دانلود

خوشحالم دوباره مینویسی...

سینما مثل یک معجزه بزرگ توی همه ی دورانها کار خودش را کرد شاید برای ادمهایی که دوران جوانیشان را توی هر دهه از سینما که گذرانده اند سینما اعجاز به خصوصش را داشت .

حالا هر بار که می خواهیم از سینمای هر دهه ای دلسرد شویم باز سینما مثل یک تردست اثاری را جلوی چشمانمان می گذارد تا باز یادمان بما ند سینما هست توی یک دهه مردهای سوار بر اسب رویا می سازند روزگاری دیگر ادم هایی با تفنگ های همیشه اماده شلیک و بارانی های بلند محبوب دلها می شوند

زمانی این گروه خشن زمانی مخمصه بهترین سینمای زمان خودشان می شوند ولی به نظرم زیاد فرقی ندارد سینما سینماست و همیشه محبوب دوستدارانش فرقی ندارد دهه هفتاد باشد یا نود یا هر زمان دیگری مهم این است که سینماست

به همین سادگی!!

farshid

سلام رفيق، چطوري؟

آقا من اين فيلم «مري يه جوريه» رو نديدم، عاشق اسمش شدم، يه جوري به ما برسونش كه منم يه جوري ام الان جون داداش.

درضمن دو هفته اس حوزه هنري دوشنبه ها تو سينما سپيده فيلم كوتاه اكران مي كنه، معمولا كارگردانهاشم ميان، من دارم ميرم، اگه بتوني بياي خيلي خوب مي شه، مي بينيمت لااقل استاد.

خواستي بياي يه زنگي چيزي به من بزن پويان جان.

ياعلي.

1.این از اون چیزاییکه بهش افتخار می کنم ،اینکه دوران نوجوانی ام با فیلم های دهه ی نودی سپری شد.دهه ای که خدا را شکر فیلمسازان تازه نفسش برعکس بعضی هنرمندان وطنی !معتقد نبودند؛سینما برای آنها نه یک هدف که وسیله ایست برای بیان دغدغه های انسانی و اجتماعی و چنانچه این وسیله!جایش را با چیز دیگری عوض کند مهم نیست،بلکه مهم آنست که......(با لحن خودشون بخونید بهتره.).اگر کمی دقت کنیم می بینیم که خون تازه ای که یواش یواش داره(یا می خواد!)به رگ سینمای بی جان ما تزریق بشه ،از طریق همین نسلی است که دوران نوجوانی اش را با فیلم های دهه ی نود سپری کرده .شهرام مکری،بهنام بهزادی،محمد بخشی،سامان سالور،رسول محمد اف.....(حتماً خودتان اسامی بیشتری رو می تونید نام ببرید)خیلی مهم نیست که ما فیلم هاشونو دوست داریم یا نه ،مهم اینه که نمی تونیم نگاه بکر و تازه شون به سینما و ایمانی که به خود خود سینما دارند تحسین نکنیم.جملات کلیشه ای که در بالا اشاره کردم و اینروزها بدجور ورد زبان مقایسه کنید با مصاحبه فوق العاده ی مکری در مجله ی فیلم خصوصاً در باب ارجاعات سینمایی و....فکر کنم همه چی دستمون می یاد!

2.دهه ی نود دهه یی که میشه در یک کلام بهش گفت دهه جسارت.خیلی مهم نیستش که سابرینای وایلدر کبیر به بدترین شکل ممکن بازسازی می شه ،مهم جسارتیه که باعث می شه کسی به فکر بازسازی این نگین ارزشنمند تاریخ سینما بیفته!وچه بسا کارگردان قصد داشته با این بازسازی نشون بده که وایلدر چه فیلمساز کبیری بوده!

