مستر قادری ندیده بودم در عالم سینما کسی این چنین طرفدار فوتبال و مهمتر این که پای رفتن به استادیوم باشه!

برام جالبه .

راستی تا حالا مطلب ورزشی نیز برای روزنامه ها فرستادی؟

پست قبلی خیلی خوب بود مخصوصا اون تدوین موازی !

راستی کتابی به خوش قلمی سینما به زبان ساده از پوپک راد چی میشناسد؟

-که امدید.آمدید به دیدن من؟

- خب البته لازم بود. شما خودتان که نمی امدید؟

- بله حق با شماست ولی نه از ان جهت که در چنین فکری نبوده ام .

- چه چیز مانع شما شد؟

- اشتیاقم بیش از اندازه بود.

- چه دلیل خوبی!

- بله دیگر مسخره ام نکنید. می ترسیدم شما به همان اندازه مشتاق نباشید.

- مگر من چنین تشویشی به خود راه داده ام . دلم خواست شما را ببینم . امدم

- پس باید چشم های تیزبینی داشته باشید.

-دیشب رفتارم احمقانه بود. می ترسیدم از من بدتان آمده باشد. این کم روئی من هم مرضی است .دیگر نمی توانم چیزی بگویم .

- گله من د نباشید. کسانی که حرف می زنند به قدر کفایت هستند. این است که انسان از دیدن کسی که گاه گاه اگر هم از کم رویی یعنی به ناخواه خود خاموش باشد بیش از اندازه خوشحال می شود.

- پس برای سکوت من است که به دیدن من آمده اید.

- بله سکوت شماست . برای کیفیت سکوت شما. من سکوت شما را دوست دارم . همین و بس.

- چطور توانستید لطفی به من داشته باشید. شما که یک نظر مرا بیشتر ندیده اید.

- این دیگر به خود من مربوط است . من درانتخاب کردن درنگ نمی کنم .

- هرگز اتفاق نمی افتد که دچار اشتباه شوید؟

- غالبا.

- این بار هم شاید اشتباه می کنید.

- خب خواهیم دید.

- اوه پس کارم زار است . شما مرا سخت می ترسانید. کافی است فکر کنم که مراقب من هستید تا همان اندک جربزه ای که دارم از من سلب شود.

- نه . من از کسانی که روی دوستان خود به تحلیل های روانشناسی می پردازند متنفرم . انچه من می خواهم این است هردو حق داشته باشیم آزاد و یکرو باشیم . رک و راست بی هیچ شرم دروغین خود را به آنچه احساس می کنیم بسپاریم . بی انکه ملزم باشیم خود را برای همیشه پایبند ان سازیم ویا بترسیم که گفته خود را تکذیب کنیم . حق داشته باشیم که این دم دوست بوده و دمی بعد همدیگر را دوست نداشته باشیم ....

ژان کریستف- نوشته رومن رولان- ترجمه م .ا. به آذین

با اين همه شيفتگي واستاديوم اگر قهرماني نياد سراغتون (كه ظاهرا با سرعت نور داره مياد) اين همه شور وهيجان رو چه ميكنيد؟ راستي امير خان روزهايي كه بازي ندارين چه جور سر ميكنين؟گيريم قهرمان هم شدين(اگه استقلال نباشه فقط پرسپوليس)مثل فولاد مثل سايپا مثل پاس ومثل استقلال وخود پرسپوليس فصل بعد وبا باختهاي متوالي وقابل پيش بيني چه ميكنيد!شرط ميبندم قطبي فصل بعد رو نيمكت شما نيست!شرط ها!حداكثر 6بازي وبعد تمام اونوقت به چه چيز پرسپوليس وكل فوتبال ايران بنازيم؟كريمي!!!!!!!!!نيكبخت!سياوش اكبر پور وشيث و.....امير خان تا اخر فصل حالت رو ببر تمام وكمال وان شالله كه با قهرماني كامتون شيرين تر شه ولي وجدانا بيا قول بديم اينجا همون سينماي بمونه لااقل سينمايي تر!فوتبال ما خيلي ببخشيد(ياد علي دايي افتادم)سير كه!شاني براش قائل نشيم كه فرداروزي باريختن كاسه كم اب ابروش همه چيزمون داغون شه!اين البته يه خواهشه از طرف كسي كه اين كافه وبچه هاشو مثل يه عادت مهم روزانه مثل خاطره عزيز دبيرستان دوست داره!ممنون به خاطر حوصله

مجموعه داستان ”فرار”از آليس مونرو و ”خرمگس و زن ستيز” گردآوري شده توسط حسين يعقوبي را پيشنهاد مي كنم. “دنياي قشنگ نو” ماله كدوم انتشاراته؟

امیر جان ، این نگاه نو هم ماجرایی است ها! گمان نکنم دیگر فرصت همکاری با هاینریش بل و ترومن کاپوتی به این زودی ها دست بدهد!

دنیای قشنگ نو از کتابهای دوست داشتنی ام بوده و هست سالها پیش وقتی برای اولین بار ان را خواندم حسابی تا مدتها به فضایی که هاکسلی روایت کرده بود فکر می کردم به اپسیلونهای بیچاره به نوار دودی که از سمت کارخانه دیده می شد به سوما که جریان خود فراموشی مدرن به دنیای قشنگ ما هدیه داده بود .

خیلی دلم می خواست کتاب اتوپیا از هاکسلی را هم پیدا کنم و بخوانم ولی هنوز این معجزه اتفاق نیفتاده .

farshid

سلام

تو این چند روز تمام فکر و ذکرم شده پرسپولیس هیچ وقت تو این چهارده سالی که طرفدار پرسپولیس بودم این طور نشده بودم دیگه برام فصل بعدی وجود نداره پرسپولیس باید این فصل قهرمان بشه. تو بازی با سایپا انقدر داد زدم که هنوز هم صدام گرفته.

قطبی هوادارای پرسپولیس رو متحول کرده اواخر بازی با سایپا وقتی پرسپولیس هنوز گل نزده بود چند نفر خواستند نیکبخت رو تشویق کنند اما هیچکس همراهیشون نکرد واقعا فکر نمی کردم کسانی که یه روز علی پروین رو تشویق می کردن الان به همچین جایی برسند.

به امید قهرمانی پرسپولیس

از : مملی

به : علی تیرونی

جم کن کاسه کوزتو داش من

این را برای "کــاوه" از دل و زبون خودم و عطص می نویسم....

کی شعر تـر انگیزد خاطر که حزیـن باشد...

یک نکته ازین معنی ، گفتیم و همین باشد...

پيشنهاد امير براي گذاشتن بخشي ازرمان، شعر و … مورد علاقه به بهانه نمايشگاه يه پيشنهاد عاليه .

من مي خواستم قسمتي از رمان جسدهاي شيشه اي رو بذارم كه به نظر من شاهكاره . مطمئنم كه همتون كتاب رو خونديد . اين بخشي رو از كتاب كه توي اين كامنت آوردم بي شك شاهكارترين قسمت اين شاهكار بوده ( البته از نظر من ) :

"طاهر به حياط وارد شد . چراغ اتا ق ها تازه روشن شده بود و طاهر سايه پدر را روي پرده اتاقش ديد . كنار حوض ايستاد و فرياد زد :

- چطوري مادر...

عذرا كنار مادر نشسته بود و فرني گرم را با قاشق آهسته به دهان خانم مي گذاشت . با شنيدن صداي طاهر , طاووس هم به اتاق مادرش دويد .

طاووس گفت : به خير بگذره .

طاهر نزديك اتاق پدر آمده بود . دو قدم در حياط زير پنجره روشن اتاق پدر راه رفت و ايستاد و دستش را دراز كرد و با انگشت به پنجره زد و فريادي بلند سر داد :

- چطوري ميزاسداله! شازده افشاري , صدامو مي شنوي ؟ كتاب خونده و تجارت كرده!مي گفتي حافظو ديگه احتياج به كتابش نداري , همه رو بلدي ! بيار اون هفت تير هيچ وقت شليك نشده تو و يه دفعه تو مغز من امتحانش كن , يعني خودتو امتحان كن ببين بلدي دركني ؟ تو فقط باد دماغي آقا جون , باد دماغ اونقدر ارزش داشت كه خواهرمو.. اون كفتر بال بريده رو بندازي بغل يه لات كه عين چماق فقط به درد مستراح باز كردن مي خوره ؟! اي آقا جون ! باد دماغ كار دستمون داد.آقا جون يه دفه از مادر پرسيدي مي خواي چيكار كني ؟ زبون فرانسه به چه دردي مي خوره . اقلا به همون زبون فرانسه بهش مي گفتي دختر تو هم هست و جون مادريت براش در مي ره . مي دوني ميزاسداله , غصه كورش كرده ؟ حالا ديگه راحت شدي و هيشكي ازت نمي پرسه اين آقا رحيم كيه كه شده داماد اين خونه ؟ يعني برات علي خان وقار سلطاني هيچ فرقي با اين يارو نداشت ؟

طاهر با گفتن اسم علي خان بغضش كه از مستي رفاقت مي آمد تركيد; فرياد زد :

- مگه نمي گفتي , دخترم, طلعت , تو قلب بابايي ؟ چه جوري قلبتو انداختي تو بغل بو گندوي يه لات بدبخت ؟ حتما شده عين من , دامادت كه مثل پسرت ارث مي بره , گور پدر اين خونه و باغ و هوتولت , ميرزا, پدر, منو و طاووس هفت روزه كه راه رفتيم و تو مسافرخونه خوابيديم و دو دفعه جلو خودكشي اون يكي قلبتو گرفتم , طاووسم مي رفت زير خاك , بازم كم بود برا آبروي فاميلي ؟

...

اگر بلايي به سر ما بياد , تو عوض پدري كردن , براي حفظ فاميل مبشرانشايي , كه گور پدر همه تون, بلايي بزرگتر و گه تر سرمون مي آري . اين جوري پدري كردن كار همون رحيمه . بگو آقا رحيم , مي گي دخترمه ؟...ميگم خواهرمه . مي گم دروغ مي گي , دوسش داري ؟مي گم دروغ مي گي . خيال مي كني , مي گي آبرومون ؟ مي گم آبروت رحيم هميشه پاي منقله ؟ رفتي يه سر به اون باغ عزيزتر از طلعت بزني ببيني چه جوري بساط درست كردي براي دو تا ترياكي شهرنويي با خواهرم ؟ مي گي دخترم بي آبرو شد ؟ مي گم پس آبروي ما چي ؟ كدوم آبرو , تو سوي چشماي مادرمونو شوهر دادي , تو احساس من و طاووس و طلعتو كه ديگه صاحبش تو نبودي شوهر دادي . پس گوش كن يه خبري بهت بدم . علي خان داره از عشق طلعت بر مي گرده , مي خواي نامه شو برات بخونم ؟ نه اينكه فهميده باشه بچه دار شده . نه فقط برا عشق , برا اينكه نمي تونه از دوري اون درس بخونه . اون بيچاره م ديگه اينجاشو نخونده بود . دور از عشق هيچ كاري نمي شه كرد . اگه عشق درست و حسابي قد و قامت داشته باشه فلجت مي كنه , مير...زا...با طلعت چه كرد... ي – با خودت چه مي كني ؟ نيگا لكنت داره مي آد , زبون منم مث اون كفتر پر بسته , مث طلعت... دار...ه مي ...گيره.

طاهر ديگر بغض را نگه نداشت , از گريه هوار مي كشيد . "

مسعود كيميايي ناب را فقط در اين چند خط هم مي توان ديد . نمي توان ؟

امیر قادری عزیز سلام.

گفته بودی کتاب به هم پیشنهاد کنیم که بسیار نظر ارزنده ای بود.

من دیروز رفته بودم نمایشگاه و کلی کتاب خوب خریدم.

اما پیشنهادهای من:

سینما:

-نما به نما(نوشته استیون دی کاتز)-انتشارات بنیاد سینمایی فارابی

-کارگردانی و تهیه کنندگی فیلم کوتاه(پیتر دبلیو ریا/دیوید کی ایروینگ)بنیاد سینمایی فارابی

-هنر موسیقی فیلم(جرج برت)-انتشارات بنیاد سینمایی فارابی

داستان:

-من قاتل پسرتان هستم(احمد دهقان)-نشر افق

-اندکی سایه(کتاب سال 85)-احمد بیگدلی-انتشارات خجسته

-سفر خوش آقای رئیس جمهور(گابریل گارسیا مارکز)-انتشارات نگاه

روانشناسی:

چرا مردان گوش نمی دهند و زنان نمی توانند نقشه بخوانند(باربارا/آلن پیز)-نشر آسیم

و اما قطعه ای زیبا از یک کتاب:

نشستم و گریستم.بنا به افسانه ای،هرچه در آب های این رود بیفتد-برگ حشره،پر پرندگان-در بستر رود،سنگ می شود.آه،کاش می توانستم قلبم را از سینه بیرون بکشم و در این آب بیندازم،بعد دیگر،نه دردی هست نه اندوهی و نه خاطره ای.

(اولین جملات کتاب کنار رود پیدرا نشستم و گریستم اثر پائولو کوئیلو-ترجمه آرش حجازی-انتشارات کاروان)

من كه هنوز نمايشگاه نرفتم. ولي مي خوام با يه تير دو نشون بزنم و هم نسبت به فايل صوتي كه امير گفت واكنش نشون بدم و هم كتاب معرفي كنم. كتابي كه اين اواخر (بين خودمون بمونه از خبير كبير گرفتم و صداشو در نياريد نمي خوام بهش پس بدم ) خوندنش تجربه بي نظيري نصيبم كرد.

مباني سينما (film, an introduction) ويليام فيليپس. ترجمه رحيم قاسميان. نشر ساقي

در مبحث صدا- جلوه هاي صوتي آمده است:

لورن رايدر- كه بعدها به خاطر مهارت خاص خود در ضبط صدا شش جايزه اسكار به دست آورد- صداي جيغ خوكي را ضبط كرد و سپس آنرا از آخر به اول به اجرا درآورد تا به اين وسيله صداي بهمن عظيمي را ارائه دهد. با ضبط صداي انفجار و بعد پخش معكوس آن مي اوتن صداي مكسش را توليد كرد.

اين بخش از كتاب رو آوردم كه بگم چقدر خلاقيت در لذت بردن بيشتر ما از صدا موثره. خواهشا اگه قراره از اين حركت هاي صوتي بزنيد خلاقيت رو فراموش نكنيد كه لذت ببريم. من كه بي صبرانه منتظر فايل صوتي سحر همايي ام. لهجه شيرازيش سراسر خلاقيته... حالا فكر كنيد وقتي مي گه (( ها... دست شما درد نكنه...)) صداش برعكس پخش شه... خيلي خنده است!!!

تصحيح غلط املايي و نه اشتباه تايپي!!!: ... مي توان صداي مكش را توليد كرد...

فردا{7 می }تولد خالق شاهکار "باله دریاچه قو" و اورتور "رومئو و ژولیت" است.برای تمام دوستانی که به موسیقی کلاسیک عشق میورزند فردا روز بزرگی است.

"هیث کلیف" را چه کسی یادش هست؟

(روزی می شنود که "کاترین" میگوید:هرگزخود راتا آن حد پائین نخواهد آورد که با آن کولی ازدواج کند."هیث کلیف"که غرور وحشی اش عمیقا جریحه دار شده است،خانه را ترک می گوید وسه سال بعد،پس از اندوختن ثروت،باز میگردد."کاترین"با مردی مبتذل به نام "ادگار لینتون"ازدواج کرده است اما "هیث کلیف"از این پس تنها برای انتقام زنده است.)

فرازهایی از "فرهنگ آثار"مهشید نونهالی بر روی کتاب "بلندیهای بادگیر"{ تنها کتاب "امیلی برونته"}

یادم رفته بود توی کانمت قبلی جلوی این جمله علامت تعجب بگذارم

(به سوما که جریان خود فراموشی مدرن به دنیای قشنگ ما هدیه داده بود!!!!!) منظورم یک جور کنایه بود که متاسفانه چون علامت تعجب ! جلویش نبود فکر کردم شاید تعبیر دیگری شود

هر چند شاید کسی برایش فرقی نداشته باشد ولی برای خودم فرق داشت به خاطر همین برای اصلاحش این جا دوباره کامنت گذاشتم.

farshid

فکر کنم بچه های عشق فوتبال کافه یادشون باشه که جام جهانی آلمان سایت فیفا یک مسابقه داشت به اسم فوتبال فانتزی که میشد از بین تیمها بازیکن انتخاب کنیم و بر اساس کارایی بازیکنها توی مسابقه امتیاز بهشون تعلق می گرفت کلا مسابقه باحالی بود و باعث میشد بازی ها را با علاقه تر دنبال کنیم حالا همین مسابقه برای یورو 2008 هم هست اگه دوست داشتین بد نیست یه تیم بدین شاید اون 2تا بلیط فینال را هم برنده شدین.آدرسش اینه:

http://en.fantasy.euro2008.uefa.com/M/home.mc

پرسپولیس قهرمان میشه خدا میدونه که حقشه به لطف افشینو بچه ها پرسپولیس قهرمان میشه هالالای لای لالای لالای لالای لالای لای لالای لالای

پیشنهاد کتاب: خنده در تاریکی اثر ولادیمیر ناباکف

1- اول قهرماني رئال مادريد رو به خودم تبريك ميگم ( مثل اينكه اينجا طرفدار نداره ) ولي اگه قهرماني با برد مقابل بارسا به دست ميومد چيز ديگه اي بود .

2- اميدوارم پرسپوليس قهرمان شه و استقلال هم تو جام حذفي ؛ اين روزا با ديدن پرسپوليسي ها و روحيه اي كه دارن من هم انرژي گرفته ام و كلا موفقيت اين دو تيم حال ديگه اي به جامعه ميده . به اميد قهرماني اين دو تيم ......

3- از پكين پا نوشتي ياد يه چيزي افتادم ؛ دقت كردين مدل مو و فيزيك هِنري (ديويد وارنر ) تو"سگ هاي پوشالي" با آنتون چيگور ( خاوير باردم ) توي "جايي براي ... " شباهت داره ؟ حتي صحنه خفه كردن مامور پليس تو "جايي...." بوسيله چيگور يك كم شبيه خفه شدن اون دختره در سگ هاي پوشاليه . اطلاع ندارم كه برادران كوئن در ساخت اين فيلم به پكين پا توجه داشتن يا نه ولي فكر نمي كنم اتفاقي باشه و متاسفانه الان به فيلماي ديگه پكين پا دسترسي ندارم كه اونا رو هم تطبيق بدم .

