دانلود

من از وقتی که یادم میاد عاشق سالن تاریک سینما و تماشای فیلم بودم، هرچند خیلی از موضوع فیلم تو اون سن و سال سر در نمی اوردم!

اما اولین باری که تو سینما گریه کردم ، موقع دیدن فیلم کلاه قرمزی و پسرخاله بود ، اونم وقتی که آقای مجری سر کلاه قرمزی داد کشید و کلاه قرمزی هم گل و بهش داد و رفت....

هیچ وقت تو زندگیم انقدر از تاریکی لذت نبرده بودم. چه خوب بود که کسی اشکام و نمی دید و راحت قادر بودم بغضی رو که گلوم رو گرفته بود با اشک آرومش کنم.

شاید اولین بار در زندگیم بود که برای ناراحتی یه نفر دیگه ( کلاه قرمزی )، گریه می کردم ....

cinema paradiso....gerye karadam havar ta

کیه که واسه نیاز و سکانس علی خیلی مرده ,خیلی مرد_ بچه های آسمان و پاهای زخمی علی توی حوض _ تب کردن های کلاقرمزی _ سوته دلان _ مادر _پایان دندان مار یا اصلا همین آخریا با قربانی شدن محسن عاشق حکم حداقل گوشه چشمش تر نشده باشه؟

آژانس شیشه ای

ارتفاع پست

هامون

به همین سادگی

سنتوری

قارچ سمی

میم مثل مادر

پاداش سکوت

قسمت آخر مرد هزار چهره

آب و آنش

خانه ای روی آب

ستاره می شود

آواز گنجشک ها

بید مجنون

اعتراض

و.....................

من سر اون صحنه ی سنتوری که علی به معتادا سوسیس می داد کلی گریه کردم!

من سر دختر دایی گم شده از اون جایی ش که مروارید علی رو می بره بالا تا آخر فیلم زار زار گریه می کردم.

من آخرای سنتوری و گیلانه گریه کردم. البته میم مثل مادر هم بود.

جادوی سینما ان قدر عجیب است که با بعضی از فیلم ها اشک و بغض نا خود اگاه به سراغ ادم می اید جدا افتاده با بازی جیمز میسن از ان فیلمهایی هست که هر بار که می بینم سکانس هایی از ان را با بغض نگاه می کنم سیرک اثر ماندگار چاپلین سامورایی داستان ادل ه ریش قرمز بچه رزماری تنگنا راه کارلیتو دیوانه از قفس پرید (جک نیکلسن) دالان سبز گاو داستان کوتاه در باره ی عشق(کیشلوفسکی) سارا 25 سنت (با بازی ال پاچینو) لیلا مخمصه سنتوری شوکران بی خوابی و ...

این فیلم ها و فیلم هایی که یادم نیست سکانسهایی داشته اند که نا خود اگاه بغض داشتم و گاهی ارام اشک ریخته ام کمتر اشک ریختم و بیشتر بغضم را توی گلو ارام ارام خورده ام .

farshid

منم به شدت با اقای ایرج کریمی موافقم.

تنها فیلمی هم که تا حالا واسش گریه کردم یعنی به شدت گریه کردم مسیر سبز بوده و بس.

سینما پارادیزو- از کرخه تا راین- میم مثل مادر- سنتوری- مسیر سبز - غریبانه

البته شدت احساسات آدم به حس و حالش، به سواد سینمایی اش و سانتی مانتالیزم اثر هم بستگی داره ولی سر سینما پارادیزو- نسخه تلویزیونی اش واقعا حالم بد شد و با 1900 هم بغض کردم.

من بیشترین گریه هایم رو در شاهکارهای میم مثل مادر و قارچ سمی و ارتفاع پست کردم

در خارجی ها هم

روزی روزگاری در امریکا (هنوزم که هنوزه یاد بعضی از سکانس هاش میفتم مو به تنم سیخ میشه )

من تا اونجایی که یادم میاد سر فیلم رنگ خدا بغضم ترکید و گریه کردم.والبته برای سکانسهایی از فیلم بچه های آسمان

حالا کی به گریه کردن های شما کار داره ؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! اصلا گریه کردن ها شما به درد کسی می خوره ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ مگه فیلم هندیه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

manam sare masire sabz gerye kardam. ba kheili door kheil nazdik

بوی پیرآهن یوسف-اون صحنه ای که بر سر خیابان ها پارچه های آزادی اسیران رو زده....و صحنه ی زیبای صحبت استاد علی نصیریا با پسرش....

مادر(كل فيلم)

سينما پاراديزو(صحنه هاي آخر فيلم)

سنتوری آکواریوم قرنطینه

میم مثل مادر:دو سکانس آواز خواندن بچه های معلول- سکانس وارد شدن مادر در حالی که با یک آمپول یازگشته و آثار بیماری عود کرده و رد و بدل شدن این دارو بین مادر و فرزند... کلاه قرمزی و پسر خاله:سکانس پایانی و قبل از پیدا شدن کلاه قرمزی در زمانی که آقای مجری با خودش خلوت کرده.... بوی پیراهن یوسف:سکانس قبرستان که علی نصیریان با پسر درد و دل میکنه نه با انکه در قبر است و لحظه جاودانه ای که میگه: منکه میدونم این تو نیستی...این تو نیستی...( اگه بخوام همش و بگم نمیتونید تا اخر متن و بخونید...)

