| | |
سینمای ما- وضعیتی که برای سینمای ایران با اجرای طرح شکستخورده 20 سال قبل به وجود میآید، تاسفبار و ناراحتکننده است. طرح اکران فیلمهای سینمایی زیر نظر دولت و براساس برنامههایی که از سوی این بخش اعلام میشود، دو دهه قبل انجام شد و نتیجهای غیر از شکست نداشت.
وقتی 20 سال قبل ارشاد مسئولیت تصمیمگیری در مورد اکران فیلمهای سینمایی را برعهده داشت هنوز صنف به قدرت کنونی نرسیده بود و از سوی دیگر تمامی بخشهای سینما تحت نظر دولت اداره میشد. در آن وضعیت که هیچ نهاد دیگری همانند دولت قدرتی در سینما نداشت، برنامهریزی در مورد اکران فیلمهای سینمایی توسط دولت امری چندان دور از انتظار نبود، هرچند در همان شرایط نیز روشن شد این شیوه چندان به صلاح سینمای ایران نیست و در نهایت نیز شکست علنی آن موجب شد مسئولیت برعهده نهاد دیگری واگذار شود.
صنوف در این مرحله وارد شدند و تصمیمگیری در مورد اکران فیلمهای سینمایی از سوی این بخش اتفاق افتاد، هرچند در طول مدت زمانی که صنف نیز عهدهدار این مسئله بود، مشکلاتی به وجود آمد و کارها بدون اشکال و ایراد پیش نمیرفت، اما به هر حال اینها مواردی بودند که میتوانستند به مرور برطرف و وضعیت را برای ارائه کار بهتر از شورای صنفی نمایش فراهم کنند.
از کسی پنهان نیست وقتی یک مدیر دولتی مسئولیت مستقیم تصمیمگیری در مورد اکران فیلمهای سینمایی را برعهده میگیرد، اعمال سلیقه از سوی او اجتنابناپذیر خواهد بود. مسئله این است در هر مقطعی مدیری مسئولیت را برعهده میگیرد و با تغییر مدیران سبک و سیاق کارها نیز تغییر پیدا میکند. این تغییر رویه آسیبی جدی را متوجه سینمای ایران و فعالان این عرصه میکند. هر مدیری تعریفی متفاوت ارائه خواهد کرد و اینها سینماگران را سردرگم میکند.
اعمال سلیقه مهمترین حاصل این شکل مدیریت است که عملاً مفاسد سیستم مدیریت دولتی محسوب میشود. صنوف میتوانند در مورد اکران فیلمها با یکدیگر وارد مذاکره شوند و بدون اعمال سلیقه شخصی به جمعبندی برسند، اما با ورود مدیران دولتی شرایط کاملاً به ضرر سینماگران تغییر میکند.
|