4- با اين وضعيت نشر ، حسي واسه نمايشگاه رفتن نميمونه و من كه شايد امسال اصلا نرم .

سلام به همه

1.خوب امیر خان عزیز بالاخره حرف از دنیای قشنگ نو شد تا ما هم ذوق مرگ شیم.خلاصه اینکه این روزا خوب زدی تو خط ذوق مرگ کردن ما.دستت درد نکنه....دو سال پیش تو یه شهر کوچیک این پایین مایینا این رمان محشرو معرفی کردی منم بعد از خوندنش یه میل مفصل واست فرستادم.اون روزا شماها تو کافه در حال کل کل با ده نمکی بودید اگرچه من فقط خواننده بودم و نه یه کامنت گذار ولی خوب یادمه.اون روزا یه جمله از جان اینجا گذاشتم که باز می ذارمش....

"اما من راحتی رو نمی خوام.خدا رو می خوام شعر می خوام آزادی رو می خوام خوبی رو می خوام همین طور گناه رو"

2.اگر به معرفی کتاب باشه که خیلی زیاده.اما من وقتی حرف سر معرفی کتاب اونم از نوع رمان بشه فقط یکی رو میگم:گور به گور اثر ویلیام فاکنر و ترجمه استاد نجف دریابندری نشر چشمه.یکی از اعجاب انگیز ترین رمان های همه عمرم....اونایی که خوندن می دونن.اونایی که نخوندن حتما بخونن....

3.به انصافی:هی برادر فکر نکنی فقط خودت رو دوستات غیرت داری ها.سحر رو اذیت کردی نکردی.با خودم طرفی.لهجش خیلی هم باحاله:))دلت هم بخواد.دددد....

4.دوست جدیدی به جمعمون پیوسته که انگار امیر خان هم که یادش نمی رفت یادش رفته خوش آمد بگه...جناب خبیر عزیز خیلی خوش آمدید به جمع با صفای خانواده سینمای ما.فقط بگم اینجا چسب داره اومدی موندگاری.از ما گفتن

به حمید دهقانی: انتشارات"دنیای قشنگ نو" نشر نیلوفر هست...

30 سال بعد:

استیلی: بعضی ها نمی گذارند ما قهرمان شویم.

مورینیو: باندهای پنهان پرسپولیس را افشا می کنم.

پروین: این آقایان در حد و اندازه پرسپولیس نیستند.

برای آلفردو گارسیا:

آقا دمت گرم که آدرس رو گرفتی،فکر کنم سوال خیلی از بچه ها بود.ممنون.

جدا این کتاب "مبانی سینما"فوق العاده است.هرکی نخونده بخونه.من که خیلی تحت تاثیرش قرار گرفتم.

سلام ...

یک خبر خوب دارم براتون : سینما 4 این هفته تکخال در حفره داره. از اون فیلمهایی که عرق بیننده رو در میاره.

برادر آلفردو گارسیا : پرونده سام پکین پا بر و بچز مجله فیلم هم توی شماره 346 هست. در ضمن کپی رایت " این پایان نیست "ما چی میشه پس؟

توی این روزهای اخیر پس از مدتها تونستم ساند تراک "قهرمان " رو گیر بیارم. آخ که چه حالی میده.( .... نبودی دکتر 35 میلیمتری اونم با صدای استریو فونیک(شاید هم تونیک) .... لا لا لا لا لا لا لا ...) .

این روها حالم گرفته است. به چندین دلیل : 1- چون دانشگاهم ، نمیتونم بیام نمایشگاه کتاب ( دوستان به جای ما).

2- سایتی که ازش فیلم میخرم الان یه دو ماهی هست که به دلایل فنی ، فیلم جدید آپ نکرده.

البته همش یه طرف و اون ضد حال یکی دو هفته پیش هم یه طرف. میگم ولی نخندین . یه روز توی دانشگاه خواستیم بریم ناهار بخوریم . کیفمو گذاشتم توی کلاس و رفتم . یه 20 دقیقه بعد که برگشتم دیدم جا تره و بچه نیست . از بین 50 تا کیفی که توی کلاس بود کیف ما رو کمپلت جارو کرده بودن و رفته بودن .....

مگه نگفتم نخندین..... همه چیز دیده بودیم به جز این که کیف دانشجوی مملکت رو بدزدن ( الان آلفردو گارسیا بیبشتر از همه داره میخنده چون قیافه من بعد از این که برگشتم خونه و قضیه رو تعریف کردم واقعا خنده دار شده یود...)

به هر حال این پایان نیست ......

امیر جان سلام

و سلام به همه بچه های کافه

امیر جان اون شماره که واقعاً جای خود دارد ( گفتی و کردی کبابم ) یادمه برای بار اول که رسیدم به اون صفحه های جادوئی ، تیترهای نقدهات بدجوری کفبرمون کرد ... سم پکین پا مساوی است با خون ، اسلو موشن و ... ( هم من هم داداش تونی . " داداش بیا ببین بالاخره امیر قادری در مورد استاد مطلب نوشت " .... ) باز یادمه که از بس که هیجان زده شده بودم ، همان روز با ولع 2 مرتبه به فاصله یک نیم روز آن غذای روح را با لذت تمام بلعیدم ... هنوز مزه اش زیر دندانمان مانده . نمک گیرمان کردی رفت آقا امیر.

آخه فقط اون نیست که . لنی هست ، جرج روی هیل هست و می دونم که درباره جرج روی هیل و شاهکارهایش در مجله فیلم دوباره مطلب مفصلی نوشتی ( ما هم دوباره با همان کیفیت ذکر شده بالا حالی بردیم ) باور کن با آن دو جمله ای که از آن نقدها آوردی وسوسه مان کردی ... اگه لطف کنی شماره رو بگی که دیگه بی نظیر میشه . مطمئنم که خواندنش خالی از لطف نیست .

به داداش تونی : در اون مورد خوشم اومد از پیش بینی ات از" زور خنده "..... ( گرفتی که ... ) .

برای SIAVASH : خواهش میکنم داداش ، کاری نکردیم .

چند وقت پیش فیلم " آوازهایی از طبقه دوم " را دیدم . امیر جان اگر نظرت در مورد فیلم مثبته و صلاح بدونی و هر موقع که وقت داشتی یک نقد در موردش بنویسی ممنون میشم .

در ضمن عکس استاد با آن دو کلمه ای که گوشه تصویر نقش بسته " نگاه نو " حال عجیبی میدهد برای یک سایه خیال مفصل حالا با هر بهانه .

فعلاً .

من شما رو از "یک عمودی" می شناسم.

سه سال پیش توی آسیا می نوشتید.

یکی شما و یکی شهریار وقفی پور رو دوست داشتم.

الان آسیا برگشته اما فقط شما برگشتینو از وقفی پور خبری نیست.

.

.

چه کار خوبی میکنی که کتاب معرفی میکنی.

عاشق این حرکاتم!!

.

اوه راستی... به نظر شما استیلی توی این عکس واقعاً خوشحاله؟

امیدوارم پرسپولیس قهرمان بشه اما نه به خاطر پرسپولیسی بودنم.

به خاطر قطبی

به خاطر گرفتن حال شیث، نیکی و استیلی...

1) برای خانم خاطره آقائیان:

در پوست خود نمی گنجم.بالاخره یکی مرا تحویل گرفت و خوش آمد گویی کرد.شنیده بودم به قبلی ها خیلی خیلی گرم خوش آمد می گفتند اما ما را تحویل نگرفته بودند.البته اگه کسی هم بهم خوش آمد نمی گفت بازهم من خودم را تلپ کرده بودم.آخه تعریف بچه های کافه را زیاد شنیده ام و یک دل نه صد دل شیفته اشان شده ام.

2)برای گابریل گارسیا مارکز:

کاش می شد آخرین کتابت(دلبرکان غمگین من) مجوز نشر می گرفت.البته بهترش این است که بگویم مجوز نشرش باطل نمی شد.

3)برای افشین قطبی:

اول بشی آخر بشی دوست داریم.

4)برای داریوش مهرجویی:

شنیدم رمان "بخاطر یک فیلم بلندت"که قرار بود توسط نشر قطره منتشر شود مجوز نگرفته است.شنیدم کتاب "مفتش بزرگ و روشنفکران رذل" شما که قرار بود توسط نشر هرمس به نمایشگاه بیاید آماده نشده است.و شنیدم نمایشنامه "غرب حقیقی و کودک مدفون (اثر:شام شپارد)"با ترجمه شما توسط نشر هرمس ارائه شده است.شنیدم کتاب "شاهکار جهان هلوگرافیک"شما توسط نشر هرمز به چاپ پنجم رسیده است.و شنیدم دو نمایشنامه " درس و آواز خوان طاس (اثر اورژن یونسکو)" با ترجمه شما در نمایشگاه یافت می شود.

سلام...

اول از افشین قطبی ممنون...حالا دیگه کسی آدمو بخاطر فوتبال و پرسپولیس مسخره نمیکنه.این رو مدیون افشین هستیم..افشین امپراتور

بعد پیشنهاد کتاب:

1.زندگی کوتاه است-یوستین گورد-ترجمه گلی امامی

2. بعد زیباشناختی-هربرت مارکوزه -ترجمه داریوش مهرجویی

3.صیدقزل آلا - ریچاردبراتیگن

4.هیولا پل استر

5.سرشت و سرنوشت- درباره سینمای کیشلوفسکی-ترجمه مصطفی مستور

البته جدید بودن کتابا برای من خیلی مهم نیست- من جدیدا اینا رو خوندم و حالشو بردم. راستی پرسه در حوالی زندگی مستو.ر رو از دست ندید.

راستی امیرخان قادری-با روزنوشتت حال میکنم همونقدرکه با عشقت به تارانتینو حال میکنم....

سلام

داستان هارمان هاي ريچارد براتيگان:در روياي بابل و صيد قزل الا در امريكا و رمان هاي پل استر :هيولا و سه گانه نيويوركي و رمان هاي كورت ونه گات:شب مادرو سلاخ خانه شماره 5 رو از دست ندبن ويك پيشنهاد قديمي تر :عقا يد يك دلقك هاينريش بل

دوستان عزیزم تونی راکی مخوف برنامه سینما 4 این هفته رو تبلیغ کرده بود.بد ندیدم که یه اشاره هم بکنم به برنامه این هفته سینما اقتباس شبکه 4.سینما اقتباس که روزهای یکشنبه از ساعت20:30 پخش می شه این هفته فیلم قصر رو نمایش می ده که فیلمنامه این فیلم از روی کتاب فرانتس کافکا اقتباس شده.هفته قبل هم فیلم گودال مار پخش شد که فکر می کنم محصول سال 1945 بود که فیلم خوبی بود.

همزمان با تولد "آل پاچینو" یک dvd از تازه های زیرنویس در ویترین فروشگاه ها قرار گرفت که برای من عجیب و متفاوت بود.برای دوستانی که هنوز موفق به تهیه آن نشدن اطلاعات پشت کاور را مینویسم که شامل 4بخش است:

local stigmatic

a unique trio of films from a master talent,not available anywhere else

.

chinese coffee

the local stigmatic

looking for richhard

babbleonia:a documentary

ببخشید. برای تکمیل اطلاعاتی که عرض کردم:

گویا این مجموعه شامل 4 dvd f بوده یکی از dvdها منتشر شده:

(رسوای محله)1990

سلام آقای قادری ، من یه ساعتی می شه که از نمایشگاه برگشتم .. تو غرفه نشر نیلوفر.. وقتی سرم و چرخوندم دیدم کنارم دارین کتابارو دید می زنین! زودی غیبتون زد!

راستش یه تشکر بهتون بدهکارم.. روز نمایش فیلمتون تو سینما فرهنگ ما بودیم که معطل شدیم دم در ، شما وایسادین تا ما بریم تو..

امروز دوست داشتم همه اینا رو بگم. . نشد

ولی اینجا گفتم. یه جیز بی ربط ! «هنر دیدن » آلدوس هاکسلی و نشر با فکر چاپ کرده!

اسم سه تا از محبوبهایم را توی این روزنوشت آوردید. جورج روی هیل که با نیش و بوچ و ساندنس برایم جاودانه شده و رومن گاری هم که فقط همان خداحافظ گری کوپرش برای ابدیت کافی است. اما محبوب سوم که در همین سال گذشته عاشقش شدم :

" اتفاقی امسال افتاد که تکانم داد...من عاشق شدم.آن هم عاشق لعبتی که بارها دیده بودمش.سر آلفردو گارسیا را برایم بیاور بعد از این همه سال خودش را بهم نشان داد." کپی رایتش مال کاوه است . من البته بار اول بود که این محبوب را دیدم و عاشقش شدم ولی این کامنت کاوه همین طور چند وقت است که توی سرم است . چه فرقی دارد که او قبلا این گوهر را دیده و حالا عاشقش شده و من همان بار اول ؟ مهم این است که عاشقش شدیم ، آن هم توی همین سال گذشته .

و اما ای مصطفی انصافی شیطان ! خدا بگم با تو چه بکند ؟ خودت بگو . هان ؟

خاطره هم که احتیاجی به عرض ارادت من ندارد . خودش می داند.

راستی مصطفی یک چیز دیگری . حالا که خاطره آن طرف را که توی فرودگاه از روی لهجه ( ها دست شما درد نکنه ) به ملیت ما پی برد برایت گفتم بگذار یک چیز دیگری هم بگویم که بخندی ! امسال عید توی همین شهر خودمان با همین لهجه تابلو یک همشهری باور نمی کرد که ما شیرازی هستیم ! دنیا را می بینی ؟ ای روزگار ...

امیر جان سلام

یعنی میگی اصرار نکنم .... باشه ، خوب . حرفی نداریم .

میگم حال نیمای عزیز واقعاً دوست داشتنی چطوره ؟

فعلاً .

1.کتابهای ناتالیا گینزبورگ رو کلا دوست دارم.نشر هرمس فضیلت های ناچیز و شهر و خانه ش رو درآورده با ترجمه محسن ابراهیم.نشر دیگر نجواهای شبانه و چنین گذشت بر من.نشر نی هم تازگی ها شوهر من و داستانهای دیگر رو چاپ کرده که از نمایشگاه خریدم اما هنوز نخوندم.

2.سری کتابهای مانولیتو رو بهتون پیشنهاد می کنم.واقعا حال آدم رو به طرز معجزه آسایی خوب می کنه.نشر ققنوس/الویرا لیندو/ترجمه فرزانه مهری.

3.گلهای معرفت/اریک امانوئل اشمیت/سروش حبیبی/نشر چشمه

4.کجا ممکن است پیدایش کنم/هاروکی موراکامی/بزرگمهر شرف الدین/چشمه

5.خوبی خدا/مجموعه داستانهای آمریکایی/ترجمه امیرمهدی حقیقت/نشر ماهی

6.نشر نیلا سالینجر جدید درآورده:نغمه غمگین و هفته ای یک بار آدمو نمی کشه.

سالینجر تحت هر شرایطی وسوسه آوره!حتی اگر خودش دوست نداشته باشه این داستانهاش خونده بشه.

(فرانی و زویی،ناتور دشت،دلتنگی های نقاش خیابان چهل و هشتم،جنگل واژگون...خوندین دیگه حتما،گفتن نداره!)

7.سرشت و سرنوشت.ترجمه مصطفی مستور.نشر مرکز رو حسابی می خریدن ملت.بررسی سینمای کیشلوفسکی.

8.هاکردن.پیمان هوشمند زاده.نشر چشمه

9.دختری با گوشواره های مروارید.تریسی شوالیه.گلی امامی(از فیلمش خیلی دلنشین تر بود.)

10.گریز پا.آلس مونرو.شقایق قندهاری.نشر افق

*کتابهایی که تعریفش رو شنیدم و خودم از نمایشگاه کتاب خریدم رو ننوشتم.اینها رو از بین کتابهایی که سال گذشته خوندم و دوستشون داشتم انتخاب کردم!

راستی،مجموعه رامونا و مجموعه نیکولا کوچولو،نشر هرمس هم از کتابهایی هستن که آدم رو به زنده بودن امیدوار می کنن،مخصوصا شبهای امتحان!

سلام..مستر قادری تا حالا این عکسو دیده بودی؟؟یکی از باحال ترین عکساییه که تا حالا از قطبی دیدم...خوب به اون مشتاش توجه کن...همچین دستاشو محکم مشت کرده که انگار نمیخواد قهرمانیه تو دستشو از دست بده...انگار که قهرمانی فقط برای اونه...نمیخواد قهرمانیشو به کسایی بده که لیاقت ندارن..آخه قهرمانی لیاقت میخواد ... http://www.cinetmag.com/Shahvand/Photo/perspolice_776333.jpg

به سحر عزیز:ما مخلصتیم...این هفته هم که از زیارتت بی نصیب ماندیم.اما از آقاهه توی فرودگاه یادش بخیر داشت ذوق مرگ می شد.

"خواهر بچه کدوم محلی؟"

و اما اون همشهری خنگی که به هزار زور بهش فهماندیم بابا ما بچه همین دوروبراییم...بی ذوق...

سلام.از تمامی بچه های خوب کافه تشکر می کنم به خاطر اینکه همه اشون کتابهای خوبی رو معرفی کردن.از امیر قادری هم بخاطر ایجاد این بستر فرهنگی تشکر ویژه ای ی کنم.

من هم تعریف کتاب "گلهای معرفت" اثر امانوئل اشمیت را خیلی شنیده ام. مریم کتابهای بسیار خوبی رو معرفی کرده ازش ممنونم.سعی می کنم روز شنبه که برای بار دوم به نمایشگاه می رم این کتابها رو هم خریداری کنم.واقعا بی نظیرید.

امیدوارم اینجا همیشه جائی برای معرفی فیلمهای خوب هم بماند:

ONCE : تجربه ایست که مطمئن باشید هیچ وقت دیگری برایتان تکرار نمیشود.

میدانید که فیلمها وقت دارند.یعنی باید وقت دیدنشان برسد.خدا کند شما هم فیلم را "به وقتش" ببینید.

بهترین موزیکال-درام ی است که این چند وقته دیده ام.بدون تعارف.

همین.