من تنها فیلمی که خیلی سرش گریه کردم مسیر سبز بود

رقص غم انگيز و شادي حزن آلود محمد رضا فروتن در تولد دخترش توفيلم شب يلدا.

اتوبوس شب .... ميم مثل مادر...كلاه قرمزي (براي اولين بار)

در این مورد با آقای کریمی مخالفم! من با دیدن فیلمهای ظاهرا غمگین و گریه دار « خارجی » ، خنده ام می گیرد!!!!

بی اغراق ، بیشترین اشکهای زندگیم را به خاطر آثار حاتمی کیا ریخته ام!!! در هنگام تماشای *دیده بان* و *از کرخه تاراین* بسیار اشک ریختم. و هیچگاه یادم نمی رود که از آغاز تا انجام *آژانس شیشه ای* و *ارتفاع پست* انقدر گریستم که همه چهره و روسری ام از اشک خیس شده بود!!! و از شدت بغض ، داشتم خفه می شدم!!!

در بین سریالهای ایرانی: برخی صحنه های *خاک سرخ* و *حلقه سبز* بسیار تأثیرگذار ، تکان دهنده و اشک آور بودند. در *مدارصفر درجه* هم برای سکانس های « تیرباران ماریا و اشمیت » ، و « خوکشی زینت » ساعتها می گریستم. همچنین برای صحنه پایانی *شب دهم*.

فرار از تله . گوزنها

از کرخه تا راین . آژانس شیشه ای . درخت گلابی . دو زن . نسل سوخته . سگ کشی . نیمه پنهان . ارتفاع پست

پس کلاه قرمزی چی شد ؟ یعنی هیشکی برا کلاه قرمزی گریه نکرده ؟ من که خیلی گریه ام افتاد !

سینما پارادیزو، بادبادک باز، پشت پرده ی مه، میم مثل مادر و ... هم هستند البته.

کلاه قرمزی چی شد ؟ یعنی هیشکی برا کلاه قرمزی گریه نکرد ؟

من بعد از ديدن فيلم اخرجى ها خيلى گريه كردم، آنجا كه فهميدم چه پول مفتى را خرج بليط كردم

من برای فیلم مادر علی حاتمی وقتی که اکبر عبدی میگه مادر مرد

- میم مثل مادر - گرین مایل(مسیر سبز) خیلی گریه گردم.

man avvalin bar dar cinema paradiso va baad dar cafe setareh geryam gereft.. binahayat taasir gozar bood.

من سر مدرسه ی راک به شدت عر زدم.واسه ی اون دختر سیاهپوسته که تک خون بود.آخرین مورد هم بادبادک باز بود .خدا لعنتش کنه چند تا سکانس بود که نمیتونستم جلوی زار زدنمو بگیرم

mim mesle madar

موارد خيلي زياده ولي 1-scarface سكانسي كه آل پاچينو شب بعد از كشتن رقيبش ميره پيشه ميشل فايفر... 2-شاهكار قدر نديده و بي بديل تاريخ سينما: a postman always twice ringing

faghat avakhere m mesle madar...

mim mesle madar.gilane. santori.botik man to in filma gerye kardam

سکانس اول و آخر هامون

سراسر به همین سادگی

سکانس آخر نیاز

سکانس تهران قديم درشاید وقتی د یگر

سکانس زندان آخرمارمولک

سکانس آخرخانه ای روی آب

بوتيک

قسمت آخر مرد هزار چهره---سکانس خود کشی لعيا زنگنه در مدار صفر درجه

بای سيکل ران

من واسه اون سکانس خون بازی که باران لای گِل و لجن دنبال مواد می گشت!

فیلمهای اشک انگیز ایرانی بیشتر طنز ناخواسته میشن

من در سکانس پایانی فیلم مصائب مسیح اونجایی که اشک از اسمان برای رنج حضرت مسیح ریخته میشه گریه کردم

(در فیلم رنگ خدا جایی که کودک نابینا به خاطر نابیناییش به خدا شکایت میکنه هم گریه کردم)این صحنه تمام تاثیر گذاریش رو مدیون حرفهایی بود که ازدل برامده بود و لاجرم بر دل مینشست

mim mesle madar, santouri va otoubose shab

نمکیه نمکیه... چیه نگاه داره...

این دیالوگ های مهدی فخیم زاده با آن صداش سه چهار کیلو اشک از ما می گرفت.

یادش بخیر.

