برای نخستین بار در "سینمای ما" بخوانید: حرف‌های استیون اسپیلبرگ درباره «لینکلن»
سر صحنه همه دانیل دی-لوئیس را آقای رئیس‌جمهور خطاب می‌کردیم!
سینمای ما- یاس قانعی: استیون اسپیلبرگ مشغول ساختن زندگی نامه شانزدهمین رئس جمهور امریکا آبراهام لینکلن با نقش آفرینی دانیل دی-لوئیس در کسوت لینکلن است. در جدید‌ترین تصویری که از آبراهام لینکلن (با بازي دانیل دی -لوئیس) منتشر شده می‌توان پی برد که ستاره فیلم‌هایی چون پای چپ من و خون به پا خواهد شد چگونه در قالب لینکلن فرو رفته است.
استیون اسپیلبرگ در گفت‌و‌گویی ابراز کرد که دانیل دی -لوئیس نه تنها توانست شباهت ظاهری با رئیس جمهور آبراهام لینکلن را به دست آورد، بلکه کیفیت اندیشمندی ناملموسی از لینکلن را درک کرد که از او یک رئيس‌جمهور فوق العاده ساخت.
اسپیلبرگ می‌گوید: «لینکلن زندگی درونی بسیار بسیار پیچیده و در عین حال بی‌‌‌نهایت روشني داشت. او به دقت مسائل را بررسی می‌کرد. به دقت صحبت می‌کرد. با هردو جبهه موافقان و مخالفان موضوعات به بحث می‌نشست. در تصمیم گیری نهایت دقت را مبذول می‌کرد. در حقیقت موافقان و مخالفان او اغلب ازتصمیم گیری‌های بی‌‌‌نهایت طولانی مدت او لب به انتقاد می‌گشودند.»
فیلم لینکلن به چهار ماه آخر زندگی این رئیس جمهور و استراتژی‌های سیاسی می‌پردازد که وی در دوران جنگ‌های انفصال اتخاذ کرد؛ تصمیماتی که به دوران برده داری پایان داد.
اسپیلبرگ می‌گوید: «فیلم ما درباره رهبری است که تصمیمات سختی گرفت و در مقابلِ مخالفانِ قاطع، مشکلات را به خوبی حل کرد.»
بازیگران مشهور دیگری در فیلم لینکلن نقش افرینی می‌کنند از جمله دیوید استرا‌ترین در نقش وزیر امور خارجه، جوزف گوردو -لویت (پسر آبراهام) گالیور مک گرت (تد پسر دیگر آبراهام) سالی فیلد (همسر آبراهام، مری تاد) تامی لی جونز (مشاور آبراهام تادئوس استیونس) که به قول اسپیلبرگ یک عضو رادیکال از حزب لینکلن بود.
دانیل دی-لوئیس سر صحنه چه می‌کرد؟
می‌گویند دانیل دی -لوئیس سخت گیرانه تلاش کرد تا خود را در ذهنیت مردی قرار دهد که در اواسط سال‌های ۱۸۶۰ رئیس جمهور امریکا شد و به همین خاطر از وسایل قرن بیست و یکمی در دوران فیلمبرداری ابدا استفاده نمی‌کرد!
اسپیلبرگ در این باره می‌گوید که ستاره فیلمش آن چنان هم غرق نقش نمی‌شد که از شناختن دنیای مدرن پرهیز کند: «دانیل همواره حواسش به چیزهای مدرن اطراف خود بود. وی هرگز وارد وضعیت گریز (در روان‌شناسی fugue state) نمی‌شد. همه این حرف‌ها بش‌تر شایعه است تا نشان از تکنیک داشته باشند.»
افراد گروه حتی خود اسپیلبرگ دی-لوئیس را سرصحنه آقای رئیس جمهور خطاب می‌کردند. اسپیلبرگ در توضیح این کار می‌گویدکه به خاطر حفظ فضا دست به این کار می‌زدند: «من همه بازیگران را با نام شخصیت‌‌هایشان صدا می‌زدم. به نظرم این کاری بود که کمی برای حفظ اصالت لازم بود. شاید بیشتر برای خودم تا دیگران»