دانلود

اومدم کامنت های دوستان رو بخونم دیدم صفحه به روز شده ... خواستم چیزی هم بنویسم ولی به ذهنم نیومد . فیلم مورد اشاره رو هم ندیده ام که اظهار نظر کنم . اسم لاتین فیلم چیه ؟

1: " بيلي: به سلامتي كلانتر پت گاراد

نگاه....

بيلي: كلانتر شدن چه احساسي داره؟

پت: اينكه زمونه داره عوض ميشه

بيلي: زمان شايد...من.نه!!

خروج پت....

همكاراي بيلي: چرا دخلشو نيووردي؟

بيلي: چرا؟؟ اون رفيقمه!!!

--------------------------

2: رضازاده رو اصلا دوست ندارم چون كاملا در شمايل يه قهرمان بي نقص...پر از موفقيت و مدال طلا....

بارها آرزو كردم اي كاش اين بار بلند نكنه اين بار اول نشه....

اصلا مگه ميشه آدم كسي رو دوس داشته باشه كه هميشه بهترينه و اون بالاهاس....اصلا مگه غير اينه كه بزرگترين پرسوناژهاي سينمايي آدمهايي بودن كه خيلي وقتا زخم ميخوردن تا به ما روي زمين نزديكتر بشن و وجود داشتنشون و به رخ ما بكشن و ما رو اميدوار كنن كه همچين آدمايي هم هستن و دوباره برن تو اوج....

قهرمان هاي ما اما انگار زيادي در باد مدالند...تنها...پوشالي اند...

--------------------------------------

3: هر وقت آهنگ " اكو " رو گوش مي دم از "pink floyd" ياد يكي از عجيب ترين مخهاي دنيا ميفتم به اسم " سيد بارت " و پيش خودم ميگم مگه فقط سينما ميتونه ضد قهرمان داشته باشه...سيد يكي از اسطوره اي ترين اونهاس

---------------------------------------------------

4: موسيقي يه ضد قهرمان ديگم داره كه تو يكي از شاهكاراي ضد قهرمان بزرگ سينما يعني " پكين پا " خونده و بازي كرده...

" باب ديلان " بزرگ (( تازه مستند اسكورسيزي درباره ديلان و گير اوردم و ميبينم "))

وقتي كلانتر محل كه با پت رفته دنبال " بلك " تا جاي " بيلي " رو پيدا كنن تير ميخوره و داره مي ميره و ميره كنار رودخونه كه جون بده و زنش( مثل مادرش ) دنبالشه و تو يكي از زيباترين تصاوير مرگ و خداحافظي و عاشقانه سينما با فاصله كنارش ميشينه و بدون حتي يك كلمه حرف و بدون اينكه به هم بچسبن فقط همو نيگا ميكنن.....نوبت ميرسه به باب ديلان كبير كه يكي از شاهكاراش و بخونه...

ميدونيد چه آهنگي: " تق تق زدن به درب بهشت "

"knocking on heaven door "...معركه س ...همين

------------------------------

5: و آخر....

هميشه سعي كردم ديدگاه انتقادي خودم رو نسبت به نوشته هات داشته باشم آقاي قادري...اما اين بار...

روزنوشت بي نقصي بود...ممنونم...

سلام

1-دیروز از سینما رفتن خودم گفتم امروز از سینما رفتن بابام بگم. بابام تعریف می کنه موقع نگاه کردن سفر سنگ وقتی رضا فاضلی قمه رو می کشه جو می گیردش و یک سیلی آبدار نثار نفر جلوییش می کنه.

2-خاطره من خواستم تو نظر سنجیت شرکت کنم اما نفهیدم جمله ات یعنی چی ( شرمنده به موضوع IQ برمی گرده )

سلامی ویژه خدمت صاب کافه و بر و بچز باحال کافه.

خدا رو شکر یه ذره بهتر شدم. دیروز از صبح تا شب در بستر افتاده بودم و نا نداشتم پاشم بیام به کافه سری بزنم. حتی کلاسم رو کنسل کردم. همه چی قاطی شده. بدجور! دیروز فقط کتاب " ماجرای عجیب سگی در شب " دستم بود و می خواندم. فکر کنم امروز تمومش کنم. یکی از صدابرداران بنام سینما که می خواست فیلم کوتاهی برای بچه ها بسازه چند ماه قبل ازم خواسته بود که یه طرح از ایده ای که در ذهنش داشت بنویسم. با وجود آنکه حتی جناب سعید عقیقی هم ورژن دیگری از همون ایده را نوشته بود این آقا اون چیزی که مد نظرش بود را پیدا نکرد و کلا بی خیال قضیه شد و قرار شد که من براش فیلمنامه ای اقتباسی بنویسم که به خاطر درگیری های پرونده " تصویر اعتیاد ... " و چند گرفتاری دیگه مسکوت ماند. فکر کنم این کتاب مارک هادون قابلیت اقتباسی خوب را داشته باشه. البته اگه اون آقا بنده رو تحویل بگیره...! ((-:

ساسان جان سلام . خیلی مخلصم. فیلمنامه/ نوشته ی باحالی تحریر کرده بودی. به خصوص قسمتی که با دیالوگهای " ماراتن من " شوخی کرده بودی خیلی عالی بود. این همه دوست فیلمنامه نویس اینجا هستن و بنده بی خبر بودم! می تونیم یه تیم فیلمنامه نویسی تشکیل بدیم!!!! ((-:

نوشته مصطفی انصافی بر " کارگران مشغول کارند " رو خواندین؟

یک هفته است که می خوام با سیروس الوند برای پرونده " سینمای خیابانی " مصاحبه کنم مرتب من را به هفته بعد حواله می کنه. همین الآن باهاشون تلفنی صحبت کردم فرمودند باشه واسه هفته بعد. این قضیه در مورد اساتیدی مثل داوود نژاد و عیاری و فرهنگ هم برام تکرار شد!!! چقدر این سینمایی ها آدم رو تحویل می گیرند به خدا !!!!!

با نظر امیر در مورد حسین رضا زاده کاملا موافقم. چیزی رو گفت که چند ساله سر دلم گیر کرده بود. بابا آخه واسه چی از سادگی یه آدم در جهت نیت های نه چندان مطلوب بعضی ها سوء استفاده میشه؟ اون هم یکیه مثل همه ما. نماینده ایران و مردم ایران زمینه. نه تریبون تبلیغاتی! اینجوری فقط چهره یه قهرمان ملی رو نزد خودمون و جهانیان مخدوش می کنیم.

------------------------------------------------------------------------

دیالوگ این دفعه رو با اجازه تون از فیلمنامه ی خودم که اسمش " صورت زخمی " هست واسه تون نقل می کنم که مصطفی انصافی عزیز اونو خوانده . مال سکانس پایانیشه. با اجازه !!!! :

" ناصر : باور کن من تو رو به خاطر بچه آوردن نمی خواستم...

فرنگیس : من یه بار رو دست خوردم ناصر ...

ناصر : دیوونه من واقعا می خوامت...!

فرنگیس : من و تو تا خرخره تو کثافتیم...! جفتمون آدم کشتیم ... (چمدانش را بر می دارد) بهتره همینجا تمومش کنیم...

.

.

.

ناصر : می برمت خارج... شاید بشه اونجا کاری کرد...

فرنگیس : بدبخت به چی من دل خوش کردی؟! من هیچی نیستم ... هیچی... راحتم بذار... خیلی خسته م ...( اشک در چشمانش حلقه می زند) خیلی...

ناصر پشتش را به او می کند. چشمش به اسلحه می افتد.

فرنگیس : شاید برم شمال... خیلی وقته دریا رو ندیدم... تو رو خدا دنبالم نیا...

-------------------------------------------------------------------

در پناه عشق بیکران و جاودان اهورای پاک باشید.

www.cinema-cinemast.blogfa.com

amirreza_3385@yahoo.com

خوب به سلامتی صوفیا تو شهروند هم نفوذ کرد اما صوفیا این یادداشتی که با عنوان حاشیه های پیش از جشن تو شهروند نوشتی که گزارشی از خود جشن بود یا شاید تیتر اشتباه برای مطلب تو گذاشته بودند شاید هم این IQ من این وسط مشکل داره.

کامنت های روزنوشت قبلی خیلی پروپیمان بودند. گرچه برای من که بعد از یک وقفه، همه را با هم مرور کردم خیلی گیچ کننده بود. وقتی به بچه ها بگویی پیشنهاد بدهید و هرکدام یک چیزی ، آن وقت نمی دانید چه میشود. به هرحال چون دفعه قبل نبودم این بار پیشنهاد فیلمم را می گویم.

چند وقت پیش یک دوستی آمد و پیشنهاد دیدن فیلم تازه آمده لینچ (inland empire ) را داد و تمام انگیزه اش این بود که شنیده بود این فیلم گورپدر پیچیدگی است و از فلان فیلم هم پیچیده تر است و عمرا آدم چیزی حالیش بشود و اینها. یک چیزی این جا دستگیرم شد و آن ارزش پیداکردن خود پیچیدگی بود. این که چقدر توی ذات پیچیدگی غرق شده ایم و اینها. شاید کلی از فیلم ها و فیلمسازان محبوب خودم هم پیچیده و پیچیده ساز! باشند اما آنها فقط

(( پیچیده )) نیستند... خلاصه گفتم بد نیست توی این شرایط و این شلوغ پلوغی ها، گاهی سری بزنیم به دنیای فیلمسازی مثل (( اُزو )) دنیای ساده فیلم های او توی این پله های مارپیچ می تواند یک پاگرد درست و حسابی باشد. ببینید خودم هم می دانم که ما دیگر همه مان توی جامپ کات و نماهای سیم ثانیه ای و اینها زندگی کرده ایم و این وسط دیدن یک نمای ثابت پنج دقیق ای از یک اتاق خالی حوصله مان را سر می برد. اما تست کنید این خبرا هم نیست. تماشای فیلمی مثل (( اواخر بهار)) شاید مثل زودیاک (( چسب )) نباشد، اما (( بخار )) خوبی است. خوب تمام شد. این جمله را هم اشانتیون داشته باشید :

عشق واقعی تو یک جای دیگر است . و همیشه هم یک جای دیگر خواهد بود. / دانلد بارتلمی

.

"قهرمان مدال بگیر را عشق است، پهلوان ،زنده و مرده اش به پشیزی نمی ارزد"

آقای مسئول باید آمار بدهد،" سیزده هزار و دو طرح عمرانی افتتاح شد." در حالی که دو طرح کامل و بقیه شامل رنگ زدن سالن دویست ساله و کاشتن تیر دروازه جدید برای زمین فوتبال تپه چاله است. آقای مسئول باید خودش را مهم جلوه بدهد،پس میرود پشت یک قهرمان قایم میشود، مسئول آقای مسئول هم باید جا شود، پس قهرمان را بزرگ تر میکنند، مسئول دست راست جا ماند، آقای قهرمان را بزرگ تر تر میکنند و این کار ادامه پیدا میکند تا همه مسئولان از خوان قهرمانی قهرمان جوان لقمه ای بردارند. حالا کافیست جوانی که تا دیروز هیچ بود و امروز پهلوان ملی است، نه از نظر روحی آماده این بزرگی شده است و نه میتواند این بار را تحمل کند، یک خطای کوچک که از هر انسانی ممکن است سر بزند مرتکب شود، آقایان مسئولان خود را کنار میکشند و قهرمان جوان با سر به زمین میخورد و میشکند، تباه میشود و مردمی که او را نگاه میکردند دچار خلا میشوند. چاره کار راحت است، یک نفر دیگر را علم میکنند و تکه های قهرمان قبلی را سریعا به گوشه ای انتقال میدهند تا جلوی چشم نباشد.رضا زاده شاهکار کرد که در این وانفسا هنوز باقی مانده است والا همتایان زیادی داشت که بعد از یک قهرمانی، از صفحه ورزش و زندگی محو شدند.

....................................................

خبر سینمایی: در سینمای شهر ما ، به مناسبت هفته دفاع مقدس برنامه پخش و نقد و بررسی فیلم" رنجر" با حضور کارگردان و استاد!!! ....(بخوانید یک منتقد دسته چندم) برگزار میشود. با تشکر از دید باز و ذهن خلاق مسئولان این برنامه و انتخاب این فیلم تاثیر گذار سینمای دفاع مقدس و لقب استاد که به این منتقد دست چندم گرامی نسبت داده اند.

.................................................

جمله: آدمیزاد باید بگوید آب، و بخورد. بگوید نفس، و بکشد.و گرنه مرده است. ( سمفونی مردگان)

................................................

