دانلود

با خودم عهد بسته بودم جواب جماعت نادان اين كافه را ندهم. اما فرزاد عزيز كه فكر مي كنم خيلي دوست دارد به چهره ي اپوزيسيون تبديل شود حيا را گذاشته كنار و در كوزه ادب خرابكاري كرده كه خودش را عرضه كرده باشد... كه جلب توجه كند... از همان روز اول هم همين طور بود. آمد و گفت اينجا همه همديگر را استاد صدا مي زنند. خب از اين گذشتيم چون همان روز فهميديم اين آقا طبل توخالي است. همان روز فهميديم كه اين آقا نيامده اينجا كه دوستي كند. آمده عقده هايش را ارضا كند... آمده خود كوچكش را بزرگ كند... آمده حقارت هايش را به نمايش بگذارد... به نمايش گذاشت و مايه نشاط ما هم شد... خنديديم... اما متاسف شديم براي همه انسان هاي حقيري كه اين آقا نماينده شان است كه به مدد حماقت هاي بي شمارش همواره بر كرسي استادان امثال خويش نشسته است. جاويد باد جايگاهت اي استاد بزرگوار! نمي دانم پس چرا اين استاد چسبيده به اين روزنوشت ما و ديگر نمي تواند تركش كند. مثل اين كه جاي ديگري براي ابراز احساسات ندارد. فداي سرش. اينجا بماند. جاي ما كه تنگ نمي شود. حالا هم آمده و بار ديگر براي ديده شدن گير داده به رفيق ما. تو كه فلسفه ناداني مهدي عذابت مي دهد احتمالا خودت فيلسوفي. اگر همه ايسم ها را هم بلد باشي مطمئنم كه از مانيفست فلاسفه مكتب راشيتيسم هيچ نمي داني. برو ياد بگير استاد كه پرانتزي شوي و بتواني راحت تر در كوزه خراب كاري كني...

خوشحالم که از قطبی حمایت می کنی چند روز پیش برای پژمان راهبر یک میل فرستادم که اگه امثال شما از قطبی حمایت نکنن پس کی حمایت کنه ناصر احمدپور؟

ممنون که شما هم به کمپین حمایت از قطبی پیوستی.

اما فیلمهای 2007:

راتتویی- آپوکالیپتو - کش بک(نمیدونم 2007 هست یا نه) - پیرمردها جایی ندارند - سنتوری -

راستی امیر قادری کیه؟ نمیشناسمش

سویینی تاد . نمی دانم چرا دوستان این فیلم را تحویل نگرفتند. به هر حال این بهترین بود . یک فیلم دیگر هم هست که بهترین فیلم سال نیست ولی دوست دارم اسمش را ببرم . جونو . حس خوبی بهش داشتم .

امیر دارد درست می‌گوید. درست زده وسط هدف. همه‌مان نگران بودیم. کنار هم نشسته بودیم و شادی می‌کردیم. بالا پایین می‌پریدیم و کیف می‌کردیم ولی باز نگران بودیم. امیر درست می‌گوید.

توجه ما به آن طرف میدان بود که خدا نکند آن مرد قد کوتاه دوست داشتنی را دیگر آن‌جا نبینیم. زمزمه‌هایی شده بود که اگر این بازی را هم نتیجه نگیرد احتمالا تعویض می‌شود. قطبی بیشتر از آن‌که یک مربی بادانش باشد یک فرهنگ است. (دقیقا همان‌طوری که امیر می‌گوید.) فرهنگی که دوست داشتنی است و خیلی هم دوست داریم این‌طوری باشیم. بتوانیم یک فصل با چنین گروه ساز مخالف‌زنی، از جمع‌مان حرف بزنیم و سرود قهرمانی بخوانیم. چیزهایی که اول فصل کمی دور از دسترس و مسخره بود و حالا داریم برایش می‌جنگیم. که قطبی برایش جنگید.

یادم هست جایی خواندم که مربی لیورپول، رافا بنیتز، خیلی به شطرنج علاقه دارد و مشخصه‌اش این‌ است که حرف‌های بازیکنانی که پشت سرش می‌گویند را نادیده می‌گیرد. و این تاثیر خوبی روی روابط او و بازیکنان گذاشته. آن موقع خیلی حسرت خوردم و حالا روی سکو داشتم پرسپولیسی را تشویق می‌کردیم که همتای ایرانی آن مربی اسپانیایی را دارد و نگران عوض شدن‌اش بودیم. او آن‌قدر با شخصیت است که بعد از تعویض نیکبخت ناآرام بیاید و بغلش کند. آن قدر هست که بیاید و از تاثیر بازیکن جوانش که کارهای خیلی نامربوطی هم کرده در مطبوعات حرف بزند.

مورینیوی خوش تیپ و سرسخت هم حرف‌های جالبی می‌زند. آن‌قدر مغرورانه حرف می‌زند که کیف می‌کنی!!! قطبی هم همانقدر به خودش مطمئن است. آن اوایل که اطوکشیده در مصاحبه‌ها ظاهر می‌شد و می‌گفت که قهرمان می‌شود در دل‌مان (جوری که رقبا نفهمند!) می‌گفتیم این آدم اطوکشیده چه می‌گوید. این ایرانی فرنگ رفته مودب و باشخصیت نمی‌تواند در فوتبال بی‌رحم و نتیجه‌گرای ایران دوام بیاورد.اما وقتی همه ما داشتیم از قهرمانی ناامید می‌شدیم فقط او بود که می‌جنگید. او هنوز هم همان‌قدر به خودش اطمینان داشت که می‌تواند قهرمان شود و این را در همه جمله‌هایش گفت. او حتا بعد از بازی‌ای که شاید یکی از بدترین شکست‌های تاریخ را خورده بود با خبرنگار مصاحبه کرد و از قهرمانی گفت. خیلی با اطمینان خبرنگار را از زیر سر و صدای ترقه‌ها داخل زمین کشید و گفت "ما قهرمان می‌شویم. اگرچه سخت است." دیگر خودمان یک مورینیوی سرسخت مغرور ایرانی داریم که نگران تعویض شدنش باشیم.

من و امیر و مهدی و حامد و چندین هزار پرسپولیسی دیگر، همه و همه آمده بودیم مرد کوچکی را حمایت کنیم که دل شیر دارد و فکر می‌کند که تمام بازیکنانش هم یکی از آن‌ را دارند. ما آمده بودیم از خودمان دفاع کنیم. از فرهنگ‌مان. امیر دارد حسابی راست می‌گوید و وقتی پرسپولیس گل زد همدیگر را بغل کردیم. نگرانی‌مان برطرف شده بود. ما قهرمانیم.

خانه تکانی به سبکِ آمریکایی، با تٌرشیِ لیته وٌ عزمِ جزم...یا «جظم» یا «جضم»! شاید هم «جذم»! باید عرض کنم که من حینِ کار به این چیزی که «مهدی پورامین» گٌفته بودٌ تازه «تنها خبرنگارِ روزنامه ها وَ مَجلات» هم -خٌدای من! هنوز هم این جوک خنده دار است، اجازه می دهید از سٌراینده ی آن تشکر کنم؟- تأییدش کرده بود فکر کردم.البته به این موضوع فکر نکردم.شعری را میانِ نوشته های دور ریختنی یافتم که با آن به این فکر اٌفتادم که قصد داشتم چه پیشنهادِ بیهوده ای به سایت وَ «امیر» بدهم.می دانید که؟راجع به همان در پٌست های هر روزنوشت –یا در مسیری معین- به طورِ مٌشترک درباره ی یک فیلمساز یا یک فیلم حرف نوشتن.تا اینجا مٌشکلی نبود، اما وقتی به مقصودِ خودم از این حرکت فکر کردم خوابم گرفت.قصدِ من از این کار این بود که «آرشیوی» تهیه بشود برای «جستجوگران» وَ خودمان که از خیلی چیزها بی اطلاعیم.اما، اِی دادِ بی داد...این کار معنی اَش چه بود؟مثلاً اگر یک «آرشیوی» تهیه می شٌد واقعاً به چه دردی می خورد؟جٌز این که چند تا آدمِ بی کارِ از نَنِه قهر کرده پٌشتِ تراکتورهای شان بنشینندٌ یک نگاهِ سرسری ئی به این مجموعه های سرشار بیاندازندٌ بعد هم «دیسکانِکت»؟به چه دردی می خورد؟ وَ اصلاً به ما چه که می خواستیم «جوانانِ گٌمراهٌ کَم اطلاعِ» این سرزمینِ سوخته را اصلاح کنیم؟مگر ما خودمان کی بودیم؟وقتی به این ها رسیدم یادِ نوشته ی «مهدی پورامین» اٌفتادم که می خواست گوهرهای نهفته وٌ فراموش شده ی این خاک را به «اغلبِ جوان ها»ی بی خبر از همه جای عاشقِ «گٌلزار» خَر فهم بنماید.می دانی چیست مهدی؟این است که در حقیقت این «سینما»یی که منٌ تو ازش دَم می زنیمٌ هَم را برای بر حَق بودن درباره ی آن پاره پاره می کنیم زیاد هم برای آن جوانان «مٌهم» نیست.ایشان همینکه با دوست دخترِشان یک سینمایی بروندٌ ... بعد کمی هم بخندندٌ راضیٌ احمق از این سوله ها بیرون بیایند برای شان کافی است.دیگر به تٌـ...شان هم نیست که «لیلا» وجود دارَدٌ «ناخٌدا خورشیدٌ» از این حرف ها.راستش، بعضی وقت ها به این فکر می کنم که برای اسطوره های مان هم این چیزهایی که برای ما مهم است اهمیت ندارَد.وَ ایشان این دوره را مثلِ یک دوره ی تحصیلی گذرانده اَند وَ حالا هیچ کس نمی دانَد به چه چیز فکر می کنندٌ هدفِ شان چیست.برای منٌ خیلی ها «اسکورسیزیٌ» «فللینیٌ» «بونوئل» اسامیِ مملو از معنیٌ رمزٌ احترامی هستند که درکِ خودشان وَ هٌنرشان شاید برای مثلاً آدمِ خِنگٌ نامتمرکزی مثلِ من سال ها وقت بِبَرَد.اما این چه نفعی دارَد که بخواهم این حرف ها را برای بعضی هم سالانِ فامیلِ مان که شیفته وٌ جویای سینما هستند شرح بدهم؟غیر از این که خودم را خسته می کنمٌ با این فکرپریده گی ها وٌ هواسِ پراکنده اَم فقط وقتِ آن ها را می گیرمٌ در بهترین حالت تنها باعث می شوم که آن ها نسبت به من با احترامٌ علاقه حرف بزنند؟اما این جٌز در همان اوایل که آدم دوست دارَد تحویل اَش بگیرَندٌ دٌخترهای فامیل پٌشتِ سرش خنده های ریز بنمایندٌ پٌشتِ دَرهای روغنی اسمش را صدا کنند به چه دردی می خورَد؟واقعاً فکر می کنی برای جوان هایی که گفتی فرقِ بینِ «قیصرٌ» وحوشِ حقیقی ئی که در خیابان ها قَمِه به دست راه می رفتند (راه می روند) مٌهم است؟ برای آن آدمی که نهایتِ شناخت اَش از واژه ی مٌبهمی چون «سینما» فقط «بازیگرِ مردِ» «تایتانیک» است چه چیزِ «ابراهیم گٌلستان» خواندنی است؟تو را به خٌدا مرا روشن کٌن! به من بگو که چه چیزِ این «موج» ایجادِ انگیزه می کٌنَد.قبول دارَم که وقتی همه با هم باشند خودش بزرگ ترین انگیزه می شَوَد، اما...وقتی نهایتِ هدف می شود روشن کردنِ به قولِ تو «جوانانِ بی اطلاع» دیگر همان انگیزه هم دود می شَوَد.منٌ تو که خودمان جوانیم خواهر، چرا بیاییم در همین اولِ راه اَدای اَساتیدِ مو رنگ کرده ی حرافِ نفهم را در بیاوریم که با ژستِ «جان وین»ی از زمانِ سینما رفتن ها وٌ فیلم هایی که دیده اَند یاد می کنند؟طوری که آدم خیال می کند آن فیلم های یاد شده را خودِ ایشان ساخته اَند! به هر حال.می دانی که؟اگر بنا به آموزشٌ سخنرانی باشَد بنده خودم تا پایانِ دٌنیا می توانَم جای همه مطلب بنویسم.اگر بقیه نوشتندٌ امیر هم ایده ی آن «خیلی کارها»یی را که می خواست انجام بدهد گفت یک چیزی پیدا می کنم می گویَم که بدونِ دعوت هم شده جزوِ مٌرغ ها باشَم.مثلاً «حاجی واشنگتٌن» که فیلمِ محبوبم است، یا فیلم های «کیمیایی» که اگر بخشی به نامِ «استفراغاتِ نسلِ ...» داشته باشید می توانم با فیلم های او پٌرَش کنم.شاید هم یکدفعه دیوانه گیم عود کرد رفتم سراغِ فیلمی مثلِ «مٌحلِل»! که در یک جیپِ کوهستانی در سرمای فلان درجه تماشایش کردیمٌ.یا شاید هم دیدی خودم ورداشتم یک فیلم از روی «آبجی خانومِ» «هدایت» ساختمٌ برای همه تان فرستادم که پوسترم را بچسبانید کنارِ عنوانِ سایت وَ از صبح تا شام برایم مجیز بگوییدٌ در ضمن نانِ مان در روغن بشودٌ با یکی از این ملکه های زیباییِ «فَشِن تی وی» مٌزدوج بشویمٌ موهای مان را با آردِ گندم سفید کنیم تا همه لفظِ اٌستاد را بچسبانند به دٌمبِ ما.کارِ روزگار را چه دیدی؟شایَد هم که یک جایزه ی «نوبل»ی که ربطی به ما ندارَد گرفتیمٌ در بهترین نٌقطه ی سیاره ی دَنگال ویلایی ساختیمٌ صٌبح تا شب به خودمان افتخارٌ غرور تخَرخٌرٌ تَبَختٌرٌ تَشَختٌر کردیم! و همه دستِ ما را با لب های پَهنِ شان خیس کردند.آن وقت من خودم به شخصه یک دست کٌتٌ شلوار برای همه تان می فرستمٌ ازتان همایت می کنم تا شما هم نانِ تان در روغن بشودٌ اطرافِ هم مثلِ مگس بپلکیمٌ شاید هم مثلِ «رودریگوئز» یک استودیو خریدمٌ با همه شما یک تیمِ فوتبال درست کردمٌ امیر را هم گذاشتیم مٌربیِ تیم وَ خودم شدم سرپرستِ باشگاه.شاید هم دیدی یکدفعه یک سفینه ی فضایی اختراع کردیمٌ نانِ مان در روغنِ کرمانشاهی شٌدٌ همه گی رفتیم یک سیاره ی دیگر که در آنجا برای به دستِ آوردنِ زن ها نیاز نبود نازِ شان را بکشیٌ یک عمر وقت بگذاری تا کتاب بنویسی یا یک آلبومِ موسیقی بخوانی یا هر...ها؟ کارِ دٌنیا را چه دیدی؟شاید هم رفتیم تٌرکیه آنجا یک عشرتکده باز کردیمٌ همه ی ایرانی های پدرسوخته ی آنجا را از طریقِ سایتِ خودتان به آنجا فراخواندیم.شایَد هم خٌدا بخواهَدٌ ما بتوانیم هر چه «مهرجوییٌ» «کیمیاییٌ» «مخملبافِ» احمقٌ عٌقده ای در دنیا هست یک جا جمع کنیمٌ همه گی را با هم وَ با فیلم های شان آتش بزنیم.ها؟این درسِ بهتری نیست مهدی؟ آرمین ابراهیمی

«Scoop / وودی آلن» دقیقاً همانی که بایَد باشَد... «خبرِ داغ Scoop» دٌرٌست همان فیلمی است که در این نٌقطه از اٌستادِ پٌر شورٌ درجه یکِ آمریکایی انتظار می رفت.این فیلم دقیقاً همان حاصلی است که یک هٌنرمندِ «کامل» می توانَد در پایان (یا اواخرِ) مسیرِ هٌنری اَش به آن بِرِسَد وَ با آن اثری خلق کٌنَد که در نهایتِ ساده گیٌ دسترسی همان پیچیده گیِ آثارِ بزرگٌ مشهورِ او را داشته باشَد.من این فیلم را چهار بار دیدم! وَ اگر باز هم زمانی آن نیازِ مٌبهَمٌ هول هولَکیِ بٌغض آلودی که آدم اغلب نسبت به محبوب اَش پیدا می کٌنَد به سراغَم بیایَدٌ فیلمِ تازه تری از محبوبم در دسترسم نباشَد دی وی دیِ این اثر در دستگاه خواهَد بود.چون عقیده دارم (وَ به این عقیده که به سختیٌ با گٌذَرِ عٌمر حاصل شده ایمان دارَم) که محبوبم همه وقت وَ پیش از منٌ دیگر دوست دارانش می اندیشَدٌ تجربه می کٌنَدٌ لابٌد به این تجربه هم –که قیمت ندارَد- مٌعتقد است، که فیلم به فیلم آثارَش پٌخته ترٌ درونی ترٌ از لحاظ ساختاری سر راست تر می شوندٌ همچنان، «جادو» در سینما فقطٌ فقط اختصاص دارَد به هٌنرمندانِ واقعی.که اٌستاد آلن بی برو برگرد سرآمدِ زنده ی همه شان در سینماست.چه این نظر شتاب زده وٌ عجولانه صادر شده باشَد، چه بعد به آن خیانت شده تغییر کٌنَد یا سال ها به همان شکلِ اولیه بمانَد.چون ما باید آدم های همین لحظه باشیم، نه زامبی های سرگردان در تئوریٌ آرمان که فقط برای مٌوَقر بودن تمامِ حقیقت را –که فقط در یک «آن» می شود دریافت- تباه می سازند. اٌستاد آلن با این فیلم وَ هر فیلم مثلِ همه ی کارهایش نشان می دهد که یک انسان (وَ یک هٌنرمند) هیچ گاه تغییر نمی کٌنَد.نه نظراتش وَ نه نوعِ نگاهش به زیستنٌ همه ی ریزه کاری های آن وَ نه هیچ جٌزء قابلِ تعریفٌ غیر قابلِ تعریف اَش، او تنها شکل اَش عوض می شَوَد.و گرنه «مرگٌ» «رویا» وٌ «دروغ»، «عشقٌ» «شانسٌ» «گٌناه»، «خشونتٌ» دٌشواریِ تاب آوردن در تمامِ این ها، همه همان هایی هستند که از اولین اثرِ اٌستاد وجود داشته اَند (وَ پیدایششان ناگهانیٌ از روی شکم نبوده).وَ اٌستاد همه را بنا به موقعیت وَ روحیات اَش وَ مٌطابق با احساسِ همیشه رادیکال اَش نسبت به همه چیز، به هزار شکلٌ زبان وَ با انواعِ حالاتِ بیانی که پیش از او در این مدیوم خلق شده بودند یا بعد توسطِ خودِ او پا گرفتند تعریف کرده است.حالا همین هٌنرمندِ بزرگ در هر لحظه پیچی پیچیده تر از معنی «هٌنر» را پرده برداری می کٌنَد، وَ برایش چه اهمیتی دارَد که چه کسی این آفرینش را در چه مکتبٌ در دنباله ی کٌدام تئوری جا می دَهد یا چه کسی از آن –همانطور که هست- لذت می بَرَد؟ اٌستاد خودش با هٌنرِ خودش، وَ با خودِ «هٌنَر» به عنوانِ «چیزی» موهومٌ هنوز نامکشوفٌ تیره وٌ بی مٌترادف «حال» می کٌنَد.او آثارش را می سازَد وَ طرح جلدِ دی وی دیِ فیلم هایش یا نوعِ فونتِ عنوان بندیِ آثارش یا میزان فروش یا شیوه ی تبلیغٌ تیزهای آن برایش مٌهم نیست.چرا بایَد باشَد؟چرا بایَد به چیزهایی اهمیت بدهد که فانی شونده تر از هر مفهومِ دیگری هستند.وقتی اٌستاد خودش برای درکِ نه کامل که حداقل روشنی از مفاهیمِ موردِ نظرش در تمامِ زاویه ها کاوٌش نموده وٌ تجارب اَش را روی نگاتیو ثبت کرده است، وَ همه ی این ها را برای «ما»یی که معلوم نیست کیستیمٌ به چه معتقدیمٌ تا چه اندازه به اعتقادِمان وفا داریمٌ تا چه مرحله ای به محبوبِ مان خیانت نمی کنیم به میراث گٌذاشته، دیگر چه اهمیتی دارَد که ما حالا (در این زمان یا هر زمانی) این ها را نفهمیم یا ناقص بفهمیم یا ... مٌهم این است که اٌستاد کارِ خودش را (کاری را که واقعاً می خواسته) کرده وَ به این کارِ پٌر مشقتِ بسیار دٌشوار اعتقاد داشته است.او، عزیزِ ما، خوب می دانَد که فکر کردنٌ «فکور» باقی ماندن دٌشوار ترین «کار» در روی این سیاره است.وَ او می دانَد که خودش سال ها با چه مشقتی در سرزمینِ بی آبٌ گَوَنٌ بد مسیرٌ گٌمراه کننده ی «فکر کردن» سر بلندٌ پٌر بار زیسته است، وَ محصولاتی از این زیستنِ آلوده وٌ زخم خورده از «نافهمیِ» مٌشترکی که میانِ انسان ها در مقابلِ هر چیزِ دٌرٌستِ تازه ای وجود دارَد از او به جا مانده که شایَد خیلی خیلی گرامی تر از آن بناهای آغشته به خونٌ ظٌلمٌ عقایدِ پوچٌ مذاهبِ باطلٌ تو خالی باشَد که تنها چند خروار سنگ اَند که به دردِ کتاب های سراپا کذبِ تاریخ می خورَند، وَ باز شایَد خیلی خیلی گرامی تر از هر «چیزی» یکی از مٌهم ترین میراثِ انسان ها باشَد، آن ها که «فکر» می کنند وَ «دوست دارند» فکر کنند وَ آن هایی که «رویا» می کنند وَ «دوست دارَند» مانندِ مردِ بزرگی چون او که در این کالبدِ کوچک نمی گٌنجَد این چنین «رویا» کنند... دنباله ی مطلب در وبلاگم: http://arminandramtin.blogfa.com/ آرمین ابراهیمی

1-اين درست كه قضيه برگشتن دوباره به كورس قهرماني و حمايت از قطبي براي پرسپوليسي ها مطرح بود ولي آيا بردن تيمي كه تو دور برگشت يه دونه برد هم نداره و تو 4-3 سال اخير تو تهران هميشه مقابل پرسپوليس بازنده بوده انقدر خوشحالي داشت ؟ يادمه يه بار زمان پروين هم يه همچين وضعيت مشابهي پيش اومده بود و اتفاقا بازي پرسپوليس و ملوان بود تو تهران . پرسپوليس 4 تا زد و همه گفتند از بحران خارج شده ولي دوباره هفته بعد باخت و وضعيت دوباره به حالت اول برگشت .

