دانلود

سلام خدمت همه دوستان نازنینم. امیر جان ممنون از خوش آمد گویی ات. دوست دارم بچه ها کامنت دیشبم رو که یه جورایی آشتی شب عید بود بخوانند. هر چند که از اول قهری در کار نبوده که حالا بخوام آشتی کرده باشم. مخلص امیر خان و همه دوستان گلم هم هستم. شاید یادداشت دیشبم آخرین کامنت روز نوشت قبلیه چشماتون بهش نخورده باشه. دوباره اینجا میارم. کار از محکم کاری عیب نمی کنه!

"

با سلام خدمت همه دوستان نازنینم.

درست شد سه هفته! از آخرین کامنتم در سه شنبه 16 مرداد، درست سه هفته می گذره. راستشو بخواین نمی خواستم فعلا بیام و کامنت بذارم. گفتم حداقل یه ماه چیزی ننویسم تا آبها به شکلی کاملا محسوس از آسیاب بیفته و بعدش بیام و آروم آروم و مختصر کامنت بذارم. اما دیگه شب عیده ! راستش در سایت بودم و داشتم کامنت بچه ها رو می خواندم. همزمان با اون همانند همیشه و مثل این خوره ها دستم روی دکمه های گوشی موبایلم می لغزید و داشتم واسه دوستان پیامک تبریک عید می فرستادم. سحر همایی عزیز در پاسخ به جواب من به سوالش که هنوز هم نمی خوام کامنت بذارم و در روزه سکوت به به سر می برم گفت با حست رو راست باش و بیین وقت افطار نیست؟ باور کنید در این سه هفته هر روز بلا استثنا (مثل قدیم ها) یواشکی میومدم پشت یه میز اون گوشه های کافه در تاریکی می نشستم و بدون اینکه منو ببینید به بحثهاتون گوش می دادم و لذت می بردم. اصلا مگه میشه در این جامعه خسته کننده و ملال آور آدم یه همچین جای با صفایی رو بذاره و بره؟

ولی فکر کنم ننوشتنم به صلاح کافه بود. احساس می کنم با زیاد نوشتن هایم حال همه رو به هم زده بودم . گفتم رفقا یه نفس راحتی از دست من بکشن. می دونستم اگه من جوابی تند به درخواست امیر عزیز مبنی بر ترک کافه می دادم اونوقت جر و بحث هایی مسخره و دور از اهداف اولیه این کافه به وجود می آمد. خداییش از جار و جنجال الکی بیزارم و چون نمی خواستم به قول دوست بسیار عزیزم آقای محمد حسین آجرلو نازنین با بحران ممزوج باشم(قضیه خنده دار و کمیک گریه کردن و نکردن من که یادتون هست؟)، گفتم مثل قاسم (حمید فرخ نژاد) در ارتفاع پست یه کوچ اجباری بکنم.

من حتی از دست امیر ناراحت هم نشدم . اولین بار که چشمم به اون پی نوشت افتاد ناخودآگاه خنده ام گرفت ولی یه چند لحظه که گذشت احساس کردم امیر محترمانه ازم خواسته که دمم رو بذارم رو کولم و بزنم به چاک جعده! من هم گفتم وقتی صاحبخانه از ریخت و ترکیب من خوشش نمیاد چه اجباری به بودنه( هر چند که باز دلم نمیومد و هر روز یواشکی میومدم در کافه امیر خان) . حتی خیلی دوست داشتم جواب بلند بالایی به امیر بدم مبنی بر اینکه کاملا اشتباه فکر می کنه که من فکر می کنم سنتوری فیلمی درباره ترک اعتیاد است و در جریان این فیلم ضد اجتماعی نیستم و ... اما با خودم گفتم شاید راست میگه و من واقعا از اون بچه مثبتهای لعنتی ام (که همیشه از بچگی دوست داشتم کله شونو بکنم ((-: !!!) و نمی تونم سنتوری رو که مال بچه منفی هاست درک کنم. بابا به خدا من از این فیلم بیزار که نیستم هیچ، عاشق برخی از فصلهایش هم هستم. اما چه خوب میشه اگه کمی هم جانب انصاف را رعایت کنیم. وقتی داریم فیلم دیگران را نقد می کنیم تمام زوایای پنهان اصول دراماتیک را در آن جستجو می کنیم ولی نوبت که به آثار فیلمسازان محبوبمان می رسه بی خیال تمام این قواعد دست و پا گیر تئوریک می شویم و خود را در فضای فیلم غرق می کینم و کیفش را می بریم ( البته خودم هم این جوریم ها !!!!!! گفتم بگم که باز سوء تفاهم نشه) به هر حال از قدیم گفتن یه سوزن به خودت بزن و یه جوالدوز به مردم.

امیر خان قادری گل و عزیز ! من این قدر خودت و نوشته هاتو دوست دارم که تو هزار تا فحش هم بهم می دادی از دستت دلخور نمی شدم. کافه تو جدا از اینکه منو به کسی نزدیک کرد که از زمان چاپ اولین نقدش در ماهنامه وزین فیلم عاشق نوشته هایش شدم ( روز هشتم بود دیگه ؟ مال اسفند 78) ، با رفقای گلی هم آشنام کرد که دوستی و مصاحبت با آنان افتخاری بس سترگ برام به ارمغان آورد. این رو بدون تعارف و از ته دلم می گم. دوستان بعد از این پیشامد ناخواسته در قالب همین کامنتها و ایمیل و پیامک آن قدر به من لطف داشتند که چند بار نزدیک بود مثل بستنی ای که ساعتها زیر تابش شدید آفتاب گذاشتنش و چیزی ازش نمونده، از خجالت آب بشم و برم تو زمین. حرف کاوه اسماعیلی عزیز بدجوری منو وسوسه کرد. حالا با پشتوانه دوستان می تونم نامزد احراز پست ریاست جمهوری هم بشم و اسبم رو برای کسب این منصب زین کنم! ( از قدیم گفته اند که آرزو بر جوانان عیب نیست) . به هر حال دست مبارک و روی ماه تمام رفقای گلم رو می بوسم و باز هم تنها شرمندگی برایم باقی می مونه.

خلاصه اینکه من مثل کاراکتر عروسکی و دوست داشتنی سنجد دوباره برگشتم !!!! هاااااااااااا !! اومدم تا دوباره با زیاد حرف زدن هایم رو مختون راه برم. اگه هم حالتون داره به هم می خوره، شرمنده !! من چیکاره بیدم؟! سحر خانم من رو وسوسه کرد. تقصیر اونه! ((-:

کلی حرف نزده دارم که باشه واسه بعد. دو تا فیلم دوست داشتنی خواب بزرگ( هاوارد هاوکس ) و تعطیلی از دست رفته ( شاهکار دیگری از بیلی وایلدر ) را در حوزه دیدم. در این مدت با دوست و همکلاسی عزیزم در دوران تحصیل در دبیرستان نوستالژیک و خاطره انگیز البرز ، علی نواصر زاده، فیلمنامه ای کوتاه نوشتیم که قراره خودش دست به کار بشه و بسازه ( این علی آقای گل همون "ارتش سایه ها" ی خودمونه که از طریق همین کافه دوباره بعد از سالها همدیگه رو پیدا کردیم. عین فیلمای هندی و فیلمفارسی های قدیمی شد. یه کمی هم شبیه ضیافت مسعود خان کیمیایی، نه؟) راستی چقدر دوست داشتم شبی که آلمان 2 بر 1 انگلیسی های بینوا رو در ویمبلی لندن سوسک کرد ، بیام و ابراز احساسات کنم، اماحیف که در روزه بودم. انشا ا... در پیروزی های بعدی ژرمنها ! راستی اینم بگم و روده درازی رو تموم کنم : دوستانی بوده اند که همیشه به من لطف داشته اند و چیزهایی در مورد من گفته اند که اصلا حقم نبوده، اما هیچ وقت حسی رو که بعد از خواندن اظهار نظر مهدی پور امین نازنین در مورد من، بهم دست داد رو فراموش نمی کنم، اونجا که گفته بود من دوست داشتنی ترین " فاشیستی " هستم که تا به حال دیده است!!! مهدی جان خیلی مخلصم. اولین بار بود که از تعریف یکی از خودم کلی لذت بردم و خندیدم!!!!!

خانم ها و آقایان ببخشید که خیلی فک زدم. به بزرگی خودتون بنده حقیر را عفو بفرمایید. روی ماه امیر عزیز را هم می بوسم و از همین تریبون رسمی اعلام می کنم که باهاش آشتی ام ( چون اصلا از اول قهری در کار نبوده) . یه بار دیگه هم خدمت تمام دوستان خودم و ابراز لطفهای بی پایان شان اظهارسپاس و شرمساری می کنم.

در پناه عشق بیکران اهورای پاک باشید.

www.cinema-cinemast.blogfa.com

amirreza_3385@yahoo.com

"

از برگشتن امیر زضا خوشحالم و امیدوارم که همیشگی باشد و مهمتر از همه توی این زمانه ای که همه چیز بر علیه ماست ، حداقل خودمان با خودمان رله باشیم. ندا میری هم هست که نمی دانم جریان چیست که اگر او استثناء از ((اندوه محض)) هم بنویسد باز برای من انرژی مثبت دارد. یک کم بدجنسانه است ولی خوب...

فینگیلیش چیز مسخره ای است و همه با علم به مسخره بودن ازش استفاده می کنیم.خوب تا یادم نرفته بگویم که این شماره فیلم را دوست داشتم. نه صرفا به خاطر عکس صفحه اول سینمای جهانش. خیلی چیزهای ریز و درشت خوب دارد. توی درشت ها مثلا یاد کردن از اصغر افضلی که صدایش با چه خدایانی پیوند خورده : اصغر افضلی و وودی آلن ، اصغر افضلی و ووروجک ، اصغر افضلی و بوچ کسیدی ( جدی نگیرید) . توی ریز ها هم مثلا آمدن نام all that jazz و شخص باب فاسی توی صفحه 28 ( مخصوص امیر قادری )

با سلام مجدد خدمت امیر خان و همه دوستان گل.

الآن داشتم کامنت دیشبم را می دیدم. خداییش خیلی فک زده بودم ها!

------------------------------------------------------------

دیالوگ این دفعه:

راویک : آدم موقعی پیر میشه که دیگه چیزی احساس نکنه

ژان : آدم موقعی پیر میشه که دیگه کسی رو دوست نداشته باشه

کتاب طاق نصرت ( اریش ماریا رمارک ) - صفحه 255

----------------------------------------------------------

پی نوشت 1 : وبلاگم آپدیت شد! (با مقاله ای که در رابطه با گزارش اکران شش ماهه نخست سینمای ایران در روزنامه حیات نو نوشته ام.)

پی نوشت 2 : امسال می خوام در رشته کارشناسی ارشد سینما امتحان بدم. 4 مورد امتحان را می دانم اما متاسفانه کتابهای مهم و لازم برای این 4 مورد را اصلا نمی شناسم. کلاسی هم که برای ترم تابستان ثبت نام کرده بودم تشکیل نشد . به هر جا که عقلم رسید سر زدم و از خیلی از دوستان سوال کردم اما بی نتیجه بود. بد جور دستم در پوست گردو مانده و زمان هم داره به سرعت می گذره. اینجوری بعید می دونم بتونم قبول شم. دوستانی که در این مورد اطلاعاتی دارند بنده را بی نصیب نگذارند.

در پناه عشق بیکران اهورای پاک باشید.

www.cinema-cinemast.blogfa.com

amirreza_3385@yahoo.com

عید همه تان مبارک !

بهترین عیدی که می توانستم بگیرم همین است . صاحب کافه سر حال می شود .

امیررضا نوری پرتو هم که احتمالا لازم نیست بهش خوشامد بگوییم چون قبل از آمدنش این قدر همه دلشان برایش تنگ شده بود که فهمید حضورش مهم است.

عیدی من به شما:

پایک بیشاپ : هر کی جم خورد بکشش.

1- این بار بر عکس بیشتر دفعاتی که می خواهم کامنت بگذارم کاملا سرحالم ( کاملا کمی دروغ است ، تقریبا شاید واژه ی بهتری باشد ) دلیلش هم روشن است . پرسپولیس عزیز امروز ابومسلم را بعد از چند وقت در خانه سر جایش نشاند و در صدر جدول باقی ماند . کر کری هم می خوانم ، از همین اول فصلی به همیتان قول می دهم این پرسپولیس قهرمان می شود .

2- دیروز فیلم گربه ی سیاه ، گربه ی سفید به دستم رسید . هنوز وقت نکردم کامل نگاهش کنم ، فقط کمی این طرف ، آن طرفش کردم تا ببینم کامل رایت شده یا نه ؟ در همین چند صحنه ای که از فیلم دیدم نکته ی جالبی به ذهنم رسید : در بیشتر فیلم های امیر کاستاریتزا یک صحنه تکرار می شود . مثلا صحنه ی خودکشی های عجیب تقریبا در تمام فیلم هایش وجود دارد . در رویای آریزونا ، آن دختر با جوراب خودش را از سقف آویزان کرد و مثل یو یو بالا و پایین می رفت . در فیلم زیر زمین هم آن شخصیت خودش را می خواهد با سیفون دستشویی بکشد و ما به جای صحنه ی خودکشی ، صدای سیفون را می شنویم . در همین فیلم گربه ی سیاه ، گربه ی سفید هم خودکشی تقریبا مشابه رویای آریزونا وجود دارد .

یا صحنه ی غذا خوردن سر میز به آن شکل هجوآمیز ( وزن رو حال کردید ؟ ) هم در بیشتر فیلم های این کارگردان وجود دارد .