بیت: صوفی بیا که خرقه سالوس برکشیم........... وین نقش زرق را خط بطلان بسر کشیم

نذر و فتوح صومعه در وجه می نهیم......... دلق ریا بآب خرابات برکشیم ......( حافظ)

............................................

آقا ایول...پرونده زودیاک توپ بود....همه چیزش...نقد خودت جزو بهترین نقدهایی بود که ازت خونده بودم.به خصوص اینجاش:"زودیاک را که تماشا میکنیم هوس میکنیم فیلمساز شویم."همینه همینه همینه.......نقد یاشار خان هم خوب بود..وای بازم هست.تو مطلب خود رابرت گری اسمیت اصلی میفهمیم وقتی میخواسته کتاب جدیدش رو درباره نهنگها بنویسه فینچر بهش میگه:"تو رابطه ای بین نوشتن کتابی درباره نهنگ و نوشتن کتابی درباره یک قاتل زنجیره ای به دام افتاده نمیبینی؟"خدایا بیچاره ام میکنه این دیوید فینچر.تولید فیلم برای کسی که زودیاک رو تماشا کرده و هوس فیلمسازی به سرش زده یک کلاس درس از وسواس کارگردانیه...این که موسیقی فیلم رو چطوری با نتهای تکرار نشدنی به مثابه نشانه های زودیاک ساخته شد. و مثلا ترومپت برای پل (خدیا 3 بار تماشا کردن فیلم کمه.)این که با فاینال کت پرو تدوین شد و و و و

اگه یه روزی میتونستم زودیاک رو روی پرده تماشا کنم یه پرده میبردم و روش مینوشتم ::خدایا از خلقت فینچر متشکریم.

2.در مورد کشورهایی مثل ایران دقیقا این یک نوع مریضی است.درمورد آدمهای قوی(چه ذهنی چه جسمی) چه خود ما مردم و جه حکومتها نمیدانیم باهاشان چه کار کنیم.داستان همیشه اینطور است حکومتها وقتی یک ستاره پبدا میشود سعی میکنند او را نزد خودشان بکشانند و از مثلا بازوانش هر سوء استفاده ای که میخواهند را انجام دهند.مشکل از اینجا شروع میشود.اگر ستاره مورد نظر بپذیرد از سوی حکومت تقدیس و از سوی مردم تکفیر میشود.میشود مثلا رضازاده و اگر نپذیرد آن موقع است که همان کاری که حکومت با او میکرد مردم با او میکنند و بدون شناخت ظرفیتهایش از او یک قهرمان میسازند.خبر از داستانهای قهرمانهای مثلا مردمیان که احتمالا با حکومت هم سر دعوا هم داشتند را هم که دارید....این وسط تنها چیزهایی که فراموش میشوند حرفه خود آن آدم بوده...در شهروند همین شماره از قول مونتنی خواندم"انسان هر اندازه فرزانه باشد باز هم یک انسان است.چه چیزی کهنه تر بدبخت تر و نیست تر از این وجو دارد؟"

تو روزنوشت قبلی که کامنت نذاشته بودم خودم خیلی حس بدی داشتم. جون روزنوشت امیر رو از تیتر گرفته تا پیشنهاد دیدن فیلم بزرگداشت کسمایی خیلی دوست داشتم.(مثل99% مواقع!) ولی خوب گاهی خوندن، لذتش بیشتر از نوشتنه!(برای من که اکثرا همین طوریه!) اما این بار به خاطر زودیاک که خیلی منتظرش بودم و انقدر پرونده ی خوب و جامعی شده که به خاطرش واقعا باید به امیر تبریک گفت و به خاطر تحلیل خوبش از باری که ما روی دوش رضازاده گذاشتیم،تصمیم گرفتم کامنت بذارم.(بالاخره وقتی صاحب کافه از دل و جون مایه میذاره که ما نباید کم بذاریم).

راستش از بین نکته های و یادداشتهای این دفعه یادداشت مستند شانس زندگی رو خیلی دوست داشتم.از اون یاداشتهایی بود که کلی به تخیل آدم جای مانور میداد.این فکر که اگه جنگی میشد و ما الان وجود نداشتیم ، دنیا چه شکلی بود خیلی درگیر کننده است.یه ذره هم ناامید کننده.چون میبینی که انگار توی معادلات جهانی هیچ نقشی نداری.چند تا آدم جای دیگه ای از دنیا نشستن و برای زندگیت حتی تصمیم میگیرن.انقدر این فکر شاکیم کرد که گفتم حالا مثلا اگه جنگی هم اتفاق می افتاد و مایی هم وجود نداشت،به هیچ جای این دنیا برنمیخورد که یاد کتاب شما که غریبه نیستید افتادم.(آخه دارم برای بار دوم میخونمش).یادمه دفعه ی اول که این اتوبیوگرافی مرادی کرمانی رو خوندم کلی زار زدم و فکر کردم که بابا این آدم عجب روحیه ای داره.اگه نصف بدبختیهاش سر من میومد تا آخر عمرم(اگه عمری میموند)حرف زدن رو هم فراموش میکردم چه برسه به نوشتن و گاهی هم شوخی کردن!که رسیدم آخر کتاب و دیدم حق داشت اون بزرگی که میگفت:"زندگی ارزشی نداره ولی هیچ چیز هم ارزش زندگی رو نداره."هوس کردم اندفعه آخر کتاب رو با شما دوستان عزیزم بخونم:

"شما که غریبه نیستید.خسته شدم.نه، خسته نشدم.ادای خسته ها رو در می آورم...........روزگار اینجوری است.از شما چه پنهان،همه اش تلخ نبود،سخت نبود،سخت نیست.ناشکری نمیکنم.لذت هم داشت،دارد.لذت خواندن و نوشتن،،لذت پیدا کردن دوست،خانواده.خدایا من چقدر خوشبختم!"

پی نوشت هم این که حتما به روزنوشت مهدی عزیزی سر بزنید که خیلی شنیدنیه!!!

آقای محترم وقتی میخواهی همه را حذف کنی حداقل جمله آخرم را نیز حذف کن که هیچ ربطی ندارد به جمله های مجاز از نظر شما....

1- نمی دانم چقدر نوشتن این کامنت صحیح است ؟ من بیچاره ی بد بخت بینوای درمانده ی بیته آنقدر سرنوشت غم انگیزی در فیلمنامه ی جناب ساسان ا ک پیدا کرده ام که حتی سرنوشتم قابل نمایش هم نیست ! اما خوب فیلمنامه ی جالبی بود ، تمام مدتی که می خواندمش تنم می لرزید .

2- در مورد رضا زاده چه بگویم ؟ بر خلاف همیشه کاملا با همه موافقم ! فقط یک نکته ی جالب اینکه من فقط رضا زاده رو وقتی دوست دارم که می رود وزنه می زند . هیچوقت نه مراسم تجلیلش رو دیدم نه دیدارش را با فلان مسئول . به نظرم قهرمان باید زمین بخورد . کسی که همیشه ببرد و این همه خوب بخوانیمش به درد اسطوره شدن نمی خورد . برای من پرسپولیس اسطوره است ، هر چند خیلی شکست خورده باشد ، هر چند خیلی بد بازی کند و هر چند برود لیگ محلات !( نگویید تیم اسطوره نمی شود ) . مهدی عزیزی یک جمله گفت که واقعا حال کردم : دوست دارم اگر طرفدار هم هستم از همه متعصب تر باشم ! جدا از پرسپولیس به نظرم الان علی دایی توان اسطوره شدن رو داره ( چرا می خندید ؟) کسی که با این همه زمین خوردن هنوز می ایستد و استقلال را جلوی طرفدارهایش نفله می کند ، حقش خیلی بیشتر از این هاست !

3- جالبه بعضی از جمله هایی که دوستان می گویند از بهترین تاب هایی اند که خواندمشان ! سمفونی مردگان به نظرم در حد یک شاهکار است ! عباس معروفی آنقدر بی نظیر است که می توانی کتاب هایش را باید حفظ کنیم !

4- مصطفی انصافی کجا نقد درباره ی کارگران مشغول کارند نوشتی که فقط امیر رضا خوانده ؟ جالب است در جشنواره نمی توان گفت فیلمی خوب است یا بد ! چون آنقدر پشت سر هم فیلم دیده ایم که همه با هم قاطی می شوند مثلا همین کارگران را بلافاصله بعد از ستاره می شود دیدم ، آن موقع که خیلی خوشم آمد .

یادداشت حنانه خانوم رو هم خواندم . جالب است به نظرم از بازی دیالوگ لذت می برید . الکی اهل تعارف کردن نیستم اما فکر می کنم این بازی در یادداشت جدیدتان خیلی خوب در آمده . کلا جذاب نوشته بودید اما مسئله این است که من اتوبوس شب را خیلی دوست دارم . مگر چه ایرادی داشت ؟ همین که خسرو شکیبایی و مهرداد صدیقیانی ( درست گفتم ؟ ) را با آن بازی بی نظیرشان نگاه می کنی بس است . تازه به نظرم خود فیلمنامه هم خیلی خوب بود!

5- دوستان استقلالی چه زور برق از کوچه ی شما رفت ! نچ نچ نچ بابا حد اقل نیمه ی دوم یک حمله می کردید تا دل هوادارهایتان خوش باشد . جمعه برای اولین بار در تاریخ هواداران استقلال در هفته ی پنجم به تیمشان فحش دادند ! راستی کاوه جدیدا به نتیجه ی ملوان هم حساس شده ام . خیلی خوشحالم که تیمت می برد اما باید قول بدهید جلوی تیم ما از این کار ها نکنید .

6- در مورد نظر سنجی خاطره خانوم هم باید بیشتر فکر کرد . کاش می گفتی کدام صفحه است تا قبل و بعدش را می خواندم تا ببینم ماجرا از چه قرار است !

7- جمله ی این دفعه کمی طولانی است اما به قدری بی نظیر است که بعید می دانم بعد از خواندنش زنده باشید: « چرا اینهمه فرق می‌كند تاریكی با تاریكی؟ چرا تاریكی تهِ گور فرق می‌كند با تاریكی اتاق؟ ... فرق می‌كند با تاریكی تهِ چاه؟ ... فرق می‌كند با تاریكی زهدان؟... وقتی دایی، با آن دو حفر‌ه‌ی خالی چشم‌ها توی صورتش، برگشت طرف درخت انجیر وسط حیاط طوری برگشت كه انگار می‌بیند. طوری برگشت كه من ترسیدم. تو بگو، " نایی". چرا تاریكی ازل فرق می‌كند با تاریكی ابد؟ چرا تاریكی پشت چشم‌هام سوزن سوزن می‌شود، نایی؟ تو كه از ستاره‌ی دیگری آمده‌ای... تو بگو..... ( از چاه بابل نوشته ی استاد رضا قاسمی ) ...»

::: آنتی تیتر – ضد طنز :::

*

60 دقیقه اول از نسخۀ ناقص « زودیاک » را دیدم و از لطایف و ظرائف اش بهره ای نبردم. خود فیلم، همپای حال و هوا و فضایش، متعلق به دهۀ 70 میلادی است و فینچر ظاهراً فراموش کرده که 37سال از 1970 میلادی می گذرد. از بس بیمارگونه وسواس به خرج داده، کشدار از آب در آمده ساختۀ آخر استاد. به هر حال مخاطب فیلم، جوان امروزی نیست. به هر حال من مثل امیر قادری دوست ندارم هم خواب گیاه گوشت خوار شوم.

**

اولین فیلمی که در سینما رؤیت کردم احتمالاً « اجاره نشین ها » بود. آنهم 3 یا 4 بار پشت سر هم. کارگردانش را دوست می داشتم اگر « هامون » را نمی ساخت.

***

این را خوب می دانم که در دل کافه و کافه دار جایی برای من نیست. گاه و بی گاه تلخ زبانی می کنم و به قول دوستی دیوار بنفش می بینم! مؤید ادعایم مجلۀ نه چندان خوب و حتی بد « موفقیت » است که با طرح یک سری سؤال، نمرۀ محبوبیت ات را بیرون می داد. از ده دو گرفتم! و این شاید اولین باری بود که از گرفتن یک چنین نمره ای خوشحال می شدم. بی خیال. اینها مقدمات بی ربط و باربطی بود برای ورود به بحث اصلی.

تکه هایی از روزنوشت امیر قادری روی خط اعصاب من پیاده روی کرد. سنگینی قدم های تیتر « این همه وزنه روی دوش یک نفر » از باقی قسمت ها بیشتر بود. تشنج زا شد.