2-به عنوان يك استقلالي از شخصيت قطبي خوشم مياد ولي از نظر فني چيز خاصي نداره .

3-اون پايين اومدن از ديواراي استاديوم هم خيلي حال ميده كه فقط يه بار موفق به انجامش شدم ! هميشه مامور گذاشته بودن و نميشد.الانم 5 سالي ميشه طبقه بالا نرفتم ( البته كلا تو 5 سال اخير 10 دفعه هم استاديوم نرفته ام )

1- تاوان 2- ضد مرگ 3-زودياك 4-جايي براي پيرمردها نيست 5-قول هاي شرقي 6- خون به پا ميشود 7- سوييني تاد 8-سياره وحشت 9-قتل جسي جيمز 10- چهارماه،سه هفته ودو روز 11-سه و ده دقيقه به يوما . راستي نظر خودت چيه ، به غير از "زودياك" و "ضد مرگ" نظر نداده اي همين طور در مورد موسيقي فيلم كه تو صنعت سينما نظر نداده بودي .

مثل اينكه اسممو يادم رفته بود بنويسم .

ببخشيد دوباره...از هوشنگ لطيف پور نوشتي نتونستم خودمو نگه دارم . تو دوبلورها واقعا صداشو دوست دارم . يه كارتون بود كه يه گربه خپل سياه و سفيد توش بود و فكر مي كنم با صداي لطيف پور كه داستانو تعريف مي كرد . كارتونش چنگي به دل نمي زد ولي اين صدارو انقد دوست داشتم كه هميشه نگاه مي كردم . اميدوارم سلامت باشه .

سلام امر پرسپولیسی عزیز

دمت گرم .خیلی توپ نوشتی

امسال همه ی بازیهای پرسپولیس تو تهرانو رفتم. حتی بعد از اون نتایج ضعیف! یه حسی بهم میگه باید از افشین امپراطور حمایت کنیم و مطمینم که ما امسال قهرمانیم و قشنگترش اینه که کاپ قهرمانی رو تو تهران و بعد از بردن سپاهان(سوراخ نصف جهان) که جدیدا" بیشتر از استقلال ازشون متنفرم بالای سر میبریم.

بهترین فیلما هم:1-سنتوری 2-زودیاک 3-سویینی تاد

[این نوشته مربوط به کامت های روزنوشتِ پیشین است، مٌنتها به دلایلی که بر من هم روشن نیست هر چندبار که ارسالِ شان کردم خبری از انتشارش نَشٌد وَ فهمیدم که مٌشکل از جانبِ خودم می باشَد.بنابراین پس از سفری که برایَم پیش آمدٌ داستانِ مٌفصلِ مسخره ای هم دارَد که اگر وقت شٌدٌ دیاری گوشِ داشت تعریف اَش می کنم، سرٌ روی این نوشته را زدمٌ نٌسخه ی اصلاح شده را حالا فرستادم.منظور این که اگر ناقص بود به خاطرِ همان حرکاتِ آکروباتیکِ مذکورِ اینجانب است.گرچه فکر می کنم چیزی نمانده که بخواهد ناقص هم باشَد] «صوفیا» نوشته بود «وقتی با دوستی، عزیزی، رفیقی یا فامیلی هستی که تو لحظه ی گوش دادنِ آهنگ همراهته تا آخرِ عٌمرت اون لحظه وٌ اون صدا باهات می مونه حتا اگه با تمامِ ذهنیت های هٌنر سرِ ستیز داشته باشه.» که خیلی از این جمله خوشَم آمد.مِصداقِ تابستانِ سٌرخپوستی هشتادٌ سه ی ما بود در دٌب*** وَ اما نوشته ی امروزِ برنامه ی صٌبحگاهی، که اختصاص دارَد به فیلمی که من نام اَش را در همین کامنت ها دیدم وَ یادم اٌفتاد که «اِی وای! ما یادمان رفت راجع به این فیلم اظهارِ وجود بفرماییم.تا دیگران دست به کار نشده اَندٌ مثلِ تماشای «سنتوری» که کار از کار گذشتٌ همه فیلم را دیدندٌ ما تنها «دٌزد» خطاب شدیم فوری یک چیزهایی بنویسیمٌ بفرستیم که کارِمان بگیرَدٌ نانِ مان در روغن بشودٌ با شامورتی گریٌ پدرسوخته بازی از همین نوشته به نوایی برسیمٌ یکی از این قوطی های وطنی بخریمٌ با یک شاهزاده ی زیبایی مزدوج بشویمٌ در ویلایی از خواب بپریمٌ موهای شاهزاده در مٌشتِ ما باشدٌ رنگِ دیوارها هم رنگِ زیرپوشِ عموی مرحومِ ما صورتی باشَدٌ همه به ما تکریم بکنندٌ حرفِ مان همه جا «برو» داشته باشَدٌ بی خود به ما بگویند «اٌستادٌ» از این شال های چند متریِ قرمز بیندازیم رو مان»... وَ اینَک اِی دوستانِ تهرانی، آن فیلم هست «Into The Wild» که «شان پن» آن را ساخته. / فوری می روم سرِ اصلِ مطلب.یک شیوه از فیلمسازی وجود دارَد که در اصل «فیلمسازی» نیست بل که «رقاصی» است! این شیوه ی فیلمسازی که گفتم از یک رسانه ی جانیِ کثیف می آید به اسمِ «تلویزیون» وَ دقیقاً طراحی شده برای آدم هایی که به قولِ «امیرِ عزتیِ» گرامی «جلوی تلویزیون پیشِ پای شان علف سبز می شود!».این سبک به شما می گویَد همه چیز را مٌطابقِ سلیقه ی دَم دَمیٌ بی حوصله وٌ کَم طاقتِ مخاطبان طراحی کٌنید.از مٌدت زمانِ برنامه ها تا گٌزینشِ فیلم ها وٌ سٌرعتِ اِجرای مٌجریانٌ مسابقاتٌ غیره.یکی از این گزینه ها کلیپ های موسیقی هستند، که در آن اولین چیز برای «امروزی» وَ «همه پسند» جلوه کردن استفاده از قطع های بی شٌمارٌ فیلمبرداریِ غیر عادی –تا نظرِ شما درباره ی غیرِ عادی چه باشد- وَ بیانِ چَکٌشی است.یعنی «های یارو نیگا کٌن: دام دام دام، مگه با تو نیستم؟ نیگا کٌن: دام دام دام، حالا کٌجا می خوای بری؟ نیگا کٌن: دام دام دام...الخ» وَ این یعنی فرمولِ رایجِ کلیپ سازی.داشته باشید.قبلاًها تنها تعدای از فیلمسازان می توانستند به تصویرهایی خاصٌ رادیکال بِرِسَند که تواناییِ خیلی قٌرصی در کارِشان داشتند، اما با ابداعاتِ بی اَمانٌ تمام نشدنی وَ دسته گٌل هایی که تکنولوژی در همه جا می کاشت حالا همان کارها را که مثلاً «رودریگوئزِ» بزرگ -که عشقِ من می باشد –در آثارش انجام می دَهَد با مقدارِ بسیار ناچیزی توفیر این فیلمبردارانِ مجالس عروسی هم می توانند انجام بدهند.قصد ندارم نتایجِ کارِ این دو را با هم مقایسه کنم که هیچ ربطی به هم ندارد اما یک نفر مردِ سیرابی خورِ عامی چه می فهمد تفاوتِ این با آن در چیست.او فقط می بینَد که تصاویر خیلی تٌند جای شان را به هم دیگر می دهندٌ دوربین پرواز می کٌنَدٌ در هر حٌفره ای سَرَک می کشدٌ آدم هایی در این تصاویر مثلِ زامبی ها از این طرف به آن طرف می پرند.پس، از نگاهِ یک آدمِ بی اطلاع –از هر قشرٌ نوعی- هیچ فرقی میانِ «Planet Terror» وَ کلیپِ «مشکوکِ» «شادمهر» نیست.این گویا فقط مٌختص به سرزمینِ ما نبوده وَ امری جهانگیر است.از آنجا که بیشترِ فیلم هایی که در این دَهه ساخته می شَوَند تنها مٌشخصه ی مشترکِ شان در این است که شبیه «کلیپ» باشند.داشته باشید. این جریانِ کلیپ سازی وَ سِرایتش به سینما هم تنها به گردنِ تلویزیون است.رسانه ای که در خلقِ یک فرایند بی بدیل می باشد: خِنگ کردنِ تدریجی آدم ها.آدم هایی بی هوش با پیژاما که بٌطری به دست از رختِ خواب می روند توی کاناپه وٌ از کاناپه می روند توی دستشوییٌ از دستشویی می روند توی رختِ خواب.در اینجا این نکته فراموش نمی شَوَد که کلیپ سازانِ معرکه ای مثلِ «دیوید فینچرِ» نازنین که در کارش یک پیامبر است وَ یا «مارتین اسکورسیزی» که برای «مایکل جکسون» هم کلیپ ساخته از این داستان بَری هستند.ایشان توفیرِ «الکی قطع زدن» را با «تعویضِ نما» به خوبی می دانند وَ مثلِ هر آدمِ مٌهمی هم برای کارِشان زحمت کشیده اَندٌ دانسته های شان بی قیمت است.اما نباید این را هم فراموش کرد که چون ما از دیوید فینچر نام بردیم حتماً شوهرِ «مَدونا» یعنی «گای ریچی» هم یک نابغه یا چیزی در همان حدود است.خیر.گای ریچی –به علاوه ی چند صفحه اسمِ دیگر- به هیچ وجه قابلِ مقایسه با فینچر نیست وَ اگر هر دوی این ها برای مَدونا کلیپ ساخته اَند تفاوت کارِشان به قولِ «مجیدِ اسلامی» مثلِ مجسمه ی حضرتِ «داوود» است با کوه های اطرافِ «توسکانی» که این مٌجسمه ازشان تراشیده شده.وَ صحبتِ ما هم همینجاست؛ این موجِ کلیپ سازی وَ تکنیک هایی که کم کم به عنوانِ امری متداولٌ مفهومی ساندویچی در آمدند وَ ورودِشان به سینما شٌد تعریفی از شکلٌ شمایلِ کارهایی که این روزها می بینیم.یعنی وقتی مثلاً «بِرَد اَندرسون» یا «تام تیکور» می روند سرِ صحنه ی فیلمبرداری تنها با بازیگرانِ شان مقداری حرف می زنندٌ از این کارهای حاشیه ای می کنند که هر سیرابی خوری می تواند انجام بدهد، وَ بعد می روند سراغِ فیلمبردارانِ شان وَ به آن ها دستور می دهند تا ضبط کنند، همین.بعد فیلمبردارها که مالکٌ صاحبِ حقیقیِ همه ی این آثارِ بی پشتوانه اَند با نگاهی کامل به تکنیک های باب شده یا مٌتداول که دیگر هر تماشاگرِ خِنگی با آن ارتباط برقرار می کندٌ مثلاً «معنا»ی آن را می گیرَد با فیلمساز مَشوِرَتی می کنندٌ فیلم ضبط می شود.بی هیچ اتفاقِ نو یا حرکتِ هوشمندانه ای.جالب اینجاست که برای خودِ فیلمسازها هم مٌهم نیست که نهایتِ ارزشٌ اعتبارِ اثرشان هم اندازه ی یک «کلیپ» باشَد.وَ مَردٌم در همه جای دٌنیا صَف می ایستندٌ بلیط می خرند تا بروند بشینند کلیپ ببینند، یا در نهایت «یک داستان» که به شیوه ی کلیپی ساخته شده.مشکل اینجاست که اگر این فیلمسازان با عنوانِ «سینماگرِ داستان گو» از خود دفاع می کنند کسی هم برایش مٌهم نیست که در زمان های گذشته هم سینماگرانِ داستان گویی بودند که «فیلم ساختن» هم در کنارِ داستان گویی برای شان مٌهم بوده. «Into The Wild» یا «در دٌنیای وحشی» هم یکی از فیلم های همین جریان است.ساخته ی آدمی که خیلی تجربه ی سینمایی دارَد (جانَمی جان! او در «شیرینٌ باحالِ» اٌستاد «وودی آلن» هم بازی کرده، که ما ندیدیمٌ بایَد ببینیم) وَ در کنارِ این ها قبل از این هم دست به چنین خودکٌشی ئی زده.البته من این فیلم را به خیلی فیلم هایِ هم شکلِ آن ترجیح می دَهَم، اما بهتر است بدانیم سینمایِ آن چه سینمایی ست.تنها چیزی که برای شان پن در ساختِ این فیلم مٌهم بوده داستان است.همین.وگرنه اگر اسمِ او را از روی این فیلم برداریم این فیلم می توانَد مالِ هر کَسِ دیگری هم باشَد.مثلِ «چوپانِ خوبِ» «رابرت دِ نیرو» که اگر شخصِ دیگر هم به جای او این فیلم را می ساخت باز همین شکلی می شٌد.همین طور.ساده وٌ تکراریٌ کلیپی.البته نمی گویم فیلمِ پن یک کلیپ است، فقط می گویم فیلمِ او یک کلیپِ بٌلَند است.تمام اَش.شکلِ روایتِ تکراری اَش.نوع حرکاتِ دوربین اَش.بازیِ بازیگران اَش.داستان اَش که خودِ پن از روی کتابِ معروفی نوشته.وَ نتیجه ای که پن هر چه می کوشید به آن نمی رسید.می دانید؟ دقیقاً مثلِ تلاشِ غم انگیزٌ بی ثمری است که «والتر سالِس» در «خاطراتِ موتور سیکلت» کرد، وَ نه تنها احساسِ یک سفرِ افسانه ایٌ پٌر ماجرا را به آدم نداد که انگار او هم بر خلافِ فیلم های دیگرش داشت یک کلیپ می ساخت، مٌنتها به سبکِ سرزمین خودش.اتفاقی که بر عکس در اثرِ بی ادعای قبلی او «ایستگاه مرکزی برزیل» به شکلِ فوق العاده ای می اٌفتَد وَ آن فیلم تمامِ احساساتی را که سالِس در نظر داشته یا نداشته وٌ همه ی چیزهایی را که می خواسته بگوید یا نمی خواسته به بیننده اَش مٌنتقل می کٌنَد.ببینید در این چند سال چند نفر فیلم هایی ساخته اَند که روایت اَش به اصطلاح به شیوه ی «سیالِ ذهن» [!] وَ در اصل پاره پاره است-که یکی از ویژه گی های کلیپ های موسیقی وجه پاره پاره شان می باشَد.که مثلاً «ابراهیمِ هامدی» یک جا با پیراهنِ قرمزِ دٌختر کٌش روی صحنه داَرد می رَقَصَد وَ در قطعِ بعدی او با یک کٌتٌ شلوارِ رسمی از پٌشتِ پنجره ی ماشین اش بیرون را می سٌکَد.که می شود همان «جریانِ سیالِ ذهنِ» شما.به همین خاطرِ فیلم پن با مدت زمانِ تمام نشدنی اَش یکی از فیلم های همین جریان است وَ پن در اصل آن را «نساخته» وَ تنها آن پروژه را «هدایت» وَ «سرپرستی» کرده.یعنی این فیلم یک «a film by Sean Pen» یا یک «a Sean Pen picture» نیست بل که یک «directed by Sean Pen» است.گرچه این تقسیمات هم دارَند معنای شان را از دست می دهند.هنوز احساسم را از تماشای فیلم نگفته اَم. آرمین ابراهیمی

پٌرسش تخصصی: «امیر» عزیز آن آقای قرمز پوشِ خوشحالی که با آن لبخندِ ویزای تٌرکیه به ما زٌل زده خودت هستی؟ پاسخِ غیرِ تخصصی: 1-هیچ سرزمینی برای پیرمردان / جوئل وَ ایتان کوئن 2-زودیاک / دیوید فینچر 3-سوئینی تاد: آرایشگر پلید خیابانِ فلیت / تیم برتون آرمین ابراهیمی

1_سلام خيلي خوشحالم كه اينقدر به خواسته دلت رسيدي امير خان.دوست دارم مثل تو خوشبين باشم ولي حتما ميدوني بهتر از من كه افشين از رو تفكر وبراي موندن نيومده يعني اومد كه زمين بخوره وهمين حالا كه تو سرخوش برد كوبنده!پرسپوليسي يه عده تو خود تيم دارند براي رفتن وزمين خوردن اين مرد دعا ميكنند.اما در مورد خليج فارس!؟صوفيا دمت گرم

2_تاوان

3_خوش به حالتون كه هنوز چيزي تو استاديوم براتون هست كه به خاطرش بي خيال زندگي روزمره بشين وپرچم هاتونو بيارين بيرونو جيغ وبوقتون براه باشه ادا در نميارم اتفاقا عاشق اين ديونه گيهام وبهترين قسمت استاديوم اون مسير رفت وبرگشت وموسيقي تو ماشين وغبطه عابران بوده به پرواز پرچمها ولي واقعا ديگه بهونه اي نمونده برام.وقتي بدوني كه تو قراره يه بازي فرعي ببيني وبازي اصلي اونه كه نميبيني(سكوهاي خالي استاديوم) ديگه هورا وروبرو اماده باشم برات لطفي نداره

با در نظر گرفتن آلزايمر هيات داوران بهترين فيلم هاي 2007 به ترتيب عبارتند از: پارانويد پارك (استاد گاس ون سنت) - مردي از لندن (بلا تار) - No Country for Old Men (اساتيد برادران كوئن)

جايزه ويژه هيات داوران تقديم مي شود به آرســــن ونـــــگر و پسربچه هاي شگفت انگيزش.

راستش سال 2007 برای من سال شاهکارها نبود."شاهکار" برای من فقط جایی دورتر از این جریانات سینمایی که دنبال می کنیم ، در مجارستان و به واسطه اقتباس یگانه بلا تار از داستان جورج سیمون اتفاق افتاد. "مردی از لندن" که لذت تماشایش تاریخی شد.

راستی یک نظر خواهی هم بود درباره اینکه دوست دارید فک چه کسانی را پایین بیاورید. گویا برای جواب دادنش دیر شده و از طرفی لیست بلند یالایی هم هستند ! پس قضیه را یک جور دیگر مطرح می کنم. یک نفر هست که من دوست دارم او فکم را پایین بیاورد!

"Motorcycle Boy" عزیز. میکی رورک در "rumbel fish" که جزو معدود فیلمهای کوپولا است که دربست دوستش دارم.حتی بیشتر از پدرخوانده!

نشد عزیزم . قرار نبود سینمای ما بشه فوتبال ما .

