یادداشت امیر قادری درباره دو كمدي دو فيلمساز جوانچرا «هيچ»
سینمای ما- دو كمدي توقيف شده از نسل تازه سينماگران ايراني تا به حال از مهم‌ترين فيلم‌هاي جشنواره بودند.«آتشكار» محسن امير يوسفي و «هيچ» به كارگرداني عبدالرضا كاهاني.
1 - هيچ
خب به اين مي‌گويند پيشرفت. اين فيلم تازه نسبت به فيلم قبلي كارگردانش يعني «بيست» بسيار جلوتر است. حالا مي‌شود به آينده اين فيلمساز اميد بست. ميزانس‌ها روانند و بازي‌ها خوب و در مواردي عالي. حتي نگار جواهريان كه باز‌ي‌اش در «تنها دوباره زندگي مي‌كنيم» را دوست نداشتم، اينجا بازي بسيار خوب و كنترل شده‌اي ارائه مي‌دهد. مهدي هاشمي كه شاهكار است. در شرايطي كه سمبوليسم در سينماي ايران معمولا به نتايج پيش‌پا افتاده و نازلي ختم شده «هيچ» فيلمي است با كدهاي بسيار كه رمزگشايي از اين كدها لطمه‌اي به جذابيت فيلم نمي‌زند. كاهاني در لحظاتي نشان مي‌دهد آدم‌هاي داستانش را دوست دارد پس نمايش تباهي زندگي روزمره‌شان آدم را اذيت نمي‌كند. لحن كمدي فيلم جذاب است و كهنه نيست.
نيمه اولش را شايد بيشتر دوست داشتم ولي حس خوبي كه در پايان فيلم باقي مي‌ماند به كليت آن مربوط مي‌شود. از اين به بعد اكران هر فيلم كاهاني يك احتمال و امكان براي تماشاي يك فيلم خوب خواهد بود.
2 - آتشكار
ايده‌هاي خوب كم ندارد و همين، تماشاي فيلم را در لحظات فراواني به تجربه لذتبخش تبديل مي‌كند. يعني ايده مركزي فيلم، تسلط فانتزي‌هاي مردانه در زندگي روزمره ايراني، تازه و ساختارشكن به‌نظر مي‌رسد و حاصل كار امير يوسفي را به تلنگري در مسير معمول سينماي ايران تبديل مي‌كند. با اين حال مشكل اينجاست كه هيبت كلي فيلم، تشخيص و منش يك فيلم بلند سينمايي را ندارد. فرخ‌نژاد براي بازي در چنين فيلمي بهترين انتخاب است.
اين دو سينماگر جوان ايراني با نيشترهايشان به شكاف‌ها و مناطق حساس، فرهنگ عامه كارشان را انجام مي‌دهند، تاثيرشان را مي‌گذارند و سبب شده‌اند جشنواره فجر تا اينجا از حالت يك رويداد فرهنگي روتين با خيل فيلم‌هاي كم اثرش خارج شود.
«هيچ» عبدالرضا كاهاني بهترين فيلم جشنواره است.
|
