دانلود

مطلبي نوشتم با اين عنوان كه «چرا هيچ گاه در اسكار موفق نبوده‌ايم؟» شايد در روز نوشت بعدي‌ام گذاشتمش ... اما اين پست دو بخش دارد يكي مربوط است به نوشته دوست خوبم مصطفي وفا‌منش كه برايم فرستاده كه حتما بخوانيدش. دوم هم موسيقي تيتراژ فيلم «نفس عميق» كه گويا كار برادر مريم پاليزبان است ...
راستي از پيشنهاد‌هايتان هم ممنون دارم دنبال‌شان مي گردم ...

* اين مطلب مصطفي:

به بهانه بزرگداشت مردي كه دوستش داشتم
امروز دوشنبه 5 ماه رمضون من تو اتاقم دارم به صدای فرهاد گوش می دم . ولو شدم رو سر رسیدم آخه قراره برای رونوشته مهدی چیزی بنویسم ممنونم که مهدی این اجازه رو داد .
نمیدونم از کجا شروع کنم از یک نقد فیلم، از احساس امروزم، از کم‌کم تموم شدن تابستون گرم امسال، از زحمتی که بچه‌ها برای سایت می‌کشن ......
هر کدوم از اینها می تونه چند تا صفحه رو سیاه سياه کنه. ولی دلم چیزی دیگه رو بهم میگه ، میگه که حالا که فرصتی برام پیش اومده از دلتنگی كه دارم مينويسم و از كسي كه مدت زيادي رو من با فيلم هاش حال مي‌كردم،‌ با فيلم‌هاش منو ناراحت مي‌كرد، احساساتيم مي‌كرد، مضطربم مي‌كرد و ياد عزيزان‌ام مي‌انداخت .
خيلي دلم براش تنگ شده خيلي خيلي دلم براش تنگ شده جاي خاليشو كاملاً حس مي‌كنم وقتي خبر مرگ شو از سايت بي بي سي ديدم موهام سيخ شد. اصلاً برام قابل قبول نبود تا چند روزي هم اصلاً‌ حالم خوب نبود چه كنيم كه مرگ خاصيت‌اش اين است كه از قبل با كسي هماهنگ نمي‌كند. از هيچ كس هم اجازه نمي‌خواد مرگ او خيلي ها رو شكه كرد البته اين آخرين شوكي بود كه به همه داد.
ملاقلي پور يك فيلمساز حسي و غريزي بود و بر اساس احساس دروني خودش فيلم مي ساخت يكي از ويژگيهاي مهم او اين بود كه در فيلم‌اش شعار نمي‌داد و قهرمان‌هاي فيلم او از آدم‌هاي معمولي بودند كه بي‌ادعا براي وطن و ناموس جان مي‌دادند . فيلم‌سازي او به دو دسته تقسيم مي‌شد سينماي جنگ و سينماي پس از جنگ در سينماي پس از جنگ از شرايط سختي كه رزمندگان بعد از جنگ دارند به صورت معترضانه به تصوير مي‌كشيد . ملاقلي‌پور هميشه به صورت مستقيم و غير‌مستقيم به سينماي جنگ مي‌پرداخت و هيچ‌وقت به طبقه خود پشت نكرد. رسول ملاقلي‌پور بدون شك جزو بهترين و متفاوت‌ترين سينماگران دفاع مقدس چه از لحاظ ساختاري فيلم‌هايش و چه به لحاظ استفاده خوب از جلوه‌هاي ويژه و به‌تصوير كشيدن شرايط آدم‌ها در آن موقعيت‌هاي جهنمي است. او جمعاً 17 كار بلند در پرونده كاري خود دارد كه «مزرعه‌ پدري‌»اش را از همه بيشتر دوست دارم و هيچ‌گاه سليمان «قارچ سمي» را از ياد نمي برم ...
... اگر زنده بود 53 ساله بود . رسول خيلي زود و ناگهاني از پيش ما رفت . مي‌دانم كه رفيق نيمه راه نبود . روحش شاد، يادش گرامي.


* اين هم موسيقي تيتراژ «نفس عميق»:
(بچه ها  اگر کسی برنامه ای می شناسد که حجم فایل mp3 را کم می کند لطفا به من خبر بدهد. این موسیقی را هم اگر یادتان رفته حتما دوباره گوش کنید حدود 8 دقیقه است و البته به همین دلیل حجم اش هم زیاد است.) (براي دانلود + كليك كنيد)

پي نوشت : نويد يادآوري كرد كه اين موسيقي را مهرداد پاليزبان ساخته.