منی که استقلالی ام عاشق افشین قطبی شدم .چون به قول خود امیر واقعا یک فرهنگ که شاید در تمام طول ورزش ایران اصلا به خودش ندیده و نخواهد دید. وقتی تمام مربی های ما الگوی رفتاری شون شده مربی محترم استقلال، افشیت قطبی میشه یک اسطوره دست نیافتنی. وقتی بعد بازی با استقلال اهواز خیلی راحت با دوربین نود مصاحبه میکته در حالی که مربی ها ایرونی را تا هفته ها نمیتونی پیداشون کنی.اخرش میگم افشین قطبی هر چی زود تر بره واسه خودش بهتره بعد برای ما چون یه خورده بد عادت میشیم . تا وقتی که بازیکنایی مثل شیث و نیکبخت و نوازی و منصوریان و مجیدی ها داریم ،پروین و ناصر خان و ژنرال و فیروزکریمی ( این اواخر علی دایی و خداد ) بهترین ما و فوتبال ما و نیم ملی ما.

بهترین فیلم ها هم. تابستون با زودیاک و آقامون فینچر کیفور شدیم. بعد تاوان و مردی که آنجا بود (به قول محسن آزرم برای اسکار تو کارگزاران نوشت) اخرش هم اقای تاد و برتون عزیز که چند ساعتی نفهمیدیم با ما چه کار کرد.

از وقتی که قطبی اومده عاشق پرسپولیس قطبی شدم .این چند هفته رو همه ی بازی هاشو میبره و قهرمان میشه. از ته (صمیم) قلب ارزو دارم.

برای دوست عزیزی که کامنت گذاشته اما نخواسته آن‌لاین شود یا اسم‌اش بیاید: سخت نگیر. آدمیزاد، خوش و قلب‌اش، از آن چه فکر می‌کند مقاوم‌تر است. سعی کن زنده بمانی روز به روز هم که شده. بعد همین طور از خدا و از زندگی‌ات جایزه می‌گیری. این جایزه ممکن است یک بلای دیگر باشد، اما زندگی همین است و خوب است.

امیر قادری

سلام

اول اینکه با توجه به عکس هایی که گذاشتی ظاهرا من چند تا سکو پایین تر شما نشسته بودم.

در مورد افشین قطبی درسته که خیلی ادم باشخصیت و با فرهنگیه اما به نظرم اگر پایان فصل از پرسپولیس جدا بشه هم به نفع خودشه هم به نفع پرسپولیس.قطبی متعلق به اینجا نیست این آرزوهای شما برای تغیر جو فوتبال این مملکت به خصوص پرسپولیس به قیمت نابودی این انسان دوست داشتنی تموم میشه.

یک چیز دیگه در مورد پرسپولیس اینکه به نظرم تو این دو سه ساله سطح درک و فهم هوادارای پرسپولیس خیلی رشد کرده. توی همین بازی موقع ورود تیم به داخل زمین هوادارها پشتشون رو به حالت قهر به تیم کرده بودند و افشین امپراطور رو تشویق می کردند و تو این قضایای اخیر دور و بر تیم طرف قطبی رو گرفتند.

کاوه جان قبلا گفتم الان هم میگم خیلیی دوست دارم ملوان و صنعت نفت مدعی های قهرمانی لیگ باشند نه امثال صبا باطری.

شنبه فیلم زن دوم رو دیدم اواخرفیلم کلم داشت میترکید فیلم نامه تعطیل بازی ها مزخرف موسیقی رو اعصاب گریم ها خنده دار. تازه وقتی فیلم تموم شد برگشتم پشتم رو نگاه کردم دیدم چند تا زن از دیدن همچین چرندیاتی زار زار گریه میکنن اینجا بود که دلیلی دیگر یافتم برای اینکه چرا به این جنس میگن ناقص العقل.

از فیلم های 2007 که دیدم 1-سنتوری 2-خون به پا می شود 3- تاوان رو دوست دارم

راستي در مورد اون نظر سنجي هم بگم كه:

1_No country for old men

2_جونو

3_زودياك

4_into the wild

5_آپوكاليپتو

و ازسينماي ايران:

تنها دوبار زندگي مي كنيم و به همين سادگي

همه چيز درباره «پس از خواندن بسوزان»

http://www.sarmayeh.net/webfa/default.aspx?IssueType=1&IssueDate=1387/02/02&Page=15

بهترين فيلم ها بدون ترتيب:اولتيماتومِ بورن.زودياك.جونو.سيمپسون ها.4 ماه و 3 هفته و دو روز.جايي براي پير مردها نيست.

به نظرم تاوان فيلمِ خوبي بود اما ته اش چيزي نبود كه بگوييم شاهكار بود.براي يك بار ديدن خوب بود.سوييني تاد كه اصلا فيلمِ خوبي هم نبود.

من برخلاف مصطفی جوادی در خوب و حتا شاهکار نامیدن فیلمها به اندازه او سخت گیر نیستم.هرچند که از معدود فیلمهای اروپایی سال 2007 که دیدم شاهکاری در نیامد.(فیلم مورد نظر مصطفی را ندیدم و اینکه شاهکار نامیدتش با توجه به ویژگی بد فوق الذکری که ازش سراغ دارم باید فیلم انگیزاننده ای باشد.) اما 3 فیلمی را که در کامنت اولم نام بردم شاهکار های اصیلی بودند و اما نا امید کننده ترین اتفاق های سال 2007 فیلمهای تارانتینو و کاپولا بودند....

بر سردر وبلاگ محمد صالح علا نوشته شده است: خوشبختي مثل آدامس چشبده به آستيم كتم!!!

سلام به همگي!

من هم مي خواهم خاطره اي برايتان بگم. راستش توي تحريريه ي انگليسي خبر، آيتم هاي خبري باصدا داريم که عمدتا مصاحبه هايي است که با افراد مختلف و به زبان انگليسي انجام شده است. اين ماجراي تماشاي يکي از راش هاي اين مصاحبه هاست که راستي راستي از کارهاي لذت بخش خبر است. امير (خبرنگار تحريريه ي ورزشي که خودش قرمز است از نوع تيرش!) رفته بود اولين کنفرانس مطبوعاتي افشين قطبي. بعد از اتمام کنفرانس يک گفت و گوي اختصاصي از او گرفت و ته اش گفت آقاي قطبي ميشه جواب سوالم رو به انگليسي بگيد براي تحريريه ي انگليسي هم استفاده کنيم؟ افشين قطبي با همان آرامش منطقي اش يک نگاهي به امير کرد و گفت:

"به انگليسي بگم؟

Of course

تازه به انگليسي خيلي راحت ترم."

جاي شما خالي يک مصاحبه ي اساسي از اين بخش درآوردم و خبر ساعت 11 شبکه ي 4 رفتيم اش. اما جالب تماشاي چهره ي استقلالي ها بود که ما را محکوم به تبعيض کردند که چرا مصاحبه ي يک طرفه پخش مي کنيد؟ ما هم توي کل کل کردن کم نياورديم و درآمديم که برويد يک مربي بياريد بتونه چهار کلام روان و شيرين انگليسي حرف بزنه تا ازش مصاحبه پخش کنيم. شب خاطره انگيزي بود... چقدر خنديديم و افتخار کرديم... امير هنوز هم مصاحبه با قطبي مي گيره و هنوز هم پخش مي کنيم...

بهترين فيلم هاي 2007 هم بايد بگم: کنترل (ديوانه ي سيگار کشيدن سام ريلي شدم رفت پي کارش، موسيقي جوي دويژن هم که ديگر نيازي نيست ازش تعريف کنم)، جايي براي مردان قديم نيست (با ترجمه ي کامل و گوياي نويد غضنفري)، راتاتويي، هومر و خانواده اش و ... (و بهتر است بگويم که اکثر فيلم ها را دارم اما وقتي براي تماشايشان نداشتم متاسفانه! اين سربازي... دو ماه ديگه گوش شيطان کر تمام مي شود مي بينم شان!)‌

من يک مدت نبودم. بروبچز بازم سلام!

محد دمت گرم! بریدم خدایی. "مردی از لندن" ! فهمیدن اینکه مردی از لندن شاهکار است ، کار هر کسی نیست. لا اقل در این نظامی که من برای خودم تعریف کردم. واقعاً

در مورد قطبی و پرسپولیس جمعه فقط می تونم بگم قطبی شاید تنها کسی باشد که در ایران به جمله ی معروف چخوف کبیر ( بی شک این یکی از بهترین جملات زندگی ام است ) اعتقاد دارد . همان که می گوید : از میان کسانی که برای طلب باران به بیابان می روند تنها کسانی به کارشان اعتقاد دارند که با خودشان چتر همراه دارند ..... و من درست بعد از حضور او بود که معتقد شدم ..... مومن شدم و باور کردم باید با کاپ قهرمانی را از همین جالا در دست بگیریم . ( البته دوست دارم قهرمانی را در روز آخر آن هم بعد از شکست سپاهان در آزادی جشن بگیریم )

2- به صوفیا : باور می کنی که من بزیک را موقعی که گلزن بود دوست داشتم ؟ بعد زمانی که در پرسپولیس دیگر گل نمی زد باز هم دوست داشتم ؟ زمانی که سپاهان رفت باز هم دوستش داشتم ؟ و حالا هم که نمی دانم کجاست باز هم دوستش دارم ؟

البته من هم تا مدت ها نمی فهمیدم چرا دوستش دارم اما همین شش سال پیش بود که موقع بازی سپاهان پرسپولیس در حالی که برای سپاهان بازی می کرد به پرسپولیس گل زد و آرام سرش را انداخت پایین و برگشت سمت زمین خودشان

3 - در مورد فیلم های 2007 هم راستش سال بسیار عجیبی بود . استاد ها فیلم بد ساختند و گمنام ها جذبم کردند . کراننبرگ که به شدت منتظر فیلم تازه اش بودم آنچنان ضعیف بود که آدم باورش نمی شد . فینچر عزیز هم به همان ترتیب .وونگ کار وای هم به هیچ وجه آدم را با فیلم تازه اش جذب نمی کند ( شخصا ترجیح می دهم به جای دیدن سه باره ی فیلم جدیدش 2046 را دوباره ببینم ) لینچ کبیر هم که دیگر هیچ !( راستی کسی خبری از فیلم جدید کاستاریتسا نداره ؟ ) در عوض گاس ون سنت کبیر جور همه ی استاد ها را کشید . پارانوید پارک یکی از بهترین فیلم های 2000 به این طرف است . خلاصه که سال عجیبی بود . لیست ما هم از این قرار است :

1- پارانوید پارک - چهار ماه و سه هفته و دو روز 2- در دل طبیعت وحشی 3- تاوان 4- جایی برای پیر مردها نیست 5- خون به پا می شود 6- ناشناخته 7- ترور جسی جیمز 8 - خون به پا می شود 9- جونو 10 - the mist

4- به کاوه : این صلح موقت هم می چسبد . به امید سال دیگر که حماسه ی 69 را در جام حذفی دوباره تکرار کنید . ( روی لیگ حساب نکن که از حالا مال ماست )

یا حق

پارانوید پارک ارزش این هم انتظار را داشت. نیامدم که درباره یک فیلم بی هیچ مناسبتی یک مقاله-کامنت! ارائه بدهم . فقط یک چیزی که دلم نمی آید نگویم. وقتی که پسر بعد از ماجرای قطار برگشته و رفته زیر دوش. اینجا است که گاس ون سنت درکش را از موقعیتی که ساخته به رخ می کشد. نبوغی که باعث میشود ما را توی آن حمام لعنتی و زیر دوش نگه دارد . این همان "آنی" بود که ارزش این همه انتظار را داشت.

پرسوليس امثال قهرمانه شك نكن.چون كس مثل افشين رو داره. ولي وقتي به بازيكنان نگاه مياندازم حيفم مياد به خاطر امثال شيث و نيكبخت و حسين كعبي و خيلي هاي ديگه شون حرص بخورم .

ياد فرشاد اقاي گل به خير . ناصر محمدخاني ومحسن اشوري چه تيمي داشتيم يادته امير.

بعد بازي با استقلال اهواز ميخواستم ديگه پرسپوليس بيخيال شم ولي واقعا نتونستم افشين رو تنها بذارم .

راستش فيلمهاي جديد كم ميبينم .پيرمردها را ديدم وبهترين فيلمي كه چند وقته باهاش سر كيفم فراسوي ابرها ي انتونيوني بوده . راستي زندگي ديگران بهترين فيلم سال 2007 ميتونه باشه.

بهترین های 2007: 1- سیمپسون ها 2- سوئینی تاد 3- کفاره

بحث اثبات خودمان هم نبود. ماجرا دیگر زیادی داشت طولانی می شد. اینها را گفتم شاید دیگر کسی از در وارد نشود و این ادعای مسخره را تکرار کند و عیش مان را به هم بزند. " هیچ وقت جواب ندادم. این دفعه اما زورم گرفت."

سلام به امیر قادری

30 40 دقیقه از سوئینی تاد را دیدم و پرت اش کردم به کناری. شاید به قول مصطفی جوادی شعورم به فهم تیم برتون قد نمی دهد. جایی برای پیرمردها نیست هم فیلم (کوچک) کاملی بود که مرا نگرفت. (%)

خون به می شود را جسته گریخته دیدم. یعنی خوشم نیامده. ضد مرگ تارانتینو فیلم بسیار بدی بود و اصلاً حرف اش را نزنید.می ماند زودیاک جناب فینچر که یگانه فیلم مطرح سال بود. وسترن 3:10 به یوما را هم به عنوان انتخاب ویژه ام قرار می دهم.

باید بگم.من یک استقلالی دو اتیشه بودم.اما حالا.از وقتی که قطبی اومده عاشق پرسپولیس شدم.می شینم پای همه ی بازی هاش.وقتی گل می زنند از شدت خوشحالی بالا می پرم و وقتی گل می خورند واقعا ناراحت می شم...باورم نمی شه.من...من 2 سال بود که حتی بازی های تیم ملی هم این همه هیجان رو تو خون هام راه نمی نداخت.و بازی های استقلال.از 4 سال پیش اونقدر های جذابیتی نداشت...

بهترین فیلم

راستش دوست دارم فیلم 12.پارانوید پارک.its a free world . و حتی رویای کازاندرا رو ببینم و بعد نظر بدم

هفته ی دیگه به دستم می رسه

اما تا قبل اون پیرمرد های جایی ندارند

عشق فقط افشین امپراطور.

ولی افسوس که روزنامه نگارهای ورزشی هم مثل بقیه دنبال منافع خودشون هستند و انچنان که باید حمایتش نمی کنند.

هورا!!!!!!!!!نصفه‌شبی پریدم هوا...........ممنون.........عالی بود.

پی‌نوشت: روزنوشت بعدی مال الکس باشه.....لطفا.

مقالهء تکان‌دهندهء «ناگهان هیچ اتفاقی نیفتاد» را در اعتماد روز پنجشنبه خوانده بودم و حسابی ذهنم درگیر این قضیه شده بود. به تحلیل‌های اجتماعی و غیره که می‌شود از این جریان کرد. و یکی از جوابهای قطبی توی مصاحبهء صفحهء بعدش: «وقتی به ایران آمدم شناختی از فوتبال ایران نداشتم اما حالا خیلی خوب این جو و حاشیه ها را شناخته‌ام و میدانم چطور با مشکلات کنار بیایم.»

و برای همین این برد خیلی بیشتر شادم کرد....پرسپولیسی که با قطبی قهرمان شود خیلی چیزها را ثابت می‌کند....

به امير: خواهش مي كنم ما رو ببخشيد كه سطحمون پايينه. شما در چه سطحی حرف می‌زنید؟ ما كه از اسرار عشق و مستي شما سر در نمي آريم!

شما خوشحاليد كه بالاخره دوره لمپن ها و علي پروين ها داره تو پرسپوليس سر مي آد اين وسط منت سر فرهنگ و تمدن مي ذاريد كه اين آدم اومده ال كنه و بل كنه و از خليج فارس مهمتره.

من مجيد جلالي رو با قطبي مقايسه نكردم ولي مي گم اين بستر رو اون ايجاد كرد كه فوتبال ما تحمل اين آدما رو هم داشته باشه. ولي چون بلد نيست بهتر شوآف داشته باشه الان وضع اينه. يادتونه كه وقتي جلالي مي خواست بياد پرسپوليس؟

مصطفي جوادي قربونت. مرور آثار بلا تار رو يكشنبه ها سينما تك سينما سپيده از دست نده. با پارانويد پاركت هم حال كردم.

سلام به قرمزها.کی بود که ازادموند بزیک عزیز حرف زد؟یادتونه اون سالی که پرسپولیس استقلال رو بعد از هفت سال با گل دقیقه 89 بزیک برد؟ عکسی که مجله کیهان ورزشی چاپ کرده بود از شادی ادموند پس از گل یکی از خاطره انگیزترین عکسهای عمرم هست.ادموند خیلی چهره زیبا و معصومانه ای داشت و در فوتبال ما به حقش نرسید.با این حال فکر کنم با 84 گل هنوز بهترین گلزن تاریخ لیگ هست.انشالا هرجا هست سلامت باشه.

با شخصیت افشین امپراطور خیلی حال میکنم ولی با طرز بازی پرسپولیس امسال نه.یادتون رفته بازیهای مهیج پارسال با دنیزلی رو که تیممون سراپا حمله بود و اجازه نفس کشیدن به حریفان نمیداد؟تو بازی رفت و برگشت هم که اس اس ها رو له کردیم.با فوتبالی که فقط به دنبال نتیجه هست نمیتونم کنار بیام.حواستون هست که داریم از پرسپولیس زلزله حرف میزنیم.

زودیاک و پیرمردهاو...یوما

http://axsazi.wordpress.com/2008/04/21/mehrjooyi/

داریوش مهرجویی مُرد

قطبی البته شخصیت جالبی دارد ولی فکر میکنم بیش از حد شکننده است.چیزی کم دارد که از اینکه مربی بزرگی بشود جلوگیری میکند.این "چیز" ربطی به دانش مربیگری ندارد که البته به جای خودش بسیار مهم است. اسمش را هم نمیدانم چی بگذارم ولی مثال میتوانم بزنم. این چیز همانی است که مربیان بزرگی مثل فرگوسن یا بنیتز یا مورینیو یا حتی بلاژویچ دارند، اینکه فارغ از نتیجه گرفتن یا نگرفتن تیمهایشان و خوب و بد بازی کردن تیمها، بد اخلاقی ها و بد دهنی های احتمالی، باز هم احترام برانگیزند. یک چیزی مثل کاریزما یا روحیه سلحشوران قدیمی یا شاید همان دل شیر که البته ربطی ندارد که حتما به زبان بیاوریمش.

.

امسال اصلا سال خوبی برای فیلم نبود.برای اولین باری بود که بیشتر فیلمهای اسکار را قبل از مراسم دیدم و حالا اسکار جز یک شوی جذاب سه ساعته، ارزش دیگری برایم ندارد. فیلمهایی مثل خون به پا میشود، تاوان، جایی برای پیرمردها...،جونو فیلمهای کوچکی بودند با چند لحظه یا نکته ی دوست داشتنی که برای شاهکار بودن یا عالی بودنشان، کم است.

میماند زودیاک و سویینی تاد و یوما که اگرچه شاهکار نبودند، ولی قابل تحمل و تامل و تفکر و خیلی چیزهای دیگر بودند.

اگر فکر کرده اید که سیمپسونها را فراموش کرده ام بسا در اشتباهید.که اون خودش یه داستان دیگه است.

ای بابا تا دیروز سلطان بود و امروز افشین قطبی و فردا خد میدونه برای کی این طور هورا می کشید.... ولی به هرحال فقط آبی

بهتریم فیلمی هم که دیدم راتاتوئی و جایی برای پیرمردها نیست

با اینکه خیلی وقت که دیگه فوتبال ایران رو دنبال نمی کنم، ولی بعد از خواندن این روزنوشت دیدم انگار هنوز یک تعلق خاطری نسبت به استقلال دارم و از اینکه امیر داره این جا برای خودش جولان میده لجم گرفت.( نیما آخر تو کجایی!؟) ولی جدای از شوخی به نظرم فوتبال ایران همین امثال قطبی رو نداشت که من زیاد باهاش حال نمی کردم.هر چند زیاد امیدوار نیستم ولی دوست دارم قطبی با پرسپولیس قهرمان بشود.

درباره فیلمهای 2007 هم اول زودیاک بعد جایی برای پیرمردها نیست-سویئنی تاد- تاوان-چشمه(2007 بود یا 2006؟)- سیمپسون ها - راتاتویی ( البته بعضی فیلمها رو ندیدم مثل پارانوید پارک، مردی از لندن، شبهای زغال اخته ای من)

امیر در این روزنوشت خیلی قول ها دادی که زدی زیرشون اما اگر زیر این یکی هم بزنی دیگه شاکی میشم.روزنوشت بعد باید یک تک نگاری به سبک ماهنامه نسیم برای الکس عزیز باشه

mini

mini

miney

mo

,,,

catch a

tiger

by its

toe

,,,

if he

hollers

let him

go

,,,

mini

mini

miney

mo

اول اینکه استقلالی هستیم حتی اگر کلا از هر چی جدول بیفتیم بیرون و بعدش هم برای اولین بار بود (البته با عذاب وجدان) که از برد پرسپولیس خوشحال شدم اونم فقط و فقط بخاطر افشین قطبی مربی با صداقتتون . . .