این جا چه خبره

همه دارن می گریند

بابا از بس تو زندگی خودمون گریه می کنیم از غم و غصه یه دقیقه اومدیم یه گشت بزنیم تو سایتهای سینمایی دلمون باز بشه هاااااا

آخه چرا؟؟؟

خدایا هر جا میرم باید یه گریه کنم یا از گریه حرف بزنم

خســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــته شدم

سینمای ایران کلا وضعش گریه دار است

santuryy

هانیه ،تنها در وهم "علی سنتوری" بود...ان لحظه ای که در خیالی ماه،علی رو به او می گوید:"کاش میشد بیای و به من دل ببندی..." باریدم...باریدم

برای فیلم

زندگی زیباست

بادبادک باز

از قدیمی ها یادم نیست..!

فیلم لیلا (مهرجویی)

و

گذرگاه

فقط نفس عمیق اونم چند جاش اولیش اونجایی که خواهر منصور بهش اب نمیده دومی صحنهی مرگ کامران سومی صحنه انتظار ایدا دمه کیوسک روزنامه فروشی با اون موزیک درجه یک که ایدا گوش میده اخریش اونجایی که منصور کلاهش رو بر میداره ایدا موهای کوتاه کردشو میبینه بعدم ایدا روسریشو عوض میکنه تا منصور موهاشو ببینه دست پرویز عزیز درد نکنه که فیلم مرثیه وارش تنها یادگاری نسل ما شده

man ashegh filme az karkhe ta rian hastam va vaghti in film ra didam khilyyyyy gerye kardam

shayad kande dar bashe ,hata man to tanzha ham gerye mikonam

albate to bazi az ghesmathash

cinema por az sahnehaye geryedare ke har kodoomesh ba ehsase ye nafaro sharayeto mogheiyatesh sazegare.man khodam sare kheili filma geryam gerfete ama vaghean TITANIC baram ye chize dige boode

میم مثل مادر

سام و نرگس

سنتوری

خیلی فیلمها بوده چون اصولا من آدمی هستم که وقتی فیلم میبینم خیلی تحت تاثیر قرار میگیرم

حالا چه ایرانی چه خارجی و الان هرچی فکر میکنم یادم نمیاد چی ها بودند ولی دوتاش را هیچ وقت یادم نمیره

کل فیلم "میم مثل مادر" بود و یکی هم سکانس آخر "سنتوری"

باسلام

در نوجوانی درآخر فیلم رضا موتوری گریه کردم .

بادیدن صحنه ملاقات واله باهمسرش درفیلم بایکوت (تبادل کلاه )

وفیلم مادر مرحوم علی حاتمی گریه کردم .

بعدازدیدن ازکرخه تاراین بغض عجیبی گلویم را فشرد .

دوسال پیش بعداز دیدن فیلم سینما پارادیزوازسیما ازته دل گریه کردم به یادخاطرات سینمارفتن هاوعشق فیلم وخاطرات جوانی

ودوستان رفته ازدست و......

فیلم ناخداخورشید ومادر مرحوم علی حاتمی

وسینما پارادیزو اشکم را درآوردند.

مگر ميشود"ردپاي گرگ "را ديد و گريه نكرد

تنها فیلمی که آدم از اعماق وجودش گریه می کرد میم مثل مادر

وقتی همه خواب بودند...

سنتوری....

چهارشنبه سوری....

روز سوم....

لیلا...لیلا لیلا....

شیدا...

....

اصلا فیلم ایرانی متخصص دراوردن اشک مردمه..از فیلم هندی بدتره

من پاي فيلم ميم مثل مادر هميشه گريه مي كنم البته اگه كسي پيشم نباشه

اخرین سکانس فیلم شبهای روشن خیلی گریه کردم

اخرین سکانس فیلم شام اخر خیلی گریه داشت اونجا که ستاره نامه مادرشو می خونه

من با فیلم ایرونی راحت ارتباط برقرار نمی کنم اما توی خارجیها :

E.T

Schindler's List

Passion Of Christ

Transmaerica

Million Dollar Baby

Green Mile

Atonement

Carrie

Philadelphia

The Accused

Rain Man

Piano

Forrest Gunp

Braveheart

In The Name Of The Father

Born On 4th Of July

At First Sight

Deep Impact

Dancer In Dark

درخت گلابی : جایی که در سکانس آخر، محمود در کنار درخت گلابی میگه : خستگی باستانی، خستگی موروثی، ذره ذره از تنم به در می شود. آرامش پر بار این درخت به من هم سرایت کرده است. خوبم، خوشم......

وقتی یاد میمچه کوچولویی میفتی که دیگه نیست و محمود چه عشقی رو به خاطر سهل انگاریش از دست داده، از درون آتیش می گیری. اینم جادوی مهرجوییه.

بوتیک : وقتی که با اون دیالوگ های شاپوری متوجه میشیم که چه بلایی سر اتی مظلوم، صاف و ساده و حسرت کشیده و دوست داشتنی اومده. و چون فضای فیلم خیلی تلخ و طبیعی و فوق العادست، بغض شدیدی گلو رو می گیره .

کرخه تا راین : موسیقیش رو هر بار که می شنوم، از درونش آتیش می گیرم. شدید گریه داره.

میم مثل مادر مرحوم ملاقلی پور : در جای جایش نمی شد جلوی اشک ها رو گرفت. شاید گریه آورترین فیلم تاریخ سینمای ایران باشد.

