| | |
سینمای ما- شاهین امین: خوشایند نیست هر بار و به دلایل مختلف از عملکرد نسنجیده برخی از مدیران سینمایی انتقاد کرد، چراکه هر روز در حوزه فرهنگ شاهد اتفاقاتی هستیم که توجیه قابل قبولی نداشته و حتی گاهی به ضرر اقشار فرهنگی تمام می‌شود.
یکی از همین مشکلات، معضلی است که نام آن را فیلم‌سوزی گذاشته‌ام. انتقاد از کیفیت بد برخی از فیلم‌هایی سینمایی که دور از شان و شخصیت مخاطب سینمای ایران است، مسئله‌ای تکراری است که حتی صحبت کردن درباره آن نیز کلیشه شده، اما عملکرد مدیران سینمایی که مجموع آنها زمینه‌ساز برخی معضلات سینما شده، قابل چشم پوشی نیست.
با نگاهی به اکران این روزهای سینمای ایران نوعی نابسامانی در اکران را به خوبی متوجه می‌شویم. احساس می‌کنم موضوع همزمانی اکران تعداد زیادی از فیلم‌های سینمایی در سینماهای محدود کشور دقیقا شبیه «از آن طرف بام افتادن» شده است.
کمتر کسی است که با تنوع اکران در سینماهای کشور مخالف باشد چرا که چنین امری فی‌نفسه و در هر کشوری باعث خوشحالی و مسرت مخاطبان سینما و خصوصا اهالی فرهنگ آن کشور، اما سئوال اساسی اینجا است که آیا تا به حال مدیران فرهنگی ما از خود سئوال کرده‌اند که آیا ظرفیت سالن‌های سینماهای ما به اندازه اکران فیلم‌هایی که هر هفته پروانه نمایش آنها صادر می‌شود، هست؟
و یا اصلا چه تعداد از مردم ما با قیمتی که برای بلیت سینماها تعین شده، علاقمند و توانا به انتخاب «دیدن فیلم روی پرده سینما» هستند؟ در حال حاضر 12 فیلم به اکران سینماهای کشور رسیده است و این تعداد فیلم اساسا با تعداد محدود سالن‌های سینمایی ما همخوانی ندارد!
از سویی دیگر نمایش این فیلم‌ها در شرایطی که کیفیت اکران آنها به هیچوجه مناسب نیست دقیقا شبیه نمایش ندادن آنها است. «سن پطرزبورگ»، «لطفا مزاحم نشوید» و «ملک سلیمان» سه فیلمی است که هر کدام در ژانرهای متفاوت به اکران رسیده است و حقیقتا می‌توان آنها را جزء فیلم‌های با کیفیت این روزهای سینمای ایران دانست، اما حقیقتا کدام یک از آنها در مدت اکرانشان فروش قابل قبولی را به دست آورده است؟
متاسفانه باید گفت حتی فیلم‌های خوب ما قربانی چنین شرایط نابسامانی شده است. امیدوارم صحبت در مورد شرایط بسیار بد اکران فیلم‌ها در نهایت تلنگری باشد به مدیران فرهنگی که تا زمانی باقی مانده است فکری به حال سینمایی که هر روز ضعیف‌تر از روز قبل می‌شود، بکنند.
|