رموز مستی و رندی ز من بشنو نه از واعظ

که با جام و قدح هر شب ندیم ماه و پروینم

بسم الله الرحمن الرحيم.

به حنانه سلطاني و هر كي همين نظرو داره: فكر نمي كنم نتونم نظرمو بگم.

http://donyayefootball.com/yaddashteshoma.aspx

نظرات مردم درباره قطبی- اکثرا گفتن قطبی باید بمونه و اونایی هم که نظر به رفتنش داشتن ، اشاره شون به بی فرهنگی فوتبال و فوتبالیست های ایرانی بوده.

انگار همه ی این نوشته ها برای توست... «میترا»ی عزیز، سلام. خیلی وقت است که تو را ندیدم، وَ دلم تنگ شده وٌ بی کاری هم که تازه آمده به سراغم، انگار بیشتر از قبل به تو فکر می کنم.این که زنگ می زدیٌ کم حرف می زدیٌ فقط صدای نفس هایت می آمد... وَ این که به هر حال اگر دهانت بو می داد به هر حل خوب بودیٌ در این دوره ی اَخم لبخندِ من بودیٌ اگر لوسٌ بی مزه نباشد؛ غٌباری از «عشق» بودی، که باور کٌن هنوز هم -وَ همیشه هم- معنایش نامفهومٌ صد مفهومی است.وقتی این ترانه ی بالا را برای امیر ارسال کردم فکر نمی کردم این نقلِ خاطره ی آخرش اینقدر آزارم بدهد.این که یک روز چشم های تو این ترانه را خوانده بود وَ این که به هر حال عشقِ ما اگر کم بودٌ خسته کننده بودٌ پٌر از فٌحش بودٌ دیر بودٌ ناهمگون، ولی عشق بود. نه آدرسی از تو نه شٌماره ای که بشود صدایت را شنید.وَ می دانم که این نوشته ی کوتاه را هیچ وقت نمی بینی.اصلاً نمی دانی این آقای «قادری» کی هست که بخواهی به روزنوشت اش بیاییٌ در پٌست های دیگران مرا این گوشه بیابی.محصور در یک لاینِ نٌقطه گٌذاری شده.به هر حال چه بخوانی چه نخوانی می خواستم بدانی که قصدم از آن یادِ پایانِ ترانه سوءاستفاده از احساساتِ خصوصی تو برای گیراییِ نوشته ی خودم نبود.همینطور دستم رفت به دٌکمه ها وٌ تو آمدی روی مانیتور.شرمنده. آرمین ابراهیمی

امیر قادری بابا دمت گرم از اولم معلوم بود تو و سینما به هم خیری نمی رسونید همون بهتر که رفتی سراغ فوتبال همیشه می گفتم چرا سینمای ما اینقدر مزخرف شده نکنه امیر قادری قهر کرده نگو دود از کنده بلند میشه آخه تو خجالت نمی کشی وسط سایت سینمایی عکس قطبی می گزاری ای وای.......

خدا آخر عاقبت هممونو ختم به خیر کنه

خوب از اين كه برديم كمي خوشحالم وكمي خوشحالتر به خاطر اين كه حريف تيم بسيار خوبي بود وما مردانه برديم 11موقعيت گل در برابر 6 موقعيت گل راه اهن .اما حال اصلي مال بوسه هاي وحيد بود به قران سبز و كوچك مخمل پوشش كه همين بهونه هاي كوچك ميتونه پاي بازي دوسر باخت فوتبال ايراني بنشوندم .يكي از دوستا گفته بود از ما استقلاليها متنفره؟ اينجا كجاست عزيزم؟روبروي جايگاه؟چرا ما دور هم جمعيم؟هر كدوم با يه سليقه وميل وعشق متفاوت ؟وگاهي حس مشترك به مردي كه از جنس ما نيست ولي خود جنسه (قطبي) وفيروز كه همه ميدونيم لوسه ولازم براي صحنه .ما قرار بود دنبال عشقمون بگرديم حالا سينما موسيقي يا فوتبال منم از خيلي چيزها متنفرم؟ولي دادمو جاي ديگه ميزنم .اينجا جاي خوبيه بچه ها خرابش نكنيم واما اگه يه پرسپوليس باشه كه دوسش داشته باشم مال مرجانه ساتراپيه واقعا بالاتر از حد توقع من بود هر چند كامل نبود اما براي بچه هايي كه براي انتخاب 2007 روي چهار ماه وسه هفته ودو روز نظر دارن ضمن احترام عرض ميكنم اگه نه تاوان وجونو پس زنده باد پرسپوليس

مانا چه خوب گفته بود هرچه بود از دعاي ما بود

وحيد از جمع 8پنالتي بازي ذوب تا الان 6 تاشو گرفته بازم ثابت شد تو بازي كره اشكال از پنالتي زن ها بود نه وحيد شير دل ما

به حنانه سلطانی:

ظاهرا شما در مرد دوستان خود چیزهایی رو عمدی یا سهوی نادیده می گیرید.

1 - دوست شما بود که ابتدا توهین رو شروع کرد و در همون حد هم جوابش روشنید.

2 – خیلی جالبه. شما که نسبت به توهین و متلک پرانی حساس هستید نوشته ی آقای انصافی رو نادیده می گیرید.

آیا حرفهای من توهین آمیز تره یا نوشته ی درخشان این دوست شما؟

از دو حال خارج نیست. یا به اندازه ی کافی به نظر شما موهن نیست یا اینکه بطور ضمنی با اون حرفها موافقید.

ظاهرا آقای قادری هم اصلا نگران نبودند از اینکه نشر چنین فحش نامه ای فضای کافه ی قشنگشون رو مکدر کنه.

آقای قادری آیا کامنت های آرمین ابراهیمی (که شما حذف کردید) از نوشته آقای انصافی توهین آمیزتر بود؟

یا اینکه در دل با حرفهای دوستتون موافق بودید؟

چطور توجیه می کنید این همه تناقض و ریاکاری رو؟ خانم سلطانی؟ آقای قادری؟

از تو نوشتن قد غن

گلایه کردن قدغن

سلام دربارهء انتخاب بهترین فیلمهای امسال فکر می‌کنم که نهایتا بشود گفت از بین این همه فیلمی که در دنیا ساخته می‌شود و خیلی‌هایشان هم فیلمهای مهم و باارزشی‌اند ما متاسفانه فقط می‌توانیم از این تعداد معدودی که در دسترسمان هست و می‌بینیم نام ببریم. یعنی انتخاب همه‌جانبه‌ای نمی‌تواند باشد. من یک تعدادی از فیلمها را با توجه به آنچه درباره‌شان خوانده‌ام و شنیده‌ام فکر می‌کنم که اگر دیده بودم حتما توی لیستم جای داشتند: مردی از لندن, الکساندرا, ترس‌های خصوصی در مکانهای عمومی(آلن رنه), لبهء بهشت(فاتح آکین), احتمالا فیلم جدید امیرکاستاریکا و کوپولا و خیلی‌های دیگر. ضمن اینکه امسال به نظرم سال خوب و امیدوارکننده‌ای بود و فیلمهای خوب و قابل توجه کم نبود. به هرحال از آنهایی که دیده‌ام: I`m not there (شاهکار تجربی دیوانه‌کنندهء تاد هینز. سه بار پشت سر هم دیدمش و دو روز است که در خلسه‌اش غوطه‌ورم...الان باز خواستم تیتراژش را ببینم, نیم ساعت رفتم بدون اینکه حواسم باشد...) , پارانوید پارک, into the wild, چهارماه سه هفته دو روز, جایی برای مردان قدیم نیست, la vie en rose(زندگی ایده‌آل), قفس غواصی و پروانه, پرسپولیس, slipstream(آنتونی هاپکینز), راتاتویی. بد ترین فیلم: سویینی تاد, اینلندامپایر. بهترین بازیگر زن:کیت بلانشت و شارلوت گینزبورگ. بهترین بازیگر مرد: خاویر باردم. بهترین کارگردانی: تادهینز و گاس ون سنت. بهترین فیلمبرداری: ادوارد لاخمن(I`m not there) و into the wild موسیقی(و انتخاب ترانه ها): I`m not there تدوین: جی رابینوویتز(I`m not there) و چهارماه سه هفته دو روز و پارانوید پارک گریم: la vie en rose. فیلمنامه: I`m not there, جایی برای مردان قدیم نیست و چهارماه سه هفته دو روز. انتخاب ویژه: صحنه‌ای که توی I`m not there خبرنگارها در فضای باز منتظر کیت بلانشت هستند و می‌بینندش که دارد با چهار عضو بیتلز می‌چرخند و بازی می کنند. انتخاب ویژه۲: ناتالی پورتمن در «شبهای زغال اخته‌ای من» و صحنهء خداحافظی دو زن در کویر انتخاب ویژه۳: ساوندترک into the wild انتخاب ویژهء خارج از مسابقه: دو تا فیلم که سالها پیش ساخته شده‌اند اما من امسال دیدمشان: مذکر/مونث(گدار) و ژان پی‌یر لئو ی نازنینش, و نلی و آقای آرنو(کلود سوته). پی‌نوشت: بی هیچ شک و شبهه‌ای جایزه اسکار(و همچنین بقیه جایزه ها) حق کیت بلانشت بود. در مقایسه با او ماریون کوتیارد کار خیلی خاصی نکرده بود.

امير: نلي و آقاي آرنو.... يك شاهكار از يك استاد...

راستی کسی هست که «دور از بهشت» فیلم قبلی تاد هینز را دیده باشد؟ بعضی سکانسهای این فیلم نشان می‌دهد او ملودرام ساز خیلی خوبی‌ست.

امير: خوب است، به شرطي كه داگلاس سيرك نديده باشيد.

به خاطره: ای خواهر کجایی؟

راستی یادم رفت, می خواستم تقاضا کنم از جناب ابراهیمی بزرگوار که این یک دفعه را زحمت بکشند, لطف کنند و دربارهء I`m not there نظر ندهند. اصلا نبیندش بهتر است. ممنون

سلام . باز هم سلام به بر و بچه هاي كافه و امير خان گل. من ديگه ميام يه گوشه مي نشينم و چون چايي هم براي معده ام بده سفارش يه ليوان آب مي دم و كمتر مثل قديما فك مي زنم تا حال همه به هم نخوره! ((-:

نمي دونم چي بگم در مورد اين روزنوشت. اصلا وقتي روزنوشت غير سينمايي مي شه زياد دوست ندارم. همه مي دونن كه من يه استقلالي دو آتيشه هستم و مثل طرفداران تيم رقيب تشنه به خون تيم قرمزها!! اما خب اين كاراكتر قطبي اون اوايل خيلي جذبم كرد. ولي بعد فهميدم اون هم مثل بقيه فقط قواعد بازي رو بلده. شايد به خاطر اينكه خوب فارسي رو نمي تونه صحبت كنه و آدم نازنيني به نظر مي رسه در نگاه اول همه رو جذب مي كنه. ولي واقعا قطبي هم اوني نبود كه من فكر مي كردم. بذارين يه اعتراف كنم. اولين بار بود كه اوايل فصل از بازي پرسپوليس خوشم ميومد . هموني كه سرمربي قرمزها مي گفت تيم اش داشت اروپايي بازي مي كرد. اما بعد ديدم نه! كم كم از اروپايي بازي كردن فقط نتيجه گرفتن رو بلده! اونم برد با اختلاف يه گل! بعد كه ديگه اوضاع قمر در عقرب شد (هر چند كه بخشي از اين نتيجه نگرفتن ها به گردن همون باندبازي هاي هميشگي پشت پرده هست كه همه مي دونن الآن كي داره تو پرسپوليس و استقلال اين بحران ها رو هدايت مي كنه) فهميدم كه نه بابا ! اونقدرها هم طرف به فكر بازي اروپايي نيست. يا اگه هست اين بازيكنان بنگي (فكر نكنيد دارم به بازيكنان پرسپوليس اتهام مي زنم ها! موج استعمال كراك در بين فوتباليست ها قربونش برم رو به رشده!!) نمي تونن اروپايي باشن. پس در واقع بايد نشست و همون زير توپ زدن هاي هميشه رو ديد و دل به پيروزي هاي لحظه اي و بادآورده خوش كرد و حسرت قراردادهاي ميليوني كساني رو خورد كه پشيزي ارزش اون همه پول رو ندارن!!! استقلال ما هم كه ديروز راه آهن رو برد. البته مرد تا برد! امير جان افشين خان قطبي هم يه شومن حسابيه! چه خوشتون بياد چه بدتون! مثل بلازوويچ. مثل برانكو. مثل فيروز كريمي. مثل.... بعيد مي دونم كسي بتونه اين فوتبال مزخرف و در حال سقوط ايران رو نجات بده!

با وجود اينكه از صبح تا شب دارم براي اين ور و اون ور مي نويسم و سرم تو لاك خودمه اما بي صبرانه دارم چوب خط مي زنم كه جام ملت ها شروع بشه. ووووواااااااااي !!!!! هلاك ديدن تاكتيك هاي " يوآخيم لو " هستم! اولين باره كه به آلمان اميد كامل دارم! حتي در جام 1990 هم اين قدر اميدوار نبودم. يادش بخير اون موقع فقط نه سالم بود و عشق آلمان و هيتلر (چقدر كتاب در مورد جنگ جهاني دوم مي خواندم) بودم و مثلث آتشين كلينزمن و رودي فولر و آندرياس برمه و بهترين مربي تاريخ فوتبال جهان- فرانتس بكن باوئر- پشت اون تيم رويايي بود. هميشه شعار من و اندك هواداران آلمان در ايران اين خواهد بود: عشق است آلمان و آلمان و آلمان!

راستي جواب اوليه كنكور هم هفته ديگه مياد. قلبم تو دهنمه! روز يشش بار سايت سازمان سنجش رو چك مي كنم! همه ميگن با اين درصدها قبولي اما من مي دونم.....!!!! (ياد گاليور بخير). براي آزاد هم وقت نكردم حتي درس ها رو دوره كنم و دو هفته ديگه امتحانه!

راستش من زياد نرسيدم فيلم هاي امسال رو ببينم. زودياك رو هم دارم و اما نديدم. اما انتخاب من در نهايت ديكتاتوري زودياك هست! فينچر تنها نقطه درخشان سينماي امروز دنياست. شايد دهه ها بعد همه بفهمند او چه نابغه اي بوده. واقعا ديدن دوباره فيلم هاي اسكاري (؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!) جايي براي پيرمردها نيست و تاوان و از همه بدتر مايكل كلايتون برام قابل تحمل نيست! هاليوود را چه مي شود؟ كجاست اون دوران طلايي؟ چقدر غر زدم! نه؟!

****ديالوگ اين دفعه : اين دفعه ديالوگ فيلم نمي گم.

بخشي از حرف هاي آل پاچينو درباره پدر خوانده است :

"در شب افتتاحيه فيلم در نيويورك مادر بزرگم و خاله ام را براي تماشاي فيلم بردم. به محض اينكه چراغ ها خاموش شدند بيرون آمدم و رفتم سر كوچه و صبر كردم كه فيلم تمام شود. اتفاق بزرگي بود و حتما زندگي ام را عوض مي كرد. اين فيلم قطعا تمام بخش هاي زندگي ام را تغيير داد. "

راستي وقتي آل اون بيرون سالن منتظر بوده استرس نداشته؟

يا مثلا وقتي مادر بزرگش و خاله اش اومدن بيرون و اونو ديدن عكس العمل شون چي بوده؟ من كه مي گم يه لبخند مليح تحويل آل دادن! شايد هم گرفتنش تو بغلشون و حسابي فشارش دادن! من كه اگه جاي اونا بودم همين كارو با آل محبوبم مي كردم. شما چي فكر مي كنيد؟

جمعه سالگرد تولد آل پاچينو است. حواستون هست؟

در پناه عشق بيكران و جاودان اهوراي پاك باشيد.

www.cinema-cinemast.blogfa.com

amirreza_3385@yahoo.com

مگه بازی رو ندیدی آقای قادری؟ وای چرا؟ از این لحظه میخوام یه چند خطی در مورد الکس بنویسم . امیدوارم که خوشت بیاد . سال 75 بود و تازه شبکه 3 توی شهر ما قابل دریافت شده بود. من کلای سوم ابتدایی بودم و از اون بچه هایی بودم که تا از مدرسه میرسیدم مشق هام رو مینوشتم و بعدش تو کوچه و تا آخر شب با بچه محل ها فوتبال بازی میکردم. یه روز بعد از ظهر نشسته بودم جلوی تلویزیون و داشتم شبکه سه نگاه میکردم . تازه سریال کمیسر و رکس تمام شده بود و میخواستن یه فوتبال بگذارن . زیرنویس اومد که یوونتوس - لاتزیو ...... بازی شروع شد و همون دقایق اول دوربین یه کلوز آپ از صورت الساندرو گرفت که داشت میخندید. خوب من از همون لحظه طرفدار این بازیکن و تیمی شدم که به بیانکونری معروف بود. الان که بیش از 11 سال از اون ماجرا میگذره و من همچنان بیانکونری هستم. من الکس رو بهترین بازیکن تاریخ فوتبال میدونم . بچه ها میگفتن که پله فلان کار کرده ، مارادونا فلان و ..... ولی برای من الکس یه چیز دیگس. مطمئنم اگر لئوناردو داوینچی زنده بود به جای لبخند ژوکوند بدون شک لبخند الکس رو میکشید که به نظرم برای ما یوونتوسی ها تمام دنیا یه طرفه و لبخند الکس هم یک طرف. زمانی که از فرم خودش خارج شده بود .بد بازی میکرد ، هزاران تهمت بهش زدن که این بازیکن تمام شده و .... من و بدون شک شما و تمام هواداران سینه چاک یووه همچنان عاشقانه دوستش داشتیم و منتظر اون لحظه ای که دوباره الکس رو رو فرم ببینیم و اون خنده های بی نظیر.... گذشت و رسید به نیمه نهایی جام جهانی 2006 و اون اور لب فوق العاده و اون ضربه ی بی نظیر و اون گل و اون خوشحالی بعد از گلش. یادمه نیمه شب بود ولی من اون لحظه چنان جیغی کشیدم ، چنان جیغی کشیدم که خدا می دونه انگار دیگه روی زمین نبودم و تا مدتها شاید تا یکی دو ماه پس از جام جهانی شنگول بودم. هیچوقت صدای عادل فردوسی پور رو یادم نمیره که با چنان هیجانی گفت : جیلاردینو به دل پیرو و توووووووووووووووووووی دروازه . توی دروازه ............... نمیدونم یکشنبه کجا بودین که بازی رو ندیدین ولی بگم که لحظلات نابی رو از دست دادین . لحظاتی که به عنوان یه یوونتوسی اشک شوق توی چشمام حلقه زد . آخه تمام دنیای فوتبال یک طرف و اون لبخند فوق العاده الکس پس از هر گلی که میزد یه طرف. البته سایت www.juventus.ir گلهای بازی رو برای دانلود گذاشته. مطمئنم اگه گلها رو ببینید با من هم عقیده خواهید شد که این بازیکن تمام نشدنی هست... خیلی پر گویی کردم و امیدوارم که سرتون رو درد نیاورده باشم ولی به عنوان یک بیانکونری متعصب حتما احساسات منو درک خواهید کرد. امیدوارم تونسته باشم قطره ای از احساساتم رو در مورد الکس و یووه بیان کنم . حتما در مورد ااکس هم یه روزنوشت بگذارین چون میدونم خیلی از بیانکونری ها عضو کافه شما هستند. در ضمن از این که منو رفیق خطاب کرده بودین احساس غرور میکنم . و در آخر به قول داریوش مهرجویی بزرگ : امیدوارم که همیشه بتازید ............ این پایان نیست .......

امير: راست‌اش اين قدر درباره الكس نوشتم كه ديگه بعيده چيز تازه‌اي براش پيدا كنم. شب گل الكس به آلمان... خداااااااااااااااااااااا... ولي اين كه لبخند الكس رو گفتي و عشق به يوونتوس. يه چيزي تو مايه‌هاي صوفيا و بزيك و عاشق پرسپوليس شدن بود كه فعلا انگار جمله الگوي اين روزنوشت شده! 

سلام. قطبی خوبه. همه ی فیلمایی هم که گفتن خوبه. همه خوبن. منم خوبم . امیر قادری که خیلی خوبه. محفظه غواصی و پروانه هم خوبه.

سلام استاد.مطلب افشين قطبي رو كه خوندم ديگه برام مسجل شد كه ............ امير جان تو سال جديد چند تا چيز نوشتي و گفتي:1-هنر ناخودآگاه در پرونده لورل هاردي 2-گپ خودموني و تلفني در مورد چهل سالگي و نظريات نيچه و اينكه 5-6 سال ديگه چهل ساله ميشي 3-افشين قطبي و فرهنگي كه با خودش آورده و ما متهميم به حمايتش

همه اينا نشون ميده كه خوشبختانه به اون حد وارستگي وپختگي كه ميخواستم رسيدي.خيلي خوشحالم.