کمی هم آژانس شیشه ای، مادر و شوکران.

و در بچگی کلاه قرمزی و پسر خاله. جاهایی که به قولیف کلاه قرمزی کفشهاش رو درآورده و افسرده نشسته کنارشون.

و در دهه ی هشتاد، همچنین سر فیلم های سربازهای جمعه، حکم و رئیس، به خاطر وضعیف اسفبار فیلم های کیمیایی بسیار گریه کردم!

فیلم مم مثل مادر .سام ونرگس کم .خیلی از فیلم ها خنده می کردم .چون به دلیل های کلیشه ای .حرکات تکراری .ودر فیلم های قدیمی فیلم سلام بر عشق .فیلم های زیادی دیدم الان توی ذهنم نیست

ميم مثل مادر

سنتوري

قارچ سمي

مادر

از كرخه تاراين

Talk to her

درخت گلابی و غم های محمود که برای میم مینویسد آتشم می زند

میم مثل مادر-قسمت اخر مرد هزار چهره-سنتوری

نشانه يك فيلم خوب اينه كه بتونه يه جاييش، اشك ادم رو دربياره، ربطي كه غم و شادي نداره، حس اشك تعريف نشدنيه...

من به تعداد فيلمهاي خوبي كه ديده ام، اشك ريخته ام...

صحنه ی آخر فیلم های:

دوزن

سام ونرگس

میم مثل مادر

کلاه قرمزی و پسرخاله

وقتی همه خواب بودن (جایی که فروتن به آدینه میگه من دیوونم)

و این اواخر زن دوم (صحنه ای که امیر داره میمیره و با بهرام کوچک

راجع به مرگ صحبت میکنه)

و قسمت آخره سریال پلیس جوان

من سر میم مثل مادر خنده م میگرفت اما سنتوری وای خدای بازی با احساس واشک در اوردن بود (تو خونه ی علی وقتی از باباش میخواد براش تزریق کنه و.............)

میم مثل مادر

بوی پیراهن یوسف

میم مثل مادر

صحنه اعدام سرگرد فتاحی تو مدار صفر درجه....

فکر کنم تو لیست همه حداقل 1 فیلم از ابراهیم حاتمی کیا باشه. به هر حال آنچه از دل بر آید...

من سر فیلم میم مثل مادر سکانس پایانی فیلم و فیلم مجنون لیلی جایی که رامین راستاد حامد بهداد رو میزنه و سکانس پایانی فیلم بچه های اسمان گریه کردم.البته سر فیلمای دیگه ای هم گریه کردم ولی یادم نمیاد.

يادمه كلاس اول دبستان بودم كه از طرف مدرسه مارو بردن براي ديدن فيلم كلاه قرمزي...وقتي كه آقاي مجري نامرد شاخه گل كلاه قرمزي رو پرت كرد حدود ده دوازده نفر از بچه ها بلند زديم زير گريه...و ديگه كسي قادر به ساكت كردن ما نبود...يادمه اون سال ديگه مدرسه ماروبراي ديدن هيچ فيلمي نبرد...يادش به خير.

man ham too sinama ham har saal ke az karkhe ta rayno neshoone mide barash gerye mikonam!

اصلا یادم نمی آد ولی انگار سر نیمه پنهان و شب یلدا فکر می کنم باید زیاد گریه کرده باشم اما اصلا اشکام یادم نیست چقدر وحشتناکه که یادم نیست

سكانش پاياني سينما پاراديزو ... و سكانس حراج فيلم سنتوري در پيادرو ها

من معمولا خیلی زود گریه می کنم اما در سریال مدار صفر درجه وقتی اون سرگردی که عاشق لعیا زنگنه بود رو می خواستن اعدام کنن ......................به انداره تمامه عمرم گریه کردم..................................................................................

فیلمهای ایرانی حتی م مثل مادر نتونستند اشک منو در بیارند ولی سر صحنه آخر تایتانیک گریه کردم

من اولین بار موقع نمایش فیلم " آژانس شیشه ای" استاد , گریه ام گرفت و از اون به بعد سر دیگر فیلمهای استاد هم این حس رو داشتم. از سینماگران خارجی هم همین حس رو برای فیلم های تیم برتون دارم . (مخصوصا ادوارد دست قیچی)

آخرین بار سر فیلم به نام پدر ...

وقتی پرستویی رفت پیش گلشیفته تو بیمارستان ...

وقتی پرستویی رفت رو تپه ...

از کرخه تا راین .

ولایت عشق.

سنتوری!

آخرین گریه ای که بود! توی سکانس سرخ کردن سوسیسا!

آره! آره ! همونو می گم!!

همونجایی که علی سنتوری ما، با اون حال اظهر من الشمس می خواد ظر ف سوسیسای داغ رو برداره، یه تیکه نون خشک از رو زمین (که خودش تا خورده) ور می داره. که یه آدم عادی، هر چند بی حوصله، به راحتی با همون تیکه نون تا خورده، بر میداره ظرفو! ولی علی سنتوری ما، اونقدر نا توونه که یه بار، دو بار، امتحان می کنه... نمیشه... مجبور میشه اون یکی دست رو هم به کمک بطلبه!

