سلام آق نیما خوش اومدی برار

خدا وکیلی دیگه ایندفعه تکلیف ما رو معلوم کن.هستی تا آخر خط یا نه دوباره فردا پس فردا میزنی تو فاز تنبلی و بیخیالی؟موفق باشی

سلام

امیدوارم حال همه خوب باشد

اقای حسنی نسب چه دیلوگ های زیبایی رو نوشتید من هم برای رونق اینجا دعا میکنم ولی فکر کنم اگه یه ذره بمونین کافه را میفته

داستان درست از جایی شروع می شود که وقتی برای توضیح دادن نیست . برای دوست داشتنت هزار دلیل دارم اما می دانم که نمی شود بعضی هایش را درست توضیح داد . اینکه در نقد نویسی خیلی قبولت دارم و از نگاهت خوشم می آید ( البته غیر از نقد فیلم رئیس که از عصبانیت نصفه رهایش کردم ) و اینکه به هر حال یکی از تاسیس کنندگان سایتی هستی که بهترین رفیق های عمرم را در آن پیدا کردم هم شاید یکی از دلایل علاقه ام باشد اما فکر کنم داستان از این خیلی فراتر است ........

برای چشنواره ی فیلم نمی دانم چی ( ساسان هزار بار اسمش را گفت ها ) آمده بودی و من چقدر دوست داشتم همراه ساسان بیایم . نشد . کلاس های بعد از ظهر و غیبت های بیش از حد و امتحان های بی موقع باعث شد نتوانم بیایم و حسرت به دل بمانم ......... بماند بالاخره گرفتاری های ما هم تمام می شود .

امروز هم اتفاقی ( از سر کنجکاوی یا عادت ) به کافه ی قدیمی سر زدم و به جای عکس آن کارگرها تصویر گروچو مارکس رو دیدم . نمی دانم این را هم می شود به اندازه ی برخورد نکردن هفت تا تیری که از فاصله ی سه متری ات شلیک شده باشد معجزه دانست یا نه ، اما این روزنوشتت به من که خیلی چسبید ! طوری که یک هزارم درصد هم احتمال نمی دهم دوباره این کافه بسته شود .

پی نوشت : راستش نمی فهمم چرا این همه جنگ و دعوا برای فیلم جدید حاتمی کیا راه افتاده . اینکه این همه آدم را زیر سوال برده اند ، واقعا درست است ؟ این جماعت که می گویند حاتمی کیا کرخه را ول کرده و به راین چسبیده ، واقعا چه دلیلی دارند ؟ کسی می گفت این بازیگران برای پول سازی هستند ، اما وقتی کسی در بی پولی و پولداری همان موتور را داشته باشد ، می شود چنین حرف هایی را پذیرفت ؟ اصلا به نظرم موضوع دعوت ایجاب می کند بازیگرانش کسانی مثل افشار و فروتن باشند ! کی می گوید این گناه دارد و با آن آرمان هایی که حاج کاظم داشته ، فاصله دارد ؟ حاتمی کیا با ساختن همان ارتفاع پست نشان داد جرات خیلی کارها را دارد . جرات دارد فیلمی بسازد که در آن از جبهه و جنگ خبری نیست و این بار حاج کاظم بودن یا نبودن مهم نیست ، مهم ارزش یک انسان است ! حاتمی کیا نشان داد جسارت دارد حلقه ی سبزی را بسازد که در آن ما بر عکس همیشه می بینیم روحی دوست ندارد بمیرد و به کس دیگری زندگی بدهد ! اگر او در آژانس انگشتش را طرف مر دم می گیرد و آنها را برای تنها گذاشتن حاج کاظم سرزنش می کرد ، در به نام پدر و ارتفاع پست و موج مرده مسئولان را هم در این تنها ماندن مقصر می دانست ...... کاش این جماعت به جای آن همه اشکی که موقع مرگ حاتمی کیا می خواهند بریزند ، فقط چند ماه صبر کنند تا ببینند آیا واقعا ابراهیم حاتمی کیا راهش را گم کرده و خودش را به راین فروخته یا نه ؟

پی نوشت 2 : نیما خان به نظرم حلقه ی سبز برای بحث جا زیاد دارد . می شود در کنار بحث های دیگر این یکی را هم داشته باشیم .

پی نوشت 3 : چقدر طولانی شد این کامنت من . این هم جزای کسی که مدتی کافه را می بندد ، باید تا مدت ها کامنت های بلند مرا تحمل کنی !