منتظر نظر شما درباره اين موضوع هستم

یک بحثی درباره شاهکار بودن و نبودن و اینها شکل گرفته . فقط بگویم که انتخاب های من شاهکار نبودند . سوال این بود که بهترین فیلم 2007 را که دیدید بگویید . خلاصه اینکه سویینی تاد اگر چه بهترین فیلم سال است از نظر من ،ولی شاهکار نیست.

برخوردم به این دیالوگ از گدار (فکر میکنم مال «از نفس افتاده»)

- هدفت توی زندگی چیه؟

- نامیرا شدن. و مردن.

برای کسی که اهل فوتبال نیست و به انگیزه های ثانوی آن را دنبال می کند هزار و یک دلیل وجود دارد که افشین قطبی برایش جذاب باشد اما یکی از آنها برای من فارسی حرف زدن شیرین اوست بطوری که سعی می کنم هیچ کدام از گفتگوهایش را از دست ندهم(هرچند این محبوبیتی است که همة خارجی زبانان با فارسی حرف زدن در من ایجاد می کنند اما آنها هزار دلیل دیگر را ندارند!).البته اگرچه که قطبی هم دیگر حالا خیلی راه افتاده است بطوری که می تواند به این زبان شوخی کند و طنز بگوید و این هم از هوش او حکایت دارد. باری این وجه از محبوبیت او البته تناقضی را بوجود می آورد از یک طرف به دلیل شعور بسیارش این استحقاق را دارد که در یادگرفتن زبان مادری چنان پیشرفت کند که بتواند میراث ادب و فرهنگ سرزمینش را بخواند و بشناسد و آدم جامع الاطرافی شود (چیزی که در حوزة اهل ورزش حکم سیمرغ و کیمیا را دارد ) و از طرف دیگر معلوم است که پیشرفتش در یادگیری باعث می شود که این شیرین زبانی که جذابیتش را زیادتر کرده است از دست یدهد!

امير: نكته‌اي بود براي خودش...

برای "کاوه اسماعیلی" :

خیلی وقت هست با هم "بـازی" نکرده ایم پسر.... تحویـل نمی گیری ؟!..... "علایـق موسیقیـایِی" ما رو که نتونستی عوض کنی... ... ببینم در رد "علایق سینمایی" چه می کنی پســر ؟!

گفته بودم سلیقه ام "پیـر مـردی" است ..... اینجا هم که ظاهرا "جایی برای پیر مرد ها نیست"! ..... ولی ما خودمون رو قاطی جـوونا بـُر زدیم بلکه نشاطی حاصل بشـه... روزنوشت قبل رو که با ما "بـازی" نکردی...

حالا بیا این دفعه تو "حـاکـم" باش ببینـم چـه می کنی؟!..... ما که ادعایی نداریم... فقط برای رفـع "کـُـتــی" هم که شده ... یک کامنتـی میذاریم... به این دلـخوشـی که یک بارهم "آس ِ دل" دست ما بیـفتـه....

آخ ! اگه بـدونـی این "آس ِ دل" چه می کنه با آدم ....

سلام امیر خان

فیلم های خوب 2007

1- الکساندرا

2- زندگی دیگران

3- در دره اله

4- سیمپسون ها

5- مزرعه چکاوک ها

6- آپوکالیپتو

7- بابل

8- جایی برای پیرمردها نیست

بهترین منتقد سینمای ایران: امیر قادری

اینکه استقلالی باشی و دیروز وسط پارک دانشجو با خیل عظیم طرفداران تیم محبوبت "فقط" پنالتی ها را ببینی به نظرم بهترین اتفاق این چند وقته بود.بعد از کلاس و با کلی خستگی.

حالا نظرم در مورد قطبی:دوستش دارم .""اما"" هنوز هم مربی خوب تیم حریف است.

----------------------------------------------------------

بهترین فیلمهای 2007 بدون ترتیب:

جونو-سیمپسونها-پارانوئید پارک-شبهای ذغال اخته ای من-درون طبیعت وحشی-پیمانهای شرقی(بدون حضور ملودرامش البته)-رتتوئی-و البته "مردی از لندن"-shoot'em up-.در دره الاه-

----------------------------------------------------------

اگر یادمان امد باز هم بیایم بگیم یا فقط یه بار قبوله؟؟

به امید عزیزم : بگو که شوخی می کنی که فیلم shoot em up در میان فیلم های سال ات است .

خب ،فکر کنم رکورد بیشترین کامنت هایی که در سطل آشغال ریختی همچنان متعللق به من است. دراین کافه یاد گرفتم کمتر حرف بزنم،بیشتر گوش کنم.ادعا آدم را حقیر میکند.

«زندگی دیگران» را هم دوست داشتم که یادم رفت.

به تونی راکی مخوف: آقا دمت گرم. لذت بردم

وای بر من که "I'm not there" رو یادم رفت.

اوف بر من....................................

سوفیا میخواستم تازه بهت میل بزنم که گیرم اومده و دیدمش تا دلت رو بسوزونم که.اکّهی موقعیت سوزی شد........

باید بگم منم مثل برخی از دوستان روزنوشتای فوتبالی رو زیاد دوست ندارم اما فیلما:

No Country For Old Men

Into The Wild

Gone Baby gone

My Blueberry Nights

There Will Be Blood

سیمسونها....

به سوفیا:ای خواهر همینجام...به زودی زحمت بهت میدم آخه کارم راه افتاده...

برای «سوفیا»ی نازنینم:

من دو سه هفته ای می شود که آخرین اسکناس هایم را خرج کرده اَم وَ در این مدت با فروختنِ وسایلم به سمسارهای پدرسوخته ی محترم امورات می گذرانم.اجاره ی خانه دو بٌرج عقب اٌفتاده وٌ قبض ها همه روی هم خوابیده اَند، وَ اگر می بینی که هر روز -یا روزی در میان- به کافه وٌ «امیر» سر می زنم از برکاتِ «اینترنتِ هوشمند» استٌ تلفن که مطمعنم در آخر پولش را از لنگم در می آورند.دوستانم نیز از صمیمیتِ بی حدٌ حدودشان وَ از آنجا که مرا می شناسندٌ می دانند همیشه یا دارم پول قرض می کنم یا دارم سرِ پس دادنش چانه می زنم هیچ جوابِ گوشی های شان را نمی دهند.از این بابت خیلی وقت است که فیلمی نخریده اَم وَ فیلمِ تازه ای ندیده اَم.البته در جریانِ کارهای تازه و بعضی از کارهای امروز هستم، وَ می دانم خیلی فیلم های خوب برای دیدن آمده.از آنجایی که می دانی یا نمی دانی در همین مدتِ بی کاری (اخراج شدم با اجازه ی شما) کاری برای انجام دادن نبود من مانده بودمٌ پنرجه وٌ صدای رعشه آورِ خِلطِ همسایه ی مان وَ یک کٌمٌد فیلم های هزار بار دیده شده.باز هم به همان دلیل از آن «I`m not there » که نمی دانم مالِ کٌدام آدم یا کٌدام کشوری است چیزی نمی دانم.اگر به اٌمیدی موهوم کاری پیدا شدٌ وضعم سامان گرفت دیگر همین دو سه کامنتی را هم که گاهی می فرستم قطع می کنم تا شما بتوانید با خیالِ راحت خاطره نویسی بفرماییدٌ راجع به کتاب ها وٌ فیلم های دیده وٌ خوانده وٌ ندیده وٌ نخوانده نظر بدهید.ممنونٌ سپاسگٌذار.

آرمین ابراهیمی

1- در ميان انتخاب هاي اميد shoot'em up شاهكاره! اميد جان با اجازه من به اين فيلم "كلايو اون"اش و "مونيكا بلوچي"اش تمشك و زرشك زرين رو همزمان اهدا كنم.

2- خدا به افشين قطبي رحم كند. مي ترسم همان بلايي را سرش بياوريم كه سر امثال او در آورديم. همان هايي كه بزرگشان كرديم و برديمشان بالا و پرتشان كرديم پايين. كلي از اين آدم ها داشته ايم: دايي... پروين... كيميايي. مگر جامعه شناسي نخبه كشي را نمي شناسيد.

3- حنانه سلطاني: خوشحالم كه حالا ديگر اينجا نيازي به اثبات خودم ندارم. امير قادري عزيز هم مي داند. ما قبلا خودمان را اثبات كرده ايم... با حضورمان.هميشه براي اينجا احترام زيادي قائل بوده ام. هميشه نسبت به اينجا حس مسئوليت داشته ام. هيچ وقت نخواسته ام موج منفي بفرستم. چون اينجا آدم هايي پيدا كردم كه حالا نمي تونم از زندگيم بيرونشون كنم. تو اولين كسي بودي كه نسبت به نوشته من اعتراض كردي. گفتي نبايد مقابله به مثل مي كردي. اما به نظرم گه گاه بايد موچ منفي را با موج منفي جواب داد. تو كه برق خوانده اي. موج هاي ويرانگر را مي شناسي.

انتخاب من برای امسال !

انتخاب من برای سال ها ، برای چندین سال ، برای خیلی وقت پیش از این و بعد از این .........."there will be blood" ......

انتخاب من دو مالف این معجزه ، دنیل دی لوئیس و پل تامس اندرسون هستند.... دوتا کمالگرای نابغه ...

معتقدم امسال "no country for old men" عالی بود همراه خاویر باردم .

ولی "there will be blood" فراتر از اینهاست ، فراتر از این مزخرفات ، یه وحی الهیه ..... و دنیل دی لوئیس همون وحی سومی هست که میگه ...

این یه معجزه است ...

بنیسیو دل تورو ،بازیش در {چیزهایی که در آتش از دست دادیم} نادیده گرفته شد.

کشور،برای پیرمردها نیست.

قفس غواصی و پروانه.

مطلب "سیاوش آقا رضی" تکان دهنده بود.

لعنت بهت مصطفی ! چرا فقط مردها ؟ اشکالی ندارد ولی فکرش را بکن که فقط آدری چند تا مدل شاهکار دارد ... به هر حال اولین انتخاب بدون شک ادوارد دست قیچی است . اصولا جانی دپ در فیلم های تیم برتون مدلهای موی فوق العاده ای دارد . همین چارلی و کارخانه شکلات سازی را ببین . ایول ! فعلا ادوارد دست قیچی را داشته باش تا بروم توی آرشیو سرچ کنم .

در رابطه با نظرسنجي مصطفي جوادي: مدل موي دنيرو در "راننده تاكسي"

آقای انصافی عزیز از شما بسیار سپاسگزارم.

موج ویرانگر، یکی از بهترین تعریف هایی بود که در زندگیم شنیدم. واقعا ممنونم. جدی میگم.

وقتی کامنت اول شما رو خوندم بی اختیار یاد بری لیندون افتادم که چطورطی یک فوران ناگهانی خشم، خودش رو مفتضح کرد و هویت و شعور و سطح فکر و خیلی چیزهای دیگه رو ناخواسته نشان داد.

اون مکتب مورد اشاره ی شما رو برحسب اتفاق، من خوب می شناسم. بعضی وقتها که استاد قادری و دار و دسته اش از فیلم یا فیلم سازی خوششون نمیاد بر طبق آموزه های همین مکتب با اون روبرو میشن.

در ضمن از اینکه به من اجازه دادید اینجا بمانم قلبا تشکر می کنم. واقعا به اجازه ی شما نیاز داشتم.

هر چند حس خوبی نیست اینکه آدم بد داستان، بین جمع آدم خوبها باشم.

به رضا: حدس میزنم حالا دیگه خیلی از من متنفری. حق داری.

به بقیه خواننده های احتمالی این کامنت: از شما عذر میخوام. میدونم نوشتن این چیزها اشتباه بود .

این آخرین کامنت من در اینجاست. به خاطر اوضاعی که پیش اومد جدا از همگی معذرت میخوام.

خوش باشید.

خب رفقا. انتخاب های خودم اینها هستند. چون قبل از شماها وقت فکر کردن به اش را داشتم ، طبعا بیشتر هم هستند.(میخواستم بعضی از اینها که کمی غریبه تر هستند را بی خیال شوم ، اما خب آن وقت نظرات واقعی من نبودند. مثل همیشه تحمل می کنید!)

1-موهای کابوهای لنینگراد در "کابوهای لنینگردا به آمریکا می روند(آکی کوریسماکی) 2-جرج کلونی در "ای برادر کجایی؟"3- موهای پیتر در "پسری با موهای سبز" (ژوزف لوزی) 4-جانی دپ در "مرد مرده" 5- وینسنت پرایس در "دکتر فایبز کریه" (رابرت فاوست) 6-موهای هیولای چوبی در "سفر طلایی سندباد"(گوردن هسلر) 7-جانی دپ در "ادوارد دست قیچی" 8-آرنولد در "کونان ویرانگر"(ریچارد فلشر)9- وارن بیتی در "مک کیب و خانم میلر"10-میکی رورک در "ماهی مهاجم"(کوپولا) 11- لون چینی در "کسی که چک می خورد"(ویکتور شوستروم) 12- موهای "مرد" در "تتسوئو: مرد آهنین"(شینیا تسوکاموتو) 13 -میکی رورک در "مشتری دائم میکده ها"(باربت شرودر)14- بوریس کارلف در "فرانکنشتاین "(جیمز ویل) 15-داستین هافمن در "همه ی مردان رئییس جمهور" 16-گری اولدمن در "دراکولای برام استوکر" 17-کلا سبیل گروچو مارکس18 - سبیل کالین فارل در "میامی وایس"19 -ریش روی شایدر در "all that jazz" (باب فاسی) 20- سبیل کریستوفر لی در "خون فومانچو"(خسوس فرانکو)

وای که این اخوان لومیر توی این جعبه تاریک، با ما چه ها که نکردند...

به آرمین ابراهیمی: عذر می‌خواهم اگر لحنم بی‌ادبانه بود. به هرحال آدم گاهی ممکن است عصبی شود. شرمنده.

gaffer چیه؟

برای نظرسنجی مصطفی:

مدل موهایی که الان به ذهنم می رسد:ساموئل ال جکسن در پالپ فیکشن - آل پاچینو در سرپیکو - اودیسو در همکلاس قدیمی - کیت وینسلت در درخشش ابدی یک ذهن بی آلایش

یک سیبیل شاهکار هم هست که مال رابرت ردفورد عزیز در بوچ کسیدی و ساندانس کید هست (قابل توجه امیر!)

«فرزاد» جان تازه می خواستم بگم که در موردِ شیوه ی برخوردِ مَردٌمِ آب کشیده ی این شهرٌ این کافه با خودم دارم باهات هم ذات پنداری می کنم که گذاشتی رفتی.حالا که رفتی می بینم برای بنده وٌ شما اینجا جای زیادی نیست.همه جا همین وضعیته.به هر حال.این هم آخرین کامنتِ منه.تو که رفتی، منم برم بهتره.کسی را اینجا ندارم تا خٌداحافظی کنم...پس فرزاد خان، خٌداحافظ...

آرمین ابراهیمی ورکیانی

وداعِ آخرم با تو، وداعم با نفس هامه / ببین نزدیکه ویرون شَم، شریکم دستِ تنهامه (یغما) /

«فرزاد» جان تازه می خواستم در موردِ شیوه ی برخوردِ مَردٌمانِ عٌقده ایِ این کافه با خودم باهات هم ذات پنداری کنمٌ یه نامه برات نوشته بودمٌ این حرف ها، که گٌذاشتی رفتی.دیدم که اِی بابا، جایی که برای آدم وَ نظراتش احترامٌ طرفداری نیست چرا بی خود باید خودمونٌ خسته کنیم.خٌب عزیزم کسی نمی پسنده.به ما می گن «لات» می گن «چاله میدونی» ...چه می دونم.بعد ما باید ورداریم واسه همینا بنویسیمٌ میونِ این خاطره نویسای بی ظرفیتِ 67 به بالا یه گوشه ای برای خودمون کٌهه بزنیم.تو که رفتی دیدم من هم برم بهتره.بیا بذاریم این زنا سبزی شونٌ پاک کٌننٌ درباره ی دو قلو زاییدن یا یه قلو زاییدنِ زنِ همسایه با هم بحثٌ تبادل نظرٌ نظرخواهی کنن.خوش به حالشون که تو این مرگِ مسلم ارتباطٌ آدم خوب بلدن چه طور آدما رٌ از خودشون برونن، نه این که به خودشون جذب کنن.کسی رٌ اینجا ندارم باهاش خٌداحافظی کنم...پس، فقط با تو خٌداحافظ فرزاد...

ما نیز رفتیم.

آرمین ابراهیمی

من گفتم که استقلالیم و عاشق پرسپلیس قطبی شدم. بعد یک دوستمون گفت که ویروس(هر چی اسمشو می خواید بزارید) روشنفکری به فوتبالم سرایت کرده. کامنتشو الان خوندم بعد همین طور اومدم پایین دیدم تنها نیستم. حالا تصمیم گرفتم چیزی نگم، فقط ،روشنفکری دوستمون مثل روشنفکری وودی آلن(چون که )بعله. بعد چند پیشنهاد دارم(فکر کنم کوجکتر از اونم) از این به بعد میگیم سال نوشت نیما حسنی نسب یا مهدی عزیزی یا وحید قادری.2- ما که سال دیگه آسیایم .3-یک بازی با همه بچه کافه برید استادیوم (مخصوصا امیر قادری که هفته نوشت اش قرمزی ) تا این همه انرژی اونجا پرت و پلا بشه تا بتونید دیگه قهرمان بشید. ولی قهرمانید.

سلام اميدوارم حال همه خوب باشه

زیاد شده ولی دیر به دیر که میام اینحوری میشه

اين روزا که فيلم My blueberry nightsديدم نمي دونم چرا درگيرم کرده به نظرم فيلم جالبي بود بعد از ديدنش فکر مي کني من چي ؟ من ميخوام چیکار کنم با این همه ادمای متفاوت دورو برم و اين جاست که تصميمتو ميگيري

واين چند روزه خيلي هم با اهنگ محسن چاووشي که شعر زيباي حميد مصدق را خونده حال مي کنم و حالا که دارم توجه ميکنم چيز هاي جالب داره بعد از عيد اتفاق مي افته

هميشه از نقاشي هاي ونگگ خوشم ميومد مخصوصا نوع نقاشي و رنگ هاش وقتي که سينما اقتباس شور زندگي رو داد انقدر حال کردم

يه خوشحالي عجيب دارم اونم از اينه که کم کم مدرسه تمومه(البته تا دو ماه ديگه) و(چشم شيطان کور و گوش شيطان کر ) من زود به زود ميتونم اينجا بيام

به اقاي سياوش پاکدامن اتفاقا همين شنبه دايره زنگي رو رفتم وقتي فيلم شروع شد شک نداشتم که بايد يه فيلم خوي ببينم چون فيلمنامشو اصغر فرهادي نوشته

فيلم جالبي بود

يه نکته ي جالب اين بود که به مسائل خيلي جالب پرداخته بود ولي ميشه يکي کمکم کنه اخرش باران کوثري رو گرفتن ؟ يعني از کجا دقيق فهميدن توي اون اتوبوس من متوجه نشدم

افشين قطبي=امپراطور

فيلم هاي 2007:سوني تاد وجايي براي پير مرد ها نيست و سه و ده دقيقه به يوما

""........به هر حال اولین انتخاب بدون شک ادوارد دست قیچی است . اصولا جانی دپ در فیلم های تیم برتون مدلهای موی فوق العاده ای دارد .""(کپی رایتش مال سحر است.)

و اینکه موهای کیسی افلک در جو ِ تنها

دی کاپریو - تایتانیک

به فرزاد:

بیا بشین بغل دست من و جنب نخور. این لوس بازی ها را هم بذار کنار. تا ببینم کی می خواد بهت گیر بده... که مثلاً بگه بالا چشت ابرو اِ.

مدل موي جرج كلوني در اي برادر كجايي.

برای سوفیا: یک جور آچار فرانسه پشت صحنه! مهم نیست. یک شوخی بود که گویا در نبامد! بعد اینکه به نظرسنجی بپیوند.