چه میگم آخه! همه دیدیم این زیبایی رو و چه ربطی داره اینا این نوشته ها به اون شاهکار ناتوانی!! اینجاست (علاوه بر کلی جای دیگه) که اشک می ریزیم و به داشتن استاد مهرجویی مباهات می کنیم. ممنون استاد!

yadam raft begam ruzeh sevom va do zan va yeki az doostan bala goft Brave Heart, At First Sight va albat Troy va Titanic

man sare filmhaye rooze sevom va mim mesle madare kheyli gerye kardam va bayad begam ke rooze sevom bood ke mano be cinema alaghe mand kard

اولين بار وقتي معني فيلم وسينما را فهميدم براي كلاه قرمزي سينما گريه كردم .عروسك بامزه سينماي ايران با اون چشمهاي تابه تا و رنگ و وارنگش و چكمه‌هايي كه بغل دستش روي ماشين گذاشته بود. بعدها كه بزرگتر شدم پابه پاي بسياري از فيلمها خنديدم و گريه كردم. اما از آخرين فيلم ميم مثل مادر بود . يادمه از اول تا آخرفيلم اشك ريختم، نمي‌دونم چرا ، با اينكه فيلمهاي بسيار زيباتري ديده بودم . تا اينكه رسول ملاقلي پور ....بعدها فهميدم اين حس نامفهوم كه در تمامي فيلم گلومو فشرده بود از كجا اومده بود. به هرحال مرگ ملاقلي پور به اندازه فيلمش تو اين چندسال اخير منو به گريه انداخت.

1- سنتوری

2- از کرخه تا راین

3- لیلا

4- درخت گلابی

5- مادر

6- باشو غریبه کوچک

7- عروسی خوبان

8- هنر پیشه

9- شب یلدا

10- شبهای روشن

ایرانی: آژانس شیشه ای از اول تا آخر بغض بدی داشتم، از کرخه تا راین سکانس شکایت سعید کنار رودخانه راین و توی کلیسا ، هیوا

غیر ایرانی:

- من سام هستم.

- گلادیاتور صحنه روبرو شدن ماکسیمیلیان با جنازه همسر و پسرش

- Finding neverland سکانس اجرای نمایش پیتر تو خونه برای مادرش

- فهرست شیندلر سکانس حمل جنازه دختر بچه با پالتوی قرمز

یرای بعضی از کارگردانان که امکان ساخت فیلم برایشان وجود ندارد

گریه می کنم: ناصر تقوایی

اصولا مردم ایران یک پیرهن سفید آماده دارند و که تا کسی بدرود گفت بپوشند طبیعی است که اکثر فیلمهای ایرانی از نظر آنها گریه دار است...اما

صحنه ای که در فیلم مادیان سوسن تسلیمی باحسین محجوب درگیر می شود

صحنه ای از قارچ سمی که سلمان(فرهاد قائمیان) در قایق موتوری فریاد می زند

صحنه ای از اعتراض که یوسف و رضا در آسایشگاه همدیگر را بغل می کنند

و از خارجی ها

فیلمهای جوزژه تورناتوره

صحنه ای از رودخانه مرموز که شان پن می فهمد دخترش مرده است

برای سینمای حال حاضر ایران هم می شود گریست

سینمایی که حد اعلایش جلوه چند مانکن تمام عیار است

از نوروز ٰدایره زنگی(آن هم کمی از صحنه هایش) راهذف کنید آیا پلانی/سکانسی/نمایی آدم را به فکر وا می دارد

نه سینما هم مثل سیاستمون شده

و از خانه های مردم هرروز و هر شب صادر می کنیم:

فرهنگ/تمدن و تابلوهای بزرگ با آشپزخانه های کوچک

کسی می گفت ما نسل سوخته ایم

نه ما موشهای سوخته ایم که شناسنامه های همدیگر را می جویم

..............

ولی تا وقتی مسعود کیمیایی/ناصر تقوایی/پرویز شهبازی و عباس کیارستمی زنده و مانا هستند فقط می شود به آینه ی این سینماامیدوار بود...گریه پیشکش

من هم با نظر آقای خمسه موافقم.پلان منفجر شدن سینما پارادیزو جلوی چشمان مردم شهر و بالاخص توتو که حالا برای خود فیلمساز بزرگی شده تکان دهنده ترین پلانی بوده که من در فیلمها دیدم.

بیشتر برای پشت صحنه سینمای ایران گریه کردم.در مرگ:علی حاتمی،رسول ملاقلی پور،محمد علی فردین،مهدی فتحی،فواد نور و...

