به نام خدا

سلام...

سلامی به حالت پریشانی.

سلامی به از خود بیخود بودن.

سلامی به حالت بیش از حد فکر کردن.

سلای به حالتی که نمیدونم اسمشو چی بزارم، ولی خیلی دوستش دارم و تا الان که 17 سالمه فقط 2 بار برام این حالت اتفاق افتاده.... خیلی این لحظات رو دوست دارم.

و

سلامی به مدت 5،6 ماه انتظار...

انتظار،

انتظار برای دیدن یک فیلم،

یک فیلمی که فقط اسمش فیلمه ولی یک دنیاست.(برای من و خیلی های دیگه...)

چیز زیادی از سینما نمیدونستم و داشتم زندگی عادی خودم رو با خوندن درس های رشته ریاضی سپری میکردم که،

که یک چیزی دیدم!

نمیگم فیلم،چون واسه من یک فیلم نیست،مثل جای دیگه ای که گفتم برای من همه چیزه ،همه چیز ،هه چیز تا پایان زندگی....

یعنی ((((((((((((((((((( درباره الی... )))))))))))))))))))

شاید،شاید باور کردنی نباشه ولی من ...

قبل از دیدن فیلم، من سوم ریاضی بودم و کم کم داشتم واسه کنکور خودمو آماده میکردم ولی...

ولی،

الان چند ماهی است دارم میانگین، بدون کلاس های پیش روزی 6،7 ساعت(فعلآ) فقط و فقط کتاب های هنر رو میخونم و همه ی تلاش خودم و میکنم تا به علاقم،هدفم و همه چیزم و.... برسم.

خوب بگم چرا حالم اینقدر .....................................

هر چی فکر کردم،بخدا نتونستم کلمه ای پیدا کنم تا بگم حالم چه جوریه ولی فقط یگم : خیلی خیلی یه جوریم !

دیروز (یک شنبه 24/11) بالاخره 6 ماه انتظارم (حدودای زمانی که این خبر رو شنیدم که قراره ساخته بشه)

به سر رسید و ساعت 1 در سینما بهمن وارد سالن شدم و........

بالآخره بعد از چند ماه دیدن عکس های مختلف از سایت فیلم و مثل دیوونه ها نگاه کردن بهشون (حتی تا چند ساعت) میتوستم نسخه اورجینال رو ببینم.

بخدا تو حس خودم نبودم،باورم نمیشد نسخه اورجینال رو میخوام ببینم ولی شد.

به جون خودم تو چند جای فیلم که بعدآ میگم،تعداد کمی میخندید،تعداد زیادی هم به فیلم دقت میکردن و من،من پنج الی شش صحنه ی فیلم اشکم اومد.

سه صحنه ی حجت صمدی (شهاب حسینی) ، یک صحنه ی ترمه (سارینا فرهادی ) و یک صحنه لیلا حاتمی و پیمان معادی با هم و یکی دو صحنه هم راضیه.............................(ساره بیات)

من نظری نمیتونم،نمیشه،برام سخته درباره فیلم (برای من...) بگم...

یک حس عجیبی دارم..............

الانم که دارم این پریشون نامه رو مینویسم دارم آهنگ سونگ فر الی از آندریا بایوا ر رو گوش میدم و واقعلآ یک فیلم چی میتونه باشه !!!!!

اصلآ قصه فیلم رو نمیگم و هیچ جا و هیچ شخص و هیچ شی این فیلم قابل مقایسه نیسن(حداقل برای من) ولی، ولی این قول رو بهتون میدم ،قول قول قول قول میدم که بازیه(اگه اسمش بازی باشه) خیلی خیلی تفاوتی از شهاب حسینی میبیند ...... بی نظیر بود....

یکی از صحنه های آخر که خودشو میزنه (شاهکارش،البته همه چیز شاهکاره) همه براش دست زدن و همه احساسی شدن.

اگه الان بگم اشکم ریخت روی دکمه های کیبورد.......................................

یک چیز جالبه دیگه بگم اونم اینکه بغل دستیه من یک پسر حدودآ 25 ساله بود که با دوستش اومده بودن فیلم رو ببینن.

در حین فیلم چند چیز به هم گفتن که جالبه بگم:

اوایلش یکیشون به دوستش با حالت تعجبی گفت : چی ساخته ؟

بعد وسطاش اون یکی به دوستش گفت : ببین تو میخوری و میخوابی مردم اینجوری زندگی میکنن... و آخراش هم به هم گفتن که آخرش قشنگ شد....

کل لحظاتی که تو سالن بودم سه بار تشویق کردن:

اول همونطور که گفتم واسه شهاب حسینی،دوم وقتی تیتراژ پایانی شروع شد همه بلند شدن و محکم دست زدن،بار سوم هم وقتی تیتراژ توم شد و این نوشته اومد که

جدایی نادر از سیمین

1389

وقتی هم رفتم واسه رای گیری همه و همه و همه به خوب رای دادن،یک جوری که از صندوق خوب برگه ها میخواستن بریزن بیرون.(حتی یک نفر هم متوسط و ضعیف ننداخت(تا اون پنج دقیقه ای که من میدیدم))

وقتیهم که اودم بیرون صف واسه سانس های بعدی بیش از ............... متر بود.

فقط یک خواهشی ازتون دارم اونم اینکه برام دعا کنید تا کنکور 90 هنر یک رتبه ای بیارم که دانشگاه یا دانشکده های هنر تهران بتونم علاقم رو.................................

و بهتون قول مید که اگه این اتفاق بیوفته.............................................................

قول !!!!!

حرف آخرمم اینه که ( ((جدایی نادر از سمیین))-((درباره الی...))-((چهار شنبه سوری))-((شهر زیبا))-((رقص در بار)) واسه من فیلم نیستن....................................

زندگیمن !!

و

مرسی

اصغر فرهادی.