خب به سلامتی تعطیلات عید 86 هم تموم شد. فردا دوباره همه به طور رسمی می رن سر کار و کاسبیشون(هر چند که طفلکی خیلی از همکارام از امروز رفتن روزنامه و خبرگزاری). دوباره همه چی به روال عادی خودش برمی گرده. خیابونا شلوغ می شن، هوا آلوده می شه و سرب و دود تهران رو پر می کنه، بچه های مدرسه ای و معلم ها می رن سر کلاس هاشون، کارمندها توی اداره می شینن و چایی می خورن و اگر حال داشته باشن به کار ارباب رجوع می رسن، بازاری ها و مغازه دارها هم می رن سراغ کاسبی و دودوتا چهارتا می کنن تا قیمت کدوم جنس ها رو بالا ببرن و...
خداررو شکر امسال بر خلاف بقیه سال ها تعطیلات بهتری داشتم. تونستم به خیلی از کارهام برسم، کتاب هایی رو که قبل از عید گرفته بودم، خوندم. فیلم هایی رو که می خواستم ببینم، دیدم.(البته دوتاش هنوز مونده.Good german که هر کاری کردم، نتونستم توی عید خودم رو راضی به تماشایش کنم و the pursuit of happiness که امیدوارم در آخرین ساعات امروز بتونم، ببینمش) از همه مهمتر واقعا خدا کمک کردم و به دیدن کسانی که باید می رفتم، رفتم و امسال هیچکس رو از قلم نداختم. خلاصه امسال از تعطیلات به نسبت سال های پیش، راضی ترم به همین دلیل از اینکه تموم شد، احساس بدی دارم.
کاش روزهایی که آدم احساس خوبی داره، انقدر زود نمی گذشت. عقربه های ساعت مسابقه مزخرفشون رو کمی کندتر و بطئی تر ادامه می دادن و حداقل زمان دیرتر می گذشت، اما می دونید که همیشه برعکسه و روزهایی که آدم احساس آرامش و کمی خوشحالی یا شاید خوشبختی می کنه با سرعتی بیشتر ازسرعت باد می گذره و اثرش هم مثل خودش و به سرعت از بین می ره ،اما روزهایی که با اتفاقات خیلی بدی همراهه، علاوه براینکه اعصاب و انرژی آدمو تحت کنترل خودش درمی آره، اثراتش به مراتب چند برابر روزهای خوبه و ماندگاری بیشتری هم داره.
امروز هم که سیزدهم فروردینه و مردم برای بدر کردن نحسی این روز از خونه می زنن بیرون!هیچ وقت از این رسم سر درنیاوردم. آخه یعنی چی که ملت می ریزن توی طبیعت خدا و به هوای به در کردن نحسی، طبیعت رو در روزهایی که تازه از خواب زمستونیش بیدار شده و با انرژِی، تولد دوباره ای رو تجربه می کنه، درب و داغون می کنن؟ بیچاره روز سیزدهم فروردین که انقدر به نظر بعضی ها نحسه! تا یادم می آد، آخرین تجربه بیرون رفتنم از خونه در روز سیزده به ده یازده سال پیش برمی گرده که با دوستم به همراه خانوادش و مهموناشون بعد از ظهر به هوای اوشان و فشم بیرون رفتیم اما همه راه ها رو یک طرفه کرده بودن و آخر سر از روی ناچاری مجبور شدیم، بیاییم همین پارک یا بهتر بگم فضای سبز دم خونمون و همون جا که خوشبختانه خیلی خلوتتر از جاهای دیگه بود، نحسی رو به در کنیم!؟ از اون به بعد دیگه یادم نمی آد با دوستام یا خودم به همراه خانواده سیزه بدراز خونه بیرون رفته باشم.(خدا را شکر که توی این مورد خانواده من کاملا بی اعتقاد هستند)واقعا که با دیدن اون همه جمعیت توی پارک ها و فضای سبز کنار خیابون ، آدم وحشت می کنه!؟!؟
سفره هفت سین رو هم صبح جمع کردم تا سال دیگه، یک ساعت مونده به سال تحویل پهن کنیم و دوباره بدو بدو تخم مرغ رنگ کنیم و هفتا سین رو کنار هم بچینیم. خداکنه که 86 برای همه سال خوبی از لحاظ کاری باشه همراه با کارهای خوب و دلچسب که به همه و از جمله خودم حسابی انرژی بده. امیدوارم امسال همه در کنار کسانی کار کنند که روز به روز از این همکاری بیشتر لذت ببرند، به همدیگر برای بهتر شدن، کمک کنن و نتیجه کار در یک تلاش واقعا دست جمعی و بدون هیچ حسادت، رذالت و خباثتی آس آس بشه.
دعا کنید برای همه.
بازگشت به روزنوشت هاي گلاويژ نادري