منهای بعضیا که به قول معروف اشک شون(!) دم مشک شونه(!) فک میکنم که حالت روحی افراد در منقلب شدن و گریستن به خاطر یک فیلم خیلی نقش داره. به کلام ساده تر باید توی مودش باشی تا واسه یه فیلم اشکت دربیاد. خلاصه اگه حال و هوات ابریه و فقط دنبال بونه می گردی تا یه دل سیر گریه کنی و در عین حال طالب دیدن یه فیلم خوب هم هستی پیشنهاد می کنم "دریای درون" the sea inside رو ببینی، با بازی همون رفیق اسپانیاییمون که امسال اسکار گرفت. اسمش چی بود؟ (خاویر؟). باید مال 3-2 سال پیش باشه. اگر حوصله گریه زاری رو هم نداری بازم میگم که این فیلم رو ببینی، چون واقعا ارزش وقت گذاشتن رو داره.

از ما گفتن بود.

گيلانه، گيلانه، گيلانه، گيلانه و باز هم گيلانه بعدشم ليلا تو غير وطنی ها هم مالنا...

وقتی جوون دست استاد عزیز محمد حسین شهریار را می بوسه و در کل فیلم شهریار

فقط تنگنـــــــــــــــا . . .

من سر فیلم سینما پارادیزو و بادبادک باز و میم مثل مادر گریه کردم اون من بودم که گریه میکردم و اون صحنه ها هرچی که بودند اشک منو درآوردند من همینم انسانی که با زباله!! گریه میکنه .

ولی احساسم بهم میگه دلیل گریه ی من تو فیلم میم مثل مادر عظمت و بزرگی مقام مادر و از خودگذشتگی همه ی مادران دوست داشتنیه ! ای کاش من زن بودم و میتوانستم مادر باشم!

دخت گلابی اونجا که میم میخواد خداحافظی کنه و بره و محمود بغض داره وبعد گریه میکنه

وااااااای این منتقد عجب ادمیه به تلافی میگه قشنگ!!!!!!!!!!!!!

من سر فیلم تلافی جلو همه دوستام قسم خوردم که دیگه نمیام سینما اخه دیدن تلافی و امثالش حال منو بد میکنه.

عجب نظر تاریخی داده !!!!!!!!!!!!

با هر فیلمی راحت تو حس میرم حتی با اخبار و گزارش های بی حسش یادمه سر تماشای عروس حلبچه تو یک صحنه که شهر رو پس از بمباران شیمیایی نشون می داد کلی به مادرم که به روسری جلوی دهنشو گرفته بود خندیدیم

بچه که بودم فقط سر دقایق پایانی مسافران مهتاب با نمکی گریه ام می گرفت.بعد از اون هر چقدر هم که متاثر می شدم فکر می کردم گریه کردن با یه فیلم کار مسخره ایه و خدا نکنه کسی ببینه

ولی اتوبوس شب رو بعد از خوندن این چند صفحه تو چهل چراغ دیدم و خجالتم ریخت و تو صحنه ای که الناز شاکر دوست جواب آزمایش به دست منتظر ایستاده بود اجازه دادم که بغضم بشکنه اما آروم....

ولی یک کم قبل از این حرف ها تو تاریکی سینما خیلی بی اجازه و ناگهانی اما قابل درک دلم شکست و با طاهره وقتی با سینی چایی بر میگرده تو اتاق خواب و اسم شوهرش چی بود؟امیر؟...رو در خواب میبینه ...اون مثل اینکه بغضش رو فرو خورد اما من گریه کردم.

شما نظرات همه رو توی سایت نمی ذارید؟! چرا؟!

فیلم لاک پشتها پرواز میکنند.

و انجمن شاعران مرده

اخرین باری که موقع دیدن فیلم گریه کردم که الان یادم میاد سنتوری بود.

آخرین باری که گریه کردم سر فیلم بادبادک باز بود. تقریباً از اول تا آخرش گریه کردم. خیلی فیلم لطیفی بود.

سلام جریان این دعوت به همکاری ها چیه؟

اقا من متحول شدم سر بيشتر اين فيلما که گفتين من گريه نکردم فکر کنم علتش شرايط محيطيه البته خودم ذاتا بي احساس هستم بايد از اين به بعد شرايط محيطو با بردن يه کيلو پياز به سينما محيا کنم تا اينجا حرفي براي گفتن داشته باشم عجب روزگاريه گريه کردنم حالا ديگه طرفدار داره!

فیلم million dollar baby کلینت ایستوود ...

من از وقتی چشمم به این 2نیا افتاد یه ریز دارم گریه می کنم....

به نظرم اصل گریه کردن مهم نیت چون ممکنه سر یه فیلم هندی نه چنداد قوی هم اشک آدم در بیاد در حالیکه بعدا به خودت میگی:منو باش واسه چی الکی گریه کردم.مهم حسیه که یه صحنه در آدم ایجاد میکنه.

برای من قشنگترین هاش اینا بوده:

نیمه پنهان صحنه ای که نیکی کریمی داره نیک بین-روزبه_رو ترک میکنه.