اینکه رضازاده 263 کیلو وزنه را بالای سر می برد، البته که مایۀ مباهات شما نیست آقای قادری. که اگر این چنین بود نمی نوشتید « دویست و نمی دانم چند کیلو »! وقتی به جهل می نویسید « وقتی وزنه‌ زدن او، خیلی مهم‌تر از آن چیزی که واقعا هست جلوه داده می‌شود، به ما حق بدهید که از این تنفس کوتاه و کنار کشیدن قهرمان در این دوره، کمی هم استقبال کنیم.... » سرخرویی ام دو چندان می شود. که این فقط یک وزنه زدن است و نه بیشتر هان! بسیار خب. پس برای شما سام پکین پا و دیوید فینچر هم دو سینماگرند و نه بیشتر. چنانچه آل پاچینو یک بازیگر است و نه بیشتر. خیر. قلم تان به عیان خلاف این نشان می دهد. می دانید کجای نوشته تان قلابی می زد آقای قادری؟ ( از اصطلاح مورد علاقه تان استفاده کردم). همان جایی که عدم حضور رضازاده را به یک فاجعه ملی ربط دادید. خیلی گنده گویی بود.

سابق بر این نوشته بودید که پیشنهادات کم شده. یشنهاد من این است. لطف کنید به مقوله ای که ظاهراً در آن تخصص دارید بپردازید و ما را به درد سر (سر درد) نیندازید. ممنون از بذل توجه تان!

قراره تا چند روز دیگه نماینده سینمای ایران در اسکار معرفی بشه . خوبه نظر دوستان و آقای قادری رو هم در این مورد بدونیم . به نظر من در نهایت فیلم متوسط خون بازی رو انتخاب می کنند ولی به نظر من فیلم زمستان است میتونه تو اسکار شانس بیشتری داشته باشه . البته بعیده که این فیلم رو ( با توجه به تضاد دیدگاهش با مواضع رسمی ) انتخاب کنند .

کجا بحث حادثه جویان بوده و من جا مانده ام ؟ آقاما هم هستیم .ازدوستمان مانا پرسیدید ولی فرقی ندارد. حادثه جویان با آن موزیک و صحنه پایانی کشته شدن آلن دلون همیشه یادم می ماند این مرگ آلن دلونی در پایان فیلم هم حکایتی است ولی خب این یکی کمی فرق دارد با آن حرکت دوربین به بالا.

جمله امید غیائی را هم قبلا گفته بودم که فوق العاده بود.

آخرین کتابی که من خواندم و بد نیست که شما هم بخوانید رمان لیدی ال رومن گاری است .پایانش بی نظیر است .کلا مساله تمام کردن کتاب و فیلم و اینها در مملکت ما لاینحل است و وقتی به پایان رمانی مثل لیدی ال فکر می کنم مبهوت می شوم که ای کاش ما هم می توانستیم همچین پایان هایی خلق کنیم.

اول اینکه از دوستانی که این مدت به نحوی نظرات خوبشان را به گوشم رساندند ممنونم.آقا ساسان از لطفی که به من داشتید واقعا شرمنده شدم.خوشحالم که به چیزهایی اشاره کردید که دوست داشتم توی مطالبم در بیاید.باز هم منتظر نظرات خوب شما و سایر دوستان عزیزم هستم.

بعد هم اینکه انگار جولز راست می گوید.با وجود این همه عامل تهدید کننده ای که پیش رویمان است زنده بودنمان حتی دقیقه ای به یک معجزه شبیه است.همین دو سه هفته پیش بود که اگر 5 دقیقه بیشتر توی اتاقی نشسته بودم روی سرم خراب می شد!

فردا صبح زودیاک رو با زیرنویس فارسی ( قابل توجه امیررضا ) می بینم که شب هنگام درگیر بی خوابی نشم! فقط این وسط من خیلی خوشحالم و روزی صد بار خدا رو شاکرم که ملت ادب دوست ما زودیاک رو منطقه البروج ترجمه نکردند که خودش پیشرفت بزرگی محسوب میشه! بگذریم که چند روز پیش شبکه 3 stranges in train رو ترجمه کرده بود: بیگانه ای در ترن!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! در ترجمه ی یک عبارت سه کلمه ای دو تا لغت اشتباه ترجمه شده ( البته با احتساب این که قرار است فارسی را پاس بداریم! ) به هر حال من از طرف صدا و سیما از تمامی زبان های دنیا بالاخص زبان انگلیسی عذرخواهی می کنم!

salam manam farada daram zodiak ro migiram khosh be halet ke filme hichkak ro didi , dar zemn sahar khanom be nazare man roman gari aslan nevisandeye khobi nist ziadi to neveshtehash cut vojod dare mikhad neveshtehash ro tondo tiz neshon bede

امیر جان چون می ترسم اون یکی یادداشتم زیر دست و پا بیفته و نبینی این جا هم نوشتم ....

بابا ماشاءالله چقدر عیالواری ...

حالا یکی گفته این مملکت به اندازه صد و بیست میلیون نفر جا داره ....یه وقت جو نگیرتت ها ؟؟؟؟

از ما گفتن ...

زت زیاد

1_(از این شکلکای تعجب)یکی برا من بگه اینکه چند تا از بچه ها نوشتن رضا زاده رو به خاطر اینکه بی نقصه و همش قهرمان میشه دوس ندارن جدیه یا شوخی کردین؟زخم خرده نیست؟یعنی چی؟بابا این ورزشکاره,تو فیلمم نیست,واقعیه.یعنی چی قهرمان باید زخم خورده باشه؟خیلی قشنگه ها,خودتون میگید با رضازاده حال نمی کنید چون سیاسی و اجتماعیو مذهبیو چند تا چیز دیگه با ورزشش قاطیه,بعد برمیدارین طرفو با فیلمایی که دوس دارید قاطی می کنید

2_متاسفم برای فولاد.پارسال اگه راه اهنو فرستاده بود دسته 1 دیگه امسال با اکبر میثاقیان سرو کله نمیزدیم.90 هزار تا تماشاگر اومدن,اکبره گند زد به بازی

3_فیلمه پیشنهادیه من لبوسکیه بزرگه که ماله برادران کوینه

یادمه اون موقعی که قرار بود قویترین و بهترین وزنه بردار توسط قرعه کشی اینترنتی انجام بشه و ایرانی ها زدن سایت قرعه کشی رو ترکوندن یه جا میخوندم که چرا واسه ورزشی که کمترین نیاز رو به تفکر داره و فقط زور بازو و درشتی هیکل باعث موفقیت توی اونه میان از تکنولوژیک ترین و مدرن ترین وسیله ی قرن حاضر استفاده میکنن .

به نظر من در حال حاضر کاری که رضازاده و مابقی رفقای خوش قد و بالاش میکنن رو یه جرثقیل هم میتونه انجام بده . به تر و کامل تر .

.................. و اما جمله ی این دفعه :

داستین هافمن : به شدت معتقدم خوشگل ها کم عقل اند .

1.حالا که همه تون در مورد رضازاده گفتید من هم بگم: ... 2.تا دقایقی دیگر زودیاک را می بینم.

3.علی طهرانی صفا همیشه نظراتش جذابه. نمی دونم به خاطر طعنه و کنایه های همیشگیشه یا نه. خودش می دونه سوژه ی مهم ترین خاطره ی من از جشنواره ی بیست و پنجمه.

1.داشتم فکر می کردم قبلاً راجع به این غبار جنگ چیزکی خوندم ،رفتم سراغ فهرست فیلم ها و شماره ی 317 رو برداشتم .تو خلاصه ی فیلم این جمله بود:

(چقدر ابلیس وار باید عمل کنیم تا کارمان را درست انجام داده باشیم)

2. .درباره ی رضازاده خوب یادمه که به اندازه ی کافی تو دنیای ورزش نوشتم و غرغر کردم ،اما چه فایده....از شما چه پنهون الان مشغولیت مهم تر از رضازاده دارم...این دونادونی رو که دیدین ،بدبختی و شکست از سر و روش می باره نستای عزیزم هم که رفته پیش توتی ...خدا یا می شه تا یورو 2008 مائستروی بزرگ با سیگار برگش بیاد؟...دعا کنید.

3. دارم (شما که غریبه نیستید )رو می خونم.قابل توجه صوفیا.چندسال پیش (کودکی نیمه تمام)پوراحمد رو هم بلعیدم.....مطلب خوب حنانه سلطانی رو هم خوندم....نتیجه:بارزترین صفت بعضی آدمها صداقت بی حد و حصر و در عین حال دلنشینشونه(دقت کنید این دلنشینی خیلی مهمه)...این همون ویژگی که در دو زندگی نوشت هر دو نویسنده بیش و پیش از هر چیز به چشم می یاد....وقتی به دلایلی این صداقت خواسته یا ناخواسته پنهان بشه ...اونوقت دل ما هم مثل روزهای قدیم موقع دیدن کاری از پوراحمد همراهیمون نمی کنه!

4.فلاش بک :تو همون شماره ی 317 مطلبی بود از پرویز نوری با عنوان (فیلم ها ماندگارند؟) واستاد خیلی خوشگل و تمیز تو اون مطلب نتیجه گرفته بود که ،بعله روزگار ماندگاری فیلم ها دیگر سپری شده و از حدود سه چهار دهه پیش بجز پدرخوانده اثرماندگاری خلق نشده.....سالها پیش موقعی که می رفتم خونه ی دوستم و یواشکی به آرشیو پر و پیمون وی اچ اس های پدرش دستبرد می زدم و تا دلتون بخواد فیلم کلاسیک می دیدم، به خودم قبولونده بودم که هر چی فیلم درست و حسابی بوده تو دوران شباب استاد نوری و دوائی و ری پورو...نمایش دادن و ...خلاصه ما نه آنجلا لانزبری داریم و نه مونتی و نه هولدن و.... بهتره یا بریم غاز بچرونیم یا بشینیم با بابا بزرگهامون سامسون و دلیله ببنیم و غصه بخوریم که چرا قهرمان اونها ویکتور ماتیور بوده و برای ماتوبی مگوایر!

این گذشت تا اینکه شماره ی 320 رو گرفتم و .....(سینما زنده است،بدجورهم)...این همون جوابیه ای بود که یک نماینده از نسل من می تونست در کمال احترام به استادش بده.اینکه ما با تمامی عشق و ارادت قلبی که به فیلم های اون موقع داریم(واسم اکثرشون رو هم همونطور که گفته بودی از طریق مسابقه ی هفته به یاد داشتیم!)اما تو دوره زمونه ی ما هم سینما داره با قدرت می ره جلو و اگه شما هیچکاک و هیوستن داشتین ما علاوه بر اونها برتون و مایکل مان رو داریم و....از اون روز به بعد بود که رفتم سراغ سینمای دهه ی هشتاد و نود و در کنار کری گرانت ،جرج کلونی رو دیدم و در کنار شکوه علفزار ،سفر(جک نیکلسون!) با بازی پیتر فوندا .

تو اون مطلب امیر قادری یک جمله ای درباره ی این زمونه گفته که قشنگ حال و هوای شنگول اون موقع اش رو نشون می ده:(زمانه ای که جوان ماندن از همیشه ساده تر به نظر می رسد)هنوزم پای حرفت هستی ؟قضیه مال سه سال پیشه ها !

5.دو پیشنهاد فیلم با دو حال و هوای متفاوت.

آخرین قطار گان هیل (به یاد استاد نوری )

عیسی مسیح ستاره ی راک(نورمن جیوسن)

6. . .(کار من براساس این واقعیت است که اگر از کسی خوشم بیاید و به نظرم آدم جذابی برسد می توانم کاری کنم که برای دیگران هم جذاب باشد.)هاوارد هاکس

7.سحر راست می گی این مرگ دلون با بقیه فرق داره،اساسی!

بدین وسیله مصطفی انصافی اعلام می نماید که هیچ وقت به این شکل تحقیر نشده بود. زودیاک مذکور زودیاک دیوید فینچر نبوده و بدین وسیله از این که در ماه مبارک باعث حسادت امیررضا شده است عذر خواهی می نماید. امید به این که در مراسم تدفین اینجانب حضور به هم رسانید و موجبات تسلی خاطر این مرحوم مغفور مفلوک را فراهم آورید. چون به دلیل سرخوردگی امشب رگ هر دو دستم را در حمام به طور عمودی خواهم زد!

به دوست لعنتیم گفتم: زودیاک فینچر؟ و چنان با اطمینان گفت آره که... احتمالا اصلا فینچر رو نمی شناخته!

من صدتای زودیاک رو می خرم و می اندازم جلو سگ... تو که دیگه سهلی... آدمت می کنم!

