سینمای ما- مائانتا اعتصامي: فيلم " طهران ، تهران" به مانند عنوانش فيلمي است دو اپيزودي كه اپيزود اول را با توجه به "ط" دسته دارش كه نشانه ي تمامي نوستالژي پنهان پشت يك اسم و يك شهر است،" داريوش مهرجويي" كارگردان قديمي تر كه حالا ديگر گرد سفيدي روي موهايش نشسته و يادآور چندين سال سينماي دوست داشتني براي همه ماست كارگرداني كرده است.
داريوش مهرجويي از سرگشتگي هاي فلسفي "هامون" و تنهايي و انزواي "ليلا" و " پري" عبور كرده و حالا كه دنيا را با عينك سال ها تجربه و زندگي مي بيند به رضايت و سرخوشي " مهمان مامان" و حالا اپيزود " طهران" رسيده است. اپيزود "طهران " با وقوع يك فاجعه و تنش شروع مي شود. در لحظه ي سال تحويل سقف خانه اي فرومي ريزد و اين يعني يك چالش پيش روي خانواده ي داستان. بهترين ملات براي ساختن فيلمي اجتماعي و پراز تلخي . خانه اي كه خراب مي شود و خانواده اي كه تمام خوشي عيدشان قاعدتا بايد خراب شود . اما اين بار پشت سكان فيلم كارگرداني نشسته كه آن قدر زندگي كرده كه بداند پشت هر زشتي و سختي ، چه زيبايي ها پنهان شده است. بعد از آوارشدن سقف خانه بر روي سر خانواده ي چهارنفره ي " نجيب" ، اين خانواده براي گذراندن روز اول عيد ، با يك تور تهران گردي همراه مي شوند . توري كه تمامي مهمانانش مردان و زن هاي مسن و دنياديده اي هستند كه يك جورهايي تماشاگر احساس مي كند انگار با همكلاسي هاي سابق و همراه هاي دوران جواني خود مهرجويي همسفر شده است. پيرمرد و پيرزن هاي خوشحالي كه از همه نوعي مي توان بينشان پيدا كرد . از عاشق گرفته تا بهانه گير. و اين سفر تهران گردي بهانه اي مي شود تا تماشاگرهم با مسافران همراه شده ،پوسته ي بيروني تهران را كه هميشه برايش شهري بوده پر از دود و ترافيك و ازدحام بشكافد و به قلب تپنده و داستان هاي اين پايتخت حالا پير نزديك شود. در واقع اين اپيزود به همه مان نشان مي دهد كه مي توان يك فيلم كاملا سفارشي و تبليغاتي را طوري ساخت كه هم سينما باشد و لذت بخش و هم اهداف تهيه كنندگانش را برآورده كند. از موسيقي اين اپيزود نبايد بي تفاوت گذشت كه بار اعظم نوستالژي تهران پير را بر دوش مي كشد. بازي هاي فيلم به خصوص بازي " پانته آ بهرام" بسيار چشمگير و باورپذير است و تمامي بازيگرها ، حتي مسافران تور تهران گردي خيلي خوب خودشان را با دنياي جلوي دوربين وفق داده اند و تمام اين ها در درآوردن فضاي رئالي كه مشخصه ي فيلم ديگر مهرجويي يعني " مهمان مامان" هم بود كمك كرده است. پايان فيلم به همان حلاوت و خوش بيني " مهمان مامان" است. بايد به مهرجويي كه از " گاو" تا " طهران" آمده است و تلخي "سنتوري" و توقيفش را چشيده اعتماد كرد و از خوش بيني اش لذت برد. مهرجويي آن قدر پيرهن پاره كرده است كه بداند چنين خوش بيني هايي را مي توان در ژانر علمي – تخيلي طبقه بندي نكرد .
اپيزود دوم را كارگردان جوان تري ساخته است ، " مهدي كرم پور". كارگرداني كه آن قدر جوان هست كه هنوز معترض باشد و ايده آل گرا. پس از ديدن شعارهاي اپيزود " تهران" شوكه نشويد. اپيزود "تهران " ، صداي اعتراض نسلي را به تصوير كشيده كه نه اهل مسامحه است و نه اهل محافظه كاري و در لفافه سخن گفتن. درست كه سينما جاي مستقيم حرف زدن نيست . جاي تصوير است نه شعار و سخنراني. درست كه سينما اول سرگرمي است و آخر كلاس درس. اما " تهران" تلاشي محترم است در راستاي زدن حرف هايي كه بخشي از بغض جوان هاي امروز است. داستان سعي دارد عكس العمل عده اي جوان به مسئله اي را نشان بدهد كه شايد در وهله ي اول مسئله ي خيلي ها نباشد و صرفا لغو يك كنسرت موسيقي به نظر برسد اما در عمق بيشتر خيلي حرف ها دارد. مشكل تنها لغو كنسرت يك سري جوان نوازنده نيست. حرف ، حرف اعتمادنكردن است. حرف از " خودي ندانستن" جوان . اپيزود دوم ، خيلي خود را درگير روايت داستان نمي كند . بيشتر سعي دارد به دغدغه هاي جواناني نزديك شود كه بهانه ي فيلمش هستند. گروهي كه شايد جذاب ترين فردشان " رضا يزداني" خواننده شناخته شده ي سبك " راك" باشد. " راك" خودش سبك اعتراض است و اين اعتراض را صداي محكم و خش دار يزداني بهتر از هر چيزي تكميل مي كند. شايد بازي " رضا يزداني " در فيلم ديده نشود و در واقع يزداني فقط خودش را اجرا كرده باشد ، اما بي شك هرگونه حضور ستاره هاي عرصه هاي ديگر در سينما ،هميشه جذاب بوده است. مطمئنا پرداخت داستاني و شخصيت ها خيلي قوي نيست و همان نچسب بودن آدم هاي قصه ي قبلي كرمپور يعني " چه كسي امير را كشت؟" اين جا هم ديده مي شود . اما بدون شك لذت ديدن اجراي تخيلي گروه در آخر فيلم كه حدود هفت دقيقه آخر اپيزود دوم فيلم را در برگرفته باعث مي شود كه تماشاگرها با حس خوبي از فيلم سالن را ترك كنند. در آخر بد نيست يادآور شويم كه فيلم قرار بود در سه اپيزود تهيه شود . و كارگردان اپيزود ديگر " سيف الله داد" باشد كه وقتش در اين دنيا تمام شد و ساخت اين اپيزود در تقديرش نبود. فيلم به " داد" تقديم شده است. روحش شاد...
منبع :
سینمافا
به روز شده در :
شنبه 7 فروردين 1389 - 11:22
| |
نظرات
فیلمی
يکشنبه 8 فروردين 1389 - 13:8
10
" بدون شك لذت ديدن اجراي تخيلي گروه در آخر فيلم كه حدود هفت دقيقه آخر اپيزود دوم فيلم را در برگرفته باعث مي شود كه تماشاگرها با حس خوبي از فيلم سالن را ترك كنند." با این کاملا موافقم:)
هیراد
سه‌شنبه 10 فروردين 1389 - 22:7
5
اپیزود اول داریوش مهرجویی شاهکار بود و اپیزود کرم پور بسیار ضعیف و شعاری و مصنوعی .
فرهود
جمعه 13 فروردين 1389 - 7:47
-4
درودبراستادکه بازهم از هیچ همه چیزساخت
بهنام
دوشنبه 16 فروردين 1389 - 22:5
15
از موسیقی زیبای بهروز صفاریان در اپیزود اول نمیشه گذشت
مونا
شنبه 28 فروردين 1389 - 6:13
4
قسمت اولفیلم فوالعاده بود
لیلا
جمعه 10 ارديبهشت 1389 - 9:40
-6
قسمت اول فیلم یک تلاش ناموفق و نافرجام در مورد یک ایده نا پرورده بود و قسمت دوم فیلم یک اثر اجتماعی و سیاسی بسیار زیبا بود که به کمک موسیقی حرفش را تمام زده بود
فافان
دوشنبه 13 ارديبهشت 1389 - 8:17
11
این فیلم نگاه نسل قبل از انقلاب و نگاه نسل بعد از انقلاب است. گروه اول فکر می کنند ما باید پیرو آنها باشیم چون جنگیده اند و خون داده اند!!! ولی در نمی کنند که ما هم خواسته های خودمان را داریم و اگر روزی لازم باشد ما هم می جنگیم ولی منت بر سر نسل بعدی نمی گذاریم. طهران تهران فیلمی است بر اساس حقیقت زندگی مااااااااا.... فکر میکنم حرف نداشت
امیرحسین
شنبه 16 مرداد 1389 - 22:27
-11
بازی رضا یزدانی خیلی ضعیف و آماتور بود اما موسیقی پایان فیلم بسیار خوش ساخت و دلنشین بود. تماشای اپیزود اول خصوصا بخش های پایانی که شادی سالمندانی تنها و بی کس را نشان می داد فقط از عهده کارگردانی چون استاد مهرجویی بر می آمد. پایانی شیرین و زیبا ، آنقدر که اشک را در چشمان بسیاری از تماشاگران به چشم دیدم. آفرین بر هنر داریوش مهرجویی :-)
اپیزود اول فیلم که دیگه تقریبا یه داستان بیشتر نیست و دیگه تو این زمونه شاید جک باشه ولی در عوض اپیزود دوم صدا و نظر همه ی جوون های ایران هست جوون هایی که کسی حاضر به گوش دادن به حرفاشون نیس
یه بار، دنیا رو از نگاه من ببینید
شده یه بارم پای صدای من بشینید
سولماز
سه‌شنبه 31 مرداد 1391 - 23:56
1
حرف دل
با اپیزود اول اصلا کاری ندارم معمولی بود...ولی دومی عالی بود محشر بود...متن ترانه واهنگ سازی .انتخاب این هنر پیشه ها شبیه یک معجزه در سینمای ایران بود واقعا موهای تنم سیخ میشه این اپیزود رو میبینم صحنه اخر عالی بود اهنگش حرف نداره نمیدونم از کی تشکر کنم ما جوونا وقتی این اهنگ رو میشنویم حتی هزار بارهم بهش گوش بدیم میگیم: اگه عاشقت نبودم پا نمیداد این ترانه....بیخیال بدبیاری زنده باد این عاشقانه......شاعر عزیز دوستت دارم.اهنگ ساز گل کاشتی..خواننده ها ما حالیمونه باچه حالی خوندین...زنده باشین....