و راجع به چند تا کتاب می‌خواستم بنویسم. یکی «شیطان و پول» تولستوی که برایم (که فکر می‌کردم هرچه از تولستوی ترجمه شده خوانده‌ام) کشفش هیجان‌انگیز بود. بارها چیزهایی در کتابهایش خوانده‌ام که باعث شده از خودم بپرسم چطور یک ذهن بشری می‌توانسته تا این حد باورنکردنی پیچیده و بزرگ باشد؟ تا این حد بفهمد؟ پیرمرد, چشم من است. بارها شده در بحرانی‌ترین شرایط روحی همهء نشانه‌های رستگاری که خواسته‌ام نشانم داده. و داستان تکان دهندهء «پول» که توصیه می‌کنم حتما حتما بخوانیدش. با آن فرم مدرن روایت(آدمهایی که بدون شناختن همدیگر از کنار هم می‌گذرند و روی زندگی هم تاثیر می‌گذارند.) که صد سال بعد در فیلمهای فیلمسازانی مثل ایناریتو به کار گرفته می‌شود. کتاب مال انتشارات روزنه است.

و کتاب جدید سلینجر «نغمهء غمگین»(نشر نیلا), رنج های ورتر جوان, بزرگ بانوی هستی(گلی ترقی), «روح یک جهان بی روح» و «اراده به دانستن»(میشل فوکو), و «موج‌ها» ی ویرجینیاوولف و «عقل افسرده»ء مرادفرهادپور که بعد از چند سال تجدید چاپ شده و «در رویای بابل» براتیگان و ترجمهء سروش حبیبی از جن‌زدگان داستایفسکی و چاپ جدید «گفتگو با کافکا». چندین جلد تاریخ فلسفهء کاپلستون را هم دیدم تجدید چاپ شده.

و چند تا کتاب قدیمی‌تر: «ولگرد ستاره‌ها»ی جک لندن و «بیماری به سوی مرگ» کی‌یرکه‌گور و «کشورآخرین‌ها» و سه‌گانهء نیویورک پل آستر

و بخصوص «کتاب اوهام» و «گرسنگی» کنوت هامسون و «وقتی یتیم بودیم»کازوئوایشی‌گورو و «بکت» آلوارز و «درخت و برگ»(سه داستان از تالکین) و «یادداشتهایی برای دورا» و «شب به خیر مادر» مارشا نورمن و «زندگی جای دیگری است» کوندرا و طبل حلبی گونتر گراس و سرگذشت ندیمهء اتوود (که لذتش هنوز زیر دندانم است) و «دوئل» چخوف ترجمهء احمد گلشیری و «سفر به انتهای شب» شاهکار «سلین» بزرگ و...

و کتاب مقدس(عهد قدیم و جدید) که حالا نمی دانم این ترجمهء قدیمی‌اش را از کجا می‌شود پیدایش کرد.

«از در تنگ داخل شوید زیرا فراخ است آن در و وسیع است آن طریقی که مودی به هلاکت است و آنانی که به آن داخل می‌شوند بسیارند. زیرا تنگ است آن در و دشوار است آن طریقی که مودی به حیات است و یابندگان آن کم اند.»(متی/ باب ۷)

« همهء چیزها پر از خستگی است که انسان آن را بیان نتوان کرد. چشم از دیدن سیر نمی شود و گوش از شنیدن مملو نمی گردد. آنچه بوده است همان است که خواهد بود و آنچه شده است همان است که خواهد شد و زیر آفتاب هیچ چیز تازه نیست. آیا چیزی هست که درباره‌اش گفته شود ببین این تازه است؟»(کتاب جامعه)

و «جاودانگی» میلان کوندرا که به همراه چند کتاب دیگر از جمله «با آخرین نفسهایم» بونوئل, در شانزده سالگی زندگی‌ام را به دو قسمت قبل و بعد از خواندنش تقسیم کرد:

«چگون می‌توان در جهانی زندگی کرد که با ان سازگاری نداری؟ چگونه می‌شود با مردمی زندگی کرد که نه در رنجهایشان سهیم هستی و نه در شادیهایشان و بدانی که تو جزوشان نیستی؟ اگنس در اتومبیلش در مسیر آرامی می‌راند و به خود پاسخ می‌دهد: عشق یا صومعه. با این دو راه می‌توانی کامپیوتر خالق را نفی کنی و از ان بگریزی. عشق: اگنس مدتها بود که این آزمون را پیش خود مجسم می‌ساخت: از تو می‌پرسند آیا بعد از مرگ مایل هستی دوباره زنده بشوی؟ اگر کسی را واقعا دوست داشته‌ای, می‌گویی به شرطی موافقت می‌کنی دوباره زنده بشوی که مجددا با محبوبت بپیوندی. ارزش زندگی مشروط است و فقط اگر به تو این توانایی را بدهد که بتوانی با عشقت زندگی کنی قابل توجیه است. کسی را که دوست داری از آفرینش خدا و از خود زندگی برایت بالاتر است. البته این کفر تمسخرآمیزی است به کامپیوتر خالق که خود را اعلی‌علیین و سرچشمهء همهء معانی می‌داند.

اما بخش اعظم نوع بشر هرگز عشق را نشناخته است و از کسانی که معتقد به شناخت آن هستند فقط تعداد اندکی در آزمونی که اگنس آن را طراحی کرده قبول خواهند شد. آنان بی آنکه بر روی شرطی تکیه کنند به همان وعدهء زندگی دوباره چنگ می‌زنند. آنان زندگی را به عشق ترجیح می‌دهند و دوباره داوطلبانه به دام خالق درمی‌آیند.

اگر شخصی مقدرش نیست که با محبوبش زندگی کند و همه چیز را هم فرع بر عشق می‌داند روش دیگری نیز برای اجتناب از خالق وجود دارد: رفتن به یک صومعه. در روزگاران قدیم, آدمهایی که با دنیا سازگار نبودند و شادیها و رنجهای آن را از آن خویش نمی‌دانستند به صومعه‌ای پناه می‌بردند. اما قرن ما حق ناسازگاری با دنیا را برای هیچکس قائل نیست. دیگر مکانی جدای از مردم و دنیا وجود ندارد. تنها چیزی که از چنین مکانی بر جا مانده خاطره و آرمان یک صومعه و رویای یک صومعه است. خیال یک صومعه. اگنس به خیال بازیافتن صومعه هفت سال است که به سوییس می‌رود. صومعهء راههای متروک دنیا.

اگنس به یاد لحظهء مخصوصی افتاد که در روز عزیمتش تجربه کرده بود, لحظه‌ای که آخرین بار در روستا قدم زد. او به کنارهء رودخانه‌ای رسید و روی سبزه‌ها دراز کشید. مدت زیادی آنجا دراز کشید. احساس می‌کرد که رودخانه به درونش جاری است و همهء درد و کثافتش را می‌شوید. خویشتن او را می‌شوید. لحظه‌ای مخصوص و فراموش‌نشدنی بود. او خویشتن خویش را فراموش می کرد, خویشتن خویش را گم می‌کرد, او بدون خویشتن بود و این شادکامی بود.

اگنس با به یادآوردن این لحظه, فکری به ذهنش رسید که گرچه مبهم و گذرا بود اما خیلی مهم بود, شاید بی‌نهایت مهم, به طوری که کوشید آن را با این کلمه‌ها برای خودش نگه دارد. آنچه در زندگی تحمل‌ناپذیر است بودن نیست, بلکه خود بودن است. خالق با کامپیوترش میلیاردها خویشتن را با زندگی‌هاشان به جهان آورد. اما صرفنظر از این مقدار افراد زنده, می‌توان تصور کرد که یک هستی ازلی, حتی قبل از آن که خالق شروع به خلق کند, یک هستی که خارج از نفوذ او بوده و هنوز هم هست, حضور داشته است. وقتی آن روز بر زمین دراز کشده بود و سرود یکنواخت رودخانه در وی جاری می‌شد و او را از خویشتن, از کثافت خویشتن پاک می‌کرد, در آن هستی ازلی که در صدای گذر زمان و آبی آسمان به جلوه درمی‌آمد سهیم می‌شد. او می‌دانست که هیچ چیز زیباتر از این حال نیست.

جاده‌ای که از شاهراه منشعب می‌شد و اگنس در آن حرکت می‌کرد آرام بود و ستارگان دوردست, ستارگان بی نهایت دوردست بر فراز آن می‌درخشیدند. اگنس می‌راند و فکر می‌کرد: زندگی, هیچ شادی‌ای در آن نیست. زندگی کشاندن خویشتن رنج‌آلود است در دنیا. اما هستی, هستی شادی است. هستی چشمه شدن است. چشمه‌ای که جهان چون باران گرمی بر آن می‌بارد.»

راستی خانم مریم چه جالب که از ناتالیاگینزبورگ خوشتان می‌آید. «دیروزهای ما» یش هم بی‌نظیر است. انتشارات زمان

ديروز دوستي يه sms برام فرستاد :

دير آمدي موسي

دوره ي اعجازها گذشته ست

عصايت را

به چارلي چاپلين هديه كن

كه كمي بخنديم.

شمس لنگرودي

تو برنامه "یک فیلم یک تجربه(قسمت:فیلم سرب)" از مسعود کیمیایی یک جمله بسیار ارزشمندی رو شنیدم که محاله از ذهنم پاک بشه.کیمیایی می گفت: "هرکسی اونجوری فیلم می سازه که همانجور فیلم می بینه".خیلی جمله پرعمقیه.ساعتها می شه درباره اش حرف زد.

گویا این کلمه "شیزو" پشتش فلسفه ها خوابیده است.البته تعریف این کلمه را دورا دور از انصافی شنیده بودم.فکر می کنم شیزو همان "دیوانه" یا "خیلی احمق" خودمان باشد.(البته در معنای فراتر از تخیل،دوست داشتنی به اندازه ای که جیغت را درآورد،....).با این تعاریف فکر می کنم در جواب نظرسنجی حنانه سلطانی بایستی بگویم شیزوهای مورد علاقه ام عبارتند از:

سرهنگ(آل پاچینو) بوی خوش یک زن.

سرپیکوی(آل پاچینو) سرپیکو.

وودی آلن آنی هال.

رابرت دنیرو خیابانهای پائین شهر.

و...

متاسفانه اسم کاراکترها هرگز در ذهن کوچولوی من باقی نمی ماند.شرمسارم.

نظرسنجی حنانه همانقدر که ذاتا خوب است ، مبهم و کلی هم هست. (که این عارضه کلی بودن را من با محدود کردن خودم به دهه هفتاد-صرفا از لحاظ زمانی و نه الزاما روح مخصوص دهه هفتاد و اینها- حل کرده ام). تعریف حنانه از شیزو با آن چیزی که با امیر و بقیه به آن میگوییم شیزو فرق دارد و حالا به این اضافه کنید ، یک معنای عام از شیزوفرنی و اینها. خلاصه من یک چیزهایی این وسط پیدا کردم که البته خودم هم نمی دانم بیشتر به کدامیک از این تعاریف نزدیک اند. جواب ها می توانستند با هویت تر و بیشتر باشند در صورتی که صورت سوال روش تر بود. خلاصه این چند تا رفع کتی ما: در دهه ی هفتاد، جک نیکلسن در پروازبرفراز آشیانه فاخته و "آخرین ماموریت"(هال اشبی)-داستین هافمن در لنی- جان تراولتا در "گریس"(راندال کلایسر)- دانلد ساترلند در "مش" – مالکوم مک دوآل در "کالیگولا"(براس) و در پرتقال کوکی- جسیکا والتر در "ترانه میستی را برایم پخش کن"– پایچینو و هاکمن در "مترسک"و...

انتخواب من "رومن پولانسکی"{نازنین} در "مستاجر"(1976)

lراستش رابطه "سگ لوک خوش شانس " رو با شیزوفرنی نفهمیدم.ببخشید.

los del rio ?

امیر: «شیزو» البته معنای خیلی پیچیده‌تری دارد. حالا یکی‌ از وجوه فرعی‌اش را شاید بشود گفت: سرخوش!

مصي جيم: نظرسنجی حنانه همانقدر که ذاتا خوب است ، مبهم و کلی هم هست.

اين ها را كه تركيب مي كنم مي بينم بهتر است شخصيت هايم را در گستره يكي از وجوه فرعي شيزو ( همان سرخوش ) بياورم.

با كسب اجازه و با حفظ كپي رايت از صاحب اثر- امير قادري-

-پرنسس ( آدري هيپبورن) در تعطيلات رمي

-توني كورتيس در بعضي ها داغشو دوست دارند

-بوچ در بوچ كسيدي و ساندنس كيد ( آخر فيلم آنجا كه سرخوشانه حرف از استراليا مي زند )

-جاني بوي در خيابان هاي پايين شهر ( كه فكر مي كنم شيزوترين شخصيت تاريخ سينماست )

-گنگسترهاي گوست داگ ( كه خودشان را خيلي جدي گرفته اند )

-دوست تپل لبوسكي كبير (( كه فكر مي كنم جان گودمن نقشش را بازي مي كند ( اگر اشتباه مي كنم راهنمايي كنيد) و فكر مي كنم بيش از خود لبووسكي شيزوست )(با پرانتزهاي تودرتوي خودم هم خيلي حال مي كنم))

بعد التحرير: اين چيزي كه خبير نوشته برداشتي است كه از توضيحات قطعا مبهم من درباره شيزو گرفته و من چنين تعريفي را تكذيب مي كنم. امير قادري هم مي تواند به عنوان صاحب واژه در نظرسنجي شركت كند يا حداقل بهترين و نزديك ترين انتخاب ها را تاييد كند تا به يك تعريف دقيق تر از واژه شيزو برسيم. واژه اي كه هرجا كم آورديم مي توانيم ازش استفاده كنيم تا جايي كه مانند چرمنگ برره به وسعتي جهان گستر دست يابد! مزيد امتنان خواهد بود اگر پس از انتخاب هايتان توضيحي هم ارائه فرماييد. پيشاپيش از حضور گرم شما در نظر سنجي سپاسگزاريم!!!!!!!!!!!!)))))))))))

به شيرازي هاي مجلس: اگر مي خواهيد ديالوگ برقرار كنيد با هم تماس بگيريد. اينجا كه جاش نيست يكي بياد بگه فلان ساعت بيا خيابون كريم خان بريم با هم بستني بخوريم!!!

این دیالوگ از «حرفه:خبرنگار» آنتونیونی(شاید تاثیرگذارترین اثر هنری عمرم)

wouldn't it better if we could just forget old places? forget everything that happens and just throw it all away, day by day?

- unfortunately the world doesn't work that way.

- well, it doesn't work the other way either

در پاسخ به نظرسنجی حنانه: ماریا اشنایدر و مارلون براندوی «آخرین تانگو در پاریس», جک نیکلسن در «پنج قطعه آسان», فرناندو ری در فیلمهای بونوئل, بس در «شکستن امواج», مایکل کین و آن دختر(اسمش یادم نیست) در blame it on Rio , دایان کیتون در فیلمهای وودی آلن, کاترین در «ژول و ژیم», ژان پی‌یر لئو در «مذکر/مونث», آنا کارینا در اغلب فیلمهایش بخصوص «پی‌یرو خله», «یک زن یک زن است» و «دستهء جدا», کل شخصیتهای «گربهء سیاه/گربهء سفید» کاستاریکا, جین هاکمن در «مکالمه», ونساردگریو در «آگراندیسمان», نیکلاس کیج «قلبا وحشی», فرانسیس مک دورمند short cuts (آلتمن), آل پاچینو و جان گودمن در «دریای عشق», جان تورتوروی «بارون فینک», رابرت دونیرو در «شکارچی گوزن», پیتر سلرز «پارتی» و «حضور»

حالا که بحث "شیـزو" رو باز کردید... بذارید من هم چند تا کلید واژه بگم... البته کاملا هم علمی نیست ... ولی خب معادل هایی بی ربط که به جای هم به کار می ره...

اسم علمی : شیزوفرنی

معادل فارسی : متوهم ، توهم زا

معادل نویسنده خارجی : فرانس کافکا

معادل نویسنده داخلی : صادق هدایت (به قول بچه ها صادق کافکا!)

معادل سینمایی : راننده تاکسی که روبه روی آینه اسلحه بازی می کند!

معادل سینمایی داخلی : شخصیت های مهمان مامان

معادل نویسنده سینمایی : امیر قادری !

معادل برو بچ و اینا : هـپـروت !

معادل مامانم اینا : سرت با ... می رقصه!

امیر جان :

اولا برای منتشر شدن فیلمت نگرانی کافی نیست ها... بگم! اینجا با نگرانی به هیچ جا نمی رسی .

دوما محاکمه ی کافکا اولین ترجمه فارسی اش اومده . مال نشر ماهی بگیر حتما .

راستی می خوای با برو بچز بیایم روزی 20 تا کامنت بزاریم که تو هم هی به افتخارش روز نوشت بنویسی؟ آره ؟ اگه این جوری به تند نویسی تشویق می شی بگو ها !

1-سوفیا دستت درد نکنه کامنت این دفعه ات سر ذوق آوردم.حق با امیره.حال تو خیلی هم خوبه....

2-در رابطه با نظرسنجی حنانه فقط اینو بگم که همه ی شخصیت های خلاف کار فردیت دار واسم تو این دسته اند.مثل رابرت دونیرو در مخمصه یا بانی و کلاید و خیلی های دیگه

سلام آقاي قادري فرهاد بامداد هستم درمورد فيلم ام باهاتون صحبت كرده بودم ارسال كردم به دفتر سايت فقط چند نكته يك اينكه مدت فيلم 11 دقيقه است لطفا در اولين فرصت نگاه كنيد دو صداي فيلم درس ضبط شده سه فردا شك نكنيد كه ميزنيم ميعاد ما ساعت چهار ربع آزادي افشين امپراتور... چهار معرفي علي رضا مشايخي براي شما بچه هاي سايت سبك‏شناسى در آثار مشايخى

با بررسى مجموعه آثار مشايخى خصوصاً با مطالعه گفتارها و صحبت‏هايش در مصاحبه‏هاى مختلف، توجه به چندين نكته كليدى جلب مى‏شود كه از نظر شناخت موسيقى او و سبك‏شناسى آنها، حائز اهميت فراوان است. مهمترين اين نكات در قالب اصطلاحاتى نمود يافته‏اند كه، عبارتند از "تمركز گسترده"، "موسيقى نسبى" و " Meta-x ". در اين بخش با نگاهى كلى ابتدا، اين مفاهيم را توضيح مى‏دهيم و سپس بعد از بررسى آثار او در سبكها و شيوه‏هاى گوناگون، موشكافانه‏تر به آنها مى‏پردازيم:

Meta-x به طور قطع چترى است كه مجموعه آثار مشايخى را به نحوى در بر مى‏گيرد. اين اصطلاح عنوان يكى از نظريه‏هاى فلسفه هنر مشايخى نيز به شمار مى‏رود. او در موسيقى Meta-x در جستجوى منطق برترى است كه به كمك آن، همه ابعاد موسيقى را، چه از نظر فنى و چه از ديدگاه هويت فرهنگى، توضيح دهد.