این همون دهه ایه که دو یاغی عصبی و کله خرابش (دنیرو و پاچینو)مثل دو تا آدم سربه زیر و عاشق پیشه خودشونو به آب و آتش می زنن تا دل محبوبه هاشون(فانداو فایفر)و بدست بیارن!(استنلی و آیریس ،فرانکی و جانی)و یا تک سوار بی نام و هفت تیر به دستش دل در گروی زنی متاهل می بنده تا یکی از بهترین ملودرام های تاریخ سینما شکل بگیره(پل های مدیسن کانتی)،این همون دهه ایه که ران هاوارد استادیشو در انتخاب داستان ها و موقعیت های کلیشه ای وخوانشی بدیع و جذاب از همین کلیشه ها نشون می ده؛فیلادلفیا(که هنوزم عاشق ترانه ی حزین ابتداییشم)روزنامه،آپولو 13.این همون دهه ایه که مارتین اسکورسیزی بهترن اثر خودشو(به اعتقاد من البته)رفقای خوب ،خلق می کنه.دهه ای که ادرین لین هم نردبان جیکاب (با بازی فوق العاده تیم رابینز بسیار عزیزم)می سازه و هم پیشنهاد بی شرمانه(با یک رابرت رد فوردی که گذر زمان هم نمی تونه ذره ای از جذابیتش کم کنه)،این همون دهه ایه که جانی دپ با رویای آریزونا،چه چیزی گیلبرت گریپ را خورد،ادوارد دست قیچی،ادوود و مرد مرده توش خدایی می کنه،دهه ای که یکی از بترین نئونوآرهای سینما،رد راک وست(که هنوز نامش منو یاد جذابیت غریب و بی نظیر لارا فلین بویل میندازه)ساخته می شه.دهه ی تریلرهای جذابی مثل جاده ی آرلینگتن،فراری(اندرو استنتن)،محرمانه لس آنجلس،جی اف کی ،مخمصه و....دهه ی ظهور یکی از دوست داشتنی ترین قهرمانان عمرم(فارست گامپ)و دهه ی میزری و سکوت بره هاو البته...............دهه ای که عروسی بهترین دوستم ساخته شد و خدا می دونه جولیا رابرتز آن فیلم با من چه کرد.

3.مرسی بابت اینکه باعث شدی این دهه رو مرور کنیم و راستش منم با احترام به علایق و سلایق نسل جدید،فکر می کنم نسل ما تنها دوره ایست که نگاهی اینچنین به سینما داشت .

در ضمن اشاره به (مری یه جوریه)خیلی خوب بود.فکر می کنم همه ی ما بن اسلیتر این فیلمو خیلی خوب درک می کنیم!

4.نوجوانی ما با ادوارد دست قیچی سپری شد و جوانیمان با سویینی تاد....تاببینیم استاد برای میانسالیمان چه رو می کند!

امير عزيز "مري يه جوريه" فيلم برادران فارلي هستش كه سال 1998 ساخته شده با بازي كامرون دياز، بن استيلر و مت ديلن

..................................................................

ماناي عزيز نظرت درباره فيلمسازان جوان و جديد را صد در صد قبول دارم و به نظرم اگه قرار باشه اتفاقي واسه‌ي اين سينماي فرتوت بيافته به متولدين اواخر دهه 50 و نيمه اول دهه شصت برمي‌گرده.اين بحث مفصليه كه ايشالله به زودي يه چيزي دربارش همين جا مي‌نويسم....راستي، لارا فلين بويل رو توي "خوشبختي"(تاد سولوندز) ديدي..؟

آخه این پالپ فیکشن! چی داره که اینهمه عاشقش ان من که هیچ چیز برتر و خاصی توش نمیبینم هیچی!

دهه 90 یه لحظه ناب بود یه خاطره بی نظیر یه رویا وای فکر کن تمام اینایی که پویان گفت هیچی اینارم بذارید روش

سگدانی ( تارانتینو)

اد وود( برتون)

رستگاری شاوشنگ( دارابانت)

نفوذی و مخمصه( استاد مایکل مان)

فارست گامپ( زمکیس)

man ke be nazaram daheye 90 ye daheye Talai bud, 2rost vaghti hame goftan labkhande Deniro tu sekanse akhare Once Upon A Time In America (midunam filme morede alaghate, az aksesh balaye paget malume;)) payane cinema ast, daheye 90 ba ghulai ke Pouyan hamaro moarefi karde umad o ye tekuni be hame dad

merci Pouyan, mano yade khaterate kheili khubi endakhti:)

سلام خسته نباشيد

اگه بخوايم برامون فيلم بفرستيد مي فرستيد

اگه بفرستيد خيلي ممنون

فيلم خارجي عاشقانه و خانوادگي قشنننننننننننننننننننننننننگ

خيلي ممنون

سام عليك خيلي چاكريم دادا عزت زياد