جمیعا سلام

1-پریروز از خودم گفتم دیروز از پدرم امروز هم از پسرم بگم . چند روز پیش وقتی پسر کوچیکم خبردار شد که پاداش سکوت بیشترین نامزدی رو تو جشن خانه سینما داشته به من گیر داد که منو ببر این فیلم رو ببینم منم هرچی سعی کردم بپیچونمش نشد بالاخره پا شدیم رفتیم "شهرتماشا" حالا که فیلم رو دیده گیر داده که می خواد بره از مازیار میری شکایت کنه که به شعورش توهین کرده میگم آخه مگه چی بهت گفته میگه آخه این چه وضعیه این چه فیلمیه یه نفر که یه چیزی یادش نیست برای اثباتش دور ایران رو میگرده این همه ادم رو علاف میکنه بعد وقتی که وقت فیلم داره تموم میشه یه دفعه همه چی یادش میاد بعد هم معلوم نشد که اصلا چی به چیه.

2-می خوام راجع به پرونده سیاهی لشکرهای ماهنامه فیلم حرف بزنم اما چه کنم که مشمول قوانین سانسور امیرخان میشه.

3- من متحیرم که چه جوریه کامنت های بچه ها درباره رضازاده سانسور نشده.شاید هم من مشکل دارم که نمی تونم این جوری کنترل شده حرف بزنم. اما اینو بگم که با اینکه اصلا از رضازاده خوشم نمیاد و مدال گرفتنش هم دیگه عادی شده اما باز هم وقی مدال میگیره یا حتی وقتی تصاویر مدال گرفتن سال های گذشتش رو میبینم یه مزه دیگه ای برام داره.(البته خوشمزه نه زهر مار)

4- در مورد پیچیدگی هم که مصطفی جوادی گفت منم قبول دارم پیچیدگی خودش یه جورایی ارزش شده بعضی وقت ها وقتی از یه فیلم هیچی نمیفهمیم میگیم نچ نچ نچ نچ چه فیلم خفن و فلسفی ای بود.

5-چند روز پیش جلوی مترو میرداماد یه دستفروش داشت داد میزد : « جدیدترین فیلم سال رسید پرفروشترین فیلم سال رسید رویای خیس رسید» توی انقلاب هم به شیشه مغازه ها زدا بودن «اخراجی های 2» رسید.

توجه : این کامنت کمی بی ربط است!!دنبال ارتباطش با روزنوشت و ... نباشید! کامنتم تو روزنوشت قبلی که خاطرات سینمایی ام رو با یک دیالوگ مرور کرده بودم،بهم حال داد!!این دفعه خواستم حالم رو با برخی دوستان شریک کنم!هر دیالوگ رو تقدیم میکنم به یکی از رفقا.فقط خیلی دنبال خبط و ربطش نگردید که کار ما حساب و کتاب نداره!اگر به کسی برخورد از همین الان معذرت می خواهم!

(امیر رضا نوری پرتو) – گــوزن ها : ... وقتی رفتی نفهمیدم کی داره میره.حالا که اومدی میفهمم کی اومده....ای .... هنوزم کم حرف میزنی!! .... هنوزم ماتــی .... هنوزم تو چشات عشقه.... حتماَ هنوزم دروغ نمیگی؟!

(کاوه اسماعیلی) – بـاشو غریبـه کوچـک : ما اینه گـنـه مــرغـانـه!..شما چی گنـه...؟!!

(علی طهرانی صفا) – از کرخـه تا رایـن : ... داد میزدید کربلایی هاش بسم الله..!زیارت قبول!...به اینام یاد بدید دسته خالی جنگیدنو...!! .حالا دیگه نه شما اونجائین،نه من.هر دومون اینجائیم.چه فرقی کرد؟!...حالا من ریه ام رو از دست دادم... تو پاهاتو..آقا سعید چشماشو...

(مصطفی انصافی) – قیصــر : ...من یُـختــه پـول...نـــه!... یعنی خیلــی یـختــه پول... آره!..بد نیست!... واسه منصور آب منگل آوردم!..از اهواز اومدم.هرجا دنبالش گشتم پیداش نکردم...بهم گفتن سهـیـلا فـردوس اونو میشناسه!!... اونو میشناسی..؟!!

(مصطفی جوادی) – هـامــون : آزمودم عقـل دوراندیش را......... بعد از این دیوانه سازم خویش را........ آی دکتر!!

(رضــا ....) – آژانـس شیشـه ای : -مربـی!اصـل!...اصل رو بگو حاشیه نساز..؟! ------ - جیـگرم سوخت...شیشه شکست... مامور اومد...اسلحه اش چسبید به دستم..!

(امید غیائی) – مــادر : -ما یه سر خاک و فاتحـه باس بیایم... که خب اونم میایم... جخ فاتحه اش رو هم میشه از همین راه دور پیشکی حـواله کرد..! ...(با دست محکم میزنه تو پیشونیش!شق!) فـاتــحــه..!!

(حنانه سلطانی) – گـلـنار : ... گلنــــــار اسم گلی بود، که گفتن پرپر گشته....... شکر خدا دوباره،به ده ما برگشته....!!(با رقص و آهنگ بخون!)

(سحر همایی) – دزد عـروسـکها : .... آهـــای آهــای آهــای.... آهـــای آهــای آهــای... نـــنـــه!! .... آهـــای آهــای آهــای.... آهـــای آهــای آهــای... نـــنـــه!!.. مــن گــشـــنــمـــه!!

.

(دوستانی که به دلیل ذیق وقت از قلم افتادن!شرمنــدم!!از ذهن و دل ما که نمی افتند!! اگه دیالوگ بازی رو پایه بودید ..دفعه بعد در خدمتم...!)

مجددا سلام

حالا که جو پیشنهاده من 1984 رو پیشنهاد میکنم. یه رمان عالی از جرج اورول ( قلعه حیواناتش رو لابد خوندید ) اگر یه مختصر اطلاعاتی در مورد حکومت های توتالیتر داشته باشید لذت خوندن کتاب براتون بیشتر میشه ( البته اگر شما هم مثل من از یه همچین چیزی لذت ببرید ) این رو هم بگم که ممکنه ترجمه های موجود در بازار کامل نباشه.

خاطره آقائیان این کتاب بخون

شدیدا ارادتمندیم.

محمد حسین آجرلوی عزیز آخه برادر من....دیگه مثل جام جهانی 90 نیست که موقع سانسور کردن طرح پشت مجریها(که معمولا یه توپ گل شده بود) رو نشون بدن ..الان طوری از صحنه های آهسته بازی برای سانسور استفاده میکنن که خودت وا میمونی....بعضیها چنان از سه نقطه های خود من برای سانسور استفاده میکنن که وا میمونی.

1984 رو که احتمالا خوانده ایم(زمانی که اولین بار خوانده بودمش وقتی خودم را درون آن قفس اتاق 101 با آن موشهای وحشتناک تصور کردم بی شک این فکر به سرم آمد که من هم به راحتی در آن شرایط میتوانستم عشق زندگیم را لگد مال کنم.)اما پیشنهاد من ندیدن فیلم 1984 است که بر اساس همین داستان ساخته شده(آن هم درست در سال 1984)

فیلمهای پیشنهادی مانا را ببینید.....

رضا و باز هم محمد حسین عزیز...ما امسال اسبمان را برای قهرمانی زین کرده ایم..(آرزو که بر ما عیب نیست.)

قوی سپید خزری ملوان بندر انزلی

دیگر اینکه حمید دست قیچی هم حسابی بهمان گفت کم عقل و رفت....عزیز من این داستین هافمن نمیدانم چه کلیدی سر زیبایی و این حرفهاست.او در مورد براد پیت هم گفته بود:"همه ما جلوی براد پیت مثل پیاز میمانیم."

آها باز هم هست....محمد حسین از اخراجیهای 2 گفت..من هم دیروز تو خیابون تو بساط دستفروشی دیدم روی یک cd نوشته: شجریان86

گفتم می خوام در مورد رضازاده بگم و گفتم. اون سه نقطه رو امیر گذاشته یعنی سانسور... البته حرف بدی نزدم. من خودم ارادت دارم خدمت اهل بیت. همیشه هم حواسم هست چی می گم... بنا به مصالح سایت قبوله امیر خان! فقط اینو حذف نکن بی زحمت!

بابا ایول مهدی پورامین.حالا که شروع کردی این هم ادامه اش البته علی الحساب!

(مهدی پورامین)-هامون:کجا داره میره؟ د آخه به چی رسیده؟ سوسک و مورچه دارن تو مرداب تکنیک دست و پا می زنند دیگه.همش هم به خاطر این شکم صاب مرده است.راحت لم دادن.معنویت چی شد بدبخت؟ به سر عشق چی اومد؟(چقدر دلم می خواهد دیالوگ های علی مصفا در فیلم پری توی آن استخر خالی را بنویسم.حیف که کامل یادم نیست.)

(ندا میری)- رنگ خدا: عزیز ... عزیز...

اجازه هست دوتایش را هم تغییر بدهم؟

(کاوه اسماعیلی)- آفساید: چی میگی پسر؟ استادیوم یه چیز دیگه ست.داد می زنی.هورا می کشی.موج می خوری عین دریا.همه اینا به کنار، فحش میدی آقا فحش! فحش به عالم و آدم! هرچی که دلت می خواد میگی.هیچ کی هم باهات کاری نداره.

(علی طهرانی صفا)- شب های روشن: - می گفت دوتا آدم مثل 11 می مونه. - یه آدم هم مثل 11 می مونه.به شرطی که فقط به پاهاش نگاه کنی.

اگر کسی از دست من ناراحت شد می تواند یقه مهدی را بچسبد! به من چه؟! اول او شروع کرد!

از لطف رضا و مانای عزیز هم ممنونم.آقا رضا مشکل من با اتوبوس شب همان بحث فاصله گرفتن پوراحمد از خودش است.در واقع همان چیزی که مانا نوشته.

رضا جان تا اسم رضا قاسمي را آوردي يادم آمد به بچه ها بگويم که کتاب همنوايي ارکستر شبانه چوب ها از اين نويسنده را بخوانيد . اين هم يک پيشنهاد . راستي آقا رضا اين چاه بابل که گفتي مجوز دارد و موجود هست؟ يا سرنوشتي مثل وردي که بره ها مي خوانند دارد؟

مانا جان این را در گوشت می گویم چون اگر بلند بگویم احتمالا چند تا لنگه دمپایی به طرفم پرت می شود که شورش را در آوردی بس که از این فیلم گفتی . قضیه این است که مرگ دلون در پایان سامورایی هم یک حس خاصی دارد شاید به این خاطر که می فهمیم خودکشی بوده شاید هم به خاطر حس حاکم بر کل فیلم. نمی دانم.

آقای عباس زاده الان تازه کامنتت را خواندم و تازه شانسی خواندم چون فینگلیش ها را نمی خوانم .کلا با فینگلیش رابطه خوبی ندارم.

و اما رومن گاری . با نظر شما مخالفم . کافی است که به خداحافظ گری کوپر نگاه کنی و ببینی که قلم گاری واقعا تیز است و این تیز بودن قلابی نیست و سعی نکرده به زور این حس را غالب کند به نوشته اش . خداحافظ گری کوپر بی نظیر است .همین یک کتاب کافی است تا به قدرت و خلاقیت نویسنده ایمان بیاوری . اگر نخواندی بخوانش.

دانلود قطعه ی ارکسترال موسیقی فیلم مرثیه ای برای یک رویا

www.hamidblog.persianblog.ir

با سلام خدمت همه اهالی بامرام کافه.

امروز بعدازظهر تا شب با علی نواصر زاده(ارتش سایه ها) و دوستمون سهند که قراره تو فیلم بازی کنه فیلمنامه ای که نوشته بودم رو دست کاری کردیم. فکر کنم حالا چیز بکر و باحالی شده. ادای دینی به همه نوآرها و فیلم های سیاه و سفید و... فکر می کنم یه کمی هم زمانش کم می شه و به زیر ده دقیقه می رسه. آخرش هه ترانه شاهکار " برف " استاد فرهاد رو تصویره. خیلی دوست داریم امیر در ساخت فیلم مشاوره بده...

مهدی پورامین عزیز باز هم بازگشت و همه بر و بچز رو شرمنده کرد. اون هم از نوع سینمایی اش. مصطفی جوادی عزیز هم دو تا روز نوشتی بود که کامنت نذاشته بود.