3- این روزها گویا روش های جدیدی برای درمان کشف شده . امیر خان قادری با یک دوره ی سفر تراپی حالش را سر جا آورد . دوست دیگرمان ، آقای ساسان ا. ک . هم با روش فیلم درمانی سعی کرده اند خودشان را درمان کنند . خب من هم به عنوان راه حلی برای درمان ، فوتبال درمانی را تجویز می کنم . حد اقل در مورد من که جواب داده ، آن هم چه جور !فقط باید دقت کنید تیمی که انتخاب می کنید خط درمیان نبازد که نتیجه ی درمان بر عکس می شود !

4- خیلی خوشحالم که امیر رضا نوری پرتو دوباره برگشت . انگار واقعا خاک این سایت دامن گیر است و هیچکس نمی تواند از آن خارج شود . راستی باز هم موهای سپید حنانه خانوم درست می گفت که امیر رضای عزیز از پیشمان نمی رود .

5- یک فیلم بد از اسکورسیزی دیدم که در کامنتم در باره اش چیزی ننوشتم !

"ندیدی دکتر، ندیدی!"

سلام خدمت تمومی هم کافه ای های عزیز.

امیر جان از خوبی های کافه نوشته بودی. کلی صفا کردم. راستش یاد اون سکانس نوستالژیک "مهمان مامان" افتادم که پورشیرازی داره واسه دوستاش از روزهای قدیم تعریف می کنه. حیایی که با سینی چای می آد خطاب بهش می گه: "ندیدی دکتر، ندیدی!" یادمه بین مردم یه دفعه زدم زیر گریه عین بچه هایی که روز اول مدرسشونه! راست می گفت نسل من "لورنس عربستان" رو در روزهای نمایش اولش روی پرده عظیم ندیده. به ویژه توی اون سالها که به قول "بابی" موسیقی در کافه ها و انقلاب در آسمان موج می زد. (اینو باب دیلان در مورد امریکا گفته اما به ما وضع ما هم شبیه بوده!) اما خب ما که حالا کافه مجازی داریم. شاید قابل مقایسه نباشن اما هم اینکه می شه حرفامونو با هم تقسیم کنیم خیلی باحاله. قدیم ترها مجله فیلم بود و بس! نویسنده هاش به این راحتی در دسترس نبودن اما حالا چی! با پیشرفت تکنولوژی فاصله بین آدما کم شده!

از مینی مالیستی در اومد این یکی! تقصیر مهرجویی بود و اون سکانس بی نظیر فیلمش!

کمرنگ می شویم و گاه محو.

گاه حس مرگ را زیز زبانمان میچشیم و

گاه زندگی در رگهای مان جاریست

چون رود، چون زهر در شریانهای سفت و بسته مردک مرده.

فرزندی متولد می شود و زندگی آغاز..................

اول از همه امیررضا نرفته بودی که اومدنت رو بگیم ولی باز هم دمت گرم برادر.

در مورد قضاوت کردن هم که خیلی مرد ه هر کی بتونه الان بعد از حتی چندین سال رفاقت فابریک و تورگی و هزارتا دیگه باز هم ادعا کنه که یکی رو میشناسه.

دستور زبان فینگلیش هم دنیایی داره ها.فـــــــــــــــــــــــــــکر کـــــــــــــــــــــــــــــــن.

تو این یه شب قبله تعطیلی و روز تعطیلی دو تا فیلم دیدم که خب بد نبودن که از روایتشون خیلی خوشم اومد.

اول Alpha Dog رو دیدم که اگه قرار بود اون قضیه "بیب" رو برای ناسزاها تو این فیلم رعایت میکردن یکی از آوانگاردترین فیلمهای تاریخ سینما میشد. 122دقیقه بیب خالص. بازی ها و نوع پرداخت بیشتر صحنه ها خوب بود و میشد رو یه شب خوب ساز روش حساب کرد.کارگردانش هم نیک کازاوتیس بود. بعدی london کار هانتر ریچاردز بود که خب واقعااز نوع روایت داستانش خوشم اومد نه خیلی جینگولک بازی داشت و نه خیلی هم همچین سرراست و رو.کلی هم با بازی جیسون استاتهام تو نقش یه آدم عنین حال کردم.

حالا یواش یواش دارم از دپرسی در میام و احتمالا همدان در مانی رو بذارم تو دستور کار و یهسه روزی خداحافظ لنین نه ببخشید خداحافظ تهران.

راستی مصطفی جوادی: O Brother, Where Art Thou?

همین.

سلام. عيد رو به همه تبريك ميگم . تو روزنوشت قبلي امير رضا اومده بود و آدرس ويلاگشو داده بود. يه سري بهش زدم اولين چيزي كه نظرمو جلب كرد سن امير رضا بود. مي دونين دوستان از بچگي علاقهد شديدي داشتم به اينكه بدونم سن دور و بري هام چقدره. شايد مي خواستم با سن خودم مقايسه كنم و ببينم چقدر تفاوت سني داريم. حالا هر چي . اما تو اين چند ساله بيشتر دوست داشتم سن هنر مندان منتقدان و به نوعي دوستداران سينمايي رو بدونم. ( يكي از كنجكاوي هاي من سن اميرخان قادري خودمونه . فكر كنم سنت 33 باشه اگه درست بود به من ايميل بزن تا بهت بگم از كجا سنت رو در آوردم.). مي دونين واسه چي؟ واسه اينكه مي خواستم يه جورايي آينده خودمو پيش بيني كنم و اينكه كجا قرار دارم. بزاريد بيشتر توضيح بدم . همه آدما با خودشون يه جورايي در تعارضند حالا هر كسي يه جوري . يكي از تعارضات منم اينه كه بالاخره كه چي؟ مي خواي چه كار كني ؟ مي خواي منتقد بشي؟ مي خواي فيلمساز بشي؟ مي خواي معلم بشي؟ مي خواي روانشناس بشي؟ نه اشتباه نكنين اين تعارض من مثل كلنجار رفتناي بچه ها با خودشون نيست كه مي خوان چه شغلي رو انتخاب كنند. من امسال ليسانس زيست شناسي گرفتم ( رشته اي كه اصلا علاقه اي بهش نداشتم و چند بار تا مرز انصراف هم رفتم ولي شهامت اميرخان رو نداشتم؟!). دوست دارم ادامه تحصيل بدم البته تو رشته روانشناسي . 6 ماه هم وقت دارم تا سربازي. تا چند روز پيش قيد ادامه تحصيل رو زده بودم ولي بخاطر يه سري مسائل تصميم گرفتم بشينمو عين بچه آدميزاد درس بخونم. ولي موندم كه اين علاقه خودم به سينما رو چكار كنم؟ واسه همين وقتي سن امير رضا رو ديدم كنجكاو شدم كه بدونم اين بشر چكار ميكنه چطوري با خودش كنار اومده اصلا شغلي داره نداره ؟ نظرتون چيه يه كم در مورد اين تعارضات صحبت كنيم ( البته اگه شما هم به اين تعارضها مبتلاييد)

خوشحالم که حالت خوبه اما این باید باعث بشه کامنت های قبلی ما بپره ؟؟ میخواستم دوباره در مورد زودیاک بنویسم اما دیدم حسش نیست .

یادته در مورد بیل را بکش تو روزنامه شرق نوشته بودی تارانتینو باتری های آدمو شارژ میکنه ؟ الان منم چند وقته باتری هام ته کشیده و منتظرم گرایندهاوس بیاد تا دوباره برای یه مدتی شارژ باشم . بعضی سایتهای سینمایی نوشتن قسمت deathproof جداگانه میاد و در تاریخ 18 سپتامبر عرضه میشه . اما سایتهای دیگه نوشتن دی وی دی به طور کامل و در 16 اکتبر میاد . چند وقت پیش به سرم زده بود برم دوبی گرایند هاوس رو ببینم . واقعا هم این کارو میکردم ولی سرچ کردم دیدم تو دوبی هم نمایش نداره . امشب هم میخوام برای سومین بار زودیاک رو ببینم . واقعا فکر نمیکردم انقدر قشنگ باشه .

با سلام خدمت امیر خان گل و همه دوستان نازنین خودم.

فقط اومدم یه جمله بگم و برم. فکر می کنم جمله این دفعه با پایان یافتن سفرتراپی امیر مناسبت داشته باشه:

" ... عجیب است که که در سفر آدم به خیلی چیزها فکر می کند اما همین که سفرش به پایان می رسد دیگر به چیزی فکر نمی کند.... "

کتاب طاق نصرت (اریش ماریا رمارک) - صفحه 286

در پناه عشق بیکران و جاودان اهورای پاک باشید.

www.cinema-cinemast.blogfa.com

amirreza_3385@yahoo.com

بعد از مدتها که به کامنت ها سر می زدم با دیدن کامنت کاوه اسماعیلی در روزنوشت قبلی ، غافلگیر شدم . احتمالا از بین کسانی که آن کامنت را خواندند ، کمتر کسی مثل من توانسته باشد حس جملات ایشان را درباره انزلی ، رشت و ملوان و سیروس قایقران عزيز درک کند ... حتی برای من که ساکن انزلی نیستم ، تصور شهر پدر و مادرم ، بدون ملوان و خاطره ی قایقران ، غیر ممکن است . آقای اسماعیلي ، محض همدردی بگویم که من ان طرفدار ملوان را دورادور می شناختم ... هیچ وقت آن روز لعنتی را که به انتظار کذب بودن خبر تصادف سیروس ، پشت در بیمارستان بوذیم را فزاموش نمی کنم ...

بگذريم . می دانم که این روزنوشت ، جای کامنت من نبود و امیدورام دوستان نديد بگيرند !

فینگلیش نوشتن هم عالمی دارد برای خودش . به خصو ص حین نوشتن کلماتی مثل همین شعور ... من که با کلی ادا اطوار اینطوری می نویسم : Sho'our ! و البته احتمالا کسی متوجه نمی شود !

و اما قضاوت راجع به آدم ها ... درست می فرمایید جناب قادری. زندگی سر راه همه ما (هرکسی به نوبه خودش) آنقدر بازيهای پیچیده ای ، گذاشته که مجال نمی دهد که بخواهی خودت باشی . گاهی وقتها ، عکس العمل ها از اراده آدم خارجند . باید زمان داد و دوباره برگشت و قضاوت کرد ...

شاید این جمعه بیاید، شاید... پرده از چهره گشاید، شاید...

سلامی چو بوی خوش آشنایی...

من مانده ام تنهای تنها... در میان سیل غم ها...

سفر من هم تموم شد... خوش گذشت و خوش نگذشت... ولی گذشت... حسن سفر این بود که فهمیدم من و این کافه ی لعنتی چه قدر به نیازمندیم. ( البته بیش از این که من به کافه احتیاج داشته باشم کافه به من احتیاج داره ! )

یادداشت حنانه رو بر زودیاک تو سینمای جهان بخونید. قبل از سفر بهم گفته بود که درباره ی زودیاک نوشته. این هم تبلیغ برای سینمای جهان.

یه کسی این وسط هست که نصفه شب از اس ام اس های من آسایش نداشت. احتمالا این اواخر هر وقت می خواد بخوابه موبایلش رو خفه ( سایلنت ) می کنه! همین جا ازش معذرت می خوام و ممنونم.

به یمن حضور مجدد امیررضا اطلاعات عضو مجهول الهویه سایت- ارتش سایه ها- کشف و ضبط شد! به هر حال رفیق امیررضا رفیق ما هم هست دیگه.

لعنت به این بکت که تو این مدت منو دیوونه کرده... بعد از خوندن در انتظار گودو فهمیدم هممون در انتظار گودوایم.

- بیا بریم...

- نمی تونیم....

- چرا نمی تونیم؟

- در انتظار گودویم...

به صد دفتر نشاید گفت وصف الحال مشتاقی...

خیلی توپی.واژه ای ول وکولاک و...وارد دستور زبان من کردی

با سلام خدمت امیر عزیز و همه دوستان نازنینم.

ممنون از اظهار محبت دوباره دوستان به بنده حقیر . خیلی مخلصم. قدر با جمله مصطفی جوادی عزیزم حال کردم که گفته بود سعی کنیم خودمون با هم رله باشیم.

در جواب ساسان عزیزم باید عرض کنم که بنده 26 سالمه. سن امیر رو هم درست حدس زدی. امیر متولد 1353 هست ( از روی شماره 305 مجله فیلم می گم. امیر جان ناراحت نشدی که سن ات لو رفت ؟؟؟!!!! ((-: ) من و برادر بزرگم هم عین تو هستیم ساسان جان. از بچگی دنبال سال تولد آدمهای مشهور و مهم ( به خصوص از نوع سینمایی اش ) بودیم. البته من منظورت رو نفهمیدم. خب راستش رو بخوای من هم مثل تو از رشته تحصیلی ام راضی نیستم. البته نه به اندازه تو که می خواستی در دوران تحصیل انصراف بدی. این عدم علاقه را پس از اتمام درسم پیدا کردم. احساس می کنم با وجود اینکه علاقه شدیدی به ریاضی و فیزیک داشتم و از پس پیچیدگی های آن بر می آمدم اگه سال 78 و سالهای پیش از آن ذهنیت اکنون را داشتم بی خیال رشته های مهندسی می شدم و هنر را انتخاب می کردم . هر چند که آن موقع ها هم واله و شیدای سینما بودم اما هدفم این نبود که رشته تحصیلی ام در دانشگاه باشه. در زمینه رشته خودم هم با توجه به روحیاتم تمایل به کارهای پژوهشی و تحقیقاتی و ترجمه و تنظیم متون و کتابها و مقالات تخصصی دارم که متاسفانه پس از 10 ماه از اتمام خدمت مزخرف سربازی میسر نشده است و بنده در سردرگمی کامل به سر می برم. حالا هم که می خوام ادامه تحصیل بدم ( البته برای کارشناسی ارشد سینما ) هیچ منبع و مرجع اطلاعاتی کمک کننده در این شهر بی در و پیکر وجود نداره تا دست منو بگیره. ساسان جان در مورد تعارضی که گفته بودی باید خدمتت عرض کنم که اگه در این مملکت نباید همه دکتر و مهندس می شدن ( البته این قضیه هم به دلیل ازدیاد بیش از حد فارغ التحصیلان به مرز اشباع شدن رسیده است ) و هنر و فرهنگ و تاریخ درخشان این کشور ارج و قرب خاص خودش را داشت و کسانی که در این زمینه قدم می گذاشتند غم نان شب نداشتند آنگاه نیازی نبود که همه به سمت رشته هایی گرایش داشته باشند که شاید در ته دلشان درصدی از علاقه نسبت به آن ها احساس نشود. این شامل همه رشته های غیر مهندسی و پزشکی می شود و فقط خاص اهل هنر نیست. کافیه از کسانی که در آمریکا اقامت دارند بپرسید که مثلا برخورد جامعه با کسی که تاریخ خوانده چیست ؟ آن هم در کشوری که سال استقلالش 1774 میلادی است. حال در کشور ما کسی که تحصیلات تاریخ داشته باشد سر از کلاسهای نمور و ضد حال مدارس در می آورد و تازه در آنجا هم باید با تمام مصائب غیر قابل تحمل برخورد با بچه های آب زیر کاه دست و پنجه نرم کند . آینده بچه های تانر و سینما رو هم که سالیان سال است از نزدیک می بینم. خودم هم که ناسلامتی و به ظاهر در رشته خوب و دهان پرکنی تحصیل کرده ام دارم نتیجه زحماتم را مشاهده می کنم. چون از کار عملی بیزارم و نمی خوام از بیابانهاب بی آب و علف عسلویه و پارس جنوبی سر در آورم و چون کار تحقیقاتی در ایران یعنی کشک لذا فکر کنم حالا حالاها باید طعم تلخ بیکاری را بچشم و یا در برابر جبر روزگار زانو بزنم و قید علاقه شدیدم به سینما و فیلم و نوشتن و تحقیق را بزنم. بله ساسان جان فکر می کنم این همان تعارضی است که گفتی.