رنگ خدا صحنه درددل پسربچه با استاد نجار و در واقع با خدا

بچه های آسمان تمامی صحنه های تعویض کفش های خواهر و برادر یا صحنه ای که بخاطر یک فقیرتر از کفش خودشون میگذرن و شاکار صحنه پایانی

مادر بخصوص صحنه های پایانی جان سپردن مادر

مالنا صحنه ای که به اون طرز فجیع کتک می خوره اما نهایتا به تمام اون مردم دورو و تو خالی پرخاش می کنه

سه شنبه ها با موری در تمام صحنه های پایانی که اتاد با عشق می بخشه هرآنچه که داره و شاگرد هرگز در حضور اون گریه نمیکنه

پدر من در صحنه های آخر بیمارستان که پدر به پسر میگه حسرت می خورم برای اینکه چرا بیشتر از اینا بغلت نکردم

به همین سادگی: صحنه ای که تو اتوبوس علی پسر طاهره ازش می خواد که باهاش نره تو اموزشگاه زبان و طاهره میگه من که به تو کاری ندارم ...

آژانس شيشه اي

من سر شهر موشها اونجایی که کپل از تپه قل میخوره خیلی گریه کردم.

همینطور کلاه قرمزی سکانسی که کلاه قرمزی رو ماشین نشسته و اواز میخونه و اونجایی که اقای مرجی گل پرت میکنه .

لیلا اونجایی که بالاخره بغضش میشکنه و تو بغل مامانش گریه میکنه.

بوی پیراهن یوسف لحظه درددل با یوسف و سکانس تکان دهنده پایانی.

ازانس اونجایی که حاج کاظم با پسرش مچ میندازه.

از کرخه تا راین هر جا موسیقی شروع میشه.

ضیافت اونجایی که یکی از اون جمع (اسمش خاطرم نیست)با ویلچر وارد میشه.

دندان مار اونجایی که فرامرز صدیقیان جنازه رفیقشو تو امبولانس میبینه.

.فیلم شکارو مرسدس به خاطر موسیقی زیبایش.

فیلم فرش باد جایی که رضا کیانیان با امام رضا درددل میکنه.

به اهستگی به خاطر مظلومیت فروتن

گل پامچال.حلفه سبزو داستان یک شهر اصغر فرهادی

فیلم شاهکار pan,s labirinth و سکانس پایانی پاپیون.

گریه که نه

ولی در فیلم شهر زیبا موقعی که آمدند که فیروزه به اعلا بگه که بیاد خواستگاری دخترشان و فیروزه برای ساکت کردن بچه روی ایوان رفت را من خیلی دوست داشتم و حس عجیبی برای من داشت نه گریه بود و نه عصبانیت

یا اون صحنه دیگه که فیروزه به اعلا میگه برای اینکه نمی خواستم دیگه بخاطر اعتیاد شوهرش خودشو بفروشه برای خرج موادش

و لحظه آخر فیلم که اعلا در خانه فیروزه اومد و زنگ زد ولی فیروزه در باز نکرد یه حس عجیبی بود که نه میشد به گریه ربطش داد یا به چیز دیگر یه نوع سر درگمی بود

نفس عمیق ( سکانس آخر که دختر پسره از یه عابر می پرسن چی شده طرف میگه یه دختر پسر افتادن تو سد و مردن اما شما برین اینجا وانیستین و خواننده میگه آسمون آبیه / آسمون زخمیه / قلب من آسمونه تاریکه )

حکم ( سکانس آخر که لیلا حاتمی پولاد رو میزنه ویخ زده میاد بیرون و رضا یزدانی شروع میکنه صوت زدن و میگه منو بزن که خسته ام از زنده بودن تو قفس )

سریال سایه آفتاب(رسم عاشق کشی ) ( جایی که بهداد رو با چاقو میزنن وخونی میشه اون زیربارون میفته توی جوب و تیکه تیکه پژمان بازغی رو که تو جشنه صدا میزنه میگه عل عل لی ع لی عل علی ع ع علی و جون میده )

قرمز (جایی که فروتن تو زیر زمین داد میزنه دروغ میگی دروغ میگی دروغ میگی دروغ میگی و با همین ریتم هدیه تهرانی رو با شلاق میزنه )

مدار صفر درجه ( سکانسی که روی پله های دادگاه چشم تو چشم سرگرد لعیا زنگنه خودکشی میکنه و نامه ای که سرگرد ازش میخونه)

بوتیک ( جایی که گلشیفته توی دندونپزشکی در حالی که رو صندلی دندون پزشکی دندونش سر نشده کتک میخوره )

خون بازی ( سکانسی که باران دربه در دنبال جنسه با خماری هی میگه تورو خدا! کتک میخوره و آشغال میده بالا و فرار میکنه )

لاک پشت ها پرواز میکنند ( جایی که بچه کوچیکه مرده و خواهرش هم خودشو از دره انداخته پایین و اون پسر بی دسته هم فقط فریاد میزنه و اشک میریزه)

میم مثل مادر ( سکانسی که گلشیفته خوشحال میاد خونه که میبینه علی صداش درنمیاد شکستن در و نجات علی )

گیلانه (صحنه ای که یه باد سخت و سرد می خوره تو صورت معتمد آریا که چشم انتظار نشسته اما هیچ خبری نیست جز تیتراژ..! )

اعتراض ( جایی که رضا تو حالت خلسه وار میگرنی میگه دوست دارم یه تیغ سرم رو بشکافه تا اینهمه کرم ازش بیان بیرون )

به نام پدر ( جایی که پرستویی میره رو تپه و میگه آخه چرا ؟ ما اینا رو کاشتیم و ...)