مصطفی انصافی نازنینم بی خیال! بالاخره روزی زودیاک استاد با زیرنویس فارسی و البته در قالب CD برای من عقب افتاده ی عقب مانده از تکنولوژی فراهم می شه. حتما نسخه دست تو مال یکی از این زودیاک های ساخته شده در بیست سال اخیره. به هر حال این هم واسه خودش غنیمتی هست ها! هر کسی دستش به این جور فیلم های مهجور نمی رسه! در ضمن مصطفی جان من به عیش سینمایی دوستان هیچ وقت حسادت نمی کنم. همیشه می گم نایب الزیاره من باشن!!! ((-:

محمد حسین آجورلو عزیز به کتابی اشاره کرد که زمانی چند روز در راه دانشگاه خواندمش و با پیش رفتن با هر صفحه اش احساس تنگی نفس بهم دست می داد. این کتاب اگر چه خیلی ها معتقدند که تاریخ مصرف دار است اما چنان قدرتی دارد که خواننده را مسحور خودش می کند. بله دوستان! " 1984 " استاد جرج اورول را از دست ندهید. حکایت استعاری و سیاسی از احوال خیلی از آدمهای روی این کره خاکی هست.

امروز در صفحه آخر روزنامه حیات نو مقاله ای درباره ی سریال " چارخونه " نوشته ام که اگه دوست دارید و افتخار می دهید در سایت روزنامه بخوانیدش. www.hayateno.org

راستی نظر شما در مورد اولین تجربه سروش صحت در مقام کارگردانی چیه؟

در پناه عشق بیکران و جاودان اهورای پاک باشید.

www.cinema-cinemast.blogfa.com

amirreza_3385@yahoo.com

سریالهای ماه رمضان امسال ... اوه حوصله اش را ندارم. آخرش می خواهم به این برسم که به تصویر برداری اغماء بیشتر دقت کنید. امیر معقولی ،بهترین پدیده این عرصه در سالهای اخیر است . با او و کارش از اولین شب آرامش آشنا شدم و بعد توی یکی دوجا که پای ایده هایش نشستم دیدم که برای خودش زرین دستی است( از لحاظ ابداع و خلاقیت در ابزار و این ها می گویم) پرواز در حباب هم به لطف تصاویر او قابل تحمل شد . خلاصه این که ردش را بگیرید .

امیررضا نوری پرتو- شوکران: - آخه آقای مدیر گفته کوله پشتی ایرانی نیست! - آقای مدیر نگفت کتاباتونو بذارین تو بقچه!؟

مهدی پورامین- ناصرالدین اکتور سینما: آفرین...آفرین... کریم آب منگل با ما... امیر نظام با تو... می شناسیش... قصه ی او را کوتاه کن... مایلیم ناموس ملت را به دست تو بسپاریم!

امید غیایی- شهر زیبا: می خوای واسه دوست دخترت نامه بنویسی؟... تلفن نداره مگه؟... دوست دختری که تلفن نداره یه شاهی نمی ارزه!... مخصوصا واسه کسی که تو زندانه...

حنانه سلطانی- سگ کشی: این وقت شب ناصر معاصر!؟

سحر همایی- داش آکل: تو دنیا فقط همین طوطی رو داشتم... اونو ببر خونه ی حاجی... بده به مرجان...

کاوه اسماعیلی- زندگی و دیگر هیچ: - تو فکر می کنی کی قهرمان می شه؟ - من فکر می کنم آلمان... - من فکر می کنم برزیل... - من فکر می کنم آلمان... - من فکر می کنم برزیل...!!!

امیر قادری- رد پای گرگ: آقا تهرانی تو عکس باشه... عکس بره سینه دیوار... دیگه اون دیوار نمی ریزه...

مصطفی انصافی- رئیس: من منم و خود خودم و من خودم و خود منم...

اگر کسی از دست من ناراحت شد می تواند یقه مهدی را بچسبد! به من چه؟! اول او شروع کرد!

بچه ها ادامه بدید... خیلی داره باحال می شه.

امیرو ! این چند تا مونولوگ سلطان رو هم بذار توی قسمت دیالوگهای ماندگار( فیلمهای کیمیایی مگه دیالوگ هم داره؟):

1-اما من با هیچ چیز و هیچ کس این دنیا شوخی ندارم( تیتراژ سلطان)

2- درس( درست) رفتن از این دنیا درس اول و آخره..

3-من سر راستی و تمیزی رو از سینما یاد گرفتم

4-ما اصلش تفریح کردنو بلد نیستیم...

5-بابات منو این جوری نبینه بهتره خیال میکنه از این لات و لوتام، تهرونی که حرف میزنم،زخمی ام که هستم...( سانسور شده از نسخه اصلی سلطان)

6-کار من با تو سر دراز داشته ادم فروش!

7-اون یه نارنجک پیشم امانت گذاشته،آویزونش کردم تو چشمم میخش کردم تو قلبم تو دروغ میگی...

بازم برات میرفستم

دوستان عزیز،فکر میکنم درباره رضازاده داریم زیاده روی میکنیم و نوشته امیر قادری را اشتباهی تفسیر میکنیم. نمیدانم چرا رضا زاده را میکوبیم؟؟ امیر قادری برخلاف برداشت برخی از دوستان،شخص رضازاده را زیر سوال نبرد،ما (من و شما و مسئولان) را زیر سوال برد که از یک پدیده انتظاری فراتر از خودش داریم، من و شمایی که از او یک اسطوره میخواهیم(کما اینکه در حد خودش هست) و مسئولی که از نمد بردهایش برای خودش کلاه میبافد.

وظیفه یک قهرمان ورزشی، قهرمان شدن و مدال آوردن است که رضا زاده این کار را به نحو احسن انجام داده است. نمیتوانیم تاثیر مدالهای او را در بالا بردن غرور ملی مان انکار کنیم، نمیتوانیم وقتی مدال گرفتن او و پخش شدن سرود ملی مان را میشنویم، لرزشی که بر بدنمان می افتد و اشکی که در چشمانمان حلقه میزند و حس غرورمان را پنهان کنیم. به نظر شما همین ها برای اسطوره بودن رضازاده کافی نیست؟؟

رضازاده بسیاری از المانهای قهرمانان سینمایی را دارد، شکست و زخم؟ مگر دو سه سال پیش و در اوج آمادگی، در مسابقات آسیایی سوم نشد؟(هزاران مثال در فیلمها). تنهایی؟؟مگر در قضیه دوپینگ پارسال فقط او باقی نماند و در حالی که همرزمانش او را ترک کرده بودند به مبارزه نرفت و سربلند نبود؟(کلانتر ماجرای نیمروز). یک عادت و یا حرکت خاص؟؟ ذکر یاابالفضل که فارغ از تمام دلایل سیاسی و غیره،خالص و ناب و با اعتقاد قلبی بر لبش جاری میشود.( آیه انجیل که در پالپ فیکشن توسط جولز تکرار میشود). انجام کارها از مسیری خلاف عادت؟؟ ازدواج در مکه.

به نظر شما لبخند و تکان دادن سر،وقتی وزنه را بالای سر میبرد نشانه چیست؟؟ لبخندی که میگوید" بله بله من لایق تشویق های شما هستم"و البته غرور و تکبر بیجا در آن دیده نمیشود.بگذریم از صورت دوست داشتنی و قد و قواره به یاد ماندنی.آیا اینها برای یک اسطوره ورزشی کافی نیست؟؟ مشکل از ماست که میخواهیم او چیزی فراتر از آنچه هست ،باشد. برای همین او را تا حد پسر پیغمبر بالا میبریم و وای از روزی که یکی از نمازهای یومیه اش قضا شود.

تنها چیزی که از شمایل اسطوره ورزشی کم دارد،یک خداحافظی در اوج است(کاری که دایی نکرد)، که تا ابد در اذهان ماندگار شود(کما اینکه همینطوری هم سالیان سال ماندگار است).

علی طهرانی صفا، تا به حال کسی بهت گفته وقتی عصبانی میشی،تو دل برو تر میشی؟!

اینم چند تا مونولوگ از اعتراض:

1-مجدی گفتنت به دلم نشست...

2- من نمی زدم تو می زدی ...( نزنی می زننت خان دایی)

3-یه چیزایی گفتی داداش که حالم از این آزادی بهم خورد

4-من عاشقت هستم! ( اولین نمونه پس از 57)

5-زدن تو سرش اونوقت اون می خنده؟( دقیقن یادم نمیاد)

6-مجدی! یه سرپناه نمی خوای؟

7-گفتم تو زن رضا عروس مایی. گفتم نمی تونی از دست من سر بخوری...

سلام

ديگه جواب اس ام اس ها رو نميديد آقاي قادري...

مي دونم كه ناراحت شديد راجع به انتقاداتم نسبت به خودتون اما خب ديگه...

پيشنهاد...پيشنهاد:

هيچ دليل خوب يا بدي براي زنده موندن يا مردن وجود نداره...

...

...

...

...

آيا رؤياي من به حقيقت خواهد پيوست؟

يه شب از خواب پا مي شي مي بيني رؤياهات اتفاق نيافتاده. همه چي بهت پشت مي كنه و مي بيني پير شدي. هيچوقت به چيزي كه مي خواستي نرسيدي و هرگز هم نخواهي رسيد چون هرگز نخواستي كه چنين كاري رو بكني. اونوقت باقي عمرت رو رو يه صندلي جلوي توليزيون مي شيني و هيپنوتيزم شده به برنامه هاي عادي اش نگاه مي كني...

...

تنها كاري كه لازم بود بكني اين بود كه بري و پيش قسط رو به شركت ماشين لينكلن بدي...

خب شما بگيد اين ديالوگ چه فيلميه؟

...

.

.

كولاكه و بي نظير، مي دوني كيو مي گم ؟ آره وينسنت رو مي گم كه تو ترن نگاهي به خشاب اسلحه كه از دستش رو زمين افتاده مي اندازه و خسته و عاصي و بي حوصله با خودش ، تو دلش، حتماً مي گه كه: خوب حالا ديگه وقت رفتنه. بايد رخت بست و رفت تا ته همون كهكشان بي نهايتي كه ما يه ذره بي مقدار از يه نا كجا آبادشيم و اونوقته كه مكس و آني بايد از ترن پياده شن. چون اين قطار مركب بزرگانه و به سمت ابديت بي انتهاي بزرگي ميره. ابديتي كه با مرگ آگاهي وينسنت و شجاعت بي نظيرش در تعيين سرنوشت دلخواهش به دست مياد. و مكس حتماً با خود خواهد گفت:

آنان به چرا، مرگ خويش آگاهانند و ما بي چرا، زندگانيم.

1.با این حرفها راجع به رضازاده یاد مصاحبه رشیدپور با علی دایی افتادم .نظرسنجی برنامه این بود:شما علی دایی را یک قهرمان ملی می دانید یا یک قهرمان ورزشی؟ همون روز خیلی خندم گرفت از این که ما قهرمانهای ورزشی رو کم حساب می کنیم و اصرار داریم همه ورزشکارها قهرمان ملی باشند.اگه رضازاده بیشتر یک قهرمان ورزشی بودتا یک قهرمان ملی ما هم بیشتر دوستش داشتیم.

2.حنانه سلطانی از پری گفت و از داداشی .منم هر چه سعی کردم دیالوگ های اون قسمتو یادم نیومدولی خیلی دیالوگهای دیگه یادم اومد که بابت این یادآوری خیلی از حنانه ممنونم.

3. قبول دارم اتوبوس شب صفا و صمیمیت باقی کارهای پور احمدو نداره اما به نظرم فیلم خوبی از کار درآمده.از تصویرزیبایش گرفته تا بازیهای درخشانش(مخصوصا مهرداد صدیقیان) و دیالوگهای خوبش.

سلام به همه

فيلم زودياک خيلي خوب بود و به نظر من فينچر خيلي خوب تونست دهه70 رونشو بده

و اقاي قادري با نظرتون درباره ي اقاي رضازاده موافقم خيلي خوب نوشتين ولي به قول اقاي آجورلو وقتي که ميبينم رضازاده مدال ميگيره شاد ميشم ولي خوشمزه و اصلا زهر ماري نيست

اقاي اميررضا نوري پرتو ديالوگ فيلمنامتون خيلي جالب بود

و چند تا ديالوگ از فيلم خوب حکم

محسن به حد ميثاق: عقيده اگه بد اجرا بشه، دليل بر بد بودن عقيده نيست. اجراش بد بوده

حد ميثاق به محسن: ما تو تاريكي بهتر بلديم لايي بكشيم

محسن به فروزنده: خوشت مياد عين فيلما، اينجوري بميرم؟

راستي اقاي قادري شما جز سينما که تخصصتان است درباره ي چيز هاي ديگر خوب مينويسيد

سلام

1-هوای اینجا گاهی اوقات از بس که خوبه حالم رو خراب می کنه همه از خودشون نهایت تشکر وامتنان رو دارند و از همدیگه هم تعریف می کنند. اگر کسی هم بخواد حرف زیادی بزنه امیر سه نقطه اش می کنه. اینجاست که ارزش کسایی مثل علی طهرانی صفا (با وجود اینکه با خیلی از نظراتش موافق نیستم ) معلوم میشه تا یه کم به بقیه گیر بدن و جو رو عوض کنن.