یه جمله باحال دیگه از کتاب طاق نصرت اریش ماریا رمارک واسه تون بگم که بدجور باهاش حال کردم ( این جمله در صفحه 296 کتاب آمده است) :

" ... زندگی همیشه کلک جدیدی توی آستین دارد تا برایمان رو کند.... "

در پناه عشق بیکران و جاودان اهورای پاک باشید.

www.cinema-cinemast.blogfa.com

amirreza_3385@yahoo.com

سلام.از رفاقتها گفته بودي اميرخان. ياد اين افتادم كه نيما حسني نسب چند وقتيه كه روزنوشتو update نمي كنه . تو هم كه مياي و از بدي رفيقا ميكي ؟ قضيه به هم ربطي داره؟؟؟؟

چارلتون هستون کلاه گیس دارد . در مردی برای تمام فصول نقش مرد بی مویی را داشت . جای آن که بدون کلاه گیس بازی کند ، روی سرش کلاه گیس بدون مو گذاشت .

"داستین هافمن"

دیشب وقتی داشتم دستهای خود را در توالت منزل آب می کشیدم .... متوجه چیزی شدم ، روی کاشی های خیس توالت را با روزنامه های (باطله) پوشانده بودند ... روی یکی از صفحه ها نوشته بود ..........صفحه 8 . هم میهن ..7 تیر 1386 -----------به بهانه فیلم جدید شاهد احمد لو و موج مخاطب گرایی در سینمای ایران _________چه کسی چیپس مرا جابجا کرد ؟ .....(مصطفی جوادی)......

خم شده بودم و پیشانی خود را بر روی چینی سرد دست شویی تکیه دادم و بودم ... ... لحظه ای خشکم زد و زدم زیر خنده ، کنار دستشویی رو کاشی های خیس نشستم و خندیدم ، خندیدم و یاد چیزهایی افتادم ..... یاد ردیفی از مورچه ها افتادم که همه شبیه هم هستند ....متوجه هستید ؟!.. شبیه هم هستند .........یاد این افتادم که این روزها چله ی تابستان است و من سرما خورده ام .... روزنامه را دیدم و یاد خودم افتادم .....

.....روزگاری رفیقی داشتم که می گفت ...تو نمی توانی به سر و صورت یک مدفوع گند بزنی .....

این به نظر من خیلی مهمه .

*** یادش بخیر ...کیشلوفسکی .....انسان مزخرفی بود ...

سلام. من جديدم. نمي‌دونم اينجا رسم هست كه به جديدا خوش آمد بگن يا نه، اما به هر حال من استرس دارم. آخه اولين باره در زندگي‌ام كه دارم كامنت مي‌گذارم و ببين اينجا ديگه چي داشته كه حاضر شدم اين طوري تابو شكني كنم. قطعاً مهمترين دليلش عشق مشترك همه ماست يعني "سينما" و فكر مي كنم همين كافي باشه.

خوشحالم و اميدوارم حداقل يه خوش آمد كوچولو دريافت كنم تا يه كم استرسم كم بشه و احساس كنم منم بازي ام.

یه مقاله ی باحال دیدم درباره ی موسیقی راک ایرانی. اهل موسیقی باید از این مقاله خوشش بیاد.

http://www.aftab.ir/articles/art_culture/music/c5c1187797290p1.php

امير جان سلام

خوشحالم كه سفر درماني حالتو بهتر كرد

ديشب the english patient بازم ديدم...

عزيزم,من در انتضار تو هستم,يك روز در تاريكي جقدر دير ميكذره,يا يك هفته؟

اتش خاموش شده...

و من به طرز خوفناكي,احساس سرما ميكنم,

من بايد خودم رو بيرون بكشم...

و انجا,شايد خورشيد باشد,

ميترسم كه نور را از دست بدهم...نقاشيها يا در نوشتن اين كلمات,

ما خواهيم مرد,ما خواهيم مرد,

ما در حاليكه به عاشقان و مردم رسيده ايم خواهيم مرد,

ّجه طعمهايي كه نجشيديم,و بدنهايي كه بدانها وارد شديم,جون رود جاري شديم,و ترسهايي كه در انها مخفي شديم,مثل اين كار ....,

ميخواهم تمام اينها بر بدنم نقش ببندد

ما كشورهاي واقعي هستيم,بدون مرزهايي كه روي نقشه كشيده شده اند,

نام مرداني قدرتمند,

ميدانم كه تو مي ايي و مرا به جايي خواهي برد كه بادها خواهند وزيد,

اين تمام جيزي است كه هميشه مي خواستم,كه در جايي انجنان كنار تو قدم بزنم,

با دوستان

زميني بدون نقشه

جراغها خاموش شده اند...

و من در تاريكي مينويسم

راستي خوشحالم كه امير رضا عزيز هم بركشته

هر جه که درباره ی کیمیایی گفتند شنیدیم. جواد آقای طوسی و حمید خان صدر هم البته روی چشم ما جا دارند. این نقد امین فرج پور رو بر رئیس بخونید...

http://www.aftab.ir/articles/art_culture/cinema/c5c1188554708p1.php

امیر قادری: آرزو خوش آمدی. حمید خان جمله قشنگی بود ولی چارلتون هستون که توی مردی برای تمام فصول بازی نمی‌کنه. "ندیدی دکتر، ندیدی" رو هم نگرفته بودم. ایول جواد رهبر. این فیلم Love Actually را ببینید که خیلی توصیه‌اش می‌کنم. اگر حوصله سفر ندارید و می‌خواهید فیلم درمانی کنید، توصیه‌اش می‌کنم بدجور. بعدا درباره‌اش حرف می‌زنیم.

عرض سلام

البته که اون چارلتون هستون در مردي براي تمام فصول شاهکار فرد زينه من ( با بازي اورسن ولز ) بازي نمي کنه . منظور من فيلم تلويزيوني مردي براي تمام فصول هستش که اتفاقا خود هستون کارگرداني کرده و براي سال ۱۹۸۸ هستش .

دوم اين که انتظار نداشتم کامنتمو پابليش کنين چون قبلا يه نظر خيلي معمولي من پابليش نشده بود . ( البته که انشاالله گربه بوده ) . پس به همين مناسبت من هم تازه وارد حساب ميشم و انتظار دارم مثل آرزو تحويلم بگيرين تا مسترس ( داراي استرس ) نشم !!

ولي انصافا من هميشه اين جا رو ميخونم و از همين جا ورود خودم رو به جمع کامنت گذاران ثابت جناب قادري اعلام ميکنم . باشد که رستگار شويم .

اول از همه خوش آمد به امیررضا نوری پرتو عزیز.

بعدم باید بگم که این قسمت از روزنوشت امیر راجع به قضاوت نکردن درباره ی آدم ها رو من خودم خیلی پایه هستم البته با یه ذره تفاوت.از دیوانه بازی کریستسن بوبن یه جمله خوندم که خیلی قبولش دارم:"آدم یا بی درنگ از کسی خوشش می آید یا هرگز خوشش نمی اید." و من میگم اگر توی این زمانه ی وانفسا کسی پیدا شد که ازش خوشت اومد که دیدی میتونه برات مفهوم رفاقت باشه اصلا سعی کن خیلی نخوای قضاوتش کنی.از حضورش لذت ببر.اگرم پای قضاوت به میون اومد سعه ی صدر زیادی داشته باش.

این روزها رو خیلی دوست داشتم.جشن نیمه شعبان باعث شده بود مردم رو دوباره خیلی دوست داشته باشم.یه مدت بود که دوست داشتن مردم رو یادم رفته بود اما این روزها که تو بیشتر خیابونها همه لبخند داشتن و شیرینی و شربت پخش میکردن دوباره اون حس خوب(این حس نزدیک عید نوروز هم همیشه سراغ آدم میاد)برگشت.قهرمانی والیبال نوجوانان و برگشتشونو مراسم استقبال و گروه سرود هم البته خیلی کمک کردن.....

یکی از دوستانم dvdهای کنسرت live8 رو برام آورده و یک dvdعالی هم از کارهای دیوید گیلمور.میبینین وقتی قراره عیشت تکمیل بشه همه کمکت میکنن حتی دیدن فیلم مزخرف کلاهی برای باران هم در کنار بهترین و عزیزترین دوستان روی زمین نمیتونه عیشتو ناقص کنه.(ولی اگه رفقای خیلی دوستداشتنی ندارین اصلا این ریسک رو نکنین که بخواین این فیلمو برین.تا آخرش اعصاب براتون نمیمونه.بخصوص با ادا و اصولهای چند تا هنرپیشه ی نوظهور...)

با سلام خدمت امیر خان و همه دوستان گلم.

آرزو خانم به جمع بچه های کافه خوش آمدی.

حمید جان اینکه نقل قول از استاد هافمن عزیز کردی هوایی تازه به فضای کافه دمیدی اما یا داستین هافمن اشتباه کرده است یا بعضی از کلمات نقل قول تو جابجا شده است. چون در شاهکار فرد زینه مان ( مردی برای تمام فصول ) سر پل اسکافیلد بازی می کرده است. حالا که بحث مردی برای تمام فصول شد چه خوبه که یادی از صدای همیشه جاودان استاد منوچهر اسماعیلی هم بکنیم .

مصطفی انصافی عزیز امیدوارم که سفر بهت خوش گذشته باشه. نقد امین فرج پور را هنوز نخوانده ام اما می دونم که سراسر تعریف و تمجیده. چون با وجود اینکه ایشان نوشته های بسیار خوبی دارند اما بدجور عاشق استاد کیمیایی هستند.

آقا رضا خاندانی عزیز خیلی مخلصم.

مصطفی جوادی عزیز سینما کوچک حوزه دو هفته است که داره چند فیلم از وودی آلن رو نشون میده. گفتم محض اطلاع عرض کنم.

نمی دونم دیروز عصر برنامه کودک کانال یک را دیدین یا نه؟ کارتون افسانه توشیشان رو نشون داد. یاد دوران خوب کودکی افتادم که چند سالی پشت سر هم به مناسبت عید سالی یه بار این کارتون را می داد. دیروز که پس از سالها به تماشایش نشستم پند و اندرزهای این افسانه معروف چینی بدجور تو ذوق می زد. همچنین سانسور بر و بچه های پخش تلویزیون هم که اون موقع ها متوجه اش نمی شدیم این دفعه خیلی گل درشت به نظر می آمد. تنها چیزی که مثل همان زمان خوب و غیر قابل بازگشت برام لذتبخش بود صدای فوق العاده استاد حسین عرفانی جای اون پیرمرد آرزوها بود.

---------------------------------------------------------------------

جمله این دفعه : " وقتی پای احساسات در میان باشد توضیحها دیگر بی موردند. " کتاب طاق نصرت - صفحه 286

----------------------------------------------------------------------

در پناه عشق بیکران و جاودان اهورای پاک باشید.

www.cinema-cinemast.blogfa.com

amirreza_3385@yahoo.com

سلام به برو بچز

با تأخیر عید همه مبارک( یه چند روزی نبودم ) . تو این تعارفات اومدم بگم خوشحالم از این که این کافه گرماش داره میترکونه . همه می نویسند . این دو تا روزنوشت آخر خیلی گرم تر شده . ندا میری ، صوفیا ، امیررضا پرتوی ، مصطفی انصافی ، امید غیائی ، سحر همائی و مصطفی جوادی و حنانه سلطانی ، حتی منگ و سهند خانوم و همه بچه های دیگه که تو این دو تا کامنت اخیر مطلب نوشتند . و جای خیلی ها خالی مثل جمشید سعیدی و علی طهرانی صفا و بازهم بقیه .

این همه اسم ردیف کردم که قدر این روزها رو بدونید ، یم .

