| | |
سینمای ما-ارغوان اشتری: نورمن جویسن (Norman Jewison) متولد بیست ویکم ژوئیه سال ۱۹۲۶ شهر تورنتوی کانادا. وی پس از فعالیت در تلویزیون وارد عرصه سینما شد. اومحبوبیتی چون ایو بوسه (فیلمساز فرانسوی) برای مردم کانادا دارد. در کارنامه‌ای نورمن جویسن، ۴۶ نامزدی اسکار و۱۲تندیس اسکار به چشم می‌خورد. وی در دوران طولانی فعالیت خود درسینما از سیاه پوستان (درگرمای شب)، ازاقلیت‌های مذهبی (ویلون زن روی بام)، کاتولیک‌ها (حضرت مسیح سوپر استار) حمایت کرد ه و حتی نگاه مثبتی به سارقان جنتلمن (رابطه تامس کراون) داشته است. در این گفت‌و‌گو ی جذاب نورمن جویسن به پرسش‌های مختلفی پاسخ داده وابعادی از نگاه خود به سینما وزندگی را روشن کرد ه است:
-آیا سینما شما را شاد می‌کند؟
-بله! هربار با آرزوهای بزرگ به سینما می‌روم: خندیدین، گریستن و یافتن واقعیت.
- نخستین فیلمی که دیدید چه نام داشت و چند سال داشتید؟
-هفت ساله بودم و در شهر تورنتو برای تماشای گونگا دین (جرج استیونز ۱۹۳۹) و با بازی کری گرانت وداگلاس فربنکس جونیر به سالن سینمای فاکس رفتیم. این فیلم تاثیر عمیقی برمن گذاست که در تمام طول زندگی همراهم بود. سال ۱۹۶۵ این شانس را داشتم که در انجمن فیلمسازان آمریکا با جرج استیونز اسطوره‌ای ملاقات کنم .به او گفتم که چه تاثیری بر زندگی‌ام گذاشته است.
- ارزوی فیلمسازی در شما از کجا می‌آید؟
- از دوران کودکی. در آن دوران تمام وقتم صرف بازگو کردن داستانهایی می‌شد که در فیلم‌ها دیده بودم. در سال ۱۹۶۰ برنامه تلویزیونی «شوی جودی گارلند» را با حضوز فرانک سیناترا و دین مارتین تهیه و کارگردانی می‌کردم که در خلال دوران تمرین برنامه روزی من را به تونی کرتیس معرفی کردند. او که از این برنامه خوشش آمده بود ازمن دعوت کرد تا نخستین فیلمم را در سینما بسازم: چهل پوند دردسر (۱۹۶۲)
- فیلمی که از نظرتان یک سر وگردن بالا‌تر از بقیه قرار دارد؟
- همشهری کین
-کتابی که آرزو دارید از روی آن اقتباس سینمای کنید؟
-همیشه دلم خواسته براساس کتاب اعترافات نات ترنر به قلم ویلیام استایرون برنده جایزه پولیتزر در سال ۱۹۶۸ فیلمی بسازم.
-اگر قرار باشد ادامه ایی بر فیلمهایتان بسازید یا آن‌ها را بازسازی کنید، کدام یک را انتخاب می‌کنید؟
- مایلم دنبالهٔ «روس‌ها دارند می‌آیند» (۱۹۶۶) را بسازم.
-چه نوع حساسیتی به نمایش فیلمهایتان در جشنواره‌های سینمایی دارید؟
- نخست باید کیفیت صدای سالن را چک کنم. سپس به واکنش عمومی توجهم جلب می‌شود.
-فیلمهایتان را مرور می‌کنید؟
-خیر به ندرت. مگر بزرگداشتی برایم برپا شود یا در جایی گیرم بیاندازند!
- سکانسی که دلتان می‌سوزد آن را نساختید؟
-به همین خاطر فیلم‌هایم را نمی‌بینم. سکانس‌های بی‌شماری هست که دیگر قادر به درست کردن آن‌ها در فیلم‌هایم نیستم. سینما چنین ویژگی دارد: زمانی که می‌گویی این حلقه نگاتیو را به لابراتور بفرست. دیگر همه چیز تمام می‌شود.
-سکانسی فراموش نشدنی؟
-در سانست بولوار. زمانی که گلوریا سوانسن برای نمای نزدیک‌اش اعلام آمادگی می‌کند.
-یک نمای نزدیک را نام ببرید که شما را دگرگون می‌کند؟
-نمای نزدیک انتهایی همشهری کین از سورتمه ای به نام رزباد.
-نمای دنباله داری که بر شما تاثیر گذاشته؟
-نمای داخل باشگاه شبانه در رفقای خوب ساخته مارتین اسکورسیزی همه چیزش مرتب وهماهنگ است.
اخرین فیلمی که اشکتان را درآورد؟
-به خاطر ندارم. اما من بندرت در سینما می‌خندم یا گریه می‌کنم.
فیلمی که دلتان خواست بلند شوید وبه خود تکانی بدهید؟
تمام فیلمهای فرد آستر وجین کلی.
کدام بازیگر است که افسوس می‌خورید با او همکاری نکردید؟
کری گرانت.
نام شهری در یکی از فیلم‌ها؟
-شهر بوستن نقش کلیدی در رابطه تامس کراون ایفا می‌کند. فیلم نگاه اصیلی به این شهر دارد.
-به چه نقدی اعتماد دارید؟
-نقدهای ا. او. اسکات از نیویورک تایمز
-ترانه ایی که به اندازهٔ خود فیلم هرگز دوست نداشتید؟
ترانهٔ «آسیابهای بادی ذهن تو» The Windmills of Your Mind «در «ماجراي تامس کراون» که اسکار بهترین ترانه راهم برد.
-به چه فیلمی تعلق خاطر دارید؟
-تریسان (Treason). (نام کارگردان فیلم مشخص نشده ولی دو عنوان فیلم با این نام در سایت IMDBموجود است.)
-هنرمند مطلق؟
-چارلی چاپلین هنرمندی مطلق بود: بازیگر کارگردان آهنگساز ومهمتراز همه داستانگویی بی‌نظیر.
-در سال ۲۰۴۰ سینما..... خواهد بود.
-از بین رفته؟ جایگزین برایش پیدا شده؟ پویا‌تر از گذشته خواهد بود واین را مدیون تکنولوژی‌هایی است که در سالن سینما واقعیت را بازنمایی می‌کنند. من در سال ۲۰۱۲ کمی با تکنولوژی مشکل دارم. ۸۵ ساله هستم وبه سختی می‌توانم آی فون م را در دستانم نگه دارم.
در زمان ساختن کدام فیلمتان کمترین انگیزه را داشتید؟
-بچه سین سیناتی (۱۹۶۵) بابازی استیو مکوئین. این نخستین فیلم درام من پس از دوران اوج دوریس دی بود.
نصیحتی به فیلمسازان جوان؟
-حقیقت را جست‌و‌جو کنند و داستان‌های خوب را روایت کنند. فیلم هم مانند زندگی باید از غم و شادی ساخته شود.
نیمه خالی لیوان یا پرآن؟
-همیشه نیمه پر لیوان!
|