2-کاوه نمیدونم قبلا گفتم یا نه که خیلی دوست دارم که یه روزی صنعت نفت و ملوان تیم ها مدعی قهرمانی تو لیگ باشند اگر نگفتم الان میگم که خیلی دوست دارم یه روزی صنعت نفت و ملوان تیم های مدعی قهرمانی تو لیگ باشند.

3-من هیچ وقت اهل تلویزیون نگاه کردن نبودم از چهارخونه هم هیچی ندیدم. اما براتون یک خبر دارم اگر نشنیده باشید( و صد البته اگر امیر سانسور نکنه ) :

اعتماد 22/6/86 صفحه آخر ستون پیدا و پنهان :

علت لغو برنامه احمدي نژاد؛ شنيديم يکي از اعضاي تيم رسانه يي رئيس جمهور علت عدم حضور احمدي نژاد را در برنامه گفت وگوي ويژه خبري شبکه دوم سيما همزماني اين برنامه با طنز شبانه «چارخونه» عنوان کرده است.

4-حمید سوریان باز هم طلا گرفت کسی هست که بگه از سوریان هم بدش میاد به خاطر اینکه همیشه برنده است. علت اینکه خیلی ها از رضازاده خوششون نمیاد چیز دیگه ایه که مشمول قوانین سانسور میشه.

حمید دست قیچی لذتش( به فتح ل ) رو بردم.

" اگه دوباره اون قسمت تیتر ها رو بیاری قول می دیم دیگه حرف های بد بد نزنیم که سانسورش کنید "

1- ( از این شکلک های ناراحتی و گریه) دوست عزیز بدون نامی گفته بودند چرا یک قهرمان آن هم در دنیای واقعی را با فیلمها ( آن هم احتمالا فیلم های مثلا کیمیایی ) مقایسه می کنید . رفیق من که گفتم ، کسی اسطوره می شه که شکست خورده باشه ! یعنی وقتی کسی مثل همین آقای رضازاده تمام دستگاه های دولتی و غیر دولتی ازش حمایت می کنند و از یک شخصیت ساده ، چنان انسان عجیبی ساخته اند که اصلا در دوران ما وجود ندارد ، هیچکس او را به عنوان یک اسطوره نمی شناسه . یک مثال دیگر در باب این نوع شخصیت ها هم هست که چون دوست ندارم کامنتم تبدیل به سه نقطه بشه ترجیح می دم نگویم ! اما شما مثلا علی دایی را نگاه کن ! چه در دوران بازیگری اش و چه در دوران مربیگری چقدر ضربه خورد ! آن موقع چه کسی دستش را گرفت ؟ برای همین است که می گم علی دایی اسطوره است نه رضازاده ! کسی که همیشه ازش حمایت بشه به درد سخنرانی می خوره نه مردم .

2- مصطفی انصافی ! من هم یکی دو ماه پیش به بلای تو گرفتار شدم ! تازه زودیاکی که من داشتم اولش عکس بازیگران همین زودیاک بود و حتی بالایش نوشته بود از کارگردان هفت و اتاق وحشت ! اما همین که پلی را زدم دیدم آن زودیاکی است که سال 2005 ساخته شده ! اما یک نکته ی جالب . صحنه های قتل در هر دو زودیاک یکی است . یعنی آن صحنه ی کنار دریاچه و صحنه ی قتل در ماشین هر در هر دو فیلم هست ! در اینجا است که هنر استاد در به تصویر کشیدن معلوم می شود !

3- مهدی پور امین عزیز . باور کن خیلی خوشحالم برگشتی و کامنت های باحال می گذاری ! در کامنت قبلی ات هر چه فکر کردم نفهمیدم حکمت دیالوگ من و امید غیابی و مصطفی ها چه بوده ؟ مال امیر رضا و کاوه مشخص بود اما این ها ! باز بیشتر تعجب کردم که یکی از محبوبترین دیالوگ های عمرم را برای من نوشتی . واقعا عجیب بود . من این صحنه ی آژانس شیشه ای را واقعا دوست دارم ! حالا اینکه تو چرا این را انتخاب کردی .....

الله اعلم . حالا پس بگذار ما هم دیالوگ بازی در بیاوریم ( فعلا از یکی شروع می کنیم تا ببینیم اگر کسی ما را نزد باز هم ادامه می دهم )

مهدی پورامین – ( ارتفاع پست ) – می خواستیم بریم یه جایی که آب باشه ...... نون باشه ( این رو هم می گفت ) ..... سرمون تو لاک خودمون باشه !

4- سحر خانوم تنها کتاب رضا قاسمی که در ایران مجوز گرفته همان همنوایی شبانه ی ارکستر چوب ها است ! دو رمان دیگر این نویسنده " وردی که بره ها می خوانند " و همین " چاه بابل " مجوز نگرفته اند . به نظرمن که هر سه تای این ها را خوانده ام ، با اینکه هرسه کتاب بی نظیر اند اما چاه بابل چیز دیگری است ، به قول امیر خان مکانیزم عجیبی دارد .

5- درمورد نظر سنجی امیررضا خان هم چون سریال چارخونه رو ندیدم معافم کنید ( اگر کردید کارت معافی ام

را هم بدهید )

یا حق

*

مهدی پورامین:

من این حرفامو به کی بگم یوسف. من تو گوش کی نجوا کنم یوسف. این انصافه. این انصافه. این انصافــــــــــــــــــــــــــــــــه. د خودتو به من نشون بده. من که می دونم این تو نیستی. این تو نیستی. کجایی تو؟ تو شکم کوسه؟ من با این دل چه کنم؟ من با اینا چه کنم؟ من این غصه رو با کی تقسیم کنم؟ من با چه قوتی این همه راهو بیام که چی؟ دیگه دارم اذیت میشم. دیگه وقتشه بخوابونم تو گوشت پسر! بچه جون من خسته ام. از من پیرمرد چه انتظاری داری؟ خودتو به من نشون بده. آخه من با این یه تیکه حلبی چه کنم؟ برین کنار. شما رو به مقدسات برین کنار. بذارین ببینمش. بذارین تا چشام سو داره ببینمش. آهاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااای یوســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــف.

*

مصطفی جوادی:

به نامِ ........................................................خدا.

*

امیر قادری:

- بابا جکسون این‌ها راجبه چی حرف میزنن؟ مثه این. مثلاً چی میگه؟ پال فیکشن.

- پالپ فیکشن.

- یعنی چی؟

- اسم فیلمه. شامتو بخور!

مصطفی انصافی:

عجب بچه فجیعی است ماشاءا......

ته ماندۀ مارمولک تقدیم به سیاوش و امید و خانم همائی و باقی بچه ها.

امیر از این که دیدم این بار کامنتم سانسور نشده واقعا کف کردم

کامنت متحول شدۀ « سه شنبه 27 شهریور 1386 - 16:57» مال منست!

سلام.

بیش از یک ساعت است که سامورایی(ژان پیر ملویل) را دیده ام. اولین و آخرین باری که فیلم را دیده بودم در اوان دوران نوجوانی (اوایل دهه 70 ) و در اوج تماشای فیلمهای شاهکار تاریخ سینما بر روی نوارهای VHS بود. حالا پس از نزدیک به پانزده سال دوباره فیلم را دیدم و به قول سلطان بدجور بیخمو چسبید! الآن در حالتی هستم که دوست دارم جای جف کاستلو باشم. دوست دارم تا زمستان باشد( با وجود آنکه سرمایی هستم) و یقه اور کتم را بالا بدهم و دست در جیب در خیابانهای تهران قدم بزنم. دوست دارم یه اسلحه رولور در جیبم باشه و بزنم تو مخ خیلی از این آدمهای بی مصرفی که هر روز دور و برمون می بینیم!!!!!! (نگین خیلی جوگیر شدم ها! این یکی از آرزوهامه که دنیا را از لوث آدمهای بی خاصیت پاک کنم. یه جور حس فاشیستیه دیگه! ((-: )

ولی از بین کاراکترهای جاندار فیلم خودم را با پرنده ی جف نزدیک می بینم. هر چند که آن پرنده خود نیز آینه ای تمام نما و استعاری از زندگی جف بود. جف... آدمی که در چنبره ی اختناق و پوچی دنیای اطرافش اسیر شده است و البته آن قدر شجاعت دارد که این حصار را بر نتابد و به سبک هاراگیری سامورایی ها به شکلی آیین وار به استقبال مرگ برود...

خلاصه حال خوبی دارم. جای همه تون خالی! خیلی مخلصم.

دیالوگ این دفعه رو هم با اجازه تون از قول جف کاستلو نقل می کنم : " من هیچ وقت نمی بازم... هیچ وقت... "

در پناه عشق بیکران و جاودان اهورای پاک باشید.

www.cinema-cinemast.blogfa.com

amirreza_3385@yahoo.com

Mother, do you think they'll drop the bomb?/... Mother, will they put me in the firing line?/ Is it just a waste of time

با عرض سلام خدمت همه ی دوستان

شاید فکر کردید که درجا زدم و دیگه این طرفا پیدام نمیشه نه؟نه بابا از این خبرا نیست.ما خراب ایجا شدیم رفته. مگر اینکه خدا نخواد ما اینجا باشیم.امروز حسابی میخوام سر بقیه رو درد بیارم.فکر کنید در عرض یک ماه سه بار بری مسافرت اون هم از نوع توپش.خلاصه اینکه مسافرت درمانی کار خودشو کرده اون هم حسابی.حالا می ریم سراغ مخ زنی...

1-آقای آجورلوی عزیز در روزنوشت قبلی جمله ای رو که من آورده بودم از یه حس نشات گرفته بود.زمانی که از دست دادن خیلی از چیزها داغونت می کنه و بعد وقتی به خودت نگاه میکنی می بینی این مسئله توی وجودت حل شده.اون وقته که دیگه خودت معنی نمی دی و این اون حسه که از تو "تو"میسازه.در واقع هدف من از مطرح کردن این سوال اینه که آیا غم خوردن وفکر کردن به چیزی که از دستش دادی حق تو هست یا نه؟یا اینکه آیا آدم باید پوست کلفت باشه و هر چی سرش میاد بی خیالش بشه که مبادا یه غم دیگه به غم اولیش اضافه بشه؟ولی حالا شما بی خیالش بشین دیگه تاریخ مصرفش گذشته فقط من باب اطلاعتون توضیح دادم.

و در مورد پیشنهادتون دقیقا الان متوجه شدم که شما راجع به نظر من چی فکر کردین.ببینید تمام اون اعتقادات نشات گرفته از خواندن کتاب هایی مثل کتابهای اورول هست.و اینکه من گفتم هیتلریک نه توتالیتر این ها معانی متفاوتی دارن و البته هیتلریک نه به معنای عام اون و البته مثل اینکه حتی معنی دموکراسی هم از نظر ماها متفاوت جلوه کرده.یادم میاد چند وقت پیش آقای قادری (فکر می کنم حدود اردیبهشت باشه)توی یکی از روزنوشت هاشون یه جمله از چارلز بوکفسکی آورده بودن که به نظرم خیلی جالب بود.حتما یه نگاه بهش بندازین.و البته این بحث نیاز به صحبت های طولانی داره که اینجا مجال گفتن اونها نیست. ان شالله در آینده ای نه چندان دور...

2-در ادبیات مهاجرت رضا قاسمی حرف اول رو می زنه.این رو میدونم ولی هنوز موفق نشدم "همنوایی ارکستر شبابه چوب ها "رو پیدا کنم.راستش اینجا توی شهر ما وضعیت کتابفروشی ها خیلی داغونه.من حتی موفق نشدم که کتاب های بیژن نجدی رو پیدا کنم.کتاب هایی از قبیل "باز از همان خیابان ها"و" تاریکی در پوتین"و"گیاهی در قرنتینه".از دوستانی که اطلاعاتی در مورد پیدا کردن این کتاب ها دارن خواهش دارم به من هم خبر بدن.ممنون می شم...