سلام خدمت دوستان عزیز

راستش من خیلی ناراحت میشم وقتی میشنوم شما دوستان برا رشته ای زحمت کشیدید که اصلا دوستش نداشتید.ولی خدا رو شکر این مسئله راجع به من صدق نمی کنه.من یکبار شانس در خونمو زد و منم به خوبی ازش استقبال کردم.در حالی که دوره دبیرستان رو توی رشته ی ریاضی گذروندم و اتفاقا دانش آموز خوبی هم بودم به خاطر یه حادثه 4 سال نتونستم کنکور بدم.بعد از اون بود که تصمیم گرفتم در رشته ی هنر که رشته ی مور علاقه ام بود کنکور بدم و اتفاقا رشته ی طراحی صحنه هم قبول شدم ولی یک دفعه نمی دونم چی شد که اول مهر سر کلاس زبان و ادبیات انگلیسی نشستم خودم هم باورم نمی شد.از اینجا بود که عاشقش شدم و به واسطه ی آن بود که شناختم نسبت به سینما و موسیقی هم افزایش پیدا کرد.انگار با 1 تیر چند نشان زدم.الان هم که چند مدت از فارغ التحصیلی ام میگذره حسرت تمام اون روزا رو تو دلم دارم.ساعاتی که سر کلاس نمایشنامه با بحث بر روی نمایشنامه هایی مثل در انتظار گودو,مرگ دستفروش و اتللو و هملت می گذشت.

و اینکه آقای نوری پرتو عزیز و جناب ساسان خان تا آنجا که بنده مطلع هستم کتابهای انتشارات مارلیک همراه با کتابهایی که در هنرهای زیبا تدریس میشوند خیلی موثرند البته اگر شما بتوانید اساتید دانشگاه را راضی کنید که سر کلاسها حاضر شوید خیلی بهتر است.

در کامنت قبلی گفتم وقتی از سفر برگشتم یکی از اشعار گروه velvet underground را اینجا براتون مینویسم و الان برگشتم:

Shiny,shiny,shiny boots of leather

Whiplash girlchild in the dark

Clubs & bells,your servent,don't forsake him

Strike,dear mistress and cure his heart

Downy sins of streetlight fancies

chase the costumes she shall wear

Ermine fures adorn the imperious

Sevsrin,severin awaits you there

I'm tired,I'm weary

I could sleep for a thousand years

A thousand dream that awake me

Different colors made of tears

دوستان ببخشید از این همه روده درازی این اثر کسب انرژی بعد از سفره.

نه نه هرگز شب را باور نکردم چرا که در فراسوی دهلیزش به امید دریچه ای دلبسته بودم.

نور امید روشنگر مسیر زندگیتان باد و دست حق نگهدار همتان...

دوستان inland empire استاد لینچ با زیر نویس فارسی اومده.... بدون شک بهترین فیلمه استاده.. کسائی که فکر میکردن مالهالند درایو فیلم پیچیده ای هست، این فیلمو نبینن... پیچیده ترین فیلمهای تاریخ سینما در مقابل این فیلم، قصه ای سرراست و کلاسیک دارن.. فعلا من 3 بار دیدمشاما کمه

ظهر که کامنت گذاشتم انقدر حرف داشتم که یادم رفت بگم امروز سالگرد خواننده ی عزیز همه ی زندگی منه.سالگرد فرهاد مهراد نازنین که جای خالیش واقعا داره حس می شه

دلم برای صداش واقعا تنگ شده....

منو تو حق داریم

در شب این جنبش

نبض آدم باشیم

من و تو حق داریم

که به اندازه ی ما هم شده،

با هم باشیم

گفتنی ها کم نیست....

سلام.

آقا اين قضيه فيلم درماني رو بيايم جدي بگيريم ( به نظر مي رسه كه امير خان جدي گرفته). مي خوام پيشنهاد كنم توي اين روزنوشت هر كسي بياد و در مورد يه احساس بدي كه حالا انتخاب مي كنيم چي باشه، فيلم پيشنهاد بده. يادتون باشه كه اين فيلم درماني قراره كه يه جور تخليه رواني باشه نه اين كه اون احساس بد رو تشديد كنه. براتون مثال مي زنم: اگه آدم يه جور عقده آدم كشي داره ( يادتون باشه كه اصلا اين احساسات قرار نيست احساسات مثبت باشه بر عكس اين قضيه مربوط به اونايي هست كه يه خورده پچه منفي هستند!!!) مي تونه فيلم هايي مثل جيغ يا هفت يا همين زودياك خودمون به كمكش بياد. اگه موافق باشين اينبار در مورد احساس شكست آدمهايي كه مي خواستن روشنفكر بشن ولي نشدن فيلم پيشنهاد بديم . پيشنهاد خودم (( هامون _مهرجويي )) و (( ماه تلخ _رومن پولانسكي)) شما هم پيشنهاد بدين.

"وقایع نگاری یک اتفاق یهویی"

آقا ما یک گوشه کافه روی یک صندلی چوبی لق لقو نشسته بودیم و آدامسمان را میجویدیم و... ( چیه؟...تفریح سالم ندیدید؟ سیگار نمیکشیم، دل که داریم)... و برای دل خودمان به موسیقی سوزناکی که صاحب کافه پخش میکرد گوش میدادیم...ببخشید موسیقی مال قبلا بود، ده پانزده روزی بود که CD خام گوش میدادیم. الغرض، در عوالم خودمان غوطه ور بودیم که احساس کردیم نیاز است دست و صورتی به آب بزنیم، غیبت ما از صحن کافه و حضورمان در توالت آقایان سر جمع پنج دقیقه نشده بود که در بازگشت دیدیم واویلا، گویی محشر کبری شده است، از بلند گوها نوای شاد میزند بیرون و ولوله ای در صحن کافه برپاست، در وصف شلوغی همین بس که همان صندلی چوبی لق لقو هم گیرمان نیاند، ناچار رفتیم دم در و یکی از چند چهارپایه ای که خالی مانده بود را تصرف کردیم، روی دوتای دیگر هم کاپشن و کلاهمان را قرار دادیم (شرمنده...این قسمت از ضروریات قصه بو والا کی در تابستان کاپشن و کلاه با خودش این ور و آن ور میبرد؟!) به نیابت از "مهدی پورامین" و "کاوه اسماعیلی" که دلمان برایشان قد گنجشک شده بود. وقتی قشنگ جاگیر شدیم نگاهی انداختیم تا علت سرو صدا را پیدا کنیم که دیدیم ای دل غافل، "امیر "خان خودش چای دارچین مخصوص را بار گذاشته و قلیان چاق میکند. "امیررضا نوری پرتو" هم بعد از سه هفته پیدایش شده و دوباره آن وسط معرکه گرفته!!،بعد هم میز به میز میرود و بعد از چاغ سلامتی و خوش وبش،سراغ منابع کارشناسی ارشد سینما را میگیرد. جالب اینجا بود که اعضای جدید هم به جای این که روی همان میز منتهای الیه سمت راست در ورودی بنشینند و خجالتی بازی در بیاورند، رفتند روی پیشخوان و فریاد زدند"ایها الناس،من تازه واردم،یا ا... یکی به من خوشامد بگوید"، به حق چیزهای ندیده و نشنیده، دوره آخر الزمان شده است. خلاصه....بعد از یک ربعی که طول کشید تا بدنمان به شلوغی عادت کند، شال گردنمان را هم روی چهار پایه خودمان گذاشتیم و دل به دریا زدیم و وارد جمعیت شدیم که هم یک پارچ چای تازه دم بزنیم که مزه چای دیر دم کهنه جوش این چند وقته از دهانمان برود و هم خدا را چه دیدی ، شاید پورامین و کاوه را هم آن وسطها پیدا کردیم و ضمن تازه کردن دیدار،کاپشن و کلاهمان را هم از گرویی در بیاوریم....

جمیعا سلام

1-...

2- خواستم به امیررضا خوش آمد بگم دیدم نه بابا کار از کار گذشته. ساسان اگر به تعداد و اندازه کامنت های امیررضا نگاه می کردی می فهمیدی بیکاره دیگه نیازی به پرسیدن نبود.

3- رضا میدونی من چرا پرسپولسی شدم؟ به خاطر علی دایی(می بینی چه خوش سلیقه ام؟) روزی که علی دایی از بانک تجارت اومد پرسپولیس من و خواهرم که قبلا علی دایی رو کشف کرده بودیم پرسپولیسی شدیم اون موقع هفت هشت سالم بود (تازه مهدوی کیا هم از اکتشافات ما بود موقعی که توی نوجوانان بانک ملی بازی می کرد) اما الان من مثل تو از صدر نشینی پرسپولیس شنگول نیستم چون این پرسپولیس اون تیمی نیست که من می خوام. بازی های خارج از خونه رو که بی خیال شی می مونه یک بازی افتضاح جلوی پگاه. من دوست دارم پرسپولیس توی آزادی 90 دقیقه حمله کنه وبهترین خط حمله لیگ رو داشته باشه ولو اینکه بدترین خط دفاع رو هم.اگر تو بعد از بازی سپاهان دستت درد ناقص شد من تا چند روز اون قسمت از بدنم که ده ساعت روی سکوهای طبقه دوم آزادی مونده بود می سوخت اما من پرسپولیس دنیزلی رو به پرسپولیس قطبی(یا استیلی) ترجیح میدم.من و تو طرفدار تیم زلزله هستیم که نباید مثل طرفدار های بعضی تیم های دیگه هرجور تیممون برد خوشحال باشیم حتی اگر با اوت دستی باشه.اما تا هفته هفتم هم صبر می کنم اگر پرسپولیس یک بازی توی آزادی نود دقیقه حمله کرد حتی اگر تیم اخر جدول بود بد جور پایه استادیومم که دلم برای عربده کشیدن بد رقم تنگ شده.

4- آرزو خانوم اگر کارت با یک خوش امد گویی راه می افته پس خوش اومدی .

جمیعا خیلی مخلصیم مخصوصا امیر خان

راستی یادم رفت بگم کسی بازی بارسلونا با اینتر رو دید؟ فوتبال یعنی این. میدونید بالای آرم بارسلونا چی نوشته : «Més que un club» (فراتر از یک باشگاه)

يكي از دوستان اين ميل را براي من فرستاده بود ( به همان آدرس amirghaderi@cinemaema.com ) كه حيف‌ام آمد كپي‌اش را اين جا را قرار ندهم، كه شما هم بخوانيد. رفيق‌مان به اسم رزباد امضا مي‌گذارد:

salam.ba commente vahid kheili hal kardam.kheiliiiiiiiiiiiiiii ghashang bood.balad

nistam che joori shooroo konam!yeki az bacheha too cafeye vahid rajebe gham o amigh

boodanesh neveshte bood(age eshteba nakonam).yade oon jomle oftadam ke:gham amightar

az shadie(gamoonam injash intori bood ke yeki gofte ke)baraye hamine ke shadio

rahattar mishe too chehre did.gamoonam nevisandasho beshnasi...chi kar mishe

kard.tebghe mamool be ghole khodet be ye khod agahie lanati residim,amma na faghat

az in jahat ke chizai ke mibinim o mikhoonim vaghei nistan...migan doonestan zajr

avare,fahmidan kare sakhtie.az zamani ke shooro koni be fahmidan dige nemitooni

zendegi koni...vali mage zendegi kardan chie?!

rastesh man mese baghieye bachehaye cafe nemigam ke in niz bogzarad o az in

harfa.na,eefaghan tamoom nemishe,kam o ziad chera vali tamoom...

taze age ye roozi tamoom beshe,oonvakht delemoon barash tang mishe! baraye in

rooza,baraye hamin hessa,in dafe faghat nostalegy nist,ye chize digam hast.akhe ye

ghesmati az vojoodemoon mishe,(balad nistam khoob tozihesh bedam,hichvakht balad

naboodam.)oon moghas ke dige nemishe ba in zendegie lanati kenar oomad,be roozaye

ghablam ke nemishe bargasht,pas bayad neshasto hasrat khord o ye zendegie khalie

khalie khali...

dare shabihe nasihatname mishe?!!!

man ke kollan ba technology moshkel daram,harchiam khoob bashe bazam be ghole

vahid too ehsasatemoon dekhalat mikone,amma ba oon doorbina hatta nemishe football

neshoon dad!!!geryeye baresi o baggio ke hichi hatta das roo sar keshidana vo

shooro ehsasate meditaraneiram bayad bikhial shim.

vagheanam shahrivar ke mishe adam ghadre footballo midoone.dashtam az bi footballi

degh mikardam.

in commentaye shoma 2ta indafe enghad mizad too farghe sare adam ke ta hamin

emshab natoonestam chizi benevisam.(midooni in to sar zadane mesle oonjaie ke toto

mifahme alfredo chi kard karde,ya hamoonjai ke mifahme khodesh chi kar karde,mesle

oonjai ke too jade zampano mifahme ke jelsomina morde,mesle vakhti majale filmo

baz mikonim o mibinim too hamkarane in shomarash khabari az a.ghaderi nist.)

rasti tavalodet mobarak,albate be ghole bacheha ba takhir.

...amma secanse akhar hanooz moonde,filmi ke alfredo vase toto gozashte,va

"salvatore di vita"i ke nemidoone bayad bekhande ya gerye kone...

in dafe dige kheili gharoghati neveshtam na?!!

mokhlese agh.ghaderi

khodahafez

از این ریچارد کورتیز که امیر فیلمش را پیشنهاد داده می توانید به یاد بیاورید Notting Hill را که البته فقط فیلمنامه اش مال او بود . فیلمی که من در زمان خودش دوستش داشتم ، حتی با وجود جولیا رابرتزی که هیچ وقت نفهمیدم چرا این قدر گنده اش می کنند! کورتیز که بیشتر نویسنده است و اصلا فکر کنم همین یک فیلم را ساخته ( الان ملت می گویند این (( فکر می کنم )) دیگر چه صیغه ای است مردک، خوب برو سرچ کن یک چیز درست و حسابی بگو ، اما چیز مهمی نمی خواهم بگویم که نیاز به سند داشته باشد فقط می خواهم بگویم : ) آدم بامزه ای است! بعضی از شوخی هایی که برای مستربین نوشته بود ، از شوخی های معمولا بی مزه بین در نسخه های دیگر بهتر بودند. همین فیلم love actually هم فضای تقریبا سرخوشانه ای دارد باید یک بار دیگر ببینمش چون تقریبا یادم رفته . مرسی از امیر برای پیشنهادش.

