سینمای ما- این روزها صحبت از اصلاحات و حذف و کنار گذاشتن و کنار کشیدن فیلم های بخش های مختلف جشنواره و گلایه های کارگردان های مختلف نسل های مختلف درباره این شرایط، بحث روز سینماست. بخشی از گزارش روزنا (اعتماد ملی) را در این باره بخوانید...
گیسو فغفوری: نميدانيم براي جشنواره امسال چه ويژگياي را ميتوان در نظر گرفت. آيا اصلاحات و جرح و تعديلهاي فراواني را كه به فيلمها تحميل شده است و كسي مسووليت آن را برعهده نميگيرد، بايد درباره ويژگي جشنواره امسال بدانيم دبير جشنواره مسووليت همه اين اتفاقات را برعهده نميگيرد و آن را بر عهده هيات نظارت ميداند. در سالي كه قرار است شعار جشنواره اميد باشد، بسياري از فيلمسازان در آمد و شد به دفترهاي مقامات سينمايياند و در كمال نااميدي سعي دارند زحمات يكساله خود و همكاران خود را در يك فيلم با مصايبي كه <پروسه توليد فيلم> ناميده ميشود، آماده كنند، پروسهاي كه حداقلي براي رعايت حقوق مولف قائل نيست.
البته تغييرات حداقلي ناميده ميشود، در حالي كه اين تغييرات سينماگراني از طيفهاي مختلف را نگران كرده و كار به امضاي بيانيه كشيده است. پس شايد بتوان گفت امسال سال فراواني جرح و تعديل فيلمهاست در كنار همگرايي و همدلي سينماگران كه اين روند جشنواره را غيرقابل قبول ارزيابي ميكنند. مديران جشنواره كه ميكوشيدند بخش خارجي جشنواره فيلم فجر از سايه جشنواره برلين بيرون بيايد، ميتوانند خوشحال باشند كه با سختگيريهايشان نهتنها تمام بخشهاي جشنواره از زير سايه جشنواره برلين در آمده است كه هيچ جشنواره ديگري نيز نميتواند خود را رقيب جشنواره فيلم فجر بداند، زيرا چنين اتفاقهايي فقط در جشنواره بيستوششم فجر و بعد از آن ممكن است بيافتد كه كار به بيانيه كارگردان و بازيگر و... بكشد.
هر چند دبير جشنواره مسووليت اصلاح فيلمها را نپذيرفت و آن را متوجه اداره كل نظارت و ارزشيابي ميداند، در عين حال عليرغم بحثهايي كه از سال گذشته مقامهاي بلندپايه وزارت ارشاد راه انداخته بودند، فيلمهاي جشنواره امسال را نيز سينمايي مدنظر دولت نهم نميداند و معتقد است كه سينماي ايران خيل زيادي از تماشاگران بالقوه سينما را فراموش كرده است و اگر آنها را مدنظر قرار دهد خيليها به سينما ميآيند. به هر حال او و برخي از مديران وزارت ارشاد مفهومي ساختهاند با نام <صيانت و دفاع از حق تماشاگران> و خود را متولي آن ميدانند و آن را انگار در تضاد با حق سينماگران ميدانند، در حالي كه فيلمها بر اساس <پروانه ساخت> ساخته شدهاند كه همين وزارت ارشاد به آنها مجوز داده است و بسياري از سينماگران از نسلهاي بعد از انقلاب هستند. آيا شايعاتي درباره اينكه فيلم <ميركريمي> مشكل حجاب داشته يا ساخته <كمال تبريزي> با مسائل فراواني روبهرو شده است و حتي به فيلمهاي كارگرداناني چون بهمن فرمانآرا و بسياري ديگر اصلاحيه خورده است ، يا تن ندادن <سامان مقدم> به اصلاح فيلم <صدسال به اين سالها> كه گفته شده است نام زن فيلم كه ايران است بايد عوض شود، خبر از وضعيتي نگرانكننده در برخورد با سينما نميدهد؟ بهخصوص وقتي بدانيم كه همه اين فيلمها قبلا پروانه نمايش گرفتهاند.