اول تشکر بسیار از مصطفی بابت نظر سنجی . جواب من هم کمی زیاد است ، به قول مربی شیراز نمی خوام نظر سنجی رو لوث کنم اما خب ما همه ی گزینه ها رو دوست داریم و نمی تونیم از هیچ کدوم بگذریم . خلاصه که جواب این است : 1- جرج کلونی در ای برادر کجایی ( خواستم آن دیالوگ اش که می گوید بوی روغن موهام فقط بخشی از قضیه است رو بگم که درست یادم نیومد و بی خیال شدم ) 2- کل مدل موهای تمام شخصیت های فیلم های ون سنت 3- جانی دپ در مرد مرده و رویای آریزونا 4- موهای پسر فیلم روزهای وحشی بودن ( وونگ کار وای ) 5- موهای همفری بوگارت در کازابلانکا 6- موهای شخصیت اول فیلم پی ( آرنوفسکی ) 6 – موهای بنیسیو دل تورو در 21 گرم 7- موهای شان پن در 21 گرم 8- موهای تیم برتون که در همه ی فیلم هایش هست 9- موهای خسرو شکیبایی در خانه ی سبز ( نمی توانستم نگویمش ) 10 – موهای رابرت دنیرو در راننده تاکسی ( به یاد ساسان ) 11- موهای شخصیت اول تنها دوبار زندگی می کنیم ( یعنی می شود دوباره این فیلم را ببینم ؟ ) 12 – فارست ویتاکر در گوست داگ 13- آلپاچینو در دنی براسکو 14- جان تراولتا در پالپ فیکشن 15- موهای وودی آلن در همه ی فیلم هایش 16- موهای شخصیت فیلم مداد پاک کن ( دیوید لینچ کبیر ) 17- موهای کلینت ایستوود 18- موهای برد پیت در ترور جسی جیمز

و آخرش اینکه می دانم ده دقیقه ی دیگر از اینکه موی فلان بازیگر را ننوشتم حسرت می خورم ....

به فرزاد : من قبلا هم بهت گفتم بودنت اینجا را دوست دارم . باش که بودنت برایمان مهم است ! اصلا بگو ببینم چرا لیست فیلم های 2007 ات را ندادی ؟ هان ؟

به کاوه : راستش درباره ی موضوعی که نوشتی حرف زیاد دارم .... که مثلا این نوع سینمایی که صحبتش را می کنی و کوبریک را مثل می زنی واقعا دارای چنین شرایطی است ، یا اصلا این تقسیم بندی درست هست یا نه ...... حرفش را همین روزها پیش می کشم .....

یا حق

من هر چی که به مغزم فشار می یارم درک نمی کنم که این علاقه جماعت کیمیایی دوست به پرسپولیس از کجا سر چشمه می گیره ...هان؟!!!

آل پاچینو نازنین تولدت مبارک...مرسی از امیر رضا بابت یادآوری

1- مطالب اين دفعه ي كافه خيلي بهم حال داد(مخصوصا جمله ي سوفيا و تيتري كه واسه امپراتور پيشنهاد دادي(قلب پرنده رو خيلي خوب اومدي)- البته از مقايسه ي مضحك امپراتور با جلالي حسابي كفرم در اومد) همين الان همشو از اول تا آخر خوندمياد "تماشاگران" بخير به نظرم از اصلي ترين دلائل موفقيت و ماندگاري اش اين بود كه بيشتر مطالب فوتباليش رو كسايي مي نوشتن كه نقد سينمايي مي نوشتن ، مي بيني امير الان روزنامه هاي ورزشي مون بالاي ده تا ست چيزي حدود 100 صفحه ورزشي(يا فوتبالي!) در روز مطلب داريم ولي واقعا بيشترش ارزش خوندن و وقت گذاشتن نداره(موافقي؟) كاشكي مي شد بروبچ سينمايي همت مي كردن يه روزنامه (اگه نشد هفته نامه يا حداقل ماهنامه) در مي آوردن ، تا حالا به اين موضوع فكر كردي؟

فيلم هاي 2007

1-i m not there

2- در دل طبيعت وحشي

3- زودياك

4- جايي براي پيرمردها نيست

5- تاوان

6- تنها دو بار زندگي مي كنيم

آقای قطبی ، موفق باشید.هم شما و هم تیم سرخپوشتان .

همچنین استقلال عزیز.

(از طرف یک استقلالی)

چند تا مدل موی باحال البته به نظر من:

1- کارلیتو بریگانته (آل پاچینو / راه کارلیتو)

2- آنتونیو مونتانا (آل پاچینو / صورت زخمی)

3- آرتور کرکلند ( آل پاچینو / و عدالت برای همه)

4- وینسنت هنا ( آل پاچینو / مخمصه)

5- مایکل کورلیونه ( آل پاچینو / پدر خوانده 3)

6- ساندنس کید ( رابرت ردفورد / بوچ کسیدی و ساندنس کید)

7- تایلر داردن ( براد پیت / باشگاه مشت زنی)

8- انریکو ریزو ( داستین هافمن / کابوی نیمه شب)

9- شایلاک ( آل پاچینو / تاجر ونیزی)

10- تد کریمر ( داستین هافمن / کریمر علیه کریمر)

انتخاب ویژه : فرانک سر پیکو ( آل پاچینو / سر پیکو)

آقای قادری شما در مورد " سه رنگ کیشلوفسکی" نقد نوشتین ؟ کدوم مجله؟

1- من كلا حافظه آرشيوي خوبي ندارم. به خاطر همين خيلي نمي تونم تو نظر سنجي ها شركت كنم. در مورد نظر سنجي مدل مو هم خيلي ها را بچه ها گفتند. فعلا فقط مدل و رنگ موي برت لنكستر عزيز را در لئوپارد عزيز يادم مي آيد و آن خط ريش ها كه تا پايين آمده بود.

2- دي وي دي جايي براي پيرمردها نيست/ راتاتويي/ سوييني تاد/ گنگستر امريكايي را را دارم اما هنوز هيچ كدام را "نديده ام". مي خوام ببينم ها. اما اين سينماي كلاسيك دست از سر من بر نمي داره. وراكروز را در نوبت دارم...

3- به علي طهراني صفا: تو مگر منتقد نيستي؟ مگر معترض نيستي؟ چند بار داد زدي؟ چندبار گفتي چرا اين جوري؟ چرا اون جوري؟ پس چرا حالا يكي از بهترين دوستان من در اين كافه هستي؟ چرا بعضي ها فكر مي كنند ما فقط با موافقانمان دوست مي شويم؟ چه كسي گفته حالا كه من با مصطفي جوادي دوست هستم تمام عقايد مصطفي را مي پسندم؟ چرا بعضي ها نمي توانند دوست باشند؟

فكر كنم تو مصاحبه نوروزي قطبي با همشهري جوان بود كه گفته بود اهل سينما هست و به گفته مصاحبه كننده آرشيو كاملي هم داره ، جالبه گفته بود فيلم مورد علاقه اش "ذهن زيبا " ست مصاحبه ديروز بعد بازي رو ديدين گفت : "من هميشه تو تاريك ترين ساعات روز آفتاب رو مي بينم." اونم عين "نش"(نمي دونم اسمشو درست گفتم ؟ )مي تونه بر مشكلات (چه اسكيزو فرني چه كسر 6 امتياز چه افت تيم در نيم فصل دوم)غلبه كنه و موفق بشه؟ (حالا چه بردن جايزه نوبل يا قهرماني ليگ و موضوع مهمتر از اين دو رسيدن به هدف) حتما

دو تا نظر خواهی هست که باید جوابش رو بدم . با این که این خیلی بده که دو تو یه روز نوشت هست . و بدتر از اون غیبت کبری که من کردم . اول این که بهترین فیلم امسال کدوم بوده به نظرم جین بودن خیلی خوب بود . درمورد مدل مو خیلی گسترده است که بهترین مدل مو چی بوده تو تاریخ . اما به نظرم در مورد سیبیل بتونم جواب بدم . بهترین خط ریش برای کرک داگلاس هست . همه ی خط ریشهاش مخصوصاً فیلم وراکروز . اما سبیل ها : بهترین سبیل برای گریگوری فیلم شش لول بند 2 رابرت ردفورد در بوچ کسیدی و ساندنس کید بعد آنتونی کوئین و مارلون براندو در زنده باد زاپاتا بعدی عمر شریف در فیلم طلای مک کنا و لورنس عربستان سبیل دنیل دی لوئیس در خون به پا می شود و دار و دسته نیویورکی . جرج کلونی در فیلم ای برادر کجایی ، سبیل لی وان کلیف در فیلمهای لئونه مخصوصاً به خاطر چند دلار بیشتر و خوب بد زشت ، کارل مادلن در سربازهای یک چشم ( رقیب مارلون براندو ) کلارک گیبل در بر باد رفته و مردان رشید ( رائول والش ) .

در مورد مو هم چند تا کلی می گم ولی تو جزئیات نمی شه رفت . مدل موهای جرج کلونی ، مدل موهای عزت الله انتظامی ، مدل موهای مارلون براندو ، مدل موهای کیانا ریوز ، مدل موهای گری کوپر ، مدل موهای ...

مو های ‍‍‍آنتونیو باندراس در دسپرادو.

مو های بافته شده نقش منفی سفید پوشه ماتریکس2

مو های براد پیت در مصاحبه با خوناشام.

کاوه این قضیه آلپاچینو در اینسایدر وقتی که با توی موهایش می زند ، با آن آبی رنگ پریه دم صیح ، دقیقا می دانی دیوانه چه چیزی اش شداه ای...

این قاب عکسی که سر در روزنوشت های پویان عسگری است، همه اش فکر می کنم کاروای است! کسی دچار این اشتباه شده؟ مدتهاست باور کنید...

آرمین خان حیف شد.تازه داشتیم به نثرت عادت می کردیم.

رضا "كله پاك كن"ات شاهكار بود. سحر هم كه لباوسكي رو گفت. دمتون گرم. وجد عارفانه تمام وجودمو گرفت يه لحظه. در ادامه اين وجد عارفانه يك دوبيتي از باباطاهر:

دو زلفونت شده تار ربابم

چه مي خواهي از اين حال خرابم؟

ته كه با مو سر ياري نداري

چرا هر نيمه شو آيي به خوابم؟ آدري هيپبورن!

يا اين يكي از شيخ بهايي:

طره پريشانش ديدم و به دل گفتم

اين همه پريشاني بر سر پريشاني

يا حافظ

مكن اي صبا مشوش سر زلف دلبران را

كه هزار جان حافظ به فداي تار مويي

و اين ورسيون آخر از محسن نامجو!

اگزاز و ديازپامي

جز زلفت همه آرامي

چون زلف تو نا آرامم

رسوا و پريشم من

سشوار!

سشوار!

سشوار!

( معناگرايي از سر و رويمان مي بارد )

1.این آقا باحال است، قطبی رو میگم ، می دونید جالب ترین اخلاقش برای من چیه ، وقتی مصاحبه گر میره سمتش برای مصاحبه اول درستش رو می اندازه دور کمر مصاحبه گر که یه انرژی دوستی و محبت بهش بده بعد دوباره صاف وای میسته و حرفش رو میزنه

2.آقا نیدیده..فوتبال ما به سن من تا به حال همچی مردی رو به خودش ندیده..بینید این مرد چقدر آقا است که وقتی که اکبر میثاقیان پر ادعا وقتی تیمش رو میبره،اکبر میثاقیانی که در این مواقع کلی حال می کنه، می گه تیم آقالی قطبی خیلی خوب بودن و من مطمئنم که قهرمان میشن و از برد خودش اصلا حرف نمی زنه

3.قطبی یه مرده،یه مرد..یا فرهاد بخیر

آدم نمیدونه وقتی تیم محبوب شهرت با تیم اصلیت بازی داره چکارکنه؟آرزوی برد مس رو بکنی یا بردپرسپولیس که تشنه این سه امتیاز برای قهرمانی هست.از قهرمانی ناامید شدم.اگرسپاهان که دیگه به الاتحاد هم رحم نمیکنه وکلا آماده اس بازی بعدیشو ببره فاصله میشه 7 امتیاز!!! خدا رحم کنه.باید دل ببندیم به اتفاقات فوتبال و بازی آخر که با سپاهان تو آزادی داریم.(تو آزادی هم که 4 به 1 به سپاهان باختیم!!) کعبی جان چند صد میلیون گرفته که اینجوری بازی کنه؟

ببخشید اگر چند وقته کمتر سر می زنم.مسافرت بودم.اخیرا خیلی تحت تاثیر "داستانک" و "هنر مینیمال" قرار گرفتم.اینه که "کامنت مینیمال" میذارم :

صادقانه بگم . من سال گذشته عاشق هیچ فیلمی نشدم.هیچ فیلمی نتونست من رو اونجور که انتظارش رو داشتم به وجد بیاره..... اما..... اما..... از فیلمهای سال گذشته فیلمی را دیدم (که ای کاش نمی دیدم...) ، که دوست داشتم به حال خودمان(سینمایمان،فیلمسازان مان ، ....) زار زار گریه کنم.باور کنید شب خوابم نمی برد که چرا باید سرنوشت یک نسل،یک هنرمند، یک ایدئولوژی، یک.... به اینجا برسه.... داشتم دیوانه می شدم.نمی دانستم حس ام تنفر است یا تاسف.... انزجار است یا استیصال .... ولی هرچه بود خیلی وحشتناک بود....

میدونی کاوه جان ، تفکیک تو در مورد "ذات سینمای" و "ابزار و وسیله" برای رسیدن به "هدف" نباید در حیطه "کوبریک" و "حاتمی کیا" دنبال بشه.... اگر می خواهی بفهمی چطور می شه با "ابزار سینما" یک "ملت" را به افتضاح کشید،نمونه های کثیف تری هم هست....

می دونی مثل چی می مونه.... مثل اینکه یک نفر "آس ِ دل" ات رو که با ذوق و شوق رو می کنی.... با یک دولوی خال سیاه مسخره که از بد روزگار "حکـم" شده... بـِـبـُرد....

کاوه جان ... اگر می خواهی بفهمی چه کسانی "سینما" را "دکـان فلسفه" کرده اند.... یقه حاتمی کیا و تقوایی و عقیقی و راستین رو ول کن ...برو فک یکی دیگه رو بیار پایین .... به خدا من هم پشتت هستم برای انجام هر گونه عملیات انتحاری... ما خیلی وقته کفن مون رو پوشیدیم.....

دستت درد نکنه "حاج محسن مخملباف"... فریـاد مـورچه هایت را هم شنیدیـدیـم.....

مدل مو هم فقط ریور فینیکس خدا بیامرز . آخر هر چی شلخته و پلشته .

امیر جان سلام

مدل مو ..... آره .

مدل موی تام کروز ( جانبی استاد ................ استاد. )

در مورد نظرسنجی مصطفی جوادی عزیز

منم با نظر دوستام در رابطه با فرم موی جانی دپ در فیلمهای برتون کاملا موافقم.اما الان به غیر از اون فقط دو مورد رو تو ذهنم دارم و ممکنه بعدا موردای دیگه ای هم یادم بیاد.فعلا که این حافظه ی بوقی کمکی نمی کنه.یکی تراویس در راننده تاکسی و دیگری آقای ایکس در کله پاک کن...

آها یکی دیگه هم سروکله هیپی آل پاچینو در سرپیکو

یه چیز دیگه که یادم رفت!تولد آل پاچینو عزیز مبارک!خیلی جالبه ها.این روزا شدیدا غرق بازی های آل شدم و در این حال و بر حسب اتفاق کادوئی که به دستم میرسه عکسی از آل پاچینوست و روزنوشتو باز می کنم میبینم تولدشه و واسم جالبتر اینکه چقدر روز تولد من به آل نزدیکه.این جوریاست دیگه...

به رضا:راستشو بخوایی در جواب نظرسنجی مصطفی اول نظرمو نوشتم بعد کامنت تورو خوندم.خوب حکایت حکایت خرید از یک فروشگاه دیگه.گفتم که حق کپی رایتت محفوظ بمونه رفیق...و اما حق باتوست جای ساسان خالی...

هرجا هستی خوش باشی رفیق.دی وی دی طناب انتظارتو می کشه تا برگردی....

1:پرمردها سرزمینی ندارند 2:خون به پامیشود 3:سوئینی تاد 4:مایکل کلیتون 5:جونو 6:رتتویی 7:تاوان 8:وعده های شرقی 9:گنگستر امریکایی 10:چهار ماه و سه هفته دو روز

موهای ریچارد گیر در شغال.

موهای دیوید بکهام.

موهای بهنام ناطقی.

به مصطفی انصافی:

چون به نقل از خودت: اصولاً من و تو همدیگر را نمی فهمیم!

به کافه نشینانِ تارِ مو نشان کرده: هر کس که سواد و درک اش می کشد، پاسخ بدهد که سینما برای سینما یعنی چه؟ شما که این همه مدل مو را فوت آب اید و هنوز آن همه اش را ننوشته اید، ز منت یک جو جوابی به من بی نظر بدهید که گدایی گوشه بگیر و خوشه بچینم.

تو يكي از روزنوشت هاي قبلي يه جمله نوشته بودي(فكر كنم از گراهام بل بود) : افكارتان را روي كاري كه مي كنيد متمركز كنيد ، پرتوهاي خورشيد تا متمركز نشوند نمي سوزانند.

بهتره از اين به بعد واسه هر روزنوشت يه موضوع (مي تونه يه فيلم يا يك شخصيت يا يه كتاب يا يه بازي ي خاطره انگيز فوتبال يا ...) رو انتخاب كني كه موضوع اصلي صحبت ها بشه با اين كار هم يه آرشيو خوبي واسه سايت درست ميشه هم انرژي بچه ها كمتر هدر ميره

دیدی مهدی پایه نیستی رفیق....عاقبت اسم بردن و مصداق آوردن همین میشود دیگر....چرا سر اسامی میمانیم؟من یقه تو را گرفتم.پرونده مخملباف را که بستیم و تمام شد.کلی گویی و تئوری بافی جایش اینجا نیست و کار ما نیست اما برای عطص مینویسم که سینما برای سینما یکی از مصداقهایش همین مدل موی عزیزانمان است.این که مثلا مایکل مان ، مردهایش * را چگونه و با چه ظاهری و چه مدل مو و ریش و سیبیلی در چه قابی جلوی چشممان میگذارد.(نمونه عالیش همین آل پاچینوی insider یا کرت راسل در ضد مرگ که فکر کنم بچه ها یادشان رفت)...امیر خان قادری در یکی از همین روزنوشتهایش مطالبی داشت به نام اهمیت ظاهر .از دستش ندهید.

*این ترکیب مایکل مان و مردهایش را که اغلب هم استفاده میشود را خیلی دوست دارم.اینجوری احساس میکنیم آن مردها یک آفریدگار دارند که وجب به وجبشان را خلق کرده....

10 تا اینتر زدم امیر.اگه کم بود بگو در کامنت بعدی دوبلش میکنم.

سلام به همگی

بهترین فیلم های سال 2007:

1.زودیاک 2.راتاتویی 3.جایی برای پیرمردها نیست 4.سوئینی تاد 5.into the wild 6.سنتوری

موهای آلپاچینو در مخمصه 2.ریش دنیرو در مخمصه 3.سیبیل فارل در میامی وایس 4.سیبیل جرج کلونی در ای برادر کجایی 5.موهای جانی دپ در سوئینی تاد و قابل توجه امیر قادری و تونی راکی مخوف سیبیل دل پیرو در جام جهانی 2002(خوب این ربطی به سینما نداشت )6.مدل موی کوین اسپیسی در مظنونین همیشگی

7.موی بی سر جان دوو کوین اسپیسی در هفت(باید کرم فینچریمو بریزم دیگه)

بهترین بازیگر سال :خاویر باردام

بهترین نقش مکمل :کیسی افلک به رابرت فورد

بدترین فیلم سال :ضدمرگ(ضد حال)

به تونی راکی مخوف :اون لحظه ناب بازی ایتالیا وآلمان وضربه فراموش نشدنی الکس یکی از بهترین لحظات عمرم بود حتی روز قهرمانی ایتالیا اینقدر خوشحال نشدم. جیلاردینو به دل پیرو و توووووووووووووووووووی دروازه

به سوفیا :بوفون خوب اومدی(جواب کاوه رو خوب دادی حال کردم) جبهه ایتالیا و یونتووس در کافه داره قوی تر از گذشته می شه.

به امیر رضا نوری پرتو : واقعا زودیاک رو ندیدی آبرومونو بردی ولی خوشم اومد ندیده روش تعصب داشتی اینو میگن یه فینچر باز حرفه ای فينچر تنها نقطه درخشان سينماي امروز دنياست

به کاوه :1.انگلیس به جام ملت ها 2008 صعود نکرد چرا ؟ 2.شما که چشم ایتالیایی ها رو ندارین چرا رفتین دون فابیو رو آوردین برای مربیگری ؟(اگر مربیگری تیمتون رو قبول نمی کرد احتمالا تو جام جهانی هم ملاقاتتون نمی کردیم)3.مربی های تیم های باشگاهیتون هم که همش به علت امضای قرداد های غیر قانونی با بازیکنان یکی پس از دیگری ناک اوت می شن چرا؟

به ساسان : سربازی جوان را مرد نمی کند پدران درغگو

به مهدی پور امین :اون بحث حق و باطل .....زدی تو خال

افشین قطبی هم بدک نیست اما از نظر بازی به پای تیم دنیزلی نمیرسه ولی حرکاتش کنار زمین من یاد مورینیو کبیر مینازه آخ که چقدر جاش خالییه فقط امیدوارم به اینتر نره

به ماندنا جباری : بهترین فیلمها هم که زودیاک (که هنوز غرقشم) ایول یک فینچری دیگه

ریسک نکردن هم یکجور ریسکه (ال پاچینو)تولدت مبارک پدرخوانده.