یا حق

راستش ما که از قدیم و ندیم گفتیم که به هر سازی که بزنی میرقصیم، ببندی، باز کنی ( در کافه را عرض میکنم)، تعطیل کنی با اطلاع یا تعطیل کنی بی اطلاع، استقلال ببرد یا ببازد، ضد مرگ شاهکار باشد یا نه، سیمپسونها را بشود به عنوان هر وعده غذایی ( روحی البته) صرف کرد یا نه، امشب نود ......

خلاصه ما همان چای تازه جوش دیر دمت را هم قبول داریم برادر، فقط باش.

نیماجان هر وقت تشریف بیاری این روزنوشت رونق میگیره!خیالت راحت!خدایی ببین یه روزنوشتت که فقط تیتر داشت کارگران مشغول کارند، چه شوقی در ما برانگیخت و چند تا کامنت داشت!حالا دیگه خودت حساب کن.

مرسی از یادداشت حاتمی کیا!

مرسی از بازگشتت!

همیشه گیر همین طلسم ها بودیم این که می شود یا نمی شود این که باشیم یا نباشیم این که برویم یا نرویم و توی همه ی این اما و اگرها تنها چیزی که می ماند این است که می خواهیم یا نمی خواهیم ؟که اگر بخواهیم هر طلسم و جادویی باطل می شود هر دری باز می شود!!هر سکوتی شکسته می شود و شکرانه ی خواستن حرکت است از سکون به نقطه ای غیر از ان چه امروز ایستاده ایم رفتن و رفتن.

خوشحالم که این روزنوشتها دوباره راه افتادند زیاد نگران رونقش نباشید .

در خانه ی ما رونق اگر نیست صفا هست

ان جا که صفا هست یقین نور خدا هست

امیدوارم به رونق موردنظرتان هم برسیم.

باز هم سلام.

farshid

علیک سلام

خوش اومدی به خونه ی خودت

برادر، یکی دو روز در همین کافه نقلی زیر سایه ات، انقدر از سوفله خام و سوفله سوخته ات (تنها یکی از مطالبت که دوست دارم) گفتم و گفتم تا ثابت کنم هستی، پیش ما هستی. دیدی چه با پررو گری بازگشت ات رو به خودم ربط دادم! همیشه باشی.

چه عجب نیما خان ؟آغاز برنامه های ما شروع شده؟

در این نزدیکی خدایی زندگی می کند که صدای بندگانش را می شنود کافی است که اهسته صدایش کنی اینگونه : دستم رو بگیر خدا

خوبه خودت فهميدي با بزرگترات اومدي. بخاطر آقاي ماركس و آقاي تارانتينو كه از بستگان دور هم هستند و آقاي كيميايي اين بار برو سر كارت!

به به جناب نيما خان عزيز سلامن عليكم چشممون به جمالتون روشن شد آخ كه چقدر پشت در اين كافه منتظر مونديم ولي خوب همين كه بالاخره باز شده خيلي عاليه عزيز دل برادر.

وقتی رفتی نفهمیدم کی رفته حالا که برگشتی فهمیدم....

در این مدت نشئه جات گرون شدن لامصب.... نترس کسی نیست فاطیه.....

خوش اومدی

باغت آباد انگوري. گروچو ماركس، پالپ فيكشن، ردپاي گرگ، افتتاح روزنوشت. عجب وضعيه اينجا. اين تايلوي بازگشايي كه دم در زديد چرا قرمز است؟ نكند شما هم به افشين قطبي و پرسپوليس امسال دل بستي؟ به هر حال مقدمتان گلباران.

منظورتان را از خنده دار بودن ديالوگ پالپ فيكشن نفهميدم، چون به نظر من كه اين جمله خنده داري نيست. ولي آن ديالوگ ردپاي گرگ را خيلي دوست دارم خصوصا با بغض صداي گلچهره سجاديه.

من كه چشمم آب نميخورههههههههههههههههههه!

سلام.

وقتي رفتي نفهميدم كي رفته؟ حالا كه اومدي مي فهمم كي اومده.

سلام دو روز بعد دوباره در دکونتو گل نگیری

یادتون هست ما یه سری ادم بودم که اول وقتی میومدیم تو سایت به اینجا سرک میکشیدیم. حالا مطمئن باش این mozilla firefox هر چهار تا صفحه رو با هم باز میکنم تا ذوق زدگی از یر و کولم بیاد بالا.اینجا و کافه امیرخان و نوید و مهدی عزیزی.

راستی یه دونه از این سنگ آبیها هس که میندازن زیر آینه ماشین و بالای در و اینها.آویزون کنین سر در اینجا. چشممون نکنن دشمنون نامرد.