برای آرزو هم یک خوش آمدید کنار گذاشته بودم که تا یادم نرفته بگویم :خوش آمدی

"وقایع نگاری یک اتفاق یهویی"

آقا ما یک گوشه کافه روی یک صندلی چوبی لق لقو نشسته بودیم و آدامسمان را میجویدیم و... ( چیه؟...تفریح سالم ندیدید؟ سیگار نمیکشیم، دل که داریم)... و برای دل خودمان به موسیقی سوزناکی که صاحب کافه پخش میکرد گوش میدادیم...ببخشید موسیقی مال قبلا بود، ده پانزده روزی بود که CD خام گوش میدادیم. الغرض، در عوالم خودمان غوطه ور بودیم که احساس کردیم نیاز است دست و صورتی به آب بزنیم، غیبت ما از صحن کافه و حضورمان در توالت آقایان سر جمع پنج دقیقه نشده بود که در بازگشت دیدیم واویلا، گویی محشر کبری شده است، از بلند گوها نوای شاد میزند بیرون و ولوله ای در صحن کافه برپاست، در وصف شلوغی همین بس که همان صندلی چوبی لق لقو هم گیرمان نیاند، ناچار رفتیم دم در و یکی از چند چهارپایه ای که خالی مانده بود را تصرف کردیم، روی دوتای دیگر هم کاپشن و کلاهمان را قرار دادیم (شرمنده...این قسمت از ضروریات قصه بو والا کی در تابستان کاپشن و کلاه با خودش این ور و آن ور میبرد؟!) به نیابت از "مهدی پورامین" و "کاوه اسماعیلی" که دلمان برایشان قد گنجشک شده بود. وقتی قشنگ جاگیر شدیم نگاهی انداختیم تا علت سرو صدا را پیدا کنیم که دیدیم ای دل غافل، "امیر "خان خودش چای دارچین مخصوص را بار گذاشته و قلیان چاق میکند. "امیررضا نوری پرتو" هم بعد از سه هفته پیدایش شده و دوباره آن وسط معرکه گرفته!!،بعد هم میز به میز میرود و بعد از چاغ سلامتی و خوش وبش،سراغ منابع کارشناسی ارشد سینما را میگیرد. جالب اینجا بود که اعضای جدید هم به جای این که روی همان میز منتهای الیه سمت راست در ورودی بنشینند و خجالتی بازی در بیاورند، رفتند روی پیشخوان و فریاد زدند"ایها الناس،من تازه واردم،یا ا... یکی به من خوشامد بگوید"، به حق چیزهای ندیده و نشنیده، دوره آخر الزمان شده است. خلاصه....بعد از یک ربعی که طول کشید تا بدنمان به شلوغی عادت کند، شال گردنمان را هم روی چهار پایه خودمان گذاشتیم و دل به دریا زدیم و وارد جمعیت شدیم که هم یک پارچ چای تازه دم بزنیم که مزه چای دیر دم کهنه جوش این چند وقته از دهانمان برود و هم خدا را چه دیدی ، شاید پورامین و کاوه را هم آن وسطها پیدا کردیم و ضمن تازه کردن دیدار،کاپشن و کلاهمان را هم از گرویی در بیاوریم....

این بحث فیلم درمانی فی نفسه ( از این عبارت متنفرم ) مشکلی ندارد( تکبیر! ) ولی خوب به بیراهه رفتنش از همین اول دارد اعصاب خرد کن میشود . دلیل استقبال نکردن خود من از این طرح را میشود در همان کامنت پیشنهادی ساسان پیدا کرد. این که هامون این است و آنی هال عقده گشایی فلان است و اینها. نسخه را معلوم نیست برای ما بیینده ها می پیچد یا برای خود فیلم. فیلم هایی که می توانند توی حال و هوای آدم تغییر ایجاد کنند زیادند و میشود ازشان حرف زد. ولی اینکه فیلم ها را در یک عبارت توصیفی خلاصه کنیم...!

نامه رزیاد را هم خواندم و بلندترین نوشته فینگیلیشی بود که توی زندگیم خوندم. معمولاً حوصله اش رو ندارم. ولی به هر حال خوندم.یک جاهایش هم مربوط به خودم بود. پس این کامنت ها اثر هم می گذارند!

هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال

با که گویم که در این پرده چه ها می بینم...

سلام. ممنونم از همه دوستاني كه منو تحويل گرفتند. البته من اون قدرا هم كله پوك نيستم كه كارم لنگ يه خوش آمد گويي باشه اما باور كنيد گاهي همين كه چند تا آدم نديده و نشناخته دوستانه تو رو مخاطب قرار مي دن _ و دليلشون هم چيزي نيست مگر همون دوستي_ كلي آروم مي شي. نگاه كه مي كنم به نوشته هاي بچه ها مي بينم خيلي ها دلشون پره. البته من با رشته تحصيلي ام مشكلي ندارم. امروز اولين روز كارم بود. كاري كه بعد از كلي درس خوندن واسه كنكور و چهار سال دانشگاه رفتن و تازه كلي در و ديوار زدن دنبال كار پيداش كردم. اما امروز احساس كردم همه اون زحمت ها دود شد رفت هوا. اين كار به همه چي شبيهه مگر اون چيزي كه هميشه دوست داشتم انجام بدم. و خلاصه اين طوريه كه انگار دنيا داره رو سرم خراب مي شه. شايد چند جلسه فيلم درماني برام لازم باشه.

باور كنيد با ديدن اسمم تو اين صفحه قدري دلم وا شد و احساسم هوايي خورد. ممنونم آقاي قادري به خاطر پاتوقي كه گويي به همه تعلق داره.

شنبه 11 شهریور 85 -18:54:روزنوشت های امیر قادری:این اولین یادداشتی است که در شرایط ناجور و عجله ای در ستونی می نویسم که...

و اولین کامنت من و سحر و صوفیا و مصطفی جوادی و حمید قدرتی که کامنتش از همه بامزه تر است:راستش یک دوست سینمایی دارم به نام مصطفی جوادی که تنها نقطه مشترکمان سینماست و همین.تازه تنها کلیت سینما نه جزئیات آن اما او از بهترین دوستان من است...

20 شهریور 85:صوفیا نصراللهی:باز هم به شب های روشن و شخصیت این استاد بیچاره گیر دادین؟

23 شهریور 85:امیر قادری:حتما باید این دوره به مجله فیلم جایزه می دادند؟دو سه هفته بعد از اینکه با هم قاطی کرده ایم؟که تصمیم گرفته بودم دیگر برایشان ننویسم؟

3 مهر 85:امیر قادری:یکی دو سالی است که دارم روی پرونده ای درباره خانم پالین کیل کار می کنم.

5 آبان 85:سحر همائی:سلام همشهری

7 آبان 85:امیر قادری:نفر بغل دستی ام داشت از زمین و زمان بد می گفت غر می زد و انگار نه انگار.دیدم پنجره طرف او کیپ کیپ است...

11 آبان 85:امیر قادری:کرکری

28 آبان 85:امید غیائی:تقریبا بین شماها امیر قادری ای ها تازه از ره رسیده ام.

26 آذر 85:امیر قادری:ماجرای کانون فیلم تهران جدی شده...

30 آذر 85:سیاوش پاکدامن:می خواهم به علی آقای طهرانی صفا یک گیری در مورد چهارشنبه سوری بدهم.

3 دی 85:امیر قادری:می توانید به بخش سینمای جهان سایت سینمای ما سر بزنید.

7 دی 85:امیر قادری:ساعت 12 امروز:مستند آقای کیمیایی بالاخره تمام شد.

17 دی 85:امیررضا نوری پرتو:من تنبلی رو کنار گذاشتم و یه وبلاگ درست کردم که آدرسش در بالا اومده...

26 دی 85:مصطفی جوادی:لعنتی!دستم را می گویم.توی شیشه سس گیر کرده بود...

8 بهمن 85:امیر قادری:برای نیما دعا کنید.دستش بدجوری شکسته.

5 اسفند 85:منگ:دنیا گندتر از این هم می شد،البته اگر آقایون کثافت کاری نمی کردند

7 اسفند 85:امیر قادری:...و یاد صحنه در آغوش گرقتن کوپولا و اسکورسیزی که افتادم برای خودم جیغ کشیدم.احساس کردم ما همه چقدر با همیم.خوشیم...

9 اسفند 85:مصطفی جوادی:...نمی دانم از اینکه قرار است فیلمی از کوریسماکی پخش شود باید خوشحال باشم یا...

17 اسفند 85:بدون نام:فقط می تونم بگم عمو رسول دلم برات تنگ شده.

24 اسفند 85:امیر قادری:باید در برابر فیلم 300 کاری کنیم.

25 اسفند 85:ندا میری:بحث ایرانی بودن نیست...در برابر تاریخ مسئولیم

12 فروردین 86:امیر قادری:ابطحی بعد از ده نمکی

25 فروردین 86:حمید قدرتی:یه سوالی چند وقته برام پیش اومده.در مورد سینمای صامت البته قسمت طنزش...

26 فروردین 86:مصطفی انصافی:اندر حکایت پیاز داغ و روشنفکری و الی ماشاءالله

5 اردیبهشت 86:مصطفی انصافی:شاید نامه ای به امیر قادری... شاید...

23 اردیبهشت 86:امیر قادری:هم میهن و فصل بعد

23 اردیبهشت 86:رضا:به هر حال دوستان من در همین لحظه اعلام ترک سایت می کنم.

28 اردیبهشت 86:مهدی پورامین:یه بوس کوچولو:شرح عشق نامه ای برای کاوه و تمام غائبین موجه و غیر موجه

12 تیر 86:امیر قادری:هم میهن دیگر منتشر نمی شود.

27 تیر 86:امیر قادری:با سفرنامه موافقید؟

4 شهریور 86:کاوه اسماعیلی:یک نفر چند متر آن طرفتر مرد.

10 شهریور 86:حنانه سلطانی:"سینما زنده خواهد ماند،هرچند که پیشگویان مرتب از مرگش خبر دهند.غافل از آنکه این ما هستیم که دیر یا زود خواهیم مرد."بی نظیر نبود؟امیر قادری می داند این جمله مال کیست.

تولد کافه مان مبارک.

بعدالتحریر یا پی نوشت یا ...:باور کنید پیدا کردن کامنت خیلی سخت است.من که بریدم.خیلی از کامنت هایی که توی ذهنم است پیدا نکردم و این وسط شاید اسم خیلی ها از قلم افتاده باشد که ازشان عذرخواهی می کنم.

از دفتر خاطرات یک کامنت گذار ( یعنی سحر همایی ) :

شهریور85 : دوستم در یک کافی نت کاری پیدا کرده قرار شد گاهی من به جای او بروم. 11 شهریور : توی کافی نتم و به سایتی که امیر قادری معرفی کرده سر می زنم .آن پایین ... روزنوشت های امیر قادری ! بازش می کنم .برای اولین بار...برای اولین بار در یک جایی توی اینترنت مطلب می نویسم .اینجا جایی شبیه همان وبلاگهایی است که قبلا شنیده بودم ولی هیچ وقت وب گردی نکرده بودم.

مهر 85:بحث مایکل مان گل کرده .دارم با بجه هایی که کامنت می گذارند انس می گیرم. اینجا جایی برای حرف زدن است .

آبان 85:روزنامه ای به اسم امتیاز منتشر شده امیر گاهی مطلب هایش را می گذارد توی روزنوشت ها.ختری کامنت گذاشته که دیشب پرستویی مهمان دانشگاه ما بود .دوستم می گوید پرستویی دیشب شیراز بوده است .دختر اسمش حنانه است. قبلا توی روزنوشت های ن ح ن کامنت می گذاشت چند وقتی است آمده این طرف .می خواهم بهش ای میل بزنم.قبلا جایی ای میلش را دیده بودم .ولش کن...اگر از آن دختر هایی باشد که حوصله شان را ندارم ؟ که گروه خونی اش به من نخورد؟ ریسک می کنم اگر قابل تحمل نبود می زنم به چاک. به حنانه ای میل می زنم .قرار می گذاریم....

آذر 86:هر هفته با حنانه می رویم کانون فیلم .خدایا آخرمرامی .این دختر فوق العاده است .حسابی خوش می گذرانیم .امیر قادری حسابی درگیر ساخت یک مستند است. خبرش رسید که اسمش آقای کیمیائی است .بحث دور هم جمع شدن و جلسه سایت بالا گرفته است.با حنانه شال و کلاه کرده ایم تا تاریخ را بگویند با سرعت نور می رویم.

دی 86: مستند امیر تمام شد .بالاخره سینمای جهان راه افتاد. با دو سه تا از بچه ها که ای میلشان را یک جایی لو داده بودند بیشتر آشنا شدم.عمرا فکرش را نمی کردم.از دوستی های اینترنتی متنفرم. ولی انگار نه انگار که اینجا اینترنت است .خدای من اصلا معلوم نیست اینجا کجاست ! تو حتما می دانی نه ؟

بهمن 85: جشنواره است .همه توی سایت روزنوشت راه انداخته اند .مطلب امیر درباره سنتوری فوق العاده است.بچه ها همه می آیند و از فیلم هایی که دیده اند می گویند. با حنان چند تا فیلم دیدیم. جشنواره با بچه هایی که اینجا هستند خیلی خوش می گذرد. بچه هایی که حالا خیلی هاشان همدیگر را دیده اند.

اسفند85:رسول ملاقلی پور رفت .توی کامنت ها همه غمگینند.فیلم 300 موضوع کامنت هاست و اینکه سال را با هم تحویل کنیم.