ريشه پيدايش چنين تفكرى در آثار مشايخى، تعليم و تربيت چند فرهنگى او از يك سو و گرايش به فلسفه، از سوى ديگر است. با توجه به اين توضيح، مى‏توان دو سبك اصلى ديگر را كه زير اين چتر Meta-x پرورش يافته‏اند، بررسى نمود.

اين دو سبك با اصطلاح "تمركز گسترده" ( به پيشنهاد هوشنگ طاهرى ) و "موسيقى نسبى "( به پيشنهاد كامبيزمشايخى ) شناخته مى‏شوند.

در يك سرى از آثار آغازين مشايخى، گرايشى به نهايت ايجاز در بيان هنرى ديده مى‏شود. در مرحله نخستين اين گرايش، آهنگساز در جستجوى بيانى كاملا متمركز در موسيقى است و عامل تمركز در تمام سطوح آن به چشم مى‏خورد. به بيان ديگر، آهنگساز در اين سبك از متفاوت ‏ترين اختلاف سطوح ابعاد صدا، در زمانى كوتاه بهره مى‏برد. مأنوس شدن شنوندگان با اين شيوه بيان در آهنگسازى مشايخى‏به ممارست و پى‏گيرى در شنيدن آثار او نيازمند است. در شيوه "موسيقى نسبى" كه با گذشتن از شيوه "تمركز گسترده" ايجاد مى‏شود، يك بعد يا يكى از پارامترهاى موسيقى يا يك ديدگاه فنى يا فلسفى، موضوع اصلى تأليف موسيقى قرار مى‏گيرد و تمام ابعاد به نسبت آن، تعريف و مشخص مى‏شود. به عنوان نمونه اگر در يك قطعه موسيقى نسبى، منظور مؤلف، سرعت است، سازها به نسبت توان اجرايى در خدمت "بعد سرعت" قرار مى‏گيرد و اگر رنگ‏آميزى هدف باشد، "سرعت" است كه در پس زمينه "كمپوزيسيون رنگ" قرار خواهد گرفت.

به زبانى ساده‏تر، ابعاد مورد نظر، نقشى مشابه آنچه ملودى در موسيقى قديم ايفا مى‏كرد برعهده مى‏گيرند و همانگونه كه چند ملودى در كنار يكديگر حركت مى‏كردند در "موسيقى نسبى" نيز "ابعاد" مختلف در يك زمان بسط مى‏يابند. يعنى در حقيقت موسيقى از سلطه "بينش خطى" اندك اندك آزاد مى‏شود و به نوبه خود راه را براى Meta-x هموار مى‏سازد. )آثار غير ايرانى مشايخى پس از سالهاى 1974-75 تحت تأثير اين سبك به وجود آمده‏اند.( براى شناخت بهتر آثار اين آهنگساز از ديدگاه سبك‏شناسى، لازم است كه انگيزه‏هاى بنيانى او مورد توجه قرار گيرد.

اين آهنگساز، صراحتاً اعلام مى‏كند كه موسيقى، از نظر او "زبان" است . پذيرش اين اصل، پرسش‏هاى جديدى به همراه مى‏آورد كه پاسخ به آنها، در درك سبك‏شناسى آثار مشايخى، موثر واقع خواهد شد. هنگامى كه موسيقى به عنوان نوعى زبان تعريف شود، بلافاصله مسئله حضور مخاطب تداعى خواهد شد. او از زواياى ديگرى نيز به اين موضوع پرداخته است. به عنوان نمونه تأكيد بر منتقل ساختن تعهد، از "هنر" به آهنگساز در حقيقت عنصرى است براى اينكه، زمينه دريافت اثر هنرى براى مخاطب او، مهيا شود. به عبارت ديگر او پيش از هر چيز، توجه ما را به اين نكته معطوف مى‏كند كه موسيقى را به عنوان "تفكر" مورد توجه قرار دهيم و خود را از اين منظر براى دريافت آن آماده كنيم. بنابراين، توجه به مخاطب به معناى ساده انديشى آهنگساز نيست و در واقع آگاهى نسبت به ساده نينديشيدن او است.

نتيجه ديگر اين ديدگاه مشايخى موضوع تنوع در گفتار است. اگر قرار است موسيقى نوعى بيان باشد لازم است كه براى شنوندگان متفاوت، به انواع مختلف عرضه شود. تنوع در بيان را مى‏توان يكى از مهمترين مشخصه‏هاى موسيقى مشايخى محسوب كرد و آن را ريشه‏اى براى سبك‏شناسى آثار او در نظر گرفت.

سومين موضوعى كه در ارتباط با موسيقى به عنوان يك زبان مطرح مى‏شود، چگونگى بيان يك موضوع واحد به مخاطبان متفاوت است. خود آهنگساز در اين رابطه مثالى مى‏زند، او مى‏گويد: "در روزهايى كه دور از ايران، دائماً اخبار غم‏انگيزى، از شرايط اجتماعى ايران مى‏شنيدم، عميقاً نگران بودم كه بعضى از آشنايان خود را از دست بدهم. در اين ميان به ياد فروشنده‏اى در محل زندگى دوران كودكى‏ام افتادم كه در هنگام فروش شاه توت، تمى را زمزمه مى‏كرد. اين تم توسط شاه توت فروشان در آن روزها، خوانده مى‏شد و هميشه مورد توجه من بود، زير بار فشارهاى احساسى و عاطفى مصمم شدم قطعه‏اى با الهام از آن تم بنويسم و به اين ترتيب، قطعه الكترونيك "ياد" در زمستان 1357 به وجود آمد". )اپوس 66)

با در نظر گرفتن مطالعاتى كه او، در زمينه موسيقى چند صدايى ملهم از بخش اصلى داشته است اين تم، هرگز از ياد نرفت و هر بار متناسب با "شرايط" و " مخاطب " به نحو ديگرى مورد استفاده آهنگساز قرار گرفت. چنانكه در قسمت دوم اولين قطعه از مجموعه پنج گانه پيانو ( داستانهاى كوت ا ه ) ، با تنظيم‏هاى متفاوتى در قطعه داستانهاى كوتاه براى پيانو و اركستر ( اپوس 106، شماره 2) و كلارينت پيانو ( اپوس 106، شماره 3)، استفاده شد، ضمن اينكه همين تم، اساس موومان اول سمفونى شماره پنج واقع شد ( اپوس 112) و يكبار ديگر به نوعى متفاوت در قسمت "زندانى" از مجموعه شهرزاد ( اپوس 115) بكار رفت. از اين دست نمونه‏اى ديگر نيز مى‏توان مثال زد و آن تمى است كه آهنگساز به كمك كامپيوتر و براى قطعه كامپيوترى "بختيارى" تصنيف كرده است. اين تم بعدها در قسمت دوم قطعه " نامه‏ها " و در قسمت دوم "سوئيت سمفونيك لحظه‏هاى ايرانى" و در "سوئيت ايرانى" براى سازهاى زهى مورد استفاده قرار گرفت.

از ديگر مشخصه‏هاى اصلى موسيقى مشايخى، علايق همزمان او به موسيقى ايرانى و موسيقى غير ايرانى است. اين مشخصه از طرفى، با تنوع انديشى او همخوانى دارد و از جانب ديگر به اشتياق خستگى‏ناپذير او براى "جستجوى نو" در موسيقى. اين هر دو، در انديشه او قابل تعقيب است به گونه‏اى كه؛ از نقطه نظر تنوع‏طلبى، گرايش او به موسيقى ايران منبسط شده و به تدريج به تمايلى به در مقابل هم قراردادن موسيقى ايرانى و غير ايرانى منجر مى‏شود و تدريجاً، به سوى توجه و بهره‏گيرى از فرهنگ‏هاى مختلف سوق مى‏يابد و در نهايت به موسيقى Meta-x مى‏رسد.

در اين بين علاقه و شتاب او براى درك، دريافت و تحليل، تدوين و در حقيقت مكاشفه "نو" از اولين انگيزه‏هاى تمايل به "آهنگسازى" است واين چنين نوگرايى، بعدها از نظر او براى آهنگسازى در ايران و ممالك ديگر، به صورت اجتناب ‏ناپذير در مى‏آيد.

او در اين مورد صراحتاً بيان مى‏كند: " درممالكى شبيه ايران، اگر نوگرا نباشيم، مقلّد خواهيم ماند " يا " با در نظر گرفتن اينكه در زمينه موسيقى هنرى فاقد دوران باروك، كلاسيك و رمانتيك هستيم، اگر نخواهيم مقلد مغرب زمين شويم، محكوميم كه مبتكر باشيم. "

تكنيك و ابزار در آثار مشايخى

ضمن مباحث گذشته، زواياى اصلى چگونگى نگرش، به مجموعه آثار آهنگساز دسته بندى شد، حال روند آهنگسازى او از نقطه نظر تكنيكى و مصالح ساختمانى مورد بررسى قرار مى‏گيرد. موسيقى مشايخى از نظر چگونگى بكارگيرى ابزار صوتى به چهار دسته اصلى، آثار سازى، الكترونيكى و كامپيوترى، الكترونيك و كامپيوترى در تلفيق با سازهاى اكوستيك و آثار صحنه و چند رسانه‏ايى تقسيم مى‏شود.

بر خود او با قطعات سازى شامل: آثار سولو ( همچون سوناتهاى ويولون سولو ) قطعات موسيقى براى گروههاى كوچك ( همچون سوناتهاى سولو به همراهى پيانو، چهار كوارتت زهى، تريوى زهى و قطعات متعدد براى گروههاى كوچك بادى چوبى، بادى برنجى و زهى ) ، آثار اركستر ( همچون قطعاتى براى اركسترهاى كوچك - ما باغهاى نيشابور را هرگز نخواهيم ديد - براى پيانو و اركستر - پرماننت براى پانزده ساز زهى ) ، قطعات سمفونيك ( هشت سمفونى كه در اين ميان سمفونى سوم، كامپيوترى است و در دسته‏بندى قطعات اركسترى به شمار نمى‏آيد و سمفونى هفتم كه چند رسانه‏اى است و از اركستر نيز بهره مى‏گيرد ) است.

غالب آثار الكترونيك و كامپيوترى مشايخى در انستيتو زنولوگى دانشگاه اوترخت هلند تصنيف شده و اكثر قطعات كامپيوترى او در استوديوهاى خصوصى. برخى از اين قطعات به عنوان نمونه عبارتند از يك سمفونى قديمى براى كامپيوتر ( سمفونى سوم اپوس 76)، پانپتيكوم70 ( اپوس 27) و پوليفونى 82 ( اپوس 91).

در زمينه قطعات كامپيوترى و الكترونيكى در تلفيق با سازهاى اكوستيك مى‏توان به قطعات ماهور شماره سه ( اپوس 72) به طرف شرق، (ا پوس 92) و تناقضات شماره سه ( اپوس 84) اشاره كرد.

و سرانجام اينكه از آثار صحنه و چند رسانه او مى‏توان به بالت بوف كور و اپراى ناتمام شهرزاد و قطعاتى چون به طرف شرق ( اپوس 92) و سمفونى هفتم ( اپوس 143) اشاره كرد. )

موسيقى ملهم از موسيقى ايرانى

مشايخى همواره از علايق ملى خود به عنوان عنصرى تأثير گذار در آهنگسازى‏اش ياد مى‏كند. او به ده شيوه مختلف در آثار خود، با موسيقى ايرانى برخورد كرده است، اين شيوه‏هاى برخورد عبارتند از:

آثار الكترونيك بدون استفاده از كامپيوتر، همچون؛ "ياد" و "شور" ( اپوس 15 و اپوس 66).

آثار الكترونيك در تلفيق با سازهاى ايرانى و به كارگيرى كوك ايرانى، همچون؛ "از شرق تا غرب شماره يك" ( اپوس 45).

آثار كامپيوترى ملهم از موسيقى ايرانى مثل بختيارى ( اپوس 88).

قطعاتى ملهم از موسيقى ايران، براى سازهاى ايرانى در تلفيق با سازهاى غربى بدون بهره‏گيرى‏از كوك ايرانى همچون؛ "در جستجوى زمان از دست رفته براى پيانو و اركستر" ( اپوس 111).

آثار ايرانى با استفاده از كامپيوتر در تلفيق با سازهاى اكوستيك همچون: "ميترا" ( اپوس 90).

قطعات ايرانى براى اركستر ايرانى همراه با تكنوازى سازهاى غير ايرانى مثل " آواز شماره يك" ( اپوس141، براى ويلنسل و اركستر ) .

قطعات ايرانى براى اركستر ايرانى با بداهه نوازى سازهاى ايرانى، همچون "آواز شماره 2" )اپوس 149).

موسيقى ايرانى براى پيانو همچون "مجموعه‏هاى پنج گانه"

موسيقى ايرانى براى اركستر زهى يا اركستر سمفونيك همچون "سوئيت ايرانى ( اپوس 137) و سمفونى پنجم" ( اپوس 112).

و سرانجام آثار ايرانى در موسيقى متاايكس كه خود به دو دسته تقسيم مى‏شوند:

قطعاتى كه روابط ايرانى آنها به عنوان اجزائى از نظم‏هاى از پيش ساخته شده، پيش بينى شده‏اند. به اين ترتيب كه نتهاى دلخواه براى روابط ملوديك ايرانى از درون نظم از پيش ساخته انتخاب مى‏شوند، مانند قطعه سمپوزيوم ( اپوس 146) و قطعاتى كه در آنها، بداهه نوازى نسبتاً آزاد اساس كار را تشكيل مى‏دهد. از چنين تكنيكى در دشتى شماره2 ( اپوس 87) و چهارگاه شماره2 ( اپوس 140)، بهره برده شده است.

موسيقى غير ايرانى

عنوان فوق، در برگيرنده كليّتى است كه بايد با آن محتاطانه برخورد نمود. آثار اصطلاحاً غير ايرانى مشايخى، از بسيارى جهات و در خيلى موارد عميقاً ايرانى هستند. عنوان غير ايرانى براى سهولت بحث انتخاب شده است و بيشتر به اين نكته اشاره دارد كه روابط ملوديك، آنگونه كه نزد اكثر مخاطبان شناخته شده است، ايرانى نيست. بنابراين به طور كلى، دو سبك بسيار مهم آثار او زير چتر متاايكس گسترش پيدا كرده‏اند. قطعات او از نقطه نظر ارتباط غير مستقيم با موسيقى ايرانى نيز مى‏توانند به دو گروه دسته بندى شوند:

الف - از قطعاتى كه اصولاً، ارتباط قابل تعقيب با موسيقى ايرانى و تفكرات ايرانى ندارند.

ب - آثارى كه بدون داشتن روابط ملوديك ايرانى، زير نفوذ تفكر ايرانى هستند.

در اينجا از "قطعات گسترش" يا "سمفونى شماره يك" و يا قطعات كامپيوترى "سريل‏شماره يك و دو" مى‏توان ياد كرد كه هيچگونه ارتباط مستقيمى با موسيقى ايرانى، ندارند و از طرف ديگر قطعاتى چون " ما باغهاى نيشابور را هرگز نخواهيم ديد " و قطعه " آن طرف اتمسفر " عميقاً برگرفته از الهامات ايرانى، به شمار مى‏روند.

به طور كلى آن دسته از آثار مشايخى كه ارتباط مستقيم با موسيقى ايرانى ندارند، بدون در نظر گرفتن اينكه چه مكانى زير چتر متاايكس اشغال كرده‏اند، در دو سبك اصلى قابل توضيح خواهند بود.

اگر اين روند را از روى شماره آثار او پى‏گيرى كنيم، تا حدود اپوس 40، تمركز در بيان به عنوان يك موضوع اصلى در غالب قطعات، حضور اصلى دارد. تا جائيكه، هوشنگ طاهرى، لغت "تمركز گسترده" را براى معرفى اين سبك از آثار او پيشنهاد كرد. اين موضوع حائز اهميت فراوان است كه چند اثر مهم او، كه به نوعى دريچه هايى به سوى موسيقى متاايكس محسوب مى‏شوند، چنانكه شور ( اپوس 15) و از " شرق تا غرب " ( اپوس 45) از نظر زمانى، در اين دوره نگاشته شده‏اند ضمن اينكه، قطعاتى ديگر مانند سكوت شماره يك ( اپوس 12)، سكوت شماره دو ( اپوس 17)، "پرماننت براى پانزده ساز زهى" ( اپوس 33) " گسترش شماره پنج، نيما " ( اپوس 39)، كه اندك اندك راه را به سوى "موسيقى نسبى" مى‏گشايند نيز در اين دوره به وجود آمدند. كوارتت شماره يك )اپوس 21)، همچنين سونات ويولون و پيانو )اپوس 36) و سوناتهاى ويولون شماره يك و دو)اپوس 19 و 34) و يا دولوپمان شماره چهار براى پيانو سولو ( اپوس 35)، نيز بهترين نمونه‏ها براى شناخت سبك تمركز گسترده هستند و در آنها بيشترين مطالب با كمترين واژگان بيان شده است.

