علي کريمي، خداداد عزيزي و «به رنگ ارغوان»
برنامه "ورزش از نگاه دو" نه تنها انتظارات را برآورده نكرد (حداقل به خاطر اعتبار كوثري) بلكه بسيار ضعيف تر از ساير برنامه هاي ورزشي شد. دعوت همزمان از چند فوتباليست و كشتي گير در كنار تعريف و تمجيدهاي مكرر مجري از ميهمانانش ديگر شوغي براي ديدن آن باقي نمي گذارد. كوثري براي اينكه فوتباليست هاي مهم را به برنامه بكشاند مدام از آن ها تعريف مي كند و متاسفانه نظرسنجي اش را هم بر همين اساس طراحي مي كند. در روز دربي در حالي كه خسرو حيدري و علي كريمي بهترين هاي دو تيم بودند كانديد بهترين بازيكن نشدند و در عوض همان هايي كه به برنامه آمدند جز نامزدها قرار گرفتند (حسين كاظمي و مجتبي جباري و مازيار زارع) كه دست كم بازي كاظمي به هيچ وجه چنگي به دل نزد. اين برنامه برخي ميهمانانش را 15-20 دقيقه به حالت سكون نگه مي دارد. هيچ گاه وارد چالش با كسي نمي شود و كارشناسانش هم بسيار ناكاربلدند (از جمله آن داور پيشكسوت كه 30 سالي از عصر امروز عقب است) تنها نكته مثبت برنامه اما كار اميد گلمكاني است كه در معدود دفعاتي كه در اجرا به كمك كوثري مي آيد خيلي تند نفرات مقابل را مورد انتقاد قرار مي دهد (از جمله اطلاعات خوبي كه در مورد ورزشگاه مشهد، نشستن خبرنگار شيرازي در جايگاه ويژه و دستورات كميته انضباطي داد) و در استاديوم هم دست كم با چند نفر از بازيكنان بحث مي كند. اما در مقابل اين خبرنگار و مجري با استعداد كه تنها اشكالش سعي در تقليد (و حتي درآوردن اداي) ميرزايي است، چندين مجري بي استعداد و جوياي نام هم حضور دارند. بدترين بخش برنامه اما انتخاب تماشاگران نمونه و كشاندنشان به برنامه بود با سوالاتي از قبيل: "به نظر شما بايد اخلاقيات را رعايت كرد؟" و "آيا به تيم مقابل توهين مي كنيد؟" (به راستي چگونه تماشاگر نمونه را از ميان جمعيت 30-40 هزار نفري انتخاب مي كنند؟) جالب اينكه در تصاويري كه از اين تماشاگران نشان مي داد دائما در حال ايستادن و نشستن بودند و كار خاصي نمي كردند كه طبعا اكثر تماشاگران در حالت عادي همينگونه اند.
|