چرا راهکار دادن وظیفه ی سینما نیست؟ وظیفه ی سینما فقط اینه که مشکلات سیاهی که فقط در برخی خانواده ها وجود داره رو بزرگ نمایی کنه و این قدر دربارش فیلم بسازه که تبدیل به یک مسئله عادی و البته فراگیر بشه؟ من به شدت با نظر اقای اطیابی موافقم ،جو سینمای ایران هر روز سیاه تر از دیروز می شه. کیفیت فیلم ها افتضاحه، داستان ها تکراریند و در فیلم ها (اگر مثلا طنز (لودگی) نباشن) فقط صحبت از طلاق و خیانت و فرار و اعتیاده . آیا واقعا نشون دادن این مشکلات تا به این حد ،دردی رو از کسی دوا می کنه؟ چرا فیلم هایی مثل مهمان مامان ،یه حبه قند و طلا و مس خیلی کم ساخته می شن و اگه ساخته می شن هم خوب دیده نمی شن؟ به امید سینمایی بهتر ،با کیفیت تر و مفید تر
|