در آثار اوليه اين دوره بلافاصله متوجه تأثير "آنتون وبرن" مى‏شويم. مشايخى به دليل آشنايى با "يلى‏نك" با تمام جلوه‏هاى موسيقى آوانگارد، عميقاً درگير و از طرفى بسيار مجذوب وبرن بود و حتى در يك كنسرت تحت عنوان "نوادگان مكتب دوم وين" معرفى شده بود. به گفته خودش تنها به دليل شناختى كه به عنوان يك ايرانى، از فرهنگ‏هاى غير اروپايى داشت، توانست استقلال فكرى خود را از نقطه نظر سبك‏شناسى حفظ نمايد. از نظر او مكتب دوم وين يا موسيقى دوازده تنى، بيشتر معرف مصالح ساختمانى است تا تظاهرات سبك‏شناسى چنانكه در سه شخصيت برجسته آغازگر اين مكتب يعنى )آلبان برگ، شوئنبرگ، وبرن، شاهد سه شيوه بيان متفاوت هستيم( با تأثيرى كه آنتون وبرن، بر موسيقى پس از جنگ دوم جهانى نهاد هر آهنگساز جوانى مى‏توانست براى مدت طولانى "گرفتار" سبك‏شناسى ملهم از وبرن شود، حتى گاه آهنگساز كهنسالى چون استراونيسكى نيز از اين جريان، دور نماند. در قطعات دوره "تمركز گسترده مشايخى"، در عين آنكه قطعات زيادى به اتمسفر دوازده تنى نزديك هستند، آثار كمى، با وفادارى به شيوه شوئنبرگ نگاشته شده‏اند. مانند نه اكسپرسيون براى كلارنيت، و باس كلارنيت ( اپوس 1) و موزيك براى تريوى زهى ( اپوس 2،شماره 2).

در مقابل اين قطعات همانطور كه گفته شد، با قطعاتى مانند "سكوت" برخورد مى‏كنيم كه افق ديگرى را پيش روى مى‏گشايند، قطعات الكترونيك را مى‏شنويم كه از جانبى ما را به سمت و سوى متاايكس سوق مى‏دهد و از جانب ديگر ما را از منطق دوازده تنى دور مى‏كند.

همانطور كه گفته شد پيش از آنكه مشايخى تفكر متاايكس را صريحاً مورد بحث و گفتگو قرار دهد، شاهد دوران وسيعى از آثار او هستيم كه به عنوان يك زبان مستقل، تحت عنوان "موسيقى نسبى" نقش بزرگ و مهمى را در زندگى هنرى او ايفا مى‏كند. مسئله نسبى تلقى كردن ابعاد، در واقع مسئله آزاد سازى ابعاد صدا در خدمت خلاقيت است.

او معتقد است كه اكثر جنبش‏هاى مهم موسيقى "يك بعدى" بوده‏اند و هر چند به طور همزمان حلقه‏هاى تشكيل دهنده وجود موسيقايى تمدن را به وجود آوردند در امتداد "يك خط" تفسير شدند. امپرسيونيستها به يك جنبه مى‏پرداختند، اكسپرسيونيستها جنبه‏اى ديگر را مد نظر قرار مى‏دادند. استراوينسكى گرفتار يك جلوه خاص بود و شوئنبرگ جلوه‏اى ديگر را برمى‏گزيد. آهنگسازانى بودند كه متوجه استراوينسكى شدند و آهنگسازانى، راه شوئنبرگ را برمى‏گزيدند. مشايخى افسوس مى‏خورد كه موسيقى و موسيقى دانان، كمتر از آنچه كه لازم بوده، فلسفه وجوه موسيقى را مورد توجه قرار داده‏اند. او تمايل دارد خود را از يك بعدى بودن رها كند و اولين قدم بزرگ او در اين رهايى، توجه به "نسبت ابعاد به يكديگر" در مقاطع خاص قطعه موسيقى بود.

به اين ترتيب هر بعدى، به نوعى استقلال در موسيقى او دست يافت و نهايتاً موسيقى نسبى زمينه‏اى شد براى طرز تفكر متاايكس.

از قطعات مهم موسيقى نسبى مى‏توان از تناقضات اپوس 51، سمفونى‏هاى شماره 4، اپوس 103 و سمفونى شماره 6 اپوس 125 ، كنسرتو ويولون و اركستر اپوس 96 و كنسرتوى كلارنيت و اركستر اپوس 99 نام برد. از نقطه نظر سبك‏شناسى، دوره موسيقى نسبى، در شيوه‏اى تكامل مى‏يابد كه هميشه به نحوى بر موسيقى مشايخى حاكم بوده است: متاايكس .

مشايخى پس از بازگشت به ايران و اقامت در تهران، در حركتى كه در محيط موسيقى تهران تأثير شوك‏آورى داشت، " اركستر موسيقى نو " را بنا نهاد. اركسترى كه در آن سازهاى ايرانى اكثريت اركستر را تشكيل مى‏دهند و در كنار سازهاى غير ايرانى موسيقى نو و پيشرو را عرضه مى‏كنند. از طرف ديگر در همين سالها بود كه او به تصنيف موسيقى ايرانى براى گام تعديل شده پرداخت، با كمى تعمق در مى‏يابيم كه طيف وسيعى از اصوات كه بين دو قالب موسيقى ايرانى و پيكره‏هاى اتماتيك و ارتعاشات غير دوره‏اى، در اين پروسه از آثار مشايخى مورد بررسى او بوده‏اند، به نحوى در حدود سى و پنج سال پيش و در قطعاتى مانند شور، اپوس 15 و از شرق تا غرب اپوس 45 مورد توجه او بوده‏است. به همين دليل با قاطعيت مى‏توان گفت كه متاايكس، كه در حقيقت توجه چند بعدى به دنياى اصوات است، هميشه به صورت چترى در زندگى آهنگسازى او حضور داشته است. به زبانى ساده با الهام از عقايد هنرى او، مى‏توان گفت در متاايكس ابزارى جستجو مى‏شود كه تفكرات گوناگون سبك‏شناسى را متحد كند. او در نظريه‏هاى خود تا جايى پيش مى‏رود كه "عدم همگن بودن" را به عنوان پلى براى "همگن بودن هنرى" تأليف مى‏كند.

در قطعه جشن اپوس 133، موسيقى تماتيك در مقابل موسيقى اتماتيك و موسيقى "تنال" در مقابل موسيقى "اتنال" قرار مى‏گيرد. قالبهاى متقارن ريتميك در مقابل پاره‏هاى نامتقارن ريتميك واقع مى‏شوند و موسيقى ايرانى در مقابل موسيقى غير ايرانى. تمامى اين در "مقابل هم قرار گرفتن"ها تبديل به روندى يكسان مى‏شود و سپس مجدداً به صورت تز و آنتى‏تز به خدمت تلفيقات جديد در مى‏آيد. بنابراين وحدتى از "متفاوتها"، "متضادها" و حتى "تناقضات" مى‏شنويم كه به هيچ عنوان به كلاژ شباهتى ندارد.

براى درك و شناخت سبك‏شناسى موسيقى مشايخى، از بررسى ايده‏هاى هنرى او، گريزى نيست. اين ايده‏ها، روشنگر راه فكرى او هستند ضمن اينكه اين نكته مهم نيز فراموش نشدنى است كه او به تعريف نهايى هنر و تعريف نهايى موسيقى اعتقادى ندارد و آنچه بيشتر، نظر او را جلب مى‏كند "هدفمند بودن" راه است. به اين ترتيب او در تفكرى سيال، از طريق راهى- كه معتقد است تا پيموده نشود، شناخته نخواهد شد و مكاشفات دائمى راز وجود آن است، به هدفى كه تنها از طريق موسيقى دستيابى به آن ممكن است، حركت مى‏كند و به گفته خود، مى‏كوشد با گفتگويى ساده، مخاطب را در جريان افكارش قرار دهد. در اينجا طرح برخى از ايده‏هاى هنرى مشايخى كه ترجمان برداشت‏هاى فلسفى او است ضرورى به نظر مى‏رسد

سلام دوستان...

حالم زياد خوش نيست.اين روزها همش دارم به اين شعر فكر مي كنم كه چه زود دير مي شود.كتاب هم كه واسه خوندن فراوونه...اوليش:بيژن و منيژه اثر تازه استاد جعفر مدرس صادقي.

در رابطه با نظرسنجي حنانه سلطاني :

چرا كسي درباره شخصيت هاي سينماي خودمون حرف نمي زنه . شايد نظر من عجيب باشه ولي با خواندن روزنوشت ها و تعريف هايي كه دوستان از واژه شيزو (سرخوش و متوهم ) داشتن اولين اسمي كه به خاطرم اومد مجيد قصه هاي مجيد خودمون بود.

نظر سنجي خانمِ حنانه يه خورده تخصص روانشناسي ميخواد ولي علاوه بر اونايي كه بقيه گفتن، دنيرو تو"جكي براون" و ابي در "كندو" .

1. یادمه سر کلاس شیمی بودیم و معلم داشت چرندیاتی درباره ی واکنش گوگرد و بوی بدش در ارتفاعات بالا میگفت... رفیقم داشت "مرشد و مارگریتا" میخوند. بهش گفتم اگه روزنامه ای چیزی داره بده بخونیم. اون هم دست کرد تو کیفش "خداحافظ گری کوپر" رو انداخت جلوم و دوباره سرشو کرد تو کتاب. معلم رسیده بود به ارتفاع 6000 متر و بوی بد گوگرد به اوج رسیده بود. کتاب رو باز کردم و جمله ی اولو خوندم: " عزی بن زوی هم بود" . پسر این ریتم تند چند صفحه ی اول... وااای. حسابی یاد سکانس اول "سگدونی" افتاده بودم . سرعت خوندنم هم زیاد شده بود. تو چند ثانیه صفحه ی 3 تموم شد . معلم هم دیگه دست از تبلیغات منفی برداشته بود. تا آخر کلاس 10 بار 3 صفحه ی اولو خوندم... 10 بار.... یادش بخیر

2. درباره ی نظر ینجی حنانه: مگه سرخوش تر از بوچ و ساندنس داریم؟

3. بحث آدم حسابیا شد. من هم اردیبهشت به دنیا اومدم. هه هه هه . اون رفیقم که بند 1 گفتم on شد. فعلا بای بای

اول اینکه می دانم بهتر بود سرخوش را نمی نوشتم و ممنونم از امیر و سحر و بقیه بچه ها که ابهام صورت سوال را کمتر کردند.(من که خودم از تعریف شیزو عاجزم!) بعد اینکه به نظرم با وجود اینکه معنای شیزو پهنایی به گستره گیتی دارد(!) تعداد شیزوهای اصیل تاریخ سینما محدودند. تقریبا می شوند همان هایی که سحر نوشته. راستش فکر این نظرسنجی از دهه هفتاد و خیابان های پایین شهر به سرم افتاد. فیلم که تمام شد احساس کردم جای آدم هایی امثال جانی بوی کم کم دارد خالی می شود. بهترین شیزوهای تاریخ سینما را بخواهم بگویم باید حول و حوش همان دهه هفتاد حرکت کنم.(درست برعکس بهترین مدل های مو) و نمونه امروزی اش می شود شخصیت ناقص و قوام نیافته آلکس(سوپر ولگرد!)in to the wild. یک لحظه حس کردم نسل شیزوهای اصیل تاریخ سینما دارد منقرض می شود! و حالا با وجود صورت سوال لایتناهی(!) من محدود شدن جواب به دهه هفتاد و کامنت های بچه ها انگار دارد این واقعیت را تایید می کند.

سلام،"تکخال در حفره "را به سفارش "تونی راکی مخوف" در سینما4 دیدم وچیزی که لذت دیدن فیلم را برایم مضاعف کرد تاکید مجری ومهمان برنامه بر این نکته بود که:(کسانی که در این لحظه دارند این برنامه{فیلم} را نگاه میکنندحتما از فرهیختگان سینما هستند){ هر دو با سر تایید میکنند.}میدونی ؟حس خوبی رو منتقل میکرد.مثل اینکه به یه پرنده باز بگی :عشق باز. یا به یک...

نکته اینجاست که تمام کسانی که توی تایتانیک بودند ،توی تایتانیک،بودند. مهم نبود در کدوم طبقه.بعدش به این فکر کردم که الان امیر قادری و سایر بچه های کافه که از من خیلی جلوترن هم احتمالا جز همین گروه از بینندگان هستند.پس من هم هستم!؟ ایول.

دیگه اینکه ،به قول یکی از بچه های کافه:(زمان دیدن هر فیلم ،یک روزی فرا میرسه.) زمان دیدن فیلم"سالو" هم دیشب برای من فرا رسید که ای کاش نمیرسید.به این دلیل که تا الان نتونستم غذا بخورم.حالا میفهمم چرا چندین سال پخش این فیلم در ایتالیا ممنوع بوده.فیلمی که" پازولینی" به نوعی جانش را بر سر آن گذاشت.

برای نظر سنجی حنانه:

جک نیکلسون در دیوانه ای از قفس پرید

پل نیومن در بوچ کسیدی و ساندانس کید

پل نیومن در لوک خوش دست

برادران مارکس

ساموئل ال جکسن در پالپ فیکشن

جان تراولتا در پالپ فیکشن

بعضی از هیو گرانت ها

استیفن چو در فوت و فن کونگ فو

داستین هافمن در لنی

هومر در سیمپسون ها

جرج کلونی در ای برادر کجایی؟

جودی ابود در بابالنگ دراز

مجید در قصه های مجید

.

.

.

وقتی نظرسنجی تون اینقدر مبهم میشه، انتخاب های من هم این جوری میشه!

برای مصطفی انصافی:اینجا اسمش کافه است پسر جون.دلمون بخواد قرار هم میذاریم.تا کور شود هرانکه نتواند دید:)))

بچه ها 5شنبه میریم کریم خان بستنی بخوریم....

روزهای سگی.....روزهای کرمی....روزهای ...

از همان غروب انزلی حالم گرفته شد.ایستاده بودیم و همدیگر را چون حلقه های زنجیر در آغوش گرفته بودیم و سرود ملوان را میخواندیم.دقایق آخر بود و ما مطمئن بودیم که ملوان بالاخره گل را خواهد زد.این غروبهای استادیوم تختی را زیاد دیده ام.تازه داشتم به این فکر میکردم که قرار است به اندازه ایمانمان خدا روزیمان را کف دستان بگذارد.علی قربانی(بازیکن سابق ملوان که حالا در پیکان است.) که وارد زمین شد داد زدم: علی گل به خودی...نگاهی به سوی من که چند قدمی زمین بودم انداخت و لبخندی زد.دقیقه ای نگذشت که علی قربانی پشت کرنر رفت.عادت دارم وقتی به استادیوم میروم معمولا توپ را دنبال نکنم.آنها را بعدا از تلوزیون هم میتوانم ببینم.نگاهم را به سوی احمدزاده چرخاندم...دستهای ممی به روی سرش رفت و سکوت...ان موقع بود که آن سوی زمین را دیدم.گل خورده بودیم.تمام انرژی که به زمین فرستادیم دود شد..."خداوند به اندازه نیازمان فرود می آید و به اندازه آرزویمان گسترده میشود."

قرار نداشتم بحثم را با عطص ادامه دهم.اما تعجبم از این بود که از نقطه دلزده بود.نقطه ای که حکم میراند.نقطه که قاطع است.نقطه که راه را نشان میدهد.نقطه که قطب نماست.نقطه ای که همه ما را کانالیزه میکند به سمت راه و سَبیلی که بدون منظره گیس و سبیل مثل زیتون پرورده بدون چوچاق است(این چوچاق هم به یاد صوفیا)...و قرار است ما همیشه خاطر حزینان درِ شعرِ تر را گل بگیریم.و این که بعد از همه این سالها امیر قادری عزیزم چیزی که یاد گرفته این است که کمی احساساتش را کنترل کند.آره؟

تازه یادم رفت که میخواستم وقتی حرف خانواده شد کلی راجع به این حرف بزنم که شین عزیز چقدر سال قبل نشان داد که میتوان همه چیز را(همه چیز را) فدای حفظ خانواده کرد.همه چیز را...

چرا پای منو وسط می‌کشی؟ تو داری یه بحران شدید روانی رو طی می‌کنی و طبیعیه که از هر کس و هر چیزی ممکنه بدت بیاد..... نه نه من دیگه این شر و ورهای تو رو گوش نمی‌کنم. در باب وصل و یگانگی و استحاله در دیگری و با معبود یکی شدن و این مزخرفات. تو عملا نشون می‌دی آدم دیگه‌ای هستی..... تو می‌خوای من اونی باشم که واقعا تو می‌خوای من باشم؟ اگه اونی باشم که تو می‌خوای پس دیگه من, من نیست. یعنی خودم نیستم......من من من من......خوب آره, تو واقعا خودتی؟ تو آدم دو سال پیشی؟ تو آدمی هستی که من می‌شناختم؟ تو یعنی اصلا عوض نشدی؟......نه عوض نشدم. تو رو دیگه دوست ندارم.......مهشید! واقعا این جوریه؟ یعنی همهء اون زمزمه‌ها, زندگیا, عشقا, همه دروغ بود؟؟

خاطره قربانت اگر حرف می‌زدی باهام می‌دیدی خودت....

راستی این شیزو توی سینمای خودمان مصداق ندارد؟

تو سرخوشا كسي ياد بوچ فيلم ”بوچ كسيدي و ...” نيفتاد؟ جونو چطور؟

1- در مورد شیزو اینا فعلن تک زبونمه :

-ویلیام لی - naked lunch - دیوید کراننبرگ.

-چهار تا اشپز فیلم خدای "پرخوری بزرگ" مال مارکو فرری.

-آنتوان دوانل در 400 ضربه تروفو و مخصوصا در stolen kisses.

-هر 3 تا هنرپیشه فیلم یک زن یک زن است گدار +انا کارینا و بل موندو در "پیر خله" بازم از گدار

-شخصیت اصلی فیلم "i stand alone" گارسپار نوئه

-شخصیت اصلی فیلم "سالی با 12 ماه" فاسبیندر- همون یارو ترنس سک..اله!)

-الیوت گولد و ساترلند در mash رابرت التمن+چنتا از پرسوناژ های فیلم نشویل

-ماستوریانی در 8.5 +جولیتا ماسینا در جولیتای ارواح فلینی

-جف بریجز در لبوفسکی بزرگ کوئن ها

-زنده یاد اسطوره! جان کاساوتیس(ص) و همسرش جنا رولندز کبیر در فیلم شاهکار "love streams"

شخصیت اصلی فیلم "تعطیلات دائمی" جارموش.

استاد دیوید لینچ!

-----------------------------------------------------------

چنتا نخاله هم اینجان که انصافا خوب مثالهایی برای شیزو هستند :

-کل شخصیت های کتاب های ویلیام باروز و جک کرواک!.(من "گرتی"اش را ترجمه کردم که پرسوناژهاش اصلا خود شیزو هستند!!.)

-فیلیپ آنسلمو خواننده افسانه ای گروه pantera + دایمبگ دارل گیتاریست اسطوره ای همان گروه (خدا اموات همرو بیامرزه!)!