دیالوگی از ای برادر کجایی :به نظر می رسه جرج دوباره برگشته به صدر(یادتون هست که ؟)

یه سری به وبلاگم بزنید یه سری عکس گذاشتم شاید براتون جالب باشه البته قبل به چندتا از بچه های کافه نشون دادم. http://www.7thart.mihanblog.com/

seven_fincher33@yahoo.com

اول نظرسنجی: مدل مویی که به شدت دوست دارم و جدا از این که به نقش بیاید یا نه، برایم مهم است، موی آل پاچینو در Heat است.

.....

دوم: عطص بحث خوبی را پیش کشید. سینما برای سینما. تعریف من این است که هدف سازنده اثر قبل از هرچیز این باشد که مخاطب در حدود دو ساعتی که فیلم را میبیند، تجربه ناب، لذت بخش و دلپذیری را پشت سر بگذارد. منظورم از مخاطب، یک فیلم بین با حداقل ابزار لازم برای دیدن فیلم است یعنی چیزی بین مخاطب آموزش دیده و مخاطبی که صرفا گاهی برای خالی نبودن عریضه، فیلمی هم میبیند ( البته اگر فیلمی، هر سه گروه را تحت تاثیر قرار دهد که شاهکار است).

سینما برای سینما یعنی سازنده نخواهد لزوما حرف، بیانیه یا جهان بینی خاصی را به قالب فیلم درآورد. یا به عبارت دیگر، نگوید : حالا میخواهیم ایدئولوژی الف را تبلیغ کنیم، پس فیلم میسازیم.

البته این در منافات با این نیست که فیلم بدون حرف باشد و نکته ای برای تفکر و تامل نداشته باشد، چون هر اثری، خواسته و ناخواسته بازتاب دهنده تفکرات سازنده خواهد بود ولی این تومنی صنار با ارایه مانیفست فلسفی یا بیانیه سیاسی تفاوت دارد.

. و باز چیزی که باید به آن توجه شود این است که خوب یا بد بودن یک فیلم رابطه صد در صدی با "سینما برای سینما" یا "سینما برای عقیده" ندارد، چه بسا فیلمهایی که در یکی از دو گروه دسته قرار میگیرند و شاهکارهای سینما هستند و بالعکس. به عنوان مثال ،فیلمهای زیادی هستند که تبلیغی ساخته شدند ولی هنوز در ذهن سینما دوستان حضور دارند، مثل کارهای لنی ریفنشتال. اما به طور کلی معتقدم که احتمال اینکه فیلمی از این دسته، فیلم خوبی باشد، کمتر از دسته اول است.

......

یک جمله قصار: از بهترین دوستم پس از دیدن دایره زنگی: اجاره نشینهای دوم متولد شد.

یک معترضه : به بازی دیشب که چلسی از خاکسترش برخواست و بعد از ماهها یک بازی خوب انجام داد و البته خوب هم برد.

نخوندم پستت رو هنوز كامل آقاي قادري..

اما اون سوال آخريه آخري رو ميتونم جواب بدم..

بهترين فيلمي كه ديدم ( از فيلم هاي سنه دو هزار و هفت ) جونو بود .. همين طور كه سال قبل ترش ليتل ميس سان شاين بود.

( فكر كنم سليقه‌ام معلوم شد نه )

راستي توي اين دو سه ماهي كه دارم توي ساييتتون پرسه ميزنم يه چيزي هست كه مياد رو اعصابم اون كند بودن سايته و البته اين خالي بودن بيش از حدش ( از نظر گرافيك و طراحي ) .. هر چند شايد به نظرم رسيد كه اين به اين خاطر باشه كه چون سرور سايت قوي نيست خواستين اينجوري جبران كنيد.. البته همش يه حدس بيشتر نيست..

موفق باشيد

سلام

میشه این روز نوشت 200تایی بشه خیلی جالب میشه

اوه یادم رفت یکی دیگه از فیلم های که امسال عاشقش شدم شب های زغال اخته ای من بود (به قول صوفیا)نورپردازی عالی موزیک های فوق العاده وفیلم برداری داریوش خنجی که باید سر تعظیم در برابرش فرود آورد .

جیمی فاکس در مراسم afiآل پاچینو خطاب به او گفت:خدا وقتی خواست تو رو بافرینه گذاشت سر موقع و بعد از نیم ساعت گفت:این یکی خیلی خوب شد.

سلام به همه

یکی دیگه هم یادم آمد

مدل موهای رابرت دنیرو .... فیلم تسخیرناپذیران .

جون من همین طور ادامه بدهید ، خدایی داره خیلی خوش میگذره.

به داداش تونی : به همش موافقم بجز مورد سوم .

امیر جان دوباره ممنون .

فعلاً .

نقل از یکی از روزنوشتهای مهدی عزیزی که ایشان هم از یک منتقدی نقل کرده بودند:

وقتی خدا آل پاچینو را آفرید چند قدم عقب رفت و گفت : این یکی خوب شد.

به حامد اصغری ، سوفیا و البته امیر قادری عزیز :

الان یکشنبه 8/2 ساعت 7:35 دقیقه با افتخار اعلام میکنم که برو بچز بیانکونری با نتیجه 5-2 لاتزیو رو پودر کردن.

دو گل از جورجیو کیه لینی. و گلهای الکس - ترزگل و کامورانزی

حالا طرفدارهای اینتر و اس میلان برن آب بکشن. که نمیدونم تیم از دسته 2 اومده و این جور چیزها رو دیگه بگذارن کنار.

منم میخوام یه نظرخواهی رو مطرح کنم ببینم چی میشه:

بهترین موسیقی های فیلم تاریخ سینما به نظر بر وبچز کافه ی قادری (تا دیروز نادری فقط داشتیم. امروز کافه قادری هم داریم).

این پایان نیست .........

سلام به امیر پاچینوی خودمان

مثل همیشه سوال دارم!!!

1- سیبیل گذاشتی یا نه؟

2- نظرت در مورد سیبیل رابرت دنیرو در جکی براون چیه؟

2- نظرت در مورد سیبیل آل پاچینو در سر پیکو چیه؟

راستی دیشب خواب دیدم که یک کارخونه دکمه سازی زدی، امید وارم بلای اون پسره در آخر مترسک سرت نیاد.

4- به نطر تمام فیلم با زان محترم ، بهترین سیبیل تاریخ سینما برای چه کسی است ؟

راستی اگه جورج کلونی آب گوشت نخوره چی میگه؟

اااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااای ول به این عکس سلطان بازی سازان

سلام به همه ی بر و بچ کافه بالاخص امیر خان

به حامد اصغری:اخه اگه ما فوتبالو اختراع نمیکردیم الان شما چیکار میکردین؟ بعدشم شما بهتر فکر این باشید که دوباره یه کالچوپولی راه نندازید که کل دنیا بهتون بخندن

ولی موینیو رو هستم اگه بره اینتر نابود میشه

دوستان سینمایی ما سلام.

من و مصطفی انصافی با هم دوستیم.آن هم از نوع صمیمی اش.مصطفی پیشنهاد کرد که یک سری به اینجا بزنم.می گفت می شود اینجا دوستان خیلی خوبی پیدا کرد.می گفت هیچ منزل اینترنتی به اندازه سینمای ما نتوانسته میزبان موفقی برای دوستان همفکر باشد.البته نه اینکه من آدم "سینمای ما" ندیده ای باشم ،نه!منظورم این است که مصطفی در این راه پیرهن ها دریده است.گذشته از این حرفها خیلی دوستتان دارم و سعی می کنم دوست خوبی برایتان باشم.

ظاهرا بحث افشین قطبی است!این مربی خیلی باشعوره.ادبیات قطبی؛ رنسانس ادبیات ورزشی ایرانه.هیچ وقت یادم نمی رود بازی استقلال-پرسپولیس سال گذشته را.صمد خان مرفاوی با خبرنگارها چنان حرف می زد که انگار طلب کار بود.مدعی بود که پرسپولیسی ها شانس آورده اند و تمام بازی دست آنها بود.(کاش حداقل فیلم این بازی در دسترس نبود!).بعد به آن خبرنگاری که لباس قرمز وشیده بود گفت چون تو پرسپولیسی هستی جواب شما را نمی دهم! حالا شما مقایسه کنید این ادبیات را با ادبیات قطبی.اصلا چرا از فیروز کریمی نگوییم.در مجله چلچراغ ویژه نوروز از او مصاحبه ای چاپ شده بود.از او پرسیده بودند که چرا در برنامه نود قطبی را با لفظ "خالی بند" توصیف کردی.گفته بود:"چون خالی بند است.در بازی رفت استقلال اهواز-پرسپولیس گفته بود من می دانستم که باید در دقیقه نود تعویض کنم.تو که می دانستی چرا ده دقیقه قبل تعویض نکردی؟"بعد هم اضافه کرده بود:"هر کسی که در ایران دست و پا شکسته فارسی صحبت می کند مردم نسبت به او خوش بین می شوند ونسبت به منی که رک حرف می زنم بدبین." حتما شما هم مصاحبه خیابانی با کریمی و قطبی را به خاطر دارید.کریمی گفت:"قطبی سررتمرین ما آدم فرستاده بود تا من را چشم بزند".قطبی هم در پاسخ گفت:"من فقط برای شما گل می فرستم."این است که می گویم میان قطبی پرسپولیس یه چیز دیگه است.البته فقط فرهنگ و رفتار خوبش نیست.از لحاظ فنی هم آدم پری است.دستیار بزرگترین مربیان و تیم های دنیا بوده است.جایی خواندم چون نماینده مهاجرین هست نمی خواهند بگذارند که موفق شود،اما من می گم کسی رو که خدا بلندش کنه کسی نمی تونه بزندش زمین.ضمنا قطبی یه ایرانیه.همین.

راستش من هم با این ترکیب « سینما برای سینما» مشکل دارم. به هر حال هیچ اثری وجود ندارد که حامل پیامی از طرف خالق اش نباشد. چیزی که مهم است چگونگی در میان گذاشتن این پیام با مخاطب است. نه تنها سینما که هر چیز ساخته دست بشر یک ابزار است. حالا یکی ممکن است با چنین ابزاری پیام سرگرمی و خوشی و لذت و این حرفها را منتقل کند یکی هم ممکن است شعارهای مثلا فلسفی را. چیزی که این آثار را از هم تفکیک می کند صداقت جاری در آنهاست. یادم است امیر قادری توی مصاحبه اش با پرویز شهبازی هم مشابه این بحث را مطرح کرده بود که فیلمساز با صداقت حتما ناخودآگاه بخشی از وجودش، اندیشه اش،افکارش جزئی از اثرش می شود. ببین کاوه اگر واقعا سینما برای سینما باشد اگر پیامی – هرچند پنهان و ناخودآگاه – نبود تو آن وقت نمی گفتی خدا را توی فلان سکانس پالپ فیکشن درک کردی نه توی DNA

همه با هم، کافه را 200 تایی میکنیم

برای " تونی راکی مخوف":

پدر خوانده

خوب،بد،زشت

پالپ فیکشن

راکی

دسپرادو

هم اكنون اعلام مي كنم يه بچه باحال سينمادوست از نوع وحشي به جمع ما پيوست. خوش آمدي خبير كبير!

در این روزهای خجسته(تولد آل ) باید هم کافه از خوشی منفجر بشه و غرق نور وشادی باشه.بچه ها ، نمیخوام غمگین یا افسرده بشین حداقل این روزهای فرخنده نه، ولی آیا کسی خبر جدیدی از "کامبیز کاهه" داره؟ چیز جالبی که در موردش شنیدم اینه که آرشیو فیلمی که داشته افسانه ای بوده و رقمش باور کردنی نیست.

چند روز پيش بود كه براي چندمين بار " دندان مار " رو ديدم . حيفم اومد از نقش رضا ( فرامرز صديقي ) چيزي نگم . از اون نقشاس كه ابهتش از قاب تلويزيون مي زنه بيرون ! بعد از ديدن فيلم نمي دونم چرا ياد اين جمله هلن كلر افتادم كه ميشه گفت براي شخصيت هاي مسعود كيميايي گفته كه :"با مرگ هر دوست ... جزیی از وجود من نیز دفن میشود ... ولی سهم آنان در خوشیها و لذتهایم ، مرا وا میدارد تا در این دنیای فانی باقی بمانم ".

" اعترافات یک ذهن خطرناک "

سلام امیر جان

جوابتو در باره گلزار خوندم ا. راستشو بخوای قانع کننده نبود . اونجا جواب ندادم چون جوابت قابل قبول نبود اما ...

اما می خوام یه اعترافی بکنم : روزای اولی که گلزار و رادان بازیگر شده بودن من با پسر عمه ام سر این که کدومشون بازیگر خوبی میشن شرط بستیم ( البته حرامه شما از این کارا نکنین ) و من هم مثل تو روی گلزار بستم !

من در این لحظه و در این مکان مقدس ( کفشامو هم در اوردم ) اعتراف میکنم که با همه هوشی که دارم ! باختم ...

رابرت آلتمن بعدها یا فیلماش آبروی پالین کیل رو خرید ! مطمئنی که گلزار از پسش بر میاد ؟

نتیجه محاسباتی : بعضی وقتا آدم شرطو میبازه . حتی اگه خیلی باهوش باشه !!

دو تا مطلب دیگه رو یادم رفت بگم !

ا. فقط و فقط و فقط سپاهان خودم !

2. بهترین فیلمایی که دیدم و الان یادمه و بدون ترتیب عبارتند از :

با او حرف بزن (آلمادوار)

راههای افتخار ( کوبریک)

پالپ فیکشن (تارانتینو)

شهر اشباح (میازاکی)

برشهای کوتاه (آلتمن)

در حال و هوای عشق (کایگه)

فهرست شیندلر (اسپیلبرگ)

بابل (ایناریتو)

فایت کلاب (فینچر)

آپارتمان (وایلدر)

فرار از شاوشنگ (دارابونت)

عشق سگی (ایناریتو)

ده گانه (کیشلوفسکی)

فروغ ابدی یک ذهن پاک (گندری)

جایی برای پیرمردها نیست (کوئنز!)

همه چیز درباره ایو (منکیه ویچ)

مخمصه (مان)

مسیر سبز (دارابونت)

مرد فیل چهره (لینچ )

هفت (فینچر)

لیتل میس سان شاین (دایتون-فاریس)

چشمان کاملا بسته (کوبریک)

...

یه کم دوز هالیوودش بالاس نه ؟! زیاد شد؟؟ دلم نیومد بعضیاشو ننویسم ... تازه کلی شو خط زدم ...

شرمنده امیر جان ! گفته بودی 2007 ! اما من زیاد پایبند اصول نیستم ! میدونی که !!

vaghti dar toole yek sal (2007) hich filmi ra vaghean doost nadari:(

بعضی وقتها در اوج بی حوصلگی و این چیزها اتفاقی برایت میفتد که باور کردنش خیلی سخته.

مثل همین چیزی که الان من تجربه اش کردم.

احساس عجیب و بزرگی که در تمام این چند سال به لئونارد کوهن دووست داشتنی و مخصوصا ترانه های take this walts و dance me to the end of love اش احساس میکردم همین الان چند برابر شد.

وقتی تمام عشق هایت یک جا جمع بشن این یعنی خود زندگـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی.

Q & U عزیز هر کی که هستی بدون امشب رو برای من رویائی کردی.ممنون.ممنون.ممنون.ممنون.ممنون.................

لینکت شاهکار بود.......

مخلص.

همین.

ممنون از کاوه و سیاوش و حنانه. از خواندن کامنت هایتان لذت بردم. از زیر آبی رفتن کاوه بگیر تا موشکافی های سیاوش و نوشتۀ جامع و مانع حنانه، همگی برای من آموزنده و مسرت بخش بود. (%)

اما از آنجا که به دلایل مفصلی از جمله تنبلی روز افزون، زورم می گیرد که یک کامنت ده خطی را در ده کامنت یک خطی بنویسم، خلاصه کنم در اینکه مدافعان مفهوم " سینما برای سینما" یا " هنر برای هنر" (%)

حقیقتاً مرا به یاد توپ پلاستیکی و کودکانی می اندازند که آنرا - باری به هر جهت - به این طرف و آن طرف می شوتند و می کوبند و می خندند. چون سالهای سال تا درک تکنیک و تاکتیک و گل زدن (هدف) و گل کاشتن (تحسین) فاصله دارند.

تعجب میکنم.که اقای قادری اصلا براش مهم نیست فرزاد از کافه رفته.یعنی همه چی در حد کسبوکار و مشتری جمع کردن برای سایته.اول فرزاد و بعد ارمین ابراهیمی.اقای قادری برات متاسفم که فکر میکنی این زستایی که میگیریو مثلا برات مهم نیست کی بره کی بیاد جالبن.

1.فکر میکنم از کامنت من برداشت درستی نشده.هرگز چنین منظوری نداشتم که سینما برای سینما(که البته اصطلاحش را هم عطص بیرون آورد) یعنی فیلم بدون حرف و ایده و پیام باشد.شما هم با من هم عقیده هستید که پیام فیلم خوب باید چنان در تار و پود فیلم تنیده باشد که برای ابراز آن غیر از یادآوری صحنه های فیلم راهی دیگر نداشته باشیم.اما گیر من به این بود که چرا اولویت را به پیام میدهیم و این را میگویند استفاده ابزاری از سینما که خودش میتواند هدف باشد.شاید به خاطر نوآموز بودن من در دنیای سینما برمیگردد که از چگونه در آوردن به قول شما "پیام" از خود چیستی آن "پیام"بیشتر لذت میبرم.

2.شنیده شده گوشه ای از کافه ما در روزنامه دنیای فوتبال هم راه پیدا کرده و کامنت من هم با تیتر کذایی "من ملوانی ام و پرسپولیسی" . که به شدت در میان دوستان و آشنایان بعد از سالها زندگی با عزت باعث شرمندگی اینجانب گردیده که از همینجا از گردانندگان روزنامه دنیای فوتبال تقاضا میرود در همان صفحه تکذیبیه اینجانب را درج و این لکه ننگ پرسپولیسی بودن را از دامن این بنده حقیر پاک بفرمایند و گرنه از مجاری قانونی اقدام نموده و خواستار اعداه حیثیت از دست رفته خود می باشم.بدانید که از این راههای غیر اخلاقی نخواهید توانست برای عشق بنده هوو بیاورید.... و الله خیر الماکرین.

"اولین و آخرین حقیقتی که در زندگی بدان دست می بابی این است که : آنچه را که به زندگیت معنا و ارزش می دهد می توانی به دست بیاوری یا از دست بدهی اما هرگز نمی توانی مالک آن شوی. "

قسمتی از خاطرات داگ هامارشولد

امیر جان سلام

سلام به همه دوستان

به داداش تونی : آقا پودر کردن و آب بکشن رو خوب اومدی ( جان من اینقدر بغض نکن اشک تو چشمون جمع شد تو این راه دور ) کتاب سال دوبله رو خوب موقعی اومدی. دارمت ... بد فرم . در اون موردی که گفتی : 1 - پدر خوانده ها و روز و روزگاری در امریکا ( باور کن نمی تونم انتخاب کنم که ..... ) 2 - دکتر ژیواگو 3 - لارنس عربستان 4 - فهرست شیندلر 5 - مالنا6 - هفت 7 - روز و روزگاری در غرب . البته اگر بخواهم همشو بنویسم که لیست بالا بلندی میشه ، فعلاً این ها رو داشته باش .

انتخاب ویژه : پالپ فیکشن و .... ( هنا دختری در مزرعه )

امیر جان خسته نباشید .

فعلاً .

پاسخی شاید دیرهنگام به نظر سنجی مو و سبیل:

- سبیل کلارک گیبل در "برباد رفته" (محبوب دوران نوجوانی)

- سبیل چارلز برانسون

- سبیل ویلیام هولدن در این گروه خشن (همیشه اولین چیزی است که یادم می آید)

- سبیل رابرت ردفورد در "بوچ کسیدی و ساندنس کید"

****

- موهای براد پیت در "مصاحبه با خون آشام" نیل جردن

- کشِ موی جرج کلونی در "آه برادر کجایی؟"

- موهای مرتب و همیشه ژل زده ی تونی لیونگ چیو وای در "در حال و هوای عاشقیت"

- مدل موهای اکثر نقش های توشیرو میفونه در آثار استاد کوروساوا

- مدل موهای پل نیومن و استیو مک کویین

و ...

بسیاری را دوستان گفتند و من نگفتم دیگر. حضور ذهن هم هر روز دارد کمتر و کمتر می شود... ای دل غافل!

آقا این کلاسهای روان شناسی شخصیت برای بچه های کاف تخفیف نداره.