و آهان. مارتی خان رو اگه بشه بیام ها با کله اومدم.این کارنامه بد جور داره انگولکم میکنه.تارانتینو و برادران کوئن و وودی آلن و این هم که از شما.ان شاالله که جور شه.

همین.

سلام

اول اعلام حضور کنم بعد زود تند سریع برم روزنوشت رو بخونم!

لازم است بگویم که هستم؟ ما که همیشه بودیم!

سلام به همه

ما کاربران سایت سینمای ما در نظرسنجی وبلاگ با سینما گزینه (((((((((سنتوری ))))))))))را انتخاب میکنیم

تو رو به رفاقتمون فقطططط سنتوووووری رووو بزن

آدرسشم که میگن ویلاگ خانم میلانی و شرکاست به آدرسه::

http://bacinema.blogfa.com/

راستی فکر کنم رقیب جدیدی برلی سینمای ما تو راهه!

خسته نباشید!(پوزخند)

::: دو در یک :::

اولین کامنتی که برای سینمای ما گذاشتم به روزنوشت شما بر می گشت. گذاشتم و گرفتار شدم. در آن زمان اینجا دو کافه به راه بود. اما من با وجود پرسپولیسی بودن ام، کافۀ آبی را به قرمز ترجیح می دادم. به دو دلیل. یکی سکوت کافه و دیگری صاحب کافه. تا اینکه اینجا تق و لق شد و کارش به تعطیلی کشید. من هم مجبور شدم از این نبش به آن نبش ییلاق قشلاق کنم و بروم سر وقت امیر قادری. در طول این مدت، هم او مرا به بزرگواری تحمل کرد و هم من او را! البته نه چون او!!

حالا که دوباره قبراق و سرحال برگشته اید، دیگر برای سرک کشیدن به آن دست خیابان دلیلی نمی بینم. همین جا می نشینم و از پشت پنجرۀ آبی، رنگ قرمز را تماشا می کنم.

::: شوری که رفت :::

امروز می خواهم کمی پرحرفی کنم. مرا ببخشید. چندان بی مناسبت نیست اگر چند جمله ای در مورد حاتمی کیا بنویسم. پس با اجازه.

آغاز جنگ: با شما موافق و همدلم که همه چیز از « موج مرده » شروع شد.

ادامۀ درگیری: ارتفاع پست چیزی بیش از یک دهن کجی نبود. فیلمی که اگر در « آژانس شیشه ای » ضرب می شد، نتیجه ای نزدیک به یک می گرفت. نقطۀ مقابل آژانس از لحاظ تکنیکی دست کمی از حریف نداشت. فرق و دعوا بر سر مزه و طعم اش بود. لذا علیرغم شایستگی های فراوان، بیستمین جشنوارۀ بین المللی فیلم فجر را با دست هایی خالی بدرود گفت.

اوج درگیری: به رنگ ارغوان. تلخ ترین تجربۀ فیلم سازی ابراهیم حاتمی کیا. اثر منحوس سیزدهم که گویا برای همیشه توقیف شد.

صلح یا معامله: به نام پدر. جایزه ها را ربود تا کارگردان اش تسلیم شود. سکانس زیبای انتهایی فیلم، شرایط بعد از صلح را به خوبی نشان می دهد.

بعد از جنگ: حلقه سبز. کارگردان بی تفاوت، سرخورده و سرد، مابین مرگ و زندگی دست و پا می زند. تنها می خواهد زنده بماند. آثار جنگ هنوز پا بر جاست.

نه جنگ نه صلح: دعوت. فقط خدا کند زمان کافی برای سازندگی داشته باشد.

آنچه از این پس شاید مایۀ افسوس باشد، فقدان شور و حالی است که پیش از این در آثار حاتمی کیا سراغ داشته ایم.

این هم جواب سلام شما:

سلامٌ علیکم!

سلام سلام سلام

بالاخره اومدی چه عجب !!!!

درست مثل خود من که از اول بلاگ نویسی تو این سایت - شهریور پارسال- میومدم اینجا ولی خیلی وقت بود ننوشته بودم

آقا جبهه ی آبی ها رو علیه این لوک خوش شانس های قرمز به راه بنداز خیلی دارن پر رو می شن

آقاي حسني نسب.

خدا کنه که کافه را هم حسابي گرد گيري کرده باشي و بعد از اين هم مرتب گرد گيري کني. چون به نظرم هرچقدر هم کافه چي باحال باشه، وقتي در و ديوار کافشو تار عنکبوت گرفته باشه رفتن به کافه اش و خستگي در کردن نمي چسبه.

و البته سلام...

راستی ؛ خودمم آق بابام