فروردین86: تبریک عید و اینها .امیر نوشته امیدوارم دور هم جمع شویم .پس کی؟

اردیبهشت 86: نمایشگاه کتاب است . با حنان می رویم تهران .آرزویم بر آورده می شود .می رویم دیدن امیر قادری .دارند یک روزنامه جدید در می آورند هم میهن. صفحه سیینماییش دست امیر اینهاست ....با بچه ها توی نمایشگاه کتاب قرار گذاشتیم .نگرانم . ولی همه چیز مرتب است .خدایا تو چقدر پایه ای ! امیر قادری درست می گوید: دور من آدم بد جمع نمی شود !

خرداد 86 : بچه ها توی هم میهن می نویسنند. همه با هم رفیق شده اند .خدایا حالا فهمیدم اینجا کجاست .اینجا کافه ای است که دور هم جمع شدیم و از سینما و زندگی حرف می زنیم .می دانم که تو هم از این بابت خوشحالی .

تیر86: همچنان هم میهن می تازد ! اما ناگهان.... همه چیز به هم می ریزد .تعطیلی هم میهن همه را بیچاره کرده.امیر می خواهد برود مسافرت.

مرداد 86:ی دوستم است .حنان تهران کار دارد. هر دویش با هم می شود این که با زهم بچه ها را می بینم و این بار تعداد بیشترشان را .ولی امیر قادری مشهد است.بخشکه شانس.... اگر چه می دانم قرار است بیاید شیراز .فکر کن امیر و مستندش. 19 مرداد است .نزدیک تولدم است .دوستم می گوید تو هر سال دور و بر تولدت خیلی خوش به حالت می شود. امسال هم آقای کیمیایی و سازنده اش خوش به حالی من هستند .

شهریور 86: 11 شهریور است .یک ساله شدیم .

روی صحبت این پیام به طور مستقیم با جناب آقای سیاوش پاک دامن است .

departed رو دوست ندارم . اما الان یاد چند تا از دیالوگ های فرانک کاستلو ( نیکلسن کبیر ) افتادم . اونجایی که میگه : من نمی خوام دست پرورده محیطم باشم. من می خوام محیط رو دست پرورده خودم کنم. یا یه جای دیگه که میگه : منظور جان لنون اینه که یه آدم می تونه به هر چی که نگاه می کنه یه چیز به دردبخور ازش درآره. مثلا من وقتی به تو نگاه می کنم، به این فکر می کنم که ممکنه به چه درد من بخوری.

بله سیاوش عزیز ، قصدم نوحه خوانی برای شما نیست که " آی منو تحویل بگیرین وگرنه خیلی نامردین" . پوست کلفت تر از این حرفا هم هستم که با این لیست سوابق درست کردنا و تو بوق کردن این که "آی من یه ساله این جارو می خونم ، تویی که دوروزه اومدی چی میگی واسه خودت" از رو برم . من اومدم تا یاد بگیرم . اصلا هم برام مهم نیست یکی بیاد سوابق 4 نفر آدم رو لیست کنه و داد بزنه آهای ؛ تویی که جدید اومدی ، ببین چند نفر پشت سرتن . برو ته صف ....

در حال حاضر فرق شما با بنده ( در این مورد خاص ) اینه که شما همه ی مطالب امیر قادری رو در طول این یک سال خوندی ، من یکی دو ماه پیش تازه این جارو پیدا کردم ، یه شب تا صبح همه رو خوندم .

البته نارسیسیم من به اندازه ی کاستلو نیست . علی ای حال ، نمیدونم . اینا رو گفتم چون فکر میکردم باید بگم . ببخشید .

جمیعا سلام

1-می دونید که من کاری جز گیر دادن به این و اون ندارم پس یک موقع از حرف های من ناراحت نشید. ( قابل توجه آرزو )

2-این بار ( استثنائا ) حق با تو بود امیر قادری خان من اشتباه کردم که اون حرف ها رو زدم.

3-هیچ وقت آمار بازدید کنندگان سایت رو نگاه می کنید. دیروز رکورد بازدید از سایت شکسته شد 131520 آدم بیکار. تعداد کل بازدید کنندگان هم از بیست میلیون زد بالا همین الان آمار عدد 20043920 رو نشون می ده. حالا امیر خان با توجه به این تعداد بازدید فکر نمی کنی باید یک مقدار دستی به سایت بکشی مثلا اون قسمت اطلاعات فیلم های در حال اکران الان فسیل شده.

4-در مورد فیلم درمانی فکر نمی کنم یک فیلم خوب مثلا همون فیلم هایی که ساسان مثال زد فقط برای ارضای یک مشکل روحی یا عقده روانی باشه. اما اگر خواستید حس چشم درآوردنتون ارضا بشه من kill bill رو پیشنهاد میکنم.

5-امیررضا شنبه کامنت نداشتی تصادفا به خاطر حرف من که نبود رفیق.

6-شش نداره

7-از این عدد هم خیلی بدم میاد برای همین چیزی نمی نویسم. دوتا عدد مورد علاقه من 13و82451639 هستند.

8-دموکراسی چیز بدیه طرفش نرید.

خیلی مخلصیم

برای حمید

نمی دونم این بی جنبه بازی ها از کجا وارد این کافه شد اما اگر کسی احساس میکنه نیاز داره به یک نفر فحش بده به من بده تا کدورتی پیش نیاد.

با سلام خدمت همه دوستان خوب خودم.

اول از همه سالروز تاسیس کافه باصفامونو خدمت همه عزیزان و صاحب کافه ( امیر خان قادری گل ) تبریک عرض می کنم. انگار همین دیروز بود. یه بنایی خفن در خانه داشتیم (هر چند سال یکبار یکی از این بنایی های وحشتناک را تجربه می کنم که تنها نکته بامزه اش اینه که از برخورد با صنف کارگران میشه یه فیلمنامه کمدی اقتباسی خوب نوشت!) کامپیوترم یه گوشه از سالن پذیرایی خانه روی زمین بود و من درازکش روی زمین وبگردی می کردم ( آن روزها ماههای آخر خدمت سربازی ام هم بود و من همه ش می پیچوندم و نمی رفتم و در خانه بالای سر کارگران بودم !!!! ) . یه همچین روزی بود که چشمم به روز نوشته های امیر افتاد . با خودم گفتم اگه مثل بقیه کارهای جمعی ایرانی ها این شور و حس و حال فروکش نکنه این روزنوشت قابلیت نهفته ای داره تا از اون محیط های مجازی باحال بشه و حتی می تونه مثل توپ دنیای سینمای اینترنتی ایران را بترکونه. بعد از اون مرتب می آمدم و سر می زدم اما روم نمی شد که چیزی بنویسم. تا اینکه در تاریخ 17 دی ماه پارسال وبلاگ سینمایی ام را راه انداختم و گفتم باید خجالت را کنار بگذارم و برای پیشبرد نوشتنم در اینترنت و تعامل با کلی جوان با انرژی بیام و راه اندازی وبلاگم را اعلام کنم ( یادتون هست اون اوایل چقدر میومدم می گفتم وبلاگم آپدیت شده ؟؟!!!! ((-: ) اما یه ماه نشد که مثل این کبوترهای کفترباز محله های جنوب شهر جلد این کافه و بر و بچه های باحال اون شدم و دیدم دیگه نمی تونم از اینجا دل بکنم. هر روز که می گذشت افتخار آشنایی با دوستان نازنین و با صفایی نصیبم می شد تا اینکه به امروز رسیدم و می بینم که در این هشت ماه کلی رفیق پیدا کرده ام و کلی چیزها آموخته ام که برای یادگیری شان باید سالها عرق می ریختم و زحمت جستجوهای گوناگون و فراوانی را متحمل می شدم. بله ! امروز تولد بهترین کافه دنیاست. به امید جشن یکصدمین سالگرد تولد این کافه و شرکت همه مون در آن !!!!

راستی امیر جان امسال که گذشت. برای سال آینده اگر خدا بخواهد زمینه تدارک یه مراسم توپ را برای سالگرد تاسیس کافه فراهم کنیم.

یک نقد بر فیلم محاکمه (ایرج قادری) نوشته و به دفتر ماهنامه فیلم برده بودم . منتها دیروز که برای شروع دومین پرونده سینمایی ام اونجا بودم اساتید ارجمند آقای گلمکانی و جناب یاری گفتند که به دلیل سیاست چند ساله اخیر مجله چاپ نقد بر فیلم های عامه پسند و تجاری منتفی شده است. به همین دلیل گفتم نقد را در وبلاگم بگذارم تا دوستان خوب خودم بیایند و مطالعه بفرمایند و نظراتشان را بیان کنند. منتظر کامنت ها و نظرات شما دوستان عزیزم هستم.

----------------------------------------------------------------------

یه اس ام اس چند روز پیش اومد دستم که ازش خوشم اومد. به عنوان جمله این دفعه عرض می کنم . امیدوارم خوشتون بیاد:

" اگر روزی دشمن پیدا کردی بدان در رسیدن به هدفت موفق بوده ای. اگر روزی تهدیدت کردند بدان در برابرت ناتوانند. اگر روزی خیانت دیدی بدان قیمتت بالاست و اگر روزی ترکت کردند بدان با تو بودن لیاقت می خواهد. "

--------------------------------------------------------------------

در پناه عشق بیکران و جاودان اهورای پاک باشید.

www.cinema-cinemast.blogfa.com

amirreza_3385@yahoo.com

" گاهی به آسمان نگاه کن "

چه خوب است ………. چی و چرا اش مهم نیست ! مهم این است که چقدر همه چیز خوب است ! حتی اگر همه چیز آن طور باشد که من دوست ندارم و این شهریور لعنتی ( از همان بچگی تمام شهریور سرما خورده بودم ) تا آخر سال هم تمام نشود . چه خوب است وقتی کامنتی را می خوانی و حس می کنیم ………. آن هم مهم نیست چه حسی می کنیم ! چه فرقی می کند شاد باشیم یا غمگین ؟ مهم این است که هستیم ! حالا یک روز عقب جلو که اهمیتی ندارد . شاید هم روزی در این کافه را محکم به هم کوبیده باشیم و فکر کنیم می توانیم برویم . اما مثل فیلم ها کسی از کافه می گوید : بر می گردد ! و در کمال تعجب هم بر می گشتیم ! روزی منگی را دیدیم در کافه که تمام مدت به این خلقت غر می زد . اما مثل همه ی منگ ها نگاهش نکردیم ! امیر رضا نوری پرتو که بر خلاف من پیشوند و پسوند اسم و فامیلش را هم می نوشت مدام نگران همه بود ! الکی نمی خواهم گنده اش کنم یا اینکه بگویم در بهشت زندگی می کنیم ! اما مگر بهشت کجاست ؟ ( فقط لطفا از منگ نپرسید که می گوید : جایی که من و تو آن جا نباشیم ! ) اولین بار به خانوم میری بعد از آن همه دعوا کردن ( بخواندید بحث های سینمایی ) گفتم : گاهی چیزکی می نویسم و دوست دارم بخوانید و نظر دهید ! وقتی خواند گفت : امید وارم ناراحت نشی ولی خیلی بد بود ! راست هم می گفت ، الان خودم هم نمی توانم تحملش کنم . شاید اگر آن روز اینقدر واضح نمی گفت هیچوقت متوجه نمی شدم چقدر چیزی که نوشته بودم بد بود ……… بگذریم . بعد با امیر رضا نوری پرتو آشنا شدم ، حدود سه ساعتی با هم گپ زده ایم و از زمین و زمان صحبت کردیم ! بعد با خانوم همایی و سلطانی آشنا شدم که اصلا شان نزول چنین کامنتی خواندن کامنت های آن ها بود ! چیزک هایی که می نوشتم را بهشان نشان می دادم و کتاب به هم معرفی می کردیم ( بعد از مدتی فهمیدم هر دو عشق رضا قاسمی هستیم ) .

از همان اول هم مصطفی جوادی را با انصافی قاطی می کردم ! هنوز هم گاهی سخت است تفکیک این دو اسم از هم! مگر اینکه کامنتشان را بخوانی . اصلا خودش می گوید کدام است . مصطفی انصافی همیشه کامنت هایش پر از شوخی است و جوری می نویسد که از نوشته اش را از بین هزار تا کامنت می شود تشخیص داد !

مهدی پورامین را وقتی شناختم که به شدت از سانسور کامنت ها عصبانی بود . بعد از کامنت مهدی من هم جوابیه ای برای امیر قادری نوشتم که واقعا از آپ شدنش متعجب شدم . حالا از آخرین باری که آمد و غیبت کبری را اطلاع داد خیلی می گذرد . خودش گفت کامنت ها را می خواند پس به قول امید غیابی می گویم : ای برادر کجایی؟

گفتم امید غیابی ! با او شاید دیرتر از بقیه آشنا شدم . آن هم با سوء تفاهم ! البته حالا می دانم هر دو عشق نامجوییم و حد اقل به کتاب حافظ به روایت عباس کیارستمی فحش نمی دهیم . جالبه در مورد برگمان هم نظرمان یکی است. البته من به اندازه ی او عشق برگمان نیستم ( کسی را می شناسید که این همه عاشق برگمان باشد ؟ ) ولی خوب وقتی به وبلاگش می روم حس خوبی پیدا می کنم . اما تا به حال فرصت نشده کامنتی بگذارم . به قول خودش : اگر کامنت نگذارم که فکر نمی کنی سر نمی زنم ؟ همین !

سیاوش پاکدامن و کاوه اسماعیلی را وقتی شناختم که هنوز سیاوش فامیلش پنهان بود ( شاید تا چند وقت دیگر من هم فامیلم را پرده برداری کنم ) . در کافه ی نوید خان با این ها در مورد سینما چقدر بحث کردیم . البته الان کافه کمی خلوت شده که باز هم از همه می خواهم بیایند آن جا که چایش خوردن دارد !