مرگ تدریجی یک رویا را که از دست ندادید. اولش که خوب نبود. باز همون قصه همیشگی تلویزیون که نویسنده ادبا البته از نوع روشنفکریش که الکل و دود بیشتر از همه چیز برایشون مهم. حالا فرقی نداره که چه کسی، کار را بسازه مدیری یا جیرانی. یک مترجم فرانسه که الکلی و دودی شده. با رفقا تا خرخره می خورند و می کشند.تتا اونجا که نمیتونند قدم بردارند(البته یکیشون) اون خانم مترجم هم که وقتی اومد پایین حالش به هم می خوره. دوست،خانم نویسنده با اون شرایط توصیفی می اید با درباره اولین رمان خانم نویسنده گپی می زند راجع به ان ناشر مذهبی که عقاید شان را خانم نویسنده روی پیشانی ناشر خواند .که استاد چند تا دانشگاه است و ویراستار یک کتاب درباره ی مدرنیته و ادبیات. وقتی داستان جالب میشه که خانم نویسنده برای اولین بار در دفتر آقای ناشر قرار می گرید که عکسالعمل مثال زدنی از خودش نشان می ده.

فیلم را که دیدم از همون اول جیرانی از سر و روی جا جای فیلم می بارید. از فصل اول:باران تا اونجا که کادر دو قسمت میشد (اسمش نمی دونم چیه) که که خاطره kill bill را زنده میکرد(جیرانی انگار در مکتب تارانتینیویسم سیراب شده .جلد اول و دوم را در ستاره میشود را یادتون هست که ).یا وقتی که ساناز (خواهر، خانم نویسنده) حالش بد می شود و میره در دستشویی( این جور چیزهاش خیلی حال داد). فقط امیدوارم که به سرنوشت ... شهریار کمال تبریزی دچار نشه.

البته شاید قبول نکنید چون تازه اولین قسمت را دیدیم و هنوز بیست و پنج سه شنبه دیگه مونده تا دعوا ها شروع بشه.

قطعا در سینمای ناب و اصیل، فیلم و پیام اش آن چنان در هم تنیده اند که نمی توان از هم تفکیک شان کرد و یکی را بر دیگری برتری داد. این هم از معایب فضای مجازی است که همه مان داریم یک چیز می گوییم و فکر می کنیم اختلاف نظری این وسط وجود دارد.

سلام به امیر خان و بر و بچ

امشب خیلی حالم خوبه خیلیییییییییییی

شیاطین سرخ منچستر عزیز بعد از 10 سال دوباره رفت فینال و من از همین الان مطمینم که قهرمانیم چون ما یک نفر رو داریم که هیچ تیمی هیچ وقت خوابشم نمیتونه ببینه:سر الکس فرگوسن

راستی امیر خان مگه شما نگفتی بهترین فیلمای 2007 ؟ مگه پدر خوانده یا لورنس عربستان واسه 2007؟!

از همه ی منچستریهای کافه میخوام که اعلام وجود کنن تا بعضیا متوجه بشن که تیم گور خرشون چقدر کم طرفداره

خوب فکر کنم اختلاف من و عطص تاریخی تر از این حرفها باشد.ترجیح میدادم همان کامنت 10 خطیت را میخوادنم تا اینکه خودت زیرآبی بروی...اگر به اینجور کل کل های کلامی باشد من هم میگویم آنهایی که هنر را برای هنر نمیخواهند(احتمالا هنر برای آرمان...هنر برای مبارزه با خورده بورژوازی..هنر برای ....)درکی از اصول زیبایی شناختی ندارند.جنس کلامت هم که از جنس اعتراض شاملو به سهراب است...

ضمن اینکه ای کاش این روزنوشت 200 تایی نشود.ایکاش بهش نرسیم.تازه به 100 رسیده بودیم....

به به . کامنتا داره 200 تایی می شه .

یکی از بیانات قطبی عزیز:

توپ زير پاى فوتباليست ايرانى مثل كره است روى نان داغ!

Everybody knows that the dice are loaded

Everybody rolls with their fingers crossed

Everybody knows that the war is over

Everybody knows the good guys lost

Everybody knows the fight was fixed

The poor stay poor, the rich get rich

Thats how it goes

Everybody knows

Everybody knows that the boat is leaking

Everybody knows that the captain lied

Everybody got this broken feeling

Like their father or their dog just died

Everybody talking to their pockets

Everybody wants a box of chocolates

And a long stem rose

Everybody knows

Everybody knows that you love me baby

Everybody knows that you really do

Everybody knows that youve been faithful

Ah give or take a night or two

Everybody knows youve been discreet

But there were so many people you just had to meet

Without your clothes

And everybody knows

Everybody knows, everybody knows

Thats how it goes

Everybody knows

Everybody knows, everybody knows

Thats how it goes

Everybody knows

And everybody knows that its now or never

Everybody knows that its me or you

And everybody knows that you live forever

Ah when youve done a line or two

Everybody knows the deal is rotten

Old black joes still pickin cotton

For your ribbons and bows

And everybody knows

And everybody knows that the plague is coming

Everybody knows that its moving fast

Everybody knows that the naked man and woman

Are just a shining artifact of the past

Everybody knows the scene is dead

But theres gonna be a meter on your bed

That will disclose

What everybody knows

And everybody knows that youre in trouble

Everybody knows what youve been through

From the bloody cross on top of calvary

To the beach of malibu

Everybody knows its coming apart

Take one last look at this sacred heart

Before it blows

And everybody knows

Everybody knows, everybody knows

Thats how it goes

Everybody knows

Oh everybody knows, everybody knows

Thats how it goes

Everybody knows

براي اميد غيايي عزيزم. شرمنده ام. من هم شعر ترانه محبوبم رو از كوهن گذاشتم.

فكر مي كنم كه از دويست گذشته. اما هنوز اميدوارم كه اين دويستمين باشد... يا دويست و يكمين يا دويست و دومين يا...

تبريك تبريك !!!

اينم پيروزي پرسپوليس عزيز شما امير خان !!!

هر چند حل اختلاف تاریخی بر سر ترکیب بی معنای "هنر برای هنر" که شکل مدرن اش می شود "سینما برای سینما" برای من در یک کامنت ده خطی غیر ممکن است، ولی چه کنیم که رفقا ما را به کارهای غیر عقلانی وا می دارند. (%)

در غرب زمانی هنر برای هنر نبود. برای جنبش بود. برای حرکت به سوی آزادی. برای تهییج احساساتی که پیمودن پله ها را راحت تر می کرد. آفرینندگان هنر غالب قرون گذشته یعنی تئاتر و رمان اکثراً همین هدف را دنبال می کردند. (%)

یعنی ابتدا به ساکن آگاه سازی تودۀ مردم و سپس انقلاب. انقلاب ها به پا شد و انقلابیون بر سر کار شدند. خیال ها آسود. هنرمند ماند و هنری که علی الظاهر به درد گل کوزه گری هم نمی خورد. (%)

انسان امانیست تجربه گرا رها شده بود و هدف بی هدفی را دنبال می کرد. این شد که هنرمندان به فکر افتادند و انجمن ها زدند. انجمن تئاتر برای تئاتر، شعر برای شعر و ... نشستند به دور میزها و خودشان خودشان را تحویل گرفتند. (%)

انسان امانیست تجربه گرا رها شده بود و هدف بی هدفی را دنبال می کرد. این شد که هنرمندان به فکر افتادند و انجمن ها زدند. انجمن تئاتر برای تئاتر، شعر برای شعر و ... نشستند به دور میزها و خودشان خودشان را تحویل گرفتند. (%)

حالا کم کم وقت اش رسیده بود که هنرمند به جای هنر اش بنشیند. پس اصل هنرمند شد نه هنر. هنر بهانه شد و چاره ای جز این نبود. بهانه ای برای شهرت و حشمت هنرمند و شربت و عشرت هنردوست. هنردوست غافل شد و هنرمند غالب. (%)

پنج تا!

هنر برای هنر نبود که هر عاقلی می داند که این بی معناست. هنر برای هنرمند شد نه برای مردم. نه برای من مخاطب. راست اش برای من هم بود؛ اما برای سرگرمی من. اینکه سرم نجنبد. خوش باشم و خود باشم. (%)

وجه غالب هنر معاصر یعنی تقریباً از اواسط قرن بیستم به این سو یک چنین صورتی دارد. البته عده ای هم بودند و هستند که به این دایره راهی نیافتند و انزوا را سرنوشت محتوم خود دیدند. همان هایی که به بلاهت پذیرفتند که هنر برای هنر است. (%)

به رضا خاندانی :

هیچ حوصله ندارم تا ثابت کنم که یوونتوس بهتر از شیاطین سرخ الد ترافورده.

به قول ساندنس کید اونجا که بوچ کسیدی ازش می پرسه " امشب خیلی پر حرفی!!!!! " ساندنس جواب میده:

"خوب من کمتر دری وری میگم"

حالا اگه ما یوونتوسی ها ساندنس باشیم پس شما ......

کفت برید نه . دیدی چطوری کاملا سینمایی از یووه دفاع کردم.

این پایان نیست .....

fekr konam 200 tayish kardam

سلام سلام سلام.

چند روزی بود که نبودم و این نبودن مصادف بود با ایام بی اینترنتی.

مصطفی انصافی عزیز مرا مرهون الطاف خود ساخته و بر من صفت وحشی اتلاق نموده است.بسیار خرسندم که با وحشی بافقی فامیل در آمدم.لازم بذکر است که وحشیگری من از جنس حادش نیست بلکه گهگاه در سینما تخمه می شکنم و گاهی هم موقع وصال عشاق میان پرده نقره ای سوت بلبلی سر می دهم.دکتر نسخه پیچمان نموده و گفته اگر چند حلقه دی وی دی خوب ببینی حالت بهبود می یابد.کسی دی وی دی جدید ندارد؟

سلام

اميدوارم حال همه خوب باشه

there is a way to be good again

the kite runner

فيلم خيلي قشنگي بود بچه ها نظرتون رو مي نويسين

احساس می کنم دوتا فیلم زیر رو پسندیدم!

1408

خون به پا خواهد شد.

اولی رو بخاطر اینکه منو بیاد باشگاه مشت زنی انداخت.

دومی رو بخاطر دنیل دی لوئیس چند وجهی اش.

سلام. با اینکه دیدن "پیرمردها جایی ندارند" و "سوئینی تاد" لذت بخش بود، ولی لذت دیدن "جونو" چیز دیگری بود. بچه هايي كه اين فيلم جزء فيلمهاي منتخبشون نبوده‏ اين فيلم را ديده اند و در ليستشان گذاشته اند؟!

مدل موی باحالی هم که الان به ذهنم می رسه، ترکیب مدل موی سر و سبیله جورج کلونیه در فیلم "آه ای برادر تو کجایی" که بلاهت و رندی و شیطنت را همزمان دارد.

با اينكه استقلالي هستم در اين فصل بعضي وقتها به طرفدارهاي پرسپوليس حسابي حسوديم شد. از اينكه همچين مربي دارن، با دل شيرش!! مثل احساسي كه نسبت به هوادارهاي يوونتوس فصل قبل داشتم. يوونتوس را اصلا دوست ندارم. ولي اينكه هواداران اين تي شايد سالها بعد از اينكه تيمشون با اينكه وضع تراژيكي را داشت ولي دل شير داشت و توانست باز به دوران اوج برگردد ياد بكندد باعث حسوديم شد..

مرسی امیر ...

"Ehsan Aman" هم همون "دختر دریا"ی خودمونه که تو ماشینت اون روز تریفلکس کردیم.

یکی دو ساعت دیگه استادیوم هستیما!...

پلاکارد هم که گقتی بیار...

این کامنت هم یادگاری... .

فکر میکنم همینجا نقطه سر خط بگذاریم و تمام....نه برای سایرین جذاب است نه همدیگر را قانع میکنیم.کانت و هگل و دیگران مفصل دراینباره صحبت کره اند پس نیازی به زبان الکن ما نیست.ضمن اینکه عطص هنوز اصل قضیه را چپکی فهمیده....

یک دیالوگ نه چندان بیربط هم از قهرمان( ژانگ ییمو ) که البته نقل به مضمون است چون مدتهاست ندیدمش...

-میخوام باهاش مبارزه کنم.

-پس مواضب باش.چون اون خوشنویس خوبیه.

امروز اعتماد یک صفحه در مورد کانتونا دارد.ازدستش ندهید.(یراس تونی راکی مخوف که دنبال منچستریها میگشت.)

سلام به همه ی بر و بچز کافه

پرسپولیس برد وسپاهان مساوی کرد تا اختلاف به 2 امتیاز برسه

حالا قهرمانی دست خودمون 3 تا بازی و3 تا برد

به تونی راکی مخوف:فکر میکنم ما داریم قهرمان میشیم نه شما که سومید؟! پس چون حالم خوب هیچی نمیگم

فقط اینکه:پرسپولیس منچستر انگلیس

خیلی خوب رفتیم جلو. این همه مدل موی خوب با هم جمع کردیم و واقعا خوش گذشت. مرسی از همه

به سیاوش: بحث استفاده از کامپیوتر نیست، قضیه این است که در نهایت کامپیوتر "حل" شود . اگر آن چیزی که باید خلق نشود؛ در نهایت میشود همین. اینکه بوی گندش حس میشود و البته برای حس کردنش باید شامه ای به قدرت تارنتینو داشته باشیم.

1) به پايان خوش اعتقادي ندارم. ولي به سفرهاي خوش اعتقاد دارم٬ چون كه بالاخره يا شما در جواني خواهيد مرد يا آنقدر زندگي خواهيد كرد كه ببينيد دوستانتان بميرند. اين چيز بي اهميتي ست : زندگي.

2) ششم مي نزديكه آقا امير . حواست هست ؟

به نام دوست که هرچه دارم از اوست

خیلی وقت است دیگر با((دل)) ام و برای ((دل)) ام نمی نویسم

که با ((عقل)) ام و برای ((دل)) ام می نویسم چون ((دل)) ام می خواهد آنها که بعد از ما می آیند با ((دل)) شان و برای ((دل)) شان بنویسند. چه باک که (( دل)) من چقدر گنجایش دارد که بتواند چنین کند. ( یاد داستان ستاره دریایی به خیر)

و چقدر ((دل)) ((دل)) انه است این عاقل شدن.

ولی گاهی باید از ((دل)) بنویسی و برای ((دل)) تا بدانی که ((هنوز آنجا چراغی روشن است)).

حضرت علی سخنی دارند که هر وقت پر می شوم (( از خلایی لبریز در گنجایشی وسیع)) به خاطر می آورمش (( خوشبخت و بدبخت در آخرت معلوم می شوند.)) چه بسیار بازنده هایی که در آن روز برنده خواهند بود و چه بسیار برنده ها که بازنده ولی من فکر می کنم خدا همه ما را آفریده تا برنده باشیم و در آخر هم بازنده نخواهیم داشت بلکه برنده و برنده تر خواهیم داشت . فکر می کنم آنروز ...

چه بسیار فکر کرده ام که فکر می کنم و ندانسته ام که درست فکر کردن چیست. نشخوار فکرهای بکر یا تکرار روزمرگیها با عطر و طعم تازه که زندگی خوانده ایمشان و در آرزوی بهشتی از همین روزمرگیهای فنا ناپذیر .

نمیدانم امروز ((چه))ام می شود. چقدر روزها که ((چیز))یی ام شده ولی نتوانسته ام بنویسم. شاید هم نوشته ام و با کسی سهیمشان نشده ام. چه بسیار کسانی که آنها را ((چیز)) ی شده است هزاران سال قبل از من و هزاران سال بعد از من و در جایی در کامنتی در وبلاگی در دفترچه خاطراتی نخواهند نوشتشان ولی مطمینم در فضایی سیال این چیزی شدنها به من خواهند رسید اگر جایش را در وجودم خالی کرده باشم. اگر جایی در درونم برایش وجود داشته باشد.

این ها را نوشتم تا از افشین قطبی بگویم و از این که چقدر دوستش دارم منی که از جوانهای قدیم زمان سلطان* هستم و سلطان**. از شبهای زاینده رود بگویم و از تئوری دیکتاتورخواهی و نخبه کشی و قهرمان طلبی و از امیر قادری و تک تک کسانی که با نوشته هایشان یادم می اندازند که چقدر چراغها که روشن هستند. امیر جان فرهنگ و قهرمان تویی فرهنگ و قهرمان کسانی هستند که منشهایی چون قطبی را دوست دارند فرهنگ، همه اعضای این فضای مجازی است، فرهنگ ماییم و قطبی شمعی پر فروغ. چه زیبا می گوید مثل چینی که ((به جای لعنت فرستادن به تاریکی شمعی بیافروز)). با چنین پیش فرضهایی می توان قرمز بود و آبی را هم دوست داشت. می توان از داگ ویل لذت برد و گنج قارون طلبید می توان قطبی را دوست داشت و از پروین بد نگفت. یا حق

* علی پروین در آخرین روزهای بازیگری و اولین روزهای مربیگری

** فیلمی از استاد کمیایی

موهای وال کلیمر در تاپ گان و تاپ سکرت

موهای بهروز وثوقی در قیصر

موهای تن تن

موهای کرنل واید ( که البته فقط عکسهایش را دیده ام)

موهای فارا فاوست (مثل اینکه زیادی قدیمی هستم)

موهای براد پیت در افسانه های پاییزی

موهای یول برینر در تاراس بولبا

موهای لیزه منلی در کاباره

موهای جولی اندروز در اشکها و لبخندها

موهای فردین در سلطان قلبها

موهای نیکلاس کیج در رد راک وست

موهای کاری گرانت

موهای ادری هیپورن در بانوی زیبای من و صبحانه در تیفانی

موهای جرج پپارد

موهای جمیز دین

موهای راک هادسن

موهای مرلین مونرو

موهای آلن دلن

...

زیاد شد؟

آره من کچلم (شوخی کردم هنوز یه چیزای رو کله ام هست)

اين دست خدا بود كه از آستين ميثاق معمارزاده بيرون آمد

اوووه چه خبره اینجا.....چه بگیر و ببندی وای ننه چه بعضیها بی تربیت شدند اینجا وای از این تماشاگر نماها آقا چرا فحش میدی ته روشنفکریت همین بود ؟ دو تا شوت محکم به توپ زدی دور برداشتی ؟کرین و پن و تراولینگ و آفساید که این همه قیافه گرفتن نداره....آقا رفتی تو اوتی البته خیال برت نداره که از فردا به تو هم میگن اکبر اوتی نه داداش اگه دنبال شهرت باشی تا قیامت خرت لنگه لنگه....مگه شانس بیاری خودش بیاد و گرنه مالیدی....

افشين و خاتمي هر2سرمايه هاي ايرانن.خوشحالم كه در مهمتريت دلمشغوليم هم نظر شديم

معتقدم استفاده بجا از هر ابزاری در هرکاری برای پیشبرد آن بلامانع است ولی گاهی استفاده از یک جلوه یا ابزار ایجاد کننده آن به دی زیاد است که تهوع آور است.از این لحاظ است که ماتریکس از نظر تارانتینو بوی گند می دهد.

هر بحثی را می توان با یک نقطه سر خط تمام کرد و راه مغزِ کشیده و نکشیده و شسته و نشسته را با همان نقطۀ راحت الحلقوم به خیالی بست و برید و شست و رهید. (%)

و چه فرقی می کند که آن نقطه را از کانت سه نقطه یا هگل بی نقطه گدایی کنیم. که نقطه نقطه است. زشت و سیاه. منتهای رمق بی رمقان. (%)

خانم ها و آقایان هم که به فتوای اسماعیلی با آهن ربای گیس و سِبیل بهتر کنار می آیند تا با قطب نمای راه و سَبیل. ای بابا. ما که اصول قضایا را چپکی فهمیده ایم، د برای که می گوییم. همان یک خط کافی نه، که زیادی بود.

اونقدر عاشق فوتبال و پرسپوليس بودم كه يادم مياد يك بار واسه اينكه پرسپوليس از استقلال ببره 3 روز روزه گرفتم. ولي اونقدر توي همين فوتبال دروغ شنيدم و بازي كثيف ديدم كه 8 سال تمام هيچ فوتبالي نگاه نكردم. تا وقتي افشين قطبي اومد. ديگه از من سني گذشته بود كه بخوام براي فوتبال احساسات به خرج بدم. ولي افشين با صداقتش دوباره من رو بچه كرد. هنوز هم باورم نميشه كه رفته. بابت همه چيز ازت ممنونم افشين. به من ياد دادي كه هنوز هم مي شه فوتبال زيبا و تمييز ديد. به قولي دوستي اومدنت نعمت بود و رفتنت حكمت. دلم براي صداقتت، براي فارسي صحبت تنگ شده.

سلام امیرجان خوبی داداش من محمد داداش رامین پسر عموی میلاد کوهیارم خیلی پارتی بازی شد نههههه من میخوام بهم کمک کنی نقد بنویسم میخوام بهم بگی اگه ممکنه باید از کجا شروع کنم اگه حال کردی به وبلاگ من سر بزن نظر بده در ضمن ما چیزهای مشترک خیلی داریم من هم پرسپولیسیم هم ایتالیایی هم عشق پل نیمن هم عشق بوچ کسیدی هم بیلیارد بازو هم...... اگه یادت بیاد ... {بخش‌‌های خصوصی با اجازه حذف شد} منتظر جوابتم موفق باشی.