دوئل ( جایی که پرستویی بعد کلی که نتونسته در مقابل خواسته پژمان بازغی کنار بیاد با یه بغض فریاد میزنه : کجــــــــــــــــــــــای اروند؟؟)

خاک سرخ ( جایی که پرستویی پشت یکی از بی سیم هانشسته وبه یه صدای نامفهوم میگه گفتی لیلا ...؟؟درست شنیدم )

روز سوم ( جایی که دارن باران رو پشت درب از خونه بیرون میبرن )

سنتوری ( جایی که بهرام میزنه تو گوش گلشیفته اونم میفته کف آشپزخونه میگه علی پاره شد به خدا پرده گوشم پاره شد. علی هم میگه سنتورور چرا میزنی ...!)

چهارشنبه سوری ( جایی که هدیه تهرانی تو بغل دوستش تو دستشویی نشسته زار میزنه و هق هق میکنه میگه من دورغ میگم ..؟؟)

نفس عميق

شام آخر فريدون جيراني

گريه كه زياد كردم ولي سكانس اخر شمعي در باد كه شهاب تو تيمارستان بود ديگه مردم

faghat mim mesle madar, zire tigh, madare marhum hatamy

ایرج محجوب: « انقدر صبر می کنم تا صبر هم از صبر من خسته بشه... »

برای همه قسمت های « خاک سرخ » به اندازه همه عمرم گریستم... وقتی حاتمی کیای بزرگ فقط «هفت»روز از «هشت» سال بلایا، مصیبت ها و فجایعی را که بر سر وطن عزیزم، مادرم ایران آمده بود به تصویر کشید، جنگ را با تمام وجودم حس و لمس کردم و زار زار زار زار گریه کردم......

معمولاً گریم نمیگیره و فقط بعض میکنم .

از ایرانیا اونایی که یادمه :

آژانس شیشه ای

از کرخه تا راین

ارتفاع پست

ضیافت

سریال امام علی

از خارجیا هم زیاد بودن اما بازم اونایی که الان یادمه :

ماهی بزرگ استاد تیم برتون

پدرخوانده

ببر خیزان اژدهای پنهان

مصائب مسیح

IF ONLY

man ham mesle mina

من سر اون صحنه ی سنتوری که علی به معتادا سوسیس می داد کلی گریه کردم

alan ham vaghti yadam miyad geryam migire

sam va narges adamo divone mikone

be khatere hamin man ashegh in filmam

man ashegh gerye kadanam

gerye kardan mano arom mikone

چيزي كه در سينماي امروز زياد است سكانس هايي كه بعد ها از ان ياد مي شه حالا يا به عنوان گريه در اور يا به هر عنوان ديگر اما من واسه بوتيك ان صحنه كه روي پل هستند و صحنه اخر شام اخر كه ستاره نامه مادرش در دستش است و صحنه اي كه محمد رضا فروتن در شب يلدا براي دخترش تنهايي تولد مي گيرد وصحنه اي در ساعت شني كه مهراوه شريفي نيا با بچه اش حرف ميزند گريه كردم

انجمن شاعران مرده

سوته دلان

سينما پاراديزو

SANTOORI,GHARANTINE,KOLAH GHERMEZI,YEKI BOOD YEKI NABOOD,in filma vaghean gerye daran?mage NA????

تایتانیک سام و نرگس

تقاطع: سکانسی که معتمدآریا میره خونه مجیدمظفری تا ازش خداحافظی کنه.همچنین سکانس پایانی که بچه بی مادر رو به پدرش تحویل میده.

کیمیا: سکانسی که خسروشکیبایی عکس دخترش رو گرفته دستش و با گریه میگه سلام بابایی.

لیلا: سکانسی که عروس جدید به خونه میاد و لیلا توی یکی از اتاقها پنهان میشه و بعد چادر سر میکنه و از اونجا میره.

بازمانده: سکانسی که لطیفه و سعید جلوی منزلشون بدست صهیونیستها کشته میشن و صدای گریه بچه از آپارتمان بگوش میرسه. همچنین سکانس آخر که صفیه آیه الکرسی میخونه و به همراه بچه خودشو از قطار پرت میکنه.

عروس آتش: سکانسی که حمیدفرخ نزاد با خاله درددل میکنه و میگه مرد عشیره بودن هم سخته.

میم مثل مادر: سکانس پایانی وقتی حسین یاری وارد سالن میشه و علی اشک میریزه.

پارتی اون جا که سروش گودرزی گریه میکنه و قرصاشو نمیخوره. آخر فیلم بوتیک با میم مثل مادرو همچنین آخر شب برهنه

آکواریوم هم تا یادم نرفته بگم که هر سری میبینم گریم میگیره