هميشه به علم نجوم علاقهمند بودم، الانم هستم. البته هيچ وقت يك تلسكوپ خوب نداشتم ولي از ديدن آسمون اونم توي شب خيلي لذت مي برم. خيلي زياد. اگه مي خواهيد انتهاي آرزوهاي منو بدونيد هم بايد بگم؛ دوست دارم يك روز برم مريخ. فكر كنم هيچكس به اندازه من اين سياره سرخ رو دوست نداره.
شايد مهمترين اتفاق نجومي قرن گذشته سفر انسان به فضا و به خصوص قدم گذاشتن بر سطح ماه بود. البته قراره ناسا سال 2020 اولين انسان رو به مريخ بفرسته. براي سفر به مريخ بايد هفت ماه در راه باشيد تا به مريخ برسيد. تازه بايد دو سال هم در مريخ بمونيد تا دوباره اين سياره به مداري برگرده كه كمترين فاصله را با زمين داره و هفت ماه هم طول مي كشه كه برگرديد به زمين، يعني يك سفرتقريبا 3 ساله. تامين سوخت و امكانات فني سفينهاي كه بتونه سه سال دوام بياره و همچنين نيازهاي فضانوردها مثل غذا و پوشاك و ... از جمله مشكلات سد راه اين سفرند.... اما مهمترين مشكل وضعيت روحي فضانوردهاست .... يعني هنوز مطمئن نيستند كه انساني بتونه 2 سال روي مريخ دوام بياره... انسان هايي كه به سطح ماه رفتند اولا خيلي زود برگشتند و دوما فاصلشون از زمين زياد نبود اونها زمين را خيلي بزرگ مي ديدند ولي شما در مريخ، زمين را به شكل بقيه ستارهها و به همون اندازه مي بينيد اين جوري براي 2 سال تحمل دلتنگي و دوري از زمين خيلي سخت مي شه خيلي زياد كه نهايتا منجر به قطع اميد و شايد هم خودكشي بشه. اين مهمترين مشكلي كه دانشمند ها در حال كار روي آن هستند. واقعا علاقه انسان به زميني كه روش زندگي مي كنه وحشتناكه.
همه اينها رو گفتم تا برسم به اينجا كه ديروز براي چندمين بارسكانس نگاه حسرت بار تام هنكس به ماه رو از داخل سفينهاي كه دچارمشكلاتي شده بود و نميتونست روي ماه بشيند را در فيلم «آپولو 13» ديدم واقعا شگفت انگيز و تاثير گذاره. به نظر من آپولو 13 بهترين فيلمي كه درباره فضا و فضانوردي ساخته شده. حسرت نشستن بر سطح ماه رو انگار توي اعماق وجود تام هنكس مي بينيد. اما در جایی دیگر همه حواس ها معطوف به بازگشت به زمین است. این نگاه عاشقانه تام هنکس که بی تاب بازگشت به زمینه همراه با یک حس ترس عجیب(از نرسیدن به زمین) که توی چهره اش می بینید همه چیز رو مشخص می کنه (عکس پایین همین لحظه ست).... لحظه های آخر، صحنه دیدنی شروع سقوط آزاد به سمت زمین و چشم های پر از اشک تام هنکس به همراه اون دیالوگ فوق العاده که به عنوان فرمانده خطاب به دو همراهش می گه:«آقایون، به اینکه با شما همسفر بودم افتخار می کنم» واقعا عالیه ....
سال ها قبل وقتي شوروي سابق در جنگ سرد از آمريكا شكست خورد اين شبه را مطرح كرد كه آمريكاييها هرگز به ماه نرفتند و تصاوير نمايش داده شده همه در يك استوديوي هاليوودي ساخته شده است. البته بعدها كم كم خودشان هم اعتراف كردند كه اين گفته ها صحيح نيست، اما اگر اين شبه هم واقعيت داشته باشد در واقع قدرت صنعت سينما و رسانه را نمايش مي دهد. حالا به نظر شما عكسي كه بالاي مطلب مي بينيد عكس فيلم است يا عكس واقعي؟
بازگشت به روزنوشت هاي مهدي عزيزي