محمد حسین آجرلو که رفیق پرسپولیسی ماست عشق آن روز های پرسپولیس است که پیوس و دایی در خط حمله کولاک می کردند ( نگاه که می کنی می بینی علی دایی با همه ی بازیکن ها هم دوره بوده ، قدرت خدا ! ) . خب البته من هم دوست دارم پرسپولیس نود دقیقه در آزادی حمله کند ولی بازی منطقی هم زیباست . وقتی این طور تیم هماهنگ پاس می دهند و گل های فنی می زنند من که لذت می برم . شاید این اختلاف سلیقه به خاطر این است که من طرفدار چلسی ام و تو بارسلونا !

وقتی در کامنتی اسم فیلم محبوبم عشق سگی را شنیدم سر برگداندم تا ببینم کی از این فیلم حرف می زند . خانوم نصرالهی که اسمشان با تمام س ها سازگار است . چه خوب ! کاش همه ی کلمه ها اینطوری بودند .

خلاصه این همه حرف که روده درازی هم خطاب می شود به خاطر کافه ای است که می گوید یک ساله شده ! به خاطر جایی است که همیشه گرم است . به خاطر جایی است که اگر گاهی دلت گرفت می توانی به آسمانش نگاه کنی !

یا حق

چند روزی بود که نقشه اش را کشیده بودم . یادم بود که یازدهم است ولی...نمی دانستم امروز چندم است !

کافه مان یک ساله شده. باشکوه است که هنوز اینجا با هم هستیم و بهتر از 11 شهریور پارسال . نمی دانم چرا یاد مک کیب افتادم. مبارک باشد رفقا .

امیر قادری عزیز.مشغول نقد کردن هنرمندانی هستیم که همواره اسطوره فرض می شدند.فعلا نوبت تارکوفسکی است.اگر وقت داشتی سری به وبلاگ ما بزن.نقد هات رو همیشه دوست داشتم و می خوام نظر تو را هم بدونم

ا^ا این هم شبیه کافه ما است . [] این یه شمعه که نمی دونم فیتیله اش رو کجا گذاشتم ( کم بود امکاناته دیگه . شیفت پ من هم دیگه کلاه نمی ذاره ) فرض کنید این هم فوته --------- هههههههههههییییییییییی بیا شمعها رو فوت کن که صد سال زنده .... یک دو سه پکها بالا چهار پنج شش همه ... تولد تولد تولدت ...

روز اول نوشتم که امیدوارم اونطور که می خوام باشید دمتون گرم خیلی بودید و امسال امیدوارم که اونطور که می خواید باشیم . یعنی همه خوب و با انرژی باشیم . در ضمن از مصطفی جوادی ممنونم که من رو پرزنت کرد باسه اینجا . اگه بقیه بچه ها هم نحوه راهیابی به اینجا رو بگن بد نمی شه .

در ضمن ضرورتی نداره تو روز به این میمونی بچه ها دعوا راه بندازند و حال بقیه ... .

Hamidghdrati@gmail.com

naghde.mihanblog.com

به مناسبت اولین مناسبت سالگرد کامنتستان یه هدیه :

می گویند "مریلین مونرو" یک وقتی نامه ای نوشت به "آلبرت اینشتن" که فکرش را بکن که اگر من و تو ازدواج کنیم، بچه هایمان با زیبایی من و هوش و نبوغ تو، چه محشری می شوند. آقای اینشتن هم نوشت؛ ممنون از این همه لطف و دست و دلبازی خانم. واقعاً هم که چه غوغایی می شود.

ولی این یک روی سکه است. فکر این را هم بکنید که اگر قضیه بعکس بشود، چه رسوایی بزرگی بپا می شود

سلام به همگی و تبریک به خاطر این جمع دور هم یک ساله. خوب شد که دست کم امروز بهتون رسیدم. دلیلش رو هم بیاید اون طرف بازار بگم!!

دوستان بازم سلام

1-تولد یک سالگی دور هم جمع شدنتان مبارک.

2-سحر همائی عزیز چه بامزه .شما با حنانه از اینجا آشنا شدین؟راستی میدونین منم همشهری شمام؟

3-حنانه خانوم از آبان به این طرف همه خاطرات رو زنده کردی.ای اول به تو.دستت نرم.

4-آقای آجورلو خوشحالم از اینکه دموکراسی رو بهتر شناختی.در روزنوشت قبلی کامنت منو خوندی یا نه؟

5و6و7-در حال خوندن کتابی هستم اثر نیکلای گوگول با نام یادداشت های یک دیوانه-مجموعه داستان.یکی از داستانها اسمش همان عنوان کتاب است که فرمت اون مثل یه دفترچه ی خاطرات می مونه بخشی از یکی از یادداشت ها:

43 آوریل-سال 2000:امروز روز بزرگی است.اسپانیا صاحب پادشاهی شده است.این پادشاه من هستم.این را امروز فهمیدم.در یک لحظه بر من آشکار شد.نمی توانم بفهمم چطور حتی لحظه ای می توانستم فکر کنم که کارمندی ساده هستم.

مردم فکر می کنند عقل آدم در سرش است و واقعا هیچ چیز اینقدر دور از حقیقت نیست عقل را باد با خود از دریای خزر می آورد.

مغزم هنوز در حال سوت کشیدن است.قلبم هنوز دارد از درد تیر می کشد.باور کنید. این دیوانه مجنون نیست.از عاقل هم عاقل تر است.حتی از دکتر مابوزه هم بیشتر.

8-برای فیلم درمانی موضوع انتخاب شده توسط آقا ساسان Rope هیچکاک رو پیشنهاد می کنم.

هر چه خواستم بی خیال نوشتن درباره بارسلونا شوم،نشد.محمدحسین آجرلو نوشته کسی بازی بارسلونا و اینتر را دیده و من ساکت بنشینم؟! اصلا با همین بازی بود که حالم خوب شد.رفقا از فیلم درمانی گفتند و من حالم با فوتبال تراپی خوب شد.وقتی تی یری هانری را کنار رونالدینیو دیدم.وقتی دیدم اینتر در برابر بارسلونا حرفی برای گفتن ندارد.اگر هانری جز بارسلونا جای دیگری رفته بود هیچ وقت نمی بخشیدمش! حالا دیگر هر تیمی در برابر مربع جادویی بارسا کم می آورد.

ابتدا از همه دوستان اجازه میخواهم که سرم را بکوبم به دیوار ( این کار به خاطر این است که ضرب المثل چرا عاقل کند کاری را ندیده گرفتم). بعد یک نوشابه برای خودم باز میکنم که حدس میزدم همچین سوء تفاهمی پیش بیاید ( خیلی هنر کردم، نه؟!)

در قسمت بعد ضمن ابراز ارادت و عذرخواهی از تمام دوستان جدید الورود و قدیم الورود ( حالا که عذرخواهی کردیم،بگذار کلی باشد که کسی از قلم نیفتد) به خاطر سوء تفاهم پیش آمده ،اعلام میدارم که تمامی وقایع و اتفاقات و حتی اشخاص( محض محکم کاری) حاضر در کامنت قبلی ام غیر واقعی و تخیلی هستند و هرگونه ارتباط آنها با این مکان و اشخاص حاضر در آن تکذیب میشود.

خدمت حمید، دوست خوبم : مرد مومن، تابلو است که گرفتی که داشتم شوخی میکردم، پس چرا آبروی ما را جلوی رفقا بردی؟ سالار، اینجا تنها جایی است که یک تازه وارد با کهنه وارد..... اصلا هیچ کس با کس دیگری فرق ندارد، ما چه کاره ایم که بخواهیم به شما گیر بدهیم.ما همان چهارپایه دم دری را نگهداریم کلاهمان را می اندازیم هوا. تا یادم نرفته، از طرف من از اقای کاستلو و نارسیسیسم هم عذر خواهی کن که آن دنیا مدیون نشویم( در ضمن فامیل ما را هم سر هم بنویسید لطفا)

ادامه اخبار: راستش دروغ چرا، من اصلا روز تولد کافه را نمیدانستم، در حوالی آبان بود یا شاید هم آذر که اینجا را کشف کردم و یک کاره کامنت گذاشتم و حالا هوار عدد دوست خوب دارم که ندیده ، خرابشان هستم. روزهای با شکوهی را با هم پشت سر گذاشتیم و همچنین روزهای بی شکوه، کلی به هم گیر دادیم و کلی هم هندوانه زیر بغل هم گذاشتیم و .... ( میترسم ادامه بدهم و حمید خان به دلیل سوء استفاده از خاطرات گذشته، ما را توبیخ کند).

یک تشکر ویژه از خانم سلطانی. فکر کردید به خاطر خواندن و پیدا کردن کامنتهای یک سال گذشته است، نه، به خاطر این است که من را هم جزء تاریخ اینجا قرار دادند. آن قسمت اول یک ایوا... اساسی دارد که ما زورمان به اجرایش نمیرسد.

در پایان ضمن تشکر از همکارانم در واحدهای امپکس و نودال و بررسی کامنتها و حضور و غیاب دوستان و غیره، امیدوارم که این کافه سالیان سال مستدام باشد و ما بتوانیم چای دارچینی اینجا بزنیم و حالی ببریم.

پ.ن: رضا جان بیا اونور، آقا نوید خانه عوض کرده.وقتی ببینیمش چه شیرینی هایی که باید ازش بگیریم.

پ.ن 2: از دو شخص معلوم الحال کامنت قبلی ام تقاضا میکنم یک بوقی ایراد کنند، سکوتشان دارد طولانی میشود.

باورم نمیشه!یک سال شد!ثابت کردیم که میتونیم.به همتون تبریک میگم و از همتون ممنونم.مرسی به خاطر حضورتون و به خاطر تمام دوستی هایی که با وجود تک تک شماها به دست اومد.همه ی بچه هایی که تو این یک سال پای ثابت کامنتها بودن.(میترسم با حافظه ی خرابم اسم ببرم و کسی رو جا بندازم،گرچه همتون توی دلم سر جاتون هستین)

مرسی از امیر، از نیما(که به مناسبت 1سالگی باید به روز کنه!)، از مهدی عزیزی به خاطر همه ی زحمتهایی که برای سایت کشیده و میکشه و از همه ی دوستان خوبی که اسمشون اون پایین هست(حتی اگه مدت طولانی به روز نشده باشن!)،از وحید،شادی،آرزو،گلاویژ،خسرو،حامد و نوید.خوشحالم که بعد از یک سال هممون هستیم.

انگار تولد هممونه.بچه ها تولدتون مبارک.

راجع به اون مطلب قضاوت راجع به آدمها ، یه فیلم کوتاه 12 دقیقه ای هست تو قسمت special features دی وی دی blind chance ساخته کیشلوفسکی که به کارگردانی marcel lozinski هست . نمیدونم از دوستان کسی دیده یا نه اما ایده خیلی جالبی داره . من یادم نمیاد مطلبی ازش تاحالا جایی خونده باشم ولی شاهکاره .

رئال هم که 5 تا زد . امسال دیگه باید قهرمان اروپا بشه . ( با اجازه ایتالیائیها و انگلیسیها و بارسائیها و...... )

وحيد قادري :‌ سلام به تمامی دوستان

راستش می‌دونم که هیچوقت توی این مهمانی شما شرکت نکرده‌ام و مثل کسی هستم که از دور وایستاده و داره با شادی افراد داخل جلسه حال می‌کنه. ولی می‌تونم که یک‌سالگی راه افتادن کافه پرمشتری برادرم رو به مهمان‌هاش تبریک بگم. مگه نه؟

سلام

1) سالروز تاسيس كافه روانيهاي سينما مبارك ( اميدوارم از اين عبارت كسي ناراحت نشه اگرم ناراحت شد مي تونه تا دلش خواست به من فحش بده ولي من اعتقاد دارم كه رواني هستيم آن هم از نوع سينمايي).جدا فكر نمي كردم يك سال گذشته باشه. هر چند بودنم هميشگي نبوده ولي از اولش بودم. مهم الانه كه هستم و هستيم و قصد تركش رو ندارم. درسته كه مشهدم و دستم به دستتون نمي رسه ولي از همين جا دست همه شما رو مي گيرم و تشكر مي كنم از اينكه فضايي رو بوجود آوردين كه با هم صحبت كنيم دعوا كنيم ( ياد دعواهاي مصطفي جوادي با نيما و امير بخير ). روي همه شما رو مي بوسم ( چون بوسيدنم مجازيه پس مشكل شرعي هم نداره!!! امير سانسورم نكني ).

2) شده تا حالا يه جايي يه حرفي بزنين و بعدا كه به حرفتون فكر كردين با خودتون بگين wow عجب حرفي زدم . حالا قضيه همين فيلم درماني ماست . امروز رفته بودم جهاد دانشكاهي ( حالا بهتون ميكم واسه جي رفته بودم) جند تا كتاب ديدم بنامهاي نور درماني و قصه درماني. بعد به خودم كفتم بابا تو هم يه جيزيت ميشه ها . اين فيلم درماني تو هم جيز جالبيه ها . خلاصه از اين هاها .

3) از اينكه جند تا از بجه ها در مورد فيلم درماني كامنتي نوشتن ممنونم. (در مورد فيلم ROPE هيچي نمي دونم حتي اسم فارسيش . اگه كسي مي دونه بگه كه خوشحال ميشم.)

4) مصطفي جان از اينكه جاي هر جور شك و ترديدي را با فتواي خودت از بين بردي ممنونم ( حاجي التماس دعا )

5) هيج وقت نكاهم به فيلم اينطوري نبوده كه بخوام واسه كسي يا جيزي نسخه . . . . من فقط كفتم هر كسي ميتونه براي اين حس هايي كه ميكم يه فيلم بيشنهاد بده تا يه جور تخليه رواني واسه اون فردي كه اون حس رو داره صورت بكيره ( هيج منافاتي هم با دنياي خود فيلم و جهان بيني فيلم و... هم نداره.) به هر صورت من ميخوام (با اجازه بزركترا) اين كارو اينجا ادامه بدم . اصلا مي خوام يه مقاله در مورد فيلم درماني بنويسم بدم امير هر جا تونست بده جاب كنه ( البته روزنامه اي كه در شرف توقيف باشه )

6) از همه معذرت مي خوام اين سيستم ما قاطي كرده بعضي از حروف فارسي رو تايب نميكنه ( نكفتم) . بازم امير خان بكو فينكليش بده .

