بازیگران: پگاه آهنگرانی، پارسا پیروزفر، نازنین فراهانی، محمد بحرانی، شیرین یزدانبخش، فراز مدیری، ستاره اسکندری
«نزدیکتر» به کارگردانی مصطفی احمدی و تهیهکنندگی سپهر سیفی
که ششمین محصول «ایران نوین فیلم» است، داستان آن درباره خانوادهای است که
بعد از مدتها دور هم جمع میشوند.
پگاه آهنگرانی و پارسا پیروزفر برای اولین بار در این فیلم همبازی شدند.
نازنین فراهانی، محمد بحرانی، شیرین یزدانبخش، فراز مدیری و ستاره اسکندری
دیگر بازیگران این فیلم هستند.
شعار تبلیغاتی
هر چی تا الان درباره خودم گفتم دروغ بوده
گزیده حرفهای عوامل فیلم در نشست «یک فیلم یک سلام»
مصطفی احمدی (کارگردان):
+ایده اصلی فیلمنامه به ۴ سال پیش برمیگردد که چند شخصیت در ذهن من شکل گرفت. آبان ماه پارسال به همراه هستی بشروتنی وارد مرحله نگارش شدیم. پس از اتمام فیلمنامه اولیه بهرام توکلی به ما پیوست و فیلمنامهای را نوشت که هر کارگردانی جای من بود آن را از دست نمیداد.
+«نزدیکتر» یک فیلم ملودرام خانوادگی با فضای دلنشین است و در شرایطی که به این ژانر در سینمای ایران کم توجهی شده و کمتر دیده شده، مطمئنا مخاطبان از آن استقبال میکنند.
+شانس بزرگ من در این سالها دستیاری با افرادی بوده که در حرفه خود صاحب
اعتبار و سواد ویژهای هستند و در این میان من امکان رفاقت با آنها را
پیدا کردم. پس از پیشنهاد به آنها بسیار خوش شانس بودم که با جواب مثبت
روبهرو شدم.
وی افزود: «در وهله اول توانایی، استعداد و انگیزه باید
وجود داشته باشد که درباره بازیگران این فیلم معیارها مصداق داشت. از
ابتدا به دنبال تیم حرفهای میگشتم و حالا خوشحالم که فیلمی را در سینمای
ایران با تیم و بازیگران کاربلد ساختم و در آن شاهد لحظاتی بودم که چگونه
یک بازیگر به نفع بازیگر مقابلش کنار میرود یا به او کمک میرساند.
+پیش از این افتخار دستیاری بزرگنیا را در دو فیلم داشتم. در این فیلم هم
او در مراحل کلان تصمیمگیری کنارم بود. در هنگامی که نفس کم میآوردم او
به من اعتماد به نفس میداد و به کمکم میآمد. حتی جاهایی که با من به شدت
اختلاف سلیقه داشت، اما به نظرم احترام میگذاشت.
+امیدوارم که تماشاگر نتواند به راحتی از خیر خیلی از پلانهای فیلم بگذرد،
با دقت به این فیلم نگاه کند و به مجموعهای از بازیهای درخشان بازیگران
توجه کند. چرا که تصویری خالی از جزییات در این فیلم نداریم.
بهرام بدخشانی (مدیر فیلمبرداری):
+«از ۲۲ سال پیش که او را میشناسم همیشه این سوال در ذهنم بود که چرا او فیلم نمیسازد. زمانی که خبر ساخت فیلم «نزدیکتر» را از زبان او شنیدم، بسیار خرسند شدم.
+ برای فیلمبرداری کار خاصی انجام ندادم فقط سعی کردم نوع فیلمبرداری در آن محسوس نباشد. داستان این فیلم به گونهای است که نسل من افسوس میخورد که چرا سالها پیش این فیلم ساخته نشد. معضل دنیای امروز این است که چرا ما انسانها به درستی صحبت نمیکنیم. این دغدغهای است که در فیلم به تصویر کشیده شده است.
+احمدی کارگردانی است که ۲۰ سال در سینمای ایران حضور داشته و وقتش را هدر نداده است. در این مدت با دقت نگاه کرده، تحقیق کرده و از اساتید یاد گرفته است و اکنون میداند چه قصهای دارد و میخواهد با آنچه کند.
+روی پرده خواهید دید که دوربین به بازیگر نزدیک میشود اما شما بلافاصله
متوجه نمیشوید. یکی از شانسهای بزرگ من برای فیلمبرداری این بود که طراح
صحنه توانست لوکیشنی را پیدا کند که انگار از ابتدا برای همین فیلم ساخته
شده بود.
+نزدیکتر فیلمی نیست که در سالن و هنگام نمایش بتوان از آن نتیجه گرفت. پس
از تماشای این فیلم وقتی از سینما بیرون میآیی ترجیح میدهی قدم بزنی و به
آن فکر کنی. احمدی در این فیلم کار عجیب و غریبی نکرده است، تنها یک قصه
را به زبان سینما بیان کرده است.
پگاه آهنگرانی( بازیگر):
+ «احمدی را از سالها پیش میشناسم و تا به حال سه فیلم سینمایی مشترک با هم داشتهایم و من هم مانند آقای بدخشانی همیشه فکر میکردم چرا احمدی فیلم خودش را نمیسازد. از ابتدا قرار نبود در فیلم بازی کنم و نقش مهتاب هم در فیلمنامه نوشته نشده بود، اما پس از نگارش نهایی توسط توکلی این نقش در نظر گرفته شد. پس از پیشنهاد بازی به من برای این نقش با هیجان، عشق و علاقه قبل از خواندن نسخه نهایی متوجه شدم که آرزویم این است که در فیلم احمدی بازی کنم.
+من یقین دارم اگر فیلمهای «نگاه نو» در بخش سودای سیمرغ امسال حضور مییافت، صابر ابر قطعا سیمرغ میگرفت.
+به من ثابت شده که وقتی مراحل ساخت فیلمی به پایان میرسد و در پیان همه
عوامل از آن راضیاند قاعدتا فیلم خوبی از آب در میآید. در آخرین روز
فیلمبرداری «نزدیکتر» همه ما فکر میکردیم که این فیلمی است که کمترین
اشتباه را در آن انجام دادهایم.
صابر ابر(بازیگر):
+ «سیمرغ برایم مهم نیست. آنچه که از نگاه مردم دیده میشود، به آن معتقدم.»
+اولین کارم را در سن ۱۷ سالگی با او شروع کردم. احمدی جزو اولین نفراتی بود که مرا تشویق به کار در دنیای حرفهای کرد. پس از بازی در این بازی به این نتیجه رسیدم که هیچ چیزی لذتبخشتر از همکاری با او نیست. از این به بعد هم هر فیلمنامهای که او به من پیشنهاد کند، نخوانده میپذیرم و فقط برایم کافی است که بگوید چه زمانی کار را شروع کنم.
+همیشه برایم این مهم است که سهمی در گفتن چیزی داشته باشم که باید گفته شود
و فیلمهایم فقط همایش صرف نباشد. این فیلم درباره کانسپتی صحبت میکند که
مرا برای نقش آفرینی در آن روز به روز علاقهمندتر میکرد. موضوعی که در
این فیلم شاهد آن هستیم، نگاه ما را به آدمهای اطرافمان عوض میکند.