3-در حال خوندن کتابی هستم به نام:نوشتن با دوربین-رو در رو با ابراهیم گلستان از پرویز جاهد در قسمتی از کتاب گلستان راجع به فیلمش"مارلیک"حرفایی زده که به نظرم خیلی جالب اومد:

"این فیلم راجع به اندیشه ای است که زنده می ماند.درباره ی حرکت است و حسی که از مرز مرگ و میر گذر می کند تا زمان شود که زمان به زنده بودن است و زنده بودن در آفریدن...البته که می خواهم که تماشاگر حرف من را بفهمد اما اگر نفهمد این دلیل نمی شود که کار فهمیدنی نیست.اگر نفهمد من باید به فهمیدن او کمک کنم.اندیشه در کار من از من است و ریشه ی آن باید در اقتضای معنای آن باشد نه در قدرت درک دیگران.شکل از درون معنا آمده است.از بیرون بر آن چسبانده نشده است.هنر از درستی میاید.درستی است که مطرح است نه دشواری...

امیدوارم برسم اونو تموم کنم کتاب قرضیه و باید پسش بدم...

4-یه پیشنهاد:گروه CCR یه گروه راک متعلق به دهه ی 50 میلادیه که کارش حرف نداره.یه آهنگ داره به اسمI Put a Spell On You.آرزو می کنم که خدا قسمت شما هم بکنه که این آهنگ رو توی هواپیما وسط دشت ابرها گوش کنید تا لذت ناب اون نصیب شما هم بشه.

آیدا : ببین من یه سیستمی دارم تو زندگیم به اسم راه پیمایی‌های طولانی مدت . بعد توی این راه پیمایی‌های طولانی مدت من همینجوری شروع میکنم ، راه میرم ، راه میرم ، اصلا حرکتمو قطع نمیکنم ، ماشینا بوق میزنن مردم بهم متلک میگن ماشین میاد از روم رد میشه ، برف میاد بارون میاد ، ولی من همچنان به راه رفتن ادامه میدم . الانم اگه سوار شدم به خاطر این بود که خیلی خیس شده بودم . حوصلهٔ راه رفتن دیگه نداشتم ، خسته شده بودم . بعد به خاطر اینم هیچی نمیشنوم ُ برای این که تو گوشم موسیقیه . بعد ، تمام مدت دارم موسیقی گوش میدم . تو چی تو موسیقی گوش میدی ؟ اون وقت چی گوش میدی ؟ چون میدونی من آدما رو از رو موزیکی که گوش میدن طبقه بندی می‌کنم . یعنی این که واسم مهمه بدونم کسی بلوز گوش بده ، یا جز گوش بده یا موسیقی آلترناتیو گوش بده ، یا مثل من فکرش باز باشه اول باخ گوش بده بعد موسیقی آلترناتیو گوش بده ، بعد همه رو پشت سر هم گوش بده و دچار هیچ مشکلی هم نشه . بعد حالا چی گوش میدی ؟

منصور : من داریوش گوش میدم .

آیدا : ... نکتشو گرفتم!

راجع به پیشنهاد خاطره خانم:

"Stranger Than Paradise"

کامنت قبلی نصفه خود به خود ثبت شد. لطفا تاییدش نکنید.

راجع به پیشنهاد خاطره خانم:

"Stranger Than Paradise"

حالا اگر می خواهید لذت شنیدن همین آهنگ را در میان پیچ و خم های جاده ها تجربه کنید، اجرای "Screamin' Jay Hawkins” از این آهنگ رو از دست ندین. درسته همونی که ساندتراک فیلم "عجیب تر از بهشت" جیم جارموش است... راستی منم دارم نوشتن با دوربین رو می خونم. گفتگوی بسیار جالبیه!

" تیتر اصلا هم چیز خوبی نیست امیر تو به حرف این ها که میگن تیتر داشته باشیم گوش نکن اینها عامل استکبارن می خوان سایت از مسیر اصلیش منحرف بشه "

سلام

4-امیررضا اگر می خوای آدمهای بی مصرف رو بکشی از همین کافه شروع کن که از این جور آدمها همیشه توش پلاسن.

5-یک چیزی هم در مورد رضازاده دوباره می خواستم بگم که یادم نیست ( ای لعنت به این آلزایمر )

6-دیالوگ های به یاد ماندنی ( تقدیم به همگی ) :

رینگو : عزیزم حالت چه طوره؟ یولاندا : شاش دارم. ( پالپ فیکشن )

همیشه شنگول باشید

رفقای عزیز.... برای اینکه جریان "دیــالوگ بــازی" یا "پینـگ پنــگ دیالوگی"!! همیشه داغ و مستــدام باقی بماند و مثل دفعات قبل نشود که طـوفانی شروع شد و بعد فـروکش کرد.... میتونیم "شــان نــزول" دیالوگ رو هم قید کنیم!!...منظورم اینکه دیالوگها را به یک مناسبتــی خرجشون کنیم.مثلا در جواب حرف یک از دوستان ...ویا در رابطه با یکی از بحث های روزنوشت ها.... ویا حتی ادای حس و حال خودمون یا دیگران..... میدونم کمی سخته ولی باورکرنید اینجوری حس اش خیلی بهتره.... نه تنها دیالوگ فراموش نمیشه،بلکه با یک خــاطـــره جدیــد" تو ذهن مون ماندگار میشود...(برخی رفقای قدیمی دارند همین کار رو میکنند!)

اندر حکــمت و نیـات دیالوگ های کامنت قبلی مهدی پورامین : (در گلــشن راز!!) :

(امیر رضا) : دیالوگی بود که بعد از برگشتن امیر رضا باید میگفتم..اما بدلیل غیبت من کمی دیــر شد!!

(کاوه) : بجز همشهری بودن کاوه با "ذات دیالوگ"! میدونستم کــاوه با این فیلم خاطرات بچه گی اش تو سینما زنده میشه...!

(عطص) : جوابی بود تشکیک کننده به دوست عزیز "آرمـانخواه" مان! کسی که هیچوقت از اصول و آرمان هایش کوتاه نیامده و نمی آید (مثل قهرمان های حاتمی کیا)... و همه ماهم به همین خاطر اینقدر دوستـش داریم.... البته جواب من را عاشقانه داد تا شرمنده ام کند!!در حالیکه فکر میکردم ادامه جواب همان دیالوگ را برایم بگویید : اصغر:کربلائی هاش الان با آقــا محشــورند...نه مثل من و تو...! (دیالوگی با آرمانخواهی معنوی!)

(مصطفین یا مصطفان و امید) : راستش دلیل خاصی نداشت...جز اینکه میدونستم این سه تا فیلم از فیلم های محبوبشان است... با کمی چاشنی طنز...!!(امید قبلا خودش این دیالوگ را گفته بود!ببخشید که تکراری شد!)

(رضا) : اولا نمیدونم چرا مطمئن بودم آژانس از فیلم های محبوبت است...! دوم آنکه تو همیشه می خواهی اصل مطلب رو بگی و حاشیه نمیری به همین دلیل کامنت هایت سانسور میشه!!... تازه در گفتن اصل مطلب از دلت اجازه میگیری و نه از عقل ات... جیگرت می سوزه..!

(آبجی های شیرازی ام!) : فقط به این دلیل که می خواستم خاطرات دوران شیرین (دریا!) کودکی شان را با دیالوگ های ریتمیک فیلمهای محبوبشان زنده کنم...!به جون خودم هیچ منظور دیگه ای نداشتم...!آبجی سحــر باور کن!به جون داداشی!(داداشی پری رو میگم ها!)...ولی حنانه انصافا یک جواب با منظور کوبنده به من داد...تو این کار استاده دیگه...!

....

برای اینکه کامنتم طولانی نشه..این دفعه فقط دو تا دیالوگ "با منظـــور" به دو تا از نسوان میگم... اولی که از قدیم های اینجاست و خیلی وقته که پیداش نیست..(بنده خدا مثل خودم گرفتاره..!)... و دومین نفر از تازه وارد ها است که من رو یاد جوونی های خودم میندازه که دغدغه آزادی و دموکراسی و فلسفه و معنای زندگی و... داشتم!... پیــرشــی دختــرم...! مراقب خودت باش!

(ندا میری): "دختر دائی گم شده" : (با ریتم و آهنگ جنوبی بخونید!) ... دختر دائی گم شده.... طعمــه دریــا شده... دختر دائی گم شده... دختر دائی گم شده...!

(خاطره آقائیان) : "یه بوس کوچولو" :- سعدی: مــرگ نوبتــی نیست..! ---------------- -شبلی:ولی عــادلانه هم نبود!

- سعدی:تو چند سالته؟! ----------------- - شبلی: 72 سال...برای چی میپرسی..؟!

-سعدی : برای اینکه تا الان باید فهمیده باشی،عـدالــت یه افـســانه است..!

جس میلیون ها و میلیاردها آدم توی این دنیا هست که همه شون می تونن بی تو زندگی کنن . اما آخه چرا من نمی تونم؟ این دردو کجا ببرم ؟ من نمی تونم بی تو زندگی کنم . کاری که هر کسی می تونه بکنه کاری که از یه بچه پنج ساله هم بر می آد از لنی بر نمی آد . تو سر در می آری؟

خداحافظ گری کوپر

خاطره جان وضعیت کتاب در این شهر این قدر ها هم که شما فرمودید بد نیست. این را به علت تعصب و حشتناکم روی شیراز نمی گویم ولی مثلا این همنوایی با.. را ما در همین شهر خریدیدم و لذتش را بردیم مطمئنا کتاب های دیگر هم گیر می آید . وقتی دیدمت بیشتر توضیح می دهم .

امیر قادری عزیز.مجله ی فیلم را گرفتم و قسمت زودیاک را دارم حسابی بررسی می کنم.یادداشت هایی هم خودم دارم برایش می نویسم

امیر جان.اسطوره شکنی هنوز به پایان خودش نرسیده.اما برخورد های تندی داشته.متعصبین زیادی هستند که بجای بحث های منطقی فحاشی می کنند و نویسنده را بی دلیل متهم به بی سوادی می کنند.اکثرا دلایلشان اینگونه است:تا حالا هیچ منتقدی حرف های شما را نزده.پس حرف هایتان غلط است.اما متوجه نیستند که ما دقیقا هدفمان این است که حرف های خودمان را بزنیم و نه منتقدین هیشگی و سابق.

این جریان رضازاده هم همین است.اصولا دانسته یا نادانسته شخصی را بقدری بزرگ می کنیم که دیگر انتقاد هم بهش وارد نمی توانیم بکنیم.استاد بت سازی هستیم.بت هایی خودمان می سازیم و بعد خیال می کنیم این ها ماهیتا بت بوده اند و اجازه ی شکستنشان را هم نداریم.

مهدی پورامین- حکم: عقيده اگه بد اجرا بشه، دليل بر بد بودن عقيده نيست. اجراش بد بوده.

امیر خان تبریک میگم الان تو سایت خبرگزاری مهر دیدم مستند آقای کیمیایی مجوز پخش تو شبکه ویدئویی رو گرفته ......

----------------------------------------------

یه دیالوگ کوتاه از پالپ فیکشن : ( که طبعا انگلیسیش جالبه )

Who's zed?

Zed's dead baby , zed's dead .

سلام.

اميررضا جان داداش اگه بخواي اينجا كشت و كشتار راه بندازي منم پايم. دوست داري چجوري آدم بكشيم ؟ راستش من زياد با تفنگ موافق نيستم. چاقو يه حال ديگه اي داره.

-----------

خارج از چرت و پرت.

گاهي آدم يه سري جملاتي رو جايي ميبينه كه اصلا انتظارشو نداره اونجا پيدا بشه. مثل همين الان من كه داشتم كتاب روانشناسي مرضي تحولي رو ميخوندم(يه كتاب درسي) و اين جملات و پيدا كردم . ديدم قشنگه گفتم تو كامنتم بنويسم تا بقيه هم لذت ببرن (اميدوارم)

اگه به كسي بر نميخوره مي خوام اينو به دو نفر تقديم كنم:

1) به اميرخان خودمون به خاطر اينكه ازش به خاطر ايجاد اين فضا تشكري كرده باشم.

2) و به خاطره خانم به خاطر حس همذات پنداري خودم در ارتباط با موضوعي كه مطرح كرده بود.