7) از سختي هاي فينكليش SAATE CHAND …

SA@TE CHAND

SA ATE CHAND

8) قضيه جهاد دانشگاهي هم از اين قراره كه اينجا يعني مشهد جهاد دانشگاهي به سرپرستي علي باقرلي يه دوره سينماي گنگستري رو شروع كرده كه قراره به مدت 5 روز 5 فيلم نمايش بدن. امروز اولين روزش بود و فيلم سزار كوچك رو نمايش دادن كه يه جورايي چسبيد. اونايي كه مشهدي هستن بدونن كه تا 5 شنبه هر روز ساعت 6 اين برنامه ادامه داره .

9) واي چقدر حرف زدم.

جمیعا سلام

1-خاطره آقائیان من جواب کامنتت رو دادم اما امیر سانسور کرد( که همونطور که گفتم حق با اون بود) اگر یک روز همدیگه رو دیدیم و تو هنوز بر عقیده ات در مورد دموکراسی مونده بودی حتما با هم بحث میکنیم. اون حرفم در مورد بد بودن دموکراسی فقط یک شوخی بود. واقعا متوجه نشدی؟

2-حنانه بازی دوس سانتوس و مخصوصا یحیی توره رو دیدی ؟ بارسلونا خیلی بیشتر از چهارتا بازیکن داره.خوشحالم که طرفدار باسلونا هستی که تیمی با هویته نه مثل طرفدارهای چلسی که دو روزه طرفدار چلسی شدند(چون اصولا چلسی دو روز بیشتر نیست که قاطی تیم ها شده )

خیلی دوست دارم بازی ال کلاسیکو رو تو نیو کمپ ببینم در حالی که یک پرچم که روش نوشته ANTIMADRIDISTA تو دستمه. یک بازی دیگه ای که دوست دارم از نزدیک ببینم بازی بوکاجونیورز و ریورپلاته است تا وقتی بوکا گل زد از فنس های دور زمین بالا برم و عربده بکشم.

3-دوستان نام خانوادگی من آجورلو است نه آجرلو لطفا درست بنویسید وگرنه قاطی میکنم.

خیلی مخلصیم

باسلام

خواستم اولين سالگرد وبلاگ رو به همه بروبچ تبريك بگم.درسته كه خيلي كم تووبلاگ مينويسم .آخه چندوقتي ميشه كه درمورددهه 1970مطلبي نوشته نشده كه منم خودمو بندازم وسط!!ولي هرروزمطلب بچه هارومي خونم.

موفق باشيد.

1.لعنت به این دوتا دختر... چه خاطراتی!... یعنی چی؟... چی شد که این جوری شد؟... وقتی نگاه می کنم می بینم واقعا من و کافه به هم معتاد شدیم. خیلی سخته... دوری از اینجا...

یه روز یه مرده می ره می خوره به نرده... حکایت ماست... جوری خوردیم به نرده که حالا حالاها مستیم...

ما مردمان مست دل از دست داده ایم...

تولدمون مبارک.

2. وای از اون روزی که این دوتا دختر بشن سه تا دختر... ( خانم آقاییان هم بهشون احتمالا اضاف می شه ) کامنتستان به آتش می کشانند!

3. چی می شه همیشه بشه و هیچ وقت نشه که نشه؟ واقعا می شه؟

سلام

اين سومين كامنتي است كه مي‌گذارم اما از زمان پخش آقاي كيميايي در شيراز هر روز مهمان بي سرو صداي كافه‌تون هستم و خوشحالم. خوشحالم كه اينجا تو شيراز يه علي آذري(و دوستانش كه كم نيستن) هست كه هفت سالي ميشه هميشه براي عشق فيلم‌ها‏ يه كافه برخورد درست كرده تو دانشگاه علوم پزشكي. راستي اينو به بچه‌هاي شيرازي بگم كه اين هفته هم كانون ساعت ٥ پنج‌شنبه توت‌فرنگي‌هاي وحشي برگمان رو پخش مي‌كنه.

نوشته بودي از قول كلينتون كه در مورد آدم‌ها در بدترين شرايطشون قضاوت نكن‏‌. واقعا اميدوارم اين روزها كسي به فكر قضاوت كردن درباره من يكي نيفته!

يه فيلم بسيار زيبا ديدم wicker park به كارگرداني poul McGuigan با بازي josh Hartnet و Rose Byrne و Diane kruger.

اگه فكر مي‌كني چيزي كه نوشتم به يه خلاصه فيلم هم احتياج داره وارد روزنوشت‌ نكنش.

تماشاي فيلم مانند يك ويدئو كليپ عاشقانه لذت‌بخش است.در آن هيچ چيز حتي شخصيت‌پردازي قهرمانان فيلم جدي گرفته نشده و تنها چيزي كه اهميت دارد عنصري است به نام عشق كه كارگردان به زيبايي و به همراه تدوين سريع و متفاوت فيلم صداگذاري و موسيقي بسيار خوب به آن پرداخته. بيش از هر چيز ديگري فيلم بسيار زيبايي است با كمترين ميزان ديالوگ. و تدوين سريع‌اش در بر هم زدن توالي زماني مخاطب را تا انتها به دنبال خود مي‌كشاند. تدوين فيلم با وجود ضعف‌هايي كه در حضور آشكارش در فيلم دارد اما به خوبي حس سرخوشي عناصر دروني فيلم را منتقل نموده. برهم خوردن توالي زماني حوادث تا انتها حفظ شده به ترتيبي كه هر بار كه فكر مي‌كنيم ترتيب زماني حوادث را يافته‌ايم حادثه جديدي به آن اضافه مي‌شود.

با اين همه چيزي كه باعث شده فيلم در حد يك ويدئو آرت دوست‌داشتني باقي بماند ضعف‌هاي موجود در فيلم‌نامه است. عدم وجود شخصيت‌پردازي در فيلمنامه را حتي بازي‌هاي خوب بازيگران فيلم بهبود نمي‌بخشد. كاراكترهاو حوادث متعدد فيلم هيچ كمكي به پردازش شخصيت قهرمانان فيلم نمي‌كند. بدون اينكه معنا‌بخشي خاصي به داستان داشته باشند ظاهر و به همان سرعت محو مي‌شوند.

تا قبل از پايان‌بندي فيلم اينطور احساس مي‌شود كه فيلم در موضع بي‌طرفانه به بازگويي موقعيت‌ها و احساسات شخصيت‌ها پرداخته و از نتيجه‌گيري سطحي فاصله گرفته است. اما در پايان خوب و خوش قهرمانان فيلم و بلاتكليف ماندن و ناكام‌ماندن عناصر ديگر به نوعي به قضاوت پرداخته.

همیشه گفتم که عشق سفر به مسیرشه.به اینکه به دور وبرت نگاه کنی و چیزهایی رو که ندیدی ببینی و اگر هم دیدی دوباره بهشون زل بزنی. البته اینها همه باید با یه همسفرهای پایه ی این کاره باشه اگرنه همش داری دعا کنی زودتر برسی.اینبار اما سفر ما از تهران ساعت 7شروع شد و ساعت 1 رسیدیم همدانی که با تهران از آزادراه ساوه 4 ساعت راهه و ما کلی خوش گذروندیم تو راه. همدان هم جای خوبیه به شرطی که شهر رو بلد باشی و خوب من هم که تا چند سال پیش به یمن زنده بودن مادربزرگم هر سال سوک سوکی اونجا میکردم میتونم بگم از تهران بهتر بلدمش. پس باز هم خوش گذشت و چادر زدن کنار خیابون و این چندروزه رد شدن هر نیم ساعت یه بار یه کاروان شادی عروسی و بوق و بوق و نخوابیدن شب و کلی عشق و حال دیگه.

دیروز که تولد کافه مون بود قرار بود ظهر تهران باشیم ولی خب رفتیم علیصدر و 11 رسیدیم که 4 رفتیم تو غار. 6راه افتادیم و 11 رسیدیم تهرون. پس نبودن دیروزم اون هم تو روز تولد کافه فقط در راه بودن بود و بس.

کامنت های همه رو خوندم و کلی لذت بردم.از حنانه گرفته که کلی حال داده و خاطرات سحر و نوشته رضا و اون جمله خیلی خوب حمید خودمون و کلی زنده شدن خاطره و از این حرفها.

من که یه روز تو مجله فیلم یه چندخطی در مورد سایت خوندم و بعد از چند روز اومدم و از اون به بعد هم که .........

همین.

با سلام خدمت صاحب باحال کافه و مشتری های با صفاش.

1- از روی پیام های تبریک بچه ها می توان به خلوص نیت و علاقه شون نسبت به کافه پی برد. به خدا غنیمته !

2- امید خان غیایی عزیزم انشا ا... که سفر بهت خوش گذشته باشه.

3- خیلی خوبه که دوست باحالم آقای حمیدرضا خان گل دوباره کامنت گذاشته.

4- از مهدی پور امین و کاوه اسماعیلی هم خبری نیست؟؟؟ یادم باشه امروز یه اس ام اس به مهدی بزنم. چند روزه ازش بی خبرم. البته بهم گفته بود که درگیر کار و درسش هست.

5- حالا که بحث فوتبال هم میشه برای بار n ام عرض کنم که فقط آلمان و بایرن مونیخ و استقلال !!! (کاش بایرن با این قدرت بی نظیر امسالش در لیگ قهرمانان بود- هواداران پرسپولیس هم یه وقت بل نگیرند که بابا تیمت وسط جدوله و ما اولیم. یادتون نره در همیشه رو یه پاشنه نمی چرخه)

6- دیشب " کلاهی برای باران " را دیدم .......

7- دیروز در روزنامه بانی فیلم با ذکر منبع ( سینمای ما ) نقد حنانه رو بر زودیاک دیوید فینچر چاپ کرده بود.

8- وبلاگم با نقدی بر محاکمه ی ایرج قادری آپدیت شده. ممنون میشم سری بزنید و مطالعه کنید و نظرتان را بفرمایید( مثل اون موقع ها شد!!!)

9- جمله یا دیالوگی به ذهنم نمی رسه.

10- در پناه عشق بیکران و جاودان اهورای پاک باشید.

www.cinema-cinemast.blogfa.com

amirreza_3385@yahoo.com

کامنت قبليم دو سه تا ايراد تايپي دارد .فقط اين را داشته باشيد که اولين کلمه بعد از مرداد 86 عروسي است... عروسي دوستم است....همين ديگر .چي شده نکنه فکر کرديد از بس گفتيد تو حمزه نداري خودم هم باورم شده ؟ نخير رفقا آن پرانتز که توي خط اول است (يعني سحر همايي) را من ننوشتم .

خاطره جان انگار تو هم مي خواهي ريسک کني ؟ باشه رفيق .خبرمان کن.

sahar_homaee@yahoo.com

راستی سر گرم سالگرد و اینها بودیم یادم رفت بگویم آرزو خوش آمدی.

من از اون دسته آدمام که روز تولد خودشون رو هم گم می کنن. پس تعجبی نداره اگه آخر از همه (واقعاً آخری ام) بگم:

تولد کافه مان تان شان مبارک.

زیر سایه دوستان گه گاه خوش میگذره!

سلام بچه ها....تولدمون مبارک.باید زود بروم .برای سیاوش عزیزم مینویسم که یادم کرده بود.وقتی روبه راه نیستم نباید بیایم عیشمان را خراب کنم که...لبخند زوری هم که نداریم...حالم خیلی خوب نیست .دلیلش هم این است که یک آدم عادی هستم زیر یک فشار غیر عادی(حتما میدانید این جمله را از کجا کش رفتم)...آن هم وقتی میآیم میبینم سهند خانم که دومین خاطره مشترکمان را رو کرد(بعد از نفس عمیق سینما 22 بهمن)اینبار در آن بیمارستان لعنتی.باید سر مراسمش میبودید و صدای ضجه های مجتبی محرمی را به گوش خودتان میشنیدید.

دیدی سیاوش جان....آمدنم بهر چه بود...به خاطرت آمدم و بوقی زدم.(خدای من همین چند دقیقه پیش واسه نوید نوشتم که بی صدا شکستن آفت این زمانه ست.)

زودیاک را میبینم.پس فردا.اینبار حتمیست.....

با تاخير ؛ تولد کافه تان مبارک جناب قادري

.............................................................

و عرض ادبي خدمت جناب پاکدامن .

سياوش جان خدمتت عارضم که در زمان خواندن آن کامنت شما ، بنده از جاي ديگري کمي عصباني بودم و بلا فاصله آن متن اعتراض را نوشتم . الان که حرف هاي شما و خودم را خواندم ناراحت شدم . اشتباه کردم . از شما و باقي دوستان عذرخواهي مي کنم . اميدوارم منو ببخشيد .

( يه بنده خدايي مي گفت اگه ميخواي هميشه تو ادارات دولتي کارت راه بيفته اول برو با يکي از کارمندا دعوا کن ، بعد از چند ساعت برو با همون آشتي کن . از اين به بعد اون آقا هر موقع کار داشته باشي برات انجان ميده !!!!!‌)

.............................................................

و به قول امير رضا ؛ جمله ي اين دفعه :

هانري ژرژ کلوزو : فکر نمي کنيد فيلم بايد شروع ، وسط و پايان داشته باشد ؟

ژان لوک گدار : مسلما . اما نه لزوما به همين ترتيب .

این تذکری که شما داده اید موضوع دستورزبان نیست بلکه به حوزة رسم الخط مربوط می شود . دستور زبان به نوشتن فارسی یا لاتین و... ارتباط ندارد چیزی است که شما در فکر کردنتان هم باید یاد بگیرید رعایت کنید !

Yes I agree with you!

Yes it's truth!