امیدواریم این متن تجدید دیدار کاربران «سینمای ما» باشد با استاد حمیده خیرآبادی؛ : همسایه های خوبی دارم، و دوستان خوبی/آه که آن روزها دیگر تکرار نمی‌شوند

سینمای ما - مليحه پژمان

حميده خيرآبادي بازيگر نام آشناي سينما، تئاتر و تلويزيون، در سال 1303 در رشت به دنيا آمد. او در فيلمهاي سينمايي و مجموعه هاي تلويزيوني بسياري ايفاي نقش کرده که بي گمان آنها را به ياد داريد. «امير ارسلان نامدار» اولين فيلمي بود که او بازي کرد. خيرآبادي در آن زمان 31 سال داشت. خيرآبادي پس از انقلاب هم در فيلمهاي زيادي نقشهاي متفاوتي ايفا کرد.
ثريا قاسمي هنرمند نام آشنا، فرزند حميده خيرآبادي است که از ايشان بابت هماهنگي براي اين ارتباط و احوالپرسي سپاسگزاريم.
اين روزها حميده خيرآبادي از فضاي هنري کشورمان دور شده، به همين بهانه سراغي از اين هنرمند مي گيرم تا ضمن جويا شدن حالش، پل ارتباطي باشيم بين اين هنرمند با مخاطبان. وقتي با خيرآبادي تماس مي گيرم، از آنجا که از فضاي هنري کشورمان چندان اطلاعي ندارد، قبول گفتگو برايش سخت است. سرانجام قبول مي کند. رشته کلام را به دست او مي دهم تا از هر جايي که دوست دارد صحبت را شروع کند که با مکثي کوتاه مي گويد: «اول از اين که سراغ پيشکسوتها را مي گيريد متشکرم؛ چون اين روزها هر کسي ديده مي شود به يادش هستند و هر که کمتر به چشم مي آيد، به نوعي فراموش مي شود! »
مي گويم: چرا فراموش؟! شما فرزندي داريد که همه را به يادتان مي اندازد.
در ادامه مي گويد: «بله! ولي قبول کنيد که در کشورمان در اين سالهاي اخير، چندان به پيشکسوتان بها داده نمي شود و معمولاً از آنها کم ياد مي کنند.
ياد آن روزها و آن سالهاي گذشته به خير. آدمها حس و حال خاصي داشتند. احترام به بزرگترها هيچ وقت فراموش نمي شد و جوانترها بدون اذن بزرگترها به فضاي هنري پا نمي گذاشتند. ولي متأسفانه امروز همه چيز تغيير کرده و جوانترها، به خاک صحنه خورده ها کمتر بها مي دهند. به نظر من اين کاستي بزرگي است که از تجربه هاي نسلهاي گذشته استفاده نمي کنند، بگذريم... »
وي در ادامه مي گويد: «وقتي سن آدم بالا مي رود درگير بسياري از بيماريها مي شود، من هم از اين قاعده دور نيستم و مشکلات جسمي ام ديگر اجازه کار کردن به من را نمي دهد. چون بازيگر بايد بتواند خوب حرکت کند و در کنار آن از نظر روحي هم بايد آمادگي کامل داشته باشد. استرسهاي کار بازيگري براي سن و سال من ضرر دارد. اين مسايل باعث دوري من از فضاي کار هنري شده است.»
از خيرآبادي در مورد تعامل وي با هنرمندان مي پرسم که مي گويد: «من با بسياري از هنرمندان، بويژه پيشکسوتها تعامل خوبي دارم و آنها هر از گاهي به ديدنم مي آيند و با هم ساعتها صحبت مي کنيم. البته در محيط زندگي ام هم همسايه ها و دوستان خوبي دارم که هميشه به ديدارم مي آيند.»
و اين روزها حميده خيرآبادي اوقاتش را چطور مي گذراند؟! «بيشتر کتاب مي خوانم. هر از گاهي فيلم و سريالها را دنبال مي کنم و گاهي هم با دخترم ساعتهاي طولاني در مورد کارهايش صحبت مي کنيم.»
حميده خيرآبادي از 31 سالگي بازيگري را به شکل حرفه اي آغاز کرده. از او مي پرسم آيا به جوانان علاقه مند هم ورود به دنياي هنر را توصيه مي کند که در اين مورد مي گويد: «اگر علاقه مند به اين هنر هستند بايد در کنار دنبال کردن بازيگري، خيلي از آثار قوي سينمايي کشورهاي ديگر را هم دنبال کنند؛ اهل مطالعه باشند و هرگز خودشان را از ياد گرفتن و به روز شدن دور نکنند، چون زماني که بازيگري، خودش را کامل احساس کند، آن روز بايد مرگ خودش را اعلام کند، زيرا اين هنر ارتباط عميقي با نو شدن دارد و اين قضيه هنرمند را از کليشه شدن و ارايه بازي کسالت بار و تکراري دور مي کند و اين راز ماندگاري هر هنرمندي است.
بسياري از هنرمندان اين روزها ديگر در ميان ما نيستند، اما هنوز هم جاي خالي آنها احساس مي شود و اين تأثير هنر بازيگري است. اميدوارم جوانان علاقه مند به اين حرفه به اين مسايل مهم توجه کنند، زيرا جاذبه هاي ظاهري، تنها انسان را در دوران جواني همراهي مي کند و آنچه تا هميشه مي ماند، ارايه آثار ماندگار است.»
خيرآبادي بيش از هشتاد سال دارد و نزديک به چهل سال از زندگي اش را در عالم هنر سپري کرده است. از ايشان مي پرسم اگر دوباره به دوران جواني اش برگردد باز هم سراغ بازيگري مي رود که با مکثي طولاني مي گويد: «خيلي سخت است، اما بايد بگويم لذت ادامه اين هنر در آن روزهاي سخت و بدون امکانات بسيار بيشتر از اين روزهاست. چون صداقت ها، دوستي ها و گذشت هاي آن روزها غيرقابل وصف و ديدني بود؛ تصاويري که هرگز اين روزها تجربه و تکرار نمي شوند! » (عکس: مریم مجد - سینمای ما)

+ نوشته شده در سه شنبه پانزدهم اردیبهشت 1388ساعت 20:38 توسط محمد تاجیک | نظر بدهید

دانلود

نظرات