- syd barrett خواننده و گیتاریست سابق پینک فلوید

جیم موریسون کبیر خواننده گروه Doors

جیمی هندریکس

Janis Joplin با اهنگ جاودانه summertime

ژان بونهام درامر افسانه ای گروه led zeppelin

blacky lawless خواننده گروه wasp (قدیما فقط اهنگ idol اش ).

کل شرکت کننده گان در وودستاک 1969!!!

کرت کوبین خواننده نیروانا که استثناً از مرگ ایشون بینهایت خوشحال شدم مرتیکه آلترنیتو راک و گرانژ باز حمال! خالتور!.

و سرانجام John5 گیتاریست بینهایت قدرتمند(البوم سولوهاشو گوش بدین، گور بابای آهنگای مرلین منسون) که چند سالی است پوز ساتریانی و استیو وی و پتروچی را حسابی زده!... ایشون تهیه کننده، تدوین گر و اهنگساز فیلم های خانم "جنا جیمسون" هم هستند!!.(کلا شخصیت جالبی داره!)

---------

ااااا...پس درهای ادراک رو ترجمه کردن!..خوب شد ما بیخیال شدیم!

به آقای وحید : این کارتونهای قدیمی رو که فکر کنم منظورته رو می تونم برات جور کنم. احتمالا منظورت همون خدایان نل، بلفی، بامزی و حنا و نیک و نیکو و خپل و سایر اسطوره های دهه 60 مملکتمونه...سری کامل dvd با کیفیت vhs که از روی تلویزیون خودمون کپچر شده(یعنی دوبله هم هستند! طبیعتا مگه میشه شخصیت های کارتون نیک و نیکو رو بدون دوبله خدای آن روزگار تصور کرد؟؟؟!!!!!). ایمیل بده تا بت بگم چیکار کنی.

-----

فعلن به عشق افشین قطبی داریم میریم استادیوم...!

امشب هم کانل 4 فیلم "the castle" اقتباس میشائیل هانکه (ص!)از فرانتس کافکا رو میزاره ساعت 8:30....(مدت زمانش 2 ساعته، خدا میدونه چقدرشو نشون بدن!)

قربون همگی

امیرجان،بوچ خان، صحنه ای که افسر آلمانی در دل خرابه ها از آدرین برودی می پرسد، غذا داری؟و آدرین برودی قوطی خیارشور را بغل کرده ونای حرف زدن ندارد.(پیانیست)

صحنه ای که تام هنکس با تنها همدم خود(توپ والیبالی که برایش چشم و ابرو کشیده) در جزیره،دعوالش میشود و آن را به گوشه ای پرتاب میکندو بعد پشیمان میشود و گریه کنان به دنبالش میدود وفریاد میزند:ببخشید،ببخشید،ببخشید...

(جدا افتاده)

صحنه ای که بانداراس جام زهر را آگاهانه از دست همسر خیانتکارش میگیرد و میگوید :دوستت دارم و می نوشد.(گناه اصلی)

خورشيد دم غروب ، آفتاب صلات ظهر نمي‌شه ، مهتابيش اضطراريه ، دوساعته باتريش سه‌ست ، بذارين حال كنه اين دماي آخر ، حال و وضع ترنجبين بانو عينهو وقت اضافيه بازيه فيناله ، آجيل مشگل گشاشم پنالتيه ، گيرم اينجور وجودا ، موتورشون رولز رويسه ، تخته گازم نرفتن سربالايي زندگي رو ، دينامشون هم وصله به برق توكل ، اينه كه حكمتش پنالتيه ، يه شوت سنگين گله ، گلشم تاج گله........

نظر سنجي بوچ ميتونه جالب بشه ؛ براي من اين سكانس هاست : سكانس پخش موسيقي براي زنداني ها : "رستگاري شاوشنك" – آواز خوندن ويتو كورلئونه در كودكي در اقامتگاهش : " پدرخوانده 2" – سكانس تهران قديم : "شايد وقتي ديگر" – شلنگ تخته انداختن روبرتو بنيني براي پسرش وقتي داره براي اعدام ميره : "زندگي زيباست" – برگشت مالنا و همسرش به شهر : "مالنا" – خراب شدن سينما و فيلم مونتاژ شده : "سينما پاراديزو" – يادآوري خاطره كودكي مارني : "مارني" و سكانس هاي پايانيِ "سانست بلوار" ، "آپارتمان" ، "امتياز نهايي" ، "تاوان" و "آواز زير باران". يكي دو تا ديگه هم هست كه خصوصيه و نميشه گفت .

سلام آقاي قادري به دستتون رسيد؟

برای حنانه:

این کلمه ای که شماها میگوئید برای من یعنی کسی که از دنیا بریده و دیگر هیچ چیز برایش مهم نیست.یعنی "ته خط"

"ته خطی" های من بدون ترتیب:

-منصور در نفس عمیق

-استریت در داستان استریت

-پل نیومن در لوک خوش دست

-تراویس در پاریس تگزاس

-تراویس در راننده تاکسی

-ماریا والور در ملیسا پی

-تامی لی جونز در سه خاکسپاری ملکیاداس استرادا

-نورا جونز و جود لا در شبهای ذغال اخته ای من

-جک نیکلسون در پرواز بر فراز آشیانه فاخته

واین هم به افتخار حنانه و شیرازیهای اینجا(مطمئن باشید هیچ جای دیگری خرجش نمی کردم):

-"""""""""""بیورک عزیزم در رقصنده در تاریکی""""""""""

یادم آمد باز هم میام.

همین.

این رو یادم رفت.اینهم به افتخار مصطفی جوادی:

مستر HGW XX/7 در زندگی دیگران.آنجاها که دارد روزنامه پخش میکند.

چییییییکاااااااااااااار میکنی(تکیه کلام جدیدمه که به جا یا نابجا استفاده میکنم).

برای بوچ :

1- سکانس ورود خانم و آقای اسکوردیا به شهر در مالنا.

(تمام مردم رو می بینم که در حال گفت و گو هستند و ناگهان همه با تعجب به کسی خیره میشن که خارج از قاب و ما نمیبینمش . اینجاست که موسیقی انیو موریکونه اوج میگیره ( قطعه ی Inchini Ipocriti E Disperazione ) این جاست که اقا و خانم اسکوردیا رو دست در دست میبینیم که در حال ورود به شهر هستند و من که مثل یه آدمه برق گرفته هیچی نمیتونستم بگم و فقط اشک بود که از چشمام سرازیر شد.

2- پدر خوانده 3 اونجایی که مایکل کورلئونه پس از کشته شدن دخترش یه فریاد میزنه ( این پلان یکی از دلایل من برای اینه که میگم آل پاچینو بهترین بهترین بهترین بازیگر تاریخ سینماست.) و ما فلاش بکی رو از پدر خوانده 1 و 2 و 3 میبینیم وبعد با مرگ مایکل تصویر فید میشه.

3- روزی روزگاری در امریکا اونحا که دبورا سوار قطار میشه و نودلس با حسرت بهش نگاه میکنه و قطار حرکت میکنه و .... . ( به نگاه خیره دنیرو دقت کنین . به نظرم حتی مجنون هم همچین نگاهی به لیلی ننداخته بود.)

4- راه کاریتو اونجایی که آل پاچینو روی پشت بوم یه خونه ایستاده و در حالی که درب سطل آشغال رو به جای چتر روی سرش گرفته و به معشوقش نگاه میکنه. )

5 - سکانس آآخر مونیخ اونجایی که با موسیقی فوق العاده جان ویلیامز حقیقت ماجرا برای بیننده مشخص میشه.

فعلا همین تا بقیش یادم بیاد.

آقای قادری سلام. آره من بودم که درباره DVD روزی روزگاری در آمریکا و تارانتینو گفته بودم. این پایان نیست.......

سنتوری- سکانس اول که علی میاد بین مردم و بعد سوار تاکسی میشه و چاوشی شروع به خوندن میکنه- سنتوری-سکانس تزریق حاجی بلورچی واسه پسرش علی- سنتوری-جایی که علی ترک کرده و از دکترش میخواد که بذاره تو بازپروری بمونه- -------------------- بوتیک-سکانس روی پل هوایی و دیالوگهای اتی-. -------------------- درخت گلابی- سکانس خداحافظی میم با پسرک قصه- -------------------- کلاه قرمزی و پسرخاله- سکانسی که آقای مجری برای کلاه قرمزی درد دل میکنه و میگه از بچگی خیلی تنها بوده- ------------------- پدرخوانده-سکانسی که براندو درباره اهمیت خانواده حرف میزنه- ------------------- مالنا- سکانسی که مونیکا بلوچی آرایش کرده میاد بیرون و صد تا فندک جلو سیگارش روشن میشه- ------------------- روزی روزگاری آمریکا- سکانسی که یکی از بچه ها شیرینی به دست پشت در منتظر اون خانمه ست تا شیرینی و بهش بده و بعد... طاقت نمیاره و شیرینی رو تا تهش میخوره- ----------------- رضا موتوری-سکانس آخر که رضا داره میمیره و میگه به عباس قراضه بگین رضا موتوری مرد. بعد هم ترانه مرد تنها و صدای فرهاد شروع میشه- ---------------- بازی پرسپولیس-سایپا- وقتی پرسپولیس گل زد و افشین قطبی دوید، بعد پرید هوا، بعد زانو زد روی زمین- --------------- بازی ایران - استرالیا- جایی که تیم دو تا عقب بود و عابدزاده خندید و کله معلق زد و باز خندید-

این را آقای کاربری به اسم حامد در بخش خبرهای سایت و در پاسخ به همین سوال بوچ نوشته. حیف‌ام آمد و دیدم به خصوص به خاطر آخرش،جای نظرش در این کافه خالی است.

امیر قادری

در پاسخ به سوفیا:

شیزوهای جدید سینمای ایران:

شخصیت علی(پسر طاهره) در به همین سادگی

حامد بهداد در مجنون لیلی و دایره زنگی

مهران مدیری در دایره زنگی.

اصلا چه طوره در کنار شیزوهای سینمای جهانمون اسم شیزوهای سینما و تلویزیون ایران رو هم بنویسیم.چه طوره؟

(اقتباس پرسشی از کامنت سوفیا)

ممنون از سخنرانی غراء تان جناب اسماعیلی!

اما بگذار حالا که دار و دستۀ قادری ها پهنای گسترۀ گیتی را به ابتر و (انتر) و ژولیده واژه ای در می نوردند و پیش می روند، ما هم دلزدۀ نقطۀ حاکمِ قاطعِ هادیِ کانال بسازِ شما باشیم. (%)

تو هم فرصت را غنیمت بدان و به زیر و کنارِ درخت گلابی بنشین و به منظرۀ پر از پشم و سبیلی فکرکن که مثلاً کنارۀ جادۀ انزلی – رشت را به جای زیتون پروردۀ بدون چوچاق پر کرده است. (%)

به ادامۀ بحث شروع نشدۀ مان هم نیندیش. تخیل آزاد بهتر جواب می دهد. گفتی که از امیر قادری عزیز ات یاد گرفته ای که کمی احساسات ات را کنترل کنی. (%)

امیدوارم که همچنان پابند راه استاد ات بمانی که در غیر این صورت عرض خود می بری و زحمت ما می داری.

به سیاوش :

پیانیستت حرف نداشت ، دو تا دیگه هم داره :

یکی تلاش افسر آلمانی که اسیر شده برای ارتباط با پیانیست و یکی موقعی که پیانیست برای نجاتش میاد اما دیر شده ...

توی جدا افتاده هم وقتی داره از جزیره فرار میکنه توپ والیبال توی آب می افته و تام هنکس خودش رو به خطر میندازه تا نجاتش بده ... اما نمیتونه. این سکانس هم خیلی تاثیر گذاره .

به رضا :

سکانس اعدام بنینی تو زندگی زیباست محشر بود . شاوشنک هم چند تا خوبش رو داره .

یهکم جو بدیه به عنوان یه استقلالی دلم برای خودم میسوزه برای صمد هم باز یه فصل دیگه پر مث این که باز امیر باید بیاد این قشون شکست خورده رو جمعش کنه به هر حال از قطبی هم زیاد خوشم نمیاد چون زده تو فاز مظلوم نمایی و جلب توجه این فصلم دوست صبا قهرمان بشه چون هم یحی رو یه جور دیگه دوست دارم هم در کل از صبا بیشتر از سپاهان خوشم میاد چون ارومو بی حشو وزائد کار میکنه درمورد نظر سنجی حنانه هم من خودمو پیش نهاد میکنم چون یه هو دیدی عین تراویسبیکل زدم تو دل جامعه دیگه کم کم باورم میشه لذت لذت بردن از من سلب شده پس حنانه نظر سنجی تو یه جواب داره مازیار

ااا...پس کامنتای من کو؟! :(

لحظه هاي زيادي بوده كه با هاشون خنديديم ويا گريه كرديم ولي اولين چيزهايي كه الان يادم مياد وبراي من مهمترينهاش ايناس:1-خسرو شكيبايي رو به ضريح اذان صبح وكيميا پرده اشك اون بود يا مال خودم تصوير رفت ومه الود شد عكس كيميا به دستش در حال ناله به درگاه خدا و مدد از امام رضا2-گريه حامد سراپا خشم وقتي داره با الهام چرخنده از يه رقيب چاقالوي بوگندو صحبت ميكنه شب يلدا3_صحنه فرار فروتن زير پوست شهر مادر براش يه كم خرت وپرت اورده وفروتن نميتونه گريه نكنه اما صداش در نمياد(رسما حال سكته داشتم)4_مناجات علي دهكردي توي كليسا وخدا خدا كردنش(از كرخه تا راين5_سنتوري از كجاش بگم كه نسوزم صحنه با گل وارد شدن هانيه.باد بردن وسايل تزريق پدر به علي التماس علي واسه موندن تو اسايشگاه6_ليلا ......دويدن ليلا به سمت مادر7_مادر ....مادر مرد از بس كه جان ندارد8_سكانس تپه تو به نام پدر9_ايضا بوي پيراهن ونصيريان:ديگه وقتشه كه بزنم تو گوشت پسر خودتو به من نشون بده10_شيدا:ليلا حاتمي در حال قران خواندن بالاي سر پيكر بي جان پارسا:يا ايها المزمل

این کامنت برای امیر قادری... بابت قولی که بهش داده بودم :

قرار بود دیشب پـابـرهنـه برم تو بهشـت... اما نمیدونم چی شد که.... با صورت خوردم تو دیفال ....!

قضیه از اونجایی شروع شد که.... بعد از اون گرد و خاکی که تو کافه راه انداختم که چرا بچه ها برای سایت مطلب نمی نویسند و.... آره و اینا....، امیر قادری گفت حالا که اینقدر "فیلم جدی! فیلم جدی" می کنی .. خودت برو درمورد "پابرهنه در بهشت" مطلب بنویس.... تیـریپت به "معنـاگرایی" هم می خورد....!

تو پاتخت به این بزرگی... اونم بعد از سه سال.... سرجمع چهار تا سینما فیلم برگزیده جشنواره 23 رو نشون می دادند! که تازه سینما به درد بخورش سینما آزادی بود...

کمپوت انسانی میدونید یعنی چی؟!... یعنی سوار مترویی شدم که تا خرخره جمعیت نمایشگاه کتاب رو به اعماق زمین می برد... ، و روی زمین هم فقط بچه تهرون ها می فهمند که عبور از ترافیک اطراف نمایشگاه یعنی چی ... به هر جون کندنی بود خودم روبه جلوی سینما آزادی رسوندم.... هرچی در رو دیوار رو گشتم اثری از "بهشت" نبود که نبود

رفتم داخل از مسئولش می پرسم پس چرا فیلم " پـابـرهنـه در بهشـت " رو پرده نیست؟!

- یک هفته گذاشتیم ...دیدیم فروش نداره... به جاش "تـلافی" رو گذاشتیم....

اومدم تو خیابون .. به تیزر" تلافی" که از مانیتور سردر سینما پخش می شد نگاه کردم.... "مهدی امینی خواه" داشت هر هر به من می خندید....

به پارسا بختیاری: vahid67_67@yahoo.com

از كرخه تا راين (ابراهيم حاتمي كيا)

سعيد ( علي دهكردي) : خدايا ... من شكايت دارم . من شاكي‌ام . پس كو رحمانت ؟ پس كو رحيمت ؟ آخه چرا اينجا ؟ چرا حالا ؟ چرا اينطوري ؟ من شكايتمو پيش كي ببرم ؟ به كي بگم ؟

اخرین باری گریه کردم فهرست شیندلر جایی که خانوماروتوی اتاقی با دوش های گاز بردن و ناگهان به جای گاز از دوشها آب می یاد بیرون (دست خدا رو دید؟)

1-به پارسا بختیاری: اگر امکانش هست می شود لطف کنی به من هم بگویی این کارتون ها را چطور می شود گیر آورد؟

hannanehsoltani@yahoo.com

2-به امید، سوفیا و سایر رفقا: خیلی مخلصیم.

سوفیا کامنت های این روزنوشتت عالی بود.

این هم برای دوستانی که تاج شیزو بودن را بر سر "مجید" گذاشتند! :

مجید:" ... اما اگر قدری فکر کنیم می بینیم کسانی در این اجتماع هستند که خیلی خدمت می کنند و هیچ کس هم به فکر آنها نیست و اسمی از آنها نمی برد. این افراد زحمت کش مرده شورها هستند. آری یک فرد مرده شور خیلی زحمت می کشد. اما کسی او را دوست ندارد. با اینکه همه بالاخره یک روز به مرده شور احتیاج پیدا می کنیم اما هیچ کس با مرده شورها مهربان نیست و یک مرده شور هر چقدر در کارش ماهر باشد و مرده های ما را خوب شست و شو دهد... اصغر آقا مرده شور و زنش لیلا هم محله ای ما هستند. این زن و شوهر آدم های خوب و نازنینی هستند و دو تا دختر دارند که خیلی با وقار هستند اما هیچ کس به خواستگاری آنها نیامده چون هیچ کس نمی خواهد پدرزنش مرده شور باشد. حتی خود مرده شورها هم این چیزها را می دانند ولی به روی خودشان نمی آورند و باز هم مرده های ما را خوب می شویند. پس آنها خیلی به اجتماع خدمت می کنند چون از کسی توقع ندارند در صورتی که آنها می توانند به تلافی این نامهربانی ها دور از چشم صاحب مرده به مرده لگد بزنند و مشت به پک و پهلوی...."

