من فیلم توقیفی ساختم، مسئولیتش با منه!!
دائی جان بهت افتخار میکنم!
پس بلیتها را برات میفرستم که بروی فیلمها روببینی؟ بگو چشم
(با بی میلی) چشم!
آفرین، فراموش نکن جشنواره فیلم فجر مال کل سینمای ایرانه و متعلق به گروه خاصی نیست!! حالا امسال هم فیلم من و یکی دوفیلم دیگه را نگرفتند دنیا که به آخر نرسیده فوقش توقیف مادام العمر میشیم! مهم کیان سینماست که زنده بمونه!
البته کیانِ سینمای بعضی ها!! (دوباره صدای عطسه می آید!) دائی من میترسم، عصری می آیم بلیتها را میگیرم، اصلاً همه دوستهامم میبرم!
آفرین دختر خوب خداحافظ!
گوشی را قطع کردم و فکر کردم بچه های این دوره زمونه چرا اینقدر غر میزنند وسیاه نمائی میکنند؟! بلیت مفتی جشنواره میدهی بهشون، نمیروند فیلم ببیند! بعد هم پنجره اتاق را بستم چون میترسم واقعاً سرما بخورم!
عالی بود. واقعا امیریوسفی باید سینما را ول کنه و فقط مطلب بنویسه. دیگه نگران توقیف و سکته مغزی هم نخواهد شد! بالاخره یک روزی که آشغالهای دوست داشتنی اکران میشه.