اميدوارم جمله هاي زيباتري پيدا كنم و به تك تك دوستان تقديم كنم.

inauthentic life = زندگي فاقد اصالت

از ديدگاه هستي نگري ، انسانها مي توانند با اظطراب

هستي ، بر اساس پذيرفتن مسئوليت اعمال ، اتخاذ تصميمها ،معنا دادن به زندگي مقابله كنند يا آنكه مي توانند

از چنين مواجهه اي شانه خالي نمايند.درگيري با تغييرات ، درهم شدگي ها و فشارهاي ناشي از تكنولوژي سازمان

يافته و رقابت آميز جديد ، موجب مي شود كه پاره اي از مردم راه ((زندگي فاقد اصالت)) را برگزينند، ترسهاي خود را

انكار كنند ، از آزادي انتخاب منصرف شوند و خود را به صورت تام و تمام با هنجارها و رهنمودهايي كه توسط جامعه تحويل مي شوند هماهنگ سازند.(باگنتال 1965)

" چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم "

سلام

1-امیر آخه این بود کامنت من؟ چه گلی به سرم بگیرم پس من؟ تو الان صلاحیت داری بری تو تلویزیون کار سانسور بکنی. مثل این سانسورچی های تلویزیون که فیلم رو از نو مونتاژ می کنن از یه فیلم 160 دقیقه ای یه فیلم جدید 70 دقیقه ای می سازن تو هم کامنت منو از نو مونتاژ کردی و یک چیز جدید ساختی. بابا دمت گرم.

2-خاطره یکی از مواردی که تو کامنت دیروز من سانسور شد جواب تو بود. اما امروز یه کتاب دیگه می خوام پیشنهاد کنم یه کتابی هست به نام « ملتی از گوسفندان » که اسم نویسنده اش رو یادم نیست اما موضوعش در مورد اینه که توی دموکراسی امریکایی سیاستمداران ملت رو چه طوری خر ( ببخشید گوسفند ) میکنن. در ضمن نویسنده اش هم امریکاییه فکر نکنید از کتاب های انتشارات کیهانه.

3-حتما تا حالا از این آدمها که می گن می خوام برم فلان جا پول ندارم دو هزار تومن بده سراغتون اومده و لابد شما بهشون گفتید برو بابا خدا روزیت ور جای دیگه حواله کنه. این بار اگر کسی اومد و این حرف رو بهتون زد صد تومن بهش بدید چون ممکنه من باشم.( چیه حتما باید بگم دیشب به چه فلاکتی افتاده بودم؟ )

سلام . از ساسان اک متشکرم به خاطر اون مطلب خوبش . اي کاش اسم کاملت رو مي نوشتي . به هر حال ساسان ديگه اي نداريم که اين طوري نوشتي . قلمت خوبه و من ازش خوشم اومد . دستت درد نکنه . باشه تا برات يه مطلب خوب بنويسم . اگه تونستي يه ميل بهم بزن . HAMIDGHODRATI اتساين جي ميل دات کام . ( به خاطر اينکه اتساين من نميگيره ) . دوم اينکه امير رضا تبريک که داري فيلم مي سازي . سوم اينکه بابا ما سينمايي نويسيم نه سياسي نويس و ورزشي نويس و بقيه اش . رضا زاده هم بماند براي ورزشي نويس ها .چقدر دعا کردم که بحث جنگ و اتم و بحث غبار جنگ بياد بالا که نيومد . حيف .

به وبلاگم سر بزنيد NAGHDE.MIHANBLOG. COM

سلام . از ساسان اک متشکرم به خاطر اون مطلب خوبش . اي کاش اسم کاملت رو مي نوشتي . به هر حال ساسان ديگه اي نداريم که اين طوري نوشتي . قلمت خوبه و من ازش خوشم اومد . دستت درد نکنه . باشه تا برات يه مطلب خوب بنويسم . اگه تونستي يه ميل بهم بزن . HAMIDGHODRATI اتساين جي ميل دات کام . ( به خاطر اينکه اتساين من نميگيره ) . دوم اينکه امير رضا تبريک که داري فيلم مي سازي . سوم اينکه بابا ما سينمايي نويسيم نه سياسي نويس و ورزشي نويس و بقيه اش . رضا زاده هم بماند براي ورزشي نويس ها .چقدر دعا کردم که بحث جنگ و اتم و بحث غبار جنگ بياد بالا که نيومد . حيف .

به وبلاگم سر بزنيد NAGHDE.MIHANBLOG. COM

تیتر: افشاگری و حکایت یک بام و دو هوا!

نام کامل ساسان ا ک... ساسان امیر کلالی است.چه آغاز افشاگرانه ای است برای شروع یک ارتباط. شاید ناراحت بشه که چرا من اسم کاملش رو افشا! کردم اما ایراد نداره. خب چی کار کنم به اسم مستعار آلرژی دارم. بدم می آد.

علی طهرانی صفا هم می نویسه عطص.

دیوید کیه؟

چرا دست قیچی حمید خان؟ چرا دست چاقو نه؟ چرا اصلا حمید؟ چرا ادوارد نه؟

علی نواصرزاده هنوز می نویسه ارتش سایه ها!

اگر کسی از دست من ناراحت شد می تونه بی دلیل یقه مهدی پورامین رو بچسبه.

آقا امروز با چند تا از دوستام مي خواستيم بريم استاديو ولي بعد سر يه ماجرايي نرفتيم و رفتيم سينما. فيلمه كلاهي براي باران..... در حدي نيستم كه انتقاد كنم ولي خوب حداقل مي تونم بگم كه خوشم نيومد... ولي عادت ما شيرازيا اينه كه حتي از چيزي كه بدمون مياد كيف مي كنيم و مي خنديم.... راستي چند روز پيشم فيلم تربيت بد از آلمادوار رو ديدم.... از اون خيلي خوشم اومد... نظر تو در مورد اون فيلمه مي گي البته اگر ديديش...

بازم سلام.

راستش الان تازه وقتی کامنت ساسان خان عزیز رو خوندم برگشتم و یه سری به کامنت آقای نوری پرتو انداختم.خواستم ازشون تشکر کنم و بگم راستش بعد از خوندن کامنتتون حال خوبی بهم دست داد انگار یکی لپ مطلب حرفامو یک جا زده باشه.خیلی وقته که می خواستم آقای آجورلو رو متوجه اون کنم ولی همیشه از گفتنش پرهیز کردم گفتم شاید یه حس خودبینی داره بر من چیره میشه ولی حالا که آقای نوری پرتو مطرحش کردن خیلی خوب شد.در واقع(خطاب به شما آقای آجورلوی عزیز)من می گم ما نیاز به سوپرمن داریم و بقیه رو هم خودتون حتما میدونید دیگه.خودتون تا تهش رو بخونید.اگه من بگم به احتمال زیاد سانسور می شه.

و کمال تشکر رو از شما آقا ساسان عزیز دارم.حسم این بود که خیلی خوب متوجه حرفام شده بودین.حالا که این مطلب رو مطرح کردین یک کتاب پیشنهاد دارم:"دنیای قشنگ نو" اثر زیبای آلدوس هاکسلی(قابل توجه امیر خان قادری نیز هم)بعدا اگر فرصتی دست داد قسمتی از اون رو براتون می نویسم.

راستی از راهنمایی برخی از دوستان هم خیلی ممنونم!

خود انتقادی:

از نوشتن کامنت قبلی ام تا حالا یکی دو ساعت بیشتر نمی گذره. از وقتی اون رو فرستادم تا حالا همش دارم به این مسئله فکر می کنم که کامنت های ما کم کم داره از جهت اصلیش منحرف می شه.خواستم یه یادآوری به خودم و بعضی از دوستان بکنم که خدای نکرده این کافه هم از مسیر اصلی خودش منحرف نشه.بیاین از همین امروز بعضی از این بحث ها رو بذاریم کنار و بیشتر به مسائل مربوط به اهداف این کافه بپردازیم.ارادتمند همه ی شما هم هستم.خوش باشید و ایام به کام همتون.

مستر امیرو! زودتر دی وی دی مستر کیمیایی رو رلیز کن داداش که خراب سیگار کشیدنشم کلوز /مدیوم/ لانگ...امکان تهیه اون از راه پست رو فراهم کن واریز پول هم با کارت سیبا و پارسیان و از این حرفها باشه که دیگه خداس....یه مطلب هم دارم می نویسم درباره کیمیایی و رئیس و این مسایل و البته حضور انکار نشدنی امیر قادری و مایامی وایس و مخمصه مایکل مان و سام پکین پا و اکبر معززی و ... تموم که شد از دوستان دعوت میکنم بخوننش.( البته اونجا طنز نیست)

محض نمونه یه تیکه ش اینه که شما بین امیر فرمانزاد فیلم اعتراض و شعر دستهای امیر اخوان ثالث و امیر قادری چطوری می تونین یه ارتباط معنادار آماری برقرار کنین؟ وصل کردن ... و شقیقه نیست ....اولش گ داره درست حدس زدین ولی اینبار گ مثل گلوله!

من هم به دوستان این کافی شاپ چند فیلم را توصیه میکنم که اگر ندیده اند ببینند و اگر کسی دسترسی نداشت خودم یه جوری بهش می رسونم.

1-اگه کسی سینمای کره رو دوست داره فیلم جنگل عنکبوت =spider forest رو از دست نده.یه تریلر روانی محض که بازی فرمیش رو توی هیچ فیلمی ندیدین.حاضرم شرط ببندم که ندیدین.

2- از فیلمهای کیم کی دوک هرکی از bad guy خوشش اومده یه فیلم خیلی بهتر داره به نام ساماریاsamaria که پیشنهاد می کنم ببینین.

3-یه فیلم بود به نام گریفین و فونیکس با بازی پیتر فالک و البته یه دوبله مزخرف بیک ایمانوردی وار از منوچهر اسماعیلی که من نوار بتامکسشو دارم. هرکس درام درست حسابی دوست داره این فیلمو ببینه که در زمان خودش خیلی پیشرو بوده و به نظرم هنوزم هست.پیتر فالک بازیگر محبوب منه بخصوص توی کارای جان کاساوتیس که معرکه س مثل شوهران husbands و woman under influence

توی ایران به خاطر ستوان کلمبو دوبله چیپ بیک ایمانوردی رو روی پیتر فالک گذاشتن ولی اونایی که صدای اصلیشو شنیدن می دونن که چقدر منحصر به فرده.کدومتون می تونه بهشت بر فراز برلین رو بدون پیتر فالک و حضور کاریزماتیکش تصور کنه؟

4- یه فیلم هست که کلی بازیگر معروف توش بازی میکنن مثل : الک گینس، پیتر فالک،پیتر سلرز و... جالبتر از همه ترومن کاپوتی معروف که از معدود فیلمهایی که توش بازی کرده و البته اینجا هم مشکلات روانی خودش رو به همراه داره. این فیلم دوبله خیلی خوبی هم داره و یه کمدی سیاهه که بعدها بارها ازش تقلید شده و شما هم حتما تقلیدهاشو دیدین مثل هشت زن فرانسوا ازون و ...ولی اونایی که دوبله بازن این فیلمو ببینن . اوانیی که کمدی سیاه دوست دارن همینطور. دیدن پیتر سلرز و کاپوتی هم که بهانه خوبی واسه دیدن یه کمدیه. نیست؟ اسم این فیلم غیر نخبه گرا هست: MURDER BY DEATH

فعلا این چند تا تا اگه دیدم امیرو اجازه میده بام می نویسم شاید یه کسی که ندیده ببینه و دعا به جون ما کنه.

سلام

هر کی مصاحبه ی آقامون کیمیایی رو توی چلچراغ نخونده از دستش نده. آدرس زیر در خدمت شماست. با ما تماس بگیرید!

http://www.aftab.ir/articles/art_culture/cinema/c5c1190204991_masoud_kimyaei_p1.php

تعریف سینمای کره را خیلی شنیده بودم . تجربه اولم در حال و هوای عشق بود و دیشب همدردی با آقای انتقام . حالا می فهمم که تعریف و تمجیدها بی علت نبوده . old boy انگار دومین فیلم از این سری است و سومی اش همدری با بانوی انتقام ( هر وقت این اسم را می شنوم یادم می آید به امیر رضا که یکی بهش گفت جان همان بانوی انتقام برگرد !) . در همدردی با آقای انقام چیزی که بیشتر از همه برایم جالب بود سبک بصری فیلم بود و اینکه این میزانسن ها چقدر استادانه چیده شده اند . سینمای کره را باید باز هم جدی تر بگیریم .

ولی از اینها گذشته من فعلا توی فکر مک مورفی ام . دیوانه ای از قفس پرید را دیده ام و دارم دیوانه می شوم. این قضیه فیلم درمانی را که می گفتید با این فیلم امتحان کنید .برای هر دردی که دارید. نمی دانم ... افسردگی دلتنگی .... هر چی که دارید. دیوانه ای از قفس پرید....