3- گزینه ویژه من در جواب این سوال که سر چه فیلمی اشک می ریزم همیشه از کرخه تا راین است. این احتمالا تنها نقطه مشترک من با خانم تهمینه میلانی است!

شبها جون میدن برای رویا بافی و تخیل وفکر کردن به آرزوهای محال حالا چرا محال راستش چون فکر کردن بهشون یه جور خود آزاری مفرح محسوب میشه همیشه آرزوهای محال قشنگتر از اونایی هستن که مثلا چند درصدی شانس رسیدن بهشون وجود داره .

از نمایشگاه کتاب که برگشتم دوباره رفتم سراغ همون آرزوها خوره ی این فکر افتاد تو ذهنم که کاش یک نمایشگاه با همین وسعت و عظمت برای فیلم و سینما هم داشتیم تو خود تهران اصلا تو همین مصلا مثلا وقتی کتابها از توی غرفه ها جمع شدن جاشون فیلمها بشینن ،بزرگترین کمپانی های جهانی فیلم و جشنواره ها و شرکت های فیلمسازی جمع بشن و اثارشون رو تو یه نمایشگاه عرضه کنن فکر کنید فقط چند دقیقه بهش فکر کنید اگر مثل من خوره ی فیلم باشید و یر این تصور تا مدتی رهاتون نمیکنه ،جدا چه کیفی داره قدم بزنید تو سالن های خنک و بزرگ و فیلم بخرید وکنار آدمهایی باشید لنگه ی خودتون وای چقدر تصورش هیجان انگیزه

میبینید آرزوهای محال چقدر قشنگن فقط یه ایراد کوچولو دارن که همون محال بودنشونه اگر نه حرف نداشتن!

به بوچ: خوشحالم که با توجه به عقاید "تارانتینوی ات" ، با آن لحظات ناب پیانیست صفا کردی.کدام سینماگر{زنده}در عالم سینما میتواند این گونه غم و رنج وآسیب پذیری انسان رادر بستری لطیف از احساس، به تصویر بکشد؟ مثلا صحنه راه رفتن هریسون فورد با پای برهنه و لرزان روی لبه پشت بام را یادت است؟{دیوانه وار}

" پولانسکی کبیر" بی همتاست بوچ عزیز.

به آلفردو گارسیای بدون سر:سلام داداش،چرا حالت خوش نیست؟سرت سلامت.. توی نظر سنجی بوچ شرکت کنی سر حال میای.

مصائب مسیح : بعد از اینکه حسابی خون به جگرمان کرد و ازبغض و غم شدید داشتیم خفه می شدیم. بالا خره مریم(ع)بعد از شکنجه شدن مسیح(ع) ،دو زانو می نشیند و با وقار خونهای روی زمین شکنجه گاه را با دستمال سفید پاک میکند .{حجم چهره مریم در این صحنه دیدنی است.}تو گویی ما هم پاک می شویم .

یکجا هم مسیح هنگام حمل صلیبش به زمین می خورد و فلاشبک کودکی اش دیوانه مان میکند.

کلا صدا و موسیقی فیلم سوزی داشت که تا مغز استخوان مان را می سوزاند.ایول به کامی عسگر.

اتفاق بدی برای مهدی عزیزی عزیز افتاده .

جماعت یه سری به کافش بزنید و همدردی... لبخند گرمی...چیزی...

گاو (داريوش مهرجويي)

مش حسن (عزت الله انتظامي) : من مش حسن نيستم . من گاو مش حسنم !

جدا کسی شیزو تر از مش حسن خودمون تو همه دنیا سراغ داره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

عطص عزیز.....سعی کردم کامنتم را دور از هرگونه آرایه های ادبی درج کنم تا برای شما ساده و قابل درک باشد.اما فکر نمیکردم که قضیه نقطه را نگیرید که به طنز به شما گفتم که قاعدتا باید نقطه را تو دوست داشته باشی و اینکه آن قضیه کنترل احساسات هم به همین شکل.امیر قادری با آن جمله ناامیدم کرد و و برعکس چیزی که تصور میکنی نه تنها آن را از امیر یاد نخواهم گرفت بلکه چیزی که از او یاد گرفته ام همان احساسات گرایی بعضی اوقات کنترل نشده است.ضمن اینکه همچین ازت خوشم میاد.برخلاف بعضی ها که بعد چند روز هم خودشان و هم ما را راحت کردند درکافه را محکم بستند و رفتند و تازه کودکی ما را به رخمان کشیدند این حضور قاطع و جم نخوردن بدون ادا اطوارت از روی افکارت بعد این همه مدت به راستی تحسین برانگیز است.(این یکی را واقعا دارم صادقانه میگویم بدون همان آرایه های ادبی فوق الذکر.تو هم جزو همین دار و دسته هستی پسر.منتها کلارکشونی.)

آقا ضمنا همین الان مصاحبه پیمان قاسم خوانی را تمام کردم.خیلی خوب بود و کار نیما هم عالی.منتها به خودش نمیگویم چون با ما حال نمیکند در نتیجه ما هم بهش حال نمیدهیم.

آقا بهترین زن به اسبی خوب نمی ارزد یه دیالوگ از فیلمیه یا جمله

خود آندره بازنه؟

به پارسا بختیاری : می دونی رفیق ؟ این بحث را چند ماه پیش با کاوه هم داشتیم . مسئله این است که من نمی فهمم چرا مثلا باید تارکوفسکی کبیر و گدار برگمان فاسبیندر و..... را از سام پکین پا و لئونه جدا کرد . راستش رو بخواهی همین چند وقت پیش دوباره روزی روزگاری در آمریکا رو مرور می کردم و باز حیرت زده شدم از این همه قدرت بصری . از این همه نمای فوق العاده و سکانس های بی نظیر . این همان وسواس و جلوه ی تارکوفسکی است . با آن نماهای فوق العاده . نماهای آینه را نگاه کن ! یا مثلا نوستالیگا . این ها در فرم همان چیزی است که هیچکاک ، فورد کبیر و مثلا داگلاس سیرک و هاوارد هاکس و وایلدر عزیز و لئونه و پکین پا اجرا می کردند . مهم آن « زیبایی » است که در همه ی اینها را به هم وصل می کند .... ( در شماره ی 39 مجله ی هفت در مطلبی با عنوان و آن حلقه ی گمشده زیبایی بود ، مجید اسلامی این ها را کامل توضیح داده )

در مورد نظر سنجی حنانه : خب حقیقتش برای من این جور آدم ها وسترنر های تنهایی هستند که خود خواسته از آدم ها فرار کرده اند . که دوست نداشتند هیچگاه تابع چیزی باشند . که قانون گریزی آنها و از آن مهمتر آن تلاشی که برای فرار از زندگی عادی می کنند بزرگترین شیزو های عالم هستند . شیزوهایی که شاید بتوان با آخرین تیرانداز تمام می شوند . یک پایان غمگین برای یک نسل ..... نسلی که حالا برد پیت با ظاهری عجیب به نوعی بازسازی شکوه مندی از آن را در فیلم ترور جسی جیمز توسط رابرت فورد بزدل نشان می دهد . صورتش را در این فیلم دقت کردی ؟ این است رسم آن هایی که راه خودشان را رفتند . راهی که به مرگ های خود خواسته می انجامد . درست مثل پایان آخرین تیر انداز وقتی او به کافه بر می گردد و می داند دیگر زندگی در کار نیست ....

برای نظر سنجی بعدی : این به هیچ وجه یک برتری ، امتیاز یا یک حسن نیست اما من هیچگاه سر هیچ فیلمی گریه نکرده ام . نمی دانم شاید باید زودتر از اینها باید به دکتر می رفتم ..... آخر می شود کسی سامورایی ببیند و گریه نکند ( سحر کجایی ؟ ) می شود حاج کاظم را ببیند و گریه نکند ؟ حمید هامون را بگو ...... اما یک لجظه را به خاطر دارم که بیش از همیشه دلتنگ شدم . که سرنوشت آدم ها را در چند سکانس ، آن هم درست سکانس هایی که نه حاج کاظم قصه تعریف می کند و نه برای فاطمه نامه می نویسد . آن درست لحظه ای است که با عباس بیرون از آژانس بیرون می آید ..... ماشین کلید ندارد و کاظم عباس را روی دوشش گذاشته ...... پلیس ها توی آژانس را گرفته اند ..... یک لحظه کاظم با عباس روی دوشش بر می گردد و به عقب نگاهی می کند و ..... این درست همان لحظه است که باید گریست ..... من چرا تا به حال به فکر دکتر رفتن نیفتادم ؟

به حنانه : من تازه اینجا رو پیدا کردم . هنوز خودم تستش نکردم اما احتمالا به کارت بیاد ( به کار من که آمد . زبل خان و یوگی و دوستان و معاون کلانتر ...... )

http://www.cdmodern.com/Detail.aspx?q=285&s=4358

یا حق

به اقای احسان رحیم پور (و بقیه!) : یه کارگردان اسطوره ای سینما به اسم ژان رنوار یه جایی (و تو یکی از فیلم های خداش که من و تو و بقیه خیلی دوستش داریم) فرمود که (((گندی زندگی تو اینه که هر کس برای خودش دلایلی داره.))) من این جمله را تا حالا به 2 ملیون نفر sms کردم!. و سرلوحه زندگی ام کردم!(جدیه جدی!). مشکل ما ایرانیها این است که بزور می خواهیم دیگران را مثل خودمان بکنیم، یعنی بزور می خواهیم همه با اون چیزی که ما حال می کنیم، حال کنند. طرف بزور می خواد کسی رو که عشقه فیلم های جکی چان و بروس لی و جت لی هست را عشقه ازو و میزوگوشی و کوروساوا و اوشیما بکنه. بابا جان! بزارید هر کس با هر چی حال می کنه حال کنه!. یکی با جوادیساری و جمال وفایی حال میکنه (مثل من)، یکی با شوپن. یکی با مریل استریپ یکی با امیتا باچان. یکی با ژان لوک گدار یکی با قدرت الله صلح میرزایی!.یکی با 120 روز سودوم یکی با آمریکن پای!. یکی با مورینیو یکی با لفته سه برادران!. یکی با دیوید بکهام یکی با عبدالجلیل گل چشمه!. یکی با یووه یکی با فجر 57 خرم اباد. یکی با دریم تیاتر یکی با سیمفونی ایکس. یکی با رپ یکی با متال..... اصولا هر کسی برای خودش دلایلی داره که از یه چیزی خوشش میاد (یا بدش میاد)و شاید هم اصلا دلایلی هم نداشته باشه!. مهم اینه که فلان فیلمو دیدیم و باهاش حال کردیم، حالا همه دنیا هم بگن فیلم آشغالی بود. (they'd better go to hell). راجرت ایبرت می گه فیلم مرد مرده جارموش آشغاله و جاناتان روزنبام هم میگه این فیلم خداست. نتیجه اخلاقی : گور پدر جفتشون! مهم اینه که من باهاش حال کردم!.(یا باهاش حال نکردم) جناب امیر قادری اصولا مشهور به اینه که با کیمیایی حال می کنه . من هم با کیمیایی حال نمی کنم. تموم شد و رفت!.نه جنگ داره و نه دعوا!. قادری دلایل خودشو داره و منم دلایل خودمو. بجای اینکه بیخود با هم بحث کنیم بهتره سعی کنیم چیزای باحال تر بیشتری که تو زندگی هست رو کشف کنیم و به سبد عشق و حالمون اضافه کنیم و کاری هم به سبد عشق و حال بقیه نداشته باشیم. امیدوارم حرفهام باعث سو تفاهم نشه.

من نمی دونم چرا همیشه سر تیتراژ بچه های مدرسه والت اشکم در می اومد.(البته فیلم حساب نمی شه این بچه های مدرسه ی والت فکر کنم!!)احساس می کردم این انریکو اینا که هی می دوند به هیچ جا نمی رسند.(آهنگش هم که حسابی اشک درآره)

ار کرخه تاراین هم که مثل بقیه.

نمیدونم چرا سر مری پاپینز هم گریه م می گیره!!

دزد دوچرخه ی دسیکا هم عجیب گریه ی آدم رو در می آره.مخصوصا صحنه ی آخرش و اشکهای اون پسربچه.

تو روزنوشت قبلی گفتم دیگه نمی نویسم.خب حالا هم ننوشتم که.این یه تبلیغه فقط.از دوستای نازنینی که بهم ایمیل زدن یکجا تشکر می کنم.

متن تبلیغ:

بشتابید.................بشتابید

برای خواندن یادداشتی بر «پارانوید پارک» بشتابید....

به نازنين!عجب ارزوي معركه اي من يكي كه ديگه از اون تو بيرون نميومدم .اينم به فهرست ارزوهاي محالمون اضافه شد اونجا اون بالا .فرض كن مهمون غرفه MGM مثلا لينچ باشه يا چه ميدونم تارانتينو وفينچر تو حاشيه نمايشگاه كار گاه بذارن فكر كن

نقد سریال مرگ تدریجی یک رویا ساخته ی فریدون جیرانی

www.lahjeyepiadero.blogfa.com

.

.

.

(امیر خان ،فیلم آقای کیمیایی رو چه جوری میشه دید؟)

سلام اقای قادری در مورد فیلم در جستجوی حیرت بیدار که با شما صحبت کرده بودم به دفتر سایت ارسال کردم رسید؟

سلام آقای قادری خسته نباشید؛در مورد فیلم "درجستجوی حیرت بیداد" که باهاتون صحبت کرده بودم ارسال کردم به دفتر سایت سینما ما.

می خواستم ببینم به دستتون رسید؟

به رضا : بله اصولا یکی از دلایل فیلم دیدن خودم زیبایی شناسیه که تو کار اکثر این بزرگان (تارکوفسکی و برگمان و ...) بوفور دیده می شه. یه وقت سوتفاهم نشه. من خودم با همه این بزرگان حال می کنم و از بیشتر فیلمهایشان هم خوشم می آید. ولی بعضی ها رو می بیننم که مثلا آشغال ترین فیلم برگمان رو حلوا حلوا می کنند و بعد میان آدمهایی مثل همین لئونه و پکین پا رو مسخره می کنن که اینا فیلم هنری(اووووق...از این واژه حالم بهم می خوره!) نمی سازن!!!. من خودم معدود کارگردانهایی رو دیدم که قدرتی در حد قدرت میزانسن و دکوپاژ کارهای استاد لئونه رو داشته باشه. یک دلیل دیگه هم علاقه من به داستان گویی است که اصولا فیلم های قصه گو رو بیشتر دوست دارم تا فیلم هایی مثل همین آینه (تارکوفسکی) یا پرسونا (برگمان) که بیشتر حدیث نفس خود کارگردان اثره و فقط خودش می فهمه چی می خواد بگه. برای همین هم حتی فیلم های اولیه پدرو آلمادوار رو هم به این چنین فیلم هایی ترجیح میدم!.

کلام آخر اینکه زیبایی شناسی سکانس درگیری خیابانی فیلم heat (استاد مایکل مان) همونقدر برایم جذابه که سکانس پایانی فیلمی مثل suspended step of flamingo (آنجلوپولوس که خود ایشان هم از مریدان استاد لئونه است.)

به پارسا بختیاری عزیز: ایول.... اینو خوب اومدی... همه نه تنها می خوان بقیه رو مجاب کنن اونجور که اونا میخوان فیلم ببینن که اگه مخالفت هم بکنی با هاشون متهم به حماقت،نفهمی و .... میشی.این وسط دو تا نکته هم هست: یکی اینکه خیلی از اینا تو تنهاییشون و دور از چشم همه میرنو یه فیلم هندی و اشک و آه... دوم اینکه یه چیزی تو وجود ما ایرانیا هست که انگار میخوایم همه رو اصلاح کنیم.اینش بد نیست اما مشکل اینه که درست رو همون چیزی میدونیم که خودمون دوست داریم.... بعد یه سوالی نمیشه آدم هم با بعدازظهر پاییزی،سریرخون،پالپ فیکشن و گدار و وینتربرگ و بیضایی و کیمیایی و ایرج قادری و سیروس الوند و رابرت رودریگز و ... همه رو با هم دوست داشت؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

اینجا کسی هست که پیش از غروب رو ندیده باشه؟اگه هست که توصیه میکنم ببینه چون یه عیش حسابی در انتظارشه.

اهنگ a waltz for a night رو براتون میزارم مال همون فیلم پیش از غروب از julie delpy

http://beemp3.com/go_r.php?url=Julie%2BDelpy%2B-%2BJulie%2BDelpy%2B-%2B08%2B-%2BWaltz%2BFor%2BA%2BNight&file=134067&scuk=2744373

Let me sing you a waltz

Out of nowhere, out of my thoughts

Let me sing you a waltz

About this one night stand

You were for me that night

Everything I always dreamt of in life

But now you're gone

You are far gone

All the way to your island of rain

It was for you just a one night thing

But you were much more to me

Just so you know

I hear rumors about you

About all the bad things you do

But when we were together alone

You didn't seem like a player at all

I don't care what they say

I know what you meant for me that day

I just want another try

I just want another night

Even if it doesn't seem quite right

You meant for me much more

Than anyone I've met before

One single night with you little Jesse

Is worth a thousand with anybody

I have no bitterness, my sweet

I'll never forget this one night thing

Even tomorrow, in other arms

My heart will stay yours until I die

Let me sing you a waltz

Out of nowhere, out of my blues

Let me sing you a waltz

About this lovely one night stand

در ادامه نظر سنجی خودم !! :

تو " انجمن شاعران مرده " وقتی که خبر خودکشی "نیل "رو به هم اتاقیش "تاد" (اتان هاوک) میدن ... عکس العمل تاد رو یادتون میاد؟؟

شاید چون زندگی من یه جورایی شبیه زندگی نیله جو گیر شدم !

اینم یه دیالوگ از فیلم :

نیل پری : برای اولین بار توی زندگیم میدونم که چی میخوام! و برای اولین بار میخوام انجامش بدم . چه پدرم بخواد چه نخواد ... کارپه دیم ... !

{ این "کارپه دیم" Carpe Diem یه چیزی تو مایه های " امروز و عشقه " خودمونه ! فکر کنم من و نیل رو هم باید شیزو حساب کنین ! آدمایی که ظاهرا سرخوشن ... }

سلام آقای پارسا بختیاری

منم می خوام ایمیل بدم.برا کارتونا،میشه؟؟ممنون می شم.

m_imanimehr@yahoo.com

امیرخان قادری اصلا نقدت رو تو مجله فیلم قبول ندارم که ندارم. مایکل مور هم یک شارلاتانه و هم یک دروغگوی به تمام معنا و هم یک ریاکار خبیث!!!!

اصلا فکرشو نمی کردم طرف همچین آدمی رو بگیری. نکنه چون خودت هم یک مستند ساختی. اما تو به کیمیایی و سینمای کیمیایی علاقه داری و توی آقای کیمیایی دروغی نمی بینیم. اما مایکل مور فقط داره جیب هاش رو پر پول می کنه!

به کاوه: معذرت می خواهم که منظورت را درست نگرفتم. کمی خنگم. و این خنگی به نظرم ربط مستقیمی دارد با قاطعیت ام.(%)

هربار که کامنت می گذارم با آپ شدن و رؤیت اش معمولاً اول از همه خجالت می کشم و دوم از همه پشیمان می شوم. ولی این بار ... تا ببینم.

امير جان تبريك فروووووووووووووووووووووووووووووووووون !!!

4 تا واقعا عالييييييييييييي بود !

اميدواريم شنبه ببره و اول شه...هوراااااااااااااا

*بر مشامم مي رسد هر لحظه بوي آسيا

امروز ساعت 4 امتحان ميان ترم هوش مصنوعي داشتم صبح زود پاشدم بخونم يه كم كه خوندم رفتم سراغ ويدئو مصاحبه ي قطبي بعد بازي با سايپا رو كه ضبط كرده بودم گذاشتم همين كه گفت برد ما بخاطر عشقي بود كه هوادارا آوردن سريع وسائلمو جمع كردم را افتادم سمت تهران ساعت 3 رسيدم يه ضرب رفتم استاديوم گور باباي امتحان!!!!!!!!!!!!

امير بخدا تو تمام عمرم همچين جوي رو تجربه نكرده بودم با اينكه اكثر بازي هاي مهم رو مي رم ولي امروز يه چيز ديگه بود تا حالا نديده بودم تماشاچي ها يه بند بدون حتي يه لحظه مكث تشويق كنن،عالي بود اصلا نيمه دوم واقعا تو اين دنيا نبوديم ، حتي ديگه به اينم فكر نمي كردم با اين پيچوندن امتحان ، احتمالا 9 ترمه ميشم

حالا كه بازي تموم شده فقط دارم خودمو تشويق مي كنم كه اومدم تهران و بازي رو ديدم اين 90 دقيقه از اون 90 دقيقه هايي بود كه ديگه هيچ وقت تكرار نمي شه (اگه از دستش داده بودم تا مدت ها بايد افسوسش رو مي خوردم) اگه شنبه قهرمان هم بشه (هر چند شادي اش از اين برد بيشتره) ولي اصلا نمي تونه جاي امروز و اين برد رو بگيره امروز فقط وفقط بخاطر تماشاگرا و تشويق بي نظيرشون برديم، 90 هزارتايي كه روح و قلبشونو تو ساق هاي بازيكنا دميدند و...

مخلص همه ي بروبچ پرسپوليسي مخصوصا سوفيا

-تيتر : شعار تماشاگران بعد گل سوم (گل بين المللي) پرسپوليس

گریه کردن موقع فیلم دیدن برای من به اشکال متفاوت اتفاق می افتد.گاهی با دیدن یک سکانس مثل اشک بهار گریه می کنم، گاهی فقط یک نم اشکی تو چشمهام جمع میشه ( بابا احساساتی ).گاهی بار اول تماشای یک فیلم گریم می گیره، گاهی بار مثلا پنجم.بعضی فیلم ها هم وقتی تموم میشه و تیتراژ پایان داره میره گریه ام می گیره( کلا اشکم دم مشکمه).خلاصه فیلم هایی که الان یادم میاد این ها هستند:

هامون:سکانسی که مادربزرگ هامون بهش میگه دلت شکسته، آخ آخ آخ.

درخت گلابی:سکانس معروف خداحافظی میم.

سنتوری:سکانس سوسیس سرخ کردن علی - سکانسی که هانیه داره برای....( اه، اون مرتیکه اسمش چی بود؟ )از بدبختیهای علی میگه.

چند تار مو:اون جا که فریبا کامران جلوی آینه نشسته و صدای هما میاد که محکم میگه گوش کن:وبعد اون شعر رو می خونه... روياهايمان كجا مي روند/ ترسهامان كجا مي روند/ خاطره هامان كجا مي روند/ صدا زدن هامان كجا مي روند/ چگونه اين همه را توي يك گور جاي مي دهند/ كروات سبز مي زني يا آبي؟/ پيراهن آبيت را مي پوشي يا سبز؟/ آي پسر تو هميشه در گنجه ي لباست را باز مي گذاري...

بوتیک:ظاهرا باید سکانس روی پل باشه ولی من اونجا گریه ام گرفت که اتی و جهانگیر نشستند تو ماشین و اتی عینک آفتابی زده و داره بستنی می خوره و صدای موزیک زیاده.

خیلی دور خیلی نزدیک:سکانسی که رایگان به خانم دکتر میگه با پسرش حرف بزنه و خودش چند قدم اون طرف تر بغض گلوش رو گرفته.

مادر:سکانس ماشین سواری اکبر عبدی و فریماه فرجامی روی تخت - سکانس مرگ مادر

حکم:سکانس آخر

شب یلدا:سکانس رقص حامد.

ارتفاع پست:سکانسی که به دستهای قاسم دستبند و اون طرف بین مسافرها بلوایی شده.

آژانس شیشه ای:سکانس آخر.

بوی پیراهن یوسف:اونجا که اون پیرزن به سمت شوهرش میره و بعد از سالها...

از کرخه تا راین:این یکی که از اول تا آخر گریه بود.

و این دو تا هم آخر فیلم اشک ما رو درآورد:سوته دلان- نفس عمیق

این هم فرنگی هاش:

نفوذی:سکانسی که بچه های راسل کرو دارند برنامه ای که پدرشون دست خیلی ها رو در اون رو کرده می بینند.

پدرخوانده 3:سکانس آخر

سر آلفردو گارسیا را بیاور:وارن اوتس و ایزلا وگا زیر درخت نشستند و ایزلا می زنه زیر گریه.

21 گرم:سکانسی که شون پن به خودش تیر می زنه.

پاپیون:سکانس آخر.سکانس آزادی.با اون آهنگ جادویی.

رفتگان:سکانسی که دیکاپریو عکسهای خانواده اش رو چیده جلوش و قرص اعصاب می خوره.

روزی روزگاری در غرب:سکانس آخر که کلودیو کاردیناله میاد بیرون و مردهایی که زیر آفتاب کار می کنند دورش جمع می شوند.

به نام پدر:سکانسی که دنیل دی لوئیس خودش رو جلوی پدرش میزنه.

پیش از غروب:سکانس داخل ماشین.اونجا که جسی داره از خوابش میگه و دست سلین تا نزدیکی صورت جسی میره و برمیگرده.

آنها به اسبها شلیک می کنند:لحظه ای که جین فوندا می میره.

بیلیارباز:ادی اشک تو چشمهاش جمع شده و با عصبانیت می گه:بهتر به آدمات بگي منو بكشن برت.بهتره كارمو يكسره كنن.چون اگه فقط كتكم بزنن دوباره تمام تيكه هامو جمع مي كنم، مي ذارم رو هم، اون وقت خدا مي دونه برت برمي كردم اينجا،اول از همه تو رو مي كشم.

تصادف:سکانس شلیک به دختر بچه و سکانس آشتی کردن کارگردان سیاه پوست با زنش.

کازابلانکا:کی هست که با سکانس آخرش گریه نکرده باشه؟

مترسک:سکانسی که آل پاچینو کنار اون میدان قاطی می کنه.

لوک خوش دست:سکانس ساز زدن لوک - سکانس لوک و مادرش - سکانس شکوه اش به خدا.

و بعد با تیتراژ پایان این فیلم ها:مخمصه - فرزندان انسان - سامورایی - ترک لاس وگاس

ببینید هر چی رو دیدید ول کنید برید فیلم استاد رو ببینید شریک جرم همون که انگلیسیش میشهcoluterralمعرکه اس مایکل مان استاده چه تو تعلیق چه فیلنامه چه بازی ها یه چیزی میگم یه چیزی میشنوی سینمای خالص اینجاس که معلوم میشه وقتی ادمای معروف با ابزاری که دنیاشون رو تشکیل میده حال کنه چه شاهکار نابی خلق میشه این از اون فیلنامه هاس که به ظاهر معمولی میاد ولی هر چی جلوتر میره عمیق تر میشه مخصوصا تو زمینه شخصیت پردازی وینسنت با اون بازی بی نقص تام کروز که همزمان هم شوخ همهولناک هم فیلسوف این از این جیمی فاکس هم که اون حیرت و گیجی رو عالی دراورد اصلا همین که تقدیر انقدر توی متن خوب دراومده یا همون سکانس که وینسنت رفت انی رو بکشه تعلیق ناب مایکل مانی رو میشه تو همین سکانس دید امیر راستی یه سوال بازیگر فیلیکس خاویر باردمه خلاصه فرصت حال کردن رو از دست ندید اگر دیدید یه دعام برای ما بکنید چون مطمئنم خوشتون میاد پس تا فیلم بعد.

امير: آره. خود باردمه.

به نظر من این بهترین نظرسنجی که تا حالا تو کافه برگذار شده .... لطفا همه دوستان شرکت کنند... مشتاقانه منتظرم تا اوج لحظات احساسات بچه ها رو کشف کنم...

من یک پیشنهاد دارم.... به جای اسم بردن اسامی فیلم و فقط عنوان کلی از فیلمهای "اشک انگیز" ... به یک " سکانس خاص" و "دیالوگ ویژه" که به شکلی "سینمایی" اشک تون رو در آورده اشاره کنید ... امیدوارم منظورم رو از این واژه "سینمایی" درک کنید.... مثلا همه ما با فیلمهای "مهرجویی" و "حاتمی کیا" گریه کردیم... ولی من به 2 تا سکانس ویژه اشاره می کنم.... شاید منظورم رو برسونم...

"هـامون" ------- دکتر تیمارستان : بدبخت ! چرا نمی فهمی؟!... زنت با عظیمی رابطه غیر افلاطونی داره...

هـامون : مـَ مـَ مــهشیــد مـن ؟!--------------------------- (به نظرم این سکانس جزء برترین سکانس های بازیگری سینمای ایران است)

"آژانس شیشه ای" : ------ اصغر میاد به حاجی و عباس میگه : خانوم عباس اومده، عباس رو ببینه...

- عبـاس فرو میریزه.... یهو پاش لیز می خوره... با غیرتی ترین لحن ممکن میگه :... نــِرگس؟!... نــِـرگس ایجا چه مکنه؟!.... حاجی! کی به نــِـرگس گفت بیاد ایجا؟!

- (اصغر زیر بغل عباس رو که دیگه تعادل نداره میگیره..... حاجی صندلی چرخدار رو میکشه زیر پاش...)

- کاظم : اصغــر؟! این چرا نمی خنده؟!

- اصغر: چی ؟!

- کاظم : این باید همش بخنده... پس تو واسه چس اینجایی؟!

- (اصغر داره لودگی می کنه و با ژسه ویولن میزنه .... حاجی اورکت عباس رو میندازه رو دوشش تا سرو وضعش و مرتب کنه..)

- عباس ادامه میده : حاجی! بــُ گو نــِرگس بـِـره.... حاجی! مو نمـِـ خوام نــِرگس تو ای وضعیت مو رو ببینه... حاجی! بــُ گو بـِـره....

این روزها که غرق شور و حال حاصل از پیروزی پرسپولیس و قطبی هستیم حالم گرفته تر از همیشه است. افسردگی سنگینی رهایم نمی کند و سوال اساسی برایم این شده است که چطور همه ما که ـ تقریبا ـ از یک سرچشمه تغذیه کرده ایم در رفتارهای مان در برابر رخدادهای مختلف اینطور با هم متفاوت هستیم؟ چطور یک نفر مثل امیر غرق شادی می شود و آرمان اش را پیدا می کند و یک نفر دیگر...

امیدوارم نکته بحث را گرفته باشید. قصد مقایسه نیست. دارم درباره دو نوع دنیا صحبت می کنم که هر دو از یک مجموعه منابع خود را انباشته اند و یکی می تواند از این منابع استفاده کند و نجات پیدا می کند و یکی نمی تواند. یاد حرف های امیر می افتم، بعد از مرگ مادر یکی از بچه های کافه. اینکه نوشته بود با این مضمون که : « نا امیدم کردید. پس این همه فیلم هایی که دیدیم و موزیک هایی که شنیدیم و کتاب هایی که خوانده ایم به چه درد می خورد؟ » راستش سوال این روزهایم شده همین. این که همه این ها در این بن بست به چه کار می آید؟ نمی دانم چرا این ها را این جا می نویسم. شاید برای اینکه کمک کنید. یعنی ممکن است برگ برنده توی جیبم باشد ولی من نتوانم پیدایش کنم ؟

dishab koli az daste in TONI shelang hers khordaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaam(vali khodaish haghe italia nabood bebare)

آن ها که ایتالیا را دوست ندارند وارد کافه نشوند ای کاش امیر قادری عزیز این تیتر را در زمان جام ملتهای اروپا برای روزنوشت هایش در نظر می گرفت.حتما ً جریان اصلش را میدانید همان جمله معروف سقراط بر سردر باغش. اسمش یه چی تو مایه های آکادمیا بود فکر کنم :(هر کس هندسه نمی داند وارد نشود) این را برای همه ء اونهایی نوشتم که ایتالیا را دوست ندارند. آخه اصلاً فوتبال بی ایتالیا معنی نداره.کدوم تیم اروپایی رو پیرهنش 4 تا ستاره داره .اصلاً دقت کنین لامصب اسمشون فوتبالی هست.الکسانرو دلپیرو-بوفون-فابیو گروسو-زامبروتا یعنی اسمو که میشنوی میفهمی طرف فوتبالیسته.قابل توجهه همه اسپانییایی ها فرانسوی ها انگلیسی ها تیم های جهان درجه یک درجه دو درجه سه ندارند دو دسته هستند دسته اول:برزیل ایتالیا آلمان و دسته دوم:غیره ....................... تا یادم نرفته یه تبریک تپل به همه پرسپولیسی ها می گم امپراتور برگشت.دل شیر......... تازه ایندفعه حمید استیلی هم نیست.مرزبان هم نیست .شیث هم نیست...... قطبی دوست داریم...............قطبی دوست داریم.......................... من هم شیفته دل پیرو هستم هیچ وقت ازش نا امید نشدم حتی وقتی که دو تا تک به تک رو فینال 2000 جلو بارتز از دست داد. لیپی هم برگشت.خوب اسپانیایی ها هم بدونن تو جام کنفدراسیون ها بد حالشون رو می گیریم.ما کوری نخونیم کی بخونه خوب:2010 مال ایتالیا اسنت و لا ریب فیه.به افتخار خودمون به افتخار هر چی عشق ایتالیاست هر چی طرفدار ایتالیاست به افتخار هر چی تیفوسی هست. خب بسه دیگه خیلی فوتبالی شده....... یه تبریک ویژه هم به امیر قادری عزیز واسه قار گرفتن تو top 30 منتقد سی سال اخیر راستش if نبودی عجیب بود. راستش اینی که گفته بودی خسته شدی دیگه خندودن و نشاط دادن به اطرافیان برات سخت شده ناراحتم کرد واسه همین و با توجه به مطلب قبلیت راجع به سوپرمن و بتمن و اسپایدر من می خواهم ازین به بعد بهت بگم یعنی صدات کنم انرژیمن energy man . این مهمترین ویزگی نقد هات هست یعنی یه شور و انرژی تو نوشته هات هست که آدم می فهمه طرف دیوونه سینماست.چه برسه راجع به فیلم ها و شخصیت های مورد علاقت هم بنویسی مثلاً وقتی راجع به مایکل مان یا سم پیکن پا یا کیمیایی.....یعنی جوری می نویسی منی که هیچ فیلمی از رابرت آلتمن ندیدم شیفتش می شم. این رو بی اغراق می گم اصلاً خودت برو ویژه نامه دو سال پیش فیلم نگارو راجع به پدر خوانده ها بخون خیلی از گنده ها توش نوشتن ولی مال تو فرق می کنه اونا فیلم رو دوست دارن خوب میبیننش تو عاشقش هستی می خوریش........ بی صبرانه منتظر پرونده پرواز بر فراز آشانه خفته هستم یه درخواستم هم دارم یه شماره هم به فرار از شواشنک اختصاص بدین میدونم منتقدها مثل بینندهها قبولش ندارن ولی دوم بودن تو top 250 imdb کم چیزی نیست راستش شماره قبلی فیلم که راجع به مه و دارابونت و کینگ نوشتین باز دلم هواشو کرد رفتم دیدمش راستش زندان ژانر مورد علاقمه................ بحث کتاب در قطع کوچیک کردی که بازارش گرمه یه کتاب بهحال پیدا کردم دیوانه است یعنی اسمش هست هزار داستان نویسنده :ادوارد پکاردو مترجم:شهین دخت بهزادی قضیه اینه که تو باید خودتو جای شخصیت اول که تو یه جزیره گیر افتادی بزاری بعد بسته به انتخواب های تو داستان میره جلو یعنی وقتی بهوش میای اگه می خوای لب ساحل قدم بزنی باید بری صفحه 13 رو بخونی اگه میری تو جنگل صفحه 15 بعد مثلاًاکه رفتی تو جنگل اگه از توت ها میخوری مثلاً میری صفحه 16 اگه میری طرف دودی که می بینی باید صفحه56و.............. یعنی بسته به انتخوابت ممکنه از جزیره نجات پیدا کنی یا همیشه اونجا بمونی یا اگه مثل من فوضول باشی دست آدم خورها بیوفتی بکشنت...... بالای 20 جور داستان می تونه تموم شه کتاب کوچولو و 140 صفحه هست ولی برای هر فرد داستانش 7-8 صفحه بیشتر نمی شه....... همین دیگه..... خداحافظ

امیر: آقا یا خانم، انرژی دادی، ممنون.