گزارش سومين شب كارگردانان ايران در يادبود سيف الله داد
حال ما خوبست،اما تو باور نكن
سينماي ما- پريا صوفي:
امسال سيزدهمين جشن خانه سينماي ايران از همان ابتدا،سر و صداهاي زيادي به پا كرد. صحبت از غيررقابتي شدن جشن بود و مخالفان و موافقان اين طرح با هم سر اهداي جوايز يا برگزار كردن يك جشن خودماني جروبحث مي كردند. اما خود جشن خانه سينما چند سالي است كه به بخش هاي مختلف تقسيم شده است. يكي از جشن هايي كه در حاشيه جشن خانه سينما برگزار مي شود و از مهمترين آن ها هم هست،شب كارگردانان سينماي ايران است. شبي كه فيلمسازان ايراني گرد هم مي آيند و از همكارانشان تقدير مي كنند. امسال اما كمي قبل از شب كارگردانان،جامعه سينمايي ايران يكي از كارگردانان خوب و خانه سينما يكي از متعهدترين و دوست داشتني ترين اعضايش را از دست داد: سيف الله داد.از همين رو قرار شد كه امسال شب كارگردانان هم بدون تقدير و تنديس هاي مرسوم برگزار شود و فقط شب يك نفر باشد: شب سيف الله داد.
سومين جشن كارگردانان سينماي ايران در فضايي متفاوت و با حال و هوايي متفاوت يك شنبه شب در باغ موزه سينماي ايران برگزار شد. مراسم افطار بود و يادواره مردي كه براي اهالي سينما خيلي عزيز بود.
ميزهاي افطار را در باغ موزه سينما چيده بودند و جلوي خود موزه دكور عظيمي برپا كرده بودند از نگاتيو و كلاكت و عكس هاي داد. بايد اعتراف كرد هر چند طراحي صحنه كامل و بي نقص نبود اما به نسبت دكورهاي اين چنيني كه در جشن هاي مختلف سينمايي زياد مي بينيم،جذاب تر و آبرومندانه تر بود. خدا را شكر كه در برنامه ديشب از گروه هاي موسيقي مختلف، از محلي گرفته تا گروه كر و رقص چوب، خبري نبود! همه چيز خيلي آرام برگزار شد. ولي تا دلتان بخواهد سخنراني داشتيم.
سر سفره افطار خانه سينما،همه جمع بودند. از ناصر تقوايي و بهمن فرمان آرا و كيميايي و افخمي تا كارگردانان نسل بعدي مثل شهبازي و نعمت الله. همه اقشار دست اندر كار سينما براي اداي احترام به مردي كه دوره معاونتش براي سينماي ايران از شيرين ترين دوره ها بود،جمع شده بودند. از سردبير مجله هاي فيلم و دنياي تصوير بگيريد تا تهيه كنندگان سينماي ايران.
مراسم با تلاوت آياتي از قرآن مجيد شروع شد و رفتيم سراغ سخنراني ها.
اجراي مراسم برعهده مهدي كرم پور بود. كرم پور هر چه كارگردان خوبي است و فيلم و تيزرهاي جذاب مي سازد اما نمي دانم چرا براي اجراي مراسم از اين هنرش استفاده نمي كند. مراسم يك شنبه شب كشدار و بدون هيچ حرف و حركت جذابي اجرا شد. مي دانم كه قرار بود مراسم بزرگداشت باشد اما بزرگداشت مردي از اهل هنر و سينما بايد فرقي با يك مراسم عزاداري معمولي داشته باشد. حداقل كاري كه مي شود در اين مراسم انجام داد محدود كردن وقت سخنراني است. اين كه هر كس هرچقدر مي خواهد و هر چه مي خواهد پشت ميكروفن مي گويد، واقعا از حوصله حضار خارج است.
كرم پور مراسم را با سخناني شاعرانه آغاز كرد و سپس از داد سخن گفت:«او مردي بود كه به جز خودش به همه اهالي سينما و هنر فكر مي كرد. در حالي كه ما اگر بخواهيم جلوي خانه مان را كاشي كنيم، فقط به خانه خودمان فكر مي كنيم. داد به خانه همه فكر مي كرد و براي همين هم تصميم گرفتيم امشب به جاي تقدير از چند كارگردان،فقط از سيف الله داد سخن بگوييم.»
اولين سخنران عليرضا رييسيان، رييس كانون كارگردانان ايران بود كه در ابتداي سخنانش از حضور جعفري جلوه معاونت سابق سينمايي در مراسم تقدير كرد و او را تنها مدير فرهنگي اين دوره دانست كه در همه مراسم سينماي ايران شركت كرده است. او ابراز كرد:«كارهاي اثرگذار داد از عدد و رقم بيرون است. او پس از آن كه به مسئوليت معاونت سينمايي رسيد شوراي اكران را راه‌اندازي كرد و امور اكران را به دست سينماگران سپرد، مميزي را تا حد زيادي حذف كرد و اقدام مهم ديگرش، تشكيل شوراي عالي سياستگذاري سينماي ايران بود كه با جمعي از مديران ارشاد و دست‌اندركاران سينما برگزار شد. »
بهروز افخمي و عليرضا داوودنژاد سخنرانان بعدي مراسم بودند كه از دوستي و رابطه شان با داد صحبت كردند.
محمدعلي نجفي از شخصيت و كارهاي داد چنين تعريفي كرد:«او مي خواست براي سينما قانون تعيين كند.»
اما سخنان بهمن فرمان آرا از همه جالب تر بود: «وقتي مازيار ميري با من تماس گرفت كه درباره داد صحبت كنم با خودم گفتم چرا من؟ او دوستان صميمي تر و نزديك تري دارد اما بعد ديدم كه اين مرد به گردن من حق داشت. او فيلمسازي بعد از انقلاب مرا كليد زد. روزي كه به معاونت سينمايي رسيد، بلافاصله از من دعوت كرد تا جلسه اي داشته باشيم و طرح فيلمم را ارائه كنم.آن موقع مي خواستم پروژه «از عباس كيارستمي متنفرم» را كليد بزنم. او برايم توضيح داد كه مي توانم الان فيلم را بسازم ولي بايد به بعد از نمايش فيلم و كارهاي آينده ام هم فكر كنم. آخر همان جلسه بود كه طرح «بوي كافور،عطر ياس» به ذهنم آمد و وقتي با داد مطرحش كردم،خيلي استقبال كرد و گفت كه همين را شروع كن. وقتي بيمار شد و براي ملاقاتش به بيمارستان رفتم، توقع داشتم كه از بيماريش عصباني باشد اما ديدم كه خيلي آرام و پذيراست. نمي گويم خوشحال بود اما حس خشم هم نداشت. به گمانم اين آرامش به خاطر ايمان راسخش بود.»
آخرين سخنران مراسم محمدمهدي عسگرپور دبير خانه سينما بود. كه ضمن تقدير از داد،تنديسي به يادبود او به همسرش تقديم كرد. همسر داد گفت:«از حسن انتخاب خانه سينما براي برگزاري مراسم در اين محل سپاسگزارم. چون من و ايشان سال هاي با هم در اين جا همكاري مي كرديم و مي دانم كه روحش در اين جا حضور دارد.» قرار شد حضار پوستري را به ياد سيف الله داد امضا كنند كه در پايان به خانواده اش تقديم شود. و بعد مراسم در ميان برگريزان درختان باغ فردوس و چند قطره باران و ياد سيف الله